Η συνταγή της ευτυχίας

Υπάρχει ευτυχία; Και αν υπάρχει, τι είναι; Είναι κάπου γραμμένη n συνταγή της;

H ευτυχία είναι ιδιότητα του νου µας. Και ο νους μας ελέγχεται από τα σκέψη μας και φιλοξενείται στο περιεχόμενο του κρανίου μας, στον εγκέφαλό μας.

Μπορούμε να βρούµε την ευτυχία αν σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε τη νόηση όπως χρησιμοποιούμε έναν εξελιγμένο υπερ-υπολογιστή για... να παίζουµε παιχνίδια, από τα οποία κινδυνεύουμε να μολυνθούμε με επικίνδυνους ιούς. Δε γνωρίζουμε παρά ελάχιστα πραγµατα για τον προγραµματισμό και τη λειτουργία του εγκεφάλου μας. Παρ' όλη την άγνοιά μας όμως, φερόμαστε ως ειδήμονες της ζωής. Αλλά τη ζωή μόνο ο εγκέφαλος είναι σε θέση να τη μετουσιώνει, για λογαριασμό µας, σε υγεία και ευτυχία.

Πώς µπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε (να «πειράξουμε», όπως λένε στη γλώσσα των υπολογιστών) κάποιες λειτουργίες του εγκεφάλου μας για να τις ενεργοποιήσουμε ώστε να μας οδηγήσουν στην ευτυχία και στη γνήσια απόλαυση;

Μόνο αν απαλλάξουμε τον εγκέφαλό μας από τις σκέψεις που μας πιέζουν.

Έχει αποδειχτεί από την επιστήμη της νευροφυσιολογίας ότι από τη στιγμή της γέννησής μας ο εγκέφαλος μπορεί να βιώνει όλα τα είδη απόλαυσης. Υπάρχει, επομένως, ένας μηχανισμός ευτυχίας προ-εγκαταστημένος στον εγκέφαλό μας από τον Δημιουργό. Είναι εγγενής ιδιότητα, γεννιόμαστε με αυτήν και τη φέρουμε σε όλη τη διάρκεια της ζωής µας. Ο μηχανισμός της απόλαυσης υπάρχει σε όλα τα θηλαστικά και αποτελείται από νευρικά κυκλώματα. Ο άνθρωπος είναι το μόνο θηλαστικό που μπορεί να δίνει νόηµα στο βίωμα της απόλαυσης και να κατανοεί το νόημα αυτού του βιώματος χρησιμοποιώντας τις ανώτερες πνευματικές του ικανότητες.

Για τι είδους απόλαυση-ευτυχία μιλάμε, όμως; Με τι µοιάζει αυτή n κατάσταση; Στην ιστορία και στις παραδόσεις έγινε κατά καιρούς γνωστή ως µέθεξη, φώτιση, αναγέννηση, νιρβάνα και άλλα που περιγράφουν κάθε φορά το αίσθημα της ένωσης του ανθρώπου με το σύμπαν, με τον Θεό. Πρόκειται για τη σηµαντικότερη εμπειρία που μπορεί, να βιώσει o άνθρωπος στη ζωή του.

Γεννιέται λοιπόν το ερώτημα: με ποιο τρόπο θα μπορέσουμε να βιώσουμε αυτή την εμπειρία σήμερα, μέσα στην πραγματικότητα της καθημερινής μας ζωής;

Ο τρόπος είναι ένας και μοναδικός: να αφήνουμε τη ροή της κοσμικής πληροφορίας να εισχωρήσει ελεύθερα και ανεμπόδιστα στον εγκέφαλό μας, χωρίς να παρεμποδίζεται από άχρηστες σκέψεις. Μόνο τότε εκείνος, με τη σειρά του, θα είναι σε θέση να επιτελεί το έργο του, δηλαδή να δίνει στο κάθε κύτταρο του σώματός μας τις σωστές πληροφορίες για τη λειτουργία και τη θρέψη του.

Όταν επιτρέπουμε να συμβαίνει αυτό, βρισκόμαστε σε αρμονία με το σύμπαν, άρα είμαστε πραγματικά ευτυχισμένοι. Η λέξη αρμονία προέρχεται από το αρμός - αρμόζω - συνταιριάζω τα (φαινομενικά μόνο) διαφορετικά μέρη - συστατικά του όλου. Στο παζλ του σύμπαντος όλα τα κομματάκια είναι αρμοσμένα μεταξύ τους, επειδή μόνο τότε μπορούν να συνεργάζονται για τον υπέρτατο σκοπό, δηλαδή την αρμονία. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, ο Σωκράτης περιέγραψε την Αρμονία ως το «Αγαθό», που είναι κυρίαρχο στον κοσμικό χώρο. O Χριστός αργότερα το «Αγαθό» αυτό το Ονόμασε «ΑΓΑΠΗ».

Μόνο κάτω από τη συνθήκη της Αγάπης μπορεί ο άνθρωπος να αυξάνει κατά τις εμπειρίες του, δηλαδή να εξελίσσεται πνευματικά και να προσφέρει απόλαυση στον εαυτό του, στο είδος του, συμβάλλοντας δημιουργικά στη ζωή.

Όταν λοιπόν αυξανόμαστε μέσα από τις δράσεις, τις σκέψεις και τις σχέσεις μας, υπηρετούμε το συμπαντικό σχέδιο και ανταμειβόμαστε γι' αυτό, επειδή τότε η Δημιουργία μάς επιτρέπει να έρθουµε σε επαφή, να συντονιστούμε με τη συχνότητα της ΑΓΑΠΗΣ ΑΡΜΟΝΙΑΣ, που είναι η συχνότητα στην οποία πάλλεται το σύμπαν. Από τις συχνότητες αυτές, μόνο ο άνθρωπος έχει αποσυντονιστεί.

Απ' όλα τα γνωστά είδη της γης, μόνο ο άνθρωπος μπορεί να αυξάνεται (δηλαδή να «ανοίγει» το νου του), γιατί έχει στις αποσκευές του το κατάλληλο γι' αυτόν το σκοπό εργαλείο: τους πρόσθιους η κογχιοµετωπιαίους λοβούς, που είναι η έδρα των ανώτερων πνευματικών λειτουργιών.

Και η αύξηση συμβαίνει όταν, χρησιμοποιώντας αυτές τις λειτουργίες, ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΜΕ ΑΞΙΑ στην πληροφορία που προσλαμβάνουμε από τις αισθήσεις μας.

Αφού λοιπόν η σύνδεση με, την ΑΓΑΠΗ είναι η φυσική µας κατάσταση,, πώς γίνεται να µην µπορούμε να είμαστε συνέχεια συντονισμένοι μαζί της; Πώς έχουμε καταφέρει να βρισκόμαστε στον αντίθετο πόλο της, που είναι ο φόβος:

Ο φόβος και άλλες αρνητικές ψυχικές καταστάσεις είναι πράγµατα που βιώνει ο σύγχρονος δυτικός άνθρωπος κατά τη διάρκεια της ζωής του.

Είναι σηµαντικό να κατανοήσουμε ότι η αγάπη δεν είναι συναίσθημα. Είναι αίσθημα, είναι καθαρή κατάσταση, μαθηµατικό µέγεθος με αποτέλεσµα, είναι κραδασμός είναι πληρότητα, είναι το κύριο χαρακτηριστικό της μεγάλης αρμονίας. Και για να υπενθυμίσουμε τη διαφορά μεταξύ αισθήματος και συναισθήματος, τονίζουμε ότι το αίσθημα είναι η καθαρή πληροφορία των αισθήσεων, που μας φέρνει την απόλαυση και μας οδηγεί στην ευτυχία. Ως συναίσθημα, από την άλλη μεριά, ορίζεται η επεξεργασία της πληροφορίας που μας φέρνει την απόλαυση και μας οδηγεί στην ευτυχία. Ως συναίσθημα, από την άλλη μεριά, ορίζεται η επεξεργασία της πληροφορίας που μας δίνουν οι αισθήσεις μας (συν + αίσθηση). Το συναίσθημα, δηλαδή, είναι η επεξεργασία των αισθήσεων μέσα από την εμμονική σκέψη, που μας δημιουργεί αναστάτωση και ανησυχία. Προσθέτουμε στην πληροφόρηση που παίρνουμε από τις αισθήσεις μας κάποια υποκειμενικό στοιχεία της προσωπικότητας μας με βάση τον γενετικό τύπο μας, τη δικιά μας ατομική πορεία στη ζωή και τα προσωπικά μας βιώματα.

Από τα παραπάνω προκύπτει ότι κανένα συναίσθημα δεν είναι αντικειμενικό, αφού είναι αποτέλεσμα επεξεργασίας και ερμηνείας. Κάθε άνθρωπος έχει δώσει τη δική του υποκειμενική ερμηνεία, σύμφωνα με τον τύπο του και τα ιδιαίτερα προσωπικά του χαρακτηριστικά.

Για να μπορέσουμε να βρεθούμε στην Αρμονία θα πρέπει να βγούμε από τον φόβο. Όταν το κατορθώσουμε, θα βρεθούμε αυτόματα στην Ευτυχία, επειδή ευτυχία σημαίνει αγάπη. Και η αγάπη είναι η μοναδική φυσική κατάσταση των πραγμάτων για τον άνθρωπο. Η αγάπη στην οποία αναφέρομαι δεν είναι αφηρημένη, θεωρητική ή ποιητική κατάσταση.

Αντίθετα, με τη βοήθεια της ιατρικής, είναι επιστημονικά μετρήσιμη κατάσταση μέσω των τιμών των ζωτικών λειτουργιών του οργανισμού μας. Επειδή, όταν ζούμε την αγάπη, ο οργανισμός µας είναι απολύτως υγιής.

Ποιος όμως είναι ο παράγοντας που καθορίζει και ρυθμίζει τις βασικές ζωτικές λειτουργίες του οργανισμού μας; Την απάντηση τη γνώριζαν και τη δίδασκαν οι κλασικοί Έλληνες φιλόσοφοι. Αυτός ο παράγοντας είναι ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Αντικατοπτρίζοντας τη συμπαντική δομή, έχει ως αποστολή να συντονίζει την υλική μας υπόσταση με την αρμονία του σύμπαντος.