Στάθηκε τελικά ο Ήλιος και η Σελήνη με εντολή του Ιησούς του Ναυή;

Ο Ιησούς του Ναυή, έγινε γνωστός για τους ανελέητους κατακτητικούς πολέμους, που μετά την απουσία του μεγάλου εθνάρχη Μωυσή, εξασφάλισαν την είσοδο του λαού Ισραήλ, στη γη της επαγγελίας τη Χαναάν. Πιότερο όμως κι΄απ’ αυτόν τον δυσεξήγητο άθλο, ο εν λόγω ήρωας έγινε γνωστός επειδή κατόπιν προσταγής του... στάθηκε ο Ήλιος!

Στάθηκε λοιπόν ακόμα και ο Ήλιος στις προσταγές των βιβλικών ηρώων; Είναι αστείο και μόνο που το ρωτάμε. Το πλέον αστείο όμως σ’ αυτήν την υπόθεση είναι, ότι το ρωτάμε εδώ και χιλιάδες χρόνια... χωρίς ποτέ η ίδια η Βίβλος να ισχυρισθεί κάτι τέτοιο! Ναι, πρόκειται για ένα απλό «στίχο», όπου «ποιητική αδεία» αναφέρεται ο παραπάνω ουτοπικός ισχυρισμός.

Να τι λέει στο Μασ.[1] κείμενο:

«Στήθι, ήλιε επί την Γαβαών,
και συ, σελήνη, επί την φάραγγα Αιαλών.
Και ο ήλιος εστάθη και η σελήνη έμεινεν,
Εωσού ο λαός εξεδικήθη τους εχθρούς αυτού.
Δεν είναι τούτο γραμμένο εν τω βιβλίω του Ιασήρ;»
Ιησούς Ναυή 10.11-13

Ποιός είναι όμως αυτός ο «Ιασήρ», τα λόγια του οποίου δανείζονται από συγκεκριμένο «βιβλίο» του για να περιγράψουν με τις παραπάνω υπερβολικές εκφράσεις την χαρά της νίκης τους; Η απάντηση υπάρχει σαφέστατη στο Β΄ Σαμουήλ Α΄17. Εκεί διαβάζουμε για την ταυτότητα του Ιασήρ: «Και εθρήνησεν ο Δαβίδ τον θρήνον τούτον επί τον (για τον θάνατο του φίλου του) Ιωνάθαν... και παρήγγειλε να διδάξωσι τους υιούς Ιούδα τούτο το άσμα του τόξου, ιδού είναι γεγραμμένον εν τω βιβλίο του Ιασήρ.»!

Ο Ιασήρ λοιπόν, είναι ένας διάσημος αρχαίος ασματοποιός των Εβραίων, απ’ το βιβλίο του οποίου δανείζονται σκέψεις όπως αυτές απ’ «το άσμα του τόξου», για να θρηνήσουν τον θάνατο αγαπημένων. Δανείζονται δηλαδή διάφορες υπερβολές, που ποιητική αδεία έχει γράψει ο ίδιος ποιητής-ασματοποιός, για να εκφράσουν την χαρά της νίκης ή της λύπης. Αιώνες πριν από τον Δαβίδ έκανε το ίδιο λοιπόν και ο Ιησούς του Ναυή, καθώς δανείστηκε τις ποιητικές υπερβολές του ίδιου αυτού «Ιασήρ», για τον ήλιο που σταμάτησε πάνω απ’ την πόλη «Γαβαών» και την σελήνη που σταμάτησε ψηλά στο φαρράγγι «Αιαλών»!

Τόσο απλή είναι η απομυθοποίηση των διάσημων υπερβολών της Βίβλου. Ένα απλό ποιηματάκι, έγινε αφορμή να γράφουν ατελείωτοι ύμνοι στην ασύλληπτη θαυματοποιό δύναμη των Εβραίων ηρώων. Όλοι οι πιστοί με ένα στόμα μια ψυχή, χιλιετίες τώρα διαλαλούν την δύναμη του εβραϊκού θεού, που δεν το ’χει σε τίποτε να σταματήσει και τους νόμους του ηλιακού μας συστήματος, έτσι για να τελειώσει την σφαγή αθώων αμυνομένων στον απρόκλητο Εβραίο εισβολέα Ιησού του Ναυή!

Δεν είναι ολοφάνερο οτι υπερβάλλουμε;

Δεν πρέπει επιτέλους και ο θρησκευτικός ενθουσιασμός να έχει κάποιο όριο;
Δεν πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε οτι τα ποιηματάκια και τις υπερβολές του κάθε Εβραίου Ιασήρ, δεν πρέπει να τα διδάσκουμε στα παιδιά μας για θεϊκές αλήθειες;

Η μόνιμη ροπή προς την υπερβολή, είναι σοβαρή διανοητική πάθηση, που αργά ή γρήγορα πληρώνεται με θάμβος, τυφλότητα και θυματοποίηση. Επιτέλους αν η ανάγκη μας για υπερβολές είναι τόσο μεγάλη... δεν υπάρχει υπεράφθονο υλικό ανυπέρβλητης ωραιότητας στους ατελείωτους μύθους των Ελλήνων; Γιατί πρέπει να ποτίζουμε με τόσο τυφλό ζήλο την εβραϊκή παραμυθολογία και να δηλητηριάζουμε την αληθοβριθή δική μας μυθολογία, ποτίζοντάς την με «το βρωμερόν ύδωρ της λήθης»;

Ακόμα και τα ίδια τα συνοδευτικά δεδομένα της αφήγησης όμως, είναι εντελώς απαγορευτικά για ένα τέτοιο "μεγάλο" θαύμα! Κατά την αφήγηση, ο Ιησούς του Ναυή καταδιώκει τους ήδη ηττημένους αντιπάλους του, που μάλιστα κατά την ξέφρενη φυγή τους κατακεραυνώνονται ασταμάτητα από «λίθους μεγάλους εξ ουρανού»!! Ιησούς Ναυή 10.11 (Με την περίεργη αυτή εξόντωση θα σχολιάσουμε αργότερα). Δεν συντρέχει συνεπώς, απολύτως κανένας λόγος, να επικαλεστεί και την συνδρομή του ήλιου και της Σελήνης, για να αποτελειώσει μια μάχη που είχε ήδη κριθεί. Είναι λοιπόν ηλίου φαεινότερο, ότι η διάσημη εντολή «Στήθι ήλιε», είναι επινίκιος ωδή και στίχος ύμνου και όχι εντολή ακινητοποίησης προς τα ουράνια σώματα!

Άλλωστε, πως ήταν δυνατόν ο Ιησούς του Ναυή να διατάξει έτσι ξερά τον Ήλιο και τη σελήνη να σταθούν!

Πως είναι δυνατόν να διατάξει τους γίγαντας αυτούς της φύσης και μάλιστα χωρίς κανένα λόγο, και το σημαντικότερο χωρίς προηγούμενη εντολή Κυρίου! Ο Μωυσής ο μέγιστος των προφητών, φέρεται να τιμωρήθηκε να μην δει τη γη της επαγγελίας, επειδή δεν επικαλέσθηκε λέει την θέληση του θεού, πριν βγάλει από τον βράχο θαυματουργικά νερό! (Δευτ.ΛΒ΄50,& Αριθ.Κ΄11) Πως είναι λοιπόν δυνατόν, ο μαθητής του, να μένει ατιμώρητος, διατάζοντας έτσι ξερά τα ουράνια σώματα, να του φέγγουν την σφαγή, χωρίς αυτό να είναι εντολή Κυρίου;

Φαντάζομαι ότι οι Εβραίοι αναλυτές της Βίβλου, θα έχουν σκάσει στα γέλια με την αβλεψία την ευπιστία και την πειθήνια θεομανία μας. Οι ίδιοι οι Εβραίοι δεν εδέχθησαν ποτέ την συγκεκριμένη φράση, σαν πραγματική αναστολή των νόμων που διέπουν την κίνηση των ουράνιων αυτών σωμάτων. Κάτι λοιπόν, που οι ίδιοι οι συγγραφείς της Βίβλου ποτέ δεν πίστεψαν, εμείς υπερθεματίζοντας τα μεταβάλλουμε πρώτα σε αυθεντική εβραϊκή ιστορία, και στη συνέχεια, οπωσδήποτε σε απαρασάλευτο περιεχόμενο της πίστης μας! Εμείς εβραιότεροι αυτών, καθιερώσαμε με πολύ χαρά κάτι που οι ίδιοι ποτέ δεν τόλμησαν να ισχυριστούν. Φαντάζεστε την χαρά των ανθρώπων αυτών, καθώς ατελείωτους χρόνους τώρα, μας βλέπουν να αερολογούμε εκεί που ούτε οι ίδιοι δεν καταδέχτηκαν να υπερβάλλουν.[2]

Το να μετονομάζεις έναν στοίχο ποιητικής φαντασίωσης, σε θαύμα θαυμάτων, μόνο συμμετοχή στην αθλιότητα της παραπλάνησης σου εξασφαλίζει. Βέβαια, όλη η Βίβλος είναι καταστόλιστη από τέτοιες υπερβολές, που μετονομάστηκαν σε ιστορία θεού. Στην προκειμένη όμως περίπτωση, απλά το πράγμα ξεπερνά κάθε ανεκτό όριο υπερβολής, και δείχνει την αρρωστημένη προθυμία της θρησκευτικής σκέψης, να δεχθεί και να αναπαράγει ετσιθελικά και αβασάνιστα... τα πάντα!

Καμιά σκέψη ελέγχου και επανεξέτασης. Η αδηφάγος μυθοκαταναλωτική μας διάθεση, καταπίνει με βουλιμία τα παραμύθια όλων ανεξαιρέτως των διαστάσεων, αρκεί αυτά να συνδέονται και να εξυπηρετούν το θρησκευτικό μας συναίσθημα και την θρησκολαγνεία μας.

Η γνώση είναι... η καλύτερη εκδίκηση!
--------------------------
[1] Δυστυχώς το αντίστοιχο εδάφιο των Ο΄ δηλαδή Ιησούς του Ναυή ΙΑ΄15 έχει εξαφανιστεί από την μετάφραση των Ο΄ επειδή ακριβώς φαντάζομαι θα είχε πολλά και ενδιαφέροντα να μας παραδώσει.

[2] Κατ’ εξαίρεση το ποιητικό και προσευχητικό βιβλίο των ελληνιστικών χρόνων η Σοφία Σειράχ ΙΣ΄4 των Ο΄ αναφέρει το περιστατικό λέγοντας: «εν χειρί αυτού ανεμπόδισεν ο ήλιος και μια ημέρα εγεννήθη προς δυό» καμία όμως άλλη σοβαρή βιβλική ανασκόπηση των πεπραγμένων και των θαυμάσιων της φυλετικής ιστορίας (και δεν είναι καθόλου λίγες) από την προφητική περίοδο μέχρι και αυτή της καινής Διαθήκης δεν βρήκα να περιλαμβάνει το κολοσσιαίο αυτό θαύμα της ακινητοποίησης των ουράνιων σωμάτων.