Τετάρτη 9 Ιουλίου 2014

ΠΑΛΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΧΑΜΕΝΟΥ ΤΕΚΕ


Χανέ θα πει τεκές. Τεκές θα πει μοναστήρι. Το Μεβλελί Χανέ ήταν το μοναστήρι των Μεβλεβί δερβίσηδων. Βρισκόταν έξω από τα βορειοδυτικά τείχη, εκεί που άρχιζε η τότε οδός Γενί Καπί, σημερινή οδός Αγ. Δημητρίου, ανατολικά της οδού Λαγκαδά, στη σημερινή περιοχή της Παναγίας Φανερωμένης. Στη θέση του σήμερα υπάρχει το 59ο και το 61ο δημοτικό σχολείο. Ο χαμένος πια τεκές ήταν η πιο γνωστή και πλούσια Μονή των Μεβλεβί στην οθωμανική αυτοκρατορία και η μοναδική στην ευρύτερη περιοχή των νοτιοανατολικών Βαλκανίων. Η Μονή κτίστηκε το 1615, από τον Εκμεκτζι Αχμέτ Πασά και περιελάμβανε τζαμί, μεντρεσέ (εκπαιδευτήριο), κοιτώνες, μια κρήνη και κοιμητήριο.

Το τάγμα των Μεβλεβί ή μπεκτασίδων ή περιστρεφόμενων δερβίσηδων, όπως είναι πιο γνωστοί, ιδρύθηκε από τον ποιητή Μεβλάνα Τζελαλεντίν Ρουμί, ο οποίος γεννήθηκε το 1207 κάπου στα βάθη του σημερινού Αφγανιστάν. Ενώ ήταν ακόμα παιδί, οι γονείς του μετανάστευσαν στην Ανατολία και εγκαταστάθηκαν στο Ικόνιο. Εκεί σπούδασε κάτω από την επίβλεψη του πατέρα του, και σε ηλικία 24 ετών έγινε καθηγητής της ιστορίας, της θεολογίας και της νομικής επιστήμης.

Η μυστικιστική φιλοσοφία που είχε εκφράσει στην ποίησή του και κληροδότησε στο τάγμα των Μεβλεβί θα εξαπλωθεί ανατολικά του Ικονίου μέχρι την Ινδία, και στη συνέχεια σε όλο τον ισλαμικό κόσμο. Οι διδασκαλίες του τονίζουν τον χωρισμό της ψυχής του ανθρώπου από το Θεό, και τη δύναμη της Θείας Αγάπης κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής στο να τον φέρει πίσω στο άπειρο με το θάνατο. Ο Ρουμί πήγε κόντρα στους ορθόδοξους μουσουλμάνους της εποχής του και τόνισε τη μουσική και το χορό ως έκφραση αυτής της αμοιβαίας αγάπης και επιθυμίας. Το τάγμα των Μεβλεβί έγινε γνωστό για το χορευτικό στροβιλισμό στις τελετές τους.

Η φωτογραφία είναι του 1915. την εποχή που στο συγκρότημα είχαν εγκατασταθεί μουσουλμάνοι πρόσφυγες, όπως μαρτυρούν οι απλωμένες μπουγάδες. Η ιστορία της εγκατάστασης των προσφύγων εκεί περιγράφεται από τον άγγλο αξιωματικό, Harry Charles Luke, που επισκέφτηκε τη Θεσαλονίκη το 1915 και γράφει:

"Μερικές από τις μεγαλύτερες βασιλικές της πόλης έγιναν κατοικίες για τις οικογένειες εκατοντάδων ελληνικών οικογενειών από την Τουρκία, τις οποίες είχαν εκδιώξει οι Νεότουρκοι από τη Θράκη, την Καλλίπολη και τη δυτική Μικρά Ασία. Από τα μέσα του 1914 είχαν βρει καταφύγιο στις εκκλησίες της Θεσσαλονίκης..." Και συνεχίζει "Ανηφόρισα ως την Αγία Αικατερίνη... έπειτα βγήκα από μια μικρή πύλη και προχώρησα κατηφορίζοντας ανάμεσα στο δυτικό τείχος και το τούρκικο κοιμητήριο, όταν πρόσεξα στα δεξιά μου, στη μέση ενός κήπου, ένα κτίριο του τύπου που σύντομα θα είχε εξαφανιστεί από την Ευρώπη.

Ήταν ένα ορθογώνιο τούρκικο οικοδόμημα, η ηλικία του οποίου ήταν ολοφάνερα 200-300 ετών. Πάνω από την αυλή υψωνόταν ένας μιναρές και στο δυτικό άκρο του κτιρίου με θέα τον κόλπο υπήρχε ένα μεγάλο περίπτερο (αρχική φώτο) με πλατιά πρόστεγα και οροφή πλούσια διακοσμημένη και λαξεμένη, με μικρούς ξύλινους εξώστες και κόγχες...".

Μερικές παραγράφους αργότερα γράφει: "Ένα μικρό περιφραγμένο νεκροταφείο με μαρμάρινες επιτύμβιες στήλες επιστεγασμένες με τους υψηλούς σκούφους των Μεβλεβήδων δερβίσηδων, μαρτυρούσε ότι επρόκειτο για τεκέ αυτού του τάγματος. Ωστόο ήμουν μπερδεμένος λόγω του πλήθους των γυναικών και των παιδιών που συνάντησα στην είσοδο. Δυο τρεις δερβίσηδες και ένας κύριος με ράσο Κωνσταντινούπολης, που συστήθηκε ως γιος του Σεϊχη... ..μου εξήγησαν το μυστήριο της παρουσίας των ανδρών, γυναικών και παιδιών που κατέκλυζαν την αυλή του μοναστικού ενδιαιτήματός τους. Ήταν μουσουλμάνοι πρόσφυγες από τη Νέα Σερβία, για τους οποίους η ζωή είχε γίνει τόσο αφόρητη στον τόπο τους όσο και για τους Έλληνες πρόσφυγες από την Τουρκία.".

Η μαρτυρία του Luke είναι ίσως η μοναδική μαρτυρία για την προσωρινή εγκατάσταση 37.000 χριστιανών προσφύγων του πρώτου ρεύματος (1914-15), ενώ ελάχιστα γνωρίζουμε και για τους μουσουλμάνους πρόσφυγες που κατέφυγαν στη Θεσσαλονίκη όταν τα χωριά τους καταλήφθηκαν από σερβικά και βουλγαρικά στρατεύματα.

Τους περιστρεφόμενους δερβίσηδες τους αφάνισε ο Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, μεταξύ 1923-1930, και οι Νεότουρκοι που μισούσαν οτιδήποτε θρησκευτικό και μυστικιστικό. Τους φυλάκισε, διέλυσε τα τάγματά τους και άδειασε τα μοναστήρια τους. Το Μεβλεβί Χανέ κατεδαφίστηκε στα 1925-27 και στη θέση του κτίσθηκαν σχολικά συγκροτήματα


Οι “Αυτόχθονες”

Στην αρχαία μυθολογία Αυτόχθονες καλούνταν εκείνοι οι οποίοι σύμφωνα με την παράδοση προέρχονταν από την γη (έδαφος). Οι εκφράσεις «απόγονοι της γης» και «απόγονοι της Γαίας» διαφέρουν, διότι οι απόγονοι της γης δεν έχουν γονείς, εν αντιθέσει με τους απογόνους της Γαίας οι οποίοι εντάσσονται στο αντίστοιχο γενεαλογικό δένδρο. Προς τούτο υπήρχε ο όρος γηγενής προκειμένου να υπάρχει διάκριση από τον αντίστοιχο όρο αυτόχθων, αλλά με την πάροδο των ετών οι εν λόγω όροι ταυτίσθηκαν εννοιολογικά.

Χρονική εμφάνιση

Σύμφωνα με την μυθολογία, αυτή η ασυνήθιστη μορφή ύπαρξης εμφανίζεται, κατά τη διάρκεια των περιόδων εκείνων στις οποίες αντιστρέφεται η κίνηση του σύμπαντος. Όσο η θεία και αμετάβλητος αιτία της κίνησης του σύμπαντος ταυτίζεται με αυτήν, το σύμπαν περιστρέφεται προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, αλλά όταν η θεϊκή παρέμβαση παύσει να υφίσταται, ξεκινά αυτοβούλως στροφή προς τα πίσω προς την αντίθετη κατεύθυνση. Έτσι ορισμένες περιόδους το σύμπαν καθοδηγούμενο από θεϊκές δυνάμεις κινείται προς τα εμπρός και άλλες περιόδους, χωρίς θεϊκή παρέμβαση κινείται προς τα πίσω.

Αυτή η χρονική περίοδος αντίστροφης κίνησης έχει περιγραφεί ως εποχή σοβαρών αλλαγών και μεγάλης διάρκειας. Κατά την διάρκεια αυτής εξαφανίζονταν πολλά είδη ζώων και μεταξύ των ανθρώπων επιβιώνουν ελάχιστοι οι οποίοι στη συνέχεια επηρεάζονται από την πλήρη αντιστροφή των πάντων. Έτσι, για παράδειγμα, όλα τα θνητά πλάσματα σταματούν να γερνούν και γίνονται νεότερα, με ότι αυτό συνεπάγεται…τα γκρίζα μαλλιά γίνονται σκούρα, η επιδερμίδα απαλότερη και καθώς το σύμπαν συνεχίζει να περιστρέφεται προς τα πίσω, όλοι οι νέοι άνδρες και γυναίκες μικραίνουν ηλικιακά, μέχρι να καταλήξουν νεογέννητα στο σώμα και το μυαλό και τελικά να εξαφανισθούν.

Υπό αυτές τις συνθήκες, οι οποίες προκαλούνται από την αντιστροφή της εξέλιξης των ουρανίων σωμάτων, καθίσταται αδύνατη η δημιουργία γενεάς και τα υπάρχοντα δημιουργήματα δεν αποτελούν τμήμα της φυσικής τάξης. Έτσι οι φυλές αντί να εξελίσσονται, όπως γίνεται στις μέρες μας, εκείνη την χρονική περίοδο βρίσκονταν εκτός της διαδικασίας εξέλιξης. Διότι ενώ ήσαν νεκροί, απέκτησαν υπόσταση προερχόμενοι από την γη ως γέροι και εν συνεχεία ζώντες την αντίστροφη περίοδο επέστρεψαν στην παιδική ηλικία.

Παράδοση

Η ύπαρξη (ανάμνηση) αυτών «των παιδιών του εδάφους» λέγεται ότι διατηρήθηκε μέσω της παράδοσης από τους προγόνους μας, οι οποίοι γεννήθηκαν στην αρχή της δικής μας χρονικής περιόδου (αυξητικής περιόδου) και υπήρξαν μάρτυρες του τέλους της αντίστροφης περιόδου.

Αυτόχθονες ή «παιδιά της γης»

Ως αυτόχθονες θεωρούνται οι κάτωθι:

Αμφικτύων ο οποίος ορισμένες φορές αναφέρεται ως γιος του Δευκαλίωνα & της Πύρρας, όπου ο Δευκαλίων ήταν γιος του Προμηθέα και ο άνθρωπος που επέζησε από τον κατακλυσμό. Ο Αμφικτύων αφού εξεδίωξε τον Κραναό από το θρόνο της Αθήνας, έγινε βασιλιάς της Αττικής και κατόπιν εξεδιώχθη από τον Εριχθόνιο. Παντρεύτηκε την Ατθίδα, μετά από την οποία η χώρα έλαβε την ονομασία Αττική (οι Αθηναίες ονομάζονταν Ατθίδες) ενώ πριν ονομαζόταν Ακταία.

Ωστόσο σύμφωνα με ορισμένους η Ατθίς ήταν κόρη του βασιλιά Κραναού & της Παιδείας, κόρης του Μύνη του Λακεδαιμόνιου. Ο Αμφικτύονας ήταν πατέρας του Ίτονου, πατέρα του Βοιωτού, εξ ου και η ονομασία Βοιωτία. Επίσης λέγεται ότι είχε μια κόρη η οποία συνευρέθη με τον Ποσειδώνα και γέννησε τον Κερκύονα, έναν ληστή που σκοτώθηκε από τον Θησέα. Επίσης κόρη του Αμφικτύονα, της οποίας το όνομα είναι άγνωστο, λέγεται ότι είναι η μητέρα του Τριπτόλεμου, του νεαρού άνδρα ο οποίος έλαβε από την Δήμητρα ένα άρμα με φτερωτούς δράκους και σιτάρι, με αποστολή να διαδώσει στους ανθρώπους την τέχνη της σποράς και της ανάπτυξης των καλλιεργειών (Απολλόδωρος 1.7.2, 3.14.6, Παυσανίας 1.2.6, 1.14.3, 5.1.4).

Άρας θεωρείται ότι είναι ο πρώτος άνθρωπος της Φλιάσιας, τοποθεσίας κοντά στην Σικυωνία στον Ισθμό της Κορίνθου και είχε έναν γιο τον Αώρη, ο οποίος ήταν κυνηγός και πολεμιστής και μια κόρη την Αραιθυρέα. Αμφότεροι είχαν ταφεί μετά το θάνατό τους στο λόφο Αραντίνη στη δυτική Αργολίδα. Η Αραιθυρέα παντρεύτηκε τον Κείσο, ο οποίος έγινε βασιλιάς του Άργους μετά από τον Διηφόντη, αμφότεροι απόγονοι των Ηρακλειδών. Ο γιος του Κείσου και της Αραιθυρέας σύμφωνα με τους Αργείους ήταν ο Φλίας ο επώνυμος ήρωας της Φλιάσιας (Παυσανίας 2.12.4-5).

Καστάλιος ο οποίος ήταν από την Φωκίδα. Είχε μια κόρη την Θυία, η οποία ήταν ιέρεια του Διονύσου και σύμφωνα με την παράδοση η πρώτη που διοργάνωσε όργια προς τιμήν του. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο Δελφός από τον οποίο ονομάστηκε η πόλη των Δελφών, είναι γιος του Απόλλωνα και της Θυίας ( Παυσανίας 10.6.4).


Κέκρωψ_αθηναϊκός ερυθρόμορφος κύλικας_500 πΧ_Βερολίνο

Κέκρωψ του οποίου το σώμα ήταν εξ ημισείας ανθρώπου και ερπετού και υπήρξε ο πρώτος βασιλιάς των Αθηνών. Ανέλαβε το βασίλειο από τον Ακταίο ο οποίος διοικούσε την Ακτή, μετά τον γάμο με την κόρη του Άγραυλο(η), η οποία γέννησε τον Ερυσίχθωνα, την Έρση τον Άγραυλο και τον Πάνδροσο. Ορισμένοι θεωρούν ότι ο Κέκροπας είναι γιος της Γαίας (Απολλόδωρος 3.14.1-2, Υγίνος «Αστρονομικά» 2.29, Υγίνος «Ιστορίαι» 48, Λιβεράλις «Μεταμορφώσεις» 6, Νόννος 41.59, Παυσανίας 1.2.6).

Κόρεσος είναι γνωστός ως ιδρυτής του ιερού της Αρτέμιδος στην Έφεσσο (Παυσανίας 7.2.7).

Κραναός βασιλεύς των Αθηνών ο οποίος εκθρονίσθηκε από τον Αμφικτύονα και μετά τον θάνατό του ετάφη στis Λαμπτρές (Βαυρώνα). Επί της εποχής του συνέβη ο «Κατακλυσμός του Δευκαλίωνα». Ήταν πατέρας της Κρανάης, της Κραναίχμης και της Ατθίδας. (Απολλόδωρος 3.14.5-6, Παυσανίας 1.2.6, 1.31.3)


Η γη παραδίδει τον Ερυχθόνιο στην Αθηνά_αθηναϊκός ερυθρόμορφος κύλικας_500 πΧ_Βερολίνο

Εριχθόνιος το κάτω μέρος του σώματός του ήταν ερπετό, όπως του Κέκροπα. Έγινε βασιλέας των Αθηνών αφού εξεδίωξε τον Αμφικτύονα. Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι δεν ήταν Αυτόχθων, αλλά πατέρας του ήταν ο Ήφαιστος και μητέρα του η Ατθίς, είτε η Γαία, είτε η Αθηνά. Επιπλέον προσθέτουν ότι η Αθηνά τον παρουσίασε στους θεούς ενόσω ήταν άγνωστος και όταν πέθανε ετάφη στο ίδιο σημείο των Αθηνών από το οποίο τον ανέσυρε η Αθηνά. Παντρεύτηκε την Ναϊάδα Πραξιθέα και γιός τους ήταν ο Πανδίων. (Απολλόδωρος 3.14.6-7, Ευριπίδης Ίων 21, Υγίνος «Αστρονομικά» 2.13, Υγίνος «Ιστορίες» 48, 166, Παυσανίας 1.2.6)

Πανδίων βασιλέας των Αθηνών (Απολλόδωρος 3.14.6-7, Ευριπίδης «Ίων» 21, Υγίνος «Αστρονομικά» 2.13, Υγίνος «Ιστορίες» 48 – 166, Παυσανίας 1.2.6).

Ευήνωρ προέρχεται από την Ατλαντίδα και είχε μια κόρη την Κλειτώ (μητέρα η Λευκίππη) η οποία συνευρέθη με τον Ποσειδών και γέννησε πέντε ζεύγη διδύμων. (Πλάτων «Κριτίας» 113d)

Ινδός οι Ινδοί προέρχονται από τον Ινδό τον οποίον σκότωσε ο Δίας. (Νόννος 18.271).

Λέλεξ είναι ο πρώτος βασιλέας της Λακωνίας και λέγεται ότι προερχόταν από την Αίγυπτο. Ακόμη αναφέρεται ότι ήταν Αυτόχθων, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι ήταν γιός του Ποσειδώνα και της Λιβύας. Παντρεύτηκε την Ναϊάδα Κλεοχάρια και απέκτησε τους Ευρώτα, Μύλη, Πολυκάονα, Κλέσονα και Βία. (Απολλόδωρος 3.10.3, 3.15.5, Παυσανίας 1.39.6, 1.44.3, 3.1.1).

Λυκάων είναι ο βασιλέας της Αρκαδίας ο οποίος θυσίασε στον Δία ένα βρέφος και προκάλεσε την οργή του. Λέγεται επίσης ότι ήταν γιός του Πελασγού και της Μελιβοίας, ή της Δηιάνειρας, ή της Κυλλήνης. (Απολλόδωρος 3.8.1-2, Λιβεράλις «Μεταμορφώσεις» 31, Παυσανίας 8.17.6, 8.2.3, 8.3.1ff., 8.44.1, Πλούταρχος 39, Στράβων 5.2.4)

Παλαίχθων αναφέρεται και ως πατέρας του Πελασγού (Αισχύλος «Ικέτιδες» 250).

Πελασγός βασιλέας της Πελοποννήσου πριν την εποχή του Λυκάονα, μετά τον οποίο οι κάτοικοι της Πελοποννήσου ονομάζονταν Πελασγοί. Αναφέρεται επίσης και ως ο βασιλέας του Άργους στον οποίον ήρθαν οι Δαναΐδες. Ο Πελασγός ήταν αυτόχθων στην προέλευση ή γιός του Δία και της Νιόβης (κόρης του Φορωνέα) ή γιός του Παλαίχθονα. Ήταν πατέρας του Λυκάονα και του Τεμένου και σύζυγός του ήταν η Μελιβοία (Ωκεανίδα νύμφη) ή η Κυλλήνη (Νύμφη) ή η Δηιάνειρα (κόρη του Λυκάονα). (Αισχύλου Ικέτιδες 250, Απολλόδωρος 2.1.1, 3.8.1, Διονύσιος Αλικαρνασσεύς 1.11.2, Παυσανίας 8.22.1)

Περίφας λέγεται ότι βασίλευσε στην Αττική πριν τον Κέκροπα και μεταμορφώθηκε από τον Δία σε αετό. (Λιβεράλις «Μεταμορφώσεις» 6).

Φίγαλος ιδρυτής της Φιγαλίας στην Αρκαδία και σύμφωνα με ορισμένους ήταν γιός του Λυκάονα. (Παυσανίας 8.39.1-2).

Φλεγύας βασιλέας των Φλεγυών στην Βοιωτία. Σύμφωνα με ορισμένους τον διεδέχθη ο Χρύσης, πατέρας του Μινύα. Λέγεται ότι ο Φλεγύας ήταν πατέρας της Κορωνίδας μητέρας του Ασκληπιού. Επίσης ως πατέρας του Φλεγύα αναφέρεται ο Άρης και μητέρα η Δοτίδα, ή η Χρυσή κόρη του Άλμου γιού του Σίσυφου. Ο Φλεγύας δολοφονήθηκε από τους αδελφούς Λύκο και Νυκτέα, οι οποίοι σφετερίσθηκαν την εξουσία στις Θήβες. (Απολλόδωρος 3.5.5 – 3.10.3, Ομήρου «Ύμνοι στον Ασκληπιό» 16, Ησιόδου «Κατάλογοι» 89, Νόννος 29.31, Παυσανίας 9.36.1-4).

Τύλλος πατέρας της Αλίης η οποία παντρεύτηκε τον Κότυ ο οποίος λέγεται ότι ήταν ο πρώτος βασιλέας της Λυδίας. Γιοί του Κότυ και της Αλίης ήταν ο Ασίης και ο Άτυς ο οποίος διετέλεσε βασιλέας της Λυδίας μετά τον πατέρα του και επίσης λέγεται ότι ήταν απόγονος του Ηρακλή και της Ομφιάλης (Διονύσιος Αλικαρνασσεύς 1.27.1).
--------------------
Βιβλιογραφία
Αισχύλος «Ικέτιδες»250
Απολλόδωρος «Βιβλιοθήκη»2.1.1, 3.8.1, 3.10.3, 3.14.1-2, 3.14.5-6
Διονύσιος Αλικαρνασσεύς «Ρωμαϊκή αρχαιολογία» 1.27.1
Ευρυπίδης «Ίων» 21
Αντωνίνος Λιβεράλις «Μεταμορφώσεις» 6
Νόννος ο Πανοπολίτης «Διονυσιακά» 18.271, 29.31
Παυσανίας «Περιγραφή της Ελλάδος» 2.12.4-5, 7.2.7, 8.39.1-2, 10.6.4
Πλάτων «Κριτίας» 113dff & «Πολιτικός» 269cff

ΦΑΡΜΑΚΟ- ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ: Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΑΠΕΙΛΗ

Βρισκόμαστε στην αυγή του 21ου μ.Χ. αιώνα της ραγδαίας τεχνολογικής ανάπτυξης. Οι επιστημονικές ανακαλύψεις που έχουν γίνει κατά την διάρκεια της εξέλιξης του ανθρωπίνου είδους θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν την ευημερία του. Στις περισσότερες όμως των περιπτώσεων οι ανακαλύψεις αυτές είτε παραγκωνίζονται, είτε χρησιμοποιούνται με λάθος τρόπο με αποτέλεσμα να στρέφονται ενάντια στην Φύση και στον ίδιο τον άνθρωπο.

     Η κλοπή της θεϊκής φωτιάς απʼ τον Προμηθέα και η δωρεά του προς τους ανθρώπους φαίνεται, ότι είναι το πρώτο βήμα των ανθρώπων για την κατάκτηση της γνώσης και της τεχνολογίας. Ο Δίας τιμώρησε τον Προμηθέα για το τόλμημά του αυτό. Γιατί όμως; Επειδή απʼ την στιγμή αυτή και μετά άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου, ή καλύτερα το κουτί της Πανδώρας. Η σύγχρονη τεχνολογία και οι επιστημονικές ανακαλύψεις έχουν αναμφισβήτητα καλυτερέψει την ανθρώπινη διαβίωση. Όμως πολλές εφαρμογές τους επειδή χρησιμοποιούνται υπερβολικά ή με λάθος τρόπο είναι καταστροφικές για την Φύση, για την υγεία του ανθρώπου, αποτελώντας απειλή ακόμη και για την ίδια την ζωή.

Πολλές και σπουδαίες είναι και οι ανακαλύψεις της Κλασικής Ιατρικής κατά τα τελευταία έτη, σύμφωνα με τα όσα κατά τακτά χρονικά διαστήματα ακούμε απʼ τα M.M.E.. Οι ανακοινώσεις της Κλασικής Ιατρικής σχολής κοινοποιούνται σχεδόν καθημερινά. Αυτές περιλαμβάνουν τις «προόδους της» σε επίπεδο θεραπείας και τις νέες ανακαλύψεις στον τεχνολογικό και διαγνωστικό τομέα. Συχνά ακούγονται δηλώσεις για «βήματα», «νέους δρόμους», «νέες και αποτελεσματικές θεραπείες», «ελπιδοφόρο μέλλον», «αύξηση του προσδόκιμου της ζωής» και άλλα διάφορα όσον αφορά την υγεία εν γένει και την πορεία της θεραπείας των διαφόρων ασθενειών που μαστίζουν την ανθρωπότητα.

Κάθε χρόνο τρισεκατομμύρια δολάρια και ευρώ ξοδεύονται κυρίως απʼ τις αναπτυγμένες χώρες του Δυτικού Κόσμου για νέες ιατρικές έρευνες, εφαρμογές, μεθόδους, φάρμακα, εργαλεία, μηχανήματα και άλλα συναφή. Όμως κατά τα τελευταία 40-60 έτη η νοσηρότητα σε παγκόσμιο επίπεδο αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς. Εκατομμύρια άνθρωποι πεθαίνουν καθημερινά στα χιλιάδες νοσοκομεία του πλανήτη.

    Τα νοσοκομεία και οι άρρωστοι αυξάνονται συνεχώς κυρίως στις προηγμένες τεχνολογικά και ιατρικά χώρες και ένας χείμαρρος νέων ασθενειών κατακλύζει κυριολεκτικά κάθε γωνιά του πλανήτη μας.

    Οι στατιστικές για την ραγδαία αύξηση των καρκίνων, των καρδιοπαθειών, των εγκεφαλικών, του Alzheimer, του A.I.D.S. και πολλών άλλων βαριών και ανίατων εκφυλιστικών νόσων μας προδιαθέτουν για ένα πολύ νοσηρό και αβέβαιο μέλλον. Οι ψυχικές και οι νοητικές ασθένειες αυξάνονται επίσης με γοργό ρυθμό. Οι παιδικοί και βρεφικοί θάνατοι από βαριές και ανίατες ασθένειες αυξάνονται (καρκίνοι, εγκεφαλοπάθειες, λευχαιμίες, καρδιοπάθειες, A.I.D.S.). Το Σύνδρομο Αιφνιδίου Θανάτου αποτελεί μία καινούργια μάστιγα κατά των νηπίων που τα πλήττει σε πολύ μικρές ηλικίες. Σύμφωνα με την άποψη της Κλασικής σχολής η αιτία παραμένει άγνωστη. Και φυσικά οι γιατροί αποφεύγουν να το συνδέσουν με τις παρενέργειες των εμβολίων, που ισοπεδώνουν στην κυριολεξία το ανοσοποιητικό σύστημα των νηπίων, με το Σύνδρομο Αιφνιδίου Θανάτου.

     Τα χειρουργεία έχουν αποκτήσει ρυθμό καθημερινότητας και ρουτίνας όπου κυριολεκτικά οι χειρούργοι δεν προλαβαίνουν να χειρουργούν και ν ακρωτηριάζουν ασθενείς. Επίσης εκατομμύρια τόνοι φαρμάκων καταναλώνονται καθημερινά σε όλο τον πλανήτη για να αναχαιτίσουν τις χιλιάδες γνωστές και άγνωστες ασθένειες που εμφανίζονται. Ένα μεγάλο ποσοστό γυναικών δεν μπορούν να τεκνοποιήσουν πλέον φυσιολογικά ή καθόλου και αναγκάζονται να καταφύγουν σε τεχνητές μεθόδους γονιμοποίησης. Οι τοκετοί γίνονται πλέον με την γνωστή καισαρική μέθοδο σε ρυθμό ρουτίνας. Τεράστιες περιουσίες αρρώστων πολιτών ξοδεύονται στον βωμό της υποσχόμενης θεραπείας που συνήθως δεν έρχεται.

     Και μέσα σε όλα αυτά η Ιατρική κοινότητα απʼ τα στατιστικά στοιχεία που αυτή παρουσιάζει έχει πείσει και ουσιαστικά υπνωτίσει τον κόσμο ότι όλα πάνε καλά στην υπόθεση αρρώστεια. Όμως η πραγματικότητα μας δείχνει ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο από πολύ μικρές ηλικίες μέχρι τις πολύ μεγάλες, είμαστε σχεδόν όλοι άρρωστοι. Έτσι όλοι μας ανεξαιρέτως πλημμυρίζουμε τα ιατρεία περιμένοντας με θρησκευτική κατάνυξη το εισιτήριο για την αναπόφευκτη χειρουργική επέμβαση που πρέπει να υποστούμε, ή να αρχίσουμε να καταναλώνουμε τα χάπια που θα μας προτείνει ο προσωπικός μας ιατρός. Απʼ την ηλικία των τριάντα ετών και άνω περίπου οι άνθρωποι του Δυτικού κόσμου ζουν καθημερινά με τα χάπια.

     Και βεβαίως κανείς μας δεν έχει αντιληφθεί ότι κυριολεκτικά χειραγωγούμαστε και έχουμε γίνει αναλώσιμα πειραματόζωα και θύματα στον βωμό του χρήματος στην «επιχείρηση αρρώστεια», παραδομένοι στα χέρια των Φαρμακοβιομηχανιών και των επαγγελματιών της υγείας ιατρών. Έτσι παρά τα όσα ενθαρρυντικά ακούγονται κατά καιρούς για το λαμπρό μέλλον της ανθρωπότητας στον τομέα της Ιατρικής και κατʼ επέκταση της υγείας, η κατάσταση σήμερα σε παγκόσμιο επίπεδο είναι το λιγότερο τραγική, εκτός ελέγχου και οδηγείται σε πλήρες αδιέξοδο. Φυσικά αν η πορεία αυτή συνεχιστεί, πολύ σύντομα θα βιώσουμε καταστάσεις πολύ χειρότερες απʼ τις σημερινές.

Ένα ατέλειωτο πείραμα

Ο μύθος που θέλει τα ερευνητικά ιατρικά κέντρα να ψάχνουν ασταμάτητα για την δημιουργία νέων φαρμάκων για την ίαση των διαφόρων ασθενειών είναι πραγματικά πολύ θολός. Πρόκειται για μία έρευνα χωρίς αρχές και νόμους και με παντελή άγνοια των φυσικών νόμων. Οι περισσότερες ανακαλύψεις φαρμάκων έγιναν τυχαία ή ήταν αποτέλεσμα χημικού πατενταρίσματος κάποιων φυσικών ουσιών, κινίνη, πενικιλίνη, ασπιρίνη, κορτιζόνη κ.ά.

     Η σύγχρονη Κλασική Ιατρική βασίζεται αποκλειστικά σε μία και μοναδική αρχή-νόμο τον «ενάντια εναντίοις», δηλαδή σε μία τακτική επιθέσεως στα συμπτώματα των νόσων. Ο νόμος αυτός εμφανίστηκε αρχικά στην Κλασική εποχή της κυριαρχίας των ανεξάρτητων ελληνικών πόλεων και χρησιμοποιούταν αρχικά με ήπιο τρόπο και με φυσικά μέσα και κυρίως για την καταπράυνση των συμπτωμάτων όπως θα δούμε και όχι τόσο για θεραπεία. Αργότερα κατά την Αλεξανδρινή Ελληνιστική και Ρωμαϊκή περίοδο ο νόμος αυτός έγινε το επίκεντρο διαφωνίας πολλών σχολών μεταξύ τους. Αποκλειστικά και μόνον αυτό τον νόμο δηλαδή την επίθεση εναντίον των συμπτωμάτων της ασθένειας, ακολουθούν όλες οι θεραπευτικές μέθοδοι και εφαρμογές της Κλασικής σχολής.

     Και ενώ σε άλλους τομείς των επιστημών η έρευνα βασίζεται αποκλειστικά σε τεκμηριωμένους νόμους και αρχές, στην Κλασική Ιατρική Σχολή η έρευνα βασίζεται σε τυχαίες, αόριστες και συμπτωματικές ανακαλύψεις. Το «ενάντια εναντίοις» με τον ακραία επιθετικό τρόπο που χρησιμοποιείται δεν θεραπεύει. Αντιθέτως όπως θα δούμε σπρώχνει την ασθένεια σʼ ένα βαθύτερο επίπεδο του οργανισμού, με αποτέλεσμα να εμφανίζεται σε κάποιο χρονικό διάστημα χειρότερη κρίση απʼ την προηγούμενη.

     Σήμερα, η Κλασική Ιατρική αποτελεί μία πειραματική πρακτική βασισμένη στην εμπειρία. Κάτι σαν ένα συνεχόμενο πείραμα χωρίς καμία λογική και φιλοσοφική προσέγγιση για την ασθένεια και για την πορεία της θεραπείας. Μία τέτοια προσέγγιση και κριτική εναντίον της σύγχρονης Κλασικής Ιατρικής θα μπορούσε να φανεί ως άδικη ή ακόμα και προκατειλημμένη, όμως όπως θα δούμε και σε επόμενα άρθρα τα στοιχεία και η έρευνα αποδεικνύουν του λόγου το αληθές.

     Αξίζει εδώ να σημειωθεί, ότι πολλοί κλασικοί ιατροί που παρέκλιναν απʼ το σύγχρονο ιατρικό δόγμα ακολουθώντας άλλους εναλλακτικούς δρόμους θεραπείας, εκδιώχθηκαν ανελέητα απʼ το παγκόσμιο ιατρικό κατεστημένο. Τα παραδείγματα του «επιστημονικού» Μεσαίωνα με τις διώξεις παρεκλίνοντων ιατρών είναι δυστυχώς πολλές και έχουν ξεκινήσει από πολύ νωρίς, συγκεκριμένα απʼ την δεκαετία του 1920. Ενδεικτικά αναφέρω μερικά θύματα των διώξεων: Το γερμανό ιπποκρατιστή φυσιοθεραπευτή ιατρό Μαξ Γκέρσον, τον Ίσελς και πιο πρόσφατα τον Χάμερ, τους Αμερικανούς Ρέιμοντ Ράιφ, Χόξεϋ, Ντόναλντ Κέλεϊ, Λόρενς Μπάρτον και τον συνεργάτη του Φρανκ Φρίντμαν, τον μεγάλο φιλόσοφο και ιατρό Βίλχεμ Ράιχ, τον Γάλλο Νεσέν που τα συγγράμματά του έκλεψε και παραποίησε ο γνωστός σε όλους μας Λουδοβίκος Παστέρ, τον σπουδαίο Πολωνό ιατρό Στανισλάβ Μπουρζίνσκι κ.ά. Ο κατάλογος των διώξεων είναι πραγματικά πολύ μεγάλος και θα χρειαζόμασταν πολλές σελίδες για να τις γεμίσουμε. 

Φάρμακα και γιατροί: Ο σκοτεινός μίτος της Αριάδνης

Κατά την περίοδο του 1930-1940 εμφανίσθηκαν στο παγκόσμιο προσκήνιο δύο μεγάλες θυγατρικές εταιρείες φαρμάκων των Η.Π.Α. και της Μεγάλης Βρεταννίας, εκείνες των οίκων Rothschildʼs και Rockefellerʼs αντιστοίχως. Το πάντρεμα των οίκων αυτών με τα ιατρικά κέντρα της εποχής εγκαινίασε μία νέα περίοδο πρωτόγνωρη για την τότε ανθρωπότητα φέρνοντας μία νέα επανάσταση στην Ιατρική, την Χημική Ιατρική. Η νέα αυτή Ιατρική υποσχόταν την εξαφάνιση όλων των επιδημικών ασθενειών (της σύφιλης, της ελονοσίας, του τύφου, της φυματιώσεως κ.λπ.), αλλά και άλλων που μάστιζαν την ανθρωπότητα για πολλές μέχρι τότε εκατονταετίες.

     Αμέσως μετά τον 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο οι εναλλακτικές μέθοδοι θεραπείας, όπως η Ομοιοπαθητική, η Φυσιοθεραπευτική, ο Βελονισμός και άλλες, που φαινόταν ότι είχαν αποκτήσει μία σημαντική θέση ως βασικές μέθοδοι θεραπείας στην Ευρώπη, παραγκωνίστηκαν και εκτοπίστηκαν ως ακατάλληλες και κομπογιαννίτικες. Η νέα Χημική Ιατρική θάμπωσε κυριολεκτικά όλο τον κόσμο της εποχής εκείνης. Πραγματικά με την χρήση των χημικών συνθετικών φαρμάκων οι ασθένειες άρχισαν να εξαφανίζονται με ταχύ ρυθμό. Η νέα επανάσταση στον τομέα της υγείας έπεισε τον Δυτικό κυρίως Κόσμο για την νέα θαυματουργή Ιατρική που ανέτειλε.

Μαζί με τα νέα χημικά φάρμακα ξαναήρθαν στο προσκήνιο και τα εμβόλια που μέχρι εκείνη την εποχή δεν υπήρχε ούτε μαζική παραγωγή τους, ούτε και χρησιμοποίησή τους, αφού θεωρούνταν επικίνδυνα για την δημόσια υγεία. Μέσα στις επόμενες δεκαετίες η τεράστια παραγωγή και η χρήση των νέων φαρμάκων και εμβολίων έφεραν τις Φαρμακοβιομηχανίες σε θέση ισχύος με αποτέλεσμα να αποκτήσουν τεράστια πλούτη απʼ την ραγδαία αύξηση και πώληση των προϊόντων τους. Σήμερα είναι οι πιο κερδοφόρες Πολυεθνικές Εταιρείες παγκοσμίως και οι πλέον ισχυρές, αφού πολλά απʼ τα διευθυντικά μέλη τους ανήκουν στις κυβερνήσεις των Η.Π.Α., της Μ. Βρεταννίας, της Νοτίου Αφρικής και πολλών άλλων κρατών.

     Όμως, παρά τις βαρύγδουπες υποσχέσεις μέσα στην επόμενη εικοσαετία νέες βαρύτερες ασθένειες απʼ τις προηγούμενες άρχισαν να εμφανίζονται «ξαφνικά» στο προσκήνιο. Επίσης τα καρδιακά νοσήματα, οι εγκεφαλοπάθειες και οι καρκίνοι παρουσίασαν σημαντική αύξηση. Όλοι τότε είπαν ότι είναι οι νέες μάστιγες της εποχής και πως πρέπει να καταπολεμηθούν όπως και οι προηγούμενες ασθένειες επιδημικού τύπου, που είχαν σχεδόν εξαφανιστεί απʼ την χρήση των χημικών φαρμάκων. Έτσι κι έγινε, οι φαρμακοβιομήχανοι σε συνεργασία με τους ιατρούς κατασκεύασαν νέα φάρμακα ισχυρότερα των προηγουμένων, που υπόσχονταν την εξολόθρευση των κακών αυτών ασθενειών, που χτυπούσαν ανελέητα τους ανθρώπους. Νέες μέθοδοι αναπτύχθηκαν, (ακτινοβολίες, χημειοθεραπείες με κοκτέιλ νέων ισχυρών φαρμάκων, ακτινοβολίες, αιμοκαθάρσεις κ.ά.), ενώ οι χειρουργικές επεμβάσεις εξελίχθηκαν και αυξήθηκαν σημαντικά.

    Φυσικά και τα νοσοκομεία άρχισαν να γεμίζουν με όλο και περισσότερους αρρώστους. Στα χρόνια αυτά αυξήθηκε και το ποσοστό των παιδικών ασθενειών όπου από τις γνωστές παιδικές αρρώστειες (ιλαρά, ανεμοβλογιά, ερυθρά, κοκκύτης κ.ά.) οι γιατροί είχαν να αντιμετωπίσουν πλέον ζαχαροδιαβήτη, ασθένειες του αίματος, αρθρίτιδες ακόμα και καρκίνους. Αυτή η κατάσταση πυροδότησε νέο φαρμακευτικό οργασμό. Χιλιάδες νέα φάρμακα ετοιμάσθηκαν μέσα απʼ τα πειραματικά εργαστήρια των Η.Π.Α. και της Ευρώπης αλλά και πολλών ακόμα κρατών του κόσμου που ακολουθούσαν τους πρωτοπόρους, πιστεύοντας τυφλά κι αυτοί στην νέα Χημική Ιατρική.

     Κατά την διάρκεια όλου αυτού του χρονικού διαστήματος της εισβολής των νέων χημικών φαρμάκων εμφανίστηκαν πολλά αρνητικά φαινόμενα. Τα περισσότερα απʼ τα φάρμακα και τα εμβόλια, που προωθούνταν στην παγκόσμια αγορά εμφάνιζαν πολλές και έντονες παρενέργειες. Μετά από περιστατικά θανάτων ή βαρέων βλαβών πολλά απʼ αυτά αποσύρθηκαν ως επικίνδυνα.

     Ενδεικτικά αναφέρω τις θανατηφόρες παρενέργειες του ηρεμιστικού θαλιδομίδη και την γέννηση βρεφών χωρίς χέρια και πόδια μετά απʼ την χρήση του από εγκύους, την συσχέτιση της ασπιρίνης (ακετυλοσαλικυλικό οξύ) με το θανατηφόρο σύνδρομο Reye που έπληττε κυρίως εφήβους, αλλά και προσφάτως τις θανατηφόρες παρενέργειες του φαρμάκου Raptiva που ανάγκασαν πολλές χώρες της Ε.Ε. και της δικής μας να αποσύρουν το συγκεκριμένο φάρμακο. Είναι εκατοντάδες οι περιπτώσεις θανατηφόρων επιπλοκών και μη, που έχουν καταγραφεί, αλλά και αποσιωπηθεί απʼ τα Μ.Μ.Ε., αλλά και χιλιάδες οι περιπτώσεις, που δεν έχουν ποτέ καταγραφεί. Πριν τρία έτη περίπου κυκλοφόρησε στις Η.Π.Α. ένα ογκώδες μαύρο βιβλίο άνω των χιλίων σελίδων γραμμένο από γιατρούς εκτός συστήματος, με τον τίτλο «Οι πραγματικές παρενέργειες όλων των χημικών φαρμάκων». Με συνοπτικές διαδικασίες το βιβλίο αποσύρθηκε απʼ τις πρώτες ημέρες της κυκλοφορίας του.

     Φυσικά σχεδόν ποτέ και κανείς δεν τιμωρήθηκε για τις θανατηφόρες επιπλοκές και τις παρενέργειες αυτές, αφού οι περισσότερες περιπτώσεις που πήγαν στα διάφορα δικαστήρια ανά τον κόσμο αθωώθηκαν. Αντιθέτως άλλοι θεραπευτές, ερευνητές, ακόμα και ιατροί της Κλασικής Ιατρικής, που ανακάλυψαν, ότι τα νέα αυτά φάρμακα και εμβόλια που είχαν κατακλύσει την παγκόσμια αγορά περισσότερο έβλαπταν παρά θεράπευαν κυνηγήθηκαν ανελέητα απʼ τις νομοθεσίες όλων των κρατών που υποστήριζαν απρόσκοπτα τις Φαρμακοβιομηχανίες και την Κλασική Ιατρική. Οι νόμοι σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου είχαν πλέον φτιαχτεί και προωθηθεί με βάση τα συμφέροντα των Φαρμακοβιομηχανιών.

     Όμως οι πραγματικές παρενέργειες των χημικών φαρμάκων, που καταγράφτηκαν στην «μαύρη βίβλο των παρενεργειών» δεν φαίνονται άμεσα, επειδή η ύπουλη δράση τους είναι κυρίως μακροχρόνια. Αυτές τις παρενέργειες μπορούμε να τις δούμε στην σταδιακή αύξηση της νοσηρότητας σε επίπεδο ασθενειών στην διαστρωμάτωση όλων των ηλικιών, όπου οι ασθένειες πλήττουν τους ανθρώπους πλέον σε πολύ βαθύτερα επίπεδα.

Επιχείρηση αρρώστεια: Ένα πολυδάπανο, μα και πολύ θανατηφόρο παιχνίδι.

     Ένα εμβόλιο μπορεί να πλήξει έναν οποιονδήποτε οργανισμό 10, 20 ακόμα και 30 χρόνια αργότερα! Επομένως οι νέες βαριές κι ανίατες ασθένειες που εμφανίζονται συνεχώς είναι αποτέλεσμα της καταπίεσης των προηγουμένων ελαφρύτερων ασθενειών απʼ την απρόσκοπτη χρήση των χημικών φαρμάκων των προηγούμενων δεκαετιών. Έτσι ένα νέο τσουνάμι τρομακτικών ασθενειών αναμένονται να πλήξουν την ανθρωπότητα μέσα στα επόμενα δέκα με σαράντα χρόνια, λόγω της χρήσης των τωρινών χημικών φαρμάκων και εμβολίων, που κατακλύζουν την παγκόσμια αγορά. Δηλαδή μιλάμε για έναν φαύλο κύκλο, ή καλύτερα για μία ολοκληρωτικά λάθος πορεία στην αντιμετώπιση των ασθενειών. Πρόκειται για ένα αδιέξοδο της υγείας σε παγκόσμιο επίπεδο, που όμοιό της δεν έχει αντιμετωπίσει ποτέ μέχρι σήμερα η ανθρώπινη κοινότητα. Και φυσικά ελάχιστοι είναι εκείνοι που έχουν συνειδητοποιήσει τον άμεσο κίνδυνο στον οποίο εκτίθενται οι ίδιοι και οι απόγονοί τους.

     Κάθε χρόνο σε παγκόσμιο επίπεδο ο αριθμός των θανάτων από φάρμακα ανέρχεται σε πολλά εκατομμύρια ανυποψίαστων ανθρώπων. Η ανθρώπινη υγεία έχει καταντήσει ως η πιο κερδοφόρα εμπορική επένδυση, τη στιγμή, που οι Φαρμακοβιομηχανίες έχουν διευρύνει την πελατεία τους δημιουργώντας συνεχώς νέους αρρώστους, με αποτέλεσμα να διευρύνεται και ο τζίρος τους. Ανάμεσα στις 500 πιο κερδοφόρες Πολυεθνικές Εταιρείες του πλανήτη οι δέκα πιο πλούσιες Φαρμακοβιομηχανίες κατέχουν τις πρώτες θέσεις, ενώ τα κέρδη τους ξεπερνούν το άθροισμα των κερδών των υπολοίπων 490, ποσό που αγγίζει τα 40 δις δολλάρια! (πηγή: Fortune, 500). Κάθε χρόνο οι Φαρμακοβιομηχανίες ξοδεύουν σε παγκόσμιο επίπεδο περισσότερο από 11 δις δολάρια με σκοπό την προώθηση των προϊόντων τους.

     «Γιατροί και Φαρμακευτική βιομηχανία. Μπορεί ποτέ ένα δώρο, να είναι απλώς ένα δώρο;». Αυτός είναι ο τίτλος ενός βαρυσήμαντου άρθρου, που δημοσιεύτηκε στις 19 Ιανουαρίου του 2000 στο τεύχος της Ιατρικής Επιθεώρησης «Journal of the American Medical Association». Το άρθρο υπογράφει η γιατρός Ashley Wasana του Πανεπιστημίου Mac Gill του Καναδά. Στο εν λόγω άρθρο αποκαλύπτεται η γνωστή οικονομικά στενή σχέση, που υφίσταται ανάμεσα στους γιατρούς και στις Φαρμακοβιομηχανίες, οι οποίες στα πλαίσια της προώθησης των φαρμάκων τους «ξοδεύουν τεράστια ποσά για τους γιατρούς σε διαφόρων ειδών δώρα, γεύματα, ταξίδια, αυτοκίνητα, επιχορηγούμενες διαλέξεις και συμπόσια».

    Απʼ τα βασικότερα συμπεράσματα του άρθρου είναι το γεγονός, ότι η στενή σχέση ανάμεσα στους γιατρούς και στις Φαρμακοβιομηχανίες, έχει άμεση επίδραση στην συνταγογράφηση και στην πολυφαρμακία. Πρόκειται για ένα «ειδύλλιο» που ξεκινά από πολύ νωρίς, όταν οι γιατροί είναι ακόμη φοιτητές και συνεχίζεται μέχρι το τέλος της καριέρας τους. Απʼ τα 11 δις δολάρια που ξοδεύονται κάθε χρόνο για την προώθηση των προϊόντων τους τα 5,5 δις δίδονται ως παροχές στους γιατρούς μέσω των ιατρικών επισκεπτών. Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο ένα ποσό της τάξεως των 8.000 με 13.000 ευρώ ξοδεύεται ετησίως για κάθε γιατρό σε κάθε χώρα του κόσμου! Μιλάμε δηλαδή, για μία παράνομη μισθοδοσία που γίνεται απʼ τις Φαρμακοβιομηχανίες και δικαιολογείται ως απλή δωρεά. Φυσικά και οι απαιτήσεις των Φαρμακοβιομηχανιών ζητούν δικαίωση απʼ τις πωλήσεις σε χημικά φάρμακα και άλλα συναφή.

     Τι λένε όμως οι αποδέκτες των παράνομων αυτών προσφορών κλασικοί ιατροί; Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Journal of Medical Education απεκάλυπτε ότι «το 85% των φοιτητών της Ιατρικής πίστευαν ότι είναι ανήθικο οι πολιτικοί να λαμβάνουν δώρα, ενώ μόνο το 46% πίστευε, ότι είναι ανήθικο οι ίδιοι να λαμβάνουν δώρα απʼ τις Φαρμακοβιομηχανίες». Το φαινόμενο αυτό της παράνομης μισθοδοσίας των ιατρών απʼ τις Φαρμακοβιομηχανίες αποτελεί παγκόσμιο φαινόμενο. Στόχος των φαρμακευτικών εταιρειών είναι η ασφυκτική σύσφιξη των σχέσεών τους.

Πολυφαρμακία. Μία μάστιγα, που πλήττει τη χώρα μας σε επίπεδο υγείας και οικονομίας.

     Στην χώρα μας η κατάσταση είναι πολύ απαισιόδοξη. Οι Νεοέλληνες, λόγω παντελούς άγνοιάς τους σε θέματα Υγείας κατέχουν μία ακόμη θλιβερή πρωτιά στην Ευρώπη, αυτήν της μέγιστης πολυφαρμακίας και οι γιατροί βρίσκονται στην λίστα των Φαρμακοβιομηχανιών ως οι πιο επιτυχημένοι dealers στις πωλήσεις τους. Ως φυσικό επακόλουθο κατέχουμε και την πρωτιά στην ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών στις ασθένειες απʼ την αλόγιστη και μαζική χρήση των χημικών φαρμάκων. Αναλογικά, όσα φαρμακεία έχει μόνον η Θεσσαλονίκη έχει ολόκληρη η Αυστρία! Υπολογίζεται ότι κάθε χρόνο καταναλώνονται στην χώρα μας περισσότερα από 440 εκατομμύρια μονάδες φαρμάκων! Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία καταγράφονται περίπου 40.000 χιλιάδες περιπτώσεις δηλητηριάσεων κάθε χρόνο απʼ την αλόγιστη χρήση των φαρμάκων (Στατιστικά στοιχεία Κέντρου δηλητηριάσεων, Πηγή Ζενίθ, τ.6 σ.36).

«Επιχείρηση Αρρώστεια»: Ο σκοτεινός ρόλος

Ποιος είναι όμως ο πραγματικός ρόλος των Φαρμακοβιομηχανιών; Η Φαρμακευτική βιομηχανία απʼ την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της δομήθηκε και οργανώθηκε με σκοπό να ελέγξει και να εξουσιάσει όλα τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης σε παγκόσμιο επίπεδο, αντικαθιστώντας κάθε άλλο είδος φυσικής ή εναλλακτικής θεραπείας. Και φυσικά η βιομηχανία αυτή δεν ακολούθησε καμία φυσική εξέλιξη με βάση τις ανθρώπινες ανάγκες για βελτίωση της ανθρώπινης υγείας. Αντιθέτως ήταν μία απόφαση οικονομικής επένδυσης, που αποφασίστηκε από μία χούφτα πλουσίων και αδίστακτων επιχειρηματιών που αποφάσισαν ότι η υπόθεση υγεία θα γινόταν ένα εργαλείο, που θα ικανοποιούσε τον ακόρεστη διάθεση πλουτισμού τους. Λειτουργούν όπως ακριβώς οι επτά αδελφές του πετρελαίου, δηλαδή πρόκειται για ένα κλαμπ πολυεθνικών απαγορεύοντας την ανεξάρτητη παραγωγή και χρήση φαρμάκων χημικών αλλά κυρίως φυσικών, επικαλούμενες την «πνευματική ιδιοκτησία» τους πάνω στο χημικό πατεντάρισμα των σκευασμάτων τους. Έτσι δεν λειτουργούν στο να κερδοσκοπούν νόμιμα με βάση τους κανόνες της ελεύθερης αγοράς, παρά με όρους υποκόσμου και μαφίας.

     Σήμερα, οι Η.Π.Α. και η Μεγάλη Βρετανία είναι οι παραγωγοί του 78% της παγκόσμιας παραγωγής φαρμάκων. Το «καρτέλ» των Φαρμακοβιομηχανιών είναι αποκλειστικά υπεύθυνο για την δημιουργία συνεχώς νέων ασθενών-πελατών και για τους θανάτους εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων που συνεχίζουν να πεθαίνουν σε κάθε γωνιά του πλανήτη από καρκίνους, εγκεφαλοπάθειες, A.I.D.S., καρδιαγγειακές παθήσεις και άλλα ανίατα νοσήματα, ασθένειες που θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί κατά ένα πολύ μεγάλο μέρος, ή και να είχαν ακόμα εξαλειφθεί από πολλά χρόνια πριν, αν χρησιμοποιούνταν και αναπτύσσονταν ήπιες και εναλλακτικής μορφής θεραπείες.

     Η απρόσκοπτη κερδοσκοπία των Φαρμακοβιομηχανιών βασίζεται στο ανθρώπινο σώμα και η απόδοση της επένδυσης εξαρτάται από την δημιουργία, την επέκταση και την συνέχεια των ασθενειών. Αντιθέτως η πρόληψη και η εξάλειψη των ασθενειών μειώνει ή εξαφανίζει ολοκληρωτικά την αγορά των φαρμάκων και την χρήση των λοιπών «θεραπευτικών» μέσων της Κλασικής Ιατρικής Σχολής. Γιʼ αυτόν ακριβώς τον λόγο οι Φαρμακευτικές βιομηχανίες έχουν εμποδίσει έντεχνα και συστηματικά την πρόληψη και την εξάλειψη των ασθενειών. Για να διαπράξουν αυτά τα εγκλήματα χρησιμοποιούν ένα προπαγανδιστικό δίκτυο που διαπλέκεται ανάμεσα στην επιστήμη, την ιατρική, τα μέσα μαζικής επικοινωνίας και την πολιτική.

     Ολόκληρες κυβερνήσεις κρατών χειραγωγούνται και ελέγχονται από τους διακομιστές και τους μεσάζοντες των Φαρμακοβιομηχανιών. Πολιτικά κόμματα ή και μεμονωμένοι πολιτικοί σε όλο τον κόσμο (ενδεικτικά αναφέρω το παράδειγμα του δημάρχου Αθηναίων και ιατρού Νικήτα Κακλαμάνη, που η προεκλογική του εκστρατεία χορηγήθηκε αποκλειστικά απʼ κάποια Φαρμακοβιομηχανία) χορηγούνται και καθοδηγούνται από τις Φαρμακοβιομηχανίες με σκοπό όταν εκλεγούν να προωθήσουν τα συμφέροντά τους.

Εδώ και πολλές δεκαετίες τα νομοθετικά συστήματα όλων των κρατών έχουν διαφθαρεί πλήρως με σκοπό να προάγουν την «επιχείρηση ασθένεια». Οι γιατροί δεσμώτες του σκοτεινού αυτού συστήματος έχουν καταντήσει φαρμακέμποροι, αφού συναγωνίζονται μεταξύ τους για το ποιος θα πουλήσει περισσότερα φάρμακα, ή θα κάνει περισσότερες εγχειρήσεις, πάντοτε με το αζημίωτο. Κάθε τέλος μιας περιόδου που θα οριστεί οι γιατροί θα πάρουν τα bonus-κόμιστρα απʼ τους ιατρικούς επισκέπτες των Φαρμακοβιομηχανιών. Αυτά περιλαμβάνουν μετρητά ή επιταγές, καταναλωτικά αγαθά, ταξίδια αναψυχής, ακόμα και αυτοκίνητα.

 Eγχειρήσεις και χρήμα.

Μία παράλογη, μα πολύ κερδοφόρα σχέση...

     Η μεθοδολογία αυτή έχει φέρει σε οικονομικό αδιέξοδο και πτώχευση όλα τα κρατικά και ασφαλιστικά συστήματα υγείας, τα οποία είναι υπερχεωμένα στις Φαρμακοβιομηχανίες, λόγω της υπέρογκης χρήσης των χημικών φαρμάκων, των εγχειρήσεων και των άλλων πολυδάπανων μεθόδων που χρησιμοποιεί η Κλασική Ιατρική Σχολή.

     Στην τριτοκοσμική χώρα μας υπάρχει ακόμα μία θλιβερή πρωτιά, «το φακελάκι». Είναι ελάχιστες πλέον οι περιπτώσεις των εγχώριων ιατρών, που αρνούνται να πάρουν «το φακελάκι» τους. Όλοι οι συμπολίτες μας σήμερα γνωρίζουν, ότι χωρίς «το φακελάκι» δεν θα μπορέσουν να εξυπηρετηθούν.

     Βασική προϋπόθεση για την άνοδο και την επιτυχία των Φαρμακοβιομηχανιών ήταν η εξουδετέρωση του ανταγωνισμού απʼ τις φυσικές και εναλλακτικές μεθόδους θεραπείας, επειδή τα φάρμακά τους δεν μπορούν να πατενταριστούν χάνοντας το ουσιαστικό περιθώριο κέρδους. Επί πλέον οι ήπιες και αποτελεσματικές αυτές θεραπείες θα μπορούσαν να βοηθήσουν ουσιαστικά και να εξαλείψουν σταδιακά τις περισσότερες απʼ τις ασθένειες που βασανίζουν την ανθρωπότητα.

Γενοκτονία και εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας

Στις 14 Ιουνίου του 2003 στο διεθνές δικαστήριο της Χάγης, που δικάζει εγκλήματα πολέμου, ένας Γερμανός διδάκτωρ ιατρός ο Ματίας Ραθ και πολλοί ακόμα ιατροί και μη, έκαναν μήνυση στις κάτωθι οκτώ Φαρμακοβιομηχανίες: Pfizer, Merck, Glaxo Smith Kline, Novartis, Amgen και Astra Zeneca. Επίσης μηνύθηκαν και πολλά στελέχη κάποιων άλλων Φαρμακοβιομηχανιών. Οι κατηγορίες που απαγγέλθηκαν ήταν για γενοκτονία και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Συνυπεύθυνοι και συνκατηγορούμενοι για τα εγκλήματα αυτά είναι η απελθούσα κυβέρνηση του Τζωρτζ Μπους πρόεδρου των Η.Π.Α., ο αντιπρόεδρος Ντικ Τσέινυ, η υπουργός εξωτερικών Κοντολίζα Ράις, ο υπουργός άμυνας Ντόναλντ Ράμσφελτ, ο Τόνυ Μπλερ πρωθυπουργός της Μ. Βρεταννίας, ο Γιάκομπ Ζούμα αναπληρωτής πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής και αρκετοί άλλοι πολιτικοί.

     Επίσης κατηγορούνται η Rockefeller Financial Group και η οικογένεια Rockefeller, η Rothschild Group, η JP Morgan Group, η μη κερδοσκοπική επιχείρηση «Γιατροί Χωρίς Σύνορα» και ο επικεφαλής τους Ρόουαν Γκίλλις (η υπηρεσία των γιατρών χωρίς σύνορα προπαγανδίζεται για το δήθεν θαυμαστό και σωτήριο έργο υπέρ των φτωχών λαών κυρίως της Αφρικής και της Ασίας, ενώ στην πραγματικότητα πίσω απʼ την κουρτίνα κρύβεται η προώθηση και η δημιουργία νέων αρρώστων-πελατών και οι πειραματικές δοκιμές νέων θανατηφόρων φαρμάκων στους φτωχούς πολίτες τρίτης κατηγορίας Αφρικανούς και Ασιάτες), προσωπικά πολλά μέλη των διεθνών μέσων μαζικής ενημέρωσης σε Η.Π.Α., Μ. Βρεταννία, Ν. Αφρική, Μποτσουάνα και άλλων Ευρωπαϊκών κρατών.

     Ο κατάλογος συμπεριλαμβάνει καναλάρχες, δημοσιογράφους, επιχειρηματίες και διάφορους άλλους που διαπλέκονται σε αυτό το σκοτεινό κουβάρι της «επιχείρησης ασθένειας». Ένας ακόμη μεγάλος διακομιστής και dealer χημικών φαρμάκων και εμβολίων στην Αφρικανική ήπειρο είναι τα Ορθόδοξα Πατριαρχεία και οι δήθεν «αγαθές» ιεραποστολές τους. Ας μην ξεχνούμε τις «δωρεές» των εμβολίων και των φαρμάκων που κατά καιρούς κάνει η Ελλαδική Εκκλησία προς τις φτωχές αφρικανικές χώρες.

     Οι κατηγορίες στην Χάγη αφορούν την οργανωμένη και μεθοδευμένη προσπάθεια των Φαρμακοβιομηχανιών για την προώθηση της «επιχείρησης αρρώστειας» και για τους θανάτους πολλών εκατομμυρίων ανυποψίαστων ανθρώπων, που θυσιάζονται καθημερινά στον βωμό των φαρμάκων. Οι κατηγορίες αναφέρουν, ότι η όλη διαδικασία δεν είναι τυχαίο αποτέλεσμα ή συμπτώσεως, ή αμέλειας, παρά αποτελεί ένα οργανωμένο σχέδιο οικονομικής αφαίμαξης και ύπουλης αργής εξόντωσης της ανθρωπότητας.

     Η αγορά και το κέρδος της Φαρμακευτικής Βιομηχανίας εξαρτάται από την παγκόσμια επέκταση των ασθενειών. Επίσης οι Φαρμακοβιομηχανίες εμποδίζουν εσκεμμένα και συστηματικά την πρόληψη και την εξάλειψη των ασθενειών. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η δίκη βρίσκεται ακόμα σε εξέλιξη, αφού η «αδιάφθορη» κυρία Κάρλα Ντελ Πόντε και οι υπόλοιποι επιφανείς δικαστές του Δικαστηρίου της Χάγης δεν έχουν δείξει το απαιτούμενο ενδιαφέρον.

     Υπάρχουν πολλές ακόμα χώρες ανά τον κόσμο, σύλλογοι, ομάδες και μεμονωμένοι πολίτες που έχουν κάνει μηνύσεις κατά των Φαρμακοβιομηχανιών. Χαρακτηριστική η περίπτωση της Νιγηρίας, όπου τον περασμένο χρόνο η επίσημη Κυβέρνηση κατέθεσε αγωγή κατά της Φαρμακοβιομηχανίας Pfizer ζητώντας να της δοθεί το ποσό των 7 δις δολαρίων για πειραματικές φαρμακευτικές δοκιμές που έκανε η εταιρεία πριν από 11 χρόνια σε 200 περίπου παιδιά που έπασχαν από μηνιγγίτιδα.

Μεσάζοντες για το έγκλημα ήταν για ακόμη μία φορά οι περιβόητοι «Γιατροί χωρίς σύνορα». Τα περισσότερα απʼ τα παιδιά, που υπέστησαν την πειραματική θεραπεία με το αντιβιοτικό Τrovan παρουσίασαν διάφορες και έντονες παρενέργειες όπως κώφωση, απώλεια όρασης, παράλυση, βαριές εγκεφαλικές βλάβες, ενώ κάποια απʼ αυτά πέθαναν. Πολλές ακόμη μηνύσεις διαφόρων κρατών εκρεμμούν σε διάφορα δικαστήρια ανά τον πλανήτη. Και φυσικά κανένα σχεδόν μέσο μαζικής ενημέρωσης δεν έχει προβάλει όλα αυτά τα εγκλήματα, που συμβαίνουν πίσω απʼ τις πλάτες μας. Αντιθέτως προπαγανδίζονται συχνά «σωτήρια» και δήθεν αβλαβή εμβόλια, νέα «αποτελεσματικά» φάρμακα και διάφορες άλλες νέες «θαυματουργές» ιατρικές θεραπείες. 

* * *
     Έχει έρθει η στιγμή να προβληματιστούμε και επιτέλους να ξυπνήσουμε απʼ την αρρώστεια τον λήθαργο και την αφασία, στην οποία μας έχουν βυθίσει εδώ και 70 περίπου χρόνια τα χημικά συνθετικά φάρμακα, οι Φαρμακοβιομηχανίες και τα σκοτεινά τους σχέδια της «επιχείρησης αρρώστειας».

Τα δέκα προϊστορικά έντομα που δεν θα θέλατε ποτέ να συναντήσετε

Δεν υπάρχει τίποτα αρκετά όμοιο με το συναίσθημα που προκαλείται από ένα αόρατο έντομο που έρπει στο μπράτσο σας ή με μια μικρή σαρανταποδαρούσα να βγαίνει από το παπούτσι σας.

Αλλά τι θα γινόταν αν η σαρανταποδαρούσα είχε μήκος 1 μέτρο; Εκατοντάδες εκατομμύρια χρόνια πριν, τέρατα, όπως αυτά ήταν παντού. Εδώ είναι μερικά απότα πιο τρομακτικά προϊστορικά έντομα που περπάτησαν ποτέ ή καλύτερα σέρνονταν στη Γη.

10. Θαλάσσια Καλαμαρο-Γαρίδα


Ο Anomalocaris canadensis έμοιαζε σαν ένα παράξενο μείγμα καλαμαριού και γαρίδας. Είχε μήκος 1 μέτρο το πολύ, με το στόμα γεμάτο κοφτερά δόντια. Απολιθώματα του που βρέθηκαν στην Κίνα δείχνουν ότι ήταν ένα τεράστιο θαλάσσια αρθρόποδο που έζησε περίπου 500 εκατομμύρια χρόνια πριν.

Είναι πιθανόν τρεφόταν με μικρότερα καρκινοειδή, χρησιμοποιώντας το παράξενο και θανατηφόρο σύνολο δοντιών, το οποία μοιάζει με ένα τεράστιο οδοντωτό κόφτη πούρων και τα χρησιμοποιούσε τα ισχυρά σαγόνια του για να πιάσει μεγάλο θήραμα.

9. Γιγάντιο Καβούρι


Με περισσότερα από τα 60 cm μήκος, το Ι.rex ήταν το μεγαλύτερο είδος του είδους trilobite, ακόμη είναι γνωστό για την κυριαρχία του στον πυθμένα του ωκεανού κατά τη διάρκεια της Παλαιοζωικής εποχής σχεδόν 500 εκατομμύρια χρόνια πριν. Έχει έντονη ομοιότητα με ένα πολύ μεγάλο κάβουρα, με ένα παχύ θωρακισμένο κέλυφος, πολλά τμήματα του σώματος και σύνθετα μάτια. Το I. rex και οι άλλοι τριλοβίτες ήταν μάλλον απλοί και προσαρμόσιμοι οργανισμοί, που κατάφεραν να επιβιώσουν για περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια.

8. Γιγάντια Δρακόμυγα (Λιβελούλη)


Οι σύγχρονες λιβελλούλες φαίνεται να έχουν ένα καθόλου άγριο ​​όνομα, αλλά ο τεράστιος πρόγονος τους, το Μ.permiana, θα δικαιούταν το όνομα "δράκος". Ήταν ίσως το μεγαλύτερο έντομο που έζησε ποτέ: άνοιγμα των φτερούγων του μπορεί να υπερβαίνει 60 cm και το σώμα του έφτανε σχεδόν τα 40 cm. Το τεράστιο μέγεθος του M.permiana έχει οδηγήσει τους ερευνητές να πιστεύουν ότι μπορεί να τρεφόταν με ζώα όπως βατράχια σκίουροι, προκειμένου να διατηρηθεί το ίδιο.

Οι προϊστορικοί δράκοι πιστεύεται ότι εξαφανίστηκαν, όταν η ατμόσφαιρα της γης άρχισε να χάνει τα υψηλά επίπεδα οξυγόνου που είχε εκατομμύρια χρόνια πριν. Και αυτό είναι καλή είδηση ​​για μας.

7. Γιγάντιο Σαλιγκάρι


Το μεγαλύτερο σαλιγκάρι της γης σήμερα είναι το γιγάντιο σαλιγκάρι της Αφρικής, το οποία μπορεί να φτάσει τα 18 cm σε μήκος και το οποίο έχει διάμετρο κελύφους 9 cm. Αρκετά μεγάλο για ένα σαλιγκάρι. Αλλά τώρα θεωρούν ότι το προϊστορικό C.giganteum, ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα (αν όχι το μεγαλύτερο) σαλιγκάρια που υπήρξαν ποτέ, θα μπορούσε να φθάσει σχεδόν τα 60 cm σε μήκος. Το όνομα ήταν ένα δώρο, πραγματικά.

Οι παλαιοντολόγοι πιστεύουν ότι ζούσε στους ωκεανούς που ήταν στη Γαλλία κατά τη διάρκεια της Ηωκαίνου εποχής 50 εκατομμύρια χρόνια πριν. Μπορούμε μόνο να φανταστούμε τι είδους τρόμου θα μπορούσε να προκαλέσει στον Μπομπ τον Σφουγκαράκι εκείνης της εποχής.

6. Τερατώδης Θαλάσσιος Σκορπιός


Τα απολιθώματα του Jaekelopterus Rhenaniae ανακαλύφθηκαν για πρώτη φορά στη Γερμανία το 2007. Γνωρίζουμε τώρα ότι το πλάσμα ήταν ένας πραγματικά τερατώδης θαλάσσιος σκορπιός, φθάνοντας τα 2,4 m μήκος. Στην πραγματικότητα, η μία μονό από τις λαβίδες του ήταν πάνω από 46 cm. Ένας σκορπιός στο μέγεθος ενός κροκόδειλου ήταν σίγουρα ένα πολύ υπολογίσιμο αρπακτικό που δεν μπορούσες να υποτιμήσεις στις θάλασσες μέχρι την Πέρμια εξαφάνιση 250 εκατομμύρια χρόνια πριν.

5. Δολοφόνος Σκορπιός της Ξηράς


O P.kirktonensis ήταν ένα άλλο είδος σκορπιού, αυτή τη φορά ζούσε στη ξηρά. Θεωρείται ότι έφτανε πάνω από 60 cm μήκος. Άκμασε κατά τη διάρκεια της δεβόνιου περιόδου περίπου 400 εκατομμύρια χρόνια πριν και πιθανότατα έτρωγε μικρότερα αρθρόποδα και τα έντομα, αν και το τσίμπημα του ήταν αρκετά ισχυρό για να σκοτώσει ορισμένα ζώα.

4. Cameroceras


Μερικά απομεινάρια από το κέλυφος δείχνουν ότι το Cameroceras θα μπορούσε να φθάσει τα 9 μέτρα σε μήκος. Το Cameroceras ήταν ίσως το μεγαλύτερο θαλάσσιο αρπακτικό κατά τη διάρκεια της Παλιοζωϊκής εποχής που ζούσε στη βαθιά θάλασσα (ίσως το μόνο είδος της θάλασσας που θα μπορούσε να ταριάζει) και περίμενε σε ενέδρα το θήραμά του. Ήταν σχεδόν τυφλό και ήταν ένας τεμπέλης ψαράς όπως ο κοντινότερος σύγχρονος συγγενής του, ο Nautilus.

3. Γιγάντια Σαρανταποδαρούσα


Η Euphoberia ήταν σαν τη σύγχρονη σαρανταποδαρούσα στο σχήμα και τη συμπεριφορά, αλλά και με τη διαφορά του μεγέθους, ήταν πάνω από 1 μέτρο. Απολιθώματα από αυτά τα κτήνη έχουν βρεθεί σε όλη την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική. Οι επιστήμονες δεν είναι ακριβώς σίγουροι για τη διατροφή του. Αλλά ακόμη και η σύγχρονη γιγαντιαία σαρανταποδαρούσα, η οποία φτάνει μόνο περίπου τα 25 cm σε μήκος, μπορεί να λυμαίνεται τα πουλιά, φίδια και νυχτερίδες. Φανταστείτε το είδος του θηράματος που η 1 μέτρου έκδοση θα μπορούσε να πιάσει.

2. Γιγάντια Αχιβάδα


Το Platyceramus platinus δεν είναι πραγματικά ένα έντομο, αλλά το μήκος του πάνω από 3 μέτρα είναι αρκετό για να παραλείψουμε τις τεχνικές λεπτομέρειες. Το P.platinus είναι ένα από τα μεγαλύτερα δίθυρα (μύδια, χτένια) που βρέθηκαν ποτέ. Σε σύγκριση με το (ίδιο τεράστιο) σύγχρονο γιγάντια αχιβάδα, το P.platinus θα ήταν περισσότερο από δυόμιση φορές μεγαλύτερο και ίσως πολύ βαρύτερο.

1. Ακόμα πιο Τεράστια Σαρανταποδαρούσα


Τα Arthropleura ήταν ένας πρόγονος της σαρανταποδαρούσας και χιλιοποδαρούσας. Μπορούσε να φθάσει περισσότερο 2,4 m μήκος και τα παχύτερα πλάσματα μπορούσαν να έχουν κάποια μέτρα πλάτος, σκεφτείτε, για μια στιγμή, κάτι τέτοιο να τρίβεται στο πόδι σας. Ήταν τόσο τεράστιο που παρά το γεγονός ότι ένα ασπόνδυλο είχε πιθανώς πολύ λίγα αρπακτικά από τα οποία κινδύνευε και είναι μακράν το μεγαλύτερο ασπόνδυλο είδος που ανακαλύφθηκε ποτέ.

Τα Arthropleura έζησαν από την Λιθανθρακοφόρο μέχρι τη πρώιμη Πέρμια περίοδο, σε όλη τη περιοχή που είναι τώρα Βόρεια Αμερική και τη Σκωτία, περίπου 300 εκατομμύρια χρόνια πριν. Περιέργως, αν και είχε τερατώδη μορφή δεν είχε τη δυνατότητα να λυμαίνεται τίποτα. Τα Arthropleura ήταν απολύτως φυτοφάγα (όπως φαίνεται από τα απολιθωμένα απομεινάρια του στομάχου τους).

Δεν θα χρειαζόταν κανένα μαγικό για να αλλάξει το μέγεθος αυτού του εντόμου για το γιγαντιαίο ροδάκινο του James.

AirLanden: Το μεγαλύτερο αεροσκάφος του κόσμου


 
Το μεγαλύτερο αεροσκάφος στον κόσμο πρόκειται να πετάξει στη Βρετανία στα τέλη του 2014 ή τις αρχές του 2015 σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των κατασκευαστών του. Αρχικά υπάρχει το ενδεχόμενο της λανθασμένης εντύπωσης καθώς το AirLanden δείχνει να είναι ελαφρύτερο του αέρα δηλαδή αερόπλοιο αλλά το μοναδικό του σχήμα του παρέχει την ικανότητα να παράγει άντωση όπως οι πτέρυγες ενός αεροσκάφους έτσι πολλοί το κατατάσσουν στα αεροσκάφη.
Αυτό το σημείο κλειδί επέτρεψε στους σχεδιαστές του να το κάνουν βαρύτερο του αέρα, για να βρεθεί κάπου ανάμεσα σε ένα αερόπλοιο και ένα αεροσκάφος. Το μήκος του AirLanden θα είναι 92 μέτρα δηλαδή 18 μέτρα περίπου μεγαλύτερο μήκος από το Boeing 747-8 και κάπου 3 μέτρα μεγαλύτερο από το τεράστιο ρωσικό μεταφορικό An-225.
Το νέο αυτό αεροσκάφος (υβριδικό αερόχημα για την ακρίβεια καθώς θα χρησιμοποιεί και αέριο ελαφρύτερο του αέρα)  θα κοστίσει 100 εκατ. $ και χρηματοδοτείται εν μέρη από ιδιωτικά κεφάλαια και εν μέρει από την βρετανική κυβέρνηση.
Μάλιστα ένας εκ των επενδυτών του προγράμματος είναι και ο τραγουδιστής του rock συγκροτήματος Iron Maiden  Bruce Dickinson ο οποίος βλέπει πολύ αισιόδοξα το συγκεκριμένο  πρόγραμμα.
Όπως λέει: «Είναι κατά 70% πιο οικονομικό από ένα συμβατικό αεροσκάφος. Δεν χρειάζεται διάδρομο προσγείωσης και μπορεί να μεταφέρει 50 τόνους φορτίου οπουδήποτε στον κόσμο», ενώ η ονειρεύεται μια πτήση από  τον βόρειο στον νότιο πόλο:
«Με έχει συναρπάσει απόλυτα. Θέλω να κάνω ένα ταξίδι με αυτό από πόλο σε πόλο», λέει.
Το AirLanden είχε αναπτυχθεί αρχικά το 2009 για τον αμερικανικό Στρατό  με στόχο την πραγματοποίηση αποστολών αναγνώρισης με αυτονομία 21 ημερών αλλά εξαιτίας περιορισμών στον αμερικανικό προϋπολογισμό το σχέδιο εγκαταλείφθηκε.
Στη συνέχεια η βρετανική εταιρεία  HAV (Hybrid Air Vehicles) το αγόρασε έναντι ποσού 301.000 $ φέρνοντάς το στη Βρετανία, για να συνεχιστεί η εξέλιξή του και η εμπορική του εκμετάλλευση.

Αδυνατώντας να μείνουμε μόνοι με τις σκέψεις μας

21600-01182005_aloneΕίναι πολύ σπάνιο, σε οποιαδήποτε δυτική χώρα, να παρατηρήσει κανείς ανθρώπους να κάθονται ήσυχα μόνοι τους και να στοχάζονται. Οι περισσότεροι θα παίζουν με το κινητό τους τηλέφωνο, θα διαβάζουν, θα βλέπουν μια ταινία στο tablet τους ή θα παρατηρούν τους άλλους ανθρώπους. Γιατί άραγε έχουμε αυτή την ανάγκη να αποσπάμε την προσοχή μας με κάτι άλλο; Υπάρχει κάτι το τόσο απωθητικό στο χρόνο που ξοδεύουμε βυθισμένοι στις δικές μας σκέψεις;
Η ακόλουθη έρευνα διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι θα προτιμούσαν να κάνουν κάτι - ενδεχομένως ακόμη και να βλάψουν τον εαυτό τους - από το να μην κάνουν τίποτα ή να κάθονται μόνοι με τις σκέψεις τους, σύμφωνα με τους ερευνητές τα πορίσματα των οποίων δόθηκαν στη δημοσιότητα στις 4 Ιουλίου στο περιοδικό Science.
 
Σε μια σειρά 11 ερευνών, ο ψυχολόγος Timothy Wilson από το Πανεπιστήμιο της Virginia και οι συνεργάτες του στο Πανεπιστήμιο της Virginia και το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, διαπίστωσαν σε γενικές γραμμές, ότι οι συμμετέχοντες στη μελέτη προερχόμενοι από ένα ευρύ φάσμα ηλικιών, δεν τους άρεσε να περνούν ακόμη και σύντομο χρονικό διάστημα μόνοι τους σε ένα δωμάτιο χωρίς να κάνουν τίποτα,  όπως το να σκέφτονται ή να ονειροπολούν. Οι συμμετέχοντες, σε μεγάλο βαθμό, απολάμβαναν πολύ περισσότερο τις εξωτερικές δραστηριότητες όπως να ακούν μουσική ή να παίζουν με ένα smartphone. Ορισμένοι μάλιστα προτίμησαν να υποβάλλουν τον εαυτό τους σε ήπια ηλεκτροσόκ από το να σκέφτονται.
 
"Όσοι από εμάς που απολαμβάνουν μία ιδιαίτερη στιγμή, που θα ηρεμήσουν και θα αφιερώσουν χρόνο να σκεφτούν, πιθανώς να αντιμετωπίσουν τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης με μεγάλη έκπληξη αλλά οι συμμετέχοντες αυτής, έδειξαν συστηματικά ότι θα πρέπει μάλλον να κάνουν κάτι άλλο, από το να μείνουν μόνοι με τις σκέψεις τους, ακόμη και για ένα αρκετά σύντομο χρονικό διάστημα", δήλωσε ο Γουίλσον.
 
Η χρονική περίοδος που ο Wilson και οι συνεργάτες του ζήτησαν από τους συμμετέχοντες να είναι μόνοι με τις σκέψεις τους κυμαίνονταν από 6 έως 15 λεπτά. Σε πολλές από τις πρώτες μελέτες συμμετείχαν σπουδαστές πανεπιστημίου, οι περισσότεροι από τους οποίους ανέφεραν ότι αυτή η "περίοδος σκέψης" δεν ήταν πολύ ευχάριστη και ότι ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούν. Έτσι, ο Wilson προχώρησε σε μία μελέτη με συμμετέχοντες από μια μεγαλύτερη επιλογή ηλικιακού φάσματος που κυμάνθηκε στο ηλικιακό εύρος 18-77 και βρήκε ουσιαστικά τα ίδια αποτελέσματα.
"Αυτό ήταν έκπληξη! Ότι οι άνθρωποι, ακόμη και μεγαλύτερης ηλικίας δεν έδειξαν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον να βρεθούν μόνοι με τις σκέψεις τους", δήλωσε ο Wilson.

Ο Wilson δεν αποδίδει απαραίτητα αυτό το γεγονός στο γρήγορο ρυθμό της σύγχρονης κοινωνίας ή στην επικράτηση των άμεσα διαθέσιμων ηλεκτρονικών συσκευών, όπως τα smartphones. Αντί αυτού, ο ίδιος πιστεύει ότι οι συσκευές μπορεί να είναι μια απάντηση στην επιθυμία των ανθρώπων να έχουν πάντα κάτι να κάνουν.
 
Στη μελέτη του, ο Wilson επισημαίνει ότι ένα μεγάλο εύρος ερευνών έχουν δείξει ότι οι άνθρωποι γενικά προτιμούν να μην απεμπλακούν από τον κόσμο και, όταν το κάνουν, δεν το απολαμβάνουν ιδιαίτερα. Με βάση αυτές τις έρευνες, διαπιστώνεται ότι ο κόσμος ξοδεύει το χρόνο του μπροστά στην τηλεόραση, την κοινωνικοποίηση ή την ανάγνωση και πολύ λίγο ή καθόλου χρόνο στη "χαλάρωση ή στην σκέψη."
 
Κατά τη διάρκεια πολλών πειραμάτων του Wilson, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να καθίσουν μόνοι τους σε ένα λιτό δωμάτιο, μέσα σε ένα εργαστήριο, χωρίς κινητό τηλέφωνο, χωρίς βιβλία ή υλικά συγγραφής και να περάσουν 6 έως 15 λεπτά - ανάλογα με τη μελέτη - προσπαθώντας να αφιερώσουν αυτό το χρόνο στο εαυτό τους και στις σκέψεις τους. Στη συνέχεια, απάντησαν σε συγκεκριμένα ερωτήματα μεταξύ άλλων σχετικά με το πόσο απήλαυσαν την εμπειρία και αν είχαν δυσκολία στη συγκέντρωση.
 
Οι περισσότεροι ανέφεραν ότι τους ήταν δύσκολο να συγκεντρωθούν και ότι το μυαλό τους είχε αφαιρεθεί και περιπλανιόταν, αν και δεν υπήρχε τίποτα για να αποτραβήξει την προσοχή τους. Κατά μέσο όρο, οι συμμετέχοντες ανέφεραν ότι δεν απήλαυσαν την εμπειρία. Ένα παρόμοιο αποτέλεσμα βρέθηκε σε περαιτέρω μελέτες, όταν οι συμμετέχοντες είχαν τη δυνατότητα να βρεθούν μόνοι με τις σκέψεις τους στα σπίτια τους.
 
"Βρήκαμε ότι περίπου το ένα τρίτο παραδέχτηκε ότι είχαν "κλέψει" στην έρευνα όταν ήταν στο σπίτι, συμμετέχοντας σε κάποια δραστηριότητα, όπως η ακρόαση μουσικής ή χρησιμοποιώντας ένα κινητό τηλέφωνο ή απλώς με τον να σηκωθούν από την καρέκλα τους", δήλωσε ο Γουίλσον. "Και δεν απήλαυσαν αυτήν την εμπειρία περισσότερο στο σπίτι από ό, τι στο εργαστήριο".

Ένα επιπλέον πείραμα του Wilson, πρότεινε, με τυχαία επιλογή, στους συμμετέχοντες να περάσουν λίγο χρόνο με τις σκέψεις τους ή το ίδιο χρονικό διάστημα να κάνουν μια εξωτερική δραστηριότητα, όπως να διαβάσουν ή να ακούσουν μουσική, αλλά όχι να επικοινωνήσουν με άλλους ανθρώπους. Αυτοί που έκαναν τις εξωτερικές δραστηριότητες ανέφεραν ότι οι ίδιοι το απήλαυσαν πολύ περισσότερο από ό, τι εκείνοι που κλήθηκαν να σκεφτούν μόνο, ότι ήταν ευκολότερο να συγκεντρωθούν και ότι το μυαλό τους αφαιρέθηκε λιγότερο.
 
Οι ερευνητές προχώρησαν ακόμα πιο μακριά τη μελέτη τους. Επειδή οι περισσότεροι άνθρωποι προτιμούν να έχουν κάτι να κάνουν από το να σκέφτονται, στη συνέχεια ρωτήθηκαν: «Θα προτιμούσατε να εκτελέσετε μια δυσάρεστη δραστηριότητα από το να μην κάνετε καμία δραστηριότητα απολύτως;"
 
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι πολλοί θα το επέλεγαν. Στους συμμετέχοντες δόθηκε η πρόσθετη δυνατότητα, κάτω από τις ίδιες συνθήκες όπως άλλωστε και στις περισσότερες από τις προηγούμενες μελέτες, να διαχειρίζονται την υποβολή ενός ήπιου ηλεκτροσόκ στον εαυτό τους με το πάτημα ενός κουμπιού.
 
Δώδεκα από τους 18 άνδρες της μελέτης έκαναν οι ίδιοι στον εαυτό τους, τουλάχιστον ένα, ηλεκτρικό σοκ κατά τη διάρκεια της 15λεπτης "περιόδου σκέψης". Συγκριτικά, 6 από τις 24 γυναίκες συμμετέχουσες, έκαναν ηλεκτροσόκ στον εαυτό τους. Όλοι οι συμμετέχοντες έχοντας δεχθεί ένα δείγμα του σοκ, ανέφεραν ότι θα πλήρωναν για να αποφύγουν να δεχθούν ξανά ηλεκτροπληξία.
"Αυτό που είναι εντυπωσιακό," γράφουν οι ερευνητές, "είναι ότι απλά το να είσαι μόνος με τις σκέψεις σου για 15 λεπτά ήταν προφανώς τόσο απωθητικό που οδήγησε πολλούς συμμετέχοντες να υποβάλλουν οι ίδιοι τον εαυτό τους σε ένα ηλεκτρικό σοκ που νωρίτερα είχαν πει ότι θα πλήρωναν για να το αποφύγουν".
 
Ο Wilson και η ομάδα του σημείωσαν, ότι οι άνδρες τείνουν να αναζητούν «αισθητηριακά ερεθίσματα» περισσότερο από τις γυναίκες, κάτι που μπορεί να εξηγήσει γιατί το 67% των ανδρών υπέβαλλαν τον εαυτό τους σε ηλεκτροσόκ σε σχέση με το 25% των γυναικών που το έκαναν.
 
Ο Wilson, δήλωσε ότι ο ίδιος και οι συνεργάτες του εξακολουθούν να εργάζονται για τους ακριβείς λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι βρίσκουν δύσκολο το γεγονός να είναι μόνοι με τις σκέψεις τους. "Ο καθένας απολαμβάνει μία περίοδο αφηρημάδας ή να φαντασιώνεται κατά καιρούς", είπε, "αλλά αυτά τα είδη σκέψης μπορεί να είναι πιο ευχάριστα όταν συμβαίνουν αυθόρμητα και είναι πιο δύσκολο να γίνουν κατ' εντολή".
 
"Το μυαλό έχει σχεδιαστεί για να συνεργάζεται με τον κόσμο", είπε. "Ακόμα και όταν είμαστε μόνοι μας, ο στόχος μας είναι συνήθως στον έξω κόσμο. Και χωρίς εκπαίδευση στο διαλογισμό ή σε τεχνικές σκέψης ελέγχου, οι οποίες είναι πολύπλοκες μέθοδοι και δεν αρμόζουν σε πολλούς ανθρώπους, οι περισσότεροι θα προτιμούσαν να συμμετάσχουν σε εξωτερικές δραστηριότητες".

Η αξία σου

 Το μυστικό για να έχεις αυτοπεποίθηση είναι να πιστέψεις στον εαυτό σου και να ζεις την καθημερινή σου ζωή χωρίς να αμφιβάλλεις για αυτόν. Δυστυχώς έχουμε όλοι υποστεί ένα ψεύτικο προγραμματισμό από το οικογενειακό και το κοινωνικό μας περιβάλλον...

Έτσι, πιστεύουμε ότι η αξία μας βασίζεται στο τι θα πουν ή πως θα φερθούν οι άλλοι και επικρίνουμε τον εαυτό μας αν το αποτέλεσμα των ενεργειών μας δεν είναι το επιθυμητό. Κάθε φορά που γίνεται αυτό, ενεργοποιούνται τα εσωτερικά μας τραύματα και οι σκοτεινές πλευρές του εαυτού μας και βιώνουμε συναισθήματα όπως ντροπή, φόβο, ενοχές, αυτοαμφιβολία, ανησυχία, πικρία, θυμός κλπ..

Έτσι, αισθάνομαι ότι χάνω την αξία μου όταν
οι άλλοι με επικρίνουν ή με απορρίπτουν, είναι καλύτεροι από εμένα σε κάποιους τομείς, είναι πιο μορφωμένοι πιο πλούσιοι, έχουν μεγαλύτερο σπίτι, είναι πιο όμορφοι κλπ.

Αισθάνομαι ότι δεν αξίζω όταν
έχω κάνει λάθη, δεν έχω περάσει στις εξετάσεις ή έχω πει βλακεία,
δεν έχω καταφέρει ακόμη το στόχο μου και δεν έχω τα επιθυμητά αποτελέσματα σε μια προσπάθεια μου,
θεωρώ ότι κάποιος άλλος είναι πιο δημοφιλής από εμένα στην παρέα μου,
νομίζω ότι ο σύντροφος μου δεν μου είναι πιστός,
βαριέμαι ή απλά δεν έχω αρκετό χρόνο να εκπληρώσω όλες τις υποχρεώσεις μου.

Η αλήθεια είναι ότι η αξία μου είναι δεδομένη ακόμα και όταν οι άλλοι:
Δε συμφωνούν μαζί μου και έχουν διαφορετική γνώμη.
Δε με επιδοκιμάζουν.
Δε με επαινούν.
Δε με βοηθούν.
Δε με εμπιστεύονται ή δυσπιστούν.
Με ειρωνεύονται ή γελούν με αυτά που λέω.
Μου λένε ψέματα.
Μου επιτίθενται λεκτικά.
Μου δίνουν συμβουλές και θεωρούν τους εαυτούς τους ειδήμονες.

Για να αξιολογήσεις τον εαυτό σου και να δεις τι σε κάνει να αμφιβάλλεις για την αξία σου, παρατήρησε ποιες καταστάσεις σε κάνουν να ταράζεσαι ,να θίγεσαικαι σου ενεργοποιούν συναισθήματα όπως ντροπή και δήλωσε στον εαυτό σου γραπτά ή προφορικά πριν πας για ύπνο ή μόλις ξυπνήσεις ή ακόμα τραγούδησε κατά της διάρκειας της ημέρας κάποιες θετικές προτάσεις..

Αξίζω ακόμα και όταν κάνω λάθη.
ή
Νιώθω ασφαλής ακόμα και όταν οι άλλοι διαφωνούν μαζί μου.
ή
Αξίζω ακόμα και όταν οι άλλοι δεν με επαινούν κλπ.

Το ρήμα αξίζω, είναι το κυρίαρχο ρήμα της ζωής σου και με αυτό να πορεύεσαι. Να αισθάνεσαι την αξία σου σε κυτταρικό επίπεδο και να είσαι πιστός στον εαυτό σου.

Η μητρότητα μέσα από αρχέγονα σύμβολα και μύθους


Το θαύμα της μητρότητας

Το Πρότυπο της Μητέρας είναι ίσως από τις πιο περίπλοκες μυθολογικές και ψυχολογικές έννοιες. Αποκρυσταλλώνει ιδέες όπως η ζωή μέσα στη μήτρα, ύπαρξη στα σκοτάδια έξω από το χρόνο, το Τραύμα της γέννησης, το "ένα" της μητέρας και του παιδιού, την επιθυμία για μια επιστροφή στην προφυλαγμένη ύπαρξη στη μήτρα, την ενστικτώδικη γνώση της προέλευσης της ανθρωπότητας.

Σύλληψη, εγκυμοσύνη και γέννα αποτελούν ένα σημαντικό σταθμό στην προαιώνια ιστορία μιας γυναίκας. Το φαινόμενο της εγκυμοσύνης είναι σχεδόν θαυμαστό στην ουσία του, γιατί η γυναίκα πολλαπλασιάζει τον εαυτό της, μεταβιβάζοντας τα χαρακτηριστικά της σ'ένα άλλο πλάσμα και γίνεται το κανάλι που φέρνει μια ψυχή στη ζωή. Επί εννιά μήνες δημιουργεί, σχηματίζει ένα κορμί, σαν ένας αλχημιστής μεταμορφώνει συστατικά σε ζωντανό υλικό. Στους μήνες της εγκυμοσύνης η γυναίκα λάμπει, οι κόρες των ματιών της διαστέλλονται, ακτινοβολεί από ομορφιά, ευτυχία κι ευδαιμονία.Σαν αληθινή μάγισσα, όσο περισσότερα προσφέρει τόσο περισσότερα παίρνει, δημιουργώντας έναν κύκλο που δένει με μάγια ψυχή και σώμα, που μπορεί να την ανεβάσει στην κορυφή της ολοκλήρωσης και που δύσκολα μπορεί να συγκριθεί με οποιεσδήποτε άλλες καταστάσεις.

Ο ρόλος της μητέρας, της ιέρειας που μυεί το παιδί στα μυστήρια του κόσμου, είναι κατά συνέπεια, θεμελιώδους σημασίας γιατί αντιπροσωπεύει την πεμπτουσία της γυναίκας που αυτή διαμορφώνει τα αισθήματα αγάπης για τη ζωή και για τις σχέσεις με τους άλλους, στην ψυχή του παιδιού. Μέσα από τα δικά της μάτια και τις δικές της αισθήσεις το παιδί θα μάθει πώς να συμπεριφέρεται και να εμπιστεύεται τη διαίσθηση του. Και οι άντρες και οι γυναίκες, όντας ενήλικες διατηρούν πολλές συνήθειες που τους δίδαξε η μητέρα τους ιδαίτερα στο οικείο περιβάλλον του σπιτιού και της οικογένειας.

Έτσι προβλήθηκε στο μακρόκοσμο του μύθου κι έγινε νόμος όλων των πραγμάτων, η εμπειρία της γέννησης και της μητρότητας: η γη γίνεται Μητέρα - Γη, το νερό γίνεται η μήτρα απ'όπου προήλθε ο κόσμος. Κάθε κομματάκι της ύπαρξης υπόκειται στο μύθο της αιώνιας επιστροφής που αντιπροσωπεύεται από το πρότυπο της μητέρας: σύλληψη, γέννηση, ζωή, θάνατος και ανα-γέννηση.

Η Μητέρα Σύμβολο Αιώνιας Επιστροφής

Ανάμεσα στα σύμβολα της γυναικείας θεάς της μητρότητας είναι η συνάντηση του Ουρανού και της Γης μέσα στο σώμα της μητέρας γιατί αυτή ενσαρκώνει ανθρώπινες ιδιότητες και ταυτόχρονα είναι φορέας και εκφραστής του θείου νόμου, που μέσ'απ'αυτόν συλλαμβάνονται, τρέφονται κι έρχονται στο φως της ζωής όλα τα πράγματα.

Στ' αρχαία χρόνια, οι γυναίκες μέλλουσες μητέρες, θεωρούνταν ότι ενσάρκωναν και διαιώνιζαν τη βούληση της ουράνιας μητέρας• η ανθρώπινη μοίρα τους ήταν η αντανάκλαση του νόμου της γυναικείας αρχής.

Το πρότυπο της μητέρας είναι στην ψυχή μας ένα σύμβολο που ανατρέχει στην πρώτη μας πηγή. Αντιπροσωπεύει το κέντρο που μας δημιούργησε και που μ' αυτό ήμασταν κάποτε δεμένοι με τον ομφάλιο λώρο. Μετά τη γέννηση, όταν ο ομφάλιος λώρος κόβεται, ο δεσμός συνεχίζεται στην ψυχή και τα αισθήματα μας.

Καθοδηγούμενη μόνο από το ασυνείδητο η ζωγραφική, αποκαλύπτει σύμβολα της προσωπικής μας εμπειρίας, του δικού μας προτύπου. Το σύμβολο της Μητέρας είναι ένα ψυχικό δυναμικό, που αγκαλιάζει τα πάντα και σχεδιάζεται μ' έναν κύκλο με διακοσμητικά στο κέντρο του.

Η Πανσέληνος σαν Σύμβολο της Μητέρας - Θεάς

Η σελήνη, όντας κάτι περισσότερο από εμπνευσμένη ποιητική μεταφορά για τις ευγενικές και μυστηριώδικες δυνάμεις της νύχτας, της χάσης και της γέμισης της, αντιπροσωπεύει τη σταθερή αρχή της θηλυκότητας.

Η Πανσέληνος στέκεται στο κέντρο του σεληνιακού κύκλου ανάμεσα στη χάση και τη γέμιση.
Η στρογγυλάδα της και η πληρότητα της έχουν καταλήξει, μέσα από τους αιώνες, ν' αντιπροσωπεύουν την πλήρη έκφραση του δυναμικού μιας γυναίκας σε σχέση με την εγκυμοσύνη και τη μητρότητα. Το σώμα της γυναίκας φθάνει στη φυσική του κορύφωση κατά την εγκυμοσύνη και τη γέννα γιατί αυτές οι στιγμές απαιτούν τη μεγαλύτερη φυσική δύναμη και πληρότητα.


"Sophia - Peace Through Wisdom" ,Pamela Matthews

Η Γυναίκα - Ίσις

Η Ίσις λατρευόταν σ' ολόκληρη την αρχαία Μεσοποταμία σαν η βασίλισσα που γέμισε με δώρα και πλούτη την ανθρωπότητα και τη γη. Οι δυνάμεις της είναι ανθρώπινες και θεϊκές, γιατί συνέλαβε κι ανάθρεψε το γιό της τον 'Ωρο για να γίνει βασιλιάς της Αιγύπτου και θρήνησε το θάνατο του συζύγου της όπως θα 'κανε κάθε γυναίκα. Ο ρόλος της σαν μητέρας και συντρόφισσας του Όσιρι εξιδανικεύτηκε στη μυθολογία της αιγυπτιακής θρησκείας, γιατί η μορφή της ενσαρκώνει τον τόπο καταγωγής όλων των πραγμάτων και το επίκεντρο της γυναικείας δύναμης.


Η Θεά Ίσις

Το πρότυπο της Ίσιδας αντιπροσωπεύει τη δύναμη της γυναίκας σ' όλη της την άνθιση. Η εγκυμοσύνη, η γέννα και η μητρότητα αντιπροσωπεύουν για την Ίσιδα γυναίκα μια συνειδησιακή κίνηση, ένα βήμα προς την αποκάλυψη της προσωπικής της γυναικείας δύναμης. Η μητέρα Ίσις στέκεται στο κέντρο της ύπαρξης, σαν ένα ανοιχτό πέρασμα για το ποτάμι της ζωής και ξέρει συνειδητά ότι η πράξη της είναι η απαραίτητη επανάληψη της συνεχούς αναγέννησης της φύσης, που χωρίς αυτήν όλα τα ζωντανά πλάσματα θ' αφανίζονταν.

Η γυναίκα 'Ισις, λοιπόν, μπορεί να βιώσει τη μητρότητα σαν να είναι το σώμα της ένα κανάλι που το παραχωρεί για να περάσει από μέσα του η καινούργια ζωή που θα γεννηθεί, θεωρώντας δευτερεύουσας σημασίας τα πιο ανθρώπινα αισθήματα της, όπως την περηφάνια της για το μωρό και την επιθυμία της να είναι αυτό μοναδικά δικό της και ν' ανατραφεί σύμφωνα με τις δικές της αρχές και κοσμοθεωρία. Η μητέρα Ίσις θα προσπαθήσει να διατηρήσει την ατομικότητα του παιδιού σε όλη τη διάρκεια της ανατροφής του, προσέχοντας να μην αποτυπώσει πάνω στην ψυχή του, τους δικούς της φόβους και επιθυμίες.


Mother (Goddess) giving birth to her child (God)

Ο πυρήνας του προτύπου της Ίσιδας είναι η συναίσθηση του ότι αυτή είναι η έδρα της ζωής, η συνειδητοποίηση, από τη γυναίκα του ρόλου της σαν αυτής που δίνει το ξεκίνημα μιας καινούργιας ζωής, σαν τροφού και σαν μέσου της ολοκλήρωσης της ζωής. Αυτή η γνώση διαποτίζει ολόκληρο το χαρακτήρα της γυναίκας Ίσιδας που κατέχει το "θεόσταλτο" δώρο να εξουσιάζει τη μοίρα της . Η γυναίκα Ίσιδα ξέρει, μ' άλλα λόγια, ότι η ζωή της κι ο ρόλος της σαν μητέρας είναι μέρος του μεγάλου ιστού που αποτελεί το καλούπι της ύπαρξης. Την καθησυχάζει λοιπόν, η γνώση ότι οι αποφάσεις της δεν είναι μια μοναχική κραυγή αλλά ότι ενισχύονται από τα ίδια τα φυσικά φαινόμενα. Η μητρότητα της, της θυμίζει τα λουλούδια που ανοίγουν τα πέταλα τους για να δεχτούν το φως του ήλιου, της σελήνης που λάμπει τη νύχτα, των αστεριών και ολόκληρου του κόσμου που πάλλει στο ρυθμό της ζωής της.

 
Mother earth

Η Μητέρα - Δήμητρα

Οι γυναίκες που έχουν σαν πρότυπο τη Δήμητρα έχουν μια βαθιά ριζωμένη ανάγκη να γίνουν μητέρες. Αυτή η ανάγκη μπορεί να εκδηλωθεί μόνο με τη λαχτάρα να φέρουνε στον κόσμο ένα παιδί. Χωρίς παιδί, είναι πιθανό να νιώθουν σωματικά και ψυχολογικά άγονες, άδειες, και σαν να μην μπορεί ένα μεγάλο μέρος της προσωπικότητας τους να βρει έναν σωστό τρόπο έκφρασης. Η μήτρα μπορεί να θεωρηθεί σαν το κέντρο της θηλυκότητας μιας γυναίκας. Ίσως αυτή η αίσθηση του "κενού", να κάνει μερικές γυναίκες να νιώθουν και ψυχολογικά ανολοκλήρωτες.

Η επιδίωξη προσωπικής επιτυχίας στην επαγγελματική σταδιοδρομία μιας γυναίκας, μπορεί να της φανεί σαν διατάραξη του παραδοσιακού γυναικείου ρόλου που δίνει στη γυναίκα Δήμητρα τόση ασφάλεια και ικανοποίηση. Ίσως να μην καταλάβει ποτέ απόλυτα το φεμινισμό, επειδή μπορεί να νιώσει ότι απειλείται από τα θέματα που θίγει, δίνοντας τους την ερμηνεία, ότι υποτιμά το ρόλο της μητέρας, ρόλο πρωταρχικής σημασίας στην ψυχή της.


Blooming life - by Christian Schloe

Η γυναίκα Δήμητρα ζει την εμπειρία της εγκυμοσύνης και της γέννας σαν μια διαφορετική συνειδησιακή κατάσταση. Αυτό μπορεί ν' αντιπροσωπεύει την κορύφωση της ικανοποίησης, της ευτυχίας και της εσωτερικής ολοκλήρωσης. Αυτούς τους ευλογημένους μήνες, νιώθει ασφαλής γιατί έχει το παιδί μέσα στην κοιλιά της ξέρει ότι μετά τη γέννα, το παιδί σταδιακά θ' αναπτύξει δική του προπωπικότητα και δεν είναι παρά η αρχή του τέλους, γιατί το παιδί αναγκαστικά κάποια μέρα θα φύγει κι αυτή η φυγή αντιπροσωπεύει ολοκληρωτική προσωπική καταστροφή για τη Δήμητρα.

Αντίθετα από την Ίσιδα που ξέρει ότι αυτή δεν είναι παρά ο φορέας της ύπαρξης του παιδιού, η γυναίκα Δήμητρα αγαπάει το παιδί της απ'την πρώτη μέρα με κτητικότητα. Το παιδί είναι δικό της κι ο δεσμός που αναπτύσσεται ανάμεσα τους είναι ο πιο ισχυρός της ζωής της. Θα ήταν λάθος να πιστέψει κανείς ότι η γυναίκα Δήμητρα είναι μονάχα μια εγωίστρια στην αγάπη της για το μικρό της, γιατί πραγματικά νιώθει ότι αυτή είναι εκείνη που πρέπει να το καθοδηγήσει μέσα στη ζωή ανοίγοντας τις θαυμάσιες πύλες της. Δεν έχει μάτια παρά μόνο για το μωρό της, μπορεί μέχρι και να ξεχάσει ότι υπάρχει ο σύζυγος, στρέφοντας ολόκληρη την προσοχή της στο νεογέννητο.


Demeter (Collage, 2012) by Jessica Jernigan

Όταν τα παιδιά μεγαλώσουν αρκετά και θέλουν να φύγουν απ' το σπίτι η γυναίκα Δήμητρα νιώθει ότι απειλούνται τα θεμέλια της ύπαρξης της. Προσπαθεί να εμποδίσει την απόφαση τους με κάθε δυνατό τρόπο, επειδή φοβάται ότι χωρίς την προστασία της κάτι κακό σίγουρα θα τους συμβεί. Αυτή τη φυσική εξέλιξη τη βλέπει σαν μια μεγάλη προσωπική συμφορά που ξαφνικά θα βάλει τέλος στην ενεργό συμμετοχή της στη ζωή.

Στο μύθο, η Δήμητρα κάθεται λυπημένη κάτω απ'τη σκιά μιας ελιάς δίπλα στο πηγάδι. Μπορούμε να τη δούμε σαν φυσιολογική στάση της μητέρας Δήμητρας όταν τα παιδιά εγκαταλείπουν το σπίτι. Καταλαμβάνεται από τρομερή κατάθλιψη και νιώθει σαν να θάφτηκε σε μια τρύπα, χωρίς κανένα σκοπό και κάποια κατεύθυνση στη ζωή της, και δεν ξέρει πια πώς να χρησιμοποιήσει τις δυνάμεις της. Η ζωή της γίνεται στείρα, όπως στο μύθο που απαγορεύει στους σπόρους να φυτρώνουν μέχρι να της επιστρέψουν την κόρη της, την Περσεφόνη.


Η Δήμητρα περιμένει την κόρη της

Οι άντρες που αναζητούν μια μάνα στη σύντροφο τους, προσελκύονται βαθιά απ'τη γυναίκα Δήμητρα, επειδή τους ικανοποιεί, καθώς ανταποκρίνεται πάντα στις ανάγκες με τη στοργή και την πρακτική της. Παρέχει μια όμορφη, ζεστή κι άνετη φωλιά στο σύντροφο της όπου μπορεί αυτός να βρεί καταφύγιο μακριά απ'τα γεγονότα του έξω κόσμου. Κι όταν μεταχειρίζεται τον άντρα της σαν ένα χαμένο παιδάκι, φροντίζοντας το πλύσιμο των ρούχων του, μαγειρεύοντας λουκούλλεια γεύματα, επιβάλλοντας του ώρες ύπνου και ώρες ανάπαυσης, το αποτέλεσμα θα είναι μια παιδιάστικη συμπεριφορά από μέρος του άντρα.

Η σοφία των γηρατειών διδάσκει στη γυναίκα Δήμητρα την ομορφιά και την ευλογία της απόκτησης ενός παιδιού και της ανατροφής του μέχρι την ενηλικίωση• και μετά τον αποχωρισμό την ευγνωμοσύνη από μέρους του παιδιού και την εγγύηση ότι αυτό πάντα θ' αναζητά την υποστήριξη και τη συμβουλή της.

Το παιδί πάντα θ'ανταποκρίνεται, γιατί η έλξη ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί είναι μια από τις πιο ισχυρότερες στην ψυχή μας. Εύκολα ενεργοποιείται, όταν η γυναίκα που νιώθει σαν τη Δήμητρα κουβεντιάζει με κατανόηση και συμμετέχει στον κόσμο τους μεσ' από μνήμες που ανασύρει απ' την παιδική της ηλικία.


Δήμητρα και Περσεφόνη

Το Πρότυπο της Παρθένου Μαρίας

Το πρότυπο της Παρθένου Μαρίας λειτουργεί σε μια γυναίκα όταν αυτή βιώνει την εγκυμοσύνη και τη γέννα σαν πνευματική εμπειρία. Περιμένει τη γέννηση του "μικρούλη" σαν να πρόκειται για κάποιο θαύμα και μια βαθιά αίσθηση ειρήνης την πλημμυρίζει, κι αυτό το παρατηρούν όλοι γύρω της.

Πολλές γυναίκες με τις ιδιότητες της Μαρίας είναι σε θέση να πουν, πότε μπαίνει στο σώμα τους η ψυχή του παιδιού και παραμένουν βαθιά συντονισμένες με τα αισθήματα και τα σκιρτήματα του. Στο μύθο, ο αρχάγγελος Γαβριήλ ευαγγελίζεται την επικείμενη ενσάρκωση του μικρού Ιησού στη μήτρα της Μαρίας, κάτι που ίσως μεταφορικά να δηλώνει τη στιγμή ακριβώς που η ψυχή του παιδιού κάνει γνωστή την εμφάνιση του στη μητέρα μέσα από όνειρο ή όραμα.