Τετάρτη 6 Αυγούστου 2014

Σώσε το πλοίο...

christensen-courtshipΛίγο η ρουτίνα, λίγο η καθημερινότητα με τα προβλήματα της, λίγο η απόσταση και ο ύπνος με ανοιχτό το σκαιπ, λίγο η αναποφασιστικότητα και η έλλειψη ρευστού, πολύ οι δικαιολογίες, οι σχέσεις βουλιάζουν. Το καράβι τρίζει, απέναντι η θάλασσα σηκώνεται θεόρατη και οι εραστές καρφωμένοι στη θέση τους, Μουδιασμένοι βλέπουν το θεριό να έρχεται κατά πάνω τους.
 Σαν καπετάνιοι, θα μπορούσαν να στρίψουν λίγο το τιμόνι και να αποφύγουν το τεράστιο κύμα.
 
Κατά μέτωπο επίθεση, ο βίαιος χωρισμός. Αλληλοκατηγορίες, σπαραγμός, ο εγωισμός που γίνεται θάλασσα, υψώνεται και τους γκρεμίζει. Οι εραστές πνίγονται , βουλιάζουν σε μια θάλασσα από δάκρυα, ξεβράζονται σε άλλες παραλίες. Ίσως παραλίες παλιές και γνώριμες. Ίσως όχι τόσο ενδιαφέρουσες, αλλά με νερά γνώριμα και ασφαλή. Ας μην κρυβόμαστε, ο πρώην φαντάζει πάντα ιδανική περίπτωση. Παυσίπονο και όχι γιατρειά, ελπίδα αλλά όχι πίστη για την πορεία. Δεν δούλεψε όταν η σχέση ήταν υπαρκτή, γιατί να δουλέψει τώρα; Ίσως οι νέες παραλίες να είναι φουρτουνιασμένες, σκοτεινές και ακόμη πιο τρομακτικές. Ο φόβος της μοναξιάς είναι μεγάλος. Η ανάγκη για συντροφικότητα ή έστω για σεξ, μας ωθεί σε επιλογές αντάξιες του βραβείου της ανοιχτής παλάμης. Και των δύο χεριών. Ίσως είναι τυχεροί και η νέα παραλία είναι το λιμάνι τους, το αγκυροβόλι τους. Εδώ είναι η ιδανική περίπτωση, κατά την οποία μετά από ένα δύσκολο χωρισμό, βρίσκουμε το ταίρι που επιθυμούσαμε και ευτυχισμένοι ζούμε την «γαλάζια λίμνη» ,σε λιγότερο πρωτόγονη μορφή.

Μην ξεχνάμε όμως ότι ο ένας από τους δυο μπορεί να στρίψει το τιμόνι. Την κρυολουσία δεν θα την γλυτώσουνε αλλά πάντως δεν θα πνιγούνε. Για να γίνει αυτό χρειάζεται κάποιος από τους δύο να μετακινηθεί από την θέση του. Χρειάζεται να εγκαταλείψει τον εγωισμό του και να αναλάβει να σώσει την σχέση του, πιάνοντας με υπομονή και στιβαρά χέρια το τιμόνι. Και για αυτό χρειάζονται γρήγορες και αποτελεσματικές κινήσεις.  Ανιδιοτέλεια δε σημαίνει αφήνω τον άλλο γιατί δεν μπορώ να ακολουθήσω τα θέλω του, επειδή αυτά συγκρούονται με τα δικά μου. Αν θέλουμε να μιλάμε για  Ανιδιοτέλεια, πρέπει να είμαστε διαθέσιμοι να θυσιαστούμε, να πατήσουμε τις επιθυμίες μας γιατί η εκπλήρωση της επιθυμίας του άλλου θα προξενήσει ισάξια ευτυχία και σε εμάς.  Ανιδιοτέλεια θα πει να προσπαθώ για τον άλλο, χωρίς να σκέφτομαι εμένα, όχι τόσο όσο δεν με ξεβολεύει. Διότι για ποια ανιδιοτέλεια μιλάμε όταν προσφέρουμε στον άλλο μόνο αυτά που, ως ένα σημείο, εξυπηρετούν και εμάς; Η υπέρβαση είναι αυτή που κάνει την διαφορά. Ίσως και εκεί να βρίσκεται και η πραγματική αγάπη, ίσως εκεί να βρίσκεται η πηγή των λύσεων. Ψιλά γράμματα για τους εραστές του λέγειν και όχι του πράττειν.
 
Ίσως αν σκεφτόμασταν με γνώμονα την ευτυχία του άλλου να ήμασταν καλύτεροι σύντροφοι. Η βολή είναι χειρότερη και από τη ρουτίνα της καθημερινότητας. Αν μπαίναμε στη διαδικασία να ξεβολευτούμε για τον άλλο, να αποδεικνύουμε έμπρακτα την αγάπη μας, η ζωή μας να είναι μια μόνιμη κρουαζιέρα. Ειδάλλως είμαστε καταδικασμένοι και έκπτωτοι καπετάνιοι, χωρίς πλοίο, χωρίς λιμάνι.

Ο Λεωνίδας είπε το "Μολών Λαβέ" - Η ανυπέρβλητη αξία της ρήσης

Tο 480 π.Χ. ο θρυλικός βασιλιάς της Σπάρτης Λεωνίδας, στα Στενά των Θερμοπυλών είπε την ιστορική φράση, απάντηση στον βασιλιά των Περσών Ξέρξη να παραδώσει τα όπλα,
«Μολών Λαβέ».

Οι 300 Σπαρτιάτες του Λεωνίδα αντιστάθηκαν μέχρι να πέσει και ο τελευταίος, μένοντας ανεξίτηλοι στην ιστορική μνήμη και κατακτώντας δικαιωματικά ένα βάθρο στο πάνθεον των παγκόσμιων ηρώων...
Το History Channel παρουσιάζει με λεπτομερή τρόπο -και με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας- την ηρωική μάχη των Θερμοπυλών, για την οποία μόνο θριαμβευτικά κείμενα έχουν γραφτεί!



Το "μυστικό" των ηλεκτροφόρων χελιών

 Επιστήμονες κατάφεραν να «διαβάσουν» για πρώτη φορά την αλληλουχία του γονιδιώματος του ηλεκτροφόρου χελιού. Όπως αναφέρει δημοσίευμα της βρετανικής εφημερίδας Daily Mail, αυτή η ανακάλυψη αποκαλύπτει «το μυστικό του πώς τα ψάρια με ηλεκτρικά όργανα έχουν εξελιχθεί έξι φορές στην ιστορία της ζωής για να καταφέρνουν να παράγουν ηλεκτρική ενέργεια έξω από το σώμα τους».

Η συγκεκριμένη έρευνα ρίχνει φως στο γενετικό σχεδιάγραμμα που χρησιμοποιείται από τους οργανισμούς αυτούς, για να εξελιχθούν αυτά τα πολύπλοκα, νέα όργανα.

Την έρευνα διεξήγαγαν επιστήμονες από το πανεπιστήμιο Michigan State University (MSU), το πανεπιστήμιο Wisconsin-Madison (U-W), το πανεπιστήμιο Texas-Austin και το ινστιτούτο Systemix.
«Είναι πραγματικά συναρπαστικό να διαπιστώνεις ότι πολύπλοκες δομές όπως το ηλεκτρικό όργανο, το οποίο εξελίχθηκε εντελώς ανεξάρτητα σε έξι ομάδες των ψαριών, φαίνεται να μοιράζεται κοινή γενετική εργαλειοθήκη» δήλωσε ο Jason Gallant, ζωολόγος και συν-επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας από το MSU.

«Οι βιολόγοι έχουν μόλις αρχίσει να μαθαίνουν -χρησιμοποιώντας τη γονιδιωματική- ότι η εξέλιξη δημιουργεί παρόμοιες δομές από τα ίδια υλικά εκκίνησης, ακόμη κι αν οι εν λόγω οργανισμοί δεν έχουν κάποια συγγενική σχέση» πρόσθεσε ο ίδιος.

Παγκοσμίως υπάρχουν εκατοντάδες είδη ηλεκτρικών ψαριών, που ανήκουν σε έξι ευρείες κατηγορίες. Η ποικιλομορφία τους είναι τόσο μεγάλη, ώστε ο ίδιος ο Δαρβίνος χαρακτήρισε τα ηλεκτρικά ψάρια ως κρίσιμα παραδείγματα συγκλίνουσας εξέλιξης, όπου άσχετα ζώα εξελίσσονται ανεξάρτητα εμφανίζοντας παρόμοια χαρακτηριστικά για να προσαρμοστούν σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, ή οικολογική θέση, σημειώνει το ίδιο δημοσίευμα.

Όλα τα μυϊκά και νευρικά κύτταρα έχουν ηλεκτρικό δυναμικό και μια απλή συστολή ενός μυός απελευθερώνει ένα μικρό ποσό ηλεκτρικής τάσης.

Πριν από 100-200 εκατομμύρια χρόνια, μερικά ψάρια άρχισαν να ενισχύουν το δυναμικό αυτό με την εξέλιξη των μυϊκών κυττάρων σε τροποποιημένους μύες ή νευρικά κύτταρα που παρήγαγαν ηλεκτρική ενέργεια σε πολύ υψηλότερες τάσεις από εκείνες που χρησιμοποιούνται για να κάνουν τους μύες να δουλεύουν.

Η μελέτη αυτή παρέχει την πρώτη αλληλουχία του γονιδιώματος των ηλεκτρικών ψαριών στον κόσμο, καταλήγει το δημοσίευμα προσθέτοντας, ότι οι ερευνητές θα εστιάσουν τις μελλοντικές τους έρευνες στην εξέταση του ρόλου των γονιδίων αυτών στην ανάπτυξη των ηλεκτρικών οργάνων.

Η ΑΛΛΗ ΕΚΔΟΧΗ

Δεν συμβαίνει κάτι καλέ μου φίλε.
Μην ανησυχείς. Εδώ γύρω τριγυρίζω.
Για την ακρίβεια δεν συμβαίνει τίποτα απολύτως. Μια επαναλαμβανόμενη φάρσα η καθημερινότητα... ΜΙΑ ΕΠΑΝΑΛΑΜΒΑΝΟΜΕΝΗ ΦΑΡΣΑ Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΕΩΣ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ!... ΕΩΣ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ...Αποφάσισα να μην παίρνω πολύ στα σοβαρά αρκετά πράγματα, ξεκινώντας από εμένα .

Για να νοιώσουμε πως κάτι νέο γεννιέται ή για να έχουμε κέφι να παλέψουμε να το γεννήσουμε πρέπει να αφουγκραστούμε γύρω μας ανθρώπους ζωντανούς, με ψυχή, με όρεξη, με κέφι για τη ζωή, με αγάπη, ανθρώπους θαυμάσιους, εμπνευσμένους, που να πατάνε τουλάχιστον με το ένα πόδι έξω από την αθλιότητα του τίποτα. ...ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΨΥΧΗ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΕ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΟΡΘΗ ΚΡΙΣΗ...Οχι ανθρώπους πνιγμένους στη μιζέρια, όχι κακομοίρηδες, ούτε και φαφλατάδες που απλά μυρηκάζουν τα γεγονότα. Ούτε τσάμπα νταήδες. Ούτε ηλίθιους με αυτοπεποίθηση. Ούτε έξυπνους γεμάτους ανασφάλειες. Βλέπεις κάτι από όλα αυτά? ...ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΣΤΟΝ ΠΕΡΙΓΥΡΟ ΣΟΥ;...Νοιώθεις πως γύρω μας υπάρχει σοβαρότητα? Νοιώθεις πως κάποιος σου λέει την αλήθεια και δεν σε δουλεύει. Πόσους μπορείς να μου απαριθμήσεις τώρα επί τόπου, που να μην κοροϊδευονται από κάποιο προσωπικό τους ίνδαλμα, σωτήρα, θεό, εμμονή, πάθος, αρρώστεια, παραμύθιασμα ?
ΚΙ ΑΝ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΟΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ...ΟΤΙ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΟΥ ΣΟΥ ΛΕΕΙ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ...ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΤΟΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΑΘΑΡΑ ΚΙ ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΠΑΡΑΜΟΡΦΩΤΙΚΟΥΣ ΦΑΚΟΥΣ ΤΗΣ ΝΟΗΣΗΣ ΣΟΥ...ΚΙ ΑΝ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΣ ΠΩΣ ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΟΤΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΘΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΛΕΡΩΣΕΙΣ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΠΟΥ ΣΟΥ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ;...


Και για να μην αδικούμε κανέναν, έσβησα από το τεφτέρι μου κι εκείνο το συνηθισμένο που έλεγα - εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων - Ούτε αυτό. Η ελάχιστη εξαίρεση είμαστε όλοι μας. Ο καθένας έχει μια καλή δικαιολογία να πει στον εαυτό του. Ο καθένας είναι εύκολο να δείξει τον απέναντι. Δεν υπάρχουν εξαιρεσεις στη γενικευμένη αποχαύνωση, εκτός κι αν εξαίρεση θεωρείς το γεγονός πως κάποιος χώνει μπινελίκια μέσα στα κοινωνικά δίκτυα κρυμμένος πίσω από μια οθόνη. Από τη στιγμή που κοινωνάμε όλοι από το ίδιο βρωμερό τσουκάλι, έστω και με διαφορετικούς τρόπους, είμαστε ΣΥΜΜΕΤΟΧΟΙ σ΄αυτό το καραγκιοζιλίκι.

Ασε με σου λέω να τριγυρίζω έτσι άσκοπα και να προσπαθώ να δημιουργήσω το δικό μου σύμπαν. Μισάνθρωπος δεν μπορώ να γίνω. Εκμεταλλευτής ούτε. Ούτε αναίσθητος. Ούτε ξέρω πως να τα 'κονομάω από τη συμφορά του άλλου.
ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΜΟΝΟ ΝΑ ΚΑΝΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΖΩ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΝΟΗΣΗ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΡΑΣΙΤΑ...ΑΦΟΥ ΟΤΑΝ ΜΕΝΩ ΜΟΝΟΣ ΒΓΑΖΩ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑΣ ΜΟΥ ...ΚΑΘΩΣ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΟΤΙ ΕΚΕΙ ΦΩΛΙΑΖΟΥΝ ΜΥΡΙΑΔΕΣ ΠΑΡΑΣΙΤΑ...

 Επέλεξα να βλέπω λοιπόν, πλέον, τη γελοία όψη της ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗΣ πραγματικότητας.
Γιατί το να προσπαθείς να κατανοήσεις ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ποιος καραγκιόζης είπε τη μεγαλύτερη ηλιθιότητα, ή το πιο θρασύ ψέμμα, ή το πιο γλοιώδες επιχείρημα, ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΡΕΣΤΟΣ ΣΤΟΝ ΘΕΟ ΤΟΥ Η ΣΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΟΥ Η ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΠΡΟΣΒΛΕΠΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΟΦΕΛΟΣ Η ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΛΥΨΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΑΡΡΩΣΤΗΜΕΝΗ ΨΥΧΗ είναι στ΄αλήθεια εξουθενωτικό... ΜΟΝΟΝ ΕΤΣΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΩΣ ΤΩΡΑ ΚΑΤΑΦΕΡΑ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΚΑΠΩΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ..ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΔΗΛΑΔΗ...

Γέλα παλιάτσο, γέλα.
Οσο για τη σωτηρία κι από που θα έρθει?

Η γη γυρίζει, αν παραμείνουμε σε ακόμα μεγαλύτερη ακινησία από ότι είμαστε τώρα έχουμε μια ελπίδα να χαζεύουμε τη ζωή σαν εκείνους που δεν πρόλαβαν ν΄ανέβουν στο καρουζέλ και κοιτάνε ζαλισμένοι εκείνους που πρόφτασαν, να στροβιλίζονται. Μπορεί με το γύρνα γύρνα να περάσει κι η σωτηρία καμιά μέρα από μπροστά μας και να τη τσακώσουμε. Που ξέρεις? Και κούτσα- κούτσα μεταξύ κλάψας, μιζέριας, ελεημοσύνης, τζόγου και προσευχής μπορεί κάτι να κάτσει.
ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΝΑΙ ...ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΑΣ ΥΠΟΘΕΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΜΑΣ ΔΩΘΗΚΕ ΤΟ ΔΩΡΟ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΑΠΟ ΠΟΥ ΘΑ ΕΛΘΕΙ ...ΚΑΙ ΟΝΤΩΣ ΘΑ ΕΛΘΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΓΝΩΣΗ ΠΟΥ ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΜΕ ΨΥΧΗ ΑΚΟΥΡΑΣΤΑ ΜΑΣ ΜΕΤΑΔΙΔΟΥΝ...ΑΛΛΑ ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΑΝ ΘΕΩΡΙΣΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙ ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΝΟΗΤΙΚΗ ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΝΑ ΛΟΙΔΩΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΤΙΘΕΜΑΣΤΕ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ......ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΟΛΥ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΝΑ ΚΟΨΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΤΑ ΑΟΡΑΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΝΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΡΑΤΟΥΝ ΔΕΣΜΩΤΕΣ ΣΤΗΝ ΦΑΙΝΟΜΕΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ...ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΥΠΟ ΤΗΝ ΠΡΟΥΠΟΘΕΣΗ ΑΥΤΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΤΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΙΝΗΘΟΥΜΕ ΞΕΠΕΡΝΩΝΤΑΣ ΤΙΣ ΕΠΩΔΥΝΕΣ ΑΓΚΥΛΩΣΕΙΣ ΜΑΣ..ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΒΑΛΟΥΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΑΝΑΠΤΥΞΟΥΜΕ ΚΡΙΤΙΚΟ ΣΤΟΧΑΣΜΟ ΩΣΤΕ ΝΑ ΚΙΝΗΘΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΣΩΣΤΗ ΚΑΤΕΥΘΥΝΣΗ... ΠΡΟΣ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟ ΕΡΕΒΟΚΤΟΝΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΕΧΝΙΤΗ ΠΗΓΗ ΦΩΤΟΣ ΠΟΥ ΠΥΡΟΔΩΤΟΥΝ ΣΥΝΕΧΩΣ ΟΙ ΔΕΣΜΟΦΥΛΑΚΕΣ ΜΑΣ...
ΚΑΙ ΤΟΤΕ...

ΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΚΑΤΟΡΘΩΣΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΘΑΡΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΛΑΣΠΗ ΤΩΝ ΕΝΣΤΙΚΤΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΩΝ ΜΑΣ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΚΑΘΙΣΕΙ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΑΝΩ ΜΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΚΙΝΗΣΙΑ ΜΑΣ ΩΣ ΔΕΣΜΩΤΕΣ...

ΚΑΙ ΤΟΤΕ...
ΑΝ ΒΕΒΑΙΑ ΕΠΙΤΥΧΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΜΑΣ...ΚΙ ΕΤΣΙ...ΑΦΟΥ ΜΠΟΡΕΣΟΥΜΕ ΠΡΩΤΑ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΟΛΗ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΒΡΩΜΙΑ...ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΚΟΙΤΑΜΕ ΤΗΝ ΒΡΩΜΙΑ ΠΟΥ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΨΥΧΗ ΤΟΥΣ...ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΗΘΙΣΕΙ ΤΗΝ ΜΠΟΧΑ ΜΑΣ...
ΚΑΙ ΤΟΤΕ...

ΝΑΙ ΘΑ ΕΧΟΥΜΕ ΒΡΕΙ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΜΑΣ...
ΓΕΛΑΣ;
Γέλα παλιάτσο, γέλα.

Και όχι δεν βλέπω τα πράγματα με απαισιόδοξο τρόπο. Τα κοιτάω κατάματα. Το να είσαι αισιόδοξος μέσα σ΄αυτό το συρφετό, όπου δεν υπάρχει όριο στην αγυρτιά και στην βλακεία, ούτε αξιοπρέπεια, ούτε ένα ελάχιστο μεγαλείο, δεν σημαίνει απαραίτητα πως είσαι άνθρωπος που βλέπει την καλή πλευρά των πραγμάτων, μπορεί απλά να είσαι χαζοχαρούμενος...

ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ... ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΟ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΗ ΟΤΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΩΣ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΜΕ ΤΟ ΝΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΜΟΝΟ ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΚΑΤΑΜΑΤΑ...
ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΕΝΝΟΗΣΟΥΜΕ ΤΙΠΟΤΕ ...
ΑΝ ΠΡΩΤΑ ΔΕΝ ΚΟΙΤΑΞΟΥΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ ΚΑΤΑΜΑΤΑ...
ΚΑΤΑ ΔΕΥΤΕΡΟΝ ΑΝ ΔΕΝ ΚΑΘΟΡΙΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΘΕΣΗ ΠΟΥ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΩΡΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΥΤΑ ...

ΚΑΙ ΚΑΤΑ ΤΡΙΤΟΝ ΑΝ ΔΕΝ ΟΡΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΟΔΕΥΣΟΥΜΕ ΠΑΝΤΑ ΣΕ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΑΝΑΦΟΡΑΣ ΠΟΥ ΜΕΛΕΤΑΜΕ...
ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ...

ΝΟΗΤΙΚΗ ΜΟΝΑΞΙΑ ΙΣΩΣ ΝΑ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΠΟΤΕ ΠΟΤΕ...
ΩΣΤΟΣΟ ΓΝΩΡΙΖΩ ΟΤΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΣΚΕΣ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΚΑΙ ΔΙΚΑ ΜΟΥ ΑΔΕΛΦΙΑ
ΚΑΙ ΑΥΤΟ ΚΑΝΩ ΤΩΡΑ ΡΙΧΝΩ ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΜΑΣΚΕΣ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΥΜΕ ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ...
ΓΙΑΤΙ ΚΙ ΕΚΕΙΝΑ ΔΙΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΟΤΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΑ ΑΔΕΛΦΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΣΑ ΣΤΟΝ ΣΥΡΦΕΤΟ ΣΤΗΝ ΑΓΥΡΤΙΑ ΣΤΗΝ ΒΛΑΚΕΙΑ ΣΤΟ ΨΕΥΔΟΣ...

Το Σύμπαν δεν… συνωμοτεί

Έχουμε λοιπόν, για πρώτη φορά στην ανθρωπότητα απάντηση για το πώς προκύπτουν οι νόμοι της Φυσικής. Είναι ο εγκλωβισμός που δίνει τους νόμους"

Ανήκει στην ελίτ των εξαιρετικών επιστημόνων παγκοσμίως. Η δουλειά του είναι συναρπαστική και απαιτητική. Και παρά το ότι ψάχνει διαρκώς για απαντήσεις σε ερωτήματα που έχουν να κάνουν με την υφή, την προέλευση και την εξέλιξη του Σύμπαντος, ο Δημήτρης Νανόπουλος δεν ζει αποκλειστικά στη σφαίρα της επιστήμης. Μιλά με πάθος για τα κακώς κείμενα, καταδικάζει τις φρικαλεότητες στη Γάζα, παραδέχεται πως η Ελλάδα δεν έχει να προσφέρει όσα το εξωτερικό σε ταλαντούχους νέους που τώρα ξεκινούν την καριέρα τους και πάνω απ’ όλα, όταν αναφέρεται στη μεγάλη του αγάπη, τη Φυσική, χρησιμοποιεί λόγο τόσο κατανοητό που κάνει και τον πιο αδαή να την κατανοήσει και… αβίαστα να τη θαυμάσει.

Ο επόμενος -ίσως- διευθυντής του CERN, μια μέρα πριν από την ομιλία του στο Νεώριο Μόρο μίλησε στα “Χανιώτικα νέα” για τη Φυσική, το Σύμπαν και την… ανθρώπινη βλακεία. “Δεμένος” από μικρός σε μια μοίρα που τον “τραβούσε” πάντα προς το συγκεκριμένο επάγγελμα, δεν θεωρεί ότι δουλεύει, αλλά πώς κάνει καθημερινά το αγαπημένο του χόμπι. Και σπεύδει να τονίσει πως η επιτυχία, σε κάθε τομέα είναι περισσότερο σκληρή δουλειά και ιδρώτας, παρά “άστρο” και τύχη.
Η “προϋπόθεση” για να έρθει κάποιος στην αυριανή εκδήλωση και να συμμετέχει σε πειράματα φυσικής είναι να είναι από 9-99 χρόνων. Η φυσική είναι τελικά όσο δύσκολη την παρουσιάζουν οι δάσκαλοι ή είναι κομμάτι της καθημερινότητάς μας και έτσι πρέπει να την αντιμετωπίζουμε;
Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Η Φυσική παρουσιάζει οπωσδήποτε κάποια δυσκολία, όπως δυσκολίες έχουν όλα τα πράγματα. Από την άλλη πλευρά είναι ζήτημα αγωγής του τι διαβάζουμε, του πώς διαβάζουμε και το κατά πόσο οι δάσκαλοι μάς κάνουν να αγαπήσουμε αυτό το μάθημα που λέγεται Φυσική. Το κατά πόσον μας βοηθούν να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. «Οι ρίζες είναι πικρές, οι καρποί είναι γλυκείς», έλεγε ο Αριστοτέλης. Για να γευτούμε τους καρπούς της Φυσικής πρέπει να κοπιάσουμε. Και πρέπει ο δάσκαλος να βοηθά. Αυτό όμως συμβαίνει με όλα τα μαθήματα. Καλό θα ήταν και η Πολιτεία και η οικογένεια, όλος ο κοινωνικός ιστός να έχουν καλύτερη γνώση για το τι ακριβώς είναι η Φυσική. Δεν εννοώ βέβαια να γίνουν όλοι φυσικοί. Αλλά σκεφτείτε: όλοι σχεδόν γνωρίζουν τι έλεγαν οι αρχαίοι, μαθαίνουν ιστορία. Το ίδιο πρέπει να γίνεται και με τη Φυσική.
«Ζούμε σε έναν κόσμο με πάρα πολλά σύμπαντα. Ζούμε επίσης σε 10 διαστάσεις αλλά δεν το αντιλαμβανόμαστε», έχετε πει. Γιατί οι νόμοι της Φυσικής, τα φυσικά φαινόμενα είναι τόσο δύσκολο να τα αντιληφθούμε; Τι είναι εκείνο που περιορίζει την “ορατότητα” της αντίληψης των περισσοτέρων ανθρώπων;

Υπάρχουν πολλά σύμπαντα. Δεν είναι ακόμα αποδεδειγμένο στον βαθμό για παράδειγμα που έχει αποδειχτεί η ύπαρξη του σωματιδίου του Χιγκς, αλλά ξέρουμε ότι υπάρχουν. Ο τρόπος που αυτές οι διαστάσεις συρρικνώνονται ή μαζεύονται σαν “κουβαράκι”, το σχήμα που παίρνουν, μάς οδηγεί στην κατανόηση των Φυσικών Νόμων που διέπουν κάθε σύμπαν. Το σύμπαν μας, έχει τους Φυσικούς Νόμους που ξέρουμε. Εκείνο που είναι εξαιρετικά σημαντικό είναι ότι κάθε Νόμος είναι απόρροια του πώς συρρικνώθηκαν οι έξτρα διαστάσεις που εμείς μπορεί να μην βλέπουμε, ωστόσο όμως υπάρχουν. Και θα σας το εξηγήσω με ένα παράδειγμα: αν έχω ένα σκοινί στο δωμάτιό μου και παίζω με αυτό, από τις ταλαντώσεις του σχηματίζονται διάφορα κύματα. Αν τώρα δέσω το σκοινί, τα κύματα που θα σχηματιστούν θα είναι πολύ διαφορετικά, θα είναι συγκεκριμένα. Αν λοιπόν υπάρχουν “σύνορα” σε κάθε χώρο, τα κύματα που θα προκύπτουν θα έχουν άμεση σχέση με τον σχηματισμό των σωματιδίων, της μάζας, κ.λπ.. Εχουμε λοιπόν, για πρώτη φορά στην ανθρωπότητα απάντηση για το πώς προκύπτουν οι Νόμοι της Φυσικής. Είναι ο εγκλωβισμός που δίνει τους Νόμους.
Αυτό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον. Χρειάζεται εγκλωβισμός για να έχουμε νόμους. Μπορεί να μετατεθεί και σε άλλους τομείς αυτό, εκτός από τη φυσική;

Φυσικά. Ισχύει παντού!
«Δεν του καίγεται καρφάκι του σύμπαντος για εμάς». Το δανείζομαι από παλιότερη συνέντευξή σας. Στην πραγματικότητα τι σημαίνει αυτό; Οτι όποια και να είναι η δική μας αντιμετώπιση απέναντι στα πράγματα, απέναντι στον πλανήτη και κατά συνέπεια και στο σύμπαν, η εξέλιξη των πραγμάτων θα είναι η ίδια;

Είναι μια άλλη έκφραση της θέσης του παραλόγου του Καμύ. Πρέπει να απελευθερωθούμε από αυτά, από θεωρίες που θέλουν το σύμπαν να… εμπλέκεται στα ανθρώπινα. Οι συνθήκες πάνω στη γη είναι τυχαίες. Εμείς είμαστε που προσπαθούμε να βρούμε σκοπούς στο Σύμπαν. Στην πραγματικότητα τίποτα από αυτά δεν ισχύει. Υπάρχει το σύμπαν, υπάρχουμε και εμείς.
«Δηλαδή το Σύμπαν δεν συνωμοτεί για μας;» ρωτώ χρησιμοποιώντας την πασίγνωστη ρήση του Κοέλο -με την οποία ποτέ δεν συμφώνησα, ωστόσο διαρκώς ακούω να επαναλαμβάνεται.
«Το σύμπαν ποτέ δεν έχει συνωμοτήσει, και ούτε πρόκειται», απαντά αφοπλιστικά ο Δ. Νανόπουλος. «Οσα συμβαίνουν σήμερα γύρω μας, έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο. Οι βομβαρδισμοί στη Γάζα δεν έχουν να κάνουν με το σύμπαν, έχουν να κάνουν με τον άνθρωπο. Όλα όσα μας αγγίζουν είναι έργα ανθρώπινα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως επειδή δεν καίγεται καρφάκι του σύμπαντος για εμάς, ότι πρέπει να λειτουργούμε με τρόπους καταστροφικούς προς αυτό. Η συμπεριφορά μας ορίζει και το μέλλον μας».
Τι είναι εκείνο που σας “τράβηξε” στην Φυσική; Πώς αποφασίσατε να ακολουθήσετε αυτό τον δρόμο;

Μέχρι τα 20 μου χρόνια δεν καταλάβαινα γιατί με ρωτούν τι ήθελα να κάνω μεγαλώνοντας. Πάντα θεωρούσα αυτονόητο πως θα ασχοληθώ με τη Φυσική. Από μικρός είχα ανησυχία να καταλάβω τί γίνεται γύρω μου, πώς λειτουργεί ο κόσμος. Τις απαντήσεις τις βρήκα στη Φυσική. Για μένα η Φυσική ήταν πάντοτε μονόδρομος.

Είστε ανάμεσα στους 5, 10 καλύτερους επιστήμονες παγκοσμίως. Έχετε προταθεί και είναι πολύ πιθανό να είστε ο επόμενος διευθυντής του CERN. Τι βαρύτητα έχει όλο αυτό στον τρόπο που δουλεύετε σήμερα και τι χρειάζεται τελικά για να μπορέσει κάποιος να διακριθεί σε τέτοιο βαθμό; Ο επιστήμονας “γεννιέται” ή γίνεται με πολύ διάβασμα και κόπο;
Οι διακρίσεις είναι ευχάριστα και ωραία πράγματα. Ο Αϊνστάιν έλεγε ότι είναι 5% έμπνευση και 95% ιδρώτας. Πρέπει να έχεις το μεράκι ή το δαιμόνιο ή και την τρέλα, για να προχωρήσεις μπροστά. Γιατί από τους τρελούς πάει ο κόσμος μπροστά. Χρειάζεται ένα πέταγμα μυαλού για να προχωρήσει πραγματικά κάτι. Με αυτή την έννοια θέλει πάρα πολλή δουλειά, πάρα πολλή όρεξη και ενθουσιασμό για να πετύχει κανείς. Θέλει -επιμένω- αυτό που λέω “τρέλα”. Από την άλλη πλευρά, η ευχαρίστηση που αντλώ από αυτό είναι απίστευτη. Με κάνει και νιώθω νέος. Ο Μαγιακόφσκι έλεγε «δεν έχω καμία άσπρη τρίχα στην καρδιά μου». Κάπως έτσι νιώθω και εγώ με τη Φυσική, αισθάνομαι νέος. Είναι η χαρά που μου δίνει η έρευνα και η αγάπη που νιώθω για αυτήν.
Γιατί θέλουμε να εξηγήσουμε τον κόσμο; Γιατί θέλουμε να μάθουμε τα πάντα για το πώς δημιουργήθηκε ο πλανήτης, η ζωή σε αυτόν; Έχει να κάνει με την εγγενή περιέργεια του ανθρώπου ή φοβόμαστε και λίγο το μέλλον και αναζητούμε γνώσεις από το παρελθόν;

«Ο άνθρωπος του ειδέναι ορέγεται» έλεγε ο Αριστοτέλης. Δεν υπάρχει ιερότερο πρόβλημα που να μην θέλει κάποιος να καταλάβει, από τους μηχανισμούς της φύσης. Δεν είναι μόνο μια ομάδα μυστών που νιώθει την ανάγκη να μάθει για τη φύση. Όλοι μας το θέλουμε αυτό. Και είμαστε τυχεροί γιατί στην εποχή μας καταλαβαίνουμε πώς προκύπτουν οι νόμοι, πώς λειτουργεί το σύμπαν. Υπάρχει κάτι άλλο, πιο βαθύ, που να συνεπαίρνει το ανθρώπινο μυαλό περισσότερο από αυτό; Επί 10.000 χρόνια προσπαθούμε να κατανοήσουμε και να εξηγήσουμε τις λειτουργίες της φύσης. Αυτό έψαχνε να απαντήσει ο Θαλής, αυτό έψαχνε να απαντήσει ο Ηράκλειτος και τόσοι άλλοι. Σήμερα έχουμε φτάσει πολύ μακριά. Μέσα μου πιστεύω πως έχουμε κάνει τόση πρόοδο, που πλέον βλέπουμε τον προορισμό. Ξέρουμε πια πού πηγαίνουμε.
Πόσο κοντά είμαστε στη “θεωρία των Πάντων”; Μπορεί η ζωή, ό,τι μας περιτριγυρίζει να συμπυκνωθεί σε μια και μόνη θεωρία;

Γνωρίζουμε πώς χτίζεται ο κόσμος, ποια είναι τα πιο βασικά συστατικά, πώς εμφανίζονται οι δυνάμεις, οπότε υπό αυτή την έννοια, φυσικά μπορεί να υπάρξει μια “θεωρία των πάντων”. Πιθανώς να πάρει καιρό για να μορφοποιηθεί απόλυτα, αλλά “ναι” μπορεί να υπάρξει. Η γενιά μας είναι πολύ τυχερή γιατί όλα όσα προσπαθούσαν τόσοι επιστήμονες να εξηγήσουν, ο Αϊνστάιν, οι προγενέστεροι του, τώρα αρχίζουν και γίνονται ξεκάθαρα. Πλέον “ωρίμασε το φρούτο” και έχουμε αποτελέσματα, έχουμε εικόνα. Έχοντας κάνει πειραματικές ανακαλύψεις βοηθηθήκαμε ώστε να έχουμε καθαρό προορισμό.

Είστε Ελληνας και κάνατε καριέρα στο εξωτερικό. Πολλοί Ελληνες σήμερα (αλλά και παλιότερα) έφευγαν από τη χώρα για να μπορέσουν να διακριθούν. Σήμερα θα λέγατε σε κάποιο από τα παιδιά εδώ, που σπουδάζουν και ψάχνουν εναγωνίως για δουλειά να μείνουν στη χώρα ή να φύγουν στο εξωτερικό;

Υποτίθεται πως πρέπει να τους λέμε να μένουνε στη χώρα, αλλά κατά τη γνώμη μου παιδιά – ταλέντα θα ήταν κρίμα να μείνουνε εδώ. Η Ελλάδα δεν είναι περιφραγμένο αμπέλι, οι Ελληνες είναι παντού. Δεν με νοιάζει αν είναι επιστήμονες ή καλλιτέχνες ή επιχειρηματίες, οι Ελληνες έχουμε την τρέλα ανέκαθεν να ταξιδεύουμε αλλά να διατηρούμε παράλληλα την ελληνικότητά μας. Ταξιδεύουμε και διαπρέπουμε. Αν εγώ είχα ένα παιδί, όχι, δεν θα το κράταγα εδώ. Και για να μην παρεξηγηθώ, δεν εννοώ “φεύγω και ρίχνω μαύρη πέτρα πίσω μου”. Οι Έλληνες του εξωτερικού στην πλειονότητά μας γυρνάμε πίσω στη χώρα μας, κάνουμε πράγματα για τη χώρα μας, έχουμε στενές σχέσεις με την χώρα μας.

Ο Αϊνστάιν είχε πει κάτι ενδιαφέρον: «Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και για το σύμπαν δεν είμαι απόλυτα σίγουρος…». Στην καθημερινότητά σας, διαπιστώνετε πως τελικά η ανθρώπινη βλακεία είναι άπειρη; Και αν ναι, γιατί συμβαίνει αυτό; Ο άνθρωπος τελικά δεν μπορεί να μάθει; Να διδαχτεί από τα λάθη του και να γίνει καλύτερος;
Και μάλιστα είχε προσθέσει πως ο ορισμός του βλάκα είναι “εκείνος που κάνει το ίδιο λάθος κάθε φορά, περιμένοντας κάθε φορά να αλλάξει το αποτέλεσμα”. Το χειρότερο με τους βλάκες, είναι πως δεν καταλαβαίνουν πως είναι βλάκες. Ολοι κάνουμε βλακείες. Είναι τελείως ανθρώπινο. Ωστόσο σημασία έχει να καταλάβουμε ότι κάναμε βλακεία, να το αναγνωρίσουμε, να ζητήσουμε συγγνώμη και να τη διορθώσουμε. Ε, λοιπόν οι βλάκες δεν λειτουργούν έτσι. Σημασία έχει να καταλαβαίνεις τη βλακεία. Αυτή είναι η διαφορά του βλάκα και του γνωστικού. Η διαφορά είναι να καταλαβαίνεις. Το πρόβλημα είναι όταν δεν μπορείς καν να καταλάβεις ότι έκανες βλακεία… Και στην εποχή μας η βλακεία είναι αήττητη… Ζούμε σε μια εποχή έντονων αναταραχών λόγω της παγκοσμιοποίησης. Οι περισσότεροι δεν θέλουν να καταλάβουν τα αυτονόητα. Κάθε τομέας της ανθρώπινης δραστηριότητας πλήττεται από αναταραχές. Οικονομικά, πολιτικά, κοινωνικά. Είπα πριν για τη Γάζα. Κάθε φορά που ακούω ειδήσεις γίνομαι έξω φρενών. Μα είναι δυνατόν; Θα έπρεπε για πολλά να έχουμε ξεσηκωθεί, να έχουμε φωνάξει. Και όμως μετά από λίγο παρασυρόμαστε από τη δουλειά μας την καθημερινότητά μας. Ντρέπομαι που το λέω. Όμως πρέπει να γίνουμε πιο απαιτητικοί, πιο μαχητικοί. Να μην “βολευόμαστε”….

Η μυστικιστική άποψη του Πλάτωνα και του Αναξαγόρα για την δημιουργία του σύμπαντος


Ο νους είναι η κινητήρια δύναμη του οργανισμού όπου μπορεί να ελέγχει τα πάντα. Είναι από τη φύση της μια δύναμη ελέγχου, η σκέψη από την άλλη είναι μια πιο ελεύθερη μηχανική ενέργεια, η σκέψη δημιουργείται μέσα από το νου αλλά έχει μεγαλύτερη ελευθερία μέσα της, ταυτόχρονα όμως έχει και την ίδια δύναμη. Με λίγα λόγια ο νους είναι ο έλεγχος και η σκέψη η ελευθερία.

Ο νους λοιπόν είναι εκείνη η δύναμη που δίνει το σήμα στο σώμα πότε θα πεινάσει; Πότε θα πράξει; Πότε θα κοιμηθεί; Πότε θα ξεδιψάσει; Πότε θα κάνει το ένα, πότε θα κάνει το άλλο. Η σκέψη είναι μια μηχανική δύναμη του νου, έρχεται μέσα από το νου, που μπορεί να σε οδηγήσει όμως σε μια πιο ελευθερία κινήσεων αυτή είναι η διαφορά τους. Άρα ο νους δημιουργεί τις σκέψεις αλλά παραμένουν μια ελεύθερη δύναμη γιατί μέσα από αυτές μπορείτε να κάνετε όνειρα, να αποδεσμευτείτε, να δημιουργήσετε, μπορείτε να κάνετε άλλα πράγματα από εκείνα που σας επιτρέπει ο νους να κάνετε.

Ο Νούς του Αναξαγόρα αντίθετα, θέτει ως ύψιστη αρχή της σκέψης και της βούλησης κάτι απολύτως πνευματικό και άυλο. Σχεδιάζει και ρυθμίζει αλλά δεν δημιουργεί τον κόσμο. Δεν έχει τίποτε κοινό με τα όντα που βρίσκονται έξω από τον εαυτό του, είναι άπειρος, αυτάρκης, δεν αναμειγνύεται με τίποτε, αντιμετωπίζει τον κόσμο της ύλης σαν κάτι ξένο. Εφόσον κάθε έμψυχο όν εκπορεύεται από έναν παγκόσμιο Νού, δεν είναι εύκολο να νοηθεί μία συνεχιζόμενη ύπαρξη μεμονωμένων και αυθύπαρκτων ψυχών, μετά την διάλυση του υλικού τους σώματος. Αποδίδεται στον Αναξαγόρα η άποψη ότι ο χωρισμός από το σώμα είναι επίσης και θάνατος ψυχής.

Ο Νούς του οποίου εκδηλώσεις ήταν οι ψυχές των όντων διατηρείται αναλλοίωτος και αμείωτος αλλά όχι και οι ψυχές. O πλατωνικός Τίμαιος υπεκφεύγει τις ερωτήσεις, έτσι ώστε κανείς άνθρωπος να μην μπορεί να γνωρίζει από τι είναι φτιαγμένη μία ψυχή. Οι εικόνες που αναλύσαμε, ο μύθος του σπηλαίου και η ανάλυση της Πολιτείας, δεν διευκρινίζουν αυτό το οποίο είναι ψυχή, αλλά τονίζουν ότι επικρατεί σε αυτήν μία παράξενη μείξη.

Η ένωση στην ανθρώπινη ψυχή αντιφατικών και ετερογενών δυνάμεων δημιουργεί μία πραγματικότητα τόσο τερατώδη, όσο και η Χίμαιρα, η Σκύλλα, ή ο Κέρβερος. Όταν η κίνηση η οποία εμψυχώνει ένα πράγμα έρχεται από έξω, αυτή η κίνηση μπορεί να ξεκινήσει και να παύσει κατά απρόβλεπτο τρόπο. Μόνο ένα όν που κινείται από αυτό το ίδιο, δεν παύει ποτέ να υπάρχει, είναι αθάνατο.

Ένα τέτοιο όν είναι πηγή και αρχή κινήσεως για όλα όσα κινούνται. Εξ’ορισμού μία αρχή δεν μπορεί να έλθει στην ύπαρξη, γιατί η ύπαρξή της θα εξαρτάται από μία άλλη αρχή, και θα είχαμε μία πορεία προς το άπειρο. Αυτό το όν δεν μπορεί ακόμη περισσότερο να καταστραφεί, γιατί εάν ήταν καταστρέψιμο, πλέον τίποτα δεν θα μπορούσε να γεννηθεί από αυτό. Εάν υπάρχει κίνηση και ζωή, η αρχή τους πρέπει να είναι άφθαρτη.

Αφού μία φορά αποδείχθηκε ότι αυτό που κινείται από τον εαυτό του είναι αθάνατο, νομιμοποιούμαστε να πούμε ότι σε αυτό έγκειται ο τρόπος ύπαρξης της ψυχής και ο αιώνιος ορισμός της. Η ψυχή και όχι επί παραδείγματι η περιστροφή των ατόμων, είναι η κινητήρια δύναμη της παγκόσμιας ροής. Μιλάμε επομένως για την παγκόσμια ψυχή, η οποία εφαρμόζει στον εαυτό της την δύναμή της, υφίσταται «εν εαυτή», και «επί της ιδίας» εφαρμόζει την στοχαστική κίνηση που δεν έχει άλλη αρχή από τον εαυτό της.
Αρχή κάθε κίνησης αλλά προπάντων αυτού του είδους της κίνησης, η ψυχή δεν μπορεί να λειτουργήσει παρά «κινητοποιώντας εκ των έσω».

Η δράση της ψυχής, συνίσταται στο να κινητοποιεί όλα εκείνα με τα οποία αυτή ασχολείται και υπεισέρχεται, πάσχει και η ίδια από την δύναμή της να κινεί, έτσι ώστε καταλήγουμε στο συμπέρασμα, ότι η δύναμή προς κίνηση, που διαθέτει, δεν άρχισε ποτέ να υπάρχει και δεν θα σταματήσει ποτέ να υπάρχει. Η ψυχή δεν μπορεί να εμψυχώνει οποιοδήποτε σώμα. Στον «Τίμαιο» ο δημιουργός έχει ως σκοπό να δώσει στον κόσμο ένα σώμα, που η ψυχή του να μπορεί να εμπερικλείει και να κινητοποιεί. Στα δε όντα επιχειρεί να δώσει σώματα τέτοια ,που μία ψυχή να μπορεί να εγκατασταθεί.

Η εικόνα που προσφέρει ο Σωκράτης στον «Φαίδρο», αυτή του άρματος, δηλώνει πως το βασικό χαρακτηριστικό της ψυχής είναι η κίνηση.( 252c -254e)
Ο αμαξιλάτης που αναζητά να χαράξει μία συγκεκριμένη κατεύθυνση στην ομοζυγία, εξαρτάται από τα δικά του φτερά αλλά επίσης και από εκείνα των αλόγων. Ο σκοπός του συνόλου της σύζευξης, είναι εκείνος του αμαξηλάτη-νόηση,με άλλα λόγια η εξάρτηση και συντήρηση της ψυχής από το νοητό. Η νόηση δεν έχει την δυνατότητα να ανυψωθεί από μόνη της, η ψυχή ολόκληρη είναι απαραίτητο να οδηγηθεί προς την πεδιάδα της αλήθειας.

Δεν υπάρχει ανθρώπινο υποκείμενο, αμιγώς σκεπτόμενο, που δεν αγωνίζεται να υπερβεί μέσα στον εαυτό του, ένα πλήθος αντιφατικών ωθήσεων. Οι ψυχές των θεών συντίθενται με τέτοιο τρόπο που όλα τα στοιχεία τους βρίσκονται σε συμφωνία προς μία πορεία ανόδου.
Οι ανθρώπινες συζεύξεις είναι χωρισμένες στο πειθήνιο λευκό άλογο, και στο μαύρο που τραβά τον αμαξηλάτη του προς την γή. Ξαναβρίσκουμε στο σημείο αυτό την τριμερή διαίρεση της Πολιτείας, το γεγονός δηλαδή ότι κάθε μέρος της ψυχής κατέχει την δική της ιδιαίτερη ροπή. Επίσης διαπιστώνουμε ότι για να γνωρίσουμε μία ψυχή σημαίνει να γνωρίσουμε ποια μορφή επιθυμίας κυριαρχεί σε αυτήν. Αντίστοιχα σε μία πόλη μας επιτρέπεται έτσι να διαπιστώσουμε ποιο πολίτευμα κυριαρχεί.

Το ζήτημα της φύσης της ψυχής προϋποθέτει επομένως την αθανασία της. Σύμφωνα με το κυκλικό επιχείρημα το οποίο παρουσιάζεται στον «Φαίδωνα»( 70 c-73 e) όταν κάποιο γίγνεσθαι καταλήγει στην αντίθετη κατάσταση αφετηρία πρέπει να ορισθεί ως αντίθετη από την κατάσταση άφιξης. Μεταξύ δύο αντιθέτων ένα όν μπορεί να διαγράψει την διαδρομή του υπερβαίνοντας τα όρια που αυτά θέτουν.

Το τελευταίο επιχείρημα για την αθανασία της ψυχής που εκφράζεται στον «Φαίδωνα»(103 c-107a),είναι συνδεδεμένο με την παραδοσιακή αρχαία ελληνική θρησκεία την οποία ο Πλάτων προσπαθεί να ξεπεράσει αντιμετωπίζοντάς την κάτω από το πρίσμα της πυθαγόρειας κοσμοθεωρίας.

Ο Σωκράτης την στιγμή που πεθαίνει διαβεβαιώνει την πίστη του ότι η ψυχή είναι αθάνατη. Μπορεί κανείς να αποδείξει ότι ένα κατηγόρημα ανήκει αναγκαστικά σε ένα υποκείμενο αθάνατο, αναφορικά όμως με την ψυχή οφείλει να την ορίσει με έναν ορισμένο τρόπο. Η ψυχή μπορεί να οριστεί όπως οι θεοί και οι Μορφές, εφόσον δεχθούμε πως η ύπαρξή της διαθέτει αιώνια και ακατάστρεπτη φύση. Η πίστη του Πλάτωνα στην αθανασία της ψυχής δεν θεμελιώνεται σε τελευταία ανάλυση ούτε σε κάποια απόδειξη, ούτε σε έναν μύθο, αλλά στις καταγραφές της προσωπικής του εμπειρίας. Η σκεπτόμενη ψυχή προσκολλάται σε πραγματικότητες ουσιωδώς άφθαρτες και εξομοιώνεται με αυτές, όπως αναφέρει ο «Φαίδων» και η «Πολιτεία». Αυτή είναι η αληθινή φύση και ο προορισμός της ψυχής, που ωστόσο κάθε ψυχή δεν αναγνωρίζει και οι περισσότεροι άνθρωποι αγνοούν.

Η ψυχή που κατανοεί τον εαυτό της ως σκεπτόμενο, έχει περισσότερο από όλα τα όντα κάτι το ακατάστρεπτο. Όμως η ψυχή αποτελεί την κινητήρια δύναμη ζωής για κάθε σώμα με το οποίο ενώνεται, αλλά πρέπει να διαχωριστεί από αυτό για να συνειδητοποιήσει το γεγονός της σκέψης.
Στον «Τίμαιο» παρουσιάζεται το κοσμολογικό μοντέλο που διατυπώνει μια ευλογοφανή εξήγηση -εἰκότα μῦϑον, ότι δηλαδή διαχειρίζεται ο φιλόσοφος μία από τις προτεινόμενες ερμηνείες του κόσμου, οπότε η αναζήτηση της εγκυρότητάς της από τους θεούς δεν έχει νόημα·

Έχει ήδη κατακτήσει ο Πλάτων την έννοια της ουσίας αλλιώς δεν θα ήταν δυνατή η διατύπωση της ιεραρχίας επιπέδων γνώσης, η διάκριση με άλλα λόγια ανάμεσα στο Είναι και στο φαίνεσθαι .
Μπορεί μεν στην αλληγορία του σπηλαίου να μην κυριαρχεί ο λόγος και να συγκρίνονται και να ιεραρχούνται (ως αισθητά), μόνο η εικόνα της σκιάς του σπηλαίου με εκείνη του εξωτερικού κόσμου, αποκαλύπτεται όμως η σχετική θέση λόγου-ειδώλων. Έτσι η φιλοσοφία απελευθερώνει τους ανθρώπους από το σπήλαιο της φαινομενικής πραγματικότητας, από τον κόσμο της δοξασίας, της ”δόξας”, και τους οδηγεί στον ήλιο της αλήθειας.

Πραγματώνεται έτσι από τον Πλάτωνα μια βασική οντολογική διάκριση, η διάκριση ανάμεσα στον φαινομενικό κόσμο της αίσθησης και το αληθινό ὂν που είναι προσιτό στη νόηση.
O Τίμαιος επιδιώκει να κατανοήσει «ποιό είναι εκείνο που πάντα υπάρχει και ποτέ δεν γεννιέται, και ποιο είναι εκείνο που συνέχεια μεν γεννιέται αλλά ποτέ δεν υπάρχει. Και το μέν πρώτο γίνεται καταληπτό με την σκέψη και με συλλογισμούς γιατί παραμένει πάντα αμετάβλητο. Το δε δεύτερο γίνεται αντιληπτό με την δοξασία που συνοδεύεται από ασυλλόγιστη αίσθηση, γιατί γεννιέται και πεθαίνει ενώ στην πραγματικότητα ποτέ δεν υπάρχει».

Κάθε πράγμα που λαμβάνει σχήμα και ιδιότητες από τον δημιουργό, χρησιμοποιεί σαν πρότυπο και αποβλέπει πάντοτε σε εκείνο, που παραμένει αναλλοίωτο. Για τον παραπάνω λόγο κάθε τι που κατασκευάζεται με τον παραπάνω τρόπο είναι αναγκαστικά καλό. Αυτό όμως που δημιουργείται με πρότυπο το ήδη κατασκευασμένο δεν είναι καλό.

Εάν λοιπόν ο κόσμος αυτός είναι ωραίος και ο δημιουργός του καλός, τότε είναι φανερό ότι απέβλεπε στο αιώνιο πρότυπο. Εάν συμβαίνει το αντίθετο –πράγμα που δεν είναι επιτρεπτό να το αναφέρει κανείς-τότε απέβλεπε σε αυτό που έχει γίνει. Ο δημιουργός του κόσμου ωστόσο είναι ανώτερος από τα αίτια, ο δε κόσμος ο ωραιότερος από αυτούς που υπάρχουν. Ο κόσμος κατασκευάστηκε σύμφωνα με τα αμετάβλητα πρότυπα, τα οποία γίνονται αντιληπτά με την λογική και την νόηση. Ένα βασικό χαρακτηριστικό της πυθαγόρειας ελληνικής διανόησης, είναι ο καθορισμός της δομής ενός αντικειμένου με όρους λογικής και συμμετρίας.

Η αναλογία είναι ένας τρόπος να πούμε πως τα αντικείμενα διαφέρουν ή ομοιάζουν μεταξύ τους. Μπορούμε να διαπιστώσουμε ότι η πλατωνική ψυχή είναι κατασκευασμένη με βάση την ομοιότητα και την αντίθεση, διατηρείται μάλιστα σε αρμονία, στηριγμένη σε γεωμετρικές λογικές.( «Τίμαιος»,34c-36d). Υπάρχουν επομένως μαθηματικοί όροι οι οποίοι εναλλάσσονται στην διεξαγωγή των αναγκαίων προσαρμογών. Με τον παραπάνω τρόπο πραγματοποιείται ο διαχωρισμός και η αναγνώριση της ιδιαίτερης ταυτότητας των όντων.

Ο κόσμος μας επομένως είναι εικόνα κάποιου άλλου κόσμου. Ο δημιουργός ήταν αγαθός, και στον αγαθό κανένας φθόνος δεν γεννιέται ποτέ για τίποτε. Επειδή λοιπόν απουσίαζε ο φθόνος από αυτόν, θέλησε να γίνουν όλα όσο το δυνατό πιο όμοια με τον εαυτό του. Σκεπτόμενος δε κατέληξε ότι τίποτε από τα φύσει ορατά που δεν έχει λογική, δεν θα μπορούσε να αποτελέσει καλύτερο σύνολο από κάποιο άλλο που έχει λογική, επίσης συμπέρανε ότι είναι αδύνατο να υπάρξει λογικό χωρίς ψυχή σε κάποιο πράγμα. Με την σκέψη αυτή αφενός έθεσε την λογική μέσα στην ψυχή, αφετέρου την ψυχή μέσα στο σώμα, και δημιούργησε το σύμπαν έτσι ώστε να φτιάξει ένα σύμπαν που είναι από την φύση του το ωραιότερο και το καλύτερο. Κατά τον πιθανό αυτό συλλογισμό, πρέπει να παραδεχτούμε ότι αυτός ο κόσμος που πραγματικά έχει ψυχή, ζωή και λογικό, προήλθε από την πρόνοια του θεού.

Πράγματι ο κόσμος είναι με τέχνη κατασκευασμένος, ώστε να προσφέρει εκείνος στον εαυτό του σαν τροφή, το μέρος που είναι φθαρτό, και όλα του τα πάθη και όλες του οι ενέργειες, να παράγονται μέσα από τον ίδιο τον εαυτό του. Διότι ο δημιουργός του θεώρησε πολύ καλύτερο να έχει αυτάρκεια παρά να βρίσκεται στην ανάγκη εξωγενών παραγόντων. Κατασκεύασε το σώμα του κόσμου, λείο και ομοιογενές, απέχοντας ίσα σε όλα τα μέρη του από το κέντρο, ενιαίο και τέλειο, αποτελούμενο από τέλεια στοιχεία.

Αφού έβαλε μάλιστα στο κέντρο του την ψυχή, την άπλωσε σε όλη του την έκταση, και περικάλυψε με αυτήν εξωτερικά όλο του το σώμα. Ο Κόσμος υπάρχει ένας και μοναδικός, στρέφεται κυκλικά, είναι ικανός λόγω της αρετής του να υπάρχει από μόνος του, χωρίς να έχει ανάγκη από κάτι άλλο, αναγνωρίζει ο ίδιος τον εαυτό του και τον αγαπά αρκετά. Ο δημιουργός έπλασε την ψυχή προγενέστερα από το σώμα και μεγαλύτερη από αυτό, τόσο ως προς την ηλικία, όσο και ως προς την αρετή, για να κυριαρχήσει σαν δεσπότης σε αυτό που θα υποτάξει, και την συνέθεσε με τα εξής υλικά και με τον εξής τρόπο:από την ουσία που παραμένει αδιαίρετη και πάντοτε αμετάβλητη, από την ουσία που είναι διαιρετή και περιβάλλει τα σώματα, ενώ επειδή υπάρχει στον κόσμο η Ταυτότητα και η Διαφορά, συνέθεσε ενδιάμεσα μείγματα που αποτελούνται από το αδιαίρετο και το διαιρετό ακολουθώντας την ίδια αρχή.

Λαμβάνοντας έπειτα από τα τρία αυτά συστατικά συνέθεσε μία μορφή αναγκάζοντας την Διαφορά που είναι από την φύση της δύσμεικτη, να ενωθεί με την Ταυτότητα και στην συνέχεια με την κατεξοχήν Ουσία του σύμπαντος. Έχοντας φτιάξει λοιπόν ένα μείγμα από τρία συστατικά, το διένειμε ξανά σε όσα κομμάτια έπρεπε. Το καθένα τους κατά συνέπεια περιλαμβάνει την Ταυτότητα, την Διαφορά και την Ουσία. Η ψυχή επομένως βρίσκεται και στην αδιαίρετη και στην διαιρετή ουσία των σωμάτων.

Κατόπιν όλο αυτό το κατασκεύασμα το έσχισε κατά μήκος και το συνένωσε πάλι, ώστε να σχηματισθούν δύο κύκλοι:ένας εξωτερικός που αρμόζει στην φύση της Ταυτότητας και ένας εσωτερικός που αρμόζει στην φύση της Διαφοράς. Και κίνησε τον κύκλο του Ταυτού προς τα δεξιά και τον κύκλο του Διαφορετικού προς τα αριστερά.

Έδωσε μάλιστα την εξουσία στην περιφορά του Ταυτού, ομοιόμορφου και αδιαίρετου, καθώς αυτή μεν την άφησε μοναδική και άθικτη, ενώ την εσωτερική την έσχισε σε έξι σημεία, που αντιστοιχούν στα τρία διαστήματα της σειράς του δύο, και στα τρία διαστήματα της σειράς του τρία, δημιουργώντας έτσι επτά άνισους κύκλους. Οι τρείς κινούνται με την ίδια ταχύτητα, ενώ οι τέσσερις με διαφορετική ταχύτητα,η οποία υπακούει ως ταχύτητα κίνησης σε μία συγκεκριμένη σταθερή αναλογία. Ο δημιουργός κατόπιν τοποθέτησε το σύνολο του σώματος στο εσωτερικό της ψυχής, προσαρτώντας το κέντρο του ενός στο κέντρο της άλλης.

Η διαπλοκή της ψυχής, από το κέντρο του κόσμου ως την εξωτερική επιφάνεια του έσχατου ουρανού είναι τέτοια που, καθώς άρχισε να περιστρέφεται μέσα στα όριά της, έδωσε θεϊκή αφετηρία στην ατέρμονη έλλογη ζωή που καλύπτει την έννοια του χρόνου. Ενώ το σώμα έγινε ορατό η ψυχή έγινε αόρατη. Η ανθρώπινη ψυχή αποτελείται από δύο ειδών ουσίες, μία υλική και μία πνευματική. Εκείνο που της δίνει την ικανότητα να σκέπτεται είναι η διάνοια, αιθερική ουσία, η οποία διαχέεται σε όλα τα πράγματα και τις μορφές του κόσμου.

Χάρη στο κοινό αυτό στοιχείο, μπορεί ο άνθρωπος να λαμβάνει γνώση του κόσμου που τον περιβάλλει. Όταν γεννιέται ο άνθρωπος η διάνοια του δεν έχει περιεχόμενο, είναι άγραφος χάρτης. Αλλά όταν έρχεται σε επαφή με τον εξωτερικό κόσμο μέσω των αισθήσεων, παρουσιάζονται ως ενεργά στοιχεία, οι τύποι των μορφών και αποτελούν πλέον το περιεχόμενο της διάνοιας, τα ουσιαστικά μόριά της. Η αιώνια φύση του προτύπου ήταν αδύνατο να μεταφερθεί αυτούσια στο γεννημένο σύμπαν. Σκέφθηκε λοιπόν ο δημιουργός να διαμορφώσει την κινητή εικόνα της αιωνιότητας.

Η κινούμενη ρυθμικά εικόνα της ακίνητης αιωνιότητας είναι ο χρόνος. Το παρελθόν και το μέλλον ως είδη του χρόνου, συνιστούν είδη κινήσεως και αναφέρονται στο γίγνεσθαι. Όμως αυτό που είναι αμετάβλητο και ακίνητο δεν αρμόζει στο πέρασμα του χρόνου να γίνεται πρεσβύτερο ή νεότερο. Ο χρόνος γεννήθηκε μαζί με τον ουρανό και θα διαλυθεί μαζί του αν χρειαστεί ποτέ να διαλυθεί. Η ψυχή του σύμπαντος κατανεμήθηκε με τέτοιο τρόπο ώστε να αντιστοιχεί μία ψυχή σε κάθε άστρο. Ανέβασε ο δημιουργός τις ψυχές σε ουράνιο σχήμα για να αποκαλύψει σε αυτές την φύση του σύμπαντος και τους νόμους της ειμαρμένης.

Προγραμμάτισε μία και μοναδική πρώτη γέννηση για να διασφαλίσει την ίση μεταχείριση όλων των ψυχών. Οι ψυχές οφείλουν να φυτευτούν στο κατάλληλο όργανο του χρόνου, και να δώσουν ζωή στο πιο θεοσεβές έμβιο ον ,δηλαδή τον άνθρωπο, που μόνος από όλα τα έμβια όντα λατρεύει τους Θεούς. Όποιος ζήσει σωστά τον χρόνο που του αναλογεί θα επιστρέψει στην έδρα του συγγενούς του άστρου και θα ζήσει εκεί ευτυχισμένη ζωή.

Εεε….ΕΣΥ….τι με ΚΟΙΤΑΣ….!


ΓΙΟΥΠΙΙΙΙΙΙ...!

Εεε….ΕΣΥ….τι με ΚΟΙΤΑΣ….!

Άρπαξε τις ευκαιρίες. Πραγματοποίησε αυτό που αρχικά σκέφτηκες….ότι ποτέ δεν θα μπορούσες
να κάμεις. Παίξτο και λίγο τρελός…αλλά να ακολουθείς πάντα την καρδιά σου και
να μην ανησυχείς για την κάθε λεπτομέρεια που σκέφτεται…ο καθένας για σένα. Και πάνω από όλα…να μάθεις να αγαπάς αυτό που είσαι και αυτά που έχεις. Κατάλαβες;

Σήκω από τον καναπέ και νοιάσου πράγματι για την δική σου ευτυχία.

Δεν λέγω είναι πολύ σημαντικό να κάμεις τους ανθρώπους ευτυχισμένους, αλλά πρέπει όμως να
ξεκινήσεις με τον εαυτό σου. Τόπιασες…! Οι ανάγκες σου προέχουν. Μερικές φορές
χάνεσαι προσπαθώντας να ζήσεις τη ζωή σου για κάποιους άλλους, προσπαθώντας να
ανταποκριθείς στις προσδοκίες τους ή προσπαθώντας να κάμεις πράγματα….απλά για να εντυπωσιάσεις τους άλλους.

Ζήσε, κάνε πράξη και αγάπησε έτσι….ώστε ΕΣΥ να είσαι ευτυχισμένος. Επειδή, όταν
έρχεται η στιγμή….οι σχέσεις σου μπορεί να σου τελειώσουν κάποια στιγμή, αλλά θα ζεις όμως με τον εαυτό σου….για την υπόλοιπη ζωή σου. Μην το παραμελείς αυτό.

Να θυμάσαι ότι είναι δυνατόν να φροντίζεις τις δικές σου ανάγκες…ενώ ταυτόχρονα μπορείς
και να νοιάζεσαι και για τους ανθρώπους γύρω σου. Και εφόσον οι ανάγκες σου
είναι πλήρεις, κατά πάσα πιθανότητα θα είσαι πολύ πιο ικανός να βοηθήσεις αυτούς που σε χρειάζονται περισσότερο.

Άρχιζε να νοιάζεσαι για τους στόχους σου και τα όνειρα σου.

Αν θέλεις να ξέρεις που βρίσκεσαι….που πατάς….κοίτα που πηγαίνει το μυαλό σου όταν
περιπλανιέται….στο αχανές σύμπαν. Το'πιασες…! Ο χρόνος σου είναι περιορισμένος….γι’αυτό μην τον σπαταλάς άσκοπα και άδικα….ζώντας την ζωή κάποιου άλλου.

Μην παγιδεύεσαι στα θρησκευτικά δόγματα…στα οποία ζεις με τα αποτελέσματα της
σκέψης των άλλων ανθρώπων. Άσε τα πιστεύω…και μην αφήνεις τον θόρυβο από τις
απόψεις των άλλων να πνίξουν την εσωτερική σου φωνή, την καρδιά και την διαίσθηση
σου. Ακούς; Κατά κάποιο τρόπο…όλα αυτά ξέρουν ήδη τι πραγματικά θέλεις να γίνεις. Όλα τα άλλα…είναι δευτερεύοντα.

Ξεκίνα να νοιάζεσαι πραγματικά για το πώς να επενδύσεις τον χρόνο σου κάθε μέρα.

Μπορεί να μην υπάρχει αύριο…! Άδραξε το δευτερόλεπτο. Αυτή τη στιγμή, κάποιος στον
κόσμο σχεδιάζει κάτι για αύριο χωρίς να συνειδητοποιεί ότι πρόκειται να πεθάνει
σήμερα. Γκε γκε…! Αυτό είναι πολύ λυπηρό….αλλά πολύ αληθινό. Γι’ αυτό αδερφάκι
μου…ξόδεψε τον χρόνο σου απλά και σοφά και κάνε μια παύση αρκετή….ώστε να το
εκτιμήσεις καλύτερα το πράμα. Εεεε…θυμήσου…ότι αυτό που κάνεις κάθε μέρα…έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία από αυτό που κάνεις μια στο τόσο.

Χρησιμοποίησε ένα σύστημα διαχείρισης του χρόνου σου, για να ελέγχεις τα γεγονότα, αντί να
έχεις τα γεγονότα να σε ελέγχουν. Μπορεί να πάρει ίσως λίγο χρόνο για να
φτάσεις εκεί που θέλεις, αλλά αν το σκεφτείς καλά….για μια στιγμή, θα
συνειδητοποιήσεις ότι δεν βρίσκεσαι ποια εκεί που ήσουν. Έλα…μην σταματάς…συνέχισε….σου λέω. Πλησιάζεις….όλο και περισσότερο κάθε μέρα.

Άρχισε να νοιάζεσαι για το πώς και τι σκέφτεσαι.

Όταν είσαι ήρεμος, τι ακριβώς σκέφτεσαι; Πόσο μακριά έχεις φτάσει ή πόσο μακριά πρέπει να
πας; Το σκέφτηκες; Ποιες είναι οι δυνάμεις σου και οι αδυναμίες σου; Το
καλύτερο μπορεί να σου συμβεί ανά πάσα στιγμή ή το χειρότερο που μπορεί να
έρθει είναι γεγονός. Σε κάποιες στιγμές ηρεμίας, δώσε την ανάλογη προσοχή στην
εσωτερική σου ομιλία. Μίλα με τον εαυτό σου. Επειδή ίσως, απλά ίσως, το μόνο
πράγμα που χρειάζεται είναι να αλλάξεις… για να μπορέσεις να νιώσεις
περισσότερη ευτυχία, περισσότερη αγάπη και περισσότερη ζωτικότητα, είναι γενικά ο τρόπος της σκέψης σου. Σκέψου….!

Νοιάσου για το πώς να περιποιείσαι τον εαυτό σου.

Η σχέση σου με τον εαυτό σου είναι η πιο κοντινή και πιο η σημαντική σχέση που θα έχεις
ποτέ. Αυτό είναι σίγουρο…! Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος σου είπε ότι
σε αγαπάει απλά….όπως είσαι και ότι έχει σημασία το πώς νιώθεις και σκέφτεσαι;
Τζίφος…! Πότε ήταν η τελευταία φορά που κάποιος σου είπε ότι έκανες καλή δουλειά; Άστο…! Πότε ήταν η τελευταία φορά που «κάποιος» ήταν ΕΣΥ; Το ψάχνεις…ξέρω…!

Ο τρόπος λοιπόν που φέρεσαι στον εαυτό σου…θέτει το πρότυπο για τους άλλους.
Πρέπει να μάθεις ν’ αγαπάς το ποιος είσαι, αλλιώς κανείς άλλος δεν πρόκειται να
το κάνει για σένα. Και όταν είσαι πραγματικά άνετος με το ίδιο σου τον εαυτό, δεν θα σε συμπαθούν όλοι…αλλά δεν πρόκειται να σε νοιάζει καθόλου.

Νοιά σου για το πώς θα συμπεριφέρεσαι στους άλλους.

Ζήσε έτσι τη ζωή σου….ώστε οι άνθρωποι γύρω σου όταν σκέφτονται για δικαιοσύνη,
φροντίδα και ακεραιότητα…να σκέφτονται αμέσως εσένα. Ξεκίνα να παρατηρείς τι
σου αρέσει στους άλλους και πες τους το. Μην ντρέπεσαι…! Έχοντας μια εκτίμηση
για το πόσο καταπληκτικοί είναι οι άνθρωποι γύρω σου, σε οδηγεί σε καλά μέρη, παραγωγικά και ειρηνικά μέρη.

Γι’ αυτό να είσαι χαρούμενος γι’ αυτούς που κάνουν πρόοδο. Ότι δίνεις παίρνεις και
αργά ή γρήγορα….οι άνθρωποι για τους οποίους πανηγυρίζεις…θα αρχίσουν να πανηγυρίζουν και για σένα.

Νοιά σου για το πώς οι άλλοι σε αντιμετωπίζουν.

Επέλεξε τις σχέσεις σου σωστά. Με προσοχή…! Το να είσαι μόνος δεν θα σου προκαλέσει
τόση πολλή μοναξιά…όσο το να είσαι σε λάθος σχέση. Αν δεν εκτιμάς τον εαυτό σου
και δεν τον φροντίζεις, τότε εσύ σαμποτάρεις τον ίδιο σου τον εαυτό. Η ζωή
είναι πολύ σύντομη για να περνάς τον χρόνο σου με ανθρώπους…που σου ρουφάνε την
ευτυχία. Σου κλέβουν την ενέργεια. Αγάπα τους ανθρώπους που σου συμπεριφέρονται αμιγώς σωστά και απομακρύνσου από αυτούς που δεν το κάνουν.

Ξεκίνα να νοιάζεσαι για την υγεία σου.

Βάλε τη φόρμα. Ασκήσου για να είσαι σε φόρμα. Φάε σωστά για να θρέψεις το σώμα σου. Και
πάντα να αγνοείς τους χαιρέκακους, αυτούς που αμφιβάλλουν για σένα και μη υγιή
παραδείγματα…που κάποτε σ’ έθρεφαν. Για να βγάλεις το καλύτερο σου, πρέπει να
δώσεις στο σώμα σου…τα ανάλογα καύσιμα που σου χρειάζονται απαραίτητα. Γέμισε…!

Πέταξε τα σκουπίδια από την κουζίνα σου και γέμισε την με φρέσκα φαγητά. Υγιεινά.
Τρέξε στη φύση, κολύμπα το καλοκαίρι, κάνε ποδήλατο, περπάτα… απλά σήκω… κουνήσου…!
Η καλή υγεία είναι απαραίτητη για να έχεις σωστή ενέργεια, αντοχή και προοπτικές για να αντιμετωπίσεις τους στόχους σου και τα όνειρα σου.

Νοιάσου για την εκπαίδευση-παιδεία σου και την προσωπική σου ανάπτυξη. Διάβασε και λίγο τους προγόνους μας…! Κάτι θα τσιμπήσεις…!

Η επίτευξη της ανώτερης συνείδησης προέρχεται από τη δέσμευση σου για προσωπική
ανάπτυξη. Είσαι ένα εντελώς διαφορετικό άτομο σε σχέση με αυτό που ήσουν πέρυσι
και πρόπερσι. Η επόμενη χρονιά θα είναι σίγουρα διαφορετική. Το πόσο θα
ωριμάσεις και ποιος θα γίνεις, εξαρτάται πάντα από εσένα. Αλλά μην ξεχνάς…θυμήσου,
η απόκτηση γνώσης δεν σημαίνει ότι ωριμάζεις….! Η ωρίμανση συμβαίνει όταν αυτά που ξέρεις….αλλάζουν το πώς ζεις.

Ξεκίνα να νοιάζεσαι για να κάνεις το καλύτερο…που εσύ μπορείς.

Μην ανησυχείς για το τι κάνουν οι άλλοι…καλύτερα από εσένα. Συγκεντρώσου στο να
σπάσεις τα δικά σου ρεκόρ…κάθε μέρα. Λίγο…λίγο. Η επιτυχία είναι μια καθημερινή
μάχη ανάμεσα σε ΕΣΕΝΑ και τον ΕΑΥΤΟ σου και μόνον. Νίκησε τον εαυτό σου…! Και
ότι και να κάνεις, αρνήσου να μειώσεις τα πρότυπα σου για να είσαι ίσα μ’αυτούς που αρνούνται να ανεβάσουν τα δικά τους.

Νοιάσου για όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που έχεις τώρα. Έλα…! Έχεις…! Μην γκρινιάζεις…!

Μάθε να εκτιμάς τα πράγματα που έχεις…πριν οι δυνάμεις σου σε αναγκάσουν να εκτιμήσεις
τα πράγματα που είχες κάποτε. Άσχετα με το πόσο καλά ή άσχημα είσαι, ξύπνα κάθε μέρα και να είσαι ευγνώμων για τη ζωή σου. Ξύπνααααα….!

Κάποιος, κάπου αλλού παλεύει απεγνωσμένα για την δική του ζωή. Αντί να σκέφτεσαι για το τι χάνεις, προσπάθησε να σκέφτεσαι για αυτά που έχεις και χάνουν όλοι οι άλλοι.

Ξεκίνα να νοιάζεσαι γι’ αυτή τη στιγμή που ονομάζουμε….«ζωή».

Αν αυτή τη στιγμή σ’ έβγαζαν στη τηλεόραση και σου έδιναν το πρώτο βραβείο Ανθρωπιάς…τι
θα έλεγες….: «Αυτό σημαίνει τόσα πολλά για εμένα. Όλη μου την ζωή περίμενα αυτή
τη στιγμή.» Αλλά η αλήθεια είναι….ότι ολόκληρη η ζωή μας…μας έχει οδηγήσει στην κάθε στιγμή….που περνάμε…λεπτό προς λεπτό. Σκέψου αυτό…για ένα λεπτό…!

Λοιπόν μην ξεχνάς ότι για κάθε πράγμα που έχεις περάσει στην εδώ ζωή σου, κάθε πτώση, κάθε
σήκωμα, τα πάντα ανάμεσα σ’ αυτές τις ανεπανάληπτες στιγμές, σ’ έχει οδηγήσει σ’
αυτή τη στιγμή που είσαι τώρα. Αυτή η στιγμή είναι ανεκτίμητη και είναι η μόνη
στιγμή που είναι εγγυημένη σε σένα. Αυτή η στιγμή είναι η «ζωή» σου. Μην την χάσεις.

Ζήσε την ζωή σου….σαν να είναι η τελευταία σου μέρα…!

Ο ΔΩΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΠΟΛΑΥΣΤΙΚΗΣ ΣΕΞΟΥΑΛΙΚΗΣ ΖΩΗΣ

Μήπως η σεξουαλική σας ζωή χρειάζεται λίγη βελτίωση; Δεν είστε οι μόνοι. Πολλές φορές η ρουτίνα, η καθημερινότητα, οι υποχρεώσεις και τα καθήκοντα παίρνουν την πρώτη θέση, αφήνοντας τη σεξουαλική ζωή του ζευγαριού στην δεύτερη, τρίτη θέση ή και στα αζήτητα. Οι παρακάτω συμβουλές βασίζονται σε επιστημονικά δεδομένα και κλινική εμπειρία:

Επικοινωνήστε με τον/τη σύντροφό σας για τη σεξουαλική σας σχέση. Αυτό είναι το πρώτο βήμα για να βελτιώσετε το δεσμό μεταξύ σας, παρόλο που αρχικά μπορεί να αισθανθείτε παράξενα συζητώντας για ένα θέμα που συχνά θεωρείται ‘ταμπού’. Δεν είναι! Είναι απολύτως φυσιολογικό και εντάσσεται στα σημαντικά θέματα επικοινωνίας του ζευγαριού. Μετά το πρώτο παράξενο συναίσθημα, θα δείτε ότι θα νιώσετε πολύ καλύτερα και πιο κοντά ύστερα από μια τέτοια συζήτηση. Με διστάσετε να ζητήσετε κάτι νέο ή διαφορετικό. Απλώς αποφύγετε να μιλήσετε για σημαντικά σεξουαλικά ζητήματα στο κρεβάτι, την κρεβατοκάμαρα ή λίγο πριν κάνετε σεξ. Προτιμήστε μια ουδέτερη στιγμή κατά προτίμηση εκτός σπιτιού.

 Ξεκινήστε τα προκαταρκτικά όσο νωρίτερα γίνεται και αφιερώστε τους χρόνο. Εδώ εντάσσεται και το πρωινό φιλί πριν σηκωθείτε και αρχίσετε τα τρεχάματα και την προετοιμασία της ημέρας. Δείξτε ενδιαφέρον κατά τη διάρκεια της ημέρας με ένα μήνυμα, τηλεφώνημα, μια σεξουαλική υπενθύμιση… Οι μικρές ενδείξεις ενδιαφέροντος αυξάνουν τη συναισθηματική σύνδεση του ζευγαριού και αποτελούν την απαρχή της σεξουαλικής διέγερσης.

Μη ξεχνάτε στη διάρκεια της ημέρας ότι είστε σεξουαλικό ον. Ξεκλέψτε λίγα δευτερόλεπτα για να σκεφτείτε τον/τη σύντροφό σας και φανταστείτε πώς θέλετε να είναι όταν βρεθείτε.

Κάντε σχέδια για τη σεξουαλική σας ζωή. Όταν ένα ζευγάρι είναι απασχολημένο και καθένας τρέχει για την καριέρα του, συνήθως ο μόνος τρόπος για να βρεθεί χρόνος για τη σεξουαλική του ζωή είναι-κυριολεκτικά- να τον εντάξει στο πρόγραμμά του.

Μη ξεχνάτε ότι το σεξ είναι ευχαρίστηση και όχι καθήκον! Όσο πιο ευχάριστο, τόσο συχνότερα θα το επαναλάβετε! Πειραματιστείτε με οτιδήποτε σας δημιουργεί σεξουαλική διάθεση.

Πάρτε πρωτοβουλία! Μην περιμένετε πάντα από τον/την σύντροφό σας να ξεκινήσει. Πάρτε την κατάσταση στα χέρια σας και με τον τρόπο σας εκφράστε την επιθυμία σας. Ακόμα και αν δεν έχετε όρεξη, δώστε στον οργανισμό σας μια ευκαιρία, αφού συχνά ισχύει κι εδώ το… ‘τρώγοντας έρχεται η όρεξη’.

Μην ξεχνάτε ότι η σεξουαλική διέγερση σχετίζεται άμεσα με τη διανοητική διέγερση. Έτσι, αντί να δείτε τηλεόραση ή να κάνει καθένας το δικό του πριν το σεξ, κουβεντιάστε και αφιερώστε χρόνο ο ένας στον άλλον. Διαβάστε μαζί ένα ποίημα ή τα νέα από την εφημερίδα, σχεδιάστε την επόμενη έξοδο ή διακοπές σας, ή χαζέψτε ένα φωτογραφικό σας άλμπουμ.

Προσπαθήστε να μαντέψετε ο ένας τις σκέψεις του άλλου. Μπορείτε να διαβάσετε το μυαλό του/της συντρόφου σας; Πιθανότατα όχι, αλλά δοκιμάστε! Ίσως διαπιστώσετε ότι βρίσκεστε στο ίδιο μήκος κύματος.

Παραστήστε ότι δε θα βρεθείτε για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Φανταστείτε τον αποχαιρετισμό που κάνουν στη σύντροφό τους στις ταινίες οι στρατιώτες που φεύγουν στο μέτωπο…Την επόμενη φορά κρατήστε σφιχτά στην αγκαλιά σας με τέτοιο τρόπο τον/τη σύντροφό σας. Το συναίσθημα που θα νιώσετε θα σας δώσει άλλη οπτική γωνία της σχέσης σας.

Λίστα με αγαπημένα. Σε ένα φύλο χαρτί δημιουργήστε δυο στήλες, όπου καθένας γράφει τα αγαπημένα του τραγούδια, ταινίες, φαγητά, δραστηριότητες κρεβατοκάμαρας, κοκ.

Χορέψτε! Αν δεν έχετε τι να κάνετε, σηκωθείτε και χορέψτε μαζί σε διάφορους ρυθμούς και με διαφορετικό βαθμό σωματικής εγγύτητας.

Μοιραστείτε τις ερωτικές σας φαντασιώσεις. Δημιουργήστε μαζί μια ερωτική ιστορία και αναπαραστήστε την, παίρνοντας κάποιον ρόλο ο καθένας, ή γράψτε παρέα μια ερωτική ιστορία. Διαμορφώνοντας τους χαρακτήρες, θα δει ο/η σύντροφός σας τι επιθυμείτε ερωτικά.

Η γνώμη των αρχαίων Μακεδόνων για το αν έπρεπε να τιμηθεί ως θεός ο Μ. Αλέξανδρος

-«(327 π.Χ.). Ο Αλέξανδρος προσκάλεσε τον Καλισθένη, τον Ανάξαρχο και τους άλλους σοφιστές σε συμπόσιο, στο οποίο προσκλήθηκαν οι Πέρσες και οι Μήδιοι αξιωματούχοι της Αυλής του, Καθώς και οι στρατηγοί… Η συζήτηση άρχισε τυχαία, ή και σκηνοθετημένα – όπως ισχυρίζονται μερικοί – ανάμεσα στον Ανάξαρχο τον Αβδηρίτη που για να αποκτήσει την πνευματική πρυτανεία στην Αυλή, κολάκευε τον Αλέξανδρο υπέρμετρα, και σε έναν ποιητή από τη Σικελία, που τον έλεγαν Κλέωνα. Αυτός ο Κλέων ρώτησε, τάχα για να μάθει, αν οι Μακεδόνες δόξαζαν με θεικές τιμές τον βασιλιά τους. Γιατί, όπως είπε, σαν θεό τον τιμούσαν όλοι οι άλλοι.

-Παίρνοντας λοιπόν αφορμή από το ερώτημα εκείνο, ο Ανάξαρχος είπε, πως από τους Μακεδόνες έπρεπε πιο πολύ να τιμηθεί σαν θεός ο Αλέξανδρος, παρά ο Διόνυσος ή ο Ηρακλής. Κι όχι μόνο για τα πολλά και μεγάλα κατορθώματα του, παρά γιατί ήταν και συμπατριώτης τους, ενώ ο Διόνυσος ήταν Θηβαίος κι ο Ηρακλής απ’ το Άργος. Ανεξάρτητα από την συγγένεια, που είχε με τον τελευταίο, ο Αλέξανδρος ήταν διακιωματικά ο πρώτος από τους Μακεδόνες, που του άξιζαν θεικές τιμές. Και πρέπει πρόσθεσε, οι τιμές αυτές να του γίνονται από τώρα. Γιατί κανείς δεν αμφιβάλλει, πως όταν ο Αλέξανδρος αφήσει αυτόν τον κόσμο, οι Μακεδόνες θα τον λατρέψουν σαν θεό. Δεν θάταν λοιπόν δικαιότερο, να τον ευχαριστήσουν και να του δείξουν την αγάπη τους από τώρα που ζει κοντά τους παρά όταν θα πεθάνει; Τι όφελος θάχουν γι΄αυτόν οι τιμές, όταν θα αφήσει τη γη;»

-Τότε μίλησε ο Καλλισθένης και είπε: «Ανάξαρχε, τον Αλέξανδρο τον θεωρώ άξιο για όλες τις τιμές, που είναι δίκαιο να αποδίδονται σε άνθρωπο. Μα, όπως ξέρεις, εμείς οι άνθρωποι έχουμε ξεχωρίσει απ΄ αυτές τις τιμές μας για τους ανθρώπους, τις άλλες που τις φυλάμε για τους θεούς. Για να τιμήσουμε τους θεούς, τους χτίζουμε ναούς, τους φτιάχνουμε αγάλματα και τους αφιερώνουμε χώρους ιερούς. Κι εκεί σ΄ αυτούς τους χώρους προσφέρουμε θυσίες και σπονδές. Κι αναπέμπουμε ύμνους στους θεούς όταν τους προσκυνάμε. Όταν οι άνθρωποι συναντηθούν ανταλλάζουν το χαιρετιστήριο φίλημα, γιατί βρίσκονται ο ένας εμπρός στον άλλον και βλέπουν ο ένας τον άλλο.

-Μα οι θεοί βρίσκονται ψηλά. Δεν φτάνουμε να τους αγγίξουμε και ούτε τους βλέπουμε. Γι’ αυτό είναι φυσικό, να τους τιμούμε, προσκυνώντας και ψάλλοντας. Είναι όμως αφύσικο, μπερδεύοντας τα όλα αυτά, να ανεβάζουμε ανθρώπους στη θεική θέση, γιατί με τον τρόπο αυτό κατεβάζουμε τους θεούς σε ταπείνωση. Είναι βλάσφημο λοιπόν να αποδίνουμε σε ανθρώπους τιμές ίδιες με εκείνες, που αποδίνουμε στους θεούς…Με το δίκιο τους λοιπόν οι θεοί θάναι θυμωμένοι, τώρα που οι άνθρωποι ανεβάζουν τους ευατούς τους στις θεικές τιμές ή που αφήνουν τους άλλους να τους θεοποιούν.

-Και ποια ανάγκη έχει ο Αλέξανδρος για να λατρεύεται σαν θεός; Πέρα που είναι ικανός να κάνει τα μεγαλύτερα κατορθώματα είναι ο άριστος από τους γενναίους, ο βασιλικότατος από τους βασιλιάδες κι ο στρατηγικότατος από τους στρατηγούς. Και συ, Ανάξαρχε, έπρεπε πιο πολύ από κάθε άλλον, να τον συμβουλεύεις με τέτοια λόγια και να τον εμποδίζεις σε πράξεις ή σκέψεις αντίθετες, μια και συναναστρέφεσαι τον Αλέξανδρο φιλοσοφικά. Γι΄ αυτό πριν ανοίξεις συζήτηση πάνω σ’ αυτό το θέμα και πριν να πεις όσα είπες, έπρεπε να συλλογιστείς, πως δεν έχεις να κάνεις ούτε με τον Καμβύση, ούτε με τον Ξέρξη, αλλά με τον γιο του Φιλίππου.

-Ο Αλέξανδρος είναι απόγονος του Ηρακλή και του Αιακίδη και οι πρόγονοι του ήρθαν από το Άργος κι εγκαταστάθηκαν στη Μακεδονία, για να κυβερνήσουν τους Μακεδόνες όχι με την βία, παρά με την τάξη του νόμου. Επειδή όμως μίλησες για τιμές σε ζωντανούς ήρωες, θα σου θυμίσω, πως ούτε και στον Ηρακλή, όταν ζούσε, αποδόθηκαν θεικές τιμές απ’ τους Έλληνες. Και μονάχα όταν πέθανε και αφού ο Δελφικός Απόλλων έδωσε χρησμό, τότε μόνο – κι όχι πριν- ο Ηρακλής τιμήθηκε από τους ανθρώπους σαν θεός….»

Γνωρίζεις πώς να βάζεις όρια στους άλλους;

 Μπορεί να αλλάξει η ζωή μας βάζοντας όρια στους άλλους;
Ποιά και πως;

Τα προσωπικά μας όρια που πρέπει να βάζουμε στους άλλους συνηθίζονται πολλές φορές να κατηγοριοπούνται σε 7 κατηγορίες. Αυτές τις κατηγορίες θα σας παρουσιάσω σήμερα, προσθέτοντας και τις δικές μου παρατηρήσεις.

Φυσικά όρια:

Αναφέρονται στο σεβασμό που πρέπει να δείχνουν οι άλλοι για τον δικό σου προσωπικό χώρο. Παραβιάζονται όταν κάποιος μπαίνει στο δωμάτιό σου χωρίς να σου ζητήσει την άδεια, χρησιμοποιεί τα πράγματά σου χωρίς να σε ρωτήσει ή διαβάζει προσωπικές σου σημειώσεις όπως το ημερολόγιό σου, ακόμα και τα μηνύματα στο κινητό σου στα κρυφά. Στα φυσικά όρια συμπεριλαμβάνονται φυσικά και τα σωματικά, όταν κάποιος σε αγγίξει ή σε πειράξει σωματικά χωρίς να το θέλεις.

Διανοητικά όρια:

Αναφέρονται στο σεβασμό για τις ιδέες και τις σκέψεις σου. Παραβιάζονται όταν κάποιος προσπαθεί να υποτιμήσει την αντίληψή σου λέγοντας πράγματα όπως «αυτό είναι μονάχα στη φαντασία σου» ή «αυτό δεν μπορεί να το πιστεύεις πραγματικά» κτλ.

Συναισθηματικά όρια:

Συνεχίζονται με το σεβασμό για τα αισθήματά σου. Παραβιάζονται όταν κάποιος προσπαθεί να τα ακυρώσει ή τα αγνοεί. Επίσης όταν σε θεωρεί δεδομένο ή σου επιτίθεται μειώνοντάς σε ή ντροπιάζοντάς σε.

Κοινωνικά όρια:

Αφορούν το σεβασμό για τις επιλογές των κοινωνικών σου επαφών. Παραβιάζονται όταν κάποιος σου κάνει κριτική γι αυτές τις επιλογές. Μα τι στο καλό θες μαζί της! Γιατί θες να πας να δεις την ταινία; Και όλα τα παρόμοια…

Σεξουαλικά όρια:

Ορίζουν τον δικό σου ιδιωτικό χώρο : Ποιον θα αγγίξεις και ποιος θέλεις να σε αγγίξει. Έτσι, κανείς δεν μπορεί να σε αγγίξει σωματικά. Ορισμένες από τις παραβιάσεις αυτών των ορίων είναι προφανείς όπως ο βιασμός από έναν άγνωστο ή γνωστό. Άλλες όμως όπως το πονηρό βλέμμα το γδύσιμο με τα μάτια και το δήθεν αθώο πείραγμα είναι λιγότερο προφανείς γι αυτό και προκαλούν σύγχυση.

Οικονομικά όρια:

Αναφέρονται στον δικό σου τρόπο να κερδίζεις να ξοδεύεις και να αποταμιεύεις τα χρήματά σου καθώς και στο ελάχιστο που χρειάζεσαι για να νιώσεις ασφάλεια. Οι διαφορετικές στάσεις απέναντι στο χρήμα μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα στις σχέσεις ιδιαίτερα αν δεν υπάρχει σεβασμός για τον τρόπο ζωής του άλλου ανθρώπου.

Χρονικά όρια:

Αφορούν το σεβασμό για τους τρόπους διεκπεραίωσης των πραγμάτων τους δικούς μας και των άλλων. Μερικοί είναι ακριβείς και τακτοποιούν τις υποθέσεις τους έγκαιρα. Άλλοι πάλι είναι της τελευταίας στιγμής και προτιμούν να ζουν με την ένταση που φέρνει η εκπνοή μιας προθεσμίας.
Δυστυχώς αυτό που δεν είναι παρά ασαφή προσωπικά όρια συχνά παρερμηνεύεται.
Εκλαμβάνεται ως προσβολή. Εγώ λόγου χάρη δεν είχα καλή σχέση με την ώρα. Πήγαινα πάντα καθυστερημένη. Αυτό προσέβαλλε τους ανθρώπους που με περίμεναν. Φαινόταν σαν να μην μπορούσα να σχεδιάσω τον χρόνο μου. Προγραμμάτιζα να κάνω πολλά πράγματα πριν συναντήσω κάποιον και έτσι δεν προλάβαινα να είμαι στην ώρα μου.
Αυτός όμως ήταν ο προφανής λόγος. Στην πραγματικότητα χωρίς να το συνειδητοποιώ επέλεγα να πάω στο ραντεβού αργότερα από τον άλλο. Ήταν γιατί η αναμονή μου προξενούσε μεγάλο άγχος. Σκεφτόμουν ότι με ξέχασαν ότι με έστησαν ανησυχούσα για την απόρριψη. Καλύτερα λοιπόν να με περιμένουν παρά να τους περιμένω εγώ.

Η σύγχυση των ορίων

Τα όρια είναι ένας φράχτης γύρω από το σπίτι σου. Αυτοί οι συμβολικοί φραγμοί έχουν τρεις στόχους.
-Να κρατήσουν μακριά τους άλλους από τον δικό μας χώρο
-Να μας κρατήσουν μακριά από τον χώρο των άλλων
-Να μας δώσουν μια αίσθηση ολότητας.
Ένας χαμηλός φράχτης επιτρέπει την επικοινωνία μεταξύ των γειτόνων. Δεν εμποδίζει την ροή της ενέργειας (από και προς). Παρόλα αυτά ξέρουμε που τελειώνει ο ένας και που αρχίζει ο άλλος. Όμως όταν κάποιος φτιάξει έναν πολύ υψηλό τοίχο η επικοινωνία σταματά. Οι άνθρωποι που αντί να θέτουν όρια χτίζουν τείχη το κάνουν γιατί χρειάζονται επιπλέον προστασία και ασφάλεια. Αν όμως ήξεραν να χαράξουν σαφή όρια, ίσως δεν θα ήταν αναγκαίο να κλειστούν μέσα σε τείχη.

Είναι κάτι στιγμές...

Είναι κάτι στιγμές που χάνεις τη γη κάτω από τα πόδια σου, αλλά αυτές οι στιγμές είναι που γίνονται σταθμοί για την πορεία του τρένου της ζωής σου.

Τότε παίρνεις τις αποφάσεις, τότε περιέργως ενώ θεωρείς ότι έχεις θολώσει βλέπεις πιο καθαρά, τότε ανακαλύπτεις ότι τα πόδια σου δεν πατούν πάνω στη γη, αλλά έχουν ρίζες βαθιές που πάνε μέσα της. Τότε γνώρισες το γίγαντα που έκρυβες.

Είναι κάτι στιγμές που και ένα απλό χαμόγελο φαντάζει ψέμα, αλλά αυτές οι στιγμές είναι που σου έδειξαν την αλήθεια των ανθρώπων, που έπεσαν οι μάσκες, που ένοιωσες και έμαθες τον διπλανό σου, που χαμογέλασες εσύ αληθινά επειδή έμαθες πια.

Από εκεί και μετά, έρχονται ή φεύγουν, δεν σε νοιάζει το ίδιο. Ταυτίζεσαι και αγαπάς όλο και περισσότερο τον άπειρο εαυτό σου.

Είναι κάτι στιγμές που η θλίψη σκοτεινιάζει τα μάτια και γέρνει το κεφάλι, αλλά αυτές τις στιγμές βλέπεις που αληθινά πατούσες και πόσο λασπωμένο ήταν αυτό που νόμιζες υπέροχο μονοπάτι.

Τότε ανακαλύπτεις ότι δεν είσαι αναπαραγωγός μιας και μόνης αλήθειας, η οποία σαν τραπουλόχαρτο καταρρέει μπρος στα μάτια σου, αλλά είσαι εκφραστής μιας υπέρτατης δημιουργίας που εξελίσσεται συνέχεια. Εισπνέεις αέρα και εκπνέεις φωτιά. Ελευθερώνεις το δράκο της δημιουργίας σου.

Είναι κάτι στιγμές, που αμφισβήτησα την ύπαρξή μου, νοιώθοντας τόσο ασήμαντα μικρός.

Δεν έβλεπα, δεν αισθανόμουν, δεν καταλάβαινα το μέγεθός μου. Βλέπεις κοίταζα αυτό που φαίνεται και όχι αυτό που υπάρχει.

Όπως με το παγόβουνο. Όλη η δύναμή του, κρύβεται κάτω από το νερό. Όλη η ομορφιά του, είναι στο συμπαγές της κατασκευής του. Όλη η ιδιαιτερότητά του είναι ότι αποτελείται από το ίδιο υλικό στο οποίο επιπλέει, εκτοπίζει και κυριαρχεί, χαρίζοντας ζωή στον πλανήτη.

Ο Έλον Μασκ φοβάται την Τεχνητή Νοημοσύνη

puzzlehead2Τους φόβους που τον διακατέχουν πάνω στο ζήτημα της Τεχνητής Νοημοσύνης εξέφρασε εκ νέου χθες ο ιδρυτής της SpaceX και της Tesla Motors, Έλον Μασκ, γνωστός για τα ιδιαίτερα φιλόδοξα τεχνολογικά projects που υποστηρίζει.

Ειδικότερα, ο Μασκ έγραψε στον λογαριασμό του στο Twitter ότι αξίζει να διαβάσει κανείς το «Superintelligence» του Νικ Μπόστρομ, συμπληρώνοντας ότι «πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με την Τεχνητή Νοημοσύνη. Πιθανώς να είναι πιο επικίνδυνη από τα πυρηνικά όπλα».
Παραμένοντας στο συγκεκριμένο θέμα του κινδύνου από την Α.Ι., ο Έλον Μασκ πρότεινε επίσης την ανάγνωση του «Our Final Invention» του Τζέιμς Μπάρατ, ενώ εξέφρασε την ελπίδα ότι «δεν είμαστε απλά ο βιολογικός boot loader για την ψηφιακή υπερ-νοημοσύνη. Δυστυχώς, αυτό γίνεται όλο και πιο πιθανό».

Ο κίνδυνος μιας «singularity» – ειδικός όρος της επιστημονικής φαντασίας που χρησιμοποιείται για τη στιγμή που η τεχνητή νοημοσύνη θα αρχίσει να εξελίσσεται χωρίς τη βοήθεια του ανθρώπου, ξεπερνώντας και ενδεχομένως απειλώντας τον- δείχνει να ξεφεύγει από τα όρια της ΕΦ, καθώς δεν είναι λίγοι οι φουτουριστές που έχουν εκφράσει ανάλογους προβληματισμούς, όπως ο Ρέι Κερτσβάιλ, που πλέον εργάζεται για τη Google. Επίσης, το «μοτίβο» της «εξέγερσης των μηχανών» είναι γνωστό και μη εξαιρετέο στον κινηματογράφο, την τηλεόραση και τη λογοτεχνία, με χαρακτηριστικότερα παραδείγματα τον «Εξολοθρευτή», το «Matrix», το «Battlestar Galactica», το «2001: Οδύσσεια του Διαστήματος» και άλλα.

Σε συνέντευξή του στο CNBC τον Ιούνιο ο Μασκ είχε εκφράσει ξανά τους προβληματισμούς του στο αντικείμενο, καθώς, ερωτηθείς σχετικά με την επένδυσή του στην εταιρεία Vicarious, η οποία ασχολείται με την έρευνα πάνω στην τεχνητή νοημοσύνη, είχε απαντήσει ότι θα ήθελε να έχει εικόνα σχετικά με το τι συμβαίνει στον συγκεκριμένο τομέα, καθώς ενδεχομένως να υπάρχουν «κίνδυνοι» σε αυτόν. Όταν ρωτήθηκε τι εννοεί, απάντησε ότι «έχουν γυριστεί ταινίες για αυτό, όπως, ξέρετε, ο “Terminator”».

«Στην ταινία, τον “Terminator”, ξέρετε, δεν περίμεναν ακριβώς τέτοιου είδους εξέλιξη» είχε αναφέρει χαρακτηριστικά. Σημειώνεται ότι ο Μασκ ήταν ένας από τους πρώιμους επενδυτές και της εταιρείας DeepMind, η οποία αργότερα αγοράστηκε από την Google. Στην Vicarious έχουν επενδύσει και άλλα μεγάλα ονόματα, όπως ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ του Facebook, ο Τζεφ Μπέζος της Amazon και ο ηθοποιός Άστον Κούτσερ. Σκοπός της εταιρείας είναι η ανάπτυξη ενός συστήματος το οποίο θα μπορεί να λειτουργήσει σαν το τμήμα του εγκεφάλου που ελέγχει την όραση, την κίνηση και την ομιλία, με απώτερο στόχο έναν υπολογιστή ο οποίος θα μπορεί να σκέφτεται σαν άνθρωπος.

Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα είχε προκύψει ένταση στον χώρο της έρευνας τεχνητής νοημοσύνης εξαιτίας ανακοίνωσης του Πανεπιστημίου του Ρέντινγκ (Βρετανία) ότι ένα πρόγραμμα πέρασε «για πρώτη φορά» το τεστ Τούρινγκ (θεωρείται ορόσημο για το αν μία μηχανή «σκέφτεται» ή όχι). Πολλοί ερευνητές (και μη) αντέδρασαν, με αρκετούς να ισχυρίζονται ότι το συγκεκριμένο τεστ «παρερμηνεύτηκε» στην εν λόγω περίπτωση, και ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί πως ο «Eugene» (το πρόγραμμα) είναι «νοήμων» – τουλάχιστον, όπως εκλαμβάνεται «κανονικά» η έννοια της νοημοσύνης.

Η σκοτεινή πλευρά των ζωολογικών κήπων

original-22Η επίσκεψη στους ζωολογικούς κήπους είναι μία αγαπημένη εκδρομή για μικρούς και μεγάλους, αφού έχουν την μοναδική ευκαιρία να δουν από κοντά σπάνια είδη άγριων ζώων, τα οποία όμως δεν θα έπρεπε να βρίσκονται εκεί. Καθώς λοιπόν μας είναι οικεία η εικόνα ενός δυστυχισμένου λιονταριού να πηγαινοέρχεται ψυχαναγκαστικά στο κλουβί του ψάχνοντας τρόπο διαφυγής, μήπως τελικά οι ζωολογικοί κήποι δεν είναι τόσο αθώοι όσο φαίνονται;
Σε σχετικό άρθρο της η Huffington Post αποκαλύπτει όλα τα σκοτεινά μυστικά που ισχύουν στους περισσότερους ζωολογικούς κήπους και ορισμένες αμφιλεγόμενες πρακτικές που εφαρμόζουν.

Πολλοί ζωολογικοί κήποι ισχυρίζονται ότι έχουν αναλάβει τη διατήρηση σπάνιων ειδών. Στην πραγματικότητα μόνο ένα μικρό ποσοστό το κάνει. Ο Ντέιβιντ Χάνκοκς, πρώην διευθυντής ζωολογικό κήπο με 30 χρόνια εμπειρίας, δήλωσε στο National Geographic ότι λιγότερο από το 3% του προϋπολογισμού ενός ζωολογικού κήπου πηγαίνει στις προσπάθειες διατήρησης των ειδών, με το υπόλοιπο ποσοστό να πηγαίνει στις προσπάθειες μάρκετινγκ για να δελεάσουν τους επισκέπτες.

Τουλάχιστον 40% των Αφρικανικών ελεφάντων σε αιχμαλωσία είναι υπέρβαροι και δεν αναπαράγονται. Και δεδομένου ότι ο υψηλός δείκτης μάζας σώματος στους ελέφαντες συνδέεται στενά με ανωμαλία στις ωοθήκες, το ζήτημα αυτό απειλεί σοβαρά την πρωτοβουλία αναπαραγωγής των αφρικανικών ελεφάντων σε αιχμαλωσία και συνεπώς απειλεί τη διαιώνιση του είδους.

Οι χώροι στους οποίους φιλοξενούνται τα ζώα είναι εντελώς ακατάλληλοι. Οι ζωολογικοί κήποι λειτουργούν σχεδιάζοντας γύρω από τα ζώα τοπία που εκπροσωπούν όσο το δυνατόν το φυσικό τους χώρο. Αντ ‘αυτού, αυτό που καταλήγει να συμβαίνει είναι τα ζώα αναγκάζονται να διαμένουν σε εντελώς άβολους χώρους, με δέντρα από πλαστικό ή σκυρόδεμα και πλαστικά χόρτα. Εν ολίγοις, ότι αγγίζουν με εξαίρεση τα τρόφιμα και τα περιττώματα τους είναι αφύσικο για αυτά και αυτό τους προκαλεί τον εκνευρισμό και τις ψυχαναγκαστικές κινήσεις μέσα στα κλουβιά.

Τα «χαρούμενα» ζώα βρίσκονται υπό την επήρεια ουσιών. Αν νομίζετε ότι οι άνθρωποι είναι τα μόνα ζώα που λαμβάνουν συμβουλευτική και φαρμακευτική αγωγή, ξανασκεφτείτε το. Υπάρχουν αρκετές αναφορές για ζώα που εκτίθενται σε Prozac και λαμβάνουν συμπεριφορική θεραπεία. Η πρακτική των αντικαταθλιπτικών σε ζώα του ζωολογικού κήπου είναι πολύ συνηθισμένη, ωστόσο, ο ακριβής αριθμός των ζώων που λαμβάνουν φαρμακευτική αγωγή είναι άγνωστος δεδομένου ότι πολλοί ζωολογικοί κήποι θέλουν να αποφύγουν να χαλάσουν τη φήμη τους.

Μετακινούν τα ζώα και χάνουν τις αγέλες τους. Πολλοί ζωολογικοί κήποι πιστεύουν ότι κάνουν κάτι καλό για τα απειλούμενα είδη, όταν τα μετακινούν σε άλλους ζωολογικούς κήπους για αναπαραγωγικούς σκοπούς. Ωστόσο, συχνά το αποτέλεσμα είναι να αποπροσανατολίζονται τα ζώα και να στρεσάρονται χειρότερα, αφού χάνουν τους «φίλους» τους.

Αρνούνται να μετακινήσουν τα ζώα όταν πρέπει. Ο Αρτούρο είναι η τελευταία ζωντανή αρκούδα στον ζωολογικό κήπο Μεντόζα της Αργεντινής. Εκεί οι θερμοκρασίες ξεπερνάνε τους 40 βαθμούς Κελσίου με αποτέλεσμα από την «αγέλη» του Αρτούρο να έχει μείνει αυτός ως τελευταίος επιζών.

Δεν έχουν τα απαραίτητα υλικά για να φροντίσουν τα ζώα. Επειδή είναι σχεδόν αδύνατο (και οικονομικά δύσκολο) για τους ζωολογικούς κήπους να δημιουργήσουν ένα ακριβές αντίγραφο του φυσικού περιβάλλοντος των ζώων, έχουν επινοήσει τρόπους για να εμποτίσουν συγκεκριμένα θρεπτικά συστατικά και βιταμίνες στα τρόφιμα που τους δίνουν. Αυτά τα υποκατάστατα όμως συχνά έχουν θανατηφόρες συνέπειες για τα ζώα.

Οι επισκέπτες δεν ενδιαφέρονται για την προστασία των ζώων παρά μόνο για τη δική τους ψυχαγωγία. Μια μελέτη που επικεντρώθηκε στη συμπεριφορά των επισκεπτών σε 4 διαφορετικούς ζωολογικούς κήπους στη δυτική ακτή των ΗΠΑ με υποβρύχια εκθέματα διαπίστωσε ότι 86% των επισκεπτών πήγαν στο ζωολογικό κήπο για “κοινωνικούς ή ψυχαγωγικούς σκοπούς”, και μόνο το 6% πήγαν για να μάθουν περισσότερα σχετικά με τα ζώα. Σε μια άλλη μελέτη που έγινε για τη συμπεριφορά των επισκεπτών σε έναν πίθηκο στο ζωολογικό κήπο Lincoln Park στο Σικάγο, αποκαλύφθηκε ότι τόσο οι ενήλικες όσο και τα παιδιά ανταγωνίζονται και παρενοχλούν τα ζώα. Από τα 350 άτομα, τα 78 ενόχλησαν τους πιθήκους χτυπώντας το γυαλί ή με άλλες ανεπιθύμητες συμπεριφορές.

Το μεγάλο πείραμα της κάνναβης

Όταν η μεγαλύτερη εφημερίδα των ΗΠΑ, οι «New York Times», καθώς και ο επιφανής επενδυτής Τζορτζ Σόρος τάσσονται ανοιχτά υπέρ της νομιμοποίησης της κάνναβης,
συνειδητοποιείς ότι αρχίζει μια νέα εποχή, που έρχεται να κλονίσει την κοινωνία, αλλά και την οικονομία όπως την ξέραμε.

Ποιοι δρόμοι μπορούν να ανοίξουν αν εκτός από τη θεραπευτική γίνει αποδεκτή και η χρήση της ινδικής κάνναβης για καθαρά «ψυχαγωγικούς σκοπούς»;

Κι αν δεχτούμε ότι όλες οι μεγάλες αλλαγές, ή έστω μόδες του 20ού και του 21ου αιώνα έχουν ξεκινήσει από την Αμερική, ποια θα είναι η θέση της Ευρώπης και της Ελλάδας μπροστά στη νομιμοποίηση ενός φυτού και μιας ουσίας που είχε δαιμονοποιηθεί για περισσότερα από 40 χρόνια;

Και ξαφνικά, από κακός δαίμονας, η κάνναβη παρουσιάζεται ως Μεσσίας. Που θα θεραπεύσει όχι μόνο τους ανθρώπους από τις βαριές αρρώστιες, αλλά και τα κράτη από την οικονομική κρίση. Ποια είναι η αλήθεια;

Η νέα ποτοαπαγόρευση. Μέσα από ένα πολύ ένθερμο άρθρο με τίτλο «Απορρίψτε, ξανά, την απαγόρευση», που υπέγραψε πρόσφατα η συντακτική ομάδα των «New York Times», ζητείται ανοιχτά η νομιμοποίηση της κάνναβης, τονίζοντας ότι πρέπει να αλλάξει ο ομοσπονδιακός νόμος που απαγορεύει ως σήμερα τη χρήση της συγκεκριμένης ουσίας.

Αναφέρεται, μάλιστα, χαρακτηριστικά το παράδειγμα της ποτοαπαγόρευσης (1920-1933), το οποίο τελικά «δημιούργησε περισσότερα προβλήματα απ’ όσα έλυσε. Ηταν 13 χρόνια κατά τα οποία οι άνθρωποι συνέχισαν να πίνουν, νομοταγείς κατά τα άλλα πολίτες έγιναν εγκληματίες, ενώ δημιουργήθηκαν και άνθησαν τα συνδικάτα του εγκλήματος».

Από τα τέλη του 2012, δύο Πολιτείες της Αμερικής, το Κολοράντο και η Ουάσιγκτον – ύστερα από το πράσινο φως που έδωσε με επιφύλαξη ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα -, έχουν ψηφίσει νομοθεσία που επιτρέπει τη χρήση της κάνναβης για ψυχαγωγικούς σκοπούς. Παράλληλα, άλλες έξι Πολιτείες την έχουν νομιμοποιήσει για ιατρικούς λόγους (θεραπευτική κάνναβη), ανεβάζοντας το σύνολο σε 23.

Ο «Economist» και η αποποινικοποίηση.

Όπως αναφέρει εκτενές αφιέρωμα του «Economist» με τίτλο «Το μεγάλο πείραμα», «όλο και περισσότεροι Αμερικανοί τάσσονται υπέρ της νομιμοποίησης». Μολονότι τονίζει ότι ένα τέτοιο εγχείρημα είναι δυσκολότερο απ’ ό,τι φαίνεται, παραθέτει και τρία σημαντικά οφέλη που θα προκύψουν αν η Αμερική τελικά το τολμήσει: η κυβέρνηση δεν θα είναι πλέον αναγκασμένη να δαπανά υπέρογκα ποσά για να συλλαμβάνει και να φυλακίζει χρήστες με κατά τα άλλα καθαρό μητρώο. Θα αυξηθούν τα έσοδα του κράτους από τη νόμιμη φορολόγηση της κάνναβης.

Θα καταπολεμηθεί η εγκληματικότητα. Προς το παρόν, πάντως, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ βάζει εμπόδια. Η μαριχουάνα παραμένει παράνομη ουσία και μάλιστα τοποθετείται στην ίδια κατηγορία με την ηρωίνη.

Ο Τζορτζ Σόρος κάνει λόγο για τον παγκόσμιο πόλεμο κατά των παράνομων ναρκωτικών, που κάθε χώρα έχει χάσει από καιρό. Χαρακτηρίζοντας τις τακτικές κατά των ναρκωτικών «αναποτελεσματικές και χάσιμο χρήματος», συνηγορεί με τη μεγάλη έρευνα του London School of Economics με τίτλο «Βάζοντας τέλος στον πόλεμο των ναρκωτικών», που συνυπογράφουν σημαντικοί οικονομολόγοι και καλούν τις κυβερνήσεις να δουν τα πράγματα αλλιώς. Τουλάχιστον ένα τρισεκατομμύριο δολάρια έχουν ξοδευτεί στον πόλεμο κατά των ναρκωτικών, ο οποίος τελικά απέτυχε να σταματήσει την παγκόσμια παράνομη αγορά που βγάζει κέρδος 300 δισεκατομμυρίων δολαρίων ετησίως.

Το πράσινο ξέσπασμα. Τι σημαίνει όμως πρακτικά για την οικονομία της Αμερικής η αποποινικοποίηση της κάνναβης; Τόσο έντονη κινητικότητα σε επενδυτές και start-ups η αμερικανική βιομηχανία είχε να δει από το πρώτο μεγάλο ξέσπασμα του Διαδικτύου.

Ηδη όλοι κάνουν λόγο για το «πράσινο ξέσπασμα» (green rush) και το Medicine Man, η επιχείρηση που εδρεύει στο Ντένβερ του

Κολοράντο, παρουσιάζει εντυπωσιακά κέρδη: «Οταν πουλούσαμε μόνο θεραπευτική κάνναβη, είχαμε 100 πελάτες την ημέρα. Από τον Ιανουάριο που κάναμε άνοιγμα και σε μαριχουάνα που χρησιμοποιείται για ψυχαγωγικούς σκοπούς, έφτασαν τους 300 ημερησίως. Τον περασμένο Ιούνιο πραγματοποιήθηκε εκεί και το πρώτο συνέδριο της Εθνικής Ομοσπονδίας για την Κάνναβη. Υπολογίζεται ότι η αποποινικοποίηση θα φέρει δεκάδες χιλιάδες νέες θέσεις εργασίας – μόνο το Medicine Man ξεκίνησε με τέσσερις υπαλλήλους πριν από τέσσερα χρόνια και σήμερα απασχολεί 40, ενώ σε λίγο θα φτάσουν τους 70.

Στον δρόμο για την αποποινικοποίηση βρίσκονται και η Μασαχουσέτη, η Αλάσκα και το Ορεγκον, καθώς τα 111 εκατομμύρια Αμερικανών που έχουν κάνει χρήση κάνναβης, είτε περιστασιακά είτε

συστηματικά, μαρτυρούν ότι η αγορά είναι τεράστια. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, η νομιμοποίηση του «φυτού με τις απεριόριστες δυνατότητες» θα φέρει κέρδη 13,7 δισ. δολαρίων και συγκεκριμένα: 6 εκατ. δολάρια από τη φορολόγηση των προϊόντων και 7,7 δισ. από την ελαχιστοποίηση των δυνάμεων καταδίωξης της «εγκληματικότητας» γύρω από την κάνναβη.

Μέσα από τις σελίδες του περιοδικού «Management Today», διατυπώνεται το ερώτημα αν η Βρετανία θα μπορούσε να ακολουθήσει το παράδειγμα των ΗΠΑ. Κι εκεί, το 80% της ιδιωτικής κατανάλωσης κάνναβης καλλιεργείται παράνομα. Πρόκειται για μια αγορά που ανέρχεται σε 6 δισ. στερλίνες ετησίως και, αν νομιμοποιηθεί, θα μπορούσε να φέρει 9,3 δισ. στερλίνες τον χρόνο.

Εν τω μεταξύ, στην υπόλοιπη Ευρώπη: η Ολλανδία εξακολουθεί να έχει την πρωτοκαθεδρία λόγω των coffee shops, με τον ναρκοτουρισμό του Σαββατοκύριακου να ανεβαίνει κατακόρυφα με επισκέπτες από τις γύρω χώρες, ενώ η Ισπανία επιδίδεται στην πώληση μέσω ειδικών κλαμπ (όπως το Cannabis Social Club στην Καταλωνία), παράδειγμα που εξετάζουν σοβαρά και η Ιταλία και η Γαλλία.

Οσα βήματα κι αν γίνονται προς την περίφημη αποποινικοποίηση, τα ερωτήματα εξακολουθούν να είναι πολλά, οι σκεπτικιστές αναρωτιούνται αν πρόκειται για μια μεγάλη φούσκα που θα σκάσει κάνοντας πολύ κρότο και το παράδειγμα της Ουρουγουάης, της πρώτης και μοναδικής χώρας στον κόσμο που νομιμοποίησε την κάνναβη μέσω της εθνικής της νομοθεσίας, δεν είναι εύκολο να ακολουθηθεί από πολλές άλλες.

Η περίπτωση της Ελλάδας. Το σωτήριον έτος 1987, ο ψυχίατρος Γιώργης Οικονομόπουλος έκανε δημόσια χρήση τσιγάρου κάνναβης μπροστά στα φαινομενικά έκπληκτα μάτια των δημοσιογράφων, σε μια συμβολική κίνηση που ζητούσε το τέλος της δαιμονοποίησης αυτής της ουσίας. Η πράξη του αυτή τού προκάλεσε νομικά προβλήματα, από τα οποία τελικά αθωώθηκε.

Ο ίδιος, από το 1980, έχει αφιερώσει τη ζωή και τη δουλειά του στην απεξάρτηση ασθενών από την ηρωίνη και το αλκοόλ και πρεσβεύει με σθένος ότι δεν υπάρχει τίποτα το επικίνδυνο στη χρήση κάνναβης.

Πριν από έναν μήνα κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος το βιβλίο του «Το ίαμα κάνναβη. Το κυνηγημένο βοτάνι και οι εντυπωσιακές θεραπευτικές εφαρμογές του», σε μια ακόμη προσπάθειά του να αποδείξει ότι «υπάρχει μία συνωμοσία γύρω από την κάνναβη. Οχι μόνο δεν βλάπτει τον οργανισμό, αλλά βοηθάει στην καταπολέμηση πολύ σοβαρών ασθενειών, όπως ο καρκίνος. Τη δεκαετία του ’90 ανακαλύφθηκε ότι στον ανθρώπινο οργανισμό υπάρχει ένα ενδογενές σύστημα, το λεγόμενο ενδοκανναβινοειδές, που παράγει ουσίες οι οποίες πηγαίνουν στις ίδιες “κλειδαριές” που απευθύνεται και η κάνναβη. Η κάνναβη εμποδίζει τα καρκινικά κύτταρα να πολλαπλασιαστούν και να φτιάξουν αγγεία».

Όπως είπε στο ΒΗmagazino, όσοι ασχολούνται με τις αρετές της θεραπευτικής κάνναβης την

αποκαλούν χαριτολογώντας «Ο Ιησούς των βοτάνων»: «Οι τυφλοί βλέπουν (βοηθά στο γλαύκωμα), οι παράλυτοι περπατούν (βοηθά στη σκλήρυνση κατά πλάκας), οι καρκίνοι αυτοκτονούν. Όταν μιλάμε για θεραπευτική κάνναβη, δεν εννοούμε απαραιτήτως το τσιγάρο, αλλά και διάφορα πολύ ευεργετικά αποστάγματα. Για παράδειγμα, η επάλειψη με λάδι κάνναβης κάνει θαύματα στον καρκίνο του

δέρματος. Είναι ένα φυτό ικανό να νικήσει φαρμακοβιομηχανίες που έχουν μονοπώλιο με τις χημειοθεραπείες για την καταπολέμηση του καρκίνου, εταιρείες ξυλείας και νάιλον (από την κλωστική κάνναβη παράγεται το καλύτερο χαρτί και ύφασμα) και πολλά πολλά ακόμη».

1 εκατομμύριο έλληνες χρήστες. Όπως επισημαίνει ο Γιώργης Οικονομόπουλος, «στην Ελλάδα έχουμε περίπου 1 εκατομμύριο τακτικούς και περιστασιακούς χρήστες κάνναβης. Αν επιτευχθεί η νομιμοποίησή της, τα οικονομικά οφέλη του κράτους θα ήταν τεράστια, θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τα 600 με 800 εκατομμύρια ευρώ ετησίως. Κάθε χρόνο φεύγει από την Ελλάδα στο εξωτερικό, κυρίως προς την Αλβανία, σε μαύρο χρήμα, πολύ υψηλό συνάλλαγμα, και μάλιστα για προϊόν πολύ κακής ποιότητας, επιβαρημένο με κακά λιπάσματα και επιβλαβές για την υγεία.

Υπό άλλες συνθήκες, όλο αυτό το συνάλλαγμα θα μπορούσε να μείνει εντός συνόρων και να αγοραστεί πολύ καλής ποιότητας κάνναβη – είναι κοινό μυστικό ότι στην Ελλάδα το επίπεδο των φυτειών είναι πολύ υψηλό. Επίσης, η φορολογία της κάνναβης θα έφερνε μεγάλα κέρδη στο κράτος και θα μειώνονταν σημαντικά οι υψηλότατες δαπάνες καταστολής και φυλάκισης.

Ξοδεύονται πάρα πολλά χρήματα για δίκες, ξεριζώματα φυτών, ελικόπτερα που αναζητούν τις παράνομες φυτείες, γιατί να τα πληρώνει ο έλληνας φορολογούμενος όλα αυτά; Επίσης, ο

τουριστικός κλάδος θα μπορούσε να έχει τεράστιο όφελος. Φανταστείτε, για παράδειγμα, τι τζίρο θα έκανε ένα coffee shop στη Σαντορίνη…». Και υπογραμμίζει ότι δεν είναι μακριά η ημέρα που η Ελλάδα θα μπει στο παιχνίδι της αποποινικοποίησης: «Όταν ολόκληρη η Αμερική αλλάζει, εμείς δεν μπορούμε να μείνουμε πίσω. Η οικονομία του Κολοράντο ήδη έχει δείξει θαυμαστά αποτελέσματα».

Τα μπλουζάκια και η ελληνική υπερβολή. Λιγότερο αισιόδοξοι είναι κάποιοι που ασχολούνται με το εμπόριο της ήμερης ή κλωστικής κάνναβης (Cannabis sativa). Σε επικοινωνία που είχαμε μαζί τους, και επιθυμώντας να διατηρήσουν την ανωνυμία τους χλευάζοντας με αυτόν τον τρόπο την παρανομία στην οποία έχει καταδικάσει το κράτος επί δεκαετίες όλα τα είδη κάνναβης, μας είπαν χαρακτηριστικά: «Πώς είναι δυνατόν να νομιμοποιηθεί η ινδική κάνναβη στην Ελλάδα, τη στιγμή που έχουμε φάει τόση καταδίωξη ακόμη και εμείς που πουλάμε προϊόντα της ήμερης, όπως τσαγάκια και μπλουζάκια;».

Τον τελευταίο καιρό, πληθαίνουν οι φωνές που αναφέρουν πως η ινδική κάνναβη είναι η πιο άκακη ευφορική ουσία και δεν θα έπρεπε να διώκεται. Κανείς δεν πέθανε ποτέ από υπερβολική δόση κάνναβης, δεν υπάρχει ούτε ένας τέτοιος θάνατος καταγεγραμμένος στην ιστορία της ανθρωπότητας. Δεν δημιουργεί στερητικό σύνδρομο, ούτε ανάγκη αύξησης της δόσης. Σίγουρα μπορεί να σου προκαλέσει ψυχολογική εξάρτηση, αλλά «αυτό το κάνουν επίσης το Facebook, η τηλεόραση, η πορνογραφία, ή ένας ανεκπλήρωτος έρωτας», όπως λέει χαρακτηριστικά ο ψυχίατρος Γιώργης Οικονομόπουλος.

Και καταλήγει: «Είναι πολύ άδικο να θεωρείται η κάνναβη ως προθάλαμος της ηρωίνης. Επειδή, σε γενικές γραμμές, όλοι οι τοξικομανείς – κάπου, κάπως, κάποτε – είχαν καπνίσει μαριχουάνα, δεν σημαίνει ότι αυτό τους οδήγησε στα σκληρά ναρκωτικά». «Είναι σαν να κατηγορείς το κρασί και την μπίρα, που υπάρχουν σε κάθε σπίτι, για τον μετέπειτα σκληρό εθισμό ενός αλκοολικού στο τζιν ή το ουίσκι» συμπληρώνει ο ανώνυμος συνομιλητής μας. Και όπως θυμάται, κάποια στιγμή, παρασυρμένος από το σήμα της κλωστικής κάνναβης στη βιτρίνα, μπήκε στο μαγαζί του ένας ηλικιωμένος κύριος και ρώτησε με συνωμοτικό ύφος: «Έχετε φούντα;». Προτού προλάβει να του απαντήσει «όχι», είχε γίνει καπνός.