Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2014

Ηλιούγεννα - Το αρχαίο Ελληνικό έθιμο των Χριστουγέννων

Τα Χριστούγεννα η εορτή της ανάμνησης της γεννήσεως του Ιησού Χριστού δηλαδή, αποτελούν την μεγαλύτερη γιορτή του Χριστιανισμού, αποτελώντας ημέρες χαράς για όλον τον Χριστιανικό κόσμο. Λόγω βέβαια της «οικονομικής εκμετάλλευσης» και του τεράστιου «οικονομικού τζίρου της εορτής» τα Χριστούγεννα εορτάζονται πλέον σχεδόν σε όλο τον κόσμο.

Ιχνηλατώντας την ιστορικότητα της εορτής ανακαλύπτουμε ενδιαφέροντα στοιχεία που αφορούν την ημερομηνία της εορτής, αλλά και συσχετίσεις με συνήθειες στον αρχαίο κόσμο. Αναζητώντας την ακριβή ημερομηνία γενέσεως του Ιησού ανακαλύπτουμε ότι αφενός στην καινή Διαθήκη δεν γίνεται αναφορά για την εορτή Χριστουγέννων και αφετέρου ότι κανείς από τους Αποστόλους δεν τήρησε την 25η Δεκεμβρίου ως γενέθλια ημέρα του. Στην πραγματικότητα δεν γνωρίζουμε πότε ακριβώς γεννήθηκε ο Ιησούς Χριστός, (υπολογίζεται πως γεννήθηκε μεταξύ του 6 - 2 π. X.) Υπάρχουν όμως ενδείξεις που συνηγορούν στην Φθινοπωρινή γέννηση του, και όχι στην χειμερινή.Το εδάφιο από το Ευαγγέλιο του Λουκά παραδείγματος χάριν αναφέρει:
«Οι ποιμένες ήσαν κατά το αυτό μέρος διανυκτερεύοντες εν τοις αγροίς, και φυλάττοντες φύλακας της νυκτός επί το ποίμνιον αυτών» (2: 8). Η φράση αυτή έρχεται σε αντίθεση με τις πρακτικές των βοσκών καθώς τον χειμώνα λόγω του ψύχους οι ποιμένες δεν διανυκτερεύουν στους αγρούς. Αυτό μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η γέννηση του Ιησού δεν έγινε το Δεκέμβριο αλλά το Φθινόπωρο εφόσον τα κοπάδια δεν ήταν στις στάνες. Γνωρίζουμε επίσης ότι η γέννηση συνέπεσε, με την απογραφή, που συνήθως γινόταν μετά την συγκομιδή, κατά τις αρχές Οκτωβρίου. Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης επίσης συσχετίζει την γέννηση του Ιησού Χριστού με την εορτή της «Σκηνοπηγίας», η οποία γινόταν τον Οκτώβρη.

Στην Αγία Γραφή γενέθλιες και ονομαστικές εορτές δεν συνιστούνται. Στην πραγματικότητα τα Χριστούγεννα δεν συμπεριλαμβάνοντα στις αρχαίες γιορτές της Χριστιανικής Εκκλησίας, και μάλιστα η τήρηση των γενεθλίων καταδικάζονταν σαν ένα αρχαίο Ελληνικό "ειδωλολατρικό" έθιμο απεχθές στους Χριστιανούς. Ημέρα μνήμης των αγίων και μαρτύρων όριζαν αυτή του θανάτου. Η Καθολική Εγκυκλοπαίδεια αναφέρει σχετικά : «Τα Χριστούγεννα δεν ήταν ανάμεσα στις πρώτες εορτές της Εκκλησίας. Ο Ειρηναίος και ο Τερτυλλιανός την παραλείπουν από τους καταλόγους των εορτών» Έτσι Τα Χριστούγεννα ως εορτή των γενεθλίων του δεν γιορτάζονταν τα πρώτα 300 χρόνια. Η καθιέρωση της 25ης Δεκεμβρίου ως ημέρα των Χριστουγέννων έγινε στη Ρώμη από τον Πάπα Ιούλιο τον Α, τον 4ο μ.χ. αιώνα, μετά από έρευνα που έγινε στα αρχεία της Ρώμης για την χρονιά επί Αυγούστου απογραφής, και κατόπιν υπολογισμών βάση των Ευαγγελίων. Ένα στοιχείο που λήφθηκε υπόψιν είναι το η φράση από το κατ’ Ιωάννη γ’30«Εκέινον δει αυξάνειν, εμέ ελατούσθαι»

Στην πραγματικότητα όμως αυτό συνέβη διότι η συγκεκριμένη ημερομηνία συνέπεφτε με τις αρχαίες εορτές του Χειμερινού Ηλιοστασίου και την «Επιστροφή» του Ηλίου. Έκτοτε ο Χριστός όφειλε να είναι ο Ήλιος ο δίδων το φως εις τον κόσμο. Πριν εορταζόταν στις 6 Ιανουαρίου μαζί με τη βάπτιση του Ιησού (Θεοφάνεια). Αργότερα το έθιμο πιθανολογείται ότι μεταφέρθηκε στην Ανατολή, πιθανόν από τον Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό το 378-381 περίπου μ.Χ. Ο Ιωάννης Χρυσόστομος (345-407 μ.Χ.) σε ομιλία του για τη γέννηση του Χριστού, αναφέρει ότι είχε αρχίσει στην Αντιόχεια να γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στις 25 Δεκεμβρίου. Το σίγουρο είναι ότι την εποχή του Ιουστινιανού, τον 6ο αιώνα, ο εορτασμός των Χριστουγέννων στις 25 Δεκεμβρίου είχε εξαπλωθεί σχεδόν σε όλη την Ανατολή.

Τι εόρταζαν οι Αρχαίοι Έλληνες την περίοδο των Χριστουγέννων;

Οι αρχαίοι Έλληνες κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου γιόρταζαν την γέννηση του Διονύσου. Ο Διόνυσος αποκαλούταν «σωτήρ» και θείο «βρέφος», το οποίο γεννήθηκε από την παρθένο Σέμελη. Ήταν ο καλός «Ποιμήν», του οποίου οι ιερείς κρατούν την ποιμενική ράβδο, όπως συνέβαινε και με τον Όσιρη. Τον χειμώνα θρηνούσαν το σκοτωμό του Διονύσου από τους Τιτάνες, αλλά στις 30 Δεκεμβρίου εόρταζαν την αναγέννησή του. Οι γυναίκες-ιέρειες ανέβαιναν στην κορυφή του ιερού βουνού και κρατώντας ένα νεογέννητο βρέφος φώναζαν «ο Διόνυσος ξαναγεννήθηκε. Ο Διόνυσος ζει» , ενώ σε επιγραφή αφιερωμένη στον Διόνυσο αναγράφεται:«Εγώ είμαι που σε προστατεύω και σε οδηγώ, εγώ είμαι το 'Αλφα και το Ωμέγα».

Αυτή η αρχαία Ελληνική γιορτή, είχε επίσης ταυτιστεί και με την γιορτή του Ηλίου, τον οποίο οι αρχαίοι λαοί είχαν θεοποιήσει. Συγκεκριμένα στους Έλληνες, είχε ταυτιστεί με τον Φωτοφόρο Απόλλωνα του Ηλίου, ο οποίος απεικονιζόταν πάνω στο ιπτάμενο άρμα του να μοιράζει το φως του Ηλίου. Οι αρχαίοι λαοί αναπαριστούσαν την κίνηση του ήλιου με την ζωή ενός ανθρώπου που γεννιόταν κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου που μεγάλωνε βαθμιαία καθώς αυξάνονταν και οι ώρες που ο ήλιος φωταγωγούσε την Γη, και πέθαινε ή ανασταίνονταν τον Μάρτιο την ημέρα της Εαρινής Ισημερίας, συμβολίζοντας με αυτόν τον τρόπο την αναγέννηση του φυτικού βασιλείου μέσα από την μήτρα της Γης. Το χειμερινό Ηλιοστάσιο 22-25 Δεκεμβρίου σημαίνει την αρχή του χειμώνα, και ο Ηλιος αρχίζει βαθμιαία να αυξάνει την ημέρα έως ότου εξισωθεί με την νύχτα, κατά την Ιση-μερία τον Μάρτιο. Τότε ο Ήλιος νικά το σκοτάδι, και έρχεται η άνοιξη, η εποχή της αναγέννησης για την φύση.

Η εορτή αυτή πέρασε και στην αρχαία Ρώμη με τις δημοφιλείς γιορτές των Σατουρνάλιων, προς τιμήν του Κρόνου τον Δεκέμβριο αλλά και της θεάς Δήμητρας, γι΄ αυτό και έκαναν θυσίες χοίρων για την ευφορία της γης . Τα Σατουρνάλια ήταν από τις σημαντικότερες και ονομάζονταν: « DIES INVICTI SOLIS », δηλαδή «Ημέρα του αήττητου ήλιου». Μια γιορτή που φυσικά την είχαν πάρει απο την γιορτή του Φωτοφόρου Απόλλωνα - Ηλίου!

Στην αρχαία Ρώμη, η εορτή άρχιζε στις 17 Δεκεμβρίου και διαρκούσε επτά ήμερες. Στην εορτή αυτή αντάλλασσαν δώρα, συνήθως λαμπάδες και στα παιδία έδιναν πήλινες κούκλες και γλυκά σε σχήμα βρέφους για να θυμίζουν το Κρόνο, που τρώει τα παιδιά του. Σταδιακά λοιπόν τα γενέθλια του θεού Ήλιου μετατράπηκαν σε γενέθλια του Υιού του Θεού. Θα πρέπει επίσης να σημειωθεί ότι οι «εθνικοί» αποκαλούσαν την Πρώτη Ημέρα της εβδομάδας Ημέρα του θεού-Κυρίου Ήλιου, ορολογία την οποία αργότερα χρησιμοποίησαν και οι εκκλησιαστικοί Πατέρες για λόγους σκοπιμότητας ίσως. Κάτι που διασώζεται έως σήμερα στα Αγγλικά ως SUN-DAY, στα Γερμανικά SONN-TAG.
Ο Ιουστίνος ο μάρτυς (114-165 μ.Χ.) γράφει στη 2η απολογία του για τον Ιησού «...σταυρώθηκε, πριν το Σάββατο, ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ "ΚΡΟΝΟΥ" και την επόμενη ημέρα ΠΟΥ ΗΤΑΝ Η ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ (θεού) "ΗΛΙΟΥ" και η οποία μετονομάσθηκε σε ΚΥΡΙΑΚΗ, αναστήθηκε και εμφανίσθηκε στους μαθητές Του...»

Οι Αιγύπτιοι στις 25 Δεκεμβρίου εόρταζαν την γέννηση του θεού-ήλιου Όσιρη. Μετά την δολοφονία του ένα δένδρο ξεφύτρωσε στο οποίο ο Ίσις,σε κάθε επέτειο της γέννησης του στις 25 Δεκεμβρίου, άφηνε δώρα γύρω από το δένδρο. Οι Βαβυλώνιοι, και οι Φοίνικες ονόμαζαν το θεό-ήλιο Βαάλ , οι Πέρσες λάτρευαν τη γέννηση του Αήττητου-ήλιου και θεού Μίθρα Βασιλιά, ενώ οι Βραχμάνοι στην γέννηση του ψάλλουν: «Εγέρσου ω βασιλιά του κόσμου, έλα σε μας από τις σκηνές σου».

Εκτός όμως της ημέρας της γέννησης και πολλές από τις παραδόσεις που συνδέονται με τα Χριστούγεννα (ανταλλαγή δώρων, στολισμοί, κάλαντα, Χριστουγεννιάτικο δέντρο κλπ.) έχουν τις ρίζες τους σε παλαιότερες θρησκείες. Πιο συγκεκριμένα τα κάλαντα!
Πίσω από τα κάλαντα κρύβεται ένα αρχαίο Ελληνικό έθιμο με το όνομα Ειρεσιώνη, που αναφέρεται ήδη από τον Όμηρο, ο οποίος ευρισκόμενος στην Σάμο, σκάρωσε διάφορα τραγούδια τα οποία μαζί με μια ομάδα παιδιών τα τραγουδούσαν στα σπίτια των πλουσίων ευχόμενοι πλούτο, χαρά και ειρήνη. Συμβόλιζε την ευφορία και γονιμότητα της γης και εορτάζονταν δυο φορές το χρόνο, μια την άνοιξη με σκοπό την παράκληση των ανθρώπων προς τους θεούς κυρίως του Απόλλωνος-ήλιου και των Ωρών για προστασία της σποράς και μια το φθινόπωρο, για να τους ευχαριστήσουν για την συγκομιδή των καρπών. Ταυτόχρονα με τις ευχαριστίες προς τους θεούς, έδιναν ευχές και στους συνανθρώπους.



Τα παιδιά γύριζαν από σπίτι σε σπίτι, κρατώντας ελιάς ή δάφνης στολισμένα με μαλλί (σύμβολο υγείας και ομορφιάς) και καρπούς κάθε λογής, τραγουδώντας για καλύτερη τύχη και γονιμότητα της γης. Πολλά από τα παιδιά έφεραν τον κλάδο σπίτι τους και τον κρεμούσαν στην πόρτα όπου έμενε όλο το έτος.(κάτι που συνηθίζουμε να κάνουμε σήμερα την Πρωτομαγιά).

Ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο του Αποστόλου Αρβανιτόπουλου, σχετικό με τα έθιμα του χριστουγεννιάτικου δέντρου και των καλάνδων, μας σώζει ο Φίλιππος Βρετάκος στο βιβλίο του "Οι δώδεκα μήνες του έτους και αι κυριώτεραι εορταί των". Σε αυτό το βιβλίο του ο Φίλιππος Βρετάκος μας λέει:
"Το χριστουγεννιάτικον δένδρον συμβολίζει την αιωνιότητα της ζωής, διότι δεν γηράσκει και δεν χάνει, επομένως, την νεότητά του. Το δένδρον όμως των Χριστουγέννων δεν το ευρίσκω, εγώ τουλάχιστον, ως ξενικήν συνήθειαν, ως νομίζεται γενικώς, αλλ' εν μέρει ως αρχαίαν ελληνικήν. Είναι, δηλαδή, υπολείμματα της περιφήμου "ειρεσιώνης", και της "ικετηρίας" των αρχαίων Ελλήνων, και μάλιστα των αρχαίων Αθηναίων. Ήσαν δε η μεν Ικετηρία κλάδος ελαίας, από του οποίου εκρέμων ποκάρια μαλλιού, και έφερον αυτόν όσοι ήθελον να ικετεύσουν τον Θεόν ομαδικώς, δια την απαλλαγήν του τόπου από δεινού τινός κακού, π.χ. από νοσήματος, πανώλους, χολέρας ή ομοίου. Ως επί το πολύ, όμως, εβάσταζε την Ικετηρίαν άνθρωπος, ο οποίος ήθελε να τεθή υπό την προστασίαν θεού και της ανωτέρας αρχής, για να προβή εις αποκαλύψεις εναντίον ισχυρών ανθρώπων ή αρχόντων." ("Κληρονομία του αρχαίου κόσμου", εφημερίς "Εθνος", 31 Δεκεμ.1937)

Το χριστουγεννιάτικο δέντρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στη Γερμανία στο τέλος του 16ου, αλλά έως τις αρχές του 19ου αιώνα δεν ήταν διαδεδομένο ευρέως - τοποθετούνταν μόνο στις εκκλησίες. Το δέντρο ως Χριστιανικό σύμβολο, συμβολίζει την ευτυχία που κρύβει για τον άνθρωπο η γέννηση του Χριστού. Σταδιακά το δένδρο άρχισε να γεμίζει με διάφορα χρήσιμα είδη- κυρίως φαγώσιμα κι αργότερα ρούχα κι άλλα είδη καθημερινής χρήσης, (κάτι που γινόταν στους αρχαίους Ελληνικούς ναούς) συμβολίζοντας την προσφορά των Θείων Δώρων. Στην σύγχρονη Ελλάδα το έθιμο το εισήγαγαν οι Βαυαροί με τον στολισμό στα ανάκτορα του Όθωνα το 1833. Μετά τον το Β’ παγκόσμιο πόλεμο το δέντρο με τις πολύχρωμες μπάλες μπήκε σε όλα τα ελληνικά σπίτια.

Φυσικά μεγάλη εντύπωση προκαλεί και το μυθολογικό γεγονός του "Αγιοβασίλη" με το έλκηθρο του που το κινούν οι ιπτάμενοι τάρανδοι. Ούτε αυτό όπως καταλαβαίνετε, δεν θα μπορούσε να μην παρθεί απο την Αρχαία Ελλάδα. Όπως αναφέραμε πιο πρίν , τον μήνα Δεκέμβριο, οι Έλληνες γιόρταζαν τον Διόνυσο αλλά και τον Φωτοφόρο Απόλλωνα-Ηλίου παριστάνοντας τον πάνω στο ιπτάμενο άρμα του, να μοιράζει το φως. Το άρμα έγινε έλκηθρο, τα άλογα έγιναν τάρανδοι και το "δώρο" του φωτός που μοίραζε στους ανθρώπους ...έγινε κυριολεκτικά "μοίρασμα δώρων".

Τέλος το κόψιμο της βασιλόπιτας αποτελεί εξέλιξη του αρχαιο Ελληνικού εθίμου του εορταστικού άρτου, τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες πρόσφεραν στους θεούς σε μεγάλες αγροτικές γιορτές, όπως τα Θαλύσια και τα Θεσμοφόρια.


  

Δορυφόρος βλέπει τα δάση να φωτοσυνθέτουν

Ο πρώτος παγκόσμιος χάρτης της φωτοσύνθεσης μεταδόθηκε από τον OCO-2 της NASA

Ο ολοκαίνουργιος δορυφόρος της NASA OCO-2, σχεδιασμένος να χαρτογραφεί το διοξείδιο του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, μετέδωσε τον πρώτο παγκόσμιο χάρτη της φωτοσύνθεσης, μιας διαδικασίας που μετριάζει την παγκόσμια θέρμανση.

Μέσω της φωτοσύνθεσης, τα φυτά απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα και το χρησιμοποιούν για να συνθέσουν σάκχαρα. Όση ώρα φωτοσυνθέτουν, τα φύλλα των φυτών επανεκπέμπουν στο Διάστημα περίπου το 1% της ηλιακής ακτινοβολίας που δέχονται, ένα φαινόμενο γνωστό ως φθορισμός της χλωροφύλλης.

Ο OCO-2 καταγράφει την αμυδρή ακτινοβολία της χλωροφύλλης και δίνει έτσι μια εικόνα για το πού και το πότε απομακρύνουν τα φυτά διοξείδιο του άνθρακα από την ατμόσφαιρα.

Οι πληροφορίες αυτές βοηθούν τους επιστήμονες να κατανοήσουν καλύτερα τον κύκλο του άνθρακα σε παγκόσμιο επίπεδο, δεδομένου ότι το CO2 που απορροφούν τα φυτά πρέπει να αφαιρείται από τις ανθρωπογενείς εκπομπές του αερίου.

Αυτό έχει ιδιαίτερη σημασία για περιοχές όπως το τροπικό δάσος του Αμαζονίου, όπου τα φυτά απορροφούν διοξείδιο του άνθρακα, ενώ η αποψίλωση παράγει διοξείδιο του άνθρακα.

Η ανατροφή σου επηρεάζει τον τρόπο που κάνεις σεξ


Αυστηρή ανατροφή

Οι εμπειρίες ενός παιδιού από τη στάση της γονεϊκής οικογένειας για τη σεξου­αλικότητα και τις διαπροσωπικές σχέσεις είναι πολύ πιθανό να ασκήσουν βαθιά επίδραση στην ψυχοσεξουαλική ανάπτυξή του. Τέτοιες εμπειρίες μπορεί να εκφράζονται ανοικτά στη συμπεριφορά ή να είναι συγκαλυμμένες. Για παράδειγ­μα, σε μερικές οικογένειες το σεξ θεωρείται κακό και επικίνδυνο πράγμα, που μπορεί να προκαλέσει πολλά προβλήματα στη σωματική και ψυχική υγεία. Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς ότι παρόμοιες απόψεις και πεποιθήσεις μπο­ρεί να συμβάλουν στην εμφάνιση μιας σεξουαλικής δυσλειτουργίας, αν παραμείνουν αναλλοίωτες και δεν μεταβληθούν με το πέρασμα του χρόνου.

Διαταραγμένες οικογενειακές σχέσεις

Το πώς αντιλαμβάνονται τα παιδιά τις σχέσεις των γονιών τους και την ποιότητα της σχέσης τους με αυτούς, είναι επίσης πολύ πιθανό να προσδιορίσει ορισμένες ευαισθησίες, που ενδεχομένως θα επηρεάσουν αργότερα τις διαπροσωπικές τους σχέσεις και τη σεξουαλική τους ζωή. €άν οι σχέσεις των γονιών χαρακτηρίζονται από προστριβές και απουσία συναισθηματικής και σωματικής επαφής, είναι πολύ πιθανό το παιδί να εισπράξει ένα παρόμοιο πρότυπο διαπροσωπικών σχέσεων μεταξύ των δύο φύλων. Παρομοίως, αν οι σχέσεις του παιδιού με τους γονείς του χαρακτηρίζονται από απουσία ασφάλειας και συναισθηματικής επαφής, μπορεί αργότερα το παιδί να εμφανίσει δυσκολίες στην εγκατάσταση μιας στενής διαπρο­σωπικής σχέσης. Οι πιθανές επιπτώσεις των διαταραγμένων γονεϊκών σχέσεων στη σεξουαλική συμπεριφορά των παιδιών αναφέρονται συχνά στη βιβλιογραφία, ωστόσο δεν υπάρχουν αρκετά ερευνητικά δεδομένα που να υποστηρίζουν αυτή την κλινική εντύπωση. Συγκεκριμένα, υπάρχουν μερικές αναδρομικές μελέτες, με ασθε­νείς όμως ενδείξεις, που θα πρέπει να αντιμετωπίζονται με επιφύλαξη.

Ανεπαρκής και εσφαλμένη σεξουαλική πληροφόρηση

Παρόλο που δεν υπάρχουν σχετικές ερευνητικές μελέτες, η κλινική εντύπωση είναι ότι οι λαθεμένες αντιλήψεις γύρω από τη σεξουαλική λειτουργία αποτελούν σημαντικό προδιαθεσικό παράγοντα για την εμφάνιση σεξουαλικών δυσλειτουρ­γιών. Για πολλά άτομα, οι σεξουαλικές πληροφορίες προέρχονται από «χυδαία» σεξουαλικού περιεχομένου ανέκδοτα, που βασίζονται στην υπερβολή και την ανα­κρίβεια και τα οποία άκουσαν στην εφηβική τους ηλικία, ή από πληροφορίες από άλλα παιδιά της ηλικίας τους, που όμως και αυτά ήταν πλημμελώς ενημερωμένα.

Αυτή η ανεπαρκής πληροφόρηση, μαζί με την τάση να λέγονται υπερβολές σχετι­κά με τη σεξουαλική λειτουργία, θεωρούνται οι πηγές αρκετών λαθεμένων αντιλήψεων γύρω από τη σεξουαλική λειτουργία.

Τρόποι αντιμετώπισης των δυσκολιών

Τις δύσκολες στιγμές που θα έχετε μεγαλύτερη ανάγκη να αποκτήσετε ξανά κίνητρο στη ζωή σας, να θυμάστε τα εξής:

Ο πόνος αποτελεί τρόπο εξέλιξης. Μερικές φορές η ζωή μπορεί να σας κλείνει κάποιες πόρτες διότι έχει έρθει η ώρα να προχωρήσετε μπροστά. Αυτό είναι κάτι θετικό, επειδή πιθανόν να μην πηγαίνατε παρακάτω, εκτός κι αν οι περιστάσεις σας ανάγκαζαν να το κάνετε. Όταν περνάτε δύσκολα, θυμηθείτε ότι ο πόνος δεν έρχεται χωρίς λόγο. Αφήστε πίσω σας ότι σας έκανε κακό, αλλά μην ξεχάσετε ποτέ τι σας δίδαξε.Το γεγονός ότι αντιμετωπίζετε δυσκολίες, δεν σημαίνει ότι έχετε αποτύχει. Κάθε επιτυχία απαιτεί να δώσετε έναν αγώνα. Το καλό πράγμα αργεί, γι? αυτό να έχετε υπομονή και να παραμείνετε αισιόδοξοι και στο τέλος θα γίνουν όλα, απλώς ίσως όχι αμέσως.Να θυμάστε ότι υπάρχουν δύο είδη πόνου: ο πόνος που σας πληγώνει και ο πόνος που σας αλλάζει. Όταν, αντί να αντιστέκεστε, δέχεστε τη ζωή όπως είναι, και τα δύο είδη μπορούν να σας βοηθήσουν να εξελιχτείτε.

Τα πάντα στη ζωή είναι προσωρινά.Κάθε φορά που βρέχει, η βροχή ύστερα από λίγο σταματά. Κάθε φορά που πληγωνόμαστε, οι πληγές θα επουλωθούν. Μετά το σκοτάδι υπάρχει πάντα φως – αυτό πρέπει να το θυμόμαστε κάθε μέρα, αλλά συχνά το ξεχνάμε και νομίζουμε ότι η νύχτα θα διαρκέσει για πάντα. Κάτι τέτοιο όμως δεν πρόκειται να συμβεί, διότι τίποτα δεν διαρκεί για πάντα.Έτσι λοιπόν, αν τα πράγματα σήμερα είναι καλά απολαύστε το, γιατί ούτε αυτό δεν θα διαρκέσει για πάντα. Αν τα πράγματα είναι άσχημα, μην στενοχωριέστε γιατί οι δυσκολίες είναι προσωρινές. Το γεγονός ότι έχετε προβλήματα αυτή τη στιγμή ή κάτι σας απασχολεί, δεν σημαίνει ότι δεν μπορείτε να χαμογελάτε.Κάθε στιγμή που περνά σας δίνει μια νέα αρχή και ένα νέο τέλος. Κάθε δευτερόλεπτο κερδίζετε μια δεύτερη ευκαιρία. Απλώς πρέπει να δέχεστε ό,τι σας προσφέρεται και να κάνετε το καλύτερο που μπορείτε (διαβάστε το βιβλίο που έγινε μπεστ σέλερ με τίτλο «Η τελευταία διάλεξη» του Randy Pausch).

Η στενοχώρια και η γκρίνια δεν αλλάζουν τίποτα.Όσοι διαμαρτύρονται περισσότερο, καταφέρνουν τα λιγότερα. Είναι πάντα προτιμότερο να προσπαθείτε να κάνετε κάτι σπουδαίο και να αποτύχετε, παρά να μην κάνετε τίποτα και να πετύχετε. Αν δεν πετύχετε, δεν χάνετε τίποτα. Χαμένοι είστε όταν δεν κάνετε τίποτα αλλά παραπονιέστε γι? αυτό.Αν πιστεύετε σε κάτι, συνεχίστε να προσπαθείτε. Μην αφήνετε τις σκιές του παρελθόντος να μαυρίσουν το παράθυρο που ανοίγεται στο μέλλον σας. Αν ξοδεύετε το σήμερα γκρινιάζοντας για το χθες, δεν θα κάνετε το αύριο πιο φωτεινό. Αντί γι? αυτό αντιδράστε κι αφήστε όσα έχετε μάθει να σας βοηθήσουν να βελτιώσετε τον τρόπο που ζείτε.Κάντε αλλαγές και μην κοιτάξετε πίσω ποτέ.Ανεξαρτήτως από το τι μπορεί να συμβεί μακροπρόθεσμα, να θυμάστε ότι η αληθινή ευτυχία έρχεται μόνο όταν σταματήσετε να διαμαρτύρεστε για τα προβλήματά σας και αρχίσετε να νιώθετε ευγνώμονες για όλα τα προβλήματα που δεν έχετε.

. Τα σημάδια από τις πληγές σας είναι τα σύμβολα της δύναμής σας.Ποτέ να μην ντρέπεστε για τα σημάδια που σας άφησε η ζωή. Μια ουλή σημαίνει ότι το πρόβλημα έφυγε και η πληγή έκλεισε. Σημαίνει ότι νικήσατε τον πόνο, πήρατε ένα μάθημα, γίνατε πιο δυνατοί και προχωρήσατε μπροστά.Μια ουλή είναι η μόνιμη επιβεβαίωση της νίκης σας και πρέπει να είστε υπερήφανοι. Μην την αφήνετε να σας κρατήσει όμηρο και να σας γεμίσει τη ζωή με φόβο. Δεν μπορείτε να εξαφανίσετε τα σημάδια, αλλά μπορείτε να αλλάξετε τον τρόπο αντίληψής σας. Μπορείτε να αρχίσετε να τα βλέπετε ως ένδειξη δύναμης και όχι πόνου.O Πέρσης ποιητής και δάσκαλος θεολογίας και δικαίου Jalaluddin Rumi είπε κάποτε ότι η πληγή είναι το μέρος απ? όπου μπαίνει το φως. Τίποτα δεν μας φέρνει πιο κοντά στην αλήθεια.Μέσα από τις δοκιμασίες αναδείχτηκαν οι δυνατότερες ψυχές. Οι πιο ισχυροί χαρακτήρες σε αυτόν τον υπέροχο κόσμο σφραγίστηκαν με σημάδια. Δείτε τα ως μια ένδειξη ότι πετύχατε, επιζήσατε και έχετε αυτά τα σημάδια να το αποδεικνύουν!Είναι μια ευκαιρία να γίνετε ακόμα πιο δυνατοί.

Κάθε μικρός αγώνας είναι ένα βήμα μπροστά.Στη ζωή υπομονή δεν σημαίνει αναμονή. Είναι η ικανότητα να διατηρήσετε μια σωστή στάση ζωής ενώ κοπιάζετε αδιάκοπα για να πραγματοποιήσετε τα όνειρά σας γνωρίζοντας ότι η προσπάθεια αξίζει τον κόπο. Έτσι, αν έχετε αποφασίσει να προσπαθήσετε, αφιερώστε χρόνο και φτάστε μέχρι το τέλος. Διαφορετικά, δεν έχει νόημα να ξεκινήσετε. Αυτό σημαίνει ότι ίσως χρειαστεί να αλλάξετε τις ισορροπίες και τις ανέσεις σας για ένα διάστημα και ίσως ακόμη και τον τρόπο σκέψης σας σε κάποιες περιπτώσεις.

Μπορεί ακόμα να χρειαστεί να σταματήσετε να τρώτε ή να κοιμάστε όπως είχατε συνηθίσει στο παρελθόν κι αυτή η κατάσταση να διαρκέσει για εβδομάδες. Σημαίνει ότι πρέπει να υπερβείτε τα όριά σας και να βρίσκεστε συνεχώς σε εγρήγορση. Σημαίνει ότι ίσως πρέπει να θυσιάσετε τις προσωπικές σας σχέσεις, να δεχτείτε λοιδορίες από τους συναδέλφους σας, ακόμα και να περάσετε πολύ χρόνο μόνοι σας.Η απομόνωση όμως είναι ένα δώρο που κάνει τα σπουδαία πράγματα να γίνουν αληθινά.

Σας δίνει τον χώρο που χρειάζεστε για να δράσετε. Όλα τα υπόλοιπα είναι μια δοκιμασία για την αποφασιστικότητα και τη θέλησή σας.Αν θέλετε κάτι πραγματικά, μπορείτε να το κάνετε παρά τις αποτυχίες, την απόρριψη και τις συνθήκες. Κάθε βήμα μπροστά θα σας κάνει να αισθάνεστε καλύτερα από οτιδήποτε άλλο μπορείτε να φανταστείτε. Θα συνειδητοποιήσετε ότι ο αγώνας δεν είναι κάτι που βρίσκεται στον δρόμο σας, είναι ο δρόμος αυτός καθαυτός.Αξίζει όμως τον κόπο, γι? αυτό αν σκοπεύετε να προσπαθήσετε φτάστε μέχρι το τέλος της διαδρομής.

Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα στον κόσμο…δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από το να γνωρίζουμε τι σημαίνει να είσαι ζωντανός (από το βιβλίο «1.000 μικρά πράγματα που οι ευτυχισμένοι, επιτυχημένοι άνθρωποι κάνουν διαφορετικά», κεφάλαιο «Στόχος και επιτυχία», 1,000 Little Things Happy, Successful People Do Differently).6. Η αρνητικότητα των άλλων ανθρώπων δεν είναι δικό σας πρόβλημα.Όταν περιβάλλεστε από αρνητικότητα, εσείς να παραμείνετε θετικοί.

Όταν οι άλλοι προσπαθούν να σας αποθαρρύνουν, χαμογελάστε. Είναι ένας εύκολος τρόπος για να διατηρήσετε τον ενθουσιασμό και την προσήλωσή σας. Όταν οι άνθρωποι γύρω σας φέρονται άσχημα, παραμείνετε ο εαυτός σας.Μην αφήσετε ποτέ τη δυσαρέσκεια κάποιου να αλλάξει αυτό που είστε. Μην παίρνετε τα πράγματα πολύ προσωπικά, ακόμα κι αν έτσι φαίνονται. Σπάνια η αιτία που οι άνθρωποι κάνουν πράγματα είστε εσείς. Η πραγματική αιτία συνήθως βρίσκεται σε αυτούς.Πάνω απ? όλα, μην αλλάξετε ποτέ μόνο και μόνο για να εντυπωσιάσετε κάποιον που σας λέει ότι δεν είστε αρκετά καλοί. Αλλάξτε γιατί έτσι θα γίνετε καλύτεροι άνθρωποι με πιο φωτεινό μέλλον.

Οι άνθρωποι θα κάνουν κριτική ανεξαρτήτως από το τι πράξετε ή πόσο καλά θα το πράξετε.Να ενδιαφερθείτε για τον εατό σας πρώτα, προτού ενδιαφερθείτε για το τι σκέφτονται οι άλλοι. Αν πιστεύετε πολύ σε κάτι, μην φοβηθείτε να αγωνιστείτε γι? αυτό. Η μεγαλύτερη δύναμη πηγάζει όταν υπερνικάτε αυτό που οι άλλοι θεωρούν αδύνατο.Η αλήθεια είναι ότι ζούμε μονάχα μία φορά. Έτσι είναι τα πράγματα. Γι? αυτό, κάντε ό,τι σας δίνει χαρά και συναναστραφείτε με ανθρώπους που σας κάνουν να χαμογελάτε συχνά.

Αυτό που είναι γραφτό να γίνει, θα γίνει.Η αληθινή δύναμη έρχεται όταν υπάρχουν πολλοί λόγοι για να κλάψετε και να διαμαρτυρηθείτε, αλλά εσείς προτιμάτε να χαμογελάσετε και να εκτιμήσετε τη ζωή σας. Υπάρχουν κρυμμένες ευλογίες σε κάθε αγώνα που έχετε να αντιμετωπίσετε, αλλά θα πρέπει να ανοίξετε την καρδιά και το μυαλό σας για να τις δείτε.Δεν γίνεται να αναγκάσετε τα πράγματα να συμβούν βασανίζοντας τον εαυτό σας προσπαθώντας ξανά και ξανά. Κάποια στιγμή θα πρέπει να αφήσετε τις καταστάσεις να κυλήσουν μόνες τους και να συμβεί αυτό που είναι γραφτό.Τελικά, αγαπώ τη ζωή μου σημαίνει εμπιστεύομαι τη διαίσθησή μου, αρπάζω τις ευκαιρίες, χάνω και βρίσκω την ευτυχία, φυλάω τις αναμνήσεις μου και μαθαίνω από τις εμπειρίες μου. Είναι ένα μακρύ ταξίδι και πρέπει να σταματήσετε να ανησυχείτε, να αναρωτιέστε και να αμφιβάλλετε σε κάθε σας βήμα.Χαμογελάστε όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, ζήστε συνειδητά την κάθε στιγμή και απολαύστε τη ζωή σας όπως κι αν έρχεται. Μπορεί να μην φτάσετε ακριβώς εκεί που σκοπεύατε να πάτε, αλλά τελικά θα φτάσετε εκεί όπου θα έπρεπε να είστε (διαβάστε περισσότερα στο βιβλίο «Για μια νέα ζωή», A New Earth).

Το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να συνεχίσετε να προσπαθείτε.Μην φοβάστε να κάνετε ξανά κάποια πράγματα – να προσπαθήσετε ξανά, να αγαπήσετε, να ζήσετε και να ονειρευτείτε. Μην αφήσετε ένα σκληρό μάθημα που σας έδωσε η ζωή να σκληρύνει και την καρδιά σας. Τα καλύτερα μαθήματα συχνά έρχονται μέσα από τις χειρότερες στιγμές και από τα χειρότερα λάθη.Υπάρχουν στιγμές που οτιδήποτε που θα μπορούσε να πάει στραβά όντως πηγαίνει στραβά και εσείς νιώθετε ότι θα κολλήσετε σε αυτό το αδιέξοδο για πάντα. Αυτό όμως δεν πρόκειται να συμβεί. Όταν φτάσετε σε σημείο να θέλετε να εγκαταλείψτε την προσπάθεια, να θυμάστε ότι συχνά τα πράγματα πρέπει να στραβώσουν πριν γίνουν έτσι όπως πρέπει.

Μερικές φορές πρέπει να περάσετε τα χειρότερα για να βρείτε τα καλύτερα.Η ζωή είναι σκληρή, είναι αλήθεια, εσείς όμως είστε πιο σκληροί

Επιλέγω να ζήσω

Επιλέγω να ζήσω, αυτό θα αναρωτηθεί κάποιος αφού είμαι ζωντανός, τι άλλο μπορώ να κάνω; Και όμως η ζωή δεν είναι απλά ότι υπάρχω και αναπνέω και σκέφτομαι και αισθάνομαι. Είναι κάτι πολύ περισσότερο από αυτό. Η πραγματική ζωή δεν είναι θέμα απλής επιβίωσης. Η ουσιαστική ζωή σημαίνει να υπάρχω με όλο μου το είναι.

Να υπάρχω και να βιώνω την στιγμή σαν μια ανεπανάληπτη μοναδική εμπειρία. Να υπάρχω και να πηγαίνω κόντρα στο φόβο που με κρατάει στην ασφάλεια και την προστασία, που με κρατάει σε απόσταση από κάθε τι που με πονάει και με διαλύει. Η πραγματική ζωή είναι να αναπνέω κάθε στιγμή κάθε συναίσθημα που μου δίνει η εμπειρία της ύπαρξης, να εκθέτω τον εαυτό μου και να παραμένω αληθινός, να δημιουργώ και να το ευχαριστιέμαι χωρίς το φόβο της κριτικής και χωρίς την ανάγκη της επιβεβαίωσης και της προσδοκίας.

Η πραγματική ζωή σημαίνει να ρισκάρω να πληγωθώ, να πονέσω αλλά να έχω το θάρρος να βιώσω όλα όσα προκύπτουν στο παρόν μου με μια ζωντανή, παλλόμενη από ενέργεια καρδιά. Η πραγματική ζωή με θέλει να ζω με ψυχή, με χαρά, να μοιράζομαι, να δίνω και να προσφέρω ανεξάρτητα αν θα πάρω ή θα προδοθώ. Η πραγματική ζωή είναι στη ποιότητα που δίνω στην κάθε στιγμή μου, οι σκέψεις αγάπης με τις οποίες ντύνω τις πράξεις μου και τα αγνά συναισθήματα που προκύπτουν αβίαστα.

Η πραγματική ζωή με θέλει αυθόρμητο και ευάλωτο με θέλει τρωτό και ανθρώπινο μα με την επίγνωση ότι είμαι τόσο σημαντικός και μοναδικός που μπορώ να αισθάνομαι όλη την πληρότητα της ύπαρξης μου κάθε στιγμή μέσα μου.Η πραγματική ζωή με θέλει άφοβο, όχι αποστασιοποιημένο και απόμακρο αλλά άφοβο, να έχω περάσει μέσα από το φόβο και να μην έχω πια τίποτα να με κρατάει φυλακισμένο.Η πραγματική ζωή υπάρχει όταν στην θέση του φόβου έχω βάλει την αγάπη. Αλλά η αγάπη συμβαίνει απλά και αβίαστα όταν ο φόβος έχει βιωθεί, όταν ο φόβος με έχει καταπιεί και με έχει ξεράσει, όταν ο φόβος έχει χάσει πια την υπόσταση του.

Η πραγματική ζωή συμβαίνει όταν γνωρίσω όλο το μεγαλείο του φόβου, όταν αντέξω όλο το πόνο και την μοναξιά που μου επιβάλλει, όταν χαθώ μέσα στην άβυσσο της ματαιότητας, όταν επιτρέψω την αποσύνθεση του εαυτού και έχω καταφέρει να αναδυθώ ξανά. Τότε ο φόβος έχει κάνει την δουλειά του, έχει εκτελέσει την αποστολή του και με αποχαιρετά σαν μεγάλος δάσκαλος.

Η πραγματική ζωή συμβαίνει όταν αναγνωρίσω τον μεγάλο αυτό δάσκαλο, δω το έργο του και τα μαθήματα του και έχω αποφοιτήσει από το μεγάλο αυτό σχολείο. Μέχρι τότε δεν μπορώ να ζήσω ουσιαστικά, δεν μπορώ να ζήσω πραγματικά, μένω ξανά και ξανά μεταξεταστέος και πολλές φορές στην ίδια τάξη. Και όσο συμβαίνει αυτό δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή αγάπη, δεν μπορεί να υπάρξει αληθινή ζωή, δεν μπορεί να υπάρξει αλήθεια.

Στην πραγματική ζωή ονειρεύομαι, βάζω στόχους και τους υλοποιώ, βρίσκομαι στο μονοπάτι της αποστολής μου και κάθε στιγμή απολαμβάνω την ύπαρξη μου, απολαμβάνω το παιχνίδι μου εδώ στη Γη, απολαμβάνω τον εαυτό μου και τον μοιράζομαι με τους συνανθρώπους μου.

Επιστροφή στη θηλυκή όψη του Θεϊκού

Και ο Θεός τους ευλόγησε και τους είπε: να είστε καρπεροί , να πολλαπλασιάζετε και να γεμίσετε τη Γη και να τους μετατρέψετε σε υφισταμένους σας και να κυριεύσετε τα ψάρια των θαλασσών και τα πουλιά των ουρανών και τα βόδια και όλα τα ζώα που έρπουν στη Γη (1ο Βιβλίο Μωυσή/Γένεση 1:286 )

Στις θρησκείες με μία αρσενική θεότητα, το θεϊκό είναι μια δύναμη που κατοικεί μακριά από εμάς, στους ουρανούς. Στη Δύση έχουμε την πεποίθηση πως πρέπει να εργαστούμε σκληρά για τη σχέση μας προς το Θεό, να προσευχόμαστε και να κάνουμε θυσίες για να είμαστε κοντά του. Θεωρούμε πως πρέπει πρώτα να κερδίσουμε την αγάπη και την προσοχή του δημιουργού μας, που μας έδιωξε από τον Παράδεισο, επειδή τολμήσαμε να φάμε από το δέντρο της γνώσης του καλού και του κακού. Σύμφωνα με αυτή την παμπάλαια ιστορία θα πρέπει να παραμείνουμε σαν τα παιδιά, και καθώς δοκιμάσαμε από τον απαγορευμένο καρπό, επιδείξαμε την ανεξαρτησία μας και προκαλέσαμε την οργή του Θεού πάνω μας, καταδικάζοντας μας σε μια ζωή γεμάτη σκληρή δουλειά και στενοχώριες, από την οποία βιώνουμε ανακούφιση μόνο μέσω της χάρης του Θεού.
Οι αρχαιότερες θηλυκές θεολογίες δεν γνωρίζουν καμία εξορία από τον Παράδεισο και κανένα αποχωρισμό από το Θεό. (Ούτε οι αυστραλοί Aborigines, ούτε οι λαοί νοτίως της Σαχάρας, ούτε και οι ιθαγενείς πρωταρχικοί κάτοικοι της αμερικανικής ηπείρου δεν πιστεύουν πως έχουν εκδιωχτεί από τον Παράδεισο.)
Πολύ περισσότερο εκείνος ο κήπος μας χαρίστηκε για να τον φροντίζουμε και να τον διατηρούμε.Σύμφωνα με αυτές τις παλαιότερες παραδόσεις οι σπόροι που τοποθετούμε στην πληθωρική, γόνιμη Γη γεμίζουν από την ζωτική δύναμη της Θεάς. Αυτό το δυναμικό μπορούμε να το εκφράσουμε πολλαπλασιάζοντας το θεϊκό εντός μας φέρνοντας τους καρπούς που θα ταΐσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα. Οι Λάικα πιστεύουν σε αυτή την αρχαία, θηλυκή θεολογία και το εκφράζουν ως εξής: «Δεν είμαστε εδώ μόνο για να σπέρνουμε καλαμπόκι. Είμαστε εδώ για να δημιουργούμε θεούς.» Με άλλα λόγια είμαστε στην πράξη μαζί με το θεϊκό οι δημιουργοί του σύμπαντος μας. Αναγνωρίζουμε πως όλα εντός του κόσμου μας είναι ιερά –εμείς οι ίδιοι επίσης- και πως έχουμε την αποστολή να προάγουμε την πιο τέλεια έκφραση αυτής της θεϊκότητας.

Η εκδήλωση μιας Θεολογίας

Αυτές οι δύο από τη βάση τους εντελώς διαφορετικές Θεολογίες επέδρασαν στο πέρασμα της ιστορίας και με εντελώς διαφορετικό τρόπο στο πως συμπεριφερόμασταν εμείς οι άνθρωποι μεταξύ μας και προς τον κόσμο μας. Όταν οι Ευρωπαίοι για παράδειγμα έφτασαν στην Αμερική, θεωρούσαν πως είχαν βρει μια τεράστια ακατοίκητη γη με πεντακάθαρους ποταμούς και άφθονο κυνήγι. Πίστευαν πως ο Θεός τους χάρισε αυτή την αφθονία, για να την κάνουν ότι ήθελαν. Στην πραγματικότητα ζούσαν εκεί ήδη περισσότεροι από εκατό εκατομμύρια άνθρωποι σε αρμονία με το περιβάλλον. Οι ινδιάνοι είχαν μια θηλυκή θεολογία. Είχαν εμπιστοσύνη πως η Μεγάλη Μητέρα θα φρόντιζε γι΄αυτούς όσο οι ίδιοι ζούσαν σε αρμονία με τη Γη. Οι πρώτοι άποικοι της Αμερικής σε μια πολύ παλιά εποχή δεν είχαν κανένα φόβο για τα μεγάλα ταξίδια τα οποία εκτελούσαν από την Ασία, προς τη βόρεια και στη συνέχεια τη νότια Αμερική. Είχαν εμπιστοσύνη πως θα έβρισκαν άφθονη τροφή και στέγη όπου και να πήγαιναν. Κυνηγούσαν, συνέλλεγαν και μάθαιναν να καλλιεργούν δημητριακά. Όταν, πριν πολλές χιλιάδες χρόνια είχαν ξεκινήσει τον επικίνδυνο δρόμο τους για να διασχίσουν την Βερίγγια οδό και να κατοικίσουν την Αμερική από τη βορειότερη άκρη της Αλάσκας μέχρι την Παταγονία, η Σοφία από τους Φύλακες της Γης βρισκόταν ήδη στις αποσκευές τους. Αυτή είχε την προέλευση της ψηλά, στις ιερές πόλεις των Ιμαλαΐων, και οι τολμηροί ταξιδιώτες την έφεραν μαζί τους στην Αμερική.
Όταν άρχισαν να ανθίζουν χωριά και πόλεις άρχισε να εμφανίζεται σταδιακά και μια αρσενική θεολογία. Αντί να εργάζονται με τις πρώτες ύλες που υπήρχαν στη διάθεση τους, οι άνθρωποι έκαναν επιθέσεις στους γείτονες τους. Ήλπιζαν με αυτό τον τρόπο να αποκτήσουν περισσότερη γη και πλούτη, διότι δεν ήθελαν πλέον να είναι ικανοποιημένοι με όσα χρειάζονταν για τη ζωή τους. Η απληστία άνθιζε. Οι άνθρωποι πίστεψαν πως είχαν δικαίωμα στις συνολικές πηγές τροφής του κόσμου. Θεωρούσαν τους εαυτούς τους πλέον κορυφή και όχι απλούς διαχειριστές της τροφικής αλυσίδας.
Στην Ευρώπη εισήχθησαν αυτές οι αντιλήψεις πριν από 6000 χρόνια με τη μετανάστευση των ινδογερμανικών φύλων από την κεντρική Ασία. Αυτοί πίστευαν σε ένα θεϊκό δικαίωμα στις επιθέσεις και τις κατακτητικές επιδρομές τους (το σπαθί με το οποίο καταπίεζαν τους άλλους, έγινε αργότερα ανεστραμμένο ο σταυρός, το σύμβολο των σταυροφοριών). Οι εισβολείς πίστευαν στο ιερό δικαίωμα τους πάνω σε όλες τις πρώτες ύλες, επειδή λάτρευαν το ‘σωστό’ Θεό. Ισχυριζόταν μάλιστα πως τιμούσαν το Δημιουργό τους σκοτώνοντας τους άπιστους εχθρούς τους, που δεν ήθελαν να προσιλητιστούν.
Όταν ο Franciso Pizarro και ο Hernan Cortes έφτασαν το 16ο αιώνα στο Νέο Κόσμο, οι ευρωπαίοι είχαν βελτιώσει τόσο πολύ την πολεμική τεχνική τους, ώστε κατόρθωσαν να γκρεμίσουν τα βασίλεια των Ίνκας και των Αζντέκων με λιγότερους από 400 άντρες – διότι ήταν εξοπλισμένοι με όπλα, σίδηρο, άλογα… και ιούς. Οι Λάικα ξέφυγαν στα βουνά όπου διαφύλαξαν τη θηλυκή θεολογία. Γνώριζαν πως κάποια μέρα θα την χρειαζόμασταν και πως τότε θα επέστρεφαν στις κοιλάδες και θα θύμιζαν στους ανθρώπους τον παλιό αειφόρο τρόπο ζωής.
Σήμερα βλέπουμε τα καταστρεπτικά επακόλουθα αυτής της αρσενικής μυθολογίας: τα δάση του πλανήτη μας συρρικνώνονται ταχύτατα, το νερό μας είναι δηλητηριασμένο, ο αέρας μας μολυσμένος, τα εδάφη ερημοποιημένα. Η αύξηση της θερμοκρασίας8 αλλάζει το κλίμα μας, με αποτέλεσμα να επιδεινώνονται οι περίοδοι ξηρασίας στην Αφρική και οι κυκλώνες να γίνονται όλο και πιο βίαιοι. Χρόνο με το χρόνο εξαφανίζονται εκατοντάδες έως και χιλιάδες περισσότερα είδη ζώων και φυτών σε σχέση με όσα εξαφανιζόταν μέχρι πριν από 500 χρόνια.
Οι Λάικα λένε πως πριν από πολύ καιρό ο πλανήτης μας ήταν ένας αφιλόξενος για τους ανθρώπους τόπος, μέχρι που η Μητέρα Γη έκρυψε τα δηλητηριώδη στοιχεία βαθειά μέσα στην κοιλιά της, μετατρέποντας την επιφάνεια σε ένα πρασινογάλαζο Παράδεισο. Σύμφωνα με τις αρχαίες προφορικές παραδόσεις τους κάποια μέρα οι κατακτητές της γης τους θα ελευθέρωναν αυτά τα δηλητήρια9 και θα μετέτρεπαν τη γη σε μια δηλητηριασμένη έρημο και ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε πλέον με ποιο τρόπο θα μπορούσε να ξεφορτωθεί και πάλι αυτά τα δηλητήρια. Η φύση θα έπρεπε να γιατρευτεί και πάλι μόνη της, σταδιακά.
Η μοντέρνα επιστήμη επιβεβαιώνει αυτή την πρόγνωση. Πριν από 250 εκατομμύρια χρόνια η γήινη ατμόσφαιρα αποτελούνταν κατά κύριο λόγο από διοξείδιο του άνθρακα (CO2) σε εχθρική για κάθε μορφή ζωής συγκέντρωση. Με την ανάπτυξη της φυτικής ζωής, τα φυτά μετέτρεψαν το CO2 σε οξυγόνο. Με αυτό τον τρόπο το μεγαλύτερο μέρος του διοξειδίου του άνθρακα δεσμεύτηκε από τα φυτά, τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκαν σε χούμο10 και ορυκτό καύσιμα υλικά11, τα οποία με τη σειρά τους βρίσκονται σε βαθιά στρώματα της γης. Τώρα τα αντλούμε από τις βαθιά εντός του εδάφους κρυμμένες θέσεις τους. Τα καίμε και απελευθερώνουμε διοξείδιο του άνθρακα και δηλητηριώδεις υδρογονάνθρακες στην ατμόσφαιρα. Πορευόμαστε προς την αναδημιουργία εκείνου του περιβάλλοντος που κάποτε εμπόδιζε την ανάπτυξη ζωής επάνω στον πλανήτη. Μολαταύτα δεν κάνουμε σχεδόν τίποτε για να αντιστρέψουμε αυτή την ιδιαίτερα μη ευνοϊκή κατάσταση. Ενώ οι υπερθέρμανση λιώνει τους πάγους των πόλων οι άνθρωποι ετοιμάζονται να κάνουν και εκεί γεωτρήσεις αναζητώντας και εκεί πετρέλαιο.
Ευτυχώς υπάρχει ένα κίνημα που έχει ως στόχο του την επαναφορά των αρχαίων θηλυκών τρόπων και αξιών. Πολλοί άνθρωποι απορρίπτουν τις πυραμιδοειδείς δομές εξουσίας και δύναμης, οι οποίες αποτελούν τον πυρήνα της αρσενικής θεολογίας – απορρίπτουν δηλαδή την προσδοκία του να πρέπει να απολογηθούν σχετικά με τις ευθύνες τους ενώπιον ιερέων, οι οποίοι πρέπει να απολογούνται ενώπιον ανώτερων ιεραρχικά ιερέων, οι οποίοι πρέπει να απολογούνται ενώπιον του πάπα, οι οποίοι τέλος απολογούνται ενώπιον του Θεού. Πολλοί αντιστέκονται και στην διαδεδομένη επιστημονική πεποίθηση, πως οτιδήποτε δεν γίνεται αντιληπτό με τις πέντε αισθήσεις, δεν μετριέται και δεν είναι ελέγξιμο, αυτομάτως δεν είναι και αληθινό ή πραγματικό. Αυτοί οι άνθρωποι δεν αντιμετωπίζουν πλέον την καρδιά τους με δυσπιστία και δεν είναι της άποψης πως πρέπει να επενδύσουν την εμπιστοσύνη τους σε δόγματα ή σε ότι οι άλλοι θεωρούν ιερό. Αυτοί αρχίζουν να αναζητούν καθοδήγηση εντός τους και εντός της Φύσης.

Θέλω να μείνω για πάντα παιδί!

Αγαπητέ Χ,
«Θέλω να μείνω για πάντα παιδί!», μού φώναξε με λαχτάρα εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό του Αυγούστου, πριν πάρει μια βαθιά ανάσα και βουτήξει στα καταγάλανα νερά του Αιγαίου.
Πάντα ήταν αυθόρμητος - γνήσιος νησιώτης - μα και τόσο πειθαρχημένος συνάμα. Αγαπούσε τη θάλασσα με όλη του την ψυχή, με όλο του το είναι. Της μιλούσε, τη μάλωνε με στοργή κάθε φορά που φουρτούνιαζε και τη συμβούλευε να είναι γαλήνια, να μη θυμώνει. Ήταν το ταξίδι του μέσα στην παραζάλη του καιρού και της ρουτίνας, ο φύλακας άγγελος στις λύπες του. Λίγες στιγμές μονάχα έφταναν για να τον κάνει να ξεχάσει τα βάσανα και να τον πλανέψει με τα σκέρτσα της που κυμάτιζαν μέρα – νύχτα. Στιγμές ηρεμίας, στιγμές ευτυχίας… Στεκόταν στα βράχια για ώρες. Κοιτούσε το αέναο πέλαγος με τα μάτια κλειστά και την ψυχή ελεύθερη, έτοιμη να ταξιδέψει σε μέρη που το μυαλό δε φαντάζεται, δε λογαριάζει. Είχε πάντα μαζί του ένα κομμάτι χαρτί κι ένα μολύβι. Πότε ζωγράφιζε αέρινες μορφές, πότε έγραφε στίχους μεθυστικούς, γεμάτους αρώματα. Το γλυκό μελτέμι τού ψιθύριζε στο αυτί τραγούδια στα χρώματα της ίριδας. Ψιθύριζε κι αυτός δειλά, τραγούδια της νιότης. Μεγάλωνε και ωρίμαζε δίπλα στις ακριβές ομορφιές της, που μόνο εκείνη μπορούσε να του χαρίσει απλόχερα δίχως κάποιο υλικό αντάλλαγμα. Ζητούσε μονάχα την παρέα του, τη συντροφιά του…

Πέρασαν χρόνια πολλά από εκείνο το ηλιόλουστο πρωινό του Αυγούστου που μού φώναξε με ζήλο την επιθυμία του. Δεν ήταν ο ίδιος. Το σώμα του ήταν γερασμένο, μα τα γκριζαρισμένα μαλλιά και το θερμό χαμόγελο στόλιζαν με περίσσιο κάλλος το ρυτιδιασμένο του πρόσωπο. Όμως, κι εγώ δεν ήμουν η ίδια. Φαίνεται ότι, ο χρόνος ξέρει να χαράζει καλά τα σημάδια του στο πέρασμά του.
Είχε καιρό να ανταμώσει τη θάλασσα, αλλά κι εκείνη είχε καιρό να αντικρίσει τον άνθρωπο που την αγκάλιαζε ακόμα και στις τρικυμίες της. Εγώ καθόμουν απόμερα και ταξίδευα με το μυαλό σε άγνωστους προορισμούς. Τον είδα να πλησιάζει αργά και σταθερά προς το μέρος της. Πήγε και κάθισε κοντά της. Τα μάτια του ήταν βουρκωμένα. Δάκρυα μελαγχολίας κύλισαν στο κουρασμένο του πρόσωπο. «Μεγάλωσα…», αναφώνησε με τρεμάμενη φωνή. «Μεγάλωσα, εδώ κοντά σου. Έκανα όνειρα και σχέδια για το μέλλον. Τα χρόνια όμως, πέρασαν γοργά και το μέλλον έγινε σήμερα. Δεν ξέρω αν στη ζωή μου πέτυχα ή απέτυχα. Δε θα το κρίνω εγώ αυτό. Αφήνω τους άλλους να μιλήσουν. Να μιλήσουν, όχι να επικρίνουν τα λάθη και τα πάθη μου. Οι κήνσορες δε χωρούν στη ζωή μου…». Κι έπειτα σιωπή. Μονάχα τα κύματα της θάλασσας, που έσκαγαν με ορμή πάνω στα βράχια και ο άνεμος συνέθεταν με μαεστρία τούτη εδώ τη στιγμή.
Η ώρα κυλούσε αργά. Δε μιλούσε, μονάχα άκουγε το κονσέρτο που έπλαθε τόσο μαγικά η φύση. Η σιγή αυτή όμως, με τρόμαζε. Βρήκα ένα άθικτο μπουκάλι πεταμένο ανάμεσα στις πέτρες και την άμμο. Έβγαλα γρήγορα από την τσάντα ένα χαρτί κι ένα μολύβι. Έτρεξα προς το μέρος του. Η ξαφνική παρουσία και αναστάτωση που ήταν ζωγραφισμένη στο πρόσωπό μου δε φαίνεται να τον τρόμαξε. «Άργησες…», μού αποκρίθηκε, καθώς έστρεφε το βλέμμα προς το πέλαγος. Αισθάνθηκα ανακούφιση, όταν άκουσα τη φωνή του. Δεν απάντησα. Κάθισα πλάι του. Τύλιξα το χαρτί και το έβαλα μέσα στο μπουκάλι. Το έκλεισα καλά, να μην ανοίξει. Έφυγα από κοντά του και άρχισα να τρέχω προς τη θάλασσα, σαν άλογο που καλπάζει. «Θέλω να μείνει για πάντα παιδί, για πάντα! Μ’ ακούς; Για πάντα!», φώναξα με όση δύναμη μου απέμεινε. Και τα δάκρυα μελαγχολίας μεταμορφώθηκαν σε δάκρυα χαράς. 

Με εκτίμηση, Ψ
---------------------------
Υ. Γ. 1: Κάνε τους ανθρώπους που αγαπάς να χαμογελάνε.
Υ. Γ. 2: Πάρε κι εσύ μια βαθιά ανάσα και ζήσε την καθημερινότητά σου με θάρρος.

Τα Αρπακτικά Σκιές

 ...Τι είναι αυτό, δον Χουάν, ρώτησα. Βλέπω παντού γύρω μου σκιές, σκιές που ξεγλιστρούν.

Α, είναι το σύμπαν στην ολότητά του, απάντησε. Ασύγκριτο, μη γραμμικό, πέρα από το βασίλειο της σύνταξης. Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού ήταν οι πρώτοι που διέκριναν αυτές τις φευγαλέες σκιές, κι έτσι παρακολούθησαν τις κινήσεις τους. Τις είδαν όπως τις βλέπεις κι εσύ, και τις είδαν επίσης σαν ενέργεια που ρέει στο σύμπαν. Και ανακάλυψαν κάτι υπερβατικό.

Σώπασε και με κοίταξε. Οι παύσεις του ήταν πολύ καίριες. Σώπαινε πάντα όταν εγώ ένιωθα να κρέμομαι από μια κλωστή. Τι ανακάλυψαν δον Χουάν; τον ρώτησα.

Ανακάλυψαν πως έχουμε έναν ισόβιο σύντροφο, απάντησε με όση σαφήνεια μπορούσε. Ένα αρπακτικό, που ανέβηκε από τα βάθη του κόσμου και πήρε τον έλεγχο της ζωής μας. Τα ανθρώπινα όντα είναι αιχμάλωτοί του. Τούτο το αρπακτικό, που είναι πολλοί άρπαγες μαζί, είναι κύριος και αφέντης μας. Μας έκανε υπάκουους, αβοήθητους. Όταν πάμε να διαμαρτυρηθούμε, καταπνίγει τις διαμαρτυρίες μας. Κι όταν θελήσουμε να δράσουμε ανεξάρτητα, απαιτεί να μη δράσουμε καθόλου.

...Το γυροφέρνω τόση ώρα για να σου πω ότι κάτι μας κρατά αιχμαλώτους. Κι είμαστε όντως αιχμάλωτοι, δεσμώτες! Αυτό ήταν ένα ενεργειακό γεγονός για τους σαμάνους του Μεξικού.

Και γιατί μας κυρίευσε αυτό το αρπακτικό με τον τρόπο που μου περιγράφεις δον Χουάν; τον ρώτησα. Κάποια λογική εξήγηση πρέπει να υπάρχει.

Υπάρχει μια εξήγηση, μου αποκρίθηκε τότε σοβαρά. Και είναι η απλούστερη εξήγηση στον κόσμο. Αυτές οι οντότητες μας κυρίευσαν επειδή είμαστε η τροφή τους και μας απομυζούν ανελέητα γιατί είμαστε τα μέσα συντήρησής τους. Κι όπως εμείς εκτρέφουμε κοτόπουλα σε ορνιθοτροφεία, έτσι και τα αρπακτικά εκτρέφουν εμάς σε ανθρωποτροφεία. Ετσι έχουν πάντα άφθονο φαγητό.

Όχι, όχι, όχι, άκουσα τον εαυτό μου να κραυγάζει. Είναι παράλογο δον Χουάν. Είναι τερατώδες αυτό που λες. Απλώς δεν μπορεί να 'ναι αλήθεια, για τους μάγους τους κοινούς ανθρώπους ή οποιονδήποτε άλλο!

Γιατί όχι; έκανε ήρεμα ο δον Χουάν. Γιατί όχι; επειδή σε εξοργίζει;

Ναι, με εξοργίζει! απάντησα αμέσως. Αυτοί οι ισχυρισμοί είναι τερατώδεις!

Καλά, μου είπε, όμως δεν τα άκουσες όλα ακόμη. Περίμενε λίγο, να δεις πως θα νιώσεις. Θα σε βομβαρδίσω. Θα κάνω δηλαδή στο μυαλό σου τρομακτικές επιθέσεις, ασύλληπτες εφόδους. Και μη θαρρείς πως μπορείς να σηκωθείς και να φύγεις, γιατί είσαι εγκλωβισμένος. Οχι γιατί σε κρατάω εγώ αιχμάλωτο, αλλά επειδή υπάρχει κάτι μέσα σου που θα σε εμποδίσει να φύγεις, ενώ ένα άλλο κομμάτι σου θα γίνει αληθινά έξω φρενών. Γι αυτό, θωράκισε τον εαυτό σου.

Κάνω έκκληση στο αναλυτικό σου μυαλό, είπε ο δον Χουάν. Σκέψου για μια στιγμή και πες μου: Πως εξηγείς την αντίφαση ανάμεσα στη νοημοσύνη του ανθρώπου που μηχανεύεται, οργανώνει και κατασκευάζει και την ηλιθιότητα των συστημάτων των πεποιθήσεων και δοξασιών του ή την ηλιθιότητα της αντιφατικής συμπεριφοράς του; Οι μάγοι πιστεύουν ότι τα αρπακτικά μας έχουν δώσει τα συστήματα πεποιθήσεων που ασπαζόμαστε, τις ιδέες μας για το καλό και το κακό, τα κοινωνικά μας ήθη. Τα αρπακτικά είναι που δημιούργησαν τις ελπίδες τις προσδοκίες μας, το όραμα της επιτυχίας, τον εφιάλτη της αποτυχίας. Αυτά τα αρπακτικά μας έδωσαν την πλεονεξία, την απληστία και τη δειλία μας. Είναι τα αρπακτικά αυτά που μας κάνουν αυτάρεσκους, κοινότοπους και εγωπαθείς.
Μα πως μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά, δον Χουάν; τον ρώτησα, ενώ τα λόγια του μ' είχαν θυμώσει ακόμη περισσότερο. Τι κάνουν δηλαδή; Τα ψιθυρίζουν στ' αυτί μας όλα αυτά όταν κοιμόμαστε;

Όχι δεν το κάνουν έτσι. Αυτό είναι βλακώδες! Απάντησε χαμογελώντας ο δον Χουάν. Είναι απείρως πιο ικανά και συγκροτημένα. Για να μας κρατούν υπάκουους, μειλίχιους κι ανίσχυρους, τα αρπακτικά χρησιμοποιούν ένα καταπληκτικό τέχνασμα – καταπληκτικό από άποψη στρατηγικής φυσικά. Είναι ένα φρικτό τέχνασμα για όσους το υφίστανται. Μας έδωσαν το μυαλό τους! Μ' άκουσες; Τα αρπακτικά μας έδωσαν το μυαλό τους, που έγινε και δικό μας. Το μυαλό των αρπακτικών είναι ταραγμένο, αντιφατικό, σκυθρωπό, πλημμυρισμένο από το φόβο μην αποκαλυφθεί από στιγμή σε στιγμή.

Ξέρω πως μολονότι δεν πείνασες ποτέ, συνέχισε, ανησυχείς για το πως θα εξασφαλίσεις την τροφή σου, κάτι που δεν είναι παρά η ανησυχία του αρπακτικού που φοβάται μήπως ανά πάσα στιγμή αποκαλυφθεί το τέχνασμά του και του αρνηθούν την τροφή που έχει τόση ανάγκη. Μέσω του ανθρωπίνου νου, που άλλωστε είναι ο δικός τους νους, τα αρπακτικά εισάγουν στη ζωή των ανθρώπινων όντων οτιδήποτε τα εξυπηρετεί. Με τον τρόπο αυτό κατορθώνουν να αποκτήσουν λίγη ασφάλεια, που λειτουργεί σαν ασπίδα απέναντι στο φόβο τους.

Δεν είναι ότι δεν μπορώ να δεχτώ τη φαινομενική αξία όσων λες δον Χουάν, είπα. Θα μπορούσα, αλλά υπάρχει κάτι τόσο αηδιαστικό σ' αυτό τον ισχυρισμό, που με απωθεί και με αναγκάζει να κρατήσω αντίθετη στάση, να επιχειρήσω να σε αντικρόυσω. Αν είναι αλήθεια πως μας τρώνε πως το κάνουν;

Μου εξήγησε ότι οι μάγοι βλέπουν τα ανθρώπινα όντα σαν παράξενες, φωτεινές σφαίρες ενέργειας, που καλύπτονται ολόκληρες από ένα λαμπερό περίβλημα, κάτι σαν λούστρο, σαν επίχρισμα, ένα κάλυμμα που εφαρμόζει σφιχτά στο κουκούλι της ενέργειάς τους. Συνέχισε λέγοντας πως αυτό το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης είναι που καταναλώνουν τα αρπακτικά, και πως όταν ένα ανθρώπινο ον φτάσει στην ενηλικίωση, το μόνο που απομένει από αυτό το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης είναι μια στενή λωρίδα που φτάνει από το έδαφος ως τις άκρες των δαχτύλων των ποδιών. Αυτή η λωρίδα επιτρέπει στην ανθρωπότητα να επιζήσει, μόλις και μετά βίας.

Σαν να 'βλεπα όνειρο, άκουσα τον δον Χουάν Μάτους να μου εξηγεί ότι, απ' όσο ήξερε, ο άνθρωπος είναι το μοναδικό είδος που διαθέτει το λαμπερό περίβλημα της επίγνωσης έξω από το φωτεινό του κουκούλι. Γίνεται επομένως εύκολο θύμα μιας διαφορετικής επίγνωσης όπως είναι η σκλήρή επίγνωση του αρπακτικού.

Στη συνέχεια έκανε την πιο δυσοίωνη δήλωση που είχα ακούσει ποτέ από τα χείλη του. Μου είπε ότι αυτή η στενή λωρίδα επίγνωσης αποτελεί τον πυρήνα της αυτοανάκλασης, όπου εγκλωβίζεται αμετάκλητα ο άνθρωπος. Με τον επιδέξιο χειρισμό της αυτοανάκλασης, της μοναδικής λάμψης επίγνωσης που αφήνουν στον άνθρωπο τα αρπακτικά δημιουργούν αναλαμπές επίγνωσης, τις οποίες στη συνέχεια καταναλώνουν με αδίστακτο, ληστρικό τρόπο. Μας φορτώνουν με ανόητα προβλήματα που αναγκάζουν εκείνες τις αναλαμπές επίγνωσης να γεννηθούν, και κατορθώνουν μ' αυτό τον τρόπο να μας κρατούν ζωντανούς, ώστε να μπορούν να τρέφονται από την ενεργειακή αναλαμπή των ψευδοανησυχιών μας.

Τον ρώτησα: γιατί οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού, όπως και όλοι οι σύγχρονοι σαμάνοι, μολονότι βλέπουν τα αρπακτικά δεν κάνουν τίποτα γι' αυτό;

Δεν υπάρχει τίποτα που θα μπορούσαμε να κάνουμε γι' αυτό εσύ ή εγώ, μου απάντησε θλιμμένα. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να αποκτήσουμε αυτοπειθαρχία και να τη φτάσουμε σ' ένα σημείο όπου δε θα μπορούν να μας αγγίξουν.

Πως μπορείς να ζητήσεις από τους συνανθρώπους σου να ακολουθήσουν μια τόσο αυστηρή αυτοπειθαρχία; Θα σε περιγελάσουν και θα σε γελοιοποιήσουν, ενώ οι πιο επιθετικοί θα σε μαυρίσουν στο ξύλο. Κι όχι τόσο επειδή δεν θα σε πιστέψουν. Κάπου στα βάθη κάθε ανθρώπινου όντος υπάρχει η προγονική γνώση της ύπαρξης των αρπακτικών. Το ξέρουν τα σπλάχνα σου.

...Οι σαμάνοι του αρχαίου Μεξικού είδαν τα αρπακτικά. Τα ονόμασαν ιπτάμενους επειδή κάνουν βουτιές στον αέρα. Δεν είναι όμορφο θέαμα. Μεγάλες, αδιαπέραστες σκιές που σκίζουν τον αέρα. Μετά προσγειώνονται βαριά στο έδαφος. Οι σαμάνοι προβληματίστηκαν πολύ για το πότε εμφανίστηκαν στη γη. Είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο άνθρωπος ήταν κάποτε ένα τέλειο ον, ικανό να επιτελέσει με θαυμαστη διαορατικότητα άθλους επίγνωσης που στις μέρες μας έχουν τη μορφή μύθων και θρύλων. Κι έπειτα όλα χάθηκαν κι έχουμε τώρα έναν άνθρωπο σε καταστολή.

Τι λες τώρα, δον Χουάν; τον ρώτησα άψυχα.

Αυτό που λέω είναι πως δεν έχουμε να αντιμετωπίσουμε κάποια συνηθισμένα αρπακτικά. Είναι πολύ έξυπνα, πολύ συγκροτημένα. Χρησιμοποιούν πολύ μεθοδικά το σύστημα που θα μας εξουδετερώσει. Ο άνθρωπος, το μαγικό ον που προορίζεται να γίνει, παύει να είναι πλάσμα μαγικό. Δεν είναι παρά ένα κομμάτι κρέας. Δεν υπάρχουν πια άλλα όνειρα γι' αυτόν, πέρα από τα όνειρα ενός ζώου αναθρεμμένου για να γίνει κάποτε ένα κομμάτι κρέας: κοινότοπα, συμβατικά, ηλίθια...

Carlos Castaneda "The active side of infinity"

Eπιθυμία να υποφέρεις

Eπιθυμία να υποφέρειςΣτο μυαλό μου γυροφέρνει μια επιθυμία. Θέλω να κάνω κάτι που να δελεάζει και να ξεσηκώνει συνεχώς τους χιλιάδες νεαρούς Ευρωπαίους, που κανείς τους δεν μπορεί να υποφέρει ούτε την ανία, ούτε τον εαυτό του. Καταλαβαίνω πως πρέπει να υπάρχει μέσα τους μια επιθυμία να υποφέρουν με κάθε τρόπο για να βγάλουν από τον πόνο αυτό ένα πιθανό λόγο για να ενεργήσουν και να κάνουν μεγάλα πράγματα.

Χρειάζεται ψυχικός πόνος! Και στον πόνο αυτό, τον ψυχικό πόνο, οφείλονται οι κραυγές των πολιτικών, σ’αυτόν αναμέτρητες και κάθε έντονου βαθμού «απογνώσεις», οι ψευδολογίες, φτιαχτές και παραφουσκωμένες θεομηνίες και η τυφλή επιθυμία που δείχνουν στο να τις πιστεύουν.

Αυτός ο νεαρός κόσμος έχει την απαίτηση να του έρχεται ή να φανερώνεται ΑΠ’ ΕΞΩ όχι η ευτυχία, αλλά η δυστυχία.

Η φαντασία του σπεύδει κιόλας από πρωτύτερα και του δίνει τις αναλογίες ενός τέρατος, για να έχει τη δυνατότητα αργότερα να παλεύει με ένα τέρας. Αν αυτοί οι τόσο διψασμένοι για οδύνη αισθάνονταν μέσα τους τόση δύναμη ώστε να «αυτοευεργετηθούν» χωρίς να συμμετάσχει ο εξωτερικός κόσμος, για να κάνουν για τον εαυτό τους κάτι αλλά μόνοι τους, τότε θα μπορούσαν να δημιουργήσουν από μέσα τους μια ανώτερη προσωπική αθλιότητα.

Και τότε οι επινοήσεις τους θα μπορούσαν να είναι πιο λεπτές και τα αισθήματα τους θα μπορούσαν να αποδώσουν τον ήχο της καλής μουσικής, ενώ, περιμένοντας έτσι, να γεμίζουν τον κόσμο με την κραυγή της απόγνωσης τους και πολλές φορές, αντανακλαστικά, με το συναίσθημα της απόγνωσης που, χωρίς αυτούς, δεν θα υπήρχε!

Τίποτα δεν είναι σε θέση να κάνουν από μόνοι τους. Και γι’ αυτό γράφουν στον τοίχο τη δυστυχία των άλλων και άλλοι άλλων και έτσι συνεχίζεται για πάντα.

Σας ζητώ συγνώμη, αγαπητοί μου φίλοι, γιατί είχα το θάρρος να μολυβδώσω την ΕΥΤΥΧΙΑ ΜΟΥ.

Φρίντριχ Νίτσε

Το Χρήμα Μιλάει

Το Χρήμα ΜιλάειΤι είναι στ’ αλήθεια το χρήμα; Γιατί όλοι ασχολούνται μ’ αυτό; Γιατί το ποθούν όλοι οι άνθρωποι απ’ αιώνων τώρα και γιατί ονομάστηκε «άδικος μαμμωνάς»; Τι «κρύβεται» στ’ αλήθεια πίσω του και γιατί όλο το σύγχρονο οικοδόμημα των κοινωνιών και κρατών στηρίζεται σ’ αυτό, αν θα υπάρχει, αν θα στερέψει, αν θα τελειώσει, αν θα εξαφανιστεί; «Γιατί» τρέμουν τα χρηματιστήρια και νεβοκατεβαίνουν οι τιμές σε κάθε τράνταγμα, φήμη, πληροφορία, θεομηνία, μείωση τιμών καυσίμων κλπ; Γιατί όλοι αναφέρονται στις τράπεζες, ιδιαίτερα δε στις Κεντρικές Τράπεζες, ως οι θεμέλιοι λίθοι όλης της οικονομίας;

Το χρήμα είναι από εκείνα τα πράγματα στη ζωή που κρατά τον εγκέφαλο των περισσοτέρων ανθρώπων απασχολημένο, όσο τίποτ’ άλλο στον κόσμο! Πολύ λίγα πράγματα έχουν εξίσου ανάλογη επιρροή όπως το χρήμα, εκτός ίσως από τις ανθρώπινες σχέσεις, τη γνήσια αγάπη και τη φυσική εκδήλωση -μέσω του σώματος- κάποιων από αυτών των σχέσεων . Αν ρωτήσετε τυχαία κάποιον ή κάποια, ποια θα ήταν η μεγαλύτερη επιθυμία του/της, οι πιθανότητες να απαντήσει: «Την κατοχή ενός τεράστιου ποσού χρημάτων» είναι πολύ αυξημένες.

Το χρήμα αποτελεί ευαίσθητο σημείο για πολλούς, θέμα που αγγίζει ευαίσθητες χορδές στην ψυχή εκατομμυρίων ανθρώπων. Όταν οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω απ’ αυτό, πολλοί αλλάζουν θέμα, άλλοι κοκκινίζουν, μερικοί νιώθουν άβολα, κάποιοι «αρρωσταίνουν» ενώ άλλοι εξιτάρονται, κάποιοι το ονειρεύονται και σχεδιάζουν πάνω σ’ αυτό, κάποιοι άλλοι το κυνηγούν ανελέητα δίχως οίκτο στους συνανθρώπους τους!

Άλλοι το μίσησαν, άλλοι το αγάπησαν, κάποιοι το έλκυσαν πάνω τους χωρίς δυσκολίες, κάποιοι άλλοι το κυνηγούν μια ζωή αλλά αυτό φεύγει απ’ αυτούς. Στην πραγματικότητα, σχεδόν όλοι οι άνθρωποι δε γνωρίζουν τι είναι το χρήμα, συνεπώς, σχεδόν όλοι έχουν περί τούτου περιορισμένη αντίληψη. Νομίζουν ότι υπάρχει συγκεκριμένος αριθμός χρημάτων παγκοσμίως ή στη χώρα τους… Αυτή η αντίληψη όμως πηγάζει από περιορισμένες και λανθασμένες θεωρίες, σε ένα φαινόμενο αυτοεκπληρούμενο ή τρόπον τινά, «φαύλο κύκλο»!
Κατ’ ουσίαν, η έλλειψη χρημάτων είναι σκέτη ουτοπία, που προέρχεται από την περιορισμένη αντίληψη της πραγματικότητας και της ελλιπούς γνώσης του οικονομικού συστήματος. Εν ολίγοις, δεν μπορεί να υπάρξει περιορισμός χρημάτων, το χρήμα υποχρεούται από τη φύση του να είναι απεριόριστο και ατελείωτο! Το θέμα είναι σοβαρό και χρήζει ενδελεχούς και πλήρους κατανόησης για ν’ αποφεύγονται παρερμηνείες και παρεξηγήσεις, ειδικά στον «χρηματοκρατούμενο» αιώνα μας. Θα πρέπει όμως, πρωτίστως, ο καθένας να προσπαθήσει να αλλάξει τις αντιλήψεις του, να ανοίξει τους ορίζοντές του και να αποδεχτεί κάποιες αρχές.
Επειδή η συνειδητοποίηση του φαινομένου του χρήματος είναι υψίστης σημασίας, θα πρέπει όλοι να προβούμε ΤΩΡΑ σε αναψηλάφηση των δεδομένων που είχαμε μέχρι σήμερα, να γκρεμίσουμε παλιές αντιλήψεις και να κατανοήσουμε με ανοιχτό πνεύμα τα νέα δεδομένα, που, δυστυχώς ή ευτυχώς, επηρεάζουν σε μέγιστο βαθμό και την οικονομική μας κατάσταση! Όταν πιστεύεις και νιώθεις ότι «κάτι δεν είναι αρκετό», τότε αυτή θα είναι η πραγματικότητά σου! Θα δημιουργήσεις μια πραγματικότητα όπου τίποτα δε θα είναι αρκετό.
Αν συνειδητοποιούσες ότι τίποτα δεν είναι περιορισμένο αλλά άφθονο, αν συνειδητοποιούσες ότι τα πάντα στη Δημιουργία αυτή είναι άφθονα, θα βουτούσες στην πηγή (!) ναι ή όχι; Για το λόγο αυτό, θα πρέπει να είμαστε όλοι προετοιμασμένοι για την αλήθεια, όταν αυτή καταδειχθεί με αποδείξεις και πειθώ.
Ήδη υπάρχουν στον κόσμο αρκετές ιστορίες και ανακρίβειες που δε βοηθούν αλλά παραπλανούν. Αυτές οι ιστορίες, ή θεωρίες κατ’ άλλους (οικονομικής φύσης πρωτίστως και δευτερευόντως κοινωνικής), ίσως φαντάζουν αληθινές και δελεαστικές σε πολλούς από εμάς.

Αν, για παράδειγμα, «ειδικός» οικονομολόγος αναπτύξει οικονομικές θεωρίες στα βραδινά δελτία ειδήσεων περί της κρίσης που μαστίζει τη χώρα, πάρα πολλοί από εμάς θα τον πιστέψουμε χωρίς αμφιβολία! Εφόσον είναι «ειδικός», θα ξέρει. Κι επειδή είναι «ειδικός», θα τον πιστέψουμε σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό απ’ ό,τι θα καταδειχθεί με το παρόν!

Αλλά, πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι η αλήθεια δεν είναι πάντα ευχάριστη στην αρχή και τούτο επιτυγχάνεται με την πλήρη «διάνοιξη» του νου μας, κατά τη γνωστή ρήση: «Το ανθρώπινο μυαλό είναι σαν το αλεξίπτωτο, για να λειτουργήσει πρέπει να ανοίξει». Πάντως, όταν μπει το «φως», το παιχνίδι του χρήματος θ’ αρχίσει να φαίνεται πιο διασκεδαστικό, θα παίζετε κι εσείς ίσως με τους δικούς σας όρους.

Οι κατέχοντες όμως τα μυστικά του χρήματος και του, σε ισχύ, οικονομικού συστήματος, γνωρίζουν άριστα τις κοινωνικές τάσεις και επιθυμίες, τις χειρίζονται ακόμη καλύτερα και τις χρησιμοποιούν αν αγνοία μας, πριν από μας για μας!

Έτσι, περιβάλλουν το όλο θέμα με βαρετές αριθμολογίες, ανούσιες οικονομικές εξισώσεις, διαγράμματα, αέρινες θεωρίες στατιστικών κ.ο.κ. για να τους αφήνουμε ήσυχους. Κι εμείς τους αφήνουμε ήσυχους … αλλά αυτοί κυβερνούν ουσιαστικά όλη τη γη!