Φτωχαίνει η γλώσσα μας; ή μήπως εξελίσσεται;

Φτωχαίνει η γλώσσα μας; ή μήπως εξελίσσεται; Τι απ' τα δύο συμβαίνει;Κατ' αρχήν το ένα δεν αποκλείει το άλλο. Εξέλιξις δεν σημαίνει απαραιτήτως ανέλιξιν εις υψηλότερα επίπεδα. Η λέξις "εξέλιξις", πέραν της κυριολεκτικής σημασίας της, "του ξεδιπλώματος",  σημαίνει και τον "δια βαθμιαίων μεταβολών μετασχηματισμόν ή μεταμόρφωσιν". Μόνον συνεκδοχικώς ή κατά παρέκβασιν μπορούμε να θεωρήσουμε την εξέλιξιν ως πορεία προς ανώτερα επίπεδα. Αφ' εαυτού η λέξις δεν υποδηλώνει βελτιστοποίησι, αλλά γενικώς ποιοτικόν μετασχηματισμόν. Εξ' άλλου μία μορφή εξελίξεως είναι και ο εκφυλισμός. Συνεπώς η γλώσσα μας μπορεί και να εξελίσσεται και να φτωχαίνει.

Ας φανούμε λίγο ελαστικοί και ας θεωρήσουμε ότι εν τέλει η εξέλιξις οδηγεί προς ανώτερα επίπεδα. Αυτό αποδεικνύεται; "Αμ πριτς" που θα 'λεγε κι ο Χατζηχρήστος. Ας πάρουμε τα πράγματα με την σειράν.

Τι είναι γλώσσα; Γλώσσα πέραν του μυώδους εκείνου τμήματος (οργάνου) που έχουν και τα μοσχάρια και τα βόδια και τα γίδια και τα αρνιά αλλά και οι γλύφτες, είναι ένας κώδιξ επι­κοινωνίας μεταξύ νοημόνων όντων. Όσο πιο σαφής, πλούσιος, ευέλικτος αλλά και λογικώς δο­μημένος είναι αυτός ο κώδιξ, τόσο μεγαλύτερον αριθμόν εννοιών μπορούμε να εκφράσουμε αλ­λά και με την μεγαλύτερην δυνατήν ακρίβεια αποδόσεως και μεταδόσεως του περιεχομένου των. Μην ξεχνάτε ότι ο τρόπος με τον οποίον ομιλούμε, υποδηλώνει όχι μόνον την ικανότητα εκφράσεως αλλά την ποσότητα και ποιότητα των αποθηκευμένων πληροφοριών μας, που υπό κατάλληλες προϋποθέσεις συνιστούν την γνώσιν. Το ύφος και ο τρόπος με τον οποίον ομιλούμε είναι απεικόνισις (ή αντικατοπτρισμός) του τρόπου με τον οποίον σκεπτόμαστε. Με άλλα λό­για, όσο πιο ορθώς εκφραζόμαστε δια μέσου της γλώσσας τόσο πιο καλώς γνωρίζουμε το περιεχόμενον των εκφράσεων μας και κατά συνέπειαν τόσο πλησιέστερα είμαστε στο να συνειδητο­ποιούμε και όχι απλώς να καταλαβαίνουμε το εννοιολογικόν περιεχόμενον των λέξεων. Ποιότης γλώσσας <=> ποιότης επικοινωνίας <=> ποιότης τρόπου σκέψεως <=> ποιότης γνώσεων <=> (και εν τέλει) ποιότης τρόπου ζωής, (η Ποι-ό-της, της ποι-ό-τητος ή έστω ποι-ό-τη-τα και όχι το κατά Σημίτην η πιό-τη-τα, της πιό-τη-τας).

Ας δούμε τώρα τι συμβαίνει στην σύγχρονον καθημερινότητα. Από τα 6.000.000 λέξεις και περίπου  90.000.000 λεκτικούς τύπους καταγεγραμμένων στο πρόγραμμα "ΙΒΥΚΟΣ", της εν Καλιφορνία Αμερικής, μοχθούσης ερευνήτριας Μακ Ντόναλντ, ο σύγχρονος νεοέλληνας στο σχολείον και την εργασίαν του αρκείται στο να χρησιμοποιεί περί τις 1.500.

Που πήγαν οι υπόλοιπες ;;;

Επιπλέον, τις περισσότερες εξʼ αυτών ή δεν γνωρίζει τι ακριβώς σημαίνουν ή τις χρησιμοποιεί με εντελώς λάθος νόημα από αυτό που αληθινώς έχουν.

Πώς και γιατί γίνεται αυτό ;;;

Και τέλος, πολλές εξ αυτών πάλι, είναι ξενικές, χωρίς να αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν ή μπορούν να υπάρξουν ελληνικά αντίστοιχα.

Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί αυτό;;;

Η ισχυρότης της Ελληνικής γλώσσας δίνει τις απαντήσεις και τις λύσεις.