Συγχέουμε την αγάπη με το να μην λέμε ποτέ «όχι» και ίσως να επιτρέπουμε στους άλλους να φέρονται με ανήθικους ή και άδικους τρόπους.Θα θέλαμε κάποιος άλλος να μην μας λέει ποτέ «όχι» και να υποφέρει ενδόμυχα;
Θα θέλαμε οι άλλοι να συμφωνούν μαζί μας και να κάνουν αγγαρείες που δεν απολαμβάνουν, επειδή φοβούνται να πουν «όχι» ή επειδή πιστεύουν πως είναι υποχρεωμένοι να λένε «ναι»;
Μήπως θα προτιμούσαμε να απολαμβάνουν να κάνουν ό,τι τους ζητάμε επειδή μας αγαπούν;
Είναι τίμιο να λέμε «ναι» όταν νιώθουμε «όχι»;
Είναι τίμιο να λέμε «όχι» όταν νιώθουμε «ναι»;
Βοηθάμε τους άλλους, όταν τους επιτρέπουμε να φέρονται ανήθικα ή άδικα;
Βοηθάμε τους άλλους να γίνουν υπεύθυνα όντα μ’ αυτό τον τρόπο;
Λέμε «ναι» και δεν συγκρουόμαστε με τους άλλους από φόβο, υποχρέωση ή από αγάπη;
Το να λέμε «ναι» επειδή φοβόμαστε την απόρριψη, τη σύγκρουση, το θυμό, τα αντίποινα ή το να χάσουμε τον άλλον, ή ίσως επειδή είμαστε στο ρόλο του θύματος, δεν έχει πνευματική αξία και δεν είναι σε ευθυγράμμιση με τον ανώτερο εαυτό μας. Δεν είναι αλήθεια ούτε αγάπη – είναι βασισμένο στο φόβο.
Όταν λέμε «ναι» (ακόμη κι αν «θυσιάζουμε» κάποιες προσωπικές ανάγκες) με αγάπη και απολαμβάνουμε αυτό που κάνουμε, χωρίς πικρία ή συναισθήματα καταπίεσης, αυτό είναι σε ευθυγράμμιση με την αλήθεια και τον ανώτερο εαυτό μας.
Δεν υπάρχει πνευματικότητα στο φόβο ή στο ρόλο που παίζουμε.
Δεν είμαστε πιο πνευματικοί ή καλοί επειδή φοβόμαστε να πούμε «όχι» ή επειδή θυσιάζουμε τις ανάγκες μας παίζοντας το ρόλο του θύματος ή του αδικημένου. Δεν υπάρχει ειλικρίνεια και αίσθηση ευθύνης σ’ αυτό το «ναι».
Αν έχουμε κακομάθει τους γύρω μας από φόβο να θέσουμε όρια ή επειδή πιστεύαμε ότι αυτό ήταν μια μορφή αγάπης ή επειδή είχαμε την ψευδαίσθηση πως ήμασταν «καλοί» αν ήμασταν το θύμα, τότε θα χρειαστεί να κάνουμε σιγά-σιγά μια τέτοια αλλαγή με αγάπη και κατανόηση ότι είναι πιθανό να αντιδράσουν προς αυτή τη νέα πραγματικότητα.
Αυτό δεν σημαίνει πως δεν χρειάζεται να κάνουμε αυτή τη διόρθωση. Σημαίνει πως χρειάζεται να την κάνουμε με όσο πιο πολλή αγάπη και ευαισθησία μπορούμε, διαβεβαιώνοντας τους άλλους ότι τους αγαπάμε και ότι λόγω αυτής της αγάπης χρειάζεται να είμαστε πιο ειλικρινείς μαζί τους σχετικά με το τι απολαμβάνουμε να κάνουμε και τι όχι και, επίσης, ποιες συμπεριφορές είμαστε πρόθυμοι να αποδεχτούμε και ποιες όχι.
Ακολουθούν κάποιες ερωτήσεις που μπορούμε να θέσουμε στον εαυτό μας για να καθορίσουμε αν πραγματικά θέλουμε να λέμε «ναι» σε κάποιο αίτημα:
Είναι αυτό που μας ζητείται να κάνουμε σε ευθυγράμμιση με τη συνείδησή μας και τις ηθικές μας αξίες;
Είναι αυτό που μας ζητείται να κάνουμε καλό γι’ αυτούς ή μπορεί να τους βλάψει;
Αν ήμασταν στη θέση του άλλου, τι θα μας άρεσε πραγματικά να κάνουμε;
Σημείωση: Εδώ δεν είναι θέμα αν θα μας αγαπούν ή όχι, αλλά ποια είναι η πιο ωφέλιμη και γεμάτη αγάπη ανταπόκριση από εμάς σ’ αυτή την περίπτωση.
Τους έχουμε δώσει αρκετές ευκαιρίες; Τους έχουμε βοηθήσει αρκετές φορές, αλλά είδαμε πως δεν παίρνουν την ευθύνη για τη ζωή τους; Αισθανόμαστε πως χρειάζεται να τους δώσουμε περισσότερες ευκαιρίες;
Βοηθάμε τον άλλον επειδή πιστεύουμε ότι δεν μπορεί να το κάνει μόνος του ή επειδή φοβόμαστε ότι θα πάψει να μας αγαπά αν δεν το κάνουμε; Είναι αυτό αγάπη ή φόβος να μην μας αγαπούν; Αν ήμασταν σίγουροι ότι θα μας αγαπούσε ακόμη κι αν δεν τον βοηθούσαμε, θα κάναμε αυτό που μας ζητά;
Το κάνουμε αυτό επειδή πιστεύουμε πως είμαστε υπεύθυνοι για την πραγματικότητα του άλλου ή σαν ένα τρόπο να τον βοηθήσουμε να ξεκινήσει; Λύνουμε το πρόβλημά του ή τον βοηθάμε να το λύσει μόνος του;
Αντιλαμβανόμαστε τους άλλους σαν ψυχές σε εξέλιξη; Αυτό που κάνουμε βοηθά τον άλλον να εξελιχθεί περισσότερο συναισθηματικά και πνευματικά και να γίνει πιο υπεύθυνος και ώριμος; Ή επιτρέπουμε απλώς στην προσωπικότητα να γίνει ανεύθυνη και εξαρτημένη;
Έχουμε αρκετή διάθεση, χρόνο, ενέργεια ή και χρήματα να κάνουμε αυτό που ζητείται από εμάς;
Μπορούμε να το κάνουμε με αγάπη;
Εντούτοις, το μάθημά μας μπορεί να είναι ακριβώς το αντίθετο. Μπορεί να είναι να αφήσουμε τα εσωτερικά εμπόδια που μας εμποδίζουν να είμαστε ικανοί να κάνουμε με αγάπη και χαρά αυτό που μας ζητούν οι άλλοι.
Ίσως χρειάζεται να:
Απελευθερωθούμε από προγραμματισμούς πως καταπιεζόμαστε, ελεγχόμαστε, χρησιμοποιούμαστε ή αδικούμαστε.
Αφήσουμε την πίκρα ή το θυμό που έχουμε προς το άτομο για προηγούμενες πράξεις του.
Αυξήσουμε το ενεργειακό μας επίπεδο ώστε να μπορούμε να υπηρετούμε με χαρά.
Αφήσουμε τις προσκολλήσεις και τους εθισμούς σε ανέσεις ή κάποια ρουτίνα που δεν μας αφήνουν χρόνο ή ενέργεια να υπηρετήσουμε τους άλλους.
Αφήσουμε φόβους σχετικά με χρήματα, ενέργεια ή χρόνο και να μπορούμε να βάλουμε τις ανάγκες του άλλου πάνω από τους φόβους μας.
Συνειδητοποιούμε ότι το εγώ μάς ζητά να υπερβούμε τις προσωπικές μας ανάγκες αυτή τη στιγμή και να βοηθήσουμε τον άλλο.
Κάνουμε στους άλλους όπως θα θέλαμε να μας κάνουν εκείνοι, αν ήμασταν στην ίδια κατάσταση.
Μόνον εσείς μπορείτε να γνωρίζετε ποιο είναι το μάθημά σας.
Η αληθινή αγάπη συμπεριλαμβάνει και το να είμαστε ελεύθεροι να υπηρετούμε με αγάπη και χαρά και, επίσης, να μπορούμε να πούμε «όχι» με αγάπη.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου