Όταν δεν δίνουμε αξία σε αυτό που κάνουμε, είναι δύσκολο να έχει ουσία η ζωή μας. Επειδή δεν έχει ουσία η ζωή μας, ξαφνικά λέμε θα μπορούσαμε να αλλάξουμε ζωή. Αρχίζουμε λοιπόν τα όνειρα. Τα όνειρα είναι οι πρώτες ουσίες που παρέχει η κοινωνία. Τα όνειρα έχουν ένα πράγμα που είναι πολύ καλό: όσο πιο πολύ έχετε όνειρα, τόσο λιγότερο ξυπνάτε – εφόσον κοιμάστε, για να έχετε όνειρα – και τελικά αντέχετε την ζωή σας, η οποία μπορεί και να είναι απαράδεκτη. Η ιδέα είναι ότι κάποιος που ονειρεύεται, δεν είναι ποτέ επικίνδυνος για την κοινωνία, είναι απλώς ονειροπόλος.Αυτός που είναι επικίνδυνος για την κοινωνία, είναι αυτός που έχει όραμα. Γιατί, για να το υλοποιήσει χρειάζεται νοημοσύνη. Αν έχει νοημοσύνη, θα αντισταθεί στη βλακεία, μετά θα αμφισβητήσει την ιεραρχία και θα υλοποιήσει κάτι το οποίο είναι αδιανόητο για την κοινωνία, ενώ θα είναι φυσιολογικό για την επόμενη. Η κοινωνία λοιπόν θέλει να έχει ένα παρόν, το οποίο να αναπαράγεται και να μην αλλάζει πολύ. Γιατί αν αλλάξει πολύ πώς θα το ελέγξει; Το θέμα είναι ότι για να μην αλλάξει πολύ, πρέπει να διατηρήσει το παρόν. Όταν διατηρεί το παρόν, γίνεται συντηρητική. Άρα η παραμικρή απόκλιση είναι επικίνδυνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου