ΡΗΤΟΡΙΚΗ: ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ - Ὑπὲρ Μεγαλοπολιτών (11-15)

[11] Ἔστι τοίνυν τοιοῦτός τις λόγος παρὰ τῶν ἀντιλεγόντων, ὡς κομίσασθαι τὸν Ὠρωπὸν ἡμᾶς ἐγχειρεῖν δεῖ, εἰ δὲ τοὺς βοηθήσαντας ἂν ἡμῖν νῦν ἐπ᾽ αὐτὸν ἐχθροὺς κτησόμεθα, οὐχ ἕξομεν συμμάχους. ἐγὼ δὲ τὸ μὲν κομίσασθαι Ὠρωπὸν πειρᾶσθαι δεῖν φημι καὶ αὐτός· τὸ δ᾽ ἐχθροὺς ἡμῖν Λακεδαιμονίους ἔσεσθαι νῦν, ἐὰν ποιώμεθα συμμάχους Ἀρκάδων τοὺς βουλομένους ἡμῖν εἶναι φίλους, μόνοις οὐδ᾽ εἰπεῖν ἐξεῖναι νομίζω τοῖς πείσασιν ὑμᾶς, ὅτ᾽ ἐκινδύνευον Λακεδαιμόνιοι, βοηθεῖν.

[12] οὐ γὰρ ταῦτα λέγοντες ἔπεισαν ὑμᾶς, πάντων Πελοποννησίων ἐλθόντων ὡς ὑμᾶς καὶ μεθ᾽ ὑμῶν ἀξιούντων ἐπὶ τοὺς Λακεδαιμονίους ἰέναι, τοὺς μὲν μὴ προσδέξασθαι (καὶ διὰ τοῦθ᾽, ὅπερ ἦν ὑπόλοιπον αὐτοῖς, ἐπὶ Θηβαίους ἦλθον), ὑπὲρ δὲ τῆς Λακεδαιμονίων σωτηρίας καὶ χρήματ᾽ εἰσφέρειν καὶ τοῖς σώμασι κινδυνεύειν· οὐδ᾽ ἂν ὑμεῖς ἠθελήσατε δήπου σῴζειν αὐτούς, εἰ τοῦτο προὔλεγον ὑμῖν, ὅτι σωθέντες, ἐὰν μὴ ποιεῖν ὅ τι βούλονται πάλιν αὐτοὺς ἐᾶτε καὶ ἀδικεῖν, οὐδεμίαν ὑμῖν χάριν ἕξουσι τῆς σωτηρίας.

[13] καὶ μὴν εἰ σφόδρ᾽ ἐναντίον ἐστὶ τοῖς Λακεδαιμονίων ἐπιχειρήμασιν τὸ τοὺς Ἀρκάδας ἡμᾶς συμμάχους ποιήσασθαι, προσήκει δήπου πλείω χάριν αὐτοὺς ἔχειν ὧν ἐσώθησαν ὑφ᾽ ἡμῶν εἰς τοὺς ἐσχάτους ἐλθόντες κινδύνους ἢ ὧν ἀδικεῖν κωλύονται νῦν ὀργίζεσθαι. ὥστε πῶς οὐ βοηθήσουσιν ἡμῖν ἐπ᾽ Ὠρωπόν, ἢ κάκιστοι πάντων ἀνθρώπων δόξουσιν εἶναι; μὰ τοὺς θεοὺς ἔγωγ᾽ οὐχ ὁρῶ.

[14] Θαυμάζω τοίνυν καὶ τῶν λεγόντων τοῦτον τὸν λόγον, ὡς εἰ συμμάχους ποιησόμεθ᾽ Ἀρκάδας καὶ ταῦτα πράξομεν, μεταβάλλεσθαι δόξει καὶ οὐδὲν ἔχειν πιστὸν ἡ πόλις. ἐμοὶ μὲν γὰρ δοκεῖ τοὐναντίον, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι. διὰ τί; ὅτι τῶν πάντων οὐδέν᾽ ἂν ἀντειπεῖν οἴομαι ὡς οὐ καὶ Λακεδαιμονίους καὶ πρότερον Θηβαίους καὶ τὸ τελευταῖον Εὐβοέας ἔσωσεν ἡ πόλις, καὶ μετὰ ταῦτα συμμάχους ἐποιήσατο, ἕν τι καὶ ταὔτ᾽ ἀεὶ βουλομένη πράττειν.

[15] ἔστι δὲ τοῦτο τί; τοὺς ἀδικουμένους σῴζειν. εἰ τοίνυν ταῦθ᾽ οὕτως ἔχει, οὐκέτ᾽ ἂν ἡμεῖς εἴημεν οἱ μεταβαλλόμενοι, ἀλλ᾽ οἱ μὴ ᾽θέλοντες τοῖς δικαίοις ἐμμένειν, καὶ φανήσεται τὰ πράγματ᾽ ἀεὶ διὰ τοὺς πλεονεκτεῖν βουλομένους μεταβαλλόμενα, οὐχ ἡ πόλις ἡμῶν.

***
[11] Οι αντίπαλοί μου υποστηρίζουν τώρα ότι πρέπει να επιχειρήσουμε να ανακτήσουμε τον Ωρωπό· αλλά αν κάνουμε τώρα εχθρούς αυτούς που θα μας βοηθήσουν σε αυτό το εγχείρημα, δεν θα έχουμε συμμάχους. Και εγώ προσωπικά φρονώ ότι πρέπει να προσπαθήσουμε να πάρουμε πίσω τον Ωρωπό· αλλά ότι οι Λακεδαιμόνιοι θα γίνουν τώρα εχθροί μας, αν κάνουμε συμμάχους όσους από τους Αρκάδες επιθυμούν να γίνουν φίλοι μας, νομίζω πως οι μόνοι που δεν έχουν καν δικαίωμα να το πουν είναι αυτοί που σας έπεισαν να βοηθήσετε τους Λακεδαιμονίους, όταν κινδύνευαν.

[12] Γιατί, όταν όλοι οι Πελοποννήσιοι ήρθαν σε σας και αξίωναν να βαδίσουν μαζί με σας εναντίον των Λακεδαιμονίων, δεν σας έπεισαν με τέτοια επιχειρήματα οι άνδρες αυτοί να αρνηθείτε (και γι᾽ αυτό στράφηκαν προς τους Θηβαίους, το μόνο που τους απέμενε)· αντίθετα, σας έπεισαν και να συνεισφέρετε χρήματα και να διακινδυνεύσετε τη ζωή σας για τη σωτηρία των Λακεδαιμονίων. Ασφαλώς, δεν θα δείχνατε προθυμία να τους σώσετε, αν εκ των προτέρων σας έλεγαν ότι, αν σώζονταν, δεν θα σας χρωστούσαν καμιά ευγνωμοσύνη για τη σωτηρία τους, αν δεν τους αφήνατε να κάνουν ξανά ό,τι θέλουν και να διαπράττουν αδικίες.

[13] Επίσης, ακόμη και αν η συμμαχία μας με τους Αρκάδες αποτελεί σοβαρό εμπόδιο στα σχέδια των Λακεδαιμονίων, οφείλουν να είναι, κατά τη γνώμη μου, περισσότερο ευγνώμονες για ό,τι κάναμε για τη σωτηρία τους, όταν διέτρεξαν τον σοβαρότερο κίνδυνο, παρά να οργίζονται τώρα για όσες αδικίες εμποδίζονται να κάνουν. Συνεπώς, πώς είναι δυνατόν να μην μας βοηθήσουν στην προσπάθειά μας να ανακτήσουμε τον Ωρωπό, αφού στην αντίθετη περίπτωση θα αποδειχτούν ότι είναι οι χειρότεροι των ανθρώπων; Μα τους θεούς, εγώ τουλάχιστον δεν βλέπω τον τρόπο.

[14] Εκπλήσσομαι λοιπόν και με όσους προβάλλουν το επιχείρημα ότι τάχα, αν συμμαχήσουμε με τους Αρκάδες και υιοθετήσουμε αυτήν την πολιτική, θα φανεί πως η πόλη μας αλλάζει πολιτική και είναι τελείως αναξιόπιστη. Εγώ όμως, Αθηναίοι, έχω τη γνώμη ότι συμβαίνει το αντίθετο. Γιατί; Διότι πιστεύω ότι κανένας στον κόσμο δεν θα αρνιόταν ότι η πόλη μας έσωσε τους Λακεδαιμονίους και πιο πριν τους Θηβαίους και πρόσφατα τους Ευβοείς και ότι κατόπιν συμμάχησε με αυτούς, επειδή ο στόχος της ήταν πάντοτε ένας και ο αυτός.

[15] Ποιός είναι αυτός; Να σώζει όσους αδικούνται. Αν λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, δεν είμαστε εμείς αυτοί που αλλάζουμε, αλλά όσοι αρνούνται να μένουν πιστοί στις αρχές του δικαίου· και θα αποδειχτεί ότι η κατάσταση μεταβάλλεται εξαιτίας πάντοτε της πολιτικής αυτών που θέλουν να επωφελούνται από την αλλαγή, η πόλη μας όμως δεν αλλάζει.