Η μεγαλύτερη δυστυχία της ζωής είναι να μην μάθεις ποιος πραγματικά είσαι

Οι πεποιθήσεις μας είναι ο κόσμος μας, οι πεποιθήσεις μας είναι ο οδηγός της ζωής μας. Οι πεποιθήσεις μας όμως προέρχονται από τρίτους, με αποτέλεσμα να έχουμε βαθιά ριζωμένες γνώσεις για τον τρόπο που πρέπει να ζούμε οι οποίες όμως αρκετές φορές έρχονται σε αντίθεση με τον τρόπο που θέλουμε να ζούμε. Εδώ βρίσκεται το πολύ σημαντικό σταυροδρόμι, στο οποίο καλούμαστε να επιλέξουμε ανάμεσα στον δρόμο των θέλω και τον δρόμο των πρέπει. Τις περισσότερες φορές στο σημείο αυτό θυσιάζουμε τον πραγματικό μας εαυτό και δημιουργούμε μια ζωή όπως προστάζουν τα κοινωνικά πρέπει.

Είναι η μάστιγα της εποχής μας να μην ζούμε τις ζωές μας, αλλά τις ζωές που έχτισαν άλλοι για εμάς. Είναι μάστιγα της εποχής μας να χάνουμε τον πραγματικό μας εαυτό προσποιούμενοι ότι είμαστε αυτό που μας «φόρεσαν» άλλοι. Είναι μάστιγα της εποχής μας να είμαστε το καλό παιδί.

Είναι μάστιγα της εποχής μας να πασχίζουμε να είμαστε κοινωνικά και καθολικά αποδεκτοί. Είναι μάστιγα της εποχής να κρυβόμαστε πίσω από την ύλη, γιατί έχουμε χάσει την ουσία. Είναι μάστιγα της εποχής μας να μην ξέρουμε ποιοι πραγματικά είμαστε και να είμαστε εντάξει με αυτό.

Η πραγματική ευτυχία όμως δεν κρύβεται μέσα στο ό,τι διδαχθήκαμε ως ευ ζην, μέσα στα πτυχία, τα μεταπτυχιακά, τα σπίτια, τα αυτοκίνητα κλπ. Η πραγματική ευτυχία κρύβεται μέσα μας! Όταν ανακαλύψουμε ποιοι πραγματικά είμαστε, τι είναι αυτό που γεμίζει την ψυχή μας (και το πράξουμε), ποιοι είναι οι άνθρωποι που επιθυμούμε να απαρτίζουν την καθημερινότητα μας, ποιος είναι ο σκοπός μας τότε μόνο θα είμαστε πλήρης, τότε μόνο θα είμαστε ευτυχείς.

Ευτυχία είναι να αναγνωρίσουμε τον πραγματικό μας εαυτό και τα θέλω του, να τον αποδεχτούμε και να πάψουμε να τον σκεπάζουμε, να τον καλύπτουμε, να τον κρύβουμε, να τον καταπατάμε με ταμπέλες και πρέπει!

Όπως είπε κάποτε και ο Ραλφ Γουάλντο Έμερσον:

«Το να είσαι ο εαυτός σου σε έναν κόσμο που διαρκώς προσπαθεί να σε αλλάξει σε κάτι άλλο είναι ένα από τα μεγαλύτερα επιτεύγματα»