ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΕΔΕΛΕΙΑ

 Ο ΚΥΚΕΩΝ ΣΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΗΤΑΝ ΨΥΧΟΔΗΛΩΤΙΚΟ;

«Είχε δύσει ο Ήλιος, όταν ο Αρχίλαος μπήκε στο Ναό, μαζί με τους άλλους μυηούμενους στα Μεγάλα Μυστήρια της Δήμητρας – στην Ελευσίνα. Είχε προηγηθεί ολιγοήμερη νηστεία και «ακούσματα» – διδαχή, από μυστικές φωνές. Αυτές ακούγονταν μέσα από τους τοίχους μιας μικρής υπόγειας αυλής που περίμεναν, πριν μπουν στο Ναό. Είχαν ακούσει να τους προκαλούν να σκεφτούν πάνω στην αλήθεια, ότι η Περσεφόνη ήταν μέσα σε κάθε άνθρωπο. Κι ότι καθένας μας, στην αναζήτηση της ομορφιάς – κόβοντας λουλούδια – σχετίζεται και με το «Νάρκισσο» – την νάρκωση της Συνείδησης και τότε κατέρχεται στον Άδη.*

ο Αρχίλαος, σκέφτηκε ότι ηχητικά Α-Δ-Ι-Σ ήταν αλλαγμένο Δ-Ι-Α-Σ και ότι «πάνω» και «κάτω» κόσμος είναι απλά μια αλλαγή θέσης. Σκέφτηκε ότι, Φερσε-Φόνη, ήταν αυτή που «έφερνε» και «έπαιρνε» – «φόνευε». Θυμήθηκε τη φράση: «Φερσεφόνια! Φέρεις γαρ αεί και πάντα φονεύεις». Εύρεση και Χάσιμο, παρουσία και απουσία, ξύπνιος και κοιμισμένος, ζωντανός και πεθαμένος! Ο Αρχίλαος την έψαχνε με τον εαυτό του και είχε γνωρίσει ανθρώπους, που έχοντας μυηθεί στα Μεγάλα Μυστήρια, είχαν αλλάξει τη ζωή τους και σαν να μη φοβούνταν πια το Θάνατο!
Είχε περάσει περίπου μισός χρόνος που θα είχε «καθαρθεί» στον καταρράκτη του Ιλισού, στα Μικρά Μυστήρια τα «εν Αγραίς». Ήταν αποφασισμένος να γίνει «επόπτης», να δει τα «Ιερά», να ανεβάσει την Περσεφόνη από τον Άδη! Ήταν μαθητευόμενος λιθοξόος-γλύπτης και ήθελε να λαξεύσει και τα μάρμαρα της ψυχής του…Προχωρούσαν τώρα σε σκοτεινούς διαδρόμους, που φωτίζονταν από αραιούς δαυλούς. Πριν μπουν στο Ναό είχαν πιει τον «κυκεώνα» – ένα κριθαρόζουμο με βληχώνα και τώρα ένοιωθε κάτι σαν ίλιγγο, ενώ τον διαπερνούσαν ρίγη.
Κρύος ιδρώτας τον έλουσε και άρχισε να βλέπει, αχνές αρχικά και πιο λαμπερές στη συνέχεια, οπτασίες. Ακούγονταν ύμνοι και ένοιωσε σαν να βγαίνει από το κορμί του και να ταξιδεύει στον ουρανό! Βρέθηκε ανάμεσα στους Θεούς και τις Νύμφες και τους Ημίθεους. Και ξαφνικά γκρεμίστηκε σε ένα μαύρο βάραθρο, με την τρομακτική μορφή της γοργόνας Μέδουσας να τον καταδιώκει…»

Σ’ αυτό το σημείο, το κείμενο διακόπτεται, πιθανόν από τήρηση του άρρητου των μυστηρίων και μένει σ’ όλους μας να πιθανολογήσουμε για το περιεχόμενο, το σκοπό και τ’ αποτελέσματα της εμπειρίας της Ελευσίνιας Τελετής.
Στα «Μεγάλα Μυστήρια», όπως λέγονταν τα Ελευσίνια, αφιερωμένα στη Δήμητρα και στην επάνοδο της κόρης της Περσεφόνης από τον Άδη, οι μυηούμενοι εγίνοντο «επόπτες». Έβλεπαν δηλαδή την σύνολη πραγματικότητα, που περιλάμβανε τον ερχομό, τη φυγή και την επιστροφή. Ερχόντουσαν σε επικοινωνία με τον σκοτεινό κόσμο του Ασυνείδητου, για να μάθουν το ταξίδι του εαυτού τους, στις περιοχές της Αθανασίας και να επιστρέψουν ισχυρότεροι – όπως η Περσεφόνη με το γιο της τον «Βριμό»!
Το περιεχόμενο της εμπειρίας και τα «δρώμενα» ήταν «άρρητα». Δεν λεγόντουσαν και κρατιόντουσαν σαν «ιερό μυστικό». Το σίγουρο είναι ότι υπήρχε μια εκστατική εμπειρία, που μεταμόρφωνε την αντίληψη των μυηούμενων για τη ζωή και τον θάνατο. Σε όλα τα αρχαία μυστήρια, αυτό που επιδιωκόταν ήταν το ΒΙΩΜΑ των παραδόσεων ή της κοσμοαντίληψης της κάθε εθνικής θρησκείας. Οι μύστες είχαν δει! Είχαν γίνει ΕΠΟΠΤΕΣ! Είχαν γνωρίσει «από πρώτο χέρι» τις «άλλες» πραγματικότητες και είχαν ανακαλύψει τη θέση τους ανάμεσα στους «δαίμονες» και τους «Αγγέλους» του θρησκευτικού τους Σύμπαντος. Στην Ελευσίνα, έβλεπαν μορφές, που ο Πλάτωνας στο Φαίδρο, αποκαλεί «φάσματα» ενώ ο Σώπατρος μας αναφέρει ότι έβλεπαν την άνοδο της Περσεφόνης μέσα σε φως με το μικρό γιο της τον Βριμό. Αυτές οι εμπειρίες της αλλαγής των αισθήσεων και της συνείδησης και του ταξιδιού στις «άλλες» πραγματικότητες, ερμηνεύονται από τη χρήση του Κυκεώνα, εφόσον περιείχε ψυχότροπα συστατικά.
Τα ψυχότροπα φυτά, χρησιμοποιήθηκαν χιλιάδες χρόνια τώρα, για τη δημιουργία «πνευματικών» ή «αλλοκοσμικών» εμπειριών. Η «βρώση» και η «πόση» του «σώματος και αίματος» του Θεού, ήταν ανέκαθεν ο πιο άμεσος τρόπος μετάδοσης των θεϊκών ιδιοτήτων στους θνητούς. Είναι χαρακτηριστικό, ότι τα ψυχότροπα μανιτάρια ψιλοκυβίνης, που χρησιμοποιούν στις τελετές τους οι Ινδιάνοι της Μεσαμερικής, τα λένε: «Σάρκα των θεών». Υπήρχε πλήθος ψυχοτρόπων φυτών και συνδυασμών τους με διαφορετικές το καθένα επιδράσεις: Από απλή ζάλη έως ύπνο και από διέγερση έως θάνατο. Οι περιγραφές του Διοσκουρίδη για τις επιδράσεις του λιβανιού αν αναμιχθεί με κρασί και του Πλίνιου, γι’ αυτές που προκαλεί κυκλάμινο με κρασί και πικροδάφνη με κρασί, δεν μας αφήνουν αμφιβολία για τις γνώσεις και τη χρήση ψυχοτρόπων, που μπορεί να έκαναν οι αρχαίοι σε ειδικές περιπτώσεις, όπως εορτές και τελετές.
«Σόμα» και Κάνναβη του Σίβα στις Ινδίες, μανιτάρια παντού, κάκτους Μεσκαλίνης στους Ινδιάνους της Αμερικής, Νηπενθές στην Οδύσσεια – το πιθανότερο: όπιο, ενώ ο Υοσκύαμος που αναφέρουν ο Πλίνιος και ο Ξενοφώντας, συναγωνίζονταν τον Μανδραγόρα και τον Ελλέβορο ή Μελαμπόδιο, που αναφέρουν ο Θεόφραστος και ο Μένανδρος. Και φυσικά, στην Ελευσίνα, έχουμε δύο βασικά ψυχότροπα, που προκαλούν την κάθοδο στον Άδη ή στο Α-συνείδητο. Το πρώτο είναι στη θεωρία του μύθου και είναι το λουλούδι: Νάρκισσος, που ναρκώνει και κατεβάζει την Περσεφόνη στον «κάτω» σκοτεινό κόσμο. Το δεύτερο είναι η πράξη της μέθεξης: η πόση του Κυκεώνα, που δημιουργεί, όπως λέει ο Πλούταρχος, «φρίκη και τρόμο και ιδρώτα και θάμβος» και σε «κατεβάζει» – αυτή τη φορά ξύπνιο – στους άλλους κόσμους.
Την πιο σοβαρή ένδειξη, για τη φύση του κυκεώνα και των «ιερών» σαν ψυχοτρόπων ουσιών, μας δίδει η περίπτωση του Αλκιβιάδη, που αυτός και οι φίλοι του κατηγορήθηκαν για ιεροσυλία το 415 π.Χ., έχοντας χρησιμοποιήσει τον κυκεώνα για διασκεδάσεις στα σπίτια τους, όπως αναφέρει ο Πλούταρχος στο ομώνυμο βιβλίο του.
Οι επιδράσεις των ψυχοτρόπων, που αλλάζουν βαθιά τη συνείδηση, ανάλογα με το αν είναι αρνητικές ή θετικές, δίνουν και την ανάλογη ονομασία. Όντας ψυχο-δηλωτικά, μπορούν ν’ αποκαλύψουν από εφιαλτικά τραυματικά και φοβικά στοιχεία, μέχρι αισθήματα υπέρτατης έκστασης, καθαρότητας και σοφίας. Στην πρώτη περίπτωση τα λένε: Ψυχοδυσληπτικά ή Ψυχοσιομιμητικά και στη δεύτερη περίπτωση: Ψυχοδιασταλτικά (Mind expanding) και Ενθεογενή (entheogenic).
Τα Δημητριακά: κριθάρι, στάρι, σίκαλη κ.α. δεν έχουν ψυχότροπες ιδιότητες. Ένα παράσιτο όμως σε ξενιστή των Δημητριακών, η Ερισυβώδης Όλυρα, σκληρώτιο του μύκητα claviceps purpurea, έχει τα βασικά αλκαλοειδή που περιέχουν Λυσεργικό οξύ. Η Ερισυβώδης Όλυρα της σίκαλης ονομάστηκε ergot και έγινε αιτία διαταραχών με «ψευδαισθήσεις» τον μεσαίωνα στην Ευρώπη, μεταξύ αυτών που έτρωγαν ψωμί χωρίς άλεσμα. Η ερισυβώδης Όλυρα συνυπάρχει με ένα παρασιτικό αγριόχορτο το Λόλιο ή Ήρα, ζιζάνιο στα Δημητριακά. Το φάγωμα ψωμιού από Λόλιο, σύμφωνα με τον Οβίδιο προκαλεί διαταραχές στην όραση, ενώ ο Πλίνιος αναφέρεις ιλίγγους. Σε μια κωμωδία αναφέρεται η φράση: «Πρέπει να έχει φάει ψωμί από Λόλιο για να βλέπει ανύπαρκτα πράγματα». Ο Ψευδο-Διοσκουρίδης αναφέρει την Ήρα σαν «φυτό της παραφροσύνης».
Το κριθάρι μολύνεται συχνά από τον μύκητα που περιέχει Λυσεργικό οξύ – τον βασικό πυρήνα του ψυχοδηλωτικού L.S.D. (Δι-αιθυλ-αμίδη του Λυσεργικού οξέως). Κριθαρόζουμο με βληχώνα, είχε σαν συστατικά ο κυκεώνας, μας λέει ο Ομηρικός ύμνος στη Δήμητρα. Κι αμέσως μετά, κενό στο αρχαίο κείμενο! Και έτσι μας μένει να βγάλουμε συμπεράσματα από την ερμηνεία των στοιχείων του μυστηρίου: Κριθαρόζουμο, Ρίγη, Ίλιγγος, Φάσματα, Αλκιβιάδης, Ιεροσυλία. Κάπου μπορεί να είχε δίκιο ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς που έγραφε ότι «τα “Ιερά” της τελετής ήσαν φαγώσιμα». Έτσι, λογικά, θα μπορούσε να τα μεταφέρει ο Αλκιβιάδης σπίτι του για να «διασκεδάσει» με τους φίλους του.
Το «κριθαρόζουμο, έχει πολύ μεγάλες πιθανότητες να περιείχε ψυχοδηλωτικό της ομάδας του Λυσεργικού, όπως το L.S.D. Αυτού του είδους τα ψυχότροπα υπάρχουν σε διάφορα φυτά, όπως σε περικοκλάδες και στο φυτό ololiqui που οι Ινδιάνοι χρησιμοποιούσαν στις τελετές τους. Τα ζιζάνια των Δημητριακών όπως το Paspalum Distichum λέγονται «Αγρωστίδες» και φέρουν συνήθως την Ερυσιβώδη Όλυρα με τις ψυχότροπες επιδράσεις
Οι επιδράσεις αυτών των ψυχοδηλωτικών, προσομοιάζουν με αυτές της Διαιθυλαμίδης του Λυσεργικού οξέως(L.S.D.): Ρίγη, τρόμος, ίλιγγος, αισθητηριακές αλλαγές, «φάσματα», «Μεταφυσικές» εμπειρίες. Ειδικά οι τελευταίες, είναι αυτές που χαρακτηρίζουν τις λεγόμενες «ενθεογενείς» ουσίες, στις οποίες κατατάσσονται οι ψυχεδελικοί μύκητες. Δεν είναι τυχαίο ότι τη διάδοση της χρήσης των ψυχεδελικών στη Δύση, τη δεκαετία 1960 την ακολούθησε αμέσως η αναζήτηση της μυστικιστικής και εσωτερικής φιλοσοφίας και η διάδοση των αρχαίων Ανατολικών πνευματικών διδασκαλιών και των σχετικών μεθόδων πνευματικής ανάπτυξης. Διάφορες μορφές γιόγκα, Τάντρα, Διαλογισμός δίπλα σε σαμανιστικές τεχνικές, και μεθόδους αυτογνωσίας από ινδιάνικες έως βουδιστικές, αποτέλεσαν έναν πολύχρωμο κήπο «μεταφυσικής» αναζήτησης, που αναπτύχθηκε την εποχή της ψυχεδελικής έκρηξης.
Η αλλαγή συνείδησης, που προκαλείται από τις ψυχοδηλωτικές ουσίες, αναπτύσσει τη μεταφυσική αναζήτηση, γιατί αλλάζει σημαντικά την αίσθηση του χώρου και του χρόνου, την αντίληψη του Εαυτού και του Κόσμου, την αίσθηση της ζωής και την ίδια την ταυτότητα. Φυσικά, αυτό δεν σημαίνει ότι όποιος καταναλώσει ψυχοδηλωτικά θα δει το Θεό μέσα του (εντός-θεός-γεννιέται – ενθεογενές). Το αποτέλεσμα είναι πάντα εξαρτημένο από τη δόση, το περιβάλλον και την προετοιμασία. Σε άλλη δόση και με άλλη σκοπιμότητα, τα ψυχοδηλωτικά – επειδή αυξάνουν την αισθαντικότητα, μπορούν να οδηγήσουν σε αισθησιακές διασκεδάσεις – όπως του Αλκιβιάδη ή των σύγχρονων Μουσικών φεστιβάλ.
Σε άλλη δόση, με κατάλληλη προετοιμασία και σε κατάλληλο περιβάλλον, όπως στην Ελευσίνια Τελετή, μετά από 9 ημέρες νηστείας και σχετικά «ακούσματα», έκαναν τους χρήστες του κυκεώνα «παθείν και διατεθήναι». «Να παθαίνουν και να μπαίνουν σε μια κατάσταση» (Αριστοτέλης) ώστε, όπως λέει ο Ψελλός: «Αυτού παθόντος του νου την έλλαμψιν… αυτοπτήσας τωί νωί»: «να υφίστανται το φωτισμό στο νου τους ώστε να γίνονται αυτόπτες» – να βλέπουν τις αλήθειες με τα ίδια τους τα μάτια.
«Ενήστευσα, έπιον τον κυκεώνα» μας λέγει ο Κλήμης ο Αλεξανδρεύς, ήταν το βασικό σύνθημα εισόδου στην Μυστική εμπειρία. Αυτή, ήταν τέτοια ώστε να γράψει ο Πίνδαρος: «Όλβιος όστις ίδων κειν εις υποχθόν. Οίδε μεν βίου τελευτάν οίδε δε Διόσδοτον αρχάν» «Ευτυχισμένος εκείνος που θα δει αυτά που είναι κάτω από την γη! Γιατί γνώρισε το σκοπό (τέλος) της ζωής του και την από το Δία δοσμένη αρχή του.»
Πιστεύω, ότι το γεγονός της «ιεροσυλίας» του Αλκιβιάδη με τη χρήση του κυκεώνα είναι η μεγαλύτερη ένδειξη της ψυχοτρόπας επίδρασης του Ελευσίνιου ποτού. Οι δε περιγραφές των εμπειριών, φαίνονται να δικαιώνουν τον Gordon Wasson, Carl Ruck και Albert Hofmann, έναν εθνομυκητολόγο, έναν Αρχαιολόγο κι έναν χημικό αντίστοιχα, που στο βιβλίο τους: «Ο Δρόμος στην Ελευσίνα – Αποκαλύπτοντας το Μυστικό των Μυστηρίων», καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι ο κυκεώνας ήταν σχετικό με το L.S.D. ψυχοδηλωτικό, προερχόμενο από την Ερυσιβώδη Όλυρα. Στόχος της χρήσης του ήταν να υπάρξει Αναγέννηση ή Ανάσταση της «Περσεφόνης». Αυτό συμβολικά αναφέρεται στο φωτισμό της Συνείδησης (εποπτεία) αφού θα είχε περάσει από τις αόρατες περιοχές της πραγματικότητας – τις «κάτω από τη γη».
Δυστυχώς σήμερα, η έστω και ερευνητική χρήση – με τους καλύτερους κανόνες προστασίας – των ψυχοδηλωτικών, είναι αυστηρά απαγορευμένες. Οι ουσίες, που κυκλοφορούν σαν ψυχοδηλωτικά – τα «τριπάκια», συνήθως δεν είναι καθαρές ή ελεγμένες ποιοτικά. Έτσι, οι κίνδυνοι χρήσης είναι πολλαπλάσιοι, από αυτούς που ήταν για χιλιάδες χρόνια μέχρι πριν τέσσερις δεκαετίες. Σήμερα η ανάσταση της «Περσεφόνης» με ψυχοδηλωτικά είναι επικίνδυνη και ιστορικά ανεπίκαιρη. Η Ελευσίνια Τελετή θάφτηκε πριν δεκαπέντε αιώνες! 

--------------------------------

* Σύμφωνα με το μύθο, την Περσεφόνη άρπαξε ο Πλούτωνας, μόλις έκοψε τον Νάρκισσο. Έκτοτε περνούσε το ένα τρίτο του χρόνου της στον Άδη και τα δύο τρίτα στον πάνω κόσμο. Στα Ελευσίνια, η Περσεφόνη ανασταίνεται έχοντας γεννήσει γιο από τον Πλούτωνα, τον Βριμό. (Ισχυρό)

 Βιβλιογραφία
Carl Kerenyi: ΕΛΕΥΣΙΣ Μυστήρια και Λατρεία, Εκδ. Ιάμβλιχος 1999
Luizi Zoja: DRUGS, ADDICTION AND INITIATION, Daimon 2000
G. Wasson, Al. Hofmann, C. Ruck: THE ROAD TO ELEUSIS, 1978
Κ. Γιουγκ: Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΤΟΥ,. Εκδ. Αρσενίδης
Π. Λεκατσά: ΔΙΟΝΥΣΟΣ, Βιβλ. Σχολής Μωραΐτη 1971
Π. Λεκατσά: ΕΡΩΣ, Εκδ. Δίρφος Αθήνα 1963
Γ. Μαλτέζου: ΤΑ ΕΛΕΥΣΙΝΙΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ, Αθήνα 1934
Ι. Πασσά: ΤΑ ΟΡΦΙΚΑ, Εκδ. Εγκυκλοπαίδεια του ΗΛΙΟΥ

Η Ανεκτίμητη Αξία των Συμπτωμάτων

Τα συμπτώματα, ψυχικά και ψυχοσωματικά, μας μεταφέρουν πολύτιμα μηνύματα για το τι είμαστε. Μας λένε πότε κάνουμε κάτι που δεν συμβαδίζει με τις προδιαγραφές μας, μας ωθούν να γίνουμε πιο συνειδητοί για να τα ξεπεράσουμε και, επιπλέον, είναι ο τρόπος που έχει η φύση να μας πει ότι για κάθε παρερμηνεία υπάρχει και το αντίστοιχο τίμημα.
Όσοι έχουν ταλαιπωρηθεί ψυχικά ή ψυχοσωματικά στη ζωή τους, είναι πιθανό κάποια στιγμή να έκαναν την εξής σκέψη: μακάρι το σύμπτωμα (το άγχος, η κατάθλιψη, ο φόβος, τα αισθήματα κατωτερότητας, η ντροπή, οι ενοχές, κ.ά) να εμφανιζόταν νωρίτερα, ή με μεγαλύτερη ένταση, για να το λάμβανα σοβαρά υπόψη μου και να έκανα κάτι γι’ αυτό. Όσο πιο νωρίς λάβουμε σοβαρά υπόψη μας το μήνυμα που μας στέλνουν τα συμπτώματα, τόσο γρηγορότερα μπορούμε να ανακόψουμε τη διαδικασία ανατροφοδότησής τους και τόσο πιο εύκολο είναι να απαλλαγούμε από αυτά. Δυστυχώς όμως, συνήθως τα λαμβάνουμε υπόψη μας όταν το υπόβαθρο που είναι υπεύθυνο για την εμφάνισή τους έχει δυναμώσει αρκετά και τα συμπτώματα έχουν γίνει πια λίγο-πολύ ανυπόφορα.

Στις περισσότερες περιπτώσεις, το υπόβαθρο των συμπτωμάτων είναι οι αντανακλαστικές συναισθηματικές αντιδράσεις του οργανισμού (άγχος, φόβος, θυμός, θλίψη, ή οτιδήποτε άλλο) σε κάποια συγκεκριμένα ερεθίσματα. Τα ερεθίσματα αυτά μπορεί να είναι καταστάσεις, άνθρωποι, ή ακόμα και σκέψεις που κάνουμε. Η σχέση μεταξύ των ερεθισμάτων και της αντίδρασης του οργανισμού μας θρέφεται όσο δεν την αναγνωρίζουμε ως ένα μοτίβο που αναπτύχθηκε όσο ήμασταν ασυνείδητοι – μπορεί να ξεκίνησε από τότε που ήμασταν μικρά παιδιά, όταν ο φόβος ή το άγχος μάς ώθησε να βγάλουμε κάποια λανθασμένα συμπεράσματα για ορισμένες καταστάσεις που βιώσαμε.
Όσο θρέφουμε αυτή τη σχέση μεταξύ ερεθισμάτων και αντίδρασης, τόσο δυσκολότερη γίνεται η απαλλαγή από τα συμπτώματα. Και οι περισσότεροι από εμάς δεν είμαστε διατεθειμένοι να υποστούμε μια τόσο ριζική αλλαγή σε επίπεδο αυτοαντίληψης και κοσμοθεωρίας. Γι’ αυτό είναι σημαντικό να μαθαίνουμε από μικροί την αξία των συμπτωμάτων, να μπορούμε να τα αναγνωρίζουμε ως πολύτιμα μηνύματα του οργανισμού μας, που μας λέει ότι κάπου έχουμε κάνει λάθος στον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα, τον εαυτό μας ή τους άλλους.

Δυστυχώς όμως, δεν εκπαιδευόμαστε από κανέναν σ’ αυτή τη διαδικασία και αναπτύσσουμε τα αντίθετα αντανακλαστικά: τα συμπτώματά μας μάς κάνουν να νιώθουμε περισσότερο αδύναμοι, κατώτεροι, μας προκαλούν περαιτέρω ενοχικές σκέψεις και θυμό, κατηγορούμε την τύχη μας, τη ζωή, τους γονείς μας ή τον τρόπο που μεγαλώσαμε. Προσπαθούμε με διάφορους τρόπους να μειώσουμε την αξία τους και την επιρροή τους στη ζωή μας, αλλά αυτό μάς βυθίζει πιο πολύ στην ασυνειδησία, ενώ παράλληλα τα συμπτώματα αυξάνονται και παίρνουν διάφορες μορφές, συνήθως πλέον ψυχοσωματικές.

Όποιος εστιάζει την προσοχή του στα συμπτώματα και θέλει να απαλλαγεί από αυτά χωρίς να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον εαυτό του, δεν έχει κατανοήσει καλά πώς λειτουργεί αυτό το σύστημα που ονομάζουμε πραγματικότητα. Το να θέλουμε να απαλλαγούμε από κάτι που μας χαλάει την εικόνα (εμφανισιακά ή συμπεριφορικά), ή που κάνει την καθημερινότητά μας δυσλειτουργική, είναι μια προσέγγιση πολύ επιφανειακή και γι’ αυτό αναποτελεσματική.

Βλέπουμε το σύμπτωμα και λέμε “γιατί μου έτυχε αυτό;” ή “δεν μπορώ να ζήσω έτσι”, και δεν βλέπουμε ότι αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Από κάτω υπάρχει ένα τεράστιο υπόβαθρο που αποτελείται από παρερμηνείες, αυθαίρετα συμπεράσματα, συσσωρευμένα συναισθήματα, αντανακλαστικές αντιδράσεις και μια αλυσίδα που τα δένει όλα αυτά τόσο σφιχτά, δημιουργώντας ένα σύμπλεγμα που εκ πρώτης όψεως μοιάζει άτρωτο. Το τρωτό του σημείο όμως είναι ότι υπάρχει επειδή εμείς του δώσαμε υπόσταση, εμείς το θρέψαμε, το θρέφουμε και το συντηρούμε. Με άλλα λόγια, εξαρτάται από εμάς. Αν αφαιρέσουμε την ταυτότητά μας από αυτό, αν δεν εντοπίζουμε πια τον εαυτό μας μέσα του, δεν μπορεί να επιβιώσει, με τον ίδιο τρόπο που το ψέμα χάνει τη δύναμή του μόλις του αφαιρέσεις το μανδύα της αλήθειας.

Nέες ενδείξεις για τεράστιους "ωκεανούς" στα βάθη της Γης

Υπάρχει πάρα πολύ νερό βαθιά κάτω από τα πόδια μας, αν και όχι στις γνώριμες μορφές του (υγρό νερό, πάγος, υδρατμοί), αλλά το θέμα είναι πώς το φτάνει κανείς.

Μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα υποστηρίζει πως στα βάθη της Γης, στο στρώμα του μανδύα που βρίσκεται ανάμεσα στον φλοιό και στον πυρήνα, υπάρχουν τεράστια αποθέματα νερού, πιθανώς τριπλάσια από τον συνολικό όγκο νερού που διαθέτουν όλοι μαζί οι ωκεανοί στην επιφάνεια του πλανήτη μας.
Αυτό το «ρεζερβουάρ» του νερού, που φαίνεται διαχρονικά σταθερό, βρίσκεται σε βάθος έως 700 χιλιομέτρων κάτω από την επιφάνεια, στην ενδιάμεση ζώνη ανάμεσα στον ανώτερο και στον κατώτερο μανδύα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή γεωφυσικής Στίβεν Τζέικομπσεν του Τμήματος Γεωεπιστημών του Πανεπιστημίου Northwestern του Ιλινόις, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Science», σύμφωνα με το «New Scientist», εκτιμούν ότι το νερό βρίσκεται κλειδωμένο' (μοριακά παγιδευμένο) μέσα σε γαλαζωπά πετρώματα, τους ρινγκουδίτες. Πρόκειται για ένα σχετικά σπάνιο πέτρωμα με κρυσταλλική δομή, που σχηματίζεται από ολιβίνη κάτω από πολύ υψηλές πιέσεις και θερμοκρασίες.
Η ύπαρξη τόσο μεγάλων ποσοτήτων υπόγειου νερού, ρίχνει πιθανώς νέο φως στον αέναο υδρολογικό κύκλο της Γης, στην προέλευση των θαλασσών και στο γιατί οι ωκεανοί έχουν λίγο-πολύ διατηρήσει το μέγεθός τους εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Μερικοί γεωλόγοι πιστεύουν ότι το νερό έφτασε στη Γη εξ ουρανού, από παγωμένους κομήτες που έπεσαν στον πλανήτη μας.
Όμως η νέα ανακάλυψη ενισχύει μια εναλλακτική πιθανότητα, να «αναδύθηκαν» σταδιακά οι ωκεανοί από τα έγκατα της πρώιμης Γης, χάρη και στη συνεχή ανακύκλωση των τεκτονικών πλακών. «Οι ενδείξεις είναι καλές ότι το νερό της Γης προήλθε από το εσωτερικό της», δήλωσε ο Τζέικομπσεν.
Οι Αμερικανοί ερευνητές χρησιμοποίησαν πάνω από 2.000 σεισμογράφους για να μελετήσουν τα σεισμικά κύματα που γέννησαν πάνω από 500 σεισμοί στις ΗΠΑ. Αυτά τα κύματα διαπερνούν το εσωτερικό του πλανήτη μας (ακόμη και τον πυρήνα) και έτσι αποτελούν στην ουσία το καλύτερο μέχρι σήμερα τρόπο που διαθέτουν οι γεωλόγοι για να «ακτινογραφούν» -αν και έμμεσα- τι συμβαίνει στα έγκατα της Γης.
Μετρώντας την ταχύτητα διάδοσης των υπόγειων σεισμικών κυμάτων σε διαφορετικά βάθη, οι επιστήμονες συμπέραναν την πυκνότητα και συνεπώς το είδος των πετρωμάτων που τα κύματα διέσχιζαν. Το καλά κρυμμένο νερό αποκαλύφτηκε, επειδή λόγω της παρουσίας του τα σεισμικά κύματα επιβραδύνθηκαν στο αντίστοιχο γεωλογικό στρώμα (ένα σεισμικό κύμα χρειάζεται περισσότερο χρόνο για να διαπεράσει ένα ένυδρο πέτρωμα από ό,τι ένα άνυδρο).
Οι σεισμικές αυτές παρατηρήσεις συμπληρώθηκαν από πειράματα στο εργαστήριο, από τα οποία οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ένυδροι ρινγκουδίτες σε βάθη της τάξης των 700 χλμ. είναι σαν «σφουγγάρια» που, υπό υψηλή πίεση και θερμοκρασία, λιώνουν σταδιακά και έτσι «ζουλάνε» το νερό που έχουν προηγουμένως απορροφήσει, ωθώντας το έξω από το πέτρωμα. «Είναι ένα πέτρωμα με νερό μέσα και γύρω του, σχεδόν σαν να ιδρώνει», είπε χαρακτηριστικά ο Τζέικομπσον.
Αν και η μελέτη των σεισμικών κυμάτων από τον αμερικανό επιστήμονα αφορά το υπέδαφος μόνο των ΗΠΑ, πιστεύει ότι κάτι ανάλογο συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη και ήδη σκοπεύει να επεκτείνει τη σεισμική μελέτη του σε άλλες χώρες επίσης. Όπως είπε, «θα έπρεπε να είμαστε ευγνώμονες γι' αυτό το βαθύ απόθεμα νερού. Αν δεν βρισκόταν εκεί, θα ήταν στην επιφάνεια της Γης και τότε μόνο οι κορυφές των βουνών θα βρίσκονταν πάνω από το νερό».

Aνορεξία: Αντίδραση των εφήβων στην έλλειψη μητρικής αγάπης;

Οι έφηβοι όταν δεν τρέφονται από τη μητέρα συναισθηματικά, επιλέγουν να μην τρέφονται ούτε σωματικά. Η νέα κοπέλα επιθυμεί να παραμείνει παιδί και υιοθετεί μια σειρά ακραίων διατροφικών συνηθειών λόγω της διαρκούς επιθυμίας να είναι λεπτή και να μη γίνει κι αυτή γυναίκα με καμπύλες. Δεν επιθυμεί το παιδικό σώμα να μετατραπεί βαθμιαία σε σώμα ενηλίκου, με προεξέχοντα τα χαρακτηριστικά του φύλλου, ενώ η αποδοχή αυτών των αλλαγών θα προϋπόθετε ψυχική λειτουργία. Οι διαταραχές της διατροφής που εμφανίζονται κυρίως στην εφηβεία και συνήθως στα κορίτσια, στρέφονται εναντίων του ίδιου του σώματος και υποδηλώνουν μια απόπειρα να παρεμποδιστεί η έκφραση της σεξουαλικότητας.

Ίσως γι’ αυτό ένα από τα χαρακτηριστικά της ανορεξίας είναι η αμηνόρροια, η άρνηση δηλαδή αυτού που θα τις κάνει μητέρες κάποια στιγμή , επειδή έχουν ασυνείδητα στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι έτσι θα παχύνουν και θα αλλοιωθεί η εικόνα του σώματός τους. Επομένως η αναζήτηση της βαθύτερης έννοιας του προβλήματος πρέπει να προσεγγιστεί και στις πραγματικές σχέσεις μεταξύ κόρης και μητέρας, κόρης και τροφής. Γι’ αυτό η φράση «αν είχα καλή σχέση με το σώμα, δεν θα αδυνάτιζα» μπορεί να μεταφραστεί σ’ ένα βαθύτερο επίπεδο ότι «αν είχα καλή σχέση με τους άλλους δεν θα αδυνάτιζα».

Η νευρική ανορεξία είναι μια διατροφική διαταραχή με ισχυρό ψυχολογικό υπόβαθρο. Οι επιπτώσεις της είναι πολύ βλαβερές όμως συχνά δεν διαγιγνώσκεται προτού το άτομο φτάσει σε πολύ σοβαρή κατάσταση. Το μεγαλύτερο ποσοστό των ατόμων που νοσούν είναι έφηβοι και ιδιαίτερα κορίτσια ηλικίας 11-20 ετών. Πώς μπορεί το άμεσο περιβάλλον αυτών των ατόμων, και ιδιαίτερα οι γονείς, να αντιληφθούν τα πρώιμα συμπτώματα αυτής της ύπουλης ασθένειας προτού το άτομο χρειαστεί βοήθεια από ειδικούς;
Καταρχήν θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι ως νευρική ανορεξία θεωρείται η νόσος που πληροί κάποια συγκεκριμένα κριτήρια που έχουν οριστεί από τον Αμερικάνικο Σύλλογο Ψυχιάτρων και είναι τα εξής:

Κριτήρια Νευρικής Ανορεξίας

Α. Το άτομο αρνείται να διατηρήσει το σωματικό του βάρος στα επίπεδα του κατώτερου φυσιολογικού για την ηλικία και το ύψος του (το φυσιολογικό βάρος για έφηβους καθορίζεται σύμφωνα με τις καμπύλες ανάπτυξης).
Β. Το άτομο βιώνει εμμονή για την τροφή και έντονο φόβο για την αύξηση του βάρους του, το οποίο και καθορίζει απόλυτα τον τρόπο που αξιολογεί τη ζωή του
Γ. Το άτομο αρνείται τη σοβαρότητα του υπάρχοντος χαμηλού σωματικού βάρους, πιστεύει δηλαδή ότι το βάρος του είναι υψηλότερο του φυσιολογικού (κατάσταση η οποία χαρακτηρίζεται ως «διαστρεβλωμένη εικόνα σώματος»).
Δ. Απουσία εμμήνου ρύσης για τουλάχιστον 3 διαδοχικούς κύκλους  (αμηνόρροια).

Παράλληλα όμως υπάρχουν και άτυπες μορφές της νόσου όπου δεν πληρούνται όλα τα κριτήρια, για παράδειγμα το άτομο έχει τα 3 πρώτα κριτήρια αλλά η έμμηνος ρύση δεν έχει διακοπεί ή το άτομο πληροί όλα τα κριτήρια αλλά το βάρος του είναι σε φυσιολογικά επίπεδα (προσπαθεί όμως να το μειώσει). Πάντως ακόμα και τα άτομα με τις άτυπες μορφές νευρικής ανορεξίας βιώνουν στον ίδιο βαθμό το ψυχολογικό στρες με τα άτομα που πληρούν ακριβώς τα κριτήρια.

Οι περιπτώσεις εφήβων που έχουν όλα τα κριτήρια για νευρική ανορεξία έχουν συχνότητα 0,5-1%, όμως οι περιπτώσεις άτυπων μορφών μπορεί να φτάσουν και το 20% του εφηβικού πληθυσμού, ποσοστό τρομακτικά υψηλό.

Πως μπορείτε να αντιμετωπίσετε τις ημικρανίες

H HMIΚΡΑΝΙΑ είναι μια μορφή χρόνιου πονοκεφάλου που εντοπίζεται συχνά στο ήμισυ εμπρός του κεφαλιού. Η διάρκεια του πονοκεφάλου διαρκεί από ώρες έως μέρες. Εκτός από τον πονοκέφαλο συνήθως έντονο ,ο πάσχων έχει κ τάση προς έμετο κ ναυτία κ συχνά αναζητάει σκοτάδι και ηρεμία.

όσοι πάσχουν από ημικρανία συχνά έχουν πρόδρομα συμπτώματα ,την λεγόμενη αύρα,κάποιο μούδιασμα στα άκρα ελαφρύ,συμπτώματα από τα μάτια…

είναι σημαντικό για τα άτομα που καταλαβαίνουν την έναρξη της ημικρανίας να ξεκινούν αγωγή με αναλγητικά πριν οργανωθεί ο πονοκέφαλος και να είναι μακρυά από παράγοντες που επιδεινώνουν τα συμπτώματα.

Ο ακριβής μηχανισμός της έκλυσης του πονοκεφάλου αυτού του τύπου δεν είναι γνωστός. Είναι γνωστό ότι κατά την διάρκεια της κρίσης πέφτει η συγκέντρωση της σεροτονίνης στον εγκέφαλο,γεγονός που πυροδοτεί την απελευθέρωση ουσιών που ενισχύουν τον πονοκέφαλο.

ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΠΟΥ σχετίζονται με την έναρξη της ημικρανίας είναι:

1. το στρες
2. οι ορμόνες όπως οιστρογόνα,σχετίζεται με την έναρξη της περιόδου.Χαρακτηριστικό είναι ότι κ η εμμηνόπαυση μπορεί να προκαλέσει κρίση ημικρανίας.
3. κατανάλωση τροφών όπως το κόκκινο κρασί η σοκολάτα,τα τυριά,η ασπαρτάμη, ο καφές έχουν σχέση με την πρόκληση κρίσης.
4. η νηστεία επίσης κάνει πιο έντονη μια κρίση
5.οι έντονοι θώρυβοι,μυρωδιές,τα ταξίδια, η πολύ ζέστη
6. η σωματική κούραση
7. η σεξουαλική πράξη
8. ορισμένα φάρμακα

ΣΤΗΝ ΠΡΟΛΗΨΗ ΤΗΣ ημικρανίας σπουδαίο ρόλο παίζουν τα εξής:

1. η κατανάλωση αφθονου νερού
2. η κατανάλωση σε λιπαρά ψάρια
3. τα συμπληρώματα διατροφής,μετά απο ενημέρωση και συνταγογράφηση απο γιατρο Mg & vitB12
4. τα ω΄ριμα τυριά οπως τσέναρ,παρμεζάνα,κασέρι κλπ π΄ρεπει να αποφευγονται γιατι περιέχουν τυραμίνη η οποία σχετίζεται με το 15% των επεισοδείων
5. τυραμίνη επίσης περιέχουν η μπανάνα,σύκα,σταφίδες,τα καπνιστά,τα κουκιά,φασόλια,τα παστά,τα λουκάνικα.
6. η κατανάλωση αλκοόλ πρέπει να αποφευγεται επίσης λόγω των αγγειοσυσπαστικών ιδιοτήτων που εχει
7. τα πρόσθετα τροφών όπωσ η ασπατράμη,το γλυκονικό νάτριο,το γλουταμινικό κ.α. ενισχυτικά και συντηρητικά
8. η κατανάλωση καφέ ή η απότομη διακοπή του
9. τροφές που περιέχουν μαγιά

μετά την έναρξη η κρίση ημικρανίας μπορεί να γίνει όλο κ πιο έντονη και η διάρκεια του πόνου κυμαίνεται από 4 εως 72 ώρες. σε ένα ποσοστό 2% κρατάει 5 -7 ημέρες.

Για την διαφορική διάγνωση της ημικρανιας από άλλες παθήσεις γίνεται μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου. Αυτό όμως είναι κάτι που θα το κρίνει ο θεράπων ιατρός απαραίτητο από το ιστορικό και την κλινική εικόνα του πονοκεφάλου.

Η ημικρανία συναντάται πιο συχνά στις γυναίκες έχωντας σχέση με την εμμηνο ρύση και ένα σημαίο καμπής της είναι η περίοδος της εμμηνόπαυσης.

Για την αντιμετώπιση του έντονου πονοκεφάλου καλό είναι όπως είπαμε να χοτρηγούνται φάρμακα πριν ακόμα οργανωθεί η κρίση και φτάση στην μεγαλύτερη ένταση ο πόνος. τα πιο συχνά φάρμακα είναι τα αναλγητικά τύπου παρακεταμόλης ή σε συνδυασμό με κωδεϊνη,τα αντιφλεγνονώδη,οι τριπτάνες. Κάθε οργανισμός ανταποκρίνεται διαφορετικά στη χορηγηση των φαρμάκων αυτών. Επικουρικά χορηγούνται αντιεμετικά και αγχολυτικά.

Κατά την χρόνια φάση η πρόληψη έχει τη μεγαλύτερη σημασία. Αποφεύγοντας εκλυτικούς παράγοντες όπως προαναφέραμε ,μπορούν επίσης να χορηγηθούν μικρές δόσεις (οχι θεραπευτικές) από ομάδες φαρμάκων όπως είναι τα αντιεπιληπτικά,αντικαταθλιπτικά,οι β-αναστολείς.

Στο ιατρείο πόνου μετά τη λήψη του ιιστορικού και φυσική εξέτασης κατά την οξεία φάση χορηγούνται φάρμακα με τοπική διήθηση που δρούν στις μυικές ομάδες εκείνες που πυροδοτούν τον πόνο. Αυτό μπορεί να γίνει κ προληπτικά σε όσους έχουν πολύ συχνά (περίπου κάθε μήνα) ένα επεισόδειο ημικρανίας και όταν η διάρκεια είναι πάνω από 3 μέρες.Τα απότελέσματα ειναι πολύ καλά όταν από μελέτες φαίνεται ότι με τη μέθοδο της τοπικής διήθησης φαρμάκων τα επεισόδεια είναι πιο αραιά και η ένταση όπως και η διάρκεια του πόνου μειώνονται.

Η αντιμετώπιση της ημικρανίας δεν πρέπει να γίνεται εμπειρικά αλλά υπό την παρακολούθηση από ειδικό όπως είναι ένας νευρολόγος ή αναισθησιολόγος που ασχολείται με αυτο.

Επειδη η χορήγηση των παυσίπονων μπορεί να γίνεται εμπειρικά και σε μεγάλες ποσότητες υπάρχει ο κίνδυνος πέρα από τις παρενέργειες των φαρμάκων ,ο οργανισμός να μπει σε έναν φαυλο κύκλο και να αναπτ΄υξει ένα είδος ανοχής σε αυτά τα φάρμακα που δεν θα δρούν όταν ο πόνος επανέρχεται.

Ετσι σωστο είναι κάποιος που υποφέρει από ημικρανία να απευθυνθει σε έναν ειδικό νευρολόγο ή αναισθησιολόγο σε ιατρείο πόνου.

Εξετάσεις: Τι είναι το ενεργητικό διάβασμα και πώς αυξάνει τις επιδόσεις

Τι πρέπει να κάνουμε το βράδυ πριν από τις εξετάσεις;

Κατ' αρχήν είναι πολύ σημαντικό για τον μαθητή ή τη μαθήτρια να κοιμηθεί καλά το βράδυ πριν από τις εξετάσεις. Θέστε από πριν μία ώρα που το παιδί σας θα κλείσει τα βιβλία και θα πάει για ύπνο. Ενα ζεστό μπάνιο, χαμομήλι, απαλή μουσική και μια συζήτηση για κάτι ευχάριστο, όπως π.χ. τις καλοκαιρινές διακοπές, μπορεί να επιδράσουν χαλαρωτικά στο παιδί σας.

 

Τι πρέπει να κάνουμε το πρωί πριν από τις εξετάσεις;

Συνιστάται ένα ελαφρύ πρωινό για ενέργεια. Καλό είναι να αποφύγει το παιδί σας το διάβασμα της τελευταίας στιγμής μια που αυτό που κάνει είναι να εντείνει το στρες. Παρακινήστε το παιδί σας να κάνει κάτι ευχάριστο πριν από τις εξετάσεις, όπως να ακούσει μουσική. Επίσης η θετική σκέψη είναι σημαντική. Αν το παιδί σας αρχίσει να λέει ότι δεν θα τα καταφέρει, ότι δεν θυμάται τίποτε και άλλα παρόμοια, με καλό αλλά αποφασιστικό τρόπο βοηθήστε το να σταματήσει την καταστροφική σκέψη και να κάνει θετικές δηλώσεις στον εαυτό του όπως «διάβασα καλά όλη τη χρονιά και θα τα καταφέρω», «έχω προετοιμαστεί καλά και θα γράψω καλά». Αν αγωνιάτε για την έκβαση των εξετάσεων, μη δείχνετε το άγχος και την ανησυχία σας και διαβεβαιώστε το παιδί σας ότι όλα θα πάνε καλά. Η μαθήτρια θα πρέπει να φθάσει στο σχολείο 10-15 λεπτά πριν από τις εξετάσεις ώστε να εγκλιματιστεί χωρίς να της προκληθεί ιδιαίτερο άγχος. Καλό θα είναι να αποφύγει τους στρεσαρισμένους συμμαθητές που μιλάνε για εξετάσεις, βαθμό δυσκολίας και πιθανότητα αποτυχίας.

 

Τι ακριβώς είναι το ενεργητικό διάβασμα και πώς βοηθάει στις εξετάσεις;

Το διάβασμα και η απομνημόνευση είναι ενεργητικές λειτουργίες. Η αντίληψη ότι ο καλύτερος τρόπος να μάθουμε την ύλη ενός μαθήματος είναι διαβάζοντας και ξαναδιαβάζοντας είναι λανθασμένη. Αν σκεφθούμε το διάβασμα ως μια παθητική δραστηριότητα ­ τα μάτια μας να περνάνε πάνω από τις λέξεις ­, θα καταλάβουμε ότι αυτό δεν είναι αρκετό για να κάνουμε τη γνώση αυτή κτήμα μας. Για να μάθουμε πραγματικά αυτό που διαβάζουμε το μυαλό μας πρέπει να κάνει κάποιου είδους επεξεργασία με τις προσλαμβάνουσες πληροφορίες. Στο παθητικό διάβασμα οφείλεται και ο εκνευρισμός που νιώθει κανείς αφού έχει διαβάσει ένα κεφάλαιο και δεν έχει καταλάβει τι ακριβώς έχει διαβάσει. αΟταν διαβάζουμε θα πρέπει να σκεφτόμαστε ενεργητικά τι είναι αυτό για το οποίο διαβάζουμε. Το διάβασμα είναι μια διαδικασία σκέψης.

 

Πώς θα πετύχουμε το ενεργητικό διάβασμα;

Την ώρα του διαβάσματος υπογραμμίζουμε τα βασικά σημεία ή λέξεις-κλειδιά της παραγράφου (ώστε όταν κάνουμε μια γρήγορη επανάληψη να μπορούμε να ανατρέξουμε σε αυτά αντί να πρέπει να διαβάσουμε όλο το κεφάλαιο από την αρχή). Κρατάμε σημειώσεις στο περιθώριο του βιβλίου. Ζωγραφίζουμε μια εικόνα ή κάνουμε ένα γράφημα που παρουσιάζει την έννοια με άλλον τρόπο. Βρίσκουμε τρόπους και συνδυάζουμε τη νέα έννοια ή πληροφορία με αυτά που ήδη ξέρουμε. Επίσης καλό είναι να σταματάμε το διάβασμα κάθε τόσο, να σηκώνουμε το κεφάλι από το βιβλίο και να ρωτάμε «τι διάβασα ως τώρα;», «πώς αυτό που διάβασα συνδυάζεται με τα προηγούμενα;». Αν μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτές τις ερωτήσεις, αυτό σημαίνει ότι διαβάζουμε ενεργητικά, έχουμε κατανοήσει την ύλη και έχουμε πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες να τη θυμηθούμε όταν ρωτηθούμε σχετικά αργότερα και θα πρέπει να απομονώσουμε ένα κομμάτι πληροφοριών για την απάντηση.

 

Πώς θα οργανωθείτε την ώρα των εξετάσεων;

Κατ' αρχήν διαβάστε τις οδηγίες προσεκτικά και σιγουρευθείτε τι σας ζητείται. Αν έχετε μια άγνωστη λέξη μην πανικοβληθείτε αλλά προσπαθήστε να μαντέψετε από τα συμφραζόμενα. Αν διαβάζοντας τις ερωτήσεις σάς έρθει στο μυαλό κάτι που μπορεί να το ξεχάσετε, σημειώστε το στο πρόχειρο εκείνη τη στιγμή. Διαβάστε όλες τις ερωτήσεις προτού ξεκινήσετε. Αρχίστε από τα εύκολα και αυτά που ξέρετε ώστε να είστε σίγουροι ότι τα απαντήσατε προτού καταπιαστείτε με τις δυσκολότερες ή τις ερωτήσεις που δεν ξέρετε. Κάντε ένα βασικό διάγραμμα με λέξεις ή ιδέες-κλειδιά ώστε να μην ξεχάσετε τίποτε σημαντικό. Οπωσδήποτε ελέγξτε ξανά τις αριθμητικές πράξεις. Οργανώστε τον χρόνο σας και τοποθετήστε το ρολόι σας σε σημείο που να μπορείτε να του ρίχνετε μια ματιά πού και πού, χωρίς όμως να σας γίνει έμμονη ιδέα. Είναι καλή ιδέα να αφήσετε λίγο χρόνο στο τέλος για να διαβάσετε ξανά τις απαντήσεις σας και να διορθώσετε κάποιες μικρολεπτομέρειες.

Προφυλακτικά: Λάθη που μπορεί να κάνεις

Η σωστή ενημέρωση και η χρήση του προφυλακτικού είναι ενδείξεις αγάπης και σεβασμού, είναι ενέργειες ανθρώπου που τιμά τον εαυτό του και τον/την σύντροφό του.

Το Κέντρο Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας συμμετέχει στην Παγκόσμια ημέρα καταπολέμησης του AIDS/HIV με την κυκλοφορία ενός νέου πληροφοριακού γραφήματος που έχει θέμα την σωστή χρήση των προφυλακτικών. Αποτελεί μέρος της σειράς SEXinfographics που στοχεύει στην ενημέρωση του κοινού σε θέματα σεξουαλικής υγείας. 

Στο πληροφοριακό γράφημα περιλαμβάνονται τόσο τα κοινά λάθη που κάνουμε στη χρήση του προφυλακτικού, όσο και οδηγίες για την προμήθεια/αποθήκευση τους αλλά και για την αντιμετώπιση τυχόν προβλημάτων που προκύπτουν από την χρήση του.

Δυστυχώς, η προστασία που παρέχει το προφυλακτικό φαίνεται πως δεν αρκεί για να κινητοποιήσει τους άντρες ώστε να το χρησιμοποιούν συστηματικά. Ο κύριος λόγος είναι ότι σε κάποιους άντρες η χρήση του προφυλακτικού δημιουργεί άμεσα προβλήματα που ίσως εκτιμώνται ως πιο σημαντικά συγκριτικά με τις προστατευτικές του ιδιότητες. Σύμφωνα με επιστημονικά δεδομένα, 1 στους 3 άνδρες έχει να αναφέρει τουλάχιστον μία εμπειρία απώλειας στύσης που σχετίζεται με τη χρήση του προφυλακτικού. Ιδιαίτερα οι νέοι  18-35 ετών, όταν χάνουν τη στύση τους με τη χρήση του προφυλακτικού είτε βγάζουν το προφυλακτικό πριν από την ολοκλήρωση της σεξουαλικής επαφής, είτε αποφεύγουν την χρήση του την επόμενη φορά. Το αποτέλεσμα, φυσικά, είναι να μην προστατεύονται ούτε αυτοί, ούτε οι σύντροφοί τους.

Κλασσικός παράγοντας που μπορεί να οδηγεί σε απώλεια της στύσης κατά τη χρήση του προφυλακτικού είναι η δυσκολία της τοποθέτησης στο πέος. Έτσι εξηγείται το ότι κάποιοι άντρες, συστηματικά, χάνουν τη στύση αποκλειστικά τη στιγμή που πρόκειται να τοποθετήσουν το προφυλακτικό. Μάλιστα, λόγω του άγχους της στιγμής, είναι σύνηθες να γίνονται βιαστικοί και γρήγορα να εγκαταλείπουν τη διαδικασία τοποθέτησής του. Επιστημονικά δεδομένα έχουν καταγράψει πως οι άντρες που βιάζονταν κατά τη διαδικασία τοποθέτησης είχαν τριπλάσια πιθανότητα να χάσουν τη στύση τους, συγκριτικά με εκείνους που αφιέρωναν επαρκή χρόνο.

Μια πρώτη συμβουλή είναι η ενημέρωση για τη σωστή χρήση του προφυλακτικού. Μια δεύτερη είναι να εντάσσουν τη χρήση του προφυλακτικού στο ερωτικό παιχνίδι, μια διαδικασία βέβαια που απαιτεί την κατανόηση και συμμετοχή του/της συντρόφου. 

ΕΠΙΣΚΥΡΟΣ - Το Αρχαίο Ελληνικό Ποδόσφαιρο

(Επιτύμβια στήλη 4ος αιών π.Χ. , Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Αθηνών)

Επίσκυρος:" ό, παιδιά τις, διά σφαίρας", " ό, μέ τά πολλών, σφαιρισμός " (Ησυχ.) {Από το Ομηρικό Λεξικό των LIDDEL & SCOTT}. Δηλαδή " αυτός που παίζει με τη σφαίρα (μπάλλα) " ή " αυτός που παίζει με πολλούς τη σφαίρα (μπάλλα)". Στην αγγλική μετάφραση του ίδιου Λεξικού λέει: Επίσκυρος = Ballgame, football or rugby.

Αν ανατρέξουμε στα Ομηρικά έπη θα βρούμε τις πρώτες πληροφορίες για παιχνίδι με μπάλλα στη λεκάνη της Μεσογείου. Μια παρόμοια αναφορά γίνεται και στον "Θεαίτητο" του Πλάτωνα

Μεγάλη επιτυχία στην αρχαία Ελλάδα γνώρισε το παιχνίδι « Επίσκυρος » που είχε πάρει το όνομά του από τη γραμμή με σκύρα (σπασμένα κομμάτια πέτρας, πετραδάκια) που χώριζε το γήπεδο.Με λίγα λόγια είχαμε και κεντρική διαχωριστική γραμμή, των δύο μεγάλων περιοχών του γηπέδου.

(Σωκράτης) Λέγεται τοίνυν, ἔφη, ὦ ἑταῖρε, πρῶτον μὲν εἶναι τοιαύτη ἡ γῆ αὐτὴ ἰδεῖν, εἴ τις ἄνωθεν θεῷτο, ὥσπερ αἱ δωδεκάσκυτοι σφαῖραι, ποικίλη, χρώμασιν διειλημμένη, ὧν καὶ τὰ ἐνθάδε εἶναι χρώματα ὥσπερ δείγματα, οἷς δὴ οἱ γραφῆς καταχρῶνται.

(μτφ): “Λέγεται λοιπόν, ω συνομιλητή, πως η γη, εάν την δει κανείς από ψηλά είναι σαν τις σφαίρες (μπάλες) που αποτελούνται από δώδεκα κομμάτια διαφορετικού δέρματος. Είναι δηλαδή πολύχρωμη σφαίρα και τα μέρη της ξεχωρίζουν από τα χρώματα που έχει το καθένα
Πλάτων «Φαίδων» ή περί ψυχής [110b]
Αρα η μπάλα ήταν φτιαγμένη από 12 χρώματα, 12 κομμάτια δέρματος συμβολίζοντας τους 12 Έλληνες Θεούς.

«Φύγετε νεαροί, αυτό το παιχνίδι με την μπάλα φουσκωμένη από αέρα έχει γίνει για μεσήλικες και παιδιά» - Αρριανός ΧΙV 47

"Έριχνε ψηλά την σφαίρα και την γη που έθρεψε πολλούς άρχισε να κτυπά με προικισμένα πόδια και να κάνη στροφές γρήγορες και εναλλασσόμενες, ενώ οι άλλοι νέοι τον ζητωκραύγαζαν και στον ουρανό υψώνονταν δυνατές φωνές." - Οδύσσεια Θ 370 - 375


Μπάλα που βρέθηκε μετά από ανασκαφές στην Σαμοθράκη.

Υπήρχε ένα άθλημα με το όνομα "Επίσκυρος".

Το γήπεδο που διεξήγετο ο αγώνας ήταν χωρισμένο σε δύο μέρη με γραμμές από χαλίκια και η μπάλα ήταν κατασκευασμένη από δερμάτινα κομμάτια ραμμένα μεταξύ τους με εντόσθια ζώων, ενώ στις άκρες του γηπέδου ήταν χαραγμένη μία γραμμή που συμβόλιζε τα δύο τέρματα.

Η μπάλα ήταν φουσκωμένη με αέρια και εξωτερικά ήταν ζωγραφισμένη με ζωντανά χρώματα και γεωμετρικά σχήματα. Σκοπός ήταν και για τις δύο ομάδες όπως και σήμερα να περάσουν την μπάλα από την απέναντι εστία, το τέρμα.



Εντύπωση προξενεί επίσης η ιατρική(!) παρατήρηση του αθλήματος. Ο μεγάλος γιατρός της ύστερης αρχαιότητος Γαληνός μας δίνει μία καταπληκτική περιγραφή στο έργο του "Περί ασκήσεων με μικρή μπάλα" του παιχνιδιού:

"Όταν οι παίκτες παρατάσσονται σε αντίθετες σειρές και αγωνίζονται, για να εμποδίσουν τον αντίπαλο να κρατήσει την μπάλα στο κέντρο, τότε είναι βίαια άσκηση με κρατήματα στους ώμους και λαβές πάλης. Έτσι το κεφάλι και ο λαιμός ασκούνται με τις κινήσεις, τα κρατήματα των ώμων και τα πλευρά και το στήθος και το στομάχι ασκούνται από τα κρατήματα και τις λαβές πάλης με τα χέρια. Σε αυτό το παιχνίδι οι γλουτοί και τα πόδια τεντώνονται βίαια, γιατί αποτελούν την βάση των κινήσεων. Ο συνδυασμός με το τρέξιμο μπροστά και πίσω και τα πηδήματα στα πλάγια, κάθε άλλο παρά μικρή άσκηση είναι όχι μόνο για τα πόδια αλλά και για όλο το σώμα που είναι σε κίνηση."

Εάν δεν αρκούν τα λόγια έχουμε και "κατευθείαν αναμετάδοση" από το αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών αθλητή - ποδοσφαιριστή, ο οποίος προσπαθεί με άψογη τεχνική να κοντρολάρει την μπάλα πάνω στο δεξί του πόδι. Είναι σαφές ότι ο παίκτης δεν πρέπει να πιάσει την μπάλα με τα χέρια του γι αυτό τα κρατάει πίσω από την πλάτη του. (Αρχική φώτο).

Μας διασώζονται ακόμη και ονόματα διάσημων «ποδοσφαιριστών» της αρχαιότητος ,όπως του Αριστόνικου του Καρυστίου, του Δημοτέλη του Χίου, του Χαιρεφάνη και του Κτησιβίου του Χαλκιδέως.

Γιατί το μπέικον μυρίζει... πειρασμό

Τις 150 ουσίες της «λαχτάρας» που συνοδεύουν το μεθυστικό άρωμα του μπέικον εντόπισαν ισπανοί επιστήμονες.

 

Είτε αποτελεί μέρος ενός ονειρεμένου πρωινού είτε κρύβεται μέσα σε ένα ζουμερό μπέργκερ, το τραγανό μπέικον κάθε φορά ξεχωρίζει χάρη στη μυρωδιά του, η οποία μπορεί να «κολάσει» ακόμη και... χορτοφάγους. Το μυστήριο γύρω από το μεθυστικό άρωμά του, σύμφωνα με ισπανούς επιστήμονες, κρύβεται σε 150 διαφορετικές πτητικές ουσίες που «ξυπνούν» το στομάχι μας και προκαλούν σιελόρροια.

Στο πλαίσιο της μελέτης τους, που είχε δημοσιευθεί πριν από κάποια χρόνια στο επιστημονικό έντυπο «Journal of the Science of Food and Agriculture», οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Εξτρεμαντούρα μπήκαν στην... κουζίνα και σήκωσαν τα μανίκια. Συγκεκριμένα τηγάνισαν μπέικον και στη συνέχεια το έλουσαν με άζωτο με σκοπό να «συλλάβουν» τις πτητικές οργανικές ουσίες που απελευθέρωνε. Αμέσως μετά στις συλληφθείσες ουσίες εφαρμόστηκε η τεχνική της χρωματογραφίας και της φασματοσκοπίας μάζας ώστε να προχωρήσουν στην ταυτοποίησή τους. Οι ερευνητές εντόπισαν λοιπόν τις αρωματικές ουσίες που χαρίζουν στο τηγανητό μπέικον το μεθυστικό άρωμά του.

Μαγικό άρωμα πλούσιο σε... αζωτούχες ενώσεις

«Οι συγκεντρώσεις των πτητικών ουσιών που συνοδεύουν το μπέικον είναι πολύ χαμηλότερες συγκριτικά με εκείνες που συνοδεύουν το χοιρινό, εκτός από τις αζωτούχες ενώσεις οι οποίες είναι περισσότερες» αναφέρουν οι ειδικοί.

«Πιθανότατα οι διαφορές αυτές να οφείλονται στο άζωτο που περιέχει το μπέικον. Τα χαρακτηριστικά αρώματα του τηγανητού μπέικον - το οποίο αποτελεί στην ουσία τηγανητό κρέας - εντοπίστηκαν στο πλαίσιο οσφρητικού τεστ που πραγματοποιήσαμε. Τα αρώματα αυτά δεν εντοπίζονταν στα δείγματα του χοιρινού κρέατος. Ουσίες όπως οι πυραζίνες, πυριδίνες και φουράνια ευθύνονται κυρίως για τα "κρεατένια" αρώματα» προσθέτουν οι επιστήμονες.

Τα σάκχαρα φάνηκε να παίζουν επίσης σημαντικό ρόλο ως προς το μαγικό άρωμα του μπέικον. Οι αρωματικές πτητικές ουσίες, σύμφωνα με τους ερευνητές, οφείλονται εν μέρει στην αντίδραση Maillard κατά την οποία τα σάκχαρα των τροφίμων διασπώνται καθώς δημιουργούν αντίδραση με τα αμινοξέα εξαιτίας της αυξανόμενης θερμοκρασίας.

Αλλες πτητικές ουσίες παράγονται επίσης λόγω της θερμικής διάσπασης των μορίων του λίπους του μπέικον. Στην περίπτωση του καπνιστού μπέικον μάλιστα το άζωτο που χρησιμοποιείται κατά τη διαδικασία της ωρίμασης προκαλεί επίσης αντίδραση με τα αμινοξέα και άλλες λιπαρές ουσίες. Σε αυτό οφείλονται και τα υψηλά ποσοστά αζωτούχων ουσιών του μπέικον συγκριτικά με το χοιρινό κρέας.

Ανάμεσα στις κοινές ουσίες που εντοπίστηκαν σε αφθονία και στους δύο τύπους κρεάτων συγκαταλέγονταν οι υδρογονάνθρακες, οι αλκοόλες, οι κετόνες και οι αδελδεΰδες.

Δείτε το γράφημα με τα συμπεράσματα των ειδικών

Έβγαλαν μεταλλαγμένο κουνούπι για να εξοντώσει αυτά που μας τσιμπούν!

Βρετανοί επιστήμονες ανακάλυψαν μια πρωτότυπη και πολλά υποσχόμενη μέθοδο καταπολέμησης της ελονοσίας, τροποποιώντας γενετικά τα κουνούπια-φορείς, έτσι ώστε αυτά να γεννούν μόνο αρσενικούς απογόνους, με αποτέλεσμα να «φρενάρεται» δραστικά ο πολλαπλασιασμός τους. Για «κβαντικό άλμα» στην αντιμετώπιση της ευρέως διαδεδομένης νόσου έκαναν οι επιστήμονες.
 

Οι ερευνητές του Imperial College του Λονδίνου, με επικεφαλής τον καθηγητή Αντρέα Κριζάντι του Τμήματος Επιστημών της Ζωής, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», σύμφωνα με το BBC και τον Guardian πραγματοποίησαν εργαστηριακά πειράματα, στα οποία πέτυχαν να μεταλλάξουν με τέτοιο τρόπο τα κουνούπια, ώστε το σπέρμα τους να μην περιέχει πια το θηλυκό χρωμόσωμα και έτσι να παράγει αρσενικά σε ποσοστό τουλάχιστον 95%.

 

Η ιδέα για την τεχνητή αλλαγή του φύλου των κουνουπιών είχε προταθεί πρίν από 60 χρόνια από τον επιφανή Βρετανό βιολόγο Μπιλ Χάμιλτον, όμως έως τώρα δεν υπήρχε η κατάλληλη γενετική τεχνολογία για να επιτευχθεί. Αυτή τη φορά, η μετάλλαξη έγινε εφικτή με την εισαγωγή στα έντομα ενός γονιδίου από έναν μύκητα, το οποίο παράγει ένα ένζυμο. Αυτό, με τη σειρά του, αδρανοποιεί το θηλυκό χρωμόσωμα στο σπέρμα του αρσενικού και η αλλαγή αυτή κληρονομείται στις επόμενες γενιές.

 

Οι επιστήμονες έβαλαν τα μεταλλαγμένα κουνούπια σε πέντε κλουβιά που περιείχαν πληθυσμούς άγριων μη μεταλλαγμένων κουνουπιών (50 θηλυκών και 50 αρσενικών). Σε τέσσερα από τα κλουβιά, εξαφανίστηκε τελείως όλος ο πληθυσμός τους μετά από έξι γενιές, λόγω έλλειψης θηλυκών.

 

Αν κάτι ανάλογο μπορεί να γίνει και στη φύση, τότε οι επιστήμονες έχουν πλέον στα χέρια τους ένα ισχυρό νέο «όπλο» κατά της ασθένειας, η οποία τείνει να «σηκώσει κεφάλι» ξανά, ακόμη και στις ανεπτυγμένες χώρες. Μετά το 2000, τα μέτρα πρόληψης και ελέγχου έχουν πετύχει να μειώσουν την παγκόσμια θνησιμότητα λόγω ελονοσίας κατά 42%, όμως η νόσος παραμένει κύρια αιτία θανάτου στην υποσαχάρια Αφρική.

 

Το κουνούπι (Anopheles gambiae) είναι ο αποκλειστικός φορέας μετάδοσης του παράσιτου της ελονοσίας. Τα κουνούπια-φορείς εμφανίζουν σταδιακά ανησυχητική ανθεκτικότητα στα υπάρχοντα φάρμακα και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας εκτιμά ότι πάνω από 3,4 δισεκατομμύρια άνθρωποι (περίπου ο μισός πληθυσμός της Γης) κινδυνεύουν να κολλήσουν τη νόσο, ενώ τουλάχιστον 627.000 πεθαίνουν κάθε χρόνο, κυρίως παιδιά στην Αφρική.

 

Όπως δήλωσε ο ερευνητής του Imperial Νικολάι Γουϊντμπίχλερ, «από τη στιγμή που τα τροποποιημένα κουνούπια εμφανίζονται σε ένα μέρος, τα αρσενικά θα αρχίσουν να παράγουν κυρίως γιούς και οι γιοί τους θα κάνουν το ίδιο, οπότε στην ουσία κάνουν μόνα τους τη δουλειά (σ.σ. της εξολόθρευσής τους) αντί για εμάς».

 

Εξάλλου, όπως είπε ο Κριζάντι, εωσότου συμβεί η δραματική κατάρρευση του πληθυσμού των κουνουπιών μακροπρόθεσμα λόγω της αδυναμίας αναπαραγωγής τους, η νέα μέθοδος παρέχει και βραχυπρόθεσμο όφελος, αφού τα αρσενικά κουνούπια, που είναι πια περισσότερα, δεν τσιμπάνε τους ανθρώπους, οπότε δεν μεταδίδουν το παράσιτο της νόσου.

 

Το επόμενο βήμα, σύμφωνα με όσα διαβάσαμε στο koolnews, θα είναι η πραγματοποίηση μεγαλύτερων δοκιμών σε ανοικτό πλέον χώρο, αν και αυτό αναμένεται να γίνει μετά από μερικά χρόνια, αφού πρώτα γίνουν περισσότερα εργαστηριακά πειράματα. Προς το παρόν, υπάρχει αβεβαιότητα αν τα μεταλλαγμένα κουνούπια θα τα καταφέρουν εξίσου καλά στη φύση, όσο και στο εργαστήριο.

 

Υπάρχει επίσης το ερωτηματικό, αν τα άγρια κουνούπια μπορούν να αναπτύξουν κάποια νέα αντίσταση στον οργανισμό τους. Επίσης, μη κυβερνητικές οργανώσεις, όπως η Genewatch, εξέφρασαν την ανησυχία τους, μήπως η απελευθέρωση ενός μεταλλαγμένου κουνουπιού στη φύση γυρίσει «μπούμερανγκ», εξαφανίζοντας μεν ένα είδος κουνουπιών, αλλά ανοίγοντας τον δρόμο σε άλλα είδη εντόμων (υπάρχουν πάνω από 3.000 γνωστά είδη κουνουπιών) και τελικά κάνοντας τα πράγματα χειρότερα από πριν.

Ιουδαιοχριστιανικό ευθυμογράφημα: Οι γονείς του Ιησού έπασχαν από...Αλτσχάιμερ;

Μιας και εξ ορισμού τα «θεόπνευστα» Ευαγγέλια δεν γράφουν ασυναρτησίες και αυτές βρίσκονται στην κακοπιστία των άθεων, οφείλουμε να ξαναρίξουμε μια ματιά στις ιστορίες για την γέννηση του Ιησού.

Ιστορία πρώτη λοιπόν, του Ματθαίου, περιληπτικά:
Οι γονείς του Ιησού βρίσκονται στην Βηθλεέμ. Εκεί γεννιέται το βρέφος, εκεί έρχονται οι Μάγοι, εκεί τα παίρνει ο εβδομηντάχρονος γερο-Ηρώδης και σκέφτεται πως το βρέφος όταν μεγαλώσει μετά από καμια τριανταριά χρόνια θα του πάρει το θρόνο (ούτε εκατό χρόνων δεν θά 'ναι τότε ο Ηρώδης, πάνω στο άνθος της ηλικίας του), εκεί σκέφτεται να σκοτώσει τον μελλοντικό σφετεριστή κι αντί να στείλει δυο παλικάρια να παρακολουθήσουν τους Μάγους και να εκτελέσουν το βρέφος, οργανώνει ολόκληρα πογκρόμ και εκεί η θεϊκή οικογένεια φεύγει για την Αίγυπτο.
Το πως, τώρα, διέσχισαν καμμιά τριακοσαριά χιλιόμετρα, μέσα απ' την έρημο του Σινά, μια λεχώνα γυναίκα, ένα βρέφος κι ο γερο-Ιωσήφ είναι μια άλλη ιστορία. Οι μεγαλύτερες τερατολογίες γράφονται με τον απλούστερο τρόπο...
Γράφει ο Λουκάς, πως ο Ιωσήφ πήγε στην Βηθλεέμ για ν' απογραφεί, παίρνοντας μαζί του και την Μύριαμ. Τίποτα το παράξενο μέχρις εδώ για τον καλόπιστο και αδαή αναγνώστη. Η απόσταση όμως Ναζαρέτ-Βηθλεέμ, είναι γύρω στα 90 χιλιόμετρα -δηλαδή 180 χλμ. συνολικά, μια τουλάχιστον εβδομάδα ταλαιπωρίας με πεζοπορία, η «γαϊδουροπορία».
Ποιος άνθρωπος στον πλανήτη Γη θα υπέβαλε μια ΕΤΟΙΜΟΓΕΝΝΗ γυναίκα σε μια τέτοια δοκιμασία και για ποιον λόγο, μιας και οι γυναίκες ΔΕΝ απογράφονταν; Ποια γυναίκα ΕΤΟΙΜΟΓΕΝΝΗ, θα ξεκινούσε ένα τέτοιο ταξίδι; Γιατί δεν έμεινε η Μύριαμ στο σπιτάκι της, στο χωριουδάκι της, να γεννήσει το παιδάκι της κάτω απ την κληματαριά της αυλής της με τη βοήθεια των συγχωριανών της; Έτσι υποθέτω πως θα έκαναν οι άνθρωποι τότε όπως και τώρα. Προφανώς θα ήθελε παρέα ο…Ιωσήφ στον δρόμο. Νομίζω πως η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων έχει μεγαλύτερη λογική συνέπεια.

Ιστορία δεύτερη, του Λουκά:
Οι Εβραίοι είναι υποχρεωμένοι η απογραφούν στον τόπο τον οποίο γεννήθηκε ο προ χιλίων ετών τριακοστός προ-προ-προ-παππούς τους. Τι κουφή απογραφή είν' αυτή μην ρωτάτε. Πως ξέραν οι Εβραίοι τον τότε πρόγονο τους και μέχρι που θα πήγαιναν παρατώντας τα χωράφια και τα ζώα τους, μη ρωτάτε. Σημασία τώρα έχει, πως ο Ιωσήφ που μένει ήδη στη Ναζαρέτ, πετάγεται ν' απογραφεί στην Βηθλεέμ, γιατί εκεί είναι η καταγωγή του. Παίρνει δε μαζί του και την ετοιμόγεννη Μύριαμ. Ούτε εδώ ρωτάμε γιατί, κάνει ένα ταξιδάκι ενενήντα χιλιομέτρων κι εκεί στην Βηθλεέμ γεννά η Μύριαμ. Το ζεύγος μένει στην Βηθλεέμ μέχρι να ολοκληρώσει τα τελετουργικά της γέννησης και επιστρέφει στη Ναζαρέτ.
Τι σχέση έχουν οι ιστορίες;
Καμμία, αλλά βάσει του αρχικού μας αξιώματος, οι ιστορίες πρέπει να είναι αληθινές. Και οι δυο. Οπότε κάντε διάφορους συνδυασμούς για να χωρέσετε τη μια στην άλλη. Αν δεν βγαίνει ο αχταρμάς, μη στενοχωριέστε... Οι χριστιανοί απολογητές έχουν βγάλει την ερμηνεία βάσει της θεωρίας της «αλληλοσυμπληρώσεως» των ιστοριών.
Τι είναι αυτό;
Τίποτα, αλλά οι λέξεις αυτές ακούγονται ωραία στ' αφτιά και δίνουν και μια νότα «επιστημονικής» ερμηνείας, ή φαντασίας, για τους χαιρέκακους άθεους.
Εν τω μεταξύ, ο φουκαράς ο Ματθαίος που δεν έχει υπ' όψιν του ότι οι σύγχρονοι Σέρλοκ Χόλμς θεολόγοι, έβαλαν τον Λουκά να τον…συμπληρώνει, συνεχίζει ο αθεόφοβος τα τρελά του, προς μεγάλη τέρψη των κακεντρεχών άθεων.
Όταν λοιπόν το ζεύγος γυρνάει κάποτε από την Αίγυπτο, όπου είχε, όπως είπαμε, καταφύγει, που θα έπρεπε να πάει αφού διά της μεθόδου της «αλληλοσυμπληρώσεως», ο Λουκάς συμπληρώνει τον Ματθαίο; Μα,φυσικά στην Ναζαρέτ, όπου έμεναν σύμφωνα με τον Λουκά.
Αυτό όμως δεν το ήξερε ο «καημένος» ο Ματθαίος! Κι έτσι, όταν το ζεύγος επιστρέφει στην Ιουδαία, ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΠΟΥ ΝΑ ΠΑΕΙ! (ο κερατωμένος!)
Τελικά, δρόμο παίρνει δρόμο αφήνει, το ζεύγος μαζί με το νήπιο και, όπως γράφει ο Ματθαίος, εγκαθίσταται στην πόλη Ναζαρέτ…
Δεν γράφει βρε παιδί μου, ούτε καν στην πόλη τους, ούτε καν όπως θά 'πρεπε να γράψει «ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΑΝ ΣΤΗ ΠΟΛΗ ΤΟΥΣ». Ψάχνονται οι άνθρωποι που να πάνε και τελικά καταλήγουν «σε μια πόλη, που την έλεγαν Ναζαρέτ».
Αφού όμως αποκλείεται κάποιος εκ των δυο ή και οι δυο να λένε άλλα αντ' άλλων και λένε αμφότεροι αλήθεια, τι συνέβη;
Το Αλτσχάιμερ κύριοι...
Ο καυτός ήλιος της ερήμου του Σινά, προκάλεσε κατ' αρχάς, μια παροδική αμνησία στην μητέρα του βρέφους, αλλά συνέτεινε στην επιδείνωση του αρχομένου Αλτσχάιμερ του γερο-Ιωσήφ. Έτσι, όταν ξαναβρέθηκαν στην Ιουδαία δεν γνώριζαν από που ήταν, ούτε που ήταν το σπίτι τους. Με την βοήθεια όμως της θείας πρόνοιας, η τυχαία επιλογή της Ναζαρέτ, τους έφερε στην πραγματική τους ιδιαίτερη πατρίδα!
Εκπληκτικό, δεν συμφωνείτε;
Η υποψία πως ο γερο-Ιωσήφ έπασχε εκ της νόσου, γίνεται βεβαιότητα απ' την μετέπειτα πλήρη σιγή των Ευαγγελίων περί του Ιωσήφ. Η παρουσία του δίκαιου αυτού ανθρώπου στα Ευαγγέλια σταματάει εκεί και πουθενά δεν ξαναεμφανίζεται. Οι αχάριστοι Ευαγγελιστές, ούτε καν ανέβασαν την ψυχή αυτού του αγαθού θετού πατέρα του Ιησού στους ουρανούς.
Κρίμα...

ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ

Η πιο σημαντική και ιστορικά αναλλοίωτη προσφορά των Ελλήνων στον Ευρωπαϊκό πολιτισμό είναι το αλφάβητο. Όλοι οι θησαυροί, της επιστήμης και της τέχνης του δυτικού κόσμου, έχουν γραφεί με αλφάβητα, που αποτελούν ελάχιστα παραλλαγμένες μορφές του Ελληνικού. (λατινικά και σλαβικά). Και η ονομασία αλφάβητο κοινή σε όλες τις Ευρωπαϊκές γλώσσες, μαρτυρεί την κοινή Ελληνική καταγωγή.

Το αλφάβητο που ονομάζουμε Ελληνικό, δεν είναι η παλαιότερη γραφή της Ελληνικής γλώσσας. Με την ανάγνωση της Μυκηναϊκής γραφής (γραμμικής Β), πιστοποιήθηκε ότι αυτή υπήρξε η παλαιότερη γραφή κειμένων, που χρονολογούνται στους Μυκηναϊκούς χρόνους. Ωστόσο τα δυο αυτά συστήματα γραφής, δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους, ούτε στη μορφή των συμβόλων ούτε στη λειτουργία τους. Το Μυκηναϊκό είναι συλλαβογραφικό, δηλαδή κάθε σύμβολο εκφράζει μια συλλαβή, ενώ το Ελληνικό είναι φωνητικό, κάθε δηλαδή σύμβολο-γράμμα εκφράζει έναν ιδιαίτερο φθόγγο-φωνή. Αυτή η ιδιότητα του Ελληνικού αλφαβήτου τόσο απλή και κατανοητή σήμερα, υπήρξε μια κοσμοϊστορική κατάκτηση του ανθρώπου.
Η αρχαία Ελληνική παράδοση απέδιδε την εύρεσή του σε διάφορα μυθικά πρόσωπα, με επικρατέστερο τον Κάδμο, βασιλέα της Τύρου.
Η σύγχρονη έρευνα απέδειξε ότι το Ελληνικό αλφάβητο δεν αντέγραψε αλλά χρησιμοποίησε κατά κάποιον τρόπο ως βάση τη Φοινικική γραφή, που δεν ήταν κατά τη γνώμη μου αλφάβητο, αλλά ένας τρόπος γραφής. Κάτι ενδιάμεσο μεταξύ φωνητικής και συλλαβογραφικής γραφής, το οποίο είχε 22 στοιχεία, και επάνω εκεί, διαμορφώθηκε αργά – αργά παρουσιάζοντας διάφορες παραλλαγές κατά περιοχή. Έτσι κυκλοφόρησαν πάμπολλα Ελληνικά αλφάβητα μέχρι να επικρατήσει οριστικά το Ιωνικό, γύρω στα 400 π.χ.

Αλλά η ονομασία Φοινικικό αλφάβητο είναι ιδιαίτερα σχετική, διότι πρώτον, υπήρχαν πολλές πρώιμες Φοινικικές γραφές, και δεύτερον, πρέπει να σημειώσουμε ότι Φοίνικες σαν έθνος ή λαός δεν υπήρξαν. Όταν λέμε Φοίνικες, εννοούμε ένα σύνολο λαών, όπως οι Μινωίτες που μετανάστευσαν εκεί το 1500 π.χ. μετά την καταστροφή που υπέστησαν από την έκρηξη του ηφαιστείου της Θύρας. Οι Μινωίτες μετοίκισαν στα παράλια της Φοινίκης γιατί αυτοί που επλήγισαν από το ηφαίστειο κατοικούσαν στα παράλια της Κρήτης, και ήταν λαός που ασχολείτο με την ναυτιλία και το εμπόριο. Και έπαιξαν λόγω ανωτέρου πνευματικού και πολιτιστικού επιπέδου, ηγετικό ρόλο στις παραλιακές πόλεις.
Αλλά και προ του 1500π.χ. οι Μινωϊτες είχαν δημιουργήσει πόλεις αποικίες στην περιοχή αυτή για να εξυπηρετήσουν τις εμπορικές τους συναλλαγές.
Επίσης οι απόγονοι των Χανααϊτών, όπως οι Αραμαίοι, οι Χιττίτες, οι Σουμέριοι, Οι Εβραίοι, αλλά κυρίως οι δυναμικές και ανεξάρτητες πόλεις, Βύβλος, Σιδώνα, και με εξέχουσα θέση η Τύρος. Αυτές οι πόλεις κράτη είχαν τρόπο οργάνωσης όπως στον Ελλαδικό χώρο. Αυτό δείχνει ότι ο πληθυσμός τους κατά ένα μεγάλο ποσοστό ήταν Έλληνες, το οποίο γνώριζε ο Ηρόδοτος που αναφέρει ότι οι Έλληνες πήραν την γραφή από τους Φοίνικες, διότι εννοούσε τους Έλληνες της Φοινίκης. Μπορεί τα ευρήματα που αναφέρω πιο κάτω μας κάνουν να υποθέσουμε ότι οι Έλληνες πήραν στοιχεία γραφής από τους Φοίνικες. Όμως πως μπορούμε να εξηγήσουμε τα Ομηρικά έπη που εγράφησαν περί το 700π.χ. να αποτελούν ένα κορυφαίο λογοτεχνικό δημιούργημα. Αυτό σημαίνει ότι οι Έλληνες είχαν μακροχρόνιο λεκτική και γραφική γνώση.
Οι Έλληνες όμως, πραγματοποίησαν βασικές μετατροπές της Φοινικικής γραφής, μεταμορφώνοντάς την ριζικά. Η Φοινικική γραφή είχε μόνο σύμφωνα και μερικά ημίφωνα, όχι όμως φωνήεντα. Χρησιμοποίησαν πέντε από τα Φοινικικά στοιχεία για να αποδώσουν πέντε φωνήεντα, ήτοι τα α, ε, ι, ο, υ. Εκτός από τα φωνήεντα, έγιναν πολλές επεμβάσεις και προσθήκες διαφορετικές κατά περιοχή. Όπως η προσθήκη των νέων γραμμάτων, φ, χ, ξ, και ψ. Τα δύο πρώτα ανάλογα με την περιοχή προ της προσθήκης τους αποδίδονταν με τα ΠΧ, και ΚΗ, ( η προσθήκη του Η γινόταν για δήλωση δασύτητας ). Το ξ, αποδίδονταν με το ΚΣ η ΧΣ και το ψ, με το ΠΣ ή ΦΣ. Στο Εύβοιας το Χ δεν χρησιμοποιήθηκε να αποδώσει το χ, αλλά το ξ, και έτσι μεταφέρθηκε στην Ιταλία στο Λατινικό. Το φ, έγινε αμέσως αποδεκτό από όλα τα κυκλοφορούντα αλφάβητα. Μετά έγινε και ο διαχωρισμός των φωνηέντων σε μακρά και βραχέα. Ακολούθησαν ακόμη πολλές μακροχρόνιες μορφοποιήσεις για να πάρει τη σημερινή του μορφή. Τα επικρατέστερα αλφάβητα ήταν το Ιωνικό, το Κορινθιακό, και Αθηνών, της Εύβοιας, της Ηλείας, της, Αρκαδίας, των Κυκλάδων, κ. α.
Αν μελετήσουμε τον πίνακα που παραθέτω, βλέπουμε πως έγινε η μετάβαση από τη Φοινικική γραφή στο Ελληνικό αλφάβητο. Αλλά και εξετάζοντας ένα ένα γράμμα χωριστά, θα παρατηρήσουμε πολλές μορφοποιήσεις μέχρι το καθ’ ένα να πάρει την τελική του σημερινή μορφή.
Στην Ελληνική με το άλφα εννοούμε το α, με το βήτα το β, και ούτω καθ’ εξής. Στην Φοινικική το άλφα, aleph είναι το βόδι. Το βήτα beth, είναι το σπίτι. Το γάμα gimel είναι η γκαμήλα, και συνεχίζεται. Είναι αυτό που είπα αρχή ότι ήταν κάτι ενδιάμεσο μεταξύ συλλαβογραφικής και φωνητικής γραφής. Στη Φοινικική η γραφή γινόταν από δεξιά προς τα αριστερά, και τον ίδιο τρόπο χρησιμοποίησαν και οι Έλληνες, Τον ΣΤ΄ αιώνα ακολουθήθηκε η γραφή «βουστροφηδόν» δηλαδή όπως κάνουν στους αγρούς την άρoση τα βόδια. Με την γραφή αυτή παρέδωσε στους Αθηναίους ο Σόλων τη νομοθεσία που είχε συντάξει.
Αργότερα επειδή είδαν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δεξιόχειρες, άλλαξαν την γραφή και την έκαναν από αριστερά προς τα δεξιά.
Ο χρόνος επηρεασμού της γραφής από τους Φοίνικες δεν μπορεί να είναι κάποια χρονολογία συγκεκριμένη, αλλά να έγινε σιγά – σιγά μέσω των επαφών που είχαν οι δύο λαοί από τις εμπορικές συναλλαγές. Η Ρόδος και η Θύρα εικάζεται ότι ήταν οι πρώτες πύλες εισόδου. Πρέπει να άρχισε κατά την γνώμη μου το 1000π.χ. και μέχρι το 850π.χ. να είχε ολοκληρωθεί.
Οπωσδήποτε η μορφοποίηση του αλφαβήτου δεν έγινε από τους εμπόρους, αυτοί απλώς το μετέφεραν στις πατρίδες τους, και εκεί άνθρωποι πολύ ιδιοφυείς το επεξεργάσθηκαν και το διαμόρφωσαν. Όλη αυτή η διαδικασία της σταδιακής διαμόρφωσης, και μέχρι να γίνει κτήμα περισσοτέρων ανθρώπων, κράτησε πάρα πολλά χρόνια.
Οι πρώτες επιγραφές σε Φοινικική αλφαβητική γραμμική γραφή, είναι του «Αχιράμ», γύρω στα 1050 – 1030 π.χ. η «Ζαχάρ – Μπαάλ» στα 1070-1060 π.χ. του «Ιθομπάαλ» στα 980-985 π.χ. του «Γιοχεμίλκ» στα 960-950 π.χ. το ημερολόγιο του «Γκέζερ» στα 930-925 π.χ. Αυτό βεβαιώνει ότι τη Φοινικική γραφή την πήραν από τους Φοίνικες οι Έλληνες και όχι οι Φοίνικες από τους Έλληνες. Διότι ανάλογες επιγραφές στην Ελλάδα βρίσκουμε το 800 π.χ. και μετά, όπως η επιγραφή του «Νέστορος ποτηρίου», που βρέθηκε στο νησί Ίσκια, (Πιθυμούσες) της Ιταλίας σε τάφο που χρονολογείται το 740—725 π.χ. Το νησί Πιθυμούσες είχαν εποικίσει Έλληνες από την Κύμη της Εύβοιας, το 770 με 760 π.χ. Οι Κυμαίοι ερχόμενοι στην νέα τους πατρίδα, έφεραν και το αλφάβητο της Εύβοιας, το οποίο είχε αρκετές διαφορές με τα άλλα. Στο αλφάβητο αυτό, το Χ προφέρονταν ως ξ, το Σ γράφονταν ως C, Το Υ, ως U. και είχε ακόμη τα γράμματα D, ως Δ, το G, ως Γ, το οποίο πήραν αργότερα οι Λατίνοι, κτίζοντας επάνω του το Λατινικό αλφάβητο.
Κατά την μετάβαση από το Μυκηναϊκό στο Ελληνικό αλφάβητο, και με βάση τις ευρεθείσες επιγραφές, έχουμε ένα κενό 400 ετών. Κάποιοι μελετητές, υποθέτουν ότι οι Έλληνες τα χρόνια αυτά, παρουσιάζουν πολιτισμικό κενό. Όμως, οι περισσότεροι μελετητές έχουν την άποψη, ότι αν είχαν πολιτισμικό κενό, δεν θα κατάφερναν, τόσο ουσιαστικές τροποποιήσεις στο νέο αλφάβητο. Αυτό σημαίνει ότι η διαχείριση της αποτύπωσης της γραφής δεν διακόπηκε ποτέ, αλλά ότι μάλλον χρησιμοποιήθηκαν για γραφή, υλικά που δεν άντεξαν στο χρόνο.
Αυτές είναι σε γενικές γραμμές οι απόψεις των μελετητών του Ελληνικού αλφαβήτου.
Βεβαίως κάποιοι μελετητές, έχουν την άποψη ότι οι Φοίνικες πήραν το αλφάβητο από τους Έλληνες, θα ήθελα εδώ όσοι από τους αναγνώστες αποδέχονται αυτήν την άποψη να την καταθέσουν και να την συζητήσουμε, γιατί κάθε άποψη είναι ενδιαφέρουσα.
Εγώ προσωπικά είμαι της άποψης ότι όπως και να το πάρουμε το Αλφάβητο είναι δημιούργημα των Ελλήνων, διότι οι αναφερθέντες γεωγραφικοί χώροι κατοικούνταν ή ελέγχονταν από τους Έλληνες.
Τα τελευταία όμως χρόνια, έχει προβληματίσει τους μελετητές, η ανεύρεση στο Δισπηλιό της Καστοριάς, επιγραφής, επάνω σε ξύλινη πινακίδα η οποία φωτογραφήθηκε, και μετρήθηκε η ηλικία της, με την μέθοδο του άνθρακα C14, από τον καθηγητή προϊστορικής Αρχαιολογίας του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης κ. Χουρμουζιάδη. Η μέτρηση έδειξε ότι είναι ηλικίας 7500 ετών. Στην πινακίδα αυτή, υπήρχε γραφή που δεν έχει ακόμα αναγνωστεί. Δυστυχώς όμως, η πινακίδα αυτή ερχόμενη στο φως διαλύθηκε.





Στην πρώτη στήλη απεικονίζονται γράμματα που ήταν χαραγμένα σε ξύλινη πινακίδα που βρέθηκε στο Δισπηλιό της Καστοριάς. Οι άλλες στήλες είναι για σύγκριση.

Ποιά Πράγματα Είναι Ωφέλιμα;

Η κύρια ωφέλεια που λαμβάνουμε από τα πράγματα που είναι έξω από μας, πέρα από την εμπειρία και τη γνώση που αποκτάμε παρατηρώντας τα και μεταβάλλοντας τις μορφές τους, είναι η συντήρηση του σώματος και για το λόγο αυτό ωφέλιμα είναι πρωτίστως τα πράγματα εκείνα που μπορούν να σιτίσουν και να θρέψουν το σώμα έτσι ώστε όλα τα μέρη του να μπορούν να επιτελούν ορθά τη λειτουργία τους.
Διότι όσο ικανότερο είναι το Σώμα να επηρεάζεται με περισσότερους τρόπους και να επηρεάζει τα εξωτερικά σώματα με περισσότερους τρόπους, τόσο ικανότερο είναι το Πνεύμα να σκέφτεται. Μα στη φύση φαίνεται να υπάρχουν λιγοστά πράγματα αυτού του τύπου, οπότε για να θρέψουμε το Σώμα όπως απαιτείται είναι αναγκαίο να χρησιμοποιήσουμε πολλές τροφές διαφορετικών φύσεων.
Διότι το ανθρώπινο Σώμα συντίθεται από πλείστα μέρη διαφορετικών φύσεων τα οποία χρειάζονται συνεχή τροφή, και ποικίλη, ώστε ολόκληρο το Σώμα να είναι εξίσου ικανό για όλα όσα μπορούν να προέλθουν από τη φύση του, και συνεπώς ώστε και το Πνεύμα να είναι εξίσου ικανό να συλλαμβάνει περισσότερα.
Για να προσποριστούμε όμως αυτές τις τροφές, μετά βίας θα αρκούσε η ισχύς καθενός, εκτός αν οι άνθρωποι παρέδιδαν αμοιβαία έργα. Εντούτοις το χρήμα προσέφερε μια σύντμηση όλων των πραγμάτων, εξού και συνήθως η εικόνα του απασχολεί στον μέγιστο βαθμό το Πνεύμα του όχλου, επειδή μετά βίας μπορούν οι πολλοί να φανταστούν ένα είδος Χαράς που να μη συνοδεύεται από την ιδέα των νομισμάτων, σαν αίτιο.
Αλλά αυτή η κακία χαρακτηρίζει μονάχα όσους επιζητούν τα λεφτά όχι από ένδεια, ούτε για τις ανάγκες της ζωής αλλά επειδή διδάχτηκαν την κερδοσκοπία μέσω της οποίας μεγαλοπιάνονται. Κατά τα άλλα τρέφουν το σώμα τους κατά το σύνηθες αλλά φειδωλά, επειδή πιστεύουν πως χάνουν τόσα από τα αγαθά τους όσα ξοδεύουν για τη συντήρηση του Σώματος τους. Μα όσοι γνωρίζουν την αληθή χρήση των χρημάτων και μετρούν τα πλούτη σύμφωνα με μόνη την ένδεια, ζουν ολιγαρκώς.
***
«Ηθική» Μπαρούχ Σπινόζα

Ο πρόγονος όλων των σπονδυλωτών

Μια καταπληκτική ανακάλυψη έκαναν παλαιοντολόγοι στην στον Καναδά.
Ανακάλυψαν δεκάδες απολιθώματα ενός άγνωστου μέχρι σήμερα είδους ψαριού που ζούσε πριν από περίπου 500 εκ. έτη.
Πρόκειται για ένα μικροσκοπικό ψάρι το οποίο σύμφωνα με τους ειδικούς είναι πιθανότατα ο πρόγονος όλων των σπονδυλωτών ζώων στη Γη.

Το ψάρι
Οι ερευνητές ανακάλυψαν τα απολιθώματα του ψαριού στην περιοχή Burgess Shale στα Βραχώδη Όρη.
Το Metaspriggina, όπως ονομάστηκε το ψάρι, είχε μήκος περίπου 6 εκατοστών και βασικό του χαρακτηριστικό ήταν η απουσία σιαγόνας.
Δεν διέθετε κανένα οστό και το σώμα του στηριζόταν στη λεγόμενη νωτόχορδη δομή που λειτουργούσε όπως η σπονδυλική στήλη αργότερα στα σπονδυλωτά.
Η μελέτη των ευρημάτων μέχρι στιγμής δεν μπορεί να δώσει ξεκάθαρη απάντηση για το αν το ψάρι αυτό διέθετε πτερύγια.
Σύμφωνα με τους ειδικούς τα όντα με τα χαρακτηριστικά του Metaspriggina βρίσκονται στην κορυφή του γενεαλογικού δέντρου των σπονδυλωτών στα οποία συμπεριλαμβάνονται τα ψάρια με σιαγόνα, τα αμφίβια, τα ερπετά, τα πτηνά και τα θηλαστικά συμπεριλαμβανομένου του ανθρώπου.
«Το ψάρι αυτό φωτίζει την προέλευση μας και το πώς έμοιαζαν οι μακρινοί μας πρόγονοι.
Συμπληρώνει τα κενά για την καταγωγή των σπονδυλωτών ζώων προσφέροντας νέα σημαντικά στοιχεία για την εμφάνιση και εξέλιξη τους» δηλώνει ο Ζαν Μπερνάρντ Καρόν, παλαιοντολόγος του Βασιλικού Μουσείου του Οντάριο στο Τορόντο.
Η ανακάλυψη δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Nature».

Εικονική είσοδος ανθρώπων σε δίκτυα υπολογιστών

Η αντιμετώπιση των ηλεκτρονικών επιθέσεων του μέλλοντος δεν θα αντιμετωπίζεται με τη χρήση πληκτρολογίου, αλλά μέσω συστημάτων εικονικής πραγματικότητας από τους ίδιους τους στρατιώτες.

Αυτή είναι η φιλοδοξία του προγράμματος Plan X της DARPA, που ξεκίνησε το 2012 και αναμένεται να αρχίσει να χρησιμοποιείται από το Αμερικανικό Υπουργείο Άμυνας και τη Διοίκηση Κυβερνητικής από τον Οκτώβριο του 2017.
Βασική ιδέα για τη δημιουργία του Plan X είναι να βάλει τον στρατιώτη «μέσα» σε μία εικονική έκδοση του κυβερνοχώρου, ώστε να μπορεί από εκεί να αντιμετωπίσει εχθρικές ηλεκτρονικές επιθέσεις.
Σύμφωνα με τον διευθυντή του προγράμματος Plan X, Φράνκ Πάουντ, στόχος είναι να απαλειφθεί η χρήση του πληκτρολογίου και να δημιουργηθεί ένα σύστημα που θα επιτρέπει στον μέσο στρατιώτη να αμυνθεί απέναντι σε απειλές, χρησιμοποιώντας τεχνολογίες που θα περιλαμβάνουν ευκολονόητα περιβάλλοντα χρήσης ώστε να απλοποιηθεί η διαδικασία.
Σε δηλώσεις του στην Υπηρεσία Τύπου των Αμερικανικών Δυνάμεων, ο Πάουντ αποκάλυψε ότι στόχος είναι το σύστημα που θα δημιουργηθεί να μπορεί να υποστηρίζει περισσότερους από 300.000 χρήστες. Επιπλέον, εξέφρασε την πεποίθηση ότι το σύστημα που θα προκύψει από το Plan X θα πρέπει να εγκατασταθεί σε «κάθε στρατιωτική μονάδα, σε κάθε κέντρο πληροφοριών μάχης πολεμικού πλοίου και σε κάθε τακτικό κέντρο επιχειρήσεων».
Βασικό συστατικό του συστήματος είναι μία ολογραφική επιφάνεια αφής, η οποία στην αρχική της μορφή μπορούσε να αποτυπώσει σήματα Wi-Fi και Bluetooth. Στη νέα του έκδοση το ολογραφικό «τραπέζι» είναι σε θέση να δημιουργήσει τρισδιάστατες ολογραφικές απεικονίσεις σε πραγματικό χρόνο, για τις οποίες δεν χρειάζεται η χρήση ειδικών γυαλιών. Μέσω αυτών των ολογραφικών επιφανειών τα μέλη των Αμερικανικών Ενόπλων Δυνάμεων θα μπορούν να δημιουργούν μία «οπτική» περιγραφή των δικτύων υπολογιστών, να αλληλεπιδρούν με αυτά και να σχεδιάζουν ηλεκτρονικές άμυνες και αντεπιθέσεις.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η DARPA έχει πειραματιστεί και με το σετ εικονικής πραγματικότητας Oculus Rift, ώστε να επιτρέψει στο στρατιωτικό προσωπικό να βρεθεί εντός του κυβερνοχώρου. Σύμφωνα με τον Πάουντ, το Oculus Rift μπορεί να μετατρέψει σε εικόνα ηλεκτρονικές επιθέσεις, αφαιρώντας τις περιττές πληροφορίες και απεικονίζοντας μόνο τα απαραίτητα για να εκτελεστεί μία ενέργεια αντιποίνων.
Παρά τη χρήση προηγμένων και φουτουριστικών τεχνολογιών βασικό συστατικό του Plan X παραμένει το ανθρώπινο στοιχείο. «Θέλουμε τον άνθρωπο να είναι εντός του συστήματος και να δίνει απαντήσεις σε ερωτήματα που οι υπολογιστές συνήθως αδυνατούν να δώσουν απάντηση», τονίζει ο Φράνκ Πάουντ. Σύμφωνα με τους δημιουργούς του Plan X, μόνο οι άνθρωποι μπορούν να αντιληφθούν και να κατανοήσουν τα όρια των «παράπλευρων απωλειών» από τη στιγμή που στόχος είναι η καταστροφή μόνο των αντίπαλων δικτύων.
Ο ίδιος ο Φράνκ Πάουντ περιγράφει το Plan X σαν το Google Maps του κυβερνοχώρου, το οποίο κάποια στιγμή θα μπορούσε να βρει χρήσεις και στην καθημερινότητα των χρηστών, ξεφεύγοντας από τα όρια της στρατιωτικής χρήσης. «Η ιδέα ενός εικονικού κόσμου που θα μπορείς να βρεθείς μέσα του, θα μπορούσε άνετα να “μεταφραστεί” σε όρους Διαδικτύου, όπου ο χρήστης θα εξερευνά ιστοσελίδες ή δίκτυα, θα παίζει παιχνίδια ή θα κάνει ηλεκτρονικές αγορές», δηλώνει ο Πάουντ.
Άλλωστε, όπως τονίζει το Verge, η μεταφορά τεχνολογίας που έχει αναπτυχθεί από την DARPA προς τους καταναλωτές δεν είναι κάτι καινούργιο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα ο ψηφιακός βοηθός Siri, ο οποίος ξεκίνησε σαν ένα πρόγραμμα της DARPA πριν καταλήξει στην Apple, που το προώθησε εμπορικά.

Μαύρη τρύπα κατάπιε ολόκληρο γαλαξία: Σοκαρισμένοι οι ερευνητές

Ένας γαλαξίας - τέρας που χρονολογείται στα πρώτα 2.000.000.000 χρόνια του σύμπαντος έρχεται να συμπληρώσει ένα άγνωστο κεφάλαιο στην ιστορία της γαλαξιακής εξέλιξης. Στο κέντρο του βρίσκεται μία γιγάντια μαύρη τρύπα, η οποία κυριολεκτικά «ρουφάει» τον γαλαξία από μέσα.

Η Σεμίλ Μαρσάν αστροφυσικός στο Πανεπιστήμιο Ταφτς, στο Μερντφορντς της Μασαχουσέτης, παρατήρησε τον γαλαξία χρησιμοποιώντας υπεριώδες, ορατό και υπέρυθρο μήκος κύματος φωτός. Πριν από το θάνατό του,ο γαλαξίας δημιούργησε μια μάζα ίση με περίπου 300.000.000.000 ήλιους, σε λιγότερο από 500.000.000 χρόνια.
Σε συνέντευξη τύπου που έδωσε στις 4 Ιουνίου στο συνέδριο της Αμερικανικής Αστρονομικής Εταιρείας, η Μαρσάν δήλωσε ότι μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα στον πυρήνα του γαλαξία ρουφάει το υλικό κατασκευής νέων άστρων και ότι δεν καταπίνει η μαύρη τρύπα το πετάει στον διαγαλαξιακό χώρο, μακριά από τον έλεγχό του γαλαξία.
Οι παρατηρήσεις αυτές υποστηρίζουν την ιδέα ότι μια υπερμεγέθης μαύρη τρύπα μπορεί να ελέγξει τη μοίρα ολόκληρου του γαλαξία που τη φιλοξενεί παρά το γεγονός ότι είναι μικροσκοπική σε σύγκριση με αυτόν.

Μηριόνης: Ο καλύτερος τοξότης του τρωικού πολέμου

Στην Ελληνική μυθολογία ο Μηριόνης ήταν ήρωας από την Κρήτη, γιος του Μόλου,νόθου γιού Δευκαλίωνα,(πατέρα του Ηδομενέα) που έλαβε μέρος στον Τρωικό Πόλεμο. Ο πρώτος επώνυμος διάσημος Κρητικός τοξότης.

Γι’ αυτόν μιλάει ο Όμηρος στην «Ιλιάδα» και ο Αρριανός στον «Κυνηγετικό» του. Η Κρήτη θεωρούταν πατρίδα δεινών τοξοτών στα ομηρικά χρόνια. Πήρε μέρος στη μάχη που έγινε για τη σορό του Πατρόκλου και κατόρθωσε να περισώσει το πτώμα του..
Ο Μηριόνης απέδειξε την ικανότητα του στη χρήση του τόξου στους αγώνες που διοργάνωσε ο Αχιλλέας προκειμένου να τιμήσει τον αγαπημένο του φίλο Πάτροκλο, «άθλα επί Πατρόκλω»...
Ανάμεσα στα άλλα αγωνίσματα που έγιναν ήταν και η σκοποβολή με τόξο. Σ' αυτόν τον αγώνα τοξοβολίας πρώτευσε ο Μηριόνης...
Οι αγώνες αυτοί γίνονται μπροστά σε όλο το στρατό, κοντά στον τύμβο του Πατρόκλου. Ο στόχος είναι ένα περιστέρι δεμένο στο κατάρτι ενός καραβιού. Η ατμόσφαιρα είναι πολύ ζωντανή και οι θεατές ενθουσιάζονται, ενθαρρύνουν και καμαρώνουν τους αθλητές. Στον αγώνα παίρνουν μέρος ονομαστοί τοξότες της αρχαιότητας όπως ο Τεύκρος, ο Μηριόνης κ.α. Η σειρά των τοξοτών καθορίστηκε με κλήρο. Όλοι παίρνουν έπαθλα ακόμα και οι νικημένοι.
Ως πρώτο έπαθλο, σε αυτόν που θα πετύχει το περιστέρι, ο Αχιλλέας προσφέρει δέκα διπλούς πέλεκεις από σίδερο και γι΄αυτόν που θα πετύχει μόνο το σκοινί δέκα μονούς πέλεκεις από σίδερο.
Πρώτα σημάδευσε ο Τεύκρος που κατάφερε να πετύχει μόνο το σκοινί με αποτέλεσμα να αρχίσει το περιστέρι να πετά ελεύθερο, τότε ο Μηριόνης γρήγορα το σημαδεύει και το πετυχαίνει στον αέρα. Η νίκη του έχει μεγαλύτερη αξία, διότι νίκησε τον Τεύκτρο, που ήλθε δεύτερος, ο οποίος ήταν φημισμένος τοξότης ανάμεσα στους Αχαιούς.
Στην Ιλιάδα, ο Μηριόνης παρουσιάζεται για πρώτη φορά στη ραψωδία Β, ως φίλος του αρχηγού των Κρητών Ιδομενέα, ενώ στις ραψωδίες Ν και Ψ ο Όμηρος περιγράφει τα κατορθώματά του:
Ο Μηριόνης σκότωσε πολλούς εχθρούς, ανάμεσα στους οποίους οι Φέρεκλος, Αδάμας, Αθάμαντας, Ακάμαντας, Αρπαλίωνας, ο Λαόγονος και ο Ιπποτίωνας.
Ακόμα, τραυμάτισε τον Δηίφοβο και απέφυγε με ταχύτατες μετακινήσεις τα χτυπήματα του Αινεία ο οποίος τον αποκαλούσε σκωπτικά «ορχηστή», δηλαδή «χορευτή»,εξαιτίας του τρόπου του οποίου απέφευγε τα βέλη, στο πεδίο της μάχης.
*(Ετυμολογικά το όνομά του προέρχεται από το Μηριαίο οστό-Μηρό, και αυτό λέγεται ότι του δόθηκε εξαιτίας των έντονων μηρών που είχε, από την άριστη φυσική κατάσταση του σώματός του. Μηρό επίσης ονόμαζαν οι πρόγονοί μας τον Σείριο. Ο Διόνυσος θεωρείται ότι εγενήθη από τον Μηρό του Δία)
Η προσωπικότητα του Μηριόνη διαφαίνεται από τα αποδιδόμενα σε αυτόν επίθετα στην Ιλιάδα: «ήρως», «δουρικλυτός »(φημισμένος για το δόρυ)», «δαΐφρων»(συνετός), «πεπνυμένος»(σώφρονας), ενώ για τη γενναιότητά του παρομοιάζεται με τον ίδιο τον θεό του πολέμου Άρη.
Σε αυτόν αποδίδεται και η φράση που έχει φτάσει ως τις μέρες μας "Από που κρατά η σκούφια σου",η οποία αν και είχε τις ρίζες της στην αρχαιότατη Ελλάδα, την προ των Τρωικών ακόμα, αλλά το πόσο σημαντική είναι η σημασία της δηλώνεται στην Ιλιάδα, Ραψωδία 10, στ. 260 κ.εξ.
Οι Αχαιοί θέλουν να στείλουν δυο κατασκόπους στο Τρωικό στρατόπεδο και δηλώνουν πρόθυμοι ο Διομήδης και ο Οδυσσέας.
Στον πρώτο δίνει, σπαθί και κράνος ο Θρασυμίδης, γιος του Νέστορα.
Στον δεύτερο, δίνει ο Μηριόνης, ανεψιός του Ιδομενέα.
Μετά την άλωση της Τροίας, ο Μηριόνης με τον Ιδομενέα επέστρεψαν σώοι στην Κρήτη, όπου μετά τον θάνατό τους τιμήθηκαν από τους κατοίκους ως ήρωες.
Στους πίνακες των βασιλέων της Κρήτης ο Μηριόνης φέρεται 17ος κατά σειρά.
Σύμφωνα με μια μεταγενέστερη παράδοση, ο Μηριόνης ταξίδεψε μετά και στη Σικελία, όπου τον υποδέχθηκαν οι εκεί Κρητικοί άποικοι στη Μινώα και στο Εγγύιον.
Στο Εγγύιο αναφέρεται και λατρεία του ήρωα σε σωζόμενο ιερό όπου αποκαλύφθηκε κράνος με την επιγραφή «ΜΗΡΙΟΝΟΥ».
Στον Μηριόνη αποδόθηκε και η ίδρυση της πόλεως Κρήσσα στην Παφλαγονία.
Ο Μηριόνης έδωσε το όνομά του στον αστεροειδή Μηριόνη (3596 Meriones) της Τρωικής Ομάδας, που ανακαλύφθηκε το 1985.