Άνθρωπος και ισορροπία: Μια Σωκρατική ειρωνεία...

Μα πόσο δύσκολο είναι τελικά να διατηρήσουμε τον τίτλο του ανθρώπου και να κινούμαστε στον περιβάλλοντα χώρο Γη, νιώθοντας σίγουροι ότι η ετυμολογία της λέξης, δοθείσας δια της σωκρατικής ματιάς, επιβεβαιώνεται από τα δικά μας πεπραγμένα;

O περιβόητος γνωστός μας φιλόσοφος στον Κρατύλο του «Πλάτωνα», εξέφρασε μια ερμηνεία η οποία όμως σήμερα τείνει να ανταγωνιστεί οποιοδήποτε ανέκδοτο σχετίζεται με τον Τοτό και τους βοηθούς συμπρωταγωνιστές του.

Παρότι όμως τα συγκεκριμένα ανέκδοτα χαίρουν άκρας εκτίμησής από μέρος μου, προτιμώ να μνημονεύσω λόγια αμνημόνευτα που αποδεικνύουν το μεγαλείο της ύπαρξής μας, καθώς ο άνθρωπος «αναθρεί α οπωπε».

Συνεπώς για τον Σωκράτη, ο άνθρωπος, μέσω του έλλογου νου, διεισδύει περαιτέρω σε αυτά που παρατηρεί, τα μεταπλάθει και έπειτα ως ευχαριστήρια απόδειξη της θεϊκής προσφοράς, εξελίσσει και εξελίσσεται.

Στα πλαίσια αυτού του περάσματος σε συνθετότερα πλέγματα σχέσεων είτε πολιτειακά είτε εκπαιδευτικά ή ακόμη και ψυχοκοινωνικά, εμείς ως όντα «limited edition», καταλήγουμε κείμενοι επί τάπητος εξαιτίας της σκόνης του τελειοθηρισμού που φθείρει το νου μας και καταστρέφει τις ισορροπίες μας.

Η τελευταία μάλιστα, άκρως αποκρουστική λέξη ( ισορροπία) αν και λεξιλογικά - θεωρητικά υποστηρίζει μια αισιόδοξη πλευρά της μακρόχρονης πορείας μας, είναι «ανισόρροπα» δύσκολο να κατακτηθεί. Ακόμη και στα «βιογραφικά σημειώματα» οι δεξιότητες του ενδιαφερόμενου πρέπει να είναι πολλαπλές και όλες επαρκώς ανεπτυγμένες (διαπροσωπικές, καλλιτεχνικές, εργασιακές, συναισθηματικές) . Καμία δε πρέπει να καταλαμβάνει περισσότερο ή λιγότερο χώρο, καμία δε πρέπει να υποσκάπτει την αξία της άλλης, καμία δε πρέπει να έχει ένα σταυρό στο
«βιογραφούμενο» απουσιολόγιο, γιατί «παιδιά », χάνεται τότε η ισορροπία!

Και δε λέω να πάψουμε να στοχεύουμε σε αυτήν αλλά, ας μη γελιόμαστε, οι απαιτήσεις των ημερών μας καταλύουν κάθε δυνατότητα πλήρους προσωπικής, συναισθηματικής και επαγγελματικής εξισορρόπησης.

Φυσικά, και ως ανθρώπινα όντα, δυνάμεθα να μεγαλουργήσουμε, ο τυφώνας της τελειοθηρίας όμως, έρχεται να μας διαταράξει, να ξεστρώσει όλα τα χ(ά)λιά της ισορροπίας και λογικής που είχαμε απλώσει. Θεμιτό ή αθέμιτο, είναι γεγονός, και αυτό γιατί ο άνθρωπος διεισδύει σε αυτά που παρατηρεί.

Αχ Σωκράτη, μεγάλα λαβώματα τα λόγια σου στην καρδιά μας…..