Η αυθεντικότητα χαρακτηρίζει τον πρίγκιπα

Η αυθεντικότητα χαρακτηρίζει τον πρίγκιπα… Αξιοπρέπεια, σεβασμός και ενσυναίσθηση, τα βασικά χαρακτηριστικά. Κι όμως υπάρχουν! Κυκλοφορούν ανάμεσά μας, συναναστρέφονται μαζί μας. Άνθρωποι απλοί, καθημερινοί, αυτό που συχνά λέμε «της διπλανής πόρτας». Έχουν μια γοητεία μυστηριακή και συγχρόνως διάφανη. Δεν κραυγάζουν! Δεν κομπάζουν! Δεν προβάλλουν τις χάρες τους. Μας αφήνουν απαλά να τις ανακαλύψουμε μόνοι μας, μέσα από την συναναστροφή μαζί τους, μέσα από τις συζητήσεις και τις συμπεριφορές.

Υπάρχει ο Μακρυγιάννης σήμερα;

Υπάρχουν άνθρωποι που με πάθος υποστηρίζουν και στηρίζουν τα οράματά τους; Τα όνειρά τους; Όταν ο άνθρωπος πιστεύει ότι τα χαρίσματά του, του δόθηκαν ως τάλαντα, νιώθει βαθιά μέσα του την υποχρέωση να τα καλλιεργεί. Ενώ θα μπορούσε να είναι απρόσιτος, εγωκεντρικός και φίλαυτος, θεωρεί πως οι άνθρωποι με ιδέες μεγαλείου δεν είναι ποτέ ευτυχισμένοι. Η ευτυχία βρίσκεται στα απλά, τα όμορφα και τα καθημερινά.

«Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τόσο ευτυχισμένοι όσο αποφασίζουν να είναι..», είπε σοφά ο Αβραάμ Λίνκολν.

Την ευτυχία την καθορίζει ο τρόπος που αντιδρούμε σε ότι μας συμβαίνει. Ας μάθουμε λοιπόν να εστιαζόμαστε σε όσα έχουμε και με βάση αυτά, να δημιουργούμε καινούριους, εφικτούς στόχους, χωρίς όμως να σταματάμε να ονειρευόμαστε. Το μεγαλύτερό μας επίτευγμα είναι τα όνειρα. Όπως το πουλί περιμένει στο αυγό, έτσι και η πίστη στα όνειρα μας δημιουργεί μια ελπίδα, αυτό το κάτι που μας κρατάει σε εγρήγορση, που κάνει τις «μηχανές μας» να δουλεύουν με τρελούς ρυθμούς. Ζωή χωρίς όνειρα μοιάζει με ένα γκρίζο, μουντό ουρανό, με φαγητό χωρίς αλάτι.

Και όμως κυκλοφορεί ανάμεσά μας

Ένας σύγχρονος πρίγκιπας που ζει το παρόν, ονειρεύεται το μέλλον, αγαπά τους ανθρώπους και εισπράττει την αγάπη τους. Τι άλλο να ζητήσει; Ζωή ολοκληρωμένη, ζωή γεμάτη. Η ζωή είναι δυναμική, μια συνεχόμενη, εξελεγκτική κίνηση. Αυτό όμως τη κάνει και τόσο μοναδική αλλά και απρόβλεπτη. Οι αλλαγές της μας παρακινούν σε δράση, για αυτό πρέπει να είμαστε σε ετοιμότητα και να εξελισσόμαστε μαζί της. Έχοντας ως βάση την παράδοση και την ιστορία μπορούμε να προχωρήσουμε με σωστά βήματα και να μειώσουμε έτσι τις πιθανότητες λάθους. Και όλα αυτά επιβάλλοντας απίστευτη πειθαρχεία στον εαυτό μας.

Η πειθαρχία, η ανώτερη αρετή! Έτσι μόνο συνδυάζεται η δύναμη με την επιθυμία και καρπίζει η προσπάθεια του ανθρώπου. Και όπως γράφει και ο Nietzsche, στη γνώση, κάθε κατάκτηση προέρχεται από το θάρρος, από τη σκληρότητα απέναντι στον εαυτό μας, από την εντιμότητα απέναντι στον εαυτό μας!

Η συγχώρεση αφορά μόνο μεγάλες καρδιές

Και η συγχώρεση; Η συγχώρεση αφορά μόνο «μεγάλες καρδιές». Αυτές που ξέρουν να αγαπούν απόλυτα, να δίνουν και να δίνονται, έτσι απλά, χωρίς λόγο, χωρίς αντάλλαγμα. Ο Σολομών σοφά είπε ότι είναι καύχημα για έναν άντρα να παραβλέπει την προσβολή. Και ο σοφός πρίγκιπας, έχει πολλή δουλειά με τα παρόντα και τα μέλλοντα. Το δικό του το ταξίδι δεν έχει τελειωμό και ούτε επιδέχεται παρελθοντικές αναστολές. Έχει πολλά να κάνει και να δημιουργήσει ακόμη και στο χώρο της πολιτικής. Ένα χώρο σκληρό και συχνά άγριο. Ο ίδιος όμως πιστεύει ότι μέσα από αυτό το χώρο θα μπορέσει να υλοποιήσει περισσότερες ιδέες του, να βοηθήσει πιο ουσιαστικά τους ανθρώπους και να προσπαθήσει να χτίσει, να βοηθήσει στην ανοικοδόμηση ενός νέου κόσμου.

Στη χώρα μας δεν αρκεί μόνο να μιλάμε και να παρουσιάζουμε ιδέες και προγράμματα, χρειάζεται να σπρώχνουμε τις καταστάσεις, να ενοχλούμε. Να μην τα αφήνουμε όλα στα χέρια των άλλων αλλά να παίρνουμε και κάποιες αποφάσεις πάνω μας, να μη φοβόμαστε την ευθύνη, όπως έλεγε και ο Καζαντζάκης. Ας συνεχίσουμε να πιστεύουμε στον άνθρωπο και στις θετικές του πλευρές. Μια άλλη πλευρά της ευτυχίας… η αγάπη και η συνεισφορά μας στο συνάνθρωπο, ο σεβασμός και η αγάπη μας προς τη φύση και τα δημιουργήματά της. Τελικά, σεβασμός προς την ίδια τη ζωή!

Σωστά ο Σαντάλ είπε, η κοινωνία δεν πληρώνει, παρά μόνο τις υπηρεσίες που βλέπει. Μια φράση πέρα για πέρα αληθινή. Καλό θα ήταν λοιπόν να αλλάξουμε αυτή την τακτική και να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι ο άνθρωπος είναι άνθρωπος εφόσον δεν είναι «το αναγκαίο» αυτό που κατευθύνει όλες του τις ενέργειες και προστάζει όλες του τις επιθυμίες.