Όλα στη ζωή, είναι πολύ λίγα

Όλα στη ζωή, εκτός από πολύ λίγα, είναι από δεύτερο, τρίτο ή και τέταρτο χέρι: οι θεοί, η ποίηση, η πολιτική, η μουσική, κι έτσι η ζωή μας είναι άδεια. Καθώς είναι άδεια, προσπαθούμε να τη γεμίσουμε με μουσική, με θεούς, με έρωτα, με διάφορες μορφές φυγής, κι αυτό το ίδιο το γέμισμα είναι και το άδειασμα. Αλλά η ομορφιά δεν μπορεί ν’ αγοραστεί. Είναι τόσο λίγοι εκείνοι που θέλουν ομορφιά, ενώ οι άνθρωποι ικανοποιούνται με πράγματα από δεύτερο χέρι. Η μόνη πραγματική επανάσταση είναι να τα πετάξεις όλα μακριά και μόνον τότε θα υπάρχει η δημιουργικότητα της αλήθειας.

Είναι παράξενο το πόσο επιμένει ο άνθρωπος στη συνέχιση όλων των πραγμάτων: των σχέσεων, της παράδοσης, της θρησκείας, της τέχνης. Δεν υπάρχει ένα σταμάτημα κι ύστερα μια καινούργια αρχή. Αν ο άνθρωπος δεν είχε βιβλία, αρχηγούς, κανέναν ν’ αντιγράψει, κανέναν ν’ ακολουθήσει, να παραδειγματιστεί, αν ήταν τελείως μόνος, ξεγυμνωμένος από κάθε γνώση του, θα ‘πρεπε να ξαναπιάσει τα πράγματα από την αρχή. Εννοείται ότι αυτό το πλήρες ξεγύμνωμα του εαυτού του, θα πρέπει να το κάνει κανείς εντελώς και ολοκληρωτικά αυθόρμητα και με τη θέλησή του, αλλιώς θα τρελαθεί, θα σπρώξει τον εαυτό του σε κάποιο είδος νεύρωσης. Επειδή, καθώς φαίνεται, είναι πολύ λίγοι ικανοί γι’ αυτή την πλήρη μοναχικότητα, ο κόσμος συνεχίζει την ίδια παράδοση -στην τέχνη, στη μουσική, στην πολιτική, στους θεούς- που φέρνει αδιάκοπα δυστυχία.
Αυτό είναι που συμβαίνει στον κόσμο στις μέρες μας. Δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο, υπάρχουν μόνον αντιθέσεις και κόντρα-αντιθέσεις. Στη θρησκεία συνεχίζει το παλιό μοντέλο, φόβος και δόγμα· στην τέχνη η προσπάθεια για να βρεθεί κάτι καινούργιο. Αλλά ο νους δεν είναι καινούργιος, είναι ο ίδιος γερασμένος νους ‑κυριαρχημένος από την παράδοση, το φόβο, τη γνώση και τις εμπειρίες- που προσπαθεί να βρει το καινούργιο. Και είναι ο ίδιος ο νους που πρέπει, ν’ απογυμνώσει μόνος του τον εαυτό του ολοκληρωτικά, για να υπάρξει το καινούργιο. Αυτό είναι πραγματική επανάσταση.

Κρισναμούρτι