Πέμπτη 23 Απριλίου 2020

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἑλένη (1250-1277)

1250 ΘΕ. ὦ ξένε, λόγων μὲν κληδόν᾽ ἤνεγκας φίλην.
ΜΕ. οὔκουν ἐμαυτῶι γ᾽ οὐδὲ τῶι τεθνηκότι.
ΘΕ. πῶς τοὺς θανόντας θάπτετ᾽ ἐν πόντωι νεκρούς;
ΜΕ. ὡς ἂν παρούσης οὐσίας ἕκαστος ἦι.
ΘΕ. πλούτου λέγ᾽ οὕνεχ᾽ ὅτι θέλεις ταύτης χάριν.
1255 ΜΕ. προσφάζεται μὲν αἷμα πρῶτα νερτέροις.
ΘΕ. τίνος; σύ μοι σήμαινε, πείσομαι δ᾽ ἐγώ.
ΜΕ. αὐτὸς σὺ γίγνωσκ᾽· ἀρκέσει γὰρ ἃν διδῶις.
ΘΕ. ἐν βαρβάροις μὲν ἵππον ἢ ταῦρον νόμος.
ΜΕ. διδούς γε μὲν δὴ δυσγενὲς μηδὲν δίδου.
1260 ΘΕ. οὐ τῶνδ᾽ ἐν ἀγέλαις ὀλβίαις σπανίζομεν.
ΜΕ. καὶ στρωτὰ φέρεται λέκτρα σώματος κενά.
ΘΕ. ἔσται· τί δ᾽ ἄλλο προσφέρειν νομίζεται;
ΜΕ. χαλκήλαθ᾽ ὅπλα· καὶ γὰρ ἦν φίλος δορί.
ΘΕ. ἄξια τάδ᾽ ἔσται Πελοπιδῶν ἃ δώσομεν.
1265 ΜΕ. καὶ τἄλλ᾽ ὅσα χθὼν καλὰ φέρει βλαστήματα.
ΘΕ. πῶς οὖν; ἐς οἶδμα τίνι τρόπωι καθίετε;
ΜΕ. ναῦν δεῖ παρεῖναι κἀρετμῶν ἐπιστάτας.
ΘΕ. πόσον δ᾽ ἀπείργειν μῆκος ἐκ γαίας δόρυ;
ΜΕ. ὥστ᾽ ἐξορᾶσθαι ῥόθια χερσόθεν μόλις.
1270 ΘΕ. τί δή; τόδ᾽ Ἑλλὰς νόμιμον ἐκ τίνος σέβει;
ΜΕ. ὡς μὴ πάλιν γῆι λύματ᾽ ἐκβάληι κλύδων.
ΘΕ. Φοίνισσα κώπη ταχύπορος γενήσεται.
ΜΕ. καλῶς ἂν εἴη Μενέλεώι τε πρὸς χάριν.
ΘΕ. οὔκουν σὺ χωρὶς τῆσδε δρῶν ἀρκεῖς τάδε;
1275 ΜΕ. μητρὸς τόδ᾽ ἔργον ἢ γυναικὸς ἢ τέκνων.
ΘΕ. ταύτης ὁ μόχθος, ὡς λέγεις, θάπτειν πόσιν.
ΜΕ. ἐν εὐσεβεῖ γοῦν νόμιμα μὴ κλέπτειν νεκρῶν.

***
1250 ΘΕΟ. Μας έφερες καλό μαντάτο, ξένε.
ΜΕΝ. Μήτε για τον νεκρό μήτε για μένα.
ΘΕΟ. Πώς θάβετε τους θαλασσοπνιγμένους;
ΜΕΝ. Σύμφωνα με το βιος που ᾽χε καθένας.
ΘΕΟ. Για χάρη της, ό,τι κι αν πεις, σ᾽ το δίνω.
ΜΕΝ. Πρώτα για τους νεκρούς ένα σφαχτάρι.
ΘΕΟ. Όποιο διαλέξεις ζώο, θα σου το δώσω.
ΜΕΝ. Εσύ να ορίσεις· δώσε μου ό,τι θέλεις.
ΘΕΟ. Εδώ σφάζουμε εμείς άλογο ή ταύρο.
ΜΕΝ. Από καλή μονάχα να ᾽ναι ράτσα.
1260 ΘΕΟ. Πολλά μες στα κοπάδια μας υπάρχουν.
ΜΕΝ. Κι ένα αδειανό κρεβάτι με στρωσίδια.
ΘΕΟ. Κι αυτό θα γίνει. Τί άλλο του προσφέρουν;
ΜΕΝ. Τον πόλεμο αγαπούσε, χάλκινα όπλα.
ΘΕΟ. Αντάξια για του Πέλοπα το γένος.
ΜΕΝ. Κι όσους καλούς καρπούς η γη δωρίζει.
ΘΕΟ. Λοιπόν; Πώς τα σκορπάτε μες στο κύμα;
ΜΕΝ. Καράβι θα χρειαστεί με λαμνοκόπους.
ΘΕΟ. Και πόσο αλάργα απ᾽ τη στεριά θα πάει;
ΜΕΝ. Όσο που τα αφρονέρια του να βλέπεις.
1270 ΘΕΟ. Γιατί; Έτσι συνηθίζουν στην Ελλάδα;
ΜΕΝ. Για να μη βγει το μίασμα στ᾽ ακρογιάλι.
ΘΕΟ. Γρήγορο πλοίο φοινικικό θα δώσω.
ΜΕΝ. Σωστά θα τιμηθεί ο Μενέλαος έτσι.
ΘΕΟ. Δίχως αυτήν εσύ δεν φτάνεις τάχα;
ΜΕΝ. Μάνας το έργο αυτό, γυναίκας, τέκνου.
ΘΕΟ. Πρέπει, όπως λες, αυτή να τονε θάψει.
ΜΕΝ. Ασέβεια τον νεκρό να μην τιμήσει.

Μελέτες για την Αρχαία Μακεδονία, Από το τέλος της εποχής του χαλκού στη γένεση των πόλεων: Η εποχή του σιδήρου - Κεραμική

Στις περιοχές της Μακεδονίας (π.χ. Καστανάς, Άσσηρος, Τούμπα Θεσσαλονίκης) η κυριαρχία κατά την ύστερη εποχή του χαλκού της εντόπιας χειροποίητης κεραμικής έναντι της τροχήλατης μυκηναϊκής (της ΥΕΙΙΙΑ και YEΙΙΙΒ) και της επιχωριάζουσας μυκηναΐζουσας κεραμικής είναι αδιαμφισβήτητη (Κουκούλη-Χρυσανθάκη 1993, Wardle 1993, Ανδρέου - Κωτσάκης 1999). Στις περισσότερες περιπτώσεις η τοπική κεραμική φθάνει και υπερβαίνει το 95% του συνόλου. Μαζί με την αδιακόσμητη καθημερινής χρήσης κεραμική παράγεται σε πολλά σημεία της Μακεδονίας (π.χ. Αιανή) η γραπτή αμαυρόχρωμη, η οποία έχει θεωρηθεί ένας συνδυασμός μεσοελλαδικής ή παραδοσιακής και μυκηναϊκής κεραμικής (Hochstetter 1982, Κουκούλη-Χρυσανθάκη 1993, Καραμήτρου-Μεντεσίδη 1993). Επίσης, παράγεται η εγχάρακτη κεραμική με επίθεση χρώματος λευκού, ερυθρού ή κίτρινου, η οποία απαντά ιδιαίτερα στην Ανατολική Μακεδονία και ανατολικά του Αξιού ποταμού (Κουκούλη-Χρυσανθάκη 1993). Ένα εμβληματικό αγγείο της εγχώριας κεραμικής, αλλά και του ευρύτερου γεωγραφικού χώρου νότια του Δούναβη, αποτελεί το δίωτο κανθαροειδές.
 
Η ισχυρή παράδοση των χειροποίητων τοπικών κατηγοριών κεραμικής συνεχίζεται στη Μακεδονία και κατά το διάστημα μεταξύ 11ου και 8ου αι. π.Χ. (Βοκοτοπούλου - Κουκούλη-Χρυσανθάκη 1993):
 
α) Αδιακόσμητη κεραμική καθημερινής χρήσης, με χαρακτηριστικά αγγεία την πρόχου με λοξότμητη προχοή και τα φιαλόσχημα με λαβές διχαλωτές (wish bone handles).
 
β) Γραπτή αμαυρόχρωμη κεραμική, που συναντάται πυκνά στη Δυτική και Κεντρική Μακεδονία. Οι παραλλαγές στη Μακεδονία διευρύνουν το φάσμα της αμαυρόχρωμης κεραμικής που γνωρίζουμε από τη Θεσσαλία, την Ήπειρο και την Αλβανία, ενώ πλανάται ακόμη στους ερευνητές η υπόθεση ότι αυτή συσχετίζεται με τους μετακινούμενους κτηνοτρόφους αιγοπροβάτων της Πίνδου (Καραμήτρου 1993).
 
Παράλληλα, παρουσιάζονται καινοτομίες (Βοκοτοπούλου - Κουκούλη-Χρυσανθάκη 1993):
 
α) Χειροποίητη κεραμική με αυλακωτή διακόσμηση, που προέκυψε προφανώς από την εγχάρακτη, η οποία δεν έπαψε να παράγεται κατά διαστήματα. Πρόκειται για μια κατηγορία που «ανθεί» στην Ανατολική Μακεδονία, ενώ φανερώνει συγγενή τυπολογία με ανάλογες των ηπειρωτικών Βαλκανίων και της Θράκης του Αιγαίου.
 
β) Τροχήλατη γκρίζα κεραμική με οριζόντιες αυλακώσεις στο σώμα. Η κατηγορία αυτή εδραιώθηκε κατά τον 9ο και 8ο αι. π.Χ. Ενδιαφέροντα δείγματά της επιβίωσαν στην Τορώνη της Χαλκιδικής μέχρι και τους αρχαϊκούς χρόνους.
 
Από την άλλη πλευρά, σημειώνουμε την εισαγωγή τροχήλατης πρωτογεωμετρικής κεραμικής, συχνά ευβοϊκής προέλευσης, στη Μακεδονία από τα μέσα του 11ου αι. π.Χ. Στα νεκροταφεία της νότιας Πιερίας, της Βεργίνας και της Τορώνης, στους οικισμούς του Καστανά και της Νέας Αγχιάλου η εισαγωγή πρωτογεωμετρικής, γεωμετρικής και υπογεωμετρικής κεραμικής από τον 11ο έως τον 8ο αι. π.Χ. ώθησε τοπικές απομιμήσεις που άγγιξαν τον 6ο αι. π.Χ.
 

FYODOR DOSTOEVSKY: Το όνειρο ενός γελοίου

Ο ήρωας  του διηγήματος βλέπει σε όνειρο ότι βρίσκεται σε έναν τόπο όπου όλοι οι άνθρωποι είναι αγνοί, αθώοι και ευτυχισμένοι. Κι εκείνος, πολύ σύντομα κατάφερε να τους κάνει σαν τα μούτρα του, δηλαδή σαν τους ανθρώπους στη γη, κι όπως λέει, «κατάφερα να τους χαλάσω όλους». Και να τι κατάφερε:

Πόσο γρήγορα γεννήθηκε ανάμεσά τους η φιληδονία που γέννησε τη ζήλεια κι εκείνη με τη σειρά της  τη σκληρότητα!… Δεν ξέρω πότε, μα ύστερα από λίγο, χύθηκε και για πρώτη φορά αίμα… Οι άνθρωποι, κατατρομαγμένοι, άρχισαν να σκορπάνε, ν’ απομονώνονται. Έκαναν συμμαχίες οι μεν εναντίον των δε. Έμαθαν τη φιλοτιμία, που της έδωσαν το μεγαλόπρεπο τίτλο: Τιμή! Και τότε κάθε έθνος έκανε τη σημαία του. Μετά κήρυξαν τον πόλεμο στα ζώα που έφυγαν στα δάση κι έγιναν εχθροί του ανθρώπου. Κι άρχισε ο πόλεμος του ατομισμού για το δικό μου και το δικό σου. Ανακάλυψαν τις γλώσσες. Ανακάλυψαν τον πόνο και τον ερωτεύτηκαν. Όλοι αυτοί οι άνθρωποι διψούσαν για πόνο κι έλεγαν πως με τον πόνο μονάχα φτάνει κανείς στην αλήθεια. Αυτός υπήρξε και η πρώτη αρχή της επιστήμης.

Ύστερα, μόλις έγιναν κακοί, άρχισαν να εκφωνούν λόγους για την αδελφοσύνη, για τη φιλανθρωπία… Μόλις έγιναν εγκληματίες, άρχισαν να μιλούν για τη δικαιοσύνη, συντάξανε κώδικες για να τη διαφυλάξουν και αγχόνες για να την υπερασπιστούν. Όταν θυμόντουσαν το τι είχανε χάσει, δεν ήθελαν να πιστέψουν στην αθωότητά τους και στην περασμένη τους ευτυχία, γελούσαν μάλιστα για την ευτυχία αυτή, λέγοντας πως ήταν παραμύθι και δεν μπορούσαν πια να την φανταστούν σαν κάτι το πραγματικό. Ωστόσο αν και δεν πίστευαν καθόλου στην παλιά τους ευδαιμονία, διατήρησαν τόσο δυνατό πόθο να ξαναγίνουν αθώοι κι ευτυχισμένοι που χάθηκαν σαν παιδιά μέσα στον πόθο τους! Θεοποίησαν τον πόθο τους, του έχτισαν ναό, γονάτισαν μπροστά στην ίδια τους την ιδέα, μπροστά στο είδωλο του πόθου τους  και με την πεποίθηση πως ήταν απραγματοποίητος, τον προσκύνησαν με δάκρυα και γονυκλισίες και προσεύχονταν σ” αυτόν. Όταν, όμως, ερχόταν κάποιος και ξανάβρισκε την παλιά τους ευτυχία, τους την έδειχνε και τους ρωτούσε μετά: «Θέλετε να ξαναγυρίσετε σ” αυτήν;» απαντούσαν: «όχι!»

ΦΙΟΝΤΟΡ ΝΤΟΣΤΟΓΙΕΦΣΚΙ, Το Όνειρο ενός γελοίου 

Νέα δεδομένα για τις τεκτονικές πλάκες της Γης: Εικάζεται ότι η κίνησή τους ξεκίνησε πολύ νωρίτερα

Ανατροπή έρχεται στα έως τώρα δεδομένα για την κίνηση των τεκτονικών πλακών.

Μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί δύσκολο για τους γεωεπιστήμονες να προσδιορίσουν πότε άρχισαν να δημιουργούνται συνθήκες ευνοϊκές για την κίνηση των πλακών, καθώς αρχαία δείγματα από το εσωτερικό της Γης είναι ουσιαστικά ανύπαρκτα. Οι παλαιότερες έως τώρα ενδείξεις κίνησης των τεκτονικών πλακών χρονολογούνταν προ περίπου 2,8 δισεκατομμυρίων ετών.

Όμως πολλοί άλλοι επιστήμονες πίστευαν ότι οι τεκτονικές πλάκες τέθηκαν σε κίνηση πολύ πιο πρόσφατα, πριν περίπου ένα δισεκατομμύριο χρόνια. Η νέα μελέτη, με επικεφαλής τον Άλεκ Μπρένερ του Εργαστηρίου Παλαιομαγνητισμού του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ των ΗΠΑ, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Science Advances», συμπεραίνει ότι ο «χορός» των πλακών άρχισε πριν τουλάχιστον 3,2 δισεκατομμύρια χρόνια.

Όπως είπε ο Μπρένερ, «πετρώματα οποιουδήποτε είδους που σχηματίστηκαν κατά το πρώτο ήμισυ της ιστορίας της Γης, καλύπτουν λιγότερο από το 5% της επιφάνειάς της σήμερα. Και όσα παραμένουν, έχουν "γρονθοκοπηθεί"από τρία δισεκατομμύρια χρόνια γεωλογικής ιστορίας, συνεπώς η μελέτη τους εγείρει ερωτήματα κατά πόσο οι πληροφορίες που περιέχουν, είναι πραγματικά αρχαίες ή σχετίζονται με πιο πρόσφατες διαδικασίες».

Όμως ένα νέας τεχνολογίας μικροσκόπιο (Quantum Diamond Microscope) που εφηύραν οι φυσικοί των πανεπιστημίων Χάρβαρντ και ΜΙΤ και το οποίο μπορεί να τραβήξει υψηλής ανάλυσης μαγνητικές εικόνες των αρχαίων πετρωμάτων, επέτρεψε στους γεωεπιστήμονες να συμπεράνουν ότι πριν 3,2 δισεκατομμύρια χρόνια ο φλοιός της Γης μετακινιόταν ήδη με ταχύτητα δυόμισι εκατοστών ετησίως, περίπου όση και οι ήπειροι σήμερα.

Στην εποχή μας ο φλοιός της Γης αποτελείται από περίπου 15 πλάκες πάνω στις οποίες «κάθονται» οι ήπειροι και οι ωκεανοί. Η κίνηση των πλακών έχει καθορίσει το σημερινό σχήμα των ηπείρων, το οποίο μεταβάλλεται διαχρονικά. Μέχρι σήμερα η Γη είναι ο μόνος γνωστός πλανήτης με κίνηση τεκτονικών πλακών.

Η κίνηση των τεκτονικών πλακών «ζωντάνεψε» τον πλανήτη μας, δημιουργώντας τα βουνά, σταθεροποιώντας το κλίμα και τελικά στρώνοντας το δρόμο για την ανάπτυξη ζωής. Η κατανόηση αυτής της εξέλιξης θα βοηθήσει τους πλανητικούς επιστήμονες να μελετήσουν καλύτερα άλλους κόσμους και την πιθανότητα ανεύρεσης εξωγήινης ζωής.

Η υγεία σου είναι 100% δική σου δουλειά

Αναρωτιέμαι, αν κάποιος εξωγήινος προηγμένος πολιτισμός κατέβαινε στην γη, ποιόν θα θεωρούσε πιο παρανοϊκό; Τον Χίτλερ που ήταν χορτοφάγος, τον Στάλιν, τον Ναπολέοντα, τον Αλέξανδρο, τον Λεοπόλδο, τον Μάο, τον Πέτρο, με τις σαδιστικές πρακτικές τους ή το σύγχρονο «πολιτισμένο» ανθρωπόζωο με το μαχαιροπίρουνο του;
 
Ανάμεσα στο μεγάλο φαγοπότι στους γάμους του Ερρίκου του Η της Αγγλίας με την Άννα Μπολέυν τον Ιανουάριο του 1533 και στο φύλλο του μαρουλιού ή στο καρότο μιας μοντέρνας εξαντλητικής δίαιτας πρέπει να βρεις το Αριστο Μέτρο για ισορροπημένη, υγιεινή διατροφή. Τα τελευταία χρόνια υπάρχει πληθώρα πληροφοριών στον τομέα της υγιεινής διατροφής, σε πολλές περιπτώσεις αυτές οι πληροφορίες άλλαξαν τις απόψεις γύρω από το θέμα διατροφή. Είναι ανόητο και καταστροφικό για την υγεία μας να επιτρέπουμε στις βιομηχανοποιημένες εταιρίες διατροφικών προϊόντων με τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα να μας παρασύρουν με διαφημίσεις για το τάδε τραγανό δήθεν, γαριδάκι και τσιπς, τις λαχταριστές σάλτσες, τα δροσερά αναψυκτικά, την νέα coca cola και το νέο λάδι ή μαργαρίνη με την ικανότητα να φτιάχνει υπέροχες συνταγές και καταπληκτικά πρωινά.
 
Δεν μπορείς και δεν πρέπει να αγνοήσεις την αξία των βιταμινών, μετάλλων και ιχνοστοιχείων που επιβάλλεται να βρίσκονται σε κάθε μπουκιά που μπαίνει στο στόμα σου. Ακόμη δεν πρέπει να μην ξέρεις ποιο είδος πρωτεΐνης να τρως και ποιο να αποφεύγεις και γιατί. Χρειάζεται να είσαι ενημερωμένος σχετικά με το ποιές είναι οι αιτίες που γερνάς, ασθενείς, πεθαίνεις. Επίσης να εκτιμήσεις  την αξία της άσκησης όχι για επίδειξη και φιγούρα ή εξωτερική ομορφιά αλλά για την ικανότητα της να μας κρατά νέους και σθεναρούς. Δεν πρέπει να ξεχνάς ότι οι δικές σου διατροφικές συνήθειες επηρεάζουν τις διατροφικές συνήθειες των παιδιών σου. Πολλά από τα προβλήματα των σημερινών ανθρώπων τρίτης ηλικίας οφείλονται στις άσχημες διατροφικές συνήθειες που απέκτησαν από τους γονείς τους.
 
Είσαι Αυτό Που Τρως.
 
Πόσες φορές το έχεις ακούσει να λέγεται; Είσαι όμως εξ ίσου και αυτό που έτρωγαν οι πρόγονοί σου. Ο άνθρωπος χρειάστηκε πολλά χρόνια για να εξελιχθεί από τους υγιέστερους καρποφάγους προγόνους του στο παμφάγο (σαβουροφαγό) ον που είναι σήμερα. Στην διάρκεια αυτών των χρόνων επέζησαν αυτοί που έτρωγαν ποσότητες κρέατος από το κυνήγι μαζί με ρίζες φυτών, ξηρούς καρπούς κλπ. Καθώς προσαρμόστηκαν σιγά σιγά στην διατροφή αυτή και μπορούσαν να χωνέψουν μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνών, το μέγεθός τους -μυϊκή μάζα- αυξήθηκε σημαντικά. Το πλέον σημαντικό όμως είναι πως η διατροφή τους ήταν συνδεδεμένη με εντατική και αδιάκοπη κίνηση. Ακόμη το κρέας που έτρωγαν το έπαιρναν από το κυνήγι που οι ίδιοι έκαναν. Αυτό αποδεικνύεται από την μελέτη των ανθρώπινων σκελετών εκείνης της περιόδου. Τα οστά είχαν μεγάλες εσοχές στα σημεία που συνδέονταν οι μύες, αυτό δείχνει την δύναμη των μυών που ήταν συνδεδεμένοι στα οστά αυτά.
 
Η Αλλαγή Είναι Αργή, Αργή, Αργή…
 
Η Φύση εξελίσσεται πολύ αργά για τα ανθρώπινα δεδομένα. Η περίοδος αυτών των ετών ήταν πολύ καθοριστική για τις διατροφικές συνήθειες των ανθρώπων. Αλλάζοντας το περιβάλλον του ανθρώπου και η διατροφή του πριν χρόνια, ο άνθρωπος υπέστη αλλαγές στις οποίες δεν είχε προσαρμοστεί γενετικά μέχρι τότε. Ο μέχρι τότε κυνηγός κρεατοφάγος εξημερώνει τα άγρια ζώα που κυνηγά, σε κατοικίδια και αρχίζει να καλλιεργεί τα φυτικά που χρειάζεται. Ο ίδιος από κυνηγός γίνεται αγρότης. Αυτό σημαίνει πως αντί να εξαρτάται από το κυνήγι για την διατροφή και την επιβίωση του, αυτό που τώρα τον τρέφει γίνονται τα πρόβατα, οι χοίροι και οι αγελάδες. Επίσης το γάλα για πρώτη φορά μπαίνει στην διατροφή του.
 
Κατόπιν ο άνθρωπος ξανά αλλάζει τον τρόπο της διατροφής του και τον τρόπο της ζωής του. Επεξεργάζεται την ζάχαρη και τα τεύτλα και καταναλώνει μεγάλες ποσότητες της. Βρίσκει τρόπους να απομονώνει το αλάτι από το θαλασσινό νερό και έχει άφθονο στην διάθεση του. Κατασκευάζει μηχανήματα και συσκευές που ελαττώνουν τον μόχθο κι άρα την εντατική κι αδιάκοπη κίνηση και βγάζει την άσκηση και την κίνηση από την καθημερινότητα του. Παράγει νέες βιομηχανοποιημένες τροφές χρησιμοποιεί το γάλα για διάφορα προϊόντα, αρχίζει να χρησιμοποιεί τον καπνό και το οινόπνευμα. Αυτές είναι μερικές από τις τεράστιες διατροφικές αλλαγές που κατάφερε ο άνθρωπος στην πορεία τις ζωής του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη… Είναι πολύ σημαντικές αλλαγές. Επίσης είναι και θανατηφόρες.
 
Παρατήρησε γύρω σου το Ολοφάνερο, από την μία, άνθρωποι που τρέχουν στα γυμναστήρια για να χάσουν κοιλιές και προγούλια, ενώ το βράδυ στον καναπέ, στα μπαράκια, τρέφονται με τσιπς, κρέατα, τυριά, αλκοόλ… από την άλλη οι διάφοροι αθλητές επαγγελματίες και μη που γυμνάζονται υπερβολικά και αφύσικα τρέφονται με φάρμακα, ενέσεις τοξίνες.
 
Στα παλιά χρόνια ένας ευγενικού ταμπεραμέντου αριστοκράτης με τρόπους και στυλ, για ν’ αυτοκτονήσει θα χρησιμοποιούσε ένα πιστόλι. Θα τον έβλεπες να βάζει το πιστόλι στον γκρίζο κρόταφο του, με στωικότητα και στυλ ατενίζοντας το ηλιοβασίλεμα, θα τον άκουγες να απαγγέλει ποιητικά το αντίο του στον κόσμο, ρίχνοντας του μια τελευταία ματιά και θα πατούσε την σκανδάλη. Η μόνη διαφορά μεταξύ του πιστολιού και του φαγητού είναι η ταχύτητα της μεθόδου που κάποιος επιλέγει να πεθάνει. Ενώ γι' αυτόν που κρατάει πιστόλι στον κρόταφο θα έπρεπε να καλέσω την αστυνομία για να του αφαιρέσει το όπλο, είναι αστείο να καλέσω την αστυνομία για κάποιον που προσπαθεί να αυτοκτονήσει με τηγανιτά. Αλλά, αμφότεροι είναι αυτόχειρες.
 
Κοίτα γύρω σου υπάρχουν υπέρβαροι 25 χρόνων που έχουν το σώμα ενός γέρου και μάλιστα κακογερασμένου, η πρησμένη κοιλιά, τα προγούλια, το περιττό λίπος, τα πρησμένα μάτια, η πλαδαρότητα του δέρματος δείχνουν έναν άνθρωπο που αρνείται να ζήσει, έχει ήδη δηλώσει παραίτηση. 'Ενας άνθρωπος για να εξαθλιώσει το σώμα του σε τέτοιο βαθμό, πρώτα πρέπει να έχει σαπίσει τις σκέψεις, τα συναισθήματα του, το Είναι του. Σαν πληγωμένο ετοιμοθάνατο ζώο αφήνει ενεργειακά ίχνη για να το βρει και να το σκοτώσει ο κυνηγός του, είναι θύμα, το σφαχτάρι στο τσιγκέλι του χασάπη. Οι νόμοι της ζούγκλας είναι ακριβώς ίδιοι με τους νόμους του Σύμπαντος, ορατού κι αόρατου.
 
Το σώμα δεν λέει ψέματα, είναι ο μεγαλύτερος μαρτυριάρης, σε αποκαλύπτει. Το να τρέφεσαι με σαβούρες, να αρρωσταίνεις, να βήχεις, να κρυώνεις, να αθλείσαι εξοντωτικά ή καθόλου, να γερνάς είναι ο απελπισμένος τρόπος σου να λες ΟΧΙ ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΖΗΣΩ. Στο απίστευτα γελοίο σχέδιο σου να γεράσεις να αρρωστήσεις και να πεθάνεις, κάποιοι ζωντανοί κι ελεύθεροι Άνθρωποι στέκονται εμπόδιο, γι’ αυτό τους μισείς και τους πολεμάς. Το σώμα σου θα σε ελευθερώσει, γιατί τα κύτταρα σου ξέρουν τον τρόπο, αλλά δεν τα αφήνεις να το κάνουν, φοβάσαι. Μετά ρωτάς γιατί οι σκέψεις σου δεν υλοποιούνται, γιατί αρρωσταίνεις, γιατί υποφέρεις, γιατί πεθαίνεις. Μα γιατί αυτό επέλεξες να κάνεις. Μόνος σου Απολύτως Μόνος σου.
 
Αν επέλεξες τον πειθαρχημένο εκφυλισμό και θάνατο σου για οδηγό, η Ανεξαρτησία και η Ελευθερία θα σου μοιάζει με φρικτή κόλαση. Γι’ αυτό μεταξύ εσένα κι εμένα υπάρχει μια ανοιχτή διαμάχη. Διάλεξες ν’ αυτοκτονήσεις, διάλεξα την Αθανασία.
 
Διατροφή αποτοξίνωσης όχι τοξίνωσης.
 
Εδώ και χιλιάδες χρόνια οι άνθρωποι ανακάλυψαν ότι τα παραδοσιακά φαγητά, που έχουν τοξίνες και στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι πολύ νόστιμα, (αλάτι, ζάχαρη, τσιγάρισμα κλπ) τοξινώνουν, αρρωσταίνουν κι εκφυλίζουν τον ανθρώπινο οργανισμό. Γι’ αυτό επέβαλλαν την καθιέρωση χρονικών διαστημάτων όπου δεν έτρωγαν άχρηστες τροφές, που με τον ένα ή άλλο τρόπο συσσωρεύουν τοξίνες στον οργανισμό. Ναι, το κρέας και οι τροφές αίματος, οι επεξεργασμένες και οι βιομηχανοποιημένες, περιέχουν ΤΟΞΙΝΕΣ ακατάλληλες για τον οργανισμό και ο άνθρωπος που είναι κρεατοφάγος είναι νεκρός, (διανοητικά και σωματικά) σαν το νεκρό κρέας που τρώει.
 
Αυτά τα διαστήματα αποχής από το φαγητό τα ονομάζουν αφελώς, νηστεία. Η νηστεία βασίζεται στην αποχή από τρόφιμα ζωικής προέλευσης (κρέας, ψάρι, αυγά, γαλακτοκομικά) και στην κατανάλωση φυτικών τροφίμων (φρούτα, λαχανικά, όσπρια, ξηρούς καρπούς, δημητριακά, ρύζι, πατάτες, μακαρόνια) ωμών ή μαγειρεμένων σε χαμηλές θερμοκρασίες (χωρίς τσιγάρισμα, τηγάνισμα κ.λ.π.) για λόγους θρησκευτικούς συνήθως. Μόνο που τα ζυμαρικά και όλα τα βιομηχανοποιημένα δημητριακά δημιουργούν φλεγμονές στο σώμα (καρκίνους, αλλεργίες, αυτοάνοσα κλπ) για τον ανθρώπινο οργανισμό και είναι στις τροφές που αποφεύγονται δια ροπάλου. Αρα, ποιά νηστεία; Με τα χταποδάκια και τα καλαμαράκια γεμιστά με ρύζι ή με τον μπακαλιάρο σκορδαλιά τηγανισμένο σε λάδι δηλητήριο με άσπρο αλεύρι; Ποιά νηστεία;
 
 
Η Αποτοξίνωση από την άλλη, είναι μία φυσιολογική διαδικασία αποβολής από τον οργανισμό των άχρηστων ουσιών, (DOR) που είτε παίρνεις από το περιβάλλον, είτε δημιουργούνται από την λειτουργία του ίδιου του οργανισμού με την διέγερση της οργόνης (αναπνοή, διάσπαση των τροφών, λειτουργία κυττάρου κ.λ.π.) και κακώς γίνεται μια στο τόσο κατά διαστήματα που οι θρησκείες ορίζουν στο ποίμνιο τους κι όχι συνεχώς.
 
Για τον σκοπό αποτοξίνωσης το ανθρώπινο σώμα, διαθέτει κατάλληλους μηχανισμούς αποβολής τοξινών μέσω της ούρησης, των κοπράνων, του ιδρώτα και του εντέρου. Όταν οι άχρηστες αυτές ουσίες αυτές γίνουν πολλές και συσσωρευτούν δεν μπορούν να αποβληθούν εύκολα, δημιουργώντας βλάβες και φλεγμονές στο σώμα, στην σκέψη, στην διάθεση, στην Διαύγεια του Νου. Με την διατροφική αποτοξίνωση δίνουμε μια ευκαιρία στον οργανισμό, να αποβάλλει τις ήδη συσσωρευμένες τοξίνες μέσα από το μεγαλύτερο αγωγό αποβολής που είναι το έντερο. Ταυτόχρονα μειώνουμε την είσοδο τοξινών σε αυτόν και φροντίζουμε να έχουμε δυνατό κι ανεβασμένο ανοσοποιητικό.
 
Οι τοξίνες συνήθως μπαίνουν στον οργανισμό μέσω των χημικών στις βιομηχανοποιημένες τροφές, των δηλητηρίων που βάζουν μέσα στα τσιγάρα, όλων των αναψυκτικών, των συσκευασμένων χυμών, του μολυσμένου αέρα, των φαρμάκων, των απορρυπαντικών, των οικιακών σκευών κλπ. Σήμερα η τροφική αλυσίδα του ανθρώπου είναι μολυσμένη με πετρελαϊκά παραπροϊόντα της βιομηχανικής δραστηριότητας όπως βαρέα μέταλλα, αλουμίνιο, υδράργυρο, μόλυβδο, διοξίνες κ.α.
 
Τα μαλάκια είναι οι οργανισμοί αποβολής τοξινών από την θάλασσα.
 
Η θάλασσα έχει πολλούς μηχανισμούς αποβολής της ρύπανσης. 'Ενας από αυτούς είναι τα μαλάκια, που ταυτόχρονα αποτελούν «λαχταριστούς μεζέδες» για τον μαζάνθρωπο. Μερικοί πιστεύουν ότι επειδή δεν έχουν αίμα είναι κατάλληλα για την περίοδο της νηστείας ! Όμως στην πραγματικότητα είναι η εποχή των μαλακίων λόγω του κύκλου της ζωής τους, εποχή που ξεκινάει η αναπαραγωγή τους και η εποχή με την μεγαλύτερη άμπωτη, άρα, ό,τι σε βολεύει κάνεις με την επικάλυψη δικαιολογιών.
 
Στα μαλάκια περιλαμβάνονται τα σαλιγκάρια, οι αχιβάδες, γαρίδες, αστακοί, καβούρια, καλαμάρια, χταπόδια κλπ. Ζουν κατά πλειονότητα στο νερό, συνήθως στην θάλασσα, τους ωκεανούς αλλά και σε γλυκό νερό. Τα οστρακοειδή είναι δίθυρα μαλάκια όπως τα μύδια, τα στρείδια, τα χτένια, τα κυδώνια κ.ά. Τα δίθυρα μαλάκια διηθούν το νερό με τα βράγχια, κατακρατώντας την τροφή τους που αποτελείται κυρίως από φυτοπλαγκτόν, βακτήρια, σωματίδια, οργανικές ουσίες και υλικά αποδόμησης. Αποτελούν στην ουσία ένα είδος φίλτρου, μια και κατακρατούν τα στοιχεία, που περιέχονται στο νερό.
 
Στις σημερινές λοιπόν θάλασσες, όλα τα μαλάκια εμπεριέχουν πολλαπλά, την ρύπανση της, που είναι εξαιρετικά μεγάλη και τοξική. Είναι ένας σημαντικός κρίκος της τροφικής αλυσίδας και η αλόγιστη ρύπανση που έχει κάνει ο αγελαίος ζωάνθρωπος στα νερά και κατ’ επέκταση στα νερά της θάλασσας, με την κατανάλωση τους επιστρέφει σ’ αυτόν! Τρως αυτά τα νόστιμα «φίλτρα της θάλασσας» κι επιτρέπεις να μπαίνουν στον οργανισμό σου όλα τα χημικά και τα βαρέα μέταλλα των μολυσμένων θαλασσών; ΧΜ ! Δεν το λες κι ευφυές (!!) αλλά είναι γνωστό πως η ευφυΐα δεν σε διακρίνει σαν είδος, γι’ αυτό οι καρκίνοι σε θερίζουν. 

ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ
 
Και στην διατροφή μας ισχύει το 90/10
 
Απαγορεύεται αυστηρά το σαβούριασμα.
 
Δηλ. καθολικά 90% μία διατροφή άριστη και απολύτως βιολογική-καθαρή με προχωνευμένες τροφές στην καθημερινότητα μας κι ένα 10% τον χρόνο μπορεί να περιλαμβάνει ελαφρώς «αμαρτωλές» για την υγεία μας απολαύσεις, σε ασήμαντα μικρή ποσότητα, αλλά μονάχα ΑΡΙΣΤΗ ΠΟΙΟΤΗΤΑ φροντίζοντας ταυτόχρονα να διατηρούμε σταθερά ανεβασμένο ανοσοποιητικό. Επίσης ισχύει το ίδιο 90/10 σε χρόνο, χώρο και σε ποιότητα, δεν υπάρχει λόγος καταναγκαστικών στερήσεων και δογματισμών. Όμως, ποτέ, ΠΟΤΕ, ΠΟΤΕ δεν καταναλώνουμε τα σκουπίδια των κοινωνικών εθίμων, εορτών και παραδόσεων, ειδικά τις ημέρες που τις χρησιμοποιεί το αγελαίο ανθρωπόζωο. Οτιδήποτε, μα οτιδήποτε βλέπεις στην τηλεόραση από τους μαγείρους της συμφοράς είναι καταστροφικό για το σώμα, την διαύγεια και κατά προέκταση την υγεία σου. Στο σούπερ μάρκετ που γεμίζεις τα καρότσια κι αδειάζεις το πορτοφόλι σου, ζήτημα να είναι χρήσιμο για την υγεία σου ένα 0,000,0001%. Μάλιστα οι συνταγές που αποκαλούνται vegan είναι κατά κανόνα απίστευτα ανθυγιεινές. Ακόμη και στα καταστήματα με τα βιολογικά προϊόντα πρέπει να ψάξεις καλά για να βρεις το τρόφιμο που είναι υγιές και χρήσιμο για το σώμα σου.
 
Να ξεκαθαρίσω για πολλοστή φορά, ότι λέγοντας ένα 10% «αμαρτωλές τροφές» σε καμία περίπτωση δεν νοούνται οι βιομηχανοποιημένες, ζυμαρικά, fast food, σνακ, αναψυκτικά κι επεξεργασμένα σκουπίδια, απαγορεύεται αυστηρά το σαβούριασμα. Για τον Ανθρωπο τον μη αγελαίο η δίαιτα του είναι πολύ μακρυά απ’ οτιδήποτε τρέφει την αγέλη, οτιδήποτε συστήνει το εξουσιαστικό αφήγημα με τους λακέδες του. Για τον Ανθρωπο είναι πολύ σημαντική η διαύγεια του νου του, είναι υψίστης σημασίας το σθένος του σώματος του, που το έχει πετύχει με πολύ κόπο και στρατηγική σκόπευση για να το πετάξει στα σκουπίδια των δηλητηρίων που τρέφει τα αγελαία ανθρωπόζωα.
 
Υπάρχουν αρκετά πιάτα για ιδιαίτερες κοινωνικές περιπτώσεις, που είναι αρκετά δύσπεπτα για καθημερινή κατανάλωση, αλλά μπορούν να χρησιμοποιηθούν στο αυστηρό πλαίσιο του 10% σε εορταστικές ημέρες, φυσικά με απόλυτα αυστηρά ποιοτικά και βιολογικά υλικά και τον σωστό τρόπο μαγειρέματος. Θα βρεις αρκετούς τρόπους μαγειρέματος εδώ στο terrapapers στην κατηγορία «διατροφικά» που θα σε βγάλουν από την δύσκολη θέση του «τι να μαγειρέψω πέρα από τα συνηθισμένα, για να παραμείνω σε υγιεινά πλαίσια, να ικανοποιήσω τους καλεσμένους μου και να παραμείνω σε υψηλά αισθητικά και ποιοτικά επίπεδα;»
 
Πριν βάλεις οτιδήποτε στο στόμα σου, στάσου λίγο πίσω και σκέψου, αυτό που ετοιμάζεσαι να βάλεις στο σώμα σου, τι στοιχεία εμπεριέχει, πόσα μέταλλα, βιταμίνες, ιχνοστοιχεία, πόσο εύκολα ή δύσκολα θα χωνευτεί, πότε θ’ αποβάλει το σώμα τα περιττά και κατά προέκταση πόσο χρήσιμο είναι για το σώμα σου και την υγεία του. Δεν λέω να ξέρεις με ακρίβεια αυτά τα στοιχεία αλλά να έχεις μαι ιδέα περί τούτων και το βασικότερο, να σκεφτείς πριν βάλεις κάτι στο στόμα σου και να μην το κάνεις μηχανικά. Να αποκτήσεις γνώση του σώματος σου και των λειτουργιών του είναι η υπέρτατη γνώση, ειδικά αφού με αυτό το σώμα θα ζήσεις εδωνά αλλά και θα κάνεις όλα αυτά τα όμορφα και ηδονικά που έχει να σου προσφέρει ΑΝ είναι υγιές και σθεναρό.
 
Την γνώση για οτιδήποτε θελήσεις την αποκτάς μέσω των βιβλίων και μάλιστα μέσω των μη συστημικών βιβλίων. Αφού το σύστημα σου παρουσιάζει ως τροφή δηλητήρια που σκοτώνουν το σώμα και τον νου αργά και σταθερά, (coca cola, τα fast food, τα super market) για να σε κάνει πειραματόζωο στις φαρμακοβιομηχανίες του τότε αυτό που ψάχνεις βρίσκεται ΕΞΩ από το σύστημα. Μπορείς να κινηθείς είτε στις παρυφές του, είτε, αν είσαι πολεμιστής, έξω από αυτό. Προσπάθησε να βρεις ανθρώπους που να κινούνται στις παρυφές του συστήματος και θα εκπλαγείς πόσο λίγους θα βρεις. 'Εξω από αυτό δε, ακόμη λιγότερους. Όμως είναι απαραίτητο για την υγεία σου -αν δεν ανήκεις στην αγέλη των ανθρωπόζωων- να βρεις συμμάχους που να ζουν έξω από τις βιομηχανοποιημένες ζωές των τσιμεντουπόλεων και να διδαχθείς από την Γνώση τους, αν σε ενδιαφέρει η υγεία σου και η ζωντανή ζωή. Χρειάζεσαι στην ζωή σου τουλάχιστον έναν καλό συμβουλάτορα που ζει με τρόπο φυσικό και σθεναρό.

Είναι δική σου δουλειά να τον βρεις.
 
Αυτό που πρέπει να σκεφτείς είναι «εμπιστεύομαι το εθνικό σύστημα υγείας, εμπιστεύομαι τις φαρμακοβιομηχανίες, τα φάρμακα, τις στατιστικές τους; …και να πράξεις αναλόγως.
 
Βασικός κανόνας ζωής …Ουδέποτε μην εμπιστεύεσαι στατιστικά δεδομένα τα οποία δεν έχεις παραποιήσει ο ίδιος.
 
Η υγεία σου είναι 100% δική σου δουλειά και κανενός άλλου.
 
Ο φόβος θανάτου σε συνδυασμό με την (ανύπαρκτη) εμπιστοσύνη στο εθνικό σύστημα υγείας είναι ο συνδυασμός που διαδραμάτισε τον καίριο ρόλο ώστε η αγέλη να αποδεχθεί την κρατική χρυσοπληρωμένη προπαγάνδα «Μείνετε στο Σπίτι». Ο ίδιος ακριβώς φόβος θανάτου είναι που θα κάνει την αγέλη να τρέξει να εμβολιαστεί και τις Μυστικές Εταιρίες -μαζί με τον παραθυράκια- πανευτυχείς και ζάπλουτους. Γιατί ο πλούτος γι’ αυτούς δεν είναι το χρήμα, είναι οι αγέλες των ανθρωπόζωων που έχουν υπό την κατοχή τους, κάπως όπως εσύ έχεις τα κατοικίδια σπίτι σου και τα χαρτιά στο πορτοφόλι σου. Με την προσχηματική επίφαση της υγείας σου και της ασφάλειας σου έχουν γίνει οι περισσότεροι πόλεμοι αφελέστατο γίδι και φυσικά, πάντα εις βάρος σου.
 
Το κριτήριο του τι βάζεις στο σώμα σου έχει να κάνει με την υγεία σου και όχι με τον κοινωνικό ή εορταστικό περίγυρο. Γιατί αν κάποιος περιοριστεί στο περιβάλλον του σχετικά με την διατροφή και κατά προέκταση την υγεία του, νοητική και σωματική απλά θα έχει και τα αποτελέσματα που έχουν οι άνθρωποι που ζουν στο περιβάλλον του. Δώσε μια ματιά στην υγεία των γύρω σου και θα ‘χεις μια εικόνα και τι θα συμβεί και σ’ εσένα αν ακολουθείς την ζωή τους. Με δεδομένο ότι τα βακτήρια, οι ιώσεις, οι κορόνες, ο καρκίνος, τα αυτοάνοσα και οι εκφυλιστικές ασθένειες θερίζουν τον σύγχρονο μαζάνθρωπο, είναι αυτονόητο και λογικό του τι παθαίνει, όποιος ακολουθεί την παράδοση και τις κοινωνικότητες. Αν ζεις με την διατροφή του συρμού, τότε θα κληθείς να ζήσεις και τις εκφυλιστικές νόσους του συρμού. Εξαρτάται που ανήκεις, αυτό καθορίζει την ζωή σου.
 
Όταν κάνεις μια αλλαγή από φιλότητα και στοργή, (όχι αγάπη) τότε αυτή έχει διάρκεια. Αντίθετα, αν η αλλαγή είναι αποτέλεσμα φόβου, αγάπης, εγωπάθειας και ναρκισσισμού περιμένοντας ανταλλάγματα κι αναγνώριση για τον «κόπο και την προσπάθεια» ουδέποτε κρατάει για πολύ καιρό και τα όποια αποτελέσματα της είναι ψευδή. Έτσι γίνεται και με την ορθή δίαιτα.
 
Κάποιος που προσέχει τι τρώει υπολογίζοντας τις ουσίες που βάζει μέσα του, συνήθως έχει καλές αναλογίες, αλλά και μία ήρεμη φωνή, είναι συναισθηματικά πιο ισορροπημένος, πιο χαλαρός, και γυμνάζεται σωματικά και νοητικά, είναι χαρούμενος και έχει υψηλό βαθμό αντιμετώπισης.
 
Οφείλεις να συνειδητοποιήσεις ότι ο άνθρωπος δεν είναι εκ φύσεως του ένα ασθενικό κι αδύναμο πλάσμα, το ακριβώς αντίθετο συμβαίνει και μην ακούς αυτούς που σε θέλουν πειραματόζωο για τις φαρμακοβιομηχανίες τους. Εάν πράγματι ήταν ασθενής ο άνθρωπος σαν ον, τότε κανείς από εμάς δεν θα ήταν εδώ τώρα. Τα ανθρωποειδή ως είδος θα είχαν εξαφανιστεί. Όλες οι ασθένειες που μαστίζουν σήμερα τον μαζάνθρωπο δεν είναι παρά τα αποτελέσματα του διαρκούς υποσιτισμού, υποβιταμίνωσης και υπερτοξίνωσης του οργανισμού του. Ούτε καν οι κληρονομικά γενετικές ασθένειες είναι μέρος της φύσης μας. Ακόμα και αυτές είναι επίκτητες μετά από συνεχόμενες γενεές κακής διατροφής. Είναι πολύ απλά σημάδι εκφυλισμού του είδος μας και ναι, κάποιοι χαίρονται που έχουν έναν ολόκληρο ζωολογικό κήπο με ανθρώπινες μαϊμούδες για να παίξουν.
 
Αυτός που επιθυμεί αλλά δεν πράττει, γεννάει την πανούκλα.
 
Κάθε άνθρωπος χτίζει τον κόσμο όχι σύμφωνα με την δική του οπτική για την ζωή, αλλά χρησιμοποιεί την οπτική που του έχει δώσει η ομάδα μέσα στην οποία βρίσκεται. Ο ποιμένας και Κύριος του είναι που καθορίζει τις επιλογές του κι όχι ο ίδιος αν ανήκει στο μαντρί του Αφέντη και Ποιμένα του. 'Εχει την δυνατότητα να διαλέξει από τις προκάτ επιλογές, αλλά δεν έχει την δυνατότητα να αποφύγει να διαλέξει.
 
Αν δεν ανήκεις σε μαντρί, αν δεν ανήκεις σε αγέλη τότε αυτό που σε χαρακτηρίζει είναι το ΠΡΑΤΕΙΝ για την ζωή σου, αυτό είναι που έχει σημασία κι όχι το επιθυμείν. Αυτό που Πράττεις καθορίζει και το που βρίσκεσαι στην σκάλα της δημιουργίας. Σε αγέλη ανθρωπόζωων που κυνηγάνε την ουρά τους (ανοσία, ασφάλεια, ευκολία και σωτηρία από τον Κύριο κι Αφέντη τους) ή στην πολύτιμη ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑ.
 
Πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι σκέφτονται, ενώ στην πραγματικότητα απλά διευθετούν τις προκαταλήψεις κι εμφυτεύσεις τους. Έτσι φυσικά και δεν γνωρίζουν την θέση τους στην ζωή, ούτε κι αναλαμβάνουν καμία ευθύνη γι’ αυτήν. Κάνουν ό,τι τους λένε κι απλά μιμιδίζουν σαν τις μαϊμούδες στα κλουβιά τους.
 
Πολιτισμός είναι η πρόοδος προς μια κοινωνία Ατομικοτήτων.
 
Η ζωή των πρωτόγονων, των προβατοποιημένων και των αγελαίων είναι δημόσια και κατευθυνόμενη από τους νόμους της φυλής, της θρησκείας του Ποιμένα. Ο πολιτισμός είναι η διαδικασία της απελευθέρωσης του ανθρώπου από τους ανθρώπους, η απελευθέρωση από την αγέλη. Η Ατομικότητα. Το Είναι.
 
Η ιδέα ότι το «δημόσιο συμφέρον» προηγείται των ατομικών δικαιωμάτων και συμφερόντων, έχει μόνο μία ερμηνεία, ότι το συμφέρον ορισμένων λίγων εγωπαθών, φοβισμένων αγελαίων ανθρωπόζωων προηγείται των δικαιωμάτων και των συμφερόντων άλλων. Πολιτισμός σημαίνει ένα μεγάλο σύνολο Ατομικοτήτων οτιδήποτε άλλο είναι ζωώδη βαρβαρική αγέλη. Μα στο λέει κατάμουτρα ο τσοπάνης στο μαντρί σου, ότι είσαι μέρος της αγέλης (εμβόλια για ανοσία αγέλης, ποίμνιο του Κυρίου Ποιμένα) αλλά, σ’ ενοχλεί που εγώ σε αποκαλώ γίδι. Οι Επικυρίαρχοι σου σε αποκαλούν μαϊμού… και πόσο δίκιο έχουν.
 
Η πολιτισμένη κοινωνία είναι άθροισμα ΑΤΟΜΙΚΟΤΗΤΑΣ.
 
Αντώνυμο της αγέλης, ενός πλήθους ζώων. Ανθρωπόζωων!!
 
Η δίαιτα που ακολουθείς, τα λόγια που χρησιμοποιείς, ο τρόπος που κινείσαι, ο χαρακτήρας σου, δείχνει ΟΛΟΦΑΝΕΡΑ που ανήκεις.
 
Μόνον στα ΑΡΙΣΤΑ χρησιμοποιούμε το ΜΕΤΡΟΝ.
 
Η κλίμακα του Σθένους (υγείας) για να ασχοληθείς εμπεριστατωμένα, είναι:
Αναπνοή /Χαρακτήρας / Γείωση / Κίνηση / Νερό/ Φαγητό/ Ύπνος, με αυτήν την σειρά. Αν οτιδήποτε από αυτά τα πεδία δυσλειτουργεί συμπαρασύρει και τα υπόλοιπα στην α-σθένεια.
 
Για να έχεις ΣΘΕΝΟΣ και ΔΙΑΥΓΕΙΑ χρειάζεσαι μόλις τρεις κινήσεις σε σχέση με την Δίαιτα σου: ΠΟΙΟΤΗΤΑ, ΠΟΣΟΤΗΤΑ, ΞΗΡΑΣΙΑ.
 
Φρόντισε η Ποιότητα των τροφών να είναι κορυφαία, η Ποσότητα να χωράει στις δύο χούφτες των χεριών σου, δηλ. ελάχιστη.
 
Ο μόνος λόγος που ζει ένας μαχητής είναι για να μάχεται και ο μόνος λόγος που μάχεται είναι για να κερδίσει.
 
ΔΙΑΥΓΕΙΑ σημαίνει ΣΘΕΝΟΣ.

Άγιος Γεώργιος - Ο προστάτης των απανταχού παπαρολόγων

Γενικό Επιτελείο Στρατού:

Ο 'Αγιος και Μεγαλομάρτυρας Γεώργιος έζησε κατά τα τέλη του γ' και αρχές δ' μ.Χ. αιώνα στους χρόνους του φοβερού διώκτη των χριστιανών Διοκλητιανού. Κατάγονταν από τη χώρα της Καππαδοκίας, από μεγάλη και ένδοξη γενιά. Πρώτα ήταν αξιωματικός στο τάγμα των «Τριβούνων» και λίγο πριν αρχίσουν τα μαρτύρια του πήρε προαγωγή και έγινε Κόμης ένα αξίωμα, που σήμερα θα το λέγαμε Έπαρχος, Ηγεμών ή Στρατηλάτης.

Εκείνους τους χρόνους ο σατανόπληκτος βασιλιάς Διοκλητιανός γεμάτος από θαυμασμό προς τους θεούς των ειδώλων είχε βγάλει αυστηρές διαταγές προς τους υπηκόους του όσοι Χριστιανοί αφήσουν την θρησκεία τους, αρνηθούν τον Χριστό και προσκυνήσουν τα είδωλα, αυτοί ν' απολαμβάνουν βασιλικές τιμές και πολλά άλλα' όσοι χριστιανοί δεν αρνηθούν τον Χριστό και τη θρησκεία του, να θανατώνονται.

Νεότατος τότε ο Άγιος Γεώργιος μόλις είχε περάσει τα είκοσι χρόνια του φανερώνεται μοναχός του πως είναι χριστιανός. Κι όχι μονάχα αυτό, μπροστά στον αυτοκράτορα και τους αξιωματούχους του, γκρεμίζει τα πλανεμένα κι αδύναμα είδωλα των θεών, περιγελώντας όλους τους ειδωλολάτρες, που πιστεύουν στα άψυχα αγάλματα των ψεύτικων αυτών θεών.

Ο τύραννος Αυτοκράτωρ, εκτιμώντας την ένδοξη γενιά και την ανδρειωσύνη του Αγίου Γεωργίου στους πολέμους, άρχισε τα παρακάλια και τις υποσχέσεις να τον μεταπείσει. Μα ο 'Αγιος στέκεται σταθερός κι απαρασάλευτος, δυνατός σα διαμάντι, στη θρησκεία του Χριστού. Αρχίζουν οι απειλές, οι φοβέρες. Ο 'Αγιος τα καταφρονεί όλα. Χτυπούν τον 'Αγιο μ' ένα κοντάρι στην κοιλιά. Μα κατά θαυματουργικό τρόπο, ενώ έτρεξε αίμα πολύ από τη σάρκα του Αγίου, αυτός έμεινε ζωντανός και το κοντάρι λύγισε προς τα πίσω, για να μη διαπεράσει την αγιασμένη σάρκα του.

Από εκεί τον φέρνουν στα μεγαλύτερα μαρτύρια: τον δένουν γυμνό σε ένα τροχό, ο οποίος είχε γύρω του μπηγμένα μαχαίρια κοφτερά και τον κατρακυλούν σ' έναν κατήφορο. Κι ενώ το σώμα του Αγίου καταματώθηκε και κατατεμαχίστηκε, άγγελος Κυρίου στη στιγμή συναρμολόγησε τα κομμάτια του και παρουσιάστηκε πάλι ο 'Αγιος γερός, όπως πρώτα.

Βλέποντας τη θαυματουργούσα παρουσία του αληθινού Θεού, πολλοί από τους ειδωλολάτρες γύρισαν στην πίστη του Χριστού. Μα ο Διοκλητιανός δεν τους άφησε για πολύ να ζήσουν σε τούτο τον κόσμο. Τους αποκεφάλιζε αμέσως απ' το θυμό του. Την ίδια τύχη θα έχει αργότερα και η γυναίκα του η βασίλισσα Αλεξάνδρα, που βλέποντας τα θαύματα, ομολόγησε πως ο Χριστός είναι ο αληθινός θεός, και όχι τα είδωλα.

Και τα μαρτύρια του Αγίου Γεωργίου συνεχίζονται. Τον βάζουν μέσα σε ασβέστη που έβραζε κι εκείνος μένει ανέπαφος. Οι πιστοί προσεύχονται, άλλοι απ' τους ειδωλολάτρες κλονίζονται κι άλλοι προσεύχονται στον Χριστό. Παραγγέλνουν ένα ζευγάρι σιδερένια υποδήματα με καρφιά από μέσα κοκκινισμένα στη φωτιά. Τα φορούν στα πόδια του Αγίου και τον αναγκάζουν να τρέξει. Μα εκείνος δεν χρειάζεται καμιά ώθηση από τους στρατιώτες. Σπρώχνει μόνος του τον εαυτό του, λέγοντας:

«Τρέχε Γεώργιε, τρέχε ίνα φθάσης το ποθούμενον!» Και παρακαλεί τον θεό να τον γιατρεύει και να του δίνει υπομονή ως το τέλος της ζωής του: «Κοίταξε από τους ουρανούς, Κύριε και ιδέ τον κόπον μου και άκουσον τους στεναγμούς του παιδευόμενου δούλου Σου, ότι επερίσσευσαν οι εχθροί μου και μίσος άδικον εμίσησάν με, δια το 'Αγιον Σου όνομα, αλλά ιάτρευσόν με, Δέσποτα, ότι εταράχθησαν τα κόκκαλά μου, και δός μου υπομονήν έως τέλους της ζωής μου, δια να μην ειπούν οι εχθροί μου, ότι με εξεδικήθησαν».

Σαν είδε ο αιμοβόρος τύραννος πως και τα σιδερένια πυρωμένα υποδήματα δεν έβλαψαν τον 'Αγιο, διέταξε να τον δέσουν και να τον δείρουν χειροδύναμοι στρατιώτες άσπλαχνα μέχρι θανάτου με ξερά βούνευρα. Όμως μάταια κουράστηκαν οι στρατιώτες. Ο στρατιώτης του Χριστού, ο «νοερός αδάμας της καρτερίας», έστεκε μπροστά του υγιέστατος. Η τυραννία του Διοκλητιανού περνούσε δύσκολες στιγμές. Κείνη την ώρα ο Μαγνέντιος, φίλος και σύμβουλος του αυτοκράτορα, θέλησε να πειράξει πνευματικά τον 'Αγιο, μια που τα σωματικά μαρτύρια δεν τον πείραζαν σε τίποτε.

Λέγει λοιπόν στον 'Αγιο Γεώργιο ν' αναστήσει, αν είναι αληθινός ο θεός του, ένα νεκρό που κείτονταν εκεί κοντά τους από τα παμπάλαια χρόνια πεθαμένος. Ο 'Αγιος γίνεται μια φωτεινή λαμπάδα τώρα, έτοιμος να καεί για να φωτίσει τους ειδωλολάτρες να πιστέψουν. Γονατίζει πάνω στον τάφο, σηκώνει το νου και τα χέρια του και προσεύχεται στον Θεό. Ώ θεία, ώ αγία πίστη του Αγίου Γεωργίου! Ο νεκρός ανοίγει τον τάφο του, ανασταίνεται, προσκυνάει τον 'Αγιο και δοξάζει τη δύναμη και τη θεότητα του Χριστού. Ο βασιλιάς και η σπείρα του τα 'χουν χαμένα. Ρωτούν τον αναστημένο νεκρό ποιος είναι κι αυτός τους αποκρίνεται πως ζούσε πριν ακόμη έρθει ο Χριστός στον κόσμο. Κι επειδή ήταν ειδωλολάτρης καιγόταν μέσα σε φωτιές τόσα χρόνια που ήταν πεθαμένος. Ο αναστημένος ήταν ένας δυνατός έλεγχος για την ειδωλολατρεία και κόσμος πολύς έρχονταν στην πίστη του Χριστού, γι' αυτό ο Αυτοκράτορας διέταξε να τον σκοτώσουν. Μαζί του κι ένας άλλος πρώην ειδωλολάτρης, που ο 'Αγιος του ανάστησε το νεκρό βόδι του (οϊμέ!!!), για ν' οργώνει το χωράφι του, μαρτύρησε κάτω από τα σπαθιά των απίστων.

Εκείνο, όμως, που έδωσε τη χαριστική βολή στον ειδωλολάτρη αυτοκράτορα και τράβηξε τους περισσότερους ειδωλολάτρες στη θρησκεία του Χριστού, ήταν η επίσκεψη του Αγίου στο ναό των ειδώλων, με την κρυφή ελπίδα του Μαγνετίου πως θα τον γυρίσει στη λατρεία των ειδώλων. Μπαίνοντας στο ναό ο 'Αγιος στάθηκε μπρος στο άγαλμα του Απόλλωνα και το ρώτησε αν ο Χριστός είναι Θεός κι αν πρέπει να Τον προσκυνούμε. Τότε ο δαίμονας που ήταν μέσα στο είδωλο κλαίγοντας σχεδόν και θρηνώντας αποκρίθηκε πως ο Χριστός είναι ο μόνος αληθινός Θεός! Και με το λόγο τούτο, σα να έγινε σεισμός κι ευθύς όλα τα είδωλα έπεσαν κάτω και συντρίφτηκαν. Και γέμισε ο τόπος από μαρμάρινα συντρίμματα των θεών, που δεν μπόρεσαν να σώσουν τον εαυτό τους από τον αφανισμό! Όρμησαν τότε πάνω του οι ιερείς των ειδώλων και τον πήγαν άρον-άρον στον αυτοκράτορα. Εκείνος έδωσε διαταγή να τους βγάλουν έξω από το κάστρο τον 'Αγιο και τη βασίλισσα Αλεξάνδρα, που έβριζε τον αυτοκράτορα και τα είδωλα και να τους αποκεφαλίσουν. Η βασίλισσα εξουθενωμένη, καθώς έκατσε στο δρόμο σ' ένα έναν ξερόλιθο, παρέδωσε στον Κύριο την ψυχή της.

Ο 'Αγιος προχωρούσε. Και σαν έφτασε στον ορισμένο τόπο σήκωσε τ' αγιασμένα χέρια του και προσευχήθηκε μ' αυτά τα λόγια: «Δοξασμένος να είσαι, Κύριε ο Θεός μου, ότι δεν με έδωκες εις κυνήγι εκείνων που με ζητούσαν, ούτε χαροποίησες τους εχθρούς μου κατεπάνω μου αλλά με γλίτωσες, ωσάν το πουλί από την παγίδα των κυνηγών και τώρα επακουσόν μου, Δέσποτα, 'Αγιε και προστάτευσόν με το δούλον Σου εις τούτην την ώρα την υστερινήν και γλύτωσε την ψυχήν μου από την πονηριά του κακού δαίμονος και των υπηρεσιών του και μην ενθυμηθής τα κακά που μου έκαναν οι εχθροί μου, συγχώρησε τους και δός τους ειρήνην και αγάπην και καθοδήγησέ τους εις το θέλημά Σου. Δέξου, Κύριε μου, και τη δική μου ψυχή και ανάπαυσέ την με τις ψυχές των Αγίων Σου· και εκείνους που επικαλούνται το όνομα μου για βοήθεια, χάρισέ τους τα αιτήματά των, ότι Σύ είσαι ευλογητός και δεδοξασμένος εις τους αιώνας. Αμήν». Και σκύβοντας πρόθυμα το λαιμό του, αποκεφαλίσθηκε από τους στρατιώτες και παρέδωσε στα χέρια του θεού το πνεύμα του. Το 'Αγιο Λείψανο του οι χριστιανοί το πήγαν στην Παλαιστίνη, όπου έκαμε άπειρα θαύματα, κι εκεί και σ' όλο το χριστιανικό κόσμο, που καταφεύγει με πίστη στη χάρη του.

Δεν μπορούμε να επεκταθούμε και ν' αναφέρουμε έστω και απλό κατάλογο από τα θαύματα του Αγίου Γεωργίου (σ.σ: γιατί δεν μας αναφέρετε τουλάχιστον, το «θαύμα με τον δράκο»;*). Εκείνο που θα χρειάζονταν να τονίσουμε είναι πως βλέποντας και εμείς σήμερα τα παθήματα, τα μαρτύρια, την καρτερία και την πίστη, με την οποία αγωνίστηκε ως το τέλος ο 'Αγιος, να αναθεωρήσουμε «την έκβαση της αναστροφής», για να μιμηθούμε «την πίστιν εκείνου».

Για να χρησιμοποιηθεί μια φράση του καθηγητή Λιαντίνη, μήπως κατάλαβες τι συμβαίνει εδώ τίμιε αναγνώστη; Η επίσημη ιστοσελίδα του ελληνικού στρατού, μας αραδιάζει ένα κάρο θρησκόληπτα παραμύθια με δράκους και φίδια. Ιστορίες γι' αγρίους δηλαδή, τριτοκοσμικής χώρας, θεοκρατικού καθεστώτος. Να υποθέσουμε λοιπόν η ασφάλεια της χώρας μας επαφίεται στον «προστάτη» του ελληνικού στρατού και όχι στο αξιόμαχόν του (το οποίο πληρώνουμε αδρά);

Ελληνική Βικιπαίδεια:

Το 303 μ.Χ. όταν άρχισαν οι λυσσαλέοι διωγμοί του Διοκλητιανού, ο Άγιος Γεώργιος δε δίστασε να ομολογήσει τη χριστιανική του πίστη, προκαλώντας το αδυσώπητο μένος του Διοκλητιανού, ο οποίος τον υπέβαλε σε σειρά φρικτών βασανιστηρίων. Η πίστη του Αγίου γίνεται αφορμή να βαπτισθούν οι στρατιωτικοί Ανατόλιος και Πρωτολέων, Βίκτωρ και Ακίνδυνος, Ζωτικός και Ζήνωνας, Χριστοφόρος και Σεβιριανός, Θεωνάς, Καισάριος και Αντώνιος, των οποίων την μνήμη εορτάζει η Εκκλησία στις 20 Απριλίου, και η βασίλισσα Αλεξάνδρα, σύζυγος του Διοκλητιανού, μαζί με τους δούλους της Απολλώ, Ισαάκιο και Κοδράτο, των οποίων η μνήμη τιμάται στις 21 Απριλίου.

Ο Διοκλητιανός δεν το περίμενε και έφριξε με την στάση του Γεωργίου. Τότε άρχισε για τον Άγιο μια σειρά φρικτών βασανιστηρίων, αλλά και θαυμάτων, που έφεραν πολλούς ειδωλολάτρες στη χριστιανική πίστη. Αφού τον λόγχισαν, ξέσκισαν τις σάρκες του με ειδικό τροχό από μαχαίρια. Έπειτα, τον έριξαν σε λάκκο με βραστό ασβέστη και κατόπιν τον ανάγκασαν να βαδίσει με πυρωμένα μεταλλικά παπούτσια. Από όλα αυτά ο Θεός τον κράτησε ζωντανό και έγινε αιτία να εξευτελιστούν τα είδωλα και οι εκφραστές τους.

Ο Άγιος μαρτύρησε προσευχόμενος, «απετμήθη την κεφαλήν», την Παρασκευή 23 Απριλίου του έτους 303 μ.Χ. Κατά δε τον υπολογισμό του ιστορικού Ευσεβίου, και σύμφωνα με το μακεδονικό ημερολόγιο, αντιστοιχούσε στην Παρασκευή της Διακαινησίμου, του Πάσχα. Κρυφά σήκωσαν οι Χριστιανοί το πάντιμο λείψανο του και το έθαψαν, μαζί με αυτό της αγίας μητρός του, η οποία μαρτύρησε την ίδια ή την επόμενη ημέρα. Ο πιστός υπηρέτης του Αγίου, Πασικράτης, εκτελώντας την επιθυμία του Αγίου, παρέλαβε το άγιο λείψανο του Μάρτυρα, μαζί με αυτό της μητέρας του, και τα μετέφερε στην Λύδδα της Παλαιστίνης. Από εκεί, όπως βεβαιώνουν οι πηγές, οι Σταυροφόροι πήραν τα ιερά λείψανα της Αγίας Πολυχρονίας και τα μετέφεραν στην Δύση.

Μετά τον μαρτυρικό θάνατο του Αγίου μαρτύρησαν και οι συνδέσμιοί του Ευσέβιος, Νέων, Λεόντιος, Λογγίνος και άλλοι τέσσερις μαζί. Την μνήμη τους τιμά η Εκκλησία στις 23 Απριλίου. Βλέπουμε, ότι με κέντρο την ημέρα του μαρτυρίου του Αγίου, δημιουργείται μέσα στον λειτουργικό χρόνο της Εκκλησίας, ένας εορτολογικός κύκλος, ο οποίος καλλιεργείται περισσότερο από τα Τυπικά της Κωνσταντινούπολης, που ξεκινά στις 20 Απριλίου και τελειώνει στις 24 του αυτού μηνός. Ο εορτολογικός αυτός κύκλος δείχνει την περίοπτη θέση του Μάρτυρος στην ζωή της Εκκλησίας. Από την υμνογραφία της Ορθόδοξης Εκκλησίας κοσμείται με τα επίθετα «ο μαργαρίτης ο πολύτιμος», «ο αριστεύς ο θείος», «ο λέων ο ένδοξος», «ο αστήρ ο πολύφωτος», «του Χριστού οπλίτης», «της ουρανίου στρατιάς ο συνόμιλος».

Καταλαβαίνεις τίμιε αναγνώστη το επίπεδο της εν λόγω διαδικτυακής εγκυκλοπαίδειας; Ξέφραγο αμπέλι, όπου ο κάθε πικραμένος κάνει το κομμάτι του και βγάζει τα σώψυχά του...
 
Αλλά ως Έλληνες έχουμε και έναν σοβαρό λόγο να εορτάζουμε τον άγιο Γεώργιο-μάγο Χουντίνι, καθώς μας έκανε την τιμή να μας... «καθαιρέσει». Στους «Χαιρετισμούς» του αγίου Γεωργίου διαβάζουμε:
 
«Χαίρε, Ελλήνων ο καθαιρέτης».

«Χαίρε, ο ειδώλων εκτίλας την άκανθαν
 
«Χαίρε, θεούς ψευδωνύμους συντρίψας
 
«Χαίρε, ο συντρίψας τα άψυχα είδωλα
 
«Χαίρε, δαιμόνων ο καταλύτης·
 χαίρε, ελλήνων ο καθαιρέτης
 
«Χαίρε, πολυθεΐας πλατυσμόν ο συστείλας.»
 
«Χαίρε, πρηστήρ βωμών φλογερώτατε·
 χαίρε, τυφών ξοάνων σφοδρότατε

«Αλληλούια. Τρόπαιον ανεστήσω, και παγκράτιον μέγα, Ελλήνων κατά πάσης της πλάνης»
(Υμνολόγιον το Χαρμόσυνον).

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο Άγιος Γεώργιος (γεωργός) ουδέποτε υπήρξε ως φυσικό πρόσωπο, είναι από τους ψευδοάγιους που εφευρέθηκαν για να μεταλλάξουν τις αρχαίες πατροπαράδοτες εορτές, στην προκειμένη περίπτωση την εορτή της άνοιξης και του περιηλίου καθώς και την αντικατάσταση του μύθου του Περσέα και της Ανδρομέδας. Η καθολική εκκλησία τον διέγραψε από το αγιολόγιό της και το εορτολόγιό της!


-----------------
* Ήταν τέτοιες οι τερατολογίες που περιέβαλαν τον άγιο Γεώργιο, ώστε τον 9ο αιώνα, ο πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Νικηφόρος Α' αποδοκίμασε δημοσίως τα «θαύματα» του «αγίου» ως «τερατώδεις λήρους» και «φλυαρίας ανάμεστα». Το πλέον πολυθρύλητο βέβαια «θαύμα» του η Δρακοκτονία. «Υπήρξε» λοιπόν ένας φτερωτός δράκοντας, σύμφωνα με την παράδοση, στα περίχωρα της Κυρήνης, περιοχή της σημερινής Λιβύης, ο οποίος έστηνε καρτέρι δίπλα σε μια πηγή και κατασπάρασσε όσους πήγαιναν εκεί για να πιουν νερό. Για να κορέσουν την πείνα του και να τον καλοπιάσουν, οι χωρικοί του έστελναν κάθε μέρα στη σπηλιά του δύο πρόβατα. Ο δράκος όμως σύντομα αποδείχθηκε ανικανοποίητος και άρχισε πάλι τα «γιουρούσια» στην πηγή. Αποφάσισε τότε ο βασιλιάς να του δίνουν ως τροφή από ένα παιδί την ημέρα, έπειτα από κλήρωση, μέχρι να γινόταν κάποιο «θαύμα» που θα τους απάλλασσε από τον «κακό μπελά» που τους είχε βρει. Και ως εκ του θαύματος, την ημέρα που ήταν η σειρά της κόρης του βασιλιά να αποτελέσει το γεύμα του δράκου, ο καλός Θεός τους λυπήθηκε κι έστειλε τον Άγιο Γεώργιο για να εξολοθρεύσει τον δράκο. Ο Άγιος, μετά από φοβερή μονομαχία (στο διαδίκτυο υπάρχουν και λεπτομέρειες της «μάχης» μάλιστα!) με τον δράκο, τον σκότωσε κι έτσι σώθηκε και η κόρη του βασιλιά. Όπως ήταν «φυσικό», μετά από τέτοιοι «θαύμα», όλο το χωριό που ήταν ειδωλολάτρες, βαπτίστηκαν Χριστιανοί.
Λεπτομέρεια: Η Δρακοκτονία παρουσιάζεται στην βιογραφία του Αγίου Γεωργίου μετά τον 12ο αιώνα. Μέχρι τότε η εκκλησιαστική εικονογραφία τον παρουσιάζει πεζό και όχι όπως τον γνωρίζουμε σήμερα, δηλαδή έφιππο σε λευκό άλογο και σκοτώνοντας τον φτερωτό δράκο με το δόρυ του.

Γοργίας: Λόγος, Βία και Εξ-ουσία

Γοργίας ο Λεοντίνος: 483-375/6

Η γλώσσα του Είναι και το παίγνιο του Λόγου

§1

     I. Ένας από τους πιο σημαντικούς διανοητές της αρχαίας σοφιστικής και της ελληνικής σκέψης, ο Γοργίας ο Λεοντίνος, διέκρινε στη γλώσσα ως έκφραση και στον λόγο αντίστοιχα την ακαταμάχητη εκείνη δύναμη, η οποία μπορεί να είναι είτε δημιουργική είτε καταστροφική, πότε οδηγεί στη ανοικτότητα πότε στη συγκάλυψη. Και τούτο σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο ίδιος ήταν δεινός χειριστής του λόγου και συναφώς μπόρεσε να παρουσιάσει έναν αστραφτερό, χυμώδη και πλούσιο σε ρητορικά σχήματα λόγο, που εξακολουθεί να γοητεύει, ως συγχρονικό λέγειν, και να καταδεικνύει τι σημαίνει πραγματική μαγεία των λέξεων. Στο κείμενό του Ελένης Εγκώμιον επιχειρεί να δείξει πώς η γλώσσα, μέσα από έναν κατάλληλο χειρισμό, μπορεί να αναστατώνει τον εσωτερικό κόσμο του ανθρώπου, να ενισχύει τη δύναμη του λογισμού ή να παραπλανά το νου και να κατευθύνει το πεπερασμένο Είναι μας κατά τρόπο μοιραίο.
    
     ΙΙ. Ό,τι μπορεί να λέγεται και να εκφράζεται δεν είναι άλλο από την ίδια τη γνώση και σκέψη κατά την αυτόνομη παρ-ουσία της στο Είναι μας. Απ’ αυτή την άποψη, παίζει αποφασιστικό ρόλο η αποδεικτική διαδικασία και το επιχείρημα. Αυτά εδώ είναι στοιχεία που μπορούν να καταστήσουν προσιτά βαθιά νοήματα του πραγματικού και να λυτρώνουν τον άνθρωπο από την αδυναμία του να ερμηνεύει το ανερμήνευτο. Οποιαδήποτε ωστόσο πειστική ή παραπειστική λειτουργία του λόγου από διάφορους επιστήμονες, πολιτικούς, νομικούς και παρόμοιες κατηγορίες σχετικών με την τέχνη του λόγου ανθρώπινων ομάδων συσσωρεύει ψεύδη στην κοινότητα και παραπλανά συνειδητά ή μη. Κάτι παρόμοιο δηλαδή με αυτό που συμβαίνει στο κέντρο της αγοραίας πολιτικής του σήμερα, όπου με τη μέγιστη ελαφρότητα του Είναι καθιδρύεται ως υπεράσπιση της αλήθειας η πιο ωμή στρέβλωσή της.

§2 Ἑλένης Ἐγκώμιο

     Ι. Στο εν λόγω έργο ο Γοργίας μετα-στοχάζεται τον γνωστό μύθο με την Ελένη που εγκατέλειψε τη συζυγική εστία και αποτέλεσε έτσι την αφορμή για την έκρηξη του Τρωικού πολέμου. Ασκώντας τη δύναμη του λόγου αντιτίθεται στην καθιερωμένη αντίληψη που ενοχοποιεί την Ελένη. Κατ’ αυτό τον τρόπο αφήνει να εκτυλίσσεται ένας υπερασπιστικός λόγος απολογίας, ο οποίος συνθέτει εν τέλει ένα άκρως φιλοσοφικό-στοχαστικό εγχείρημα για το πόσο ρευστή και σχετική είναι η περατή συνθήκη του ανθρώπου. Θεμελιακές ιδέες:

    ΙΙ. Η Ελένη, το ενεργούν υποκείμενο ως τέτοιο, είναι αθώα/ο, επειδή ό,τι έπραξε ήταν αποτέλεσμα βίας που ασκήθηκε πάνω της από τον λόγο. Ο λόγος χαρακτηρίζεται ως μέγας δυνάστης. Αποφαίνεται δεόντως ο Γοργίας:

«Αν είναι ο λόγος που την έπεισε και εξαπάτησε την ψυχή της, τότε δεν είναι δύσκολο να την υπερασπιστούμε και να την απαλλάξουμε από την κατηγορία, λέγοντας πως ο λόγος είναι μέγας δυνάστης που με το πιο μικρό και αφανές σώμα επιτελεί τα πιο θεϊκά έργα· γιατί μπορεί και τον φόβο να καταπαύει και τη λύπη να διώχνει και χαρά να προκαλεί και τη συμπόνια να γεννά μέσα μας περίσσεια».

     ΙΙΙ. Ο λόγος, ακριβώς επειδή είναι παντοδύναμος, μπορεί να γεμίσει την ψυχή του ανθρώπου με ψέματα και να τον καταστήσει έρμαιο κάθε εσφαλμένης δοξασίας. Και τούτο συμβαίνει συχνά-πυκνά, γιατί οι άνθρωποι αφήνουν να τους διαφεύγει το παρελθόν, δεν διαθέτουν την απαραίτητη μνήμη· για το παρόν δεν διαθέτουν γνώση και καμιά πρόγνωση για το μέλλον. Όλα τούτα συνοψίζονται στο γεγονός ότι το Είναι του ανθρώπου δεν είναι διαφορετικό από τη σκέψη και τη γνώση του. Η απουσία γνώσης και σκέψης μετατρέπει τον λόγο σε δύναμη εξαπάτησης και το ανθρώπινο Είναι σε ναυαγισμένη ύπαρξη. Ακριβώς μια τέτοια απουσία επιτρέπει σε ανυπόληπτους πολιτικούς να χρησιμοποιούν άκριτα και αυθαίρετα τον λόγο και να εξαπατούν ασύστολα ανθρώπινες μάζες που τους εμπιστεύονται. Γράφει σχετικά ο Γοργίας:

«Πόσοι και πόσοι δεν έπειθαν και δεν πείθουν τόσους για τόσα πράγματα, πλάθοντας κάποιον ψευδή λόγο. Πράγματι, αν όλοι είχαν για όλα, μνήμη του παρελθόντος, γνώση του παρόντος και πρόγνωση –πρόνοια του μέλλοντος, δεν θα διέθετε τη δύναμη να εξαπατά ο λόγος· τώρα όμως δεν είναι εύκολο ούτε να θυμόμαστε τα περασμένα, ούτε να γνωρίζουμε το παρόν ούτε να προβλέπουμε το μέλλον. Έτσι, οι περισσότεροι για τα περισσότερα σύμβουλο της ψυχής έχουν τη δοξασία, τη γνώμη. Η δοξασία όμως, καθώς είναι σφαλερή και αβέβαιη, σε σφαλερές και αβέβαιες επιτυχίες οδηγεί όσους την ακολουθούν... Ο λόγος λοιπόν είναι που πείθει την ψυχή και, αφού την έπεισε, την αναγκάζει να πιστεύει στα λόγια και να συναινεί στις πράξεις» [των άλλων: κοσμολόγων, πολιτικών, δικαστικών, φιλοσόφων…].

§3

Τελικές παρατηρήσεις

     O λόγος του Γοργία είναι ρητορικός λόγος και φανερώνει τη δύναμή του: μπορεί να αποκωδικοποιεί πραγματικότητες όχι απλώς του παρελθόντος, αλλά πρωτίστως του παρόντος και του μέλλοντος. Καταδεικνύει πως ο βιασμός της γλώσσας, που συνήθως στηρίζεται στη δοξασία, στη γνώμη, εγκαθιστά μέσα στον βίο του ανθρώπου την πιο βάρβαρη εξ-ουσία σε επίπεδο πολιτικής, επιστήμης, επικοινωνίας, συμπεριφοράς, πολιτισμού. Κλονίζει έτσι τα οντολογικά θεμέλια της ανθρώπινης ύπαρξης και μετατρέπει τη βούλησή της σε θεραπαινίδα του επικυρίαρχου δεσποτικού, ηγεμονικού παίγνιου ανάμεσα σε κενά σύνολα λόγου και πράξης. Τότε συμβαίνει να ανατρέπεται η ανα-λογία πραγματικού και λογικού και ο άνθρωπος να αναμένει ολομόναχος το μοιραίο. Το τελευταίο, χαϊντεγκεριανώς ιδωμένο, ανήκει στην ιστορικότητα του ανθρώπου και ως τέτοιο είναι αναπόφευκτο· μπορεί μόνο να ελέγχεται ως υπόθεση της σκέψης, ως κεντρικό θέμα για τον μεταστοχασμό.

ΘΕΟΦΡΑΣΤΟΣ: Χαρακτῆρες (3.1-3.5) - AΔΟΛΕΣΧΙΑΣ

Γ'. AΔΟΛΕΣΧΙΑΣ


[3.1] [Ἡ δὲ ἀδολεσχία ἐστὶ μὲν διήγησις λόγων μακρῶν καὶ ἀπροβουλεύτων,]
[3.2] ὁ δὲ ἀδολέσχης τοιοῦτός ἐστιν, οἷος, ὃν μὴ γινώσκει, τούτῳ παρακαθεζόμενος πλησίον πρῶτον μὲν τῆς αὑτοῦ γυναικὸς εἰπεῖν ἐγκώμιον· εἶτα ὃ τῆς νυκτὸς εἶδεν ἐνύπνιον, τοῦτο διηγήσασθαι· εἶθ᾽ ὧν εἶχεν ἐπὶ τῷ δείπνῳ, τὰ καθ᾽ ἕκαστα διεξελθεῖν.
[3.3] εἶτα δὴ προχωροῦντος τοῦ πράγματος λέγειν ὡς πολὺ πονηρότεροί εἰσιν οἱ νῦν ἄνθρωποι τῶν ἀρχαίων, καὶ ὡς ἄξιοι γεγόνασιν οἱ πυροὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ, καὶ ὡς πολλοὶ ἐπιδημοῦσι ξένοι, καὶ τὴν θάλατταν ἐκ Διονυσίων πλώιμον εἶναι, καὶ εἰ ποιήσειεν ὁ Ζεὺς ὕδωρ πλεῖον, τὰ ἐν τῇ γῇ βελτίω ἔσεσθαι, καὶ ὃν ἀγρὸν εἰς νέωτα γεωργήσει, καὶ ὡς χαλεπόν ἐστι τὸ ζῆν, καὶ ὡς Δάμιππος μυστηρίοις μεγίστην ‹τὴν› δᾷδα ἔστησεν, καὶ «Πόσοι εἰσὶ κίονες τοῦ Ὠιδείου;» καὶ «Χθὲς ἤμεσα», καὶ «Τίς ἐστιν ἡμέρα τήμερον;»
[3.4] καὶ ὡς Βοηδρομιῶνος μέν ἐστι τὰ μυστήρια, Πυανοψιῶνος δὲ τἀπατούρια, Ποσιδεῶνος δὲ ‹τὰ› κατ᾽ ἀγροὺς Διονύσια. κἂν ὑπομένῃ τις αὐτόν, μὴ ἀφίστασθαι.
[3.5] [παρασείσαντα δὴ δεῖ τοὺς τοιούτους τῶν ἀνθρώπων ‹φεύγειν› καὶ διαράμενον ἀπαλλάττεσθαι, ὅστις ἀπύρευτος βούλεται εἶναι· ἔργον γὰρ συναρκεῖσθαι τοῖς μήτε σχολὴν μήτε σπουδὴν διαγινώσκουσιν.]

***

3. Ο ΦΛΥΑΡΟΣ


[3.1] [Η φλυαρία είναι διήγηση λόγων μωρών και απερίσκεπτων,]
[3.2] ενώ ο φλύαρος το είδος του ανθρώπου που, αφού καθίσει κοντά σε κάποιον τον οποίο δεν γνωρίζει, αρχίζει πρώτα να επαινεί τη γυναίκα του. Κατόπιν του διηγείται το όνειρο που είδε τη νύχτα. Έπειτα του αφηγείται με λεπτομέρειες ένα ένα τα εδέσματα που είχε στο δείπνο του.
[3.3] Μετά, καθώς το πράγμα προχωρά, του λέει ότι οι άνθρωποι του παρόντος είναι πολύ χειρότεροι απ᾽ τους παλιούς, ότι το σιτάρι στην αγορά είναι φθηνό, ότι υπάρχουν στην πόλη πολλοί ξένοι, ότι η θάλασσα από τη γιορτή των Διονυσίων και μετά είναι κατάλληλη για τη ναυσιπλοΐα, και ότι, αν ο Δίας στείλει περισσότερη βροχή, η γη θα γίνει πιο εύφορη, ποιό χωράφι σκοπεύει να καλλιεργήσει του χρόνου, ότι η ζωή είναι δύσκολη, ότι ο Δάμιππος αφιέρωσε την πιο μεγάλη δάδα στα Ελευσίνια Μυστήρια, και «Πόσοι είναι οι κίονες του Ωδείου;» και «Χθες έκανα εμετό» και «Τί μέρα έχουμε σήμερα;»,
[3.4] ότι τα Ελευσίνια Μυστήρια είναι κατά το μήνα Βοηδρομιώνα, τα Απατούρια τον Πυανοψιώνα, ενώ τα αγροτικά Διονύσια τον Ποσειδεώνα. Κι αν κάποιος κάνει ότι τον ανέχεται, δε σταματά!
[3.5] [Από αυτό το είδος των ανθρώπων, λοιπόν, πρέπει να φεύγει φτεροκοπώντας και να απομακρύνεται με μεγάλα βήματα όποιος θέλει να μην καεί. Γιατί είναι δύσκολο να συναναστραφείς με ευχαρίστηση ανθρώπους, οι οποίοι δε διακρίνουν μεταξύ αργίας και βιασύνης.]