Τα Μυστικά Ομορφιάς των Αμαζόνων

Ιππεύοντας για χιλιόμετρα πάνω σε άγρια άλογα, κυνηγώντας, πολεμώντας, κάνοντας επιδρομές και λεηλατώντας στο ζεστό και ξηρό καλοκαίρι και στον επικίνδυνα κρύο χειμώνα–αυτή είναι η ζωή στις στέπες της Σκυθίας ο τόπος που ζούσαν σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες οι Αμαζόνες.
Πώς όμως οι κουρασμένες από τις τόσες ώρες πάνω στα άλογα Αμαζόνες και οι συντρόφισσές τους ξεκούραζαν και περιποιούνταν το σώμα τους; Για τους Σκύθες το μπάνιο αποτελούσε μία ιδιαίτερη διαδικασία και συνήθως γινόταν σαν μία τελετή εξαγνισμού πριν τις κηδείες την άνοιξη. Ο Ηρόδοτος περιγράφει τον τρόπο που οι Σκύθες περιποιούνταν τα σώματά τους, ο οποίος θυμίζει αρκετά ανάλογες περιπτώσεις που συναντάμε σήμερα στα σύγχρονα κέντρα spa.

«Πρώτα οι Σκύθες λούζουν το κεφάλι τους με νερό και σαπούνι, αλλά ποτέ δεν πλένουν τα σώματά τους με αυτόν τον τρόπο. Για να καθαρίσουν το σώμα τους, στερεώνουν στο έδαφος τρία μακριά δοκάρια με κλίση προς τα μέσα έτσι ώστε να σχηματίζουν κάτι σαν μικρή καλύβα. Κατόπιν μεγάλα μάλλινα κομμάτια υφάσματος τεντώνονται πάνω στους πόλους έτσι ώστε να αφήνουν το ελάχιστο δυνατό κενά.

Μέσα σε αυτή τη μικρή καλύβα τοποθετείται στο κέντρο ένα δοχείο με καυτές πέτρες. Οι άνδρες και οι γυναίκες εισέρχονται μέσα σε αυτό και ρίχνουν μερικούς σπόρους κάνναβης πάνω στις καυτές πέτρες. Ο καπνός παράγει έναν ευχάριστο ατμό όσο κανένα άλλο είδος μπάνιου. Οι Σκύθες ευχαριστιούνται και απολαμβάνουν αυτό το μεθυστικό αμμόλουτρο αντί ένα υδρόλουτρο.»
Μετά ο Ηρόδοτος παραθέτει μία συνταγή για μάσκα ομορφιάς από την περιοχή:

«Οι γυναίκες φτιάχνουν ένα μίγμα από κυπαρίσσι, κέδρος, και λιβάνι. Συνθλίβουν αυτά τα συστατικά και τα κάνουν μία πάστα με τη βοήθεια μίας τραχιάς πέτρας προσθέτοντας λίγο νερό. Όταν η πάστα αυτή γίνεται ομοιόμορφη και ρευστή καλύπτουν τα πρόσωπά τους, και μάλιστα ολόκληρο το σώμα τους για μία ολόκληρη νύχτα. Όταν την επόμενη μέρα αφαιρέσουν τα μίγμα αυτό το σώμα τους αναδύει μία γλυκιά μυρωδιά και το δέρμα τους είναι καθαρό και γυαλιστερό.»

Σήμερα και τα τρία παραπάνω αυτό συστατικά χρησιμοποιούνται στα αρώματα, στην κοσμετολογία και στη φαρμακολογία. Το κυπαρίσσι και ο κέδρος είναι δέντρα που ευδοκιμούν σε υψόμετρο και ήταν προσβάσιμα στα μέρη που έμεναν οι Σκύθες. Τα αιθέρια έλαια του κέδρου και του κυπαρισσιού έχουν αντισηπτικές ιδιότητες και βοηθούν στην καταπολέμηση των μολύνσεων. Είναι επίσης στυπτικά και μειώνουν το λιπαρό δέρμα ή αυτό που ξεφλουδίζει και χρησιμοποιούνται σήμερα για την καταπολέμηση της ακμής και δερματικών παθήσεων.
Μικρά κομμάτια από λιβάνι, αποτελεί η αρωματική ρητίνη Boswellia των δέντρων της αραβικής ερήμου, η οποία ήταν ένα πολύτιμο αγαθό για εμπόριο διαθέσιμο σε όλη την Κεντρική Ασία μέσα από τους δρόμους τους μεταξιού. Γνωρίζουμε για τη χρήση του και μέσα από αντίστοιχες αιγυπτιακές μάσκες ομορφιάς για τόνωση του δέρματος και την μείωση των ουλών. Το λιβάνι έχει επίσης και αντισηπτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, και βρίσκεται σε σύγχρονα προϊόντα ομορφιάς φημισμένα για την επιβράδυνση της γήρανση του δέρματος.