Το Βόρειο Σέλας στον Κρόνο

Το Hubble χρησιμοποίησε το φασματικό διάγραμμα απεικόνισης του διαστημικού τηλεσκοπίου  λίγους μήνες πριν από το βόρειο θερινό ηλιοστάσιο του Κρόνου, όταν οι πόλοι ήταν κεκλιμένοι προς τον ήλιο.

Σε διάστημα επτά μηνών το 2017, το διαστημικό τηλεσκόπιο Hubble φωτογράφισε μια όμορφη απεικόνιση φωτός, όμοιο με το Βόρειο Σέλας πάνω από τον βόρειο πόλο του Κρόνου.

Εδώ στη Γη, οι άνθρωποι βλέπουν τo βόρειo Σέλας όταν τα ταχέως κινούμενα σωματίδια από τον ήλιο ταξιδεύουν κατά μήκος του ηλιακού ανέμου και αλληλεπιδρούν με το μαγνητικό πεδίο του πλανήτη.

Οι αύρες προκαλούνται από μαγνητικά σωματίδια που κινούνται προς τα κάτω προς τους πόλους και στη συνέχεια αλληλεπιδρούν με μόρια αζώτου και οξυγόνου, τα οποία γεμίζουν τον ουρανό με φωτεινές δέσμες πράσινου, κόκκινου και ιώδους φωτός.

Η Γη δεν είναι ο μόνος πλανήτης που έχει αυτό το εντυπωσιακό φαινόμενο. Οι γιγαντιαίοι εξωτερικοί πλανήτες -ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας- έχουν επίσης βόρεια και νότια φώτα.

Εδώ στη Γη, οι άνθρωποι μπορούν να κοιτάξουν ψηλά και να εκτιμήσουν την πολύχρωμη πανδαισία, αλλά είναι λίγο διαφορετικά από πλανήτες όπως ο Κρόνος που είναι ως επί το πλείστον κατασκευασμένοι από αέριο που περιβάλλει έναν μικρό, βραχώδη πυρήνα. Επειδή αυτοί οι πλανήτες περιέχουν κυρίως υδρογόνο, οι φωτισμοί μπορούν να παρατηρηθούν μόνο σε υπεριώδες φως.

Για να καταγράψει τα βόρεια φώτα, το Hubble χρησιμοποίησε το φασματικό διάγραμμα απεικόνισης του διαστημικού τηλεσκοπίου τους μήνες πριν και μετά το βόρειο θερινό ηλιοστάσιο του Κρόνου, όταν οι πόλοι είναι κεκλιμένοι προς τον ήλιο.

Αν και οι ακτίνες του Κρόνου έχουν φωτογραφηθεί προηγουμένως από το Hubble, αυτές οι νέες εικόνες αποκαλύπτουν ότι οι αύρες κορυφώνονται με φωτεινότητα περίπου την αυγή.

Αυτό δεν είχε παρατηρηθεί ποτέ πριν. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι το φαινόμενο έχει σχέση με τους ηλιακούς ανέμους που αλληλεπιδρούν με τη μαγνητόσφαιρα του πλανήτη κατά τη διάρκεια του ηλιοστάτη, καθώς και με την ταχύτητα με την οποία περιστρέφεται ο Κρόνος, περίπου μία φορά κάθε 11 ώρες.

Ενώ οι ακτίνες της Γης τείνουν προς τα πάνω σε απόσταση περίπου 100 έως 500 χιλιομέτρων στην ατμόσφαιρα, οι ακτίνες του Κρόνου μπορούν να φτάσουν σε ύψη πάνω από 1.200 χιλιόμετρα.