Σάββατο 14 Μαΐου 2022

ΟΜΗΡΟΣ: Ἰλιάς (23.811-23.897)

Ὣς ἔφατ᾽, ὦρτο δ᾽ ἔπειτα μέγας Τελαμώνιος Αἴας,
ἂν δ᾽ ἄρα Τυδεΐδης ὦρτο, κρατερὸς Διομήδης.
οἱ δ᾽ ἐπεὶ οὖν ἑκάτερθεν ὁμίλου θωρήχθησαν,
ἐς μέσον ἀμφοτέρω συνίτην μεμαῶτε μάχεσθαι,
815 δεινὸν δερκομένω· θάμβος δ᾽ ἔχε πάντας Ἀχαιούς.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ σχεδὸν ἦσαν ἐπ᾽ ἀλλήλοισιν ἰόντες,
τρὶς μὲν ἐπήϊξαν, τρὶς δὲ σχεδὸν ὁρμήθησαν.
ἔνθ᾽ Αἴας μὲν ἔπειτα κατ᾽ ἀσπίδα πάντοσ᾽ ἐΐσην
νύξ᾽, οὐδὲ χρό᾽ ἵκανεν· ἔρυτο γὰρ ἔνδοθι θώρηξ·
820 Τυδεΐδης δ᾽ ἄρ᾽ ἔπειτα ὑπὲρ σάκεος μεγάλοιο
αἰὲν ἐπ᾽ αὐχένι κῦρε φαεινοῦ δουρὸς ἀκωκῇ.
καὶ τότε δή ῥ᾽ Αἴαντι περιδείσαντες Ἀχαιοὶ
παυσαμένους ἐκέλευσαν ἀέθλια ἶσ᾽ ἀνελέσθαι.
αὐτὰρ Τυδεΐδῃ δῶκεν μέγα φάσγανον ἥρως
825 σὺν κολεῷ τε φέρων καὶ ἐϋτμήτῳ τελαμῶνι.
Αὐτὰρ Πηλεΐδης θῆκεν σόλον αὐτοχόωνον,
ὃν πρὶν μὲν ῥίπτασκε μέγα σθένος Ἠετίωνος·
ἀλλ᾽ ἤτοι τὸν πέφνε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς,
τὸν δ᾽ ἄγετ᾽ ἐν νήεσσι σὺν ἄλλοισι κτεάτεσσι.
830 στῆ δ᾽ ὀρθὸς καὶ μῦθον ἐν Ἀργείοισιν ἔειπεν·
«ὄρνυσθ᾽ οἳ καὶ τούτου ἀέθλου πειρήσεσθε.
εἴ οἱ καὶ μάλα πολλὸν ἀπόπροθι πίονες ἀγροί,
ἕξει μιν καὶ πέντε περιπλομένους ἐνιαυτοὺς
χρεώμενος· οὐ μὲν γάρ οἱ ἀτεμβόμενός γε σιδήρου
835 ποιμὴν οὐδ᾽ ἀροτὴρ εἶσ᾽ ἐς πόλιν, ἀλλὰ παρέξει.»
Ὣς ἔφατ᾽, ὦρτο δ᾽ ἔπειτα μενεπτόλεμος Πολυποίτης,
ἂν δὲ Λεοντῆος κρατερὸν μένος ἀντιθέοιο,
ἂν δ᾽ Αἴας Τελαμωνιάδης καὶ δῖος Ἐπειός.
ἑξείης δ᾽ ἵσταντο, σόλον δ᾽ ἕλε δῖος Ἐπειός,
840 ἧκε δὲ δινήσας· γέλασαν δ᾽ ἐπὶ πάντες Ἀχαιοί.
δεύτερος αὖτ᾽ ἀφέηκε Λεοντεύς, ὄζος Ἄρηος·
τὸ τρίτον αὖτ᾽ ἔρριψε μέγας Τελαμώνιος Αἴας,
χειρὸς ἄπο στιβαρῆς, καὶ ὑπέρβαλε σήματα πάντων.
ἀλλ᾽ ὅτε δὴ σόλον εἷλε μενεπτόλεμος Πολυποίτης,
845 ὅσσον τίς τ᾽ ἔρριψε καλαύροπα βουκόλος ἀνήρ,
ἡ δέ θ᾽ ἑλισσομένη πέτεται διὰ βοῦς ἀγελαίας,
τόσσον παντὸς ἀγῶνος ὑπέρβαλε· τοὶ δὲ βόησαν.
ἀνστάντες δ᾽ ἕταροι Πολυποίταο κρατεροῖο
νῆας ἔπι γλαφυρὰς ἔφερον βασιλῆος ἄεθλον.
850 Αὐτὰρ ὁ τοξευτῇσι τίθει ἰόεντα σίδηρον,
κὰδ δ᾽ ἐτίθει δέκα μὲν πελέκεας, δέκα δ᾽ ἡμιπέλεκκα,
ἱστὸν δ᾽ ἔστησεν νηὸς κυανοπρῴροιο
τηλοῦ ἐπὶ ψαμάθοις, ἐκ δὲ τρήρωνα πέλειαν
λεπτῇ μηρίνθῳ δῆσεν ποδός, ἧς ἄρ᾽ ἀνώγει
855 τοξεύειν· «ὃς μέν κε βάλῃ τρήρωνα πέλειαν,
πάντας ἀειράμενος πελέκεας οἶκόνδε φερέσθω·
ὃς δέ κε μηρίνθοιο τύχῃ, ὄρνιθος ἁμαρτών,
ἥσσων γὰρ δὴ κεῖνος, ὁ δ᾽ οἴσεται ἡμιπέλεκκα.»
Ὣς ἔφατ᾽, ὦρτο δ᾽ ἔπειτα βίη Τεύκροιο ἄνακτος,
860 ἂν δ᾽ ἄρα Μηριόνης, θεράπων ἐῢς Ἰδομενῆος.
κλήρους δ᾽ ἐν κυνέῃ χαλκήρεϊ πάλλον ἑλόντες,
Τεῦκρος δὲ πρῶτος κλήρῳ λάχεν· αὐτίκα δ᾽ ἰὸν
ἧκεν ἐπικρατέως, οὐδ᾽ ἠπείλησεν ἄνακτι
ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην.
865 ὄρνιθος μὲν ἅμαρτε· μέγηρε γάρ οἱ τό γ᾽ Ἀπόλλων·
αὐτὰρ ὁ μήρινθον βάλε πὰρ πόδα, τῇ δέδετ᾽ ὄρνις·
ἀντικρὺ δ᾽ ἀπὸ μήρινθον τάμε πικρὸς ὀϊστός.
ἡ μὲν ἔπειτ᾽ ἤϊξε πρὸς οὐρανόν, ἡ δὲ παρείθη
μήρινθος ποτὶ γαῖαν· ἀτὰρ κελάδησαν Ἀχαιοί.
870 σπερχόμενος δ᾽ ἄρα Μηριόνης ἐξείρυσε χειρὸς
τόξον· ἀτὰρ δὴ ὀϊστὸν ἔχεν πάλαι, ὡς ἴθυνεν.
αὐτίκα δ᾽ ἠπείλησεν ἑκηβόλῳ Ἀπόλλωνι
ἀρνῶν πρωτογόνων ῥέξειν κλειτὴν ἑκατόμβην.
ὕψι δ᾽ ὑπὸ νεφέων εἶδε τρήρωνα πέλειαν·
875 τῇ ῥ᾽ ὅ γε δινεύουσαν ὑπὸ πτέρυγος βάλε μέσσην,
ἀντικρὺ δὲ διῆλθε βέλος· τὸ μὲν ἂψ ἐπὶ γαίῃ
πρόσθεν Μηριόναο πάγη ποδός· αὐτὰρ ἡ ὄρνις
ἱστῷ ἐφεζομένη νηὸς κυανοπρῴροιο
αὐχέν᾽ ἀπεκρέμασεν, σὺν δὲ πτερὰ πυκνὰ λίασθεν.
880 ὠκὺς δ᾽ ἐκ μελέων θυμὸς πτάτο, τῆλε δ᾽ ἀπ᾽ αὐτοῦ
κάππεσε· λαοὶ δ᾽ αὖ θηεῦντό τε θάμβησάν τε.
ἂν δ᾽ ἄρα Μηριόνης πελέκεας δέκα πάντας ἄειρε,
Τεῦκρος δ᾽ ἡμιπέλεκκα φέρεν κοίλας ἐπὶ νῆας.
Αὐτὰρ Πηλεΐδης κατὰ μὲν δολιχόσκιον ἔγχος,
885 κὰδ δὲ λέβητ᾽ ἄπυρον, βοὸς ἄξιον, ἀνθεμόεντα
θῆκ᾽ ἐς ἀγῶνα φέρων· καί ῥ᾽ ἥμονες ἄνδρες ἀνέσταν·
ἂν μὲν ἄρ᾽ Ἀτρεΐδης εὐρὺ κρείων Ἀγαμέμνων,
ἂν δ᾽ ἄρα Μηριόνης, θεράπων ἐῢς Ἰδομενῆος.
τοῖσι δὲ καὶ μετέειπε ποδάρκης δῖος Ἀχιλλεύς·
890 «Ἀτρεΐδη· ἴδμεν γὰρ ὅσον προβέβηκας ἁπάντων
ἠδ᾽ ὅσσον δυνάμει τε καὶ ἥμασιν ἔπλευ ἄριστος·
ἀλλὰ σὺ μὲν τόδ᾽ ἄεθλον ἔχων κοίλας ἐπὶ νῆας
ἔρχευ, ἀτὰρ δόρυ Μηριόνῃ ἥρωϊ πόρωμεν,
εἰ σύ γε σῷ θυμῷ ἐθέλοις· κέλομαι γὰρ ἔγωγε.»
895 Ὣς ἔφατ᾽, οὐδ᾽ ἀπίθησεν ἄναξ ἀνδρῶν Ἀγαμέμνων·
δῶκε δὲ Μηριόνῃ δόρυ χάλκεον· αὐτὰρ ὅ γ᾽ ἥρως
Ταλθυβίῳ κήρυκι δίδου περικαλλὲς ἄεθλον.

***
Ο μέγας εσηκώθη ευθύς ο Τελαμώνιος Αίας
και ομού σηκώθη ο δυνατός Διομήδης του Τυδέως
και αφού τα όπλα εζώσθηκαν ανάμερ᾽ απ᾽ τα πλήθη
στην μέσην επροχώρησαν διψώντας για την μάχην,
815 μ᾽ άγριο βλέμμα, και οι λαοί τούς βλέπαν ξιπασμένοι.
Και όταν αντίκρυ εχύθηκαν ο ένας προς τον άλλον
όρμησαν τρεις φορές και οι δυο και τρεις φορές εσμίξαν.
Ο Αίας τον εκτύπησε στην στρογγυλήν ασπίδα·
αλλά καλός ο θώρακας τον φύλαξε, κι εκείνος
820 επάνω απ᾽ την απέραντην ασπίδα επροσπαθούσε
στον τράχηλον του Αίαντος την λόγχην του να σπρώξει·
και τότε για τον Αίαντα τα πλήθη φοβισμένα
να παύσουν είπαν και όμοια να πάρουν τα βραβεία.
Αλλ᾽ ο Πηλείδης έδωκε το ξίφος στον Τυδείδην
825 με το θηκάρι και καλό μ᾽ εκείνο κρεμαστάρι.
Και δίσκον τότε ατόφιον επρόβαλε ο Πηλείδης
που πρώτα ο μεγαλοδύναμος τον έριχν᾽ Ηετίων,
αλλ᾽ εκείνον εφόνευσεν ο ισόθεος Πηλείδης
κι επήρε στα καράβια του τον δίσκον μ᾽ όλα τ᾽ άλλα.
830 Ορθός εστήθη κι έλεγε στην μέσην των Αργείων:
«Ελάτε, δοκιμάσετε και τούτον τον αγώνα·
και εις μέρη έρμ᾽ ας ευρεθούν οι καρποφόροι αγροί του
για πέντε χρόνια σίδερο θα παίρνει από τον δίσκον.
Δεν θενά πα για σίδερο βοσκός ή βοδολάτης
835 στην πόλιν, ότι θα ᾽χει αυτός να δίδει από δικό του».
Είπε και αυτού σηκώθη ευθύς ο ανδρείος Πολυποίτης,
και η δύναμις η αδάμαστη του θείου Λεοντέως,
ο Αίας Τελαμώνιος και ο Επειός ο θείος.
Και άμ᾽ αραδιάσθηκαν και οι τρεις φουκτώνοντας τον δίσκον
840 τον εσφενδόνισ᾽ ο Επειός κι εγέλασαν τα πλήθη.
Δεύτερος πάλιν ο Λεοντεύς, του Άρη το βλαστάρι,
τρίτος ο Αίας έριξε με το βαρύ του χέρι
και ο δίσκος όλα επέρασε των άλλων τα σημάδια.
Αλλ᾽ όταν τον εφούκτωσεν ο ανδρείος Πολυποίτης,
845 εις όσο μάκρος απολνά βουκόλος την αγκύλα
κι εκείνη στριφογυριστά πετά μες στ᾽ αγελάδια,
τόσο τους άλλους πέρασε· κι εβόησαν τα πλήθη
και οι σύντροφοι εσηκώθηκαν του ανδρείου Πολυποίτη
κι έφεραν το βραβείον του στα βαθουλά καράβια.
850 Το σίδερο το μελαψό των τοξευτών βραβείον,
αξίνες δέκα δίστομες, δέκα μονές προβάλλει,
και αφού κατάρτι έστησε πέρα υψηλό στον άμμον
σ᾽ εκείνο με λεπτήν κλωστήν προσδένει περιστέρι
από το πόδι, και σ᾽ αυτό τους λέγει να τοξεύσουν.
855 «Κείνος που το δειλόψυχο πετύχει περιστέρι
όλες θα πάρει σπίτι του τες δίστομες αξίνες.
Και όποιος πετύχει την κλωστήν, χωρίς το περιστέρι,
θα πάρει εκείνος τες μονές, κατώτερος τοξότης».
Είπε, κι ευθύς σηκώθηκαν ο Τεύκρος πολεμάρχης
860 και ο Μηριόνης, οπαδός λαμπρός του Ιδομενέως.
Εις ένα κράνος χάλκινο ετίναξαν τους κλήρους
και ο Τεύκρος πρώτος έλαχε· κι έριξ᾽ ευθύς το βέλος
σφοδρότατα, και του θεού δεν έταξε να δώσει
από αρνιά πρωτότοκα εξαίσιαν εκατόμβην.
865 Και το πουλί δεν πέτυχεν, ότι αντιστάθη ο Φοίβος·
κι επήρε μόνον την κλωστήν στο πόδι του δεμένην
το βέλος και την έκοψε· κι ευθύς το περιστέρι
πέταξε προς τον ουρανόν, και αυτού ξετεντωμένη
προς την γην έκλινε η κλωστή και αλάλαξαν τα πλήθη.
870 Το τόξον ευθύς άρπαξε του Τεύκρου ο Μηριόνης
και βέλος από την αρχήν στο χέρι του κρατούσε.
Κατόπι ευθύς ετάχθηκε του μακροβόλου Φοίβου
από αρνιά πρωτότοκα εξαίσιαν εκατόμβην.
Το περιστέρ᾽ είδε υψηλά στα σύννεφ᾽ από κάτω
875 να φέρνει γύρες ήσυχα, και κάτω απ᾽ την φτερούγα
κατάστηθα το ετόξευσε κι εγύρισε το βέλος
κι εμπρός του εμπήχθη μες στην γην· κι ευθύς η περιστέρα
εις το κατάρτι εκάθισε με τα φτερά λυμένα,
και τον λαιμόν εκρέμασε, κι επέταξε η ψυχή της
880 από τα μέλη τα νεκρά και πέρα εκεί στον άμμον
έπεσε χάμω και οι λαοί θωρούσαν κι εθαυμάζαν.
Ο Μηριόνης πήρ᾽ ευθύς τες δίστομες αξίνες
κι έφερε ο Τεύκρος τες μονές μέσα στα κοίλα πλοία.
Πάλι ο Πηλείδης έθεσε μακρόσκιο κοντάρι
885 και λέβητα ολοπλούμιστον που άξιζ᾽ ένα βόδι.
Ευθύς αυτού σηκώθηκαν ακοντισταί μεγάλοι,
ο μέγας εσηκώθηκεν Ατρείδης Αγαμέμνων
και ο Μηριόνης, οπαδός λαμπρός του Ιδομενέως.
Και ο πτεροπόδης Αχιλλεύς ανάμεσόν τους είπε:
890 «Ατρείδη, το γνωρίζομεν πως είσαι απ᾽ όλους πρώτος,
στην δύναμιν, στ᾽ ακόντισμα πόσο υπερβαίνεις όλους·
τούτον λοιπόν στα πλοία σου τον λέβητα να πάρεις
και το κοντάρι ας δώσομε του Μηριόνη, αν θέλεις
ν᾽ αποδεχθείς τον λόγον μου». Το έστερξεν ο Ατρείδης·
895 τότε ο Πηλείδης έδωκε το χάλκινο κοντάρι
του Μηριόνη, κι εν ταυτώ παρέδιδεν ο Ατρείδης
του Ταλθυβίου κήρυκος το υπέρλαμπρον βραβείον.

Σχέσεις εξάρτησης και τι οδηγεί στην απιστία

Συμπεριφορά, αλλαγές, αιτίες και αφορμές που μας βοηθούν να κατανοήσουμε τις σχέσεις. Ο έρωτας, η εξάρτηση και η ζήλεια είναι έννοιες διαχρονικές, σύνθετες και συναντώνται στο πλαίσιο της εσωτερικής μας αναζήτησης, ωριμότητας και ολοκλήρωσης.

Την έννοια του έρωτα θα μπορούσαμε να την κατανοήσουμε πιο εύκολα αν τη φανταστούμε ως ένα συνεχές όπου στον ένα πόλο υπάρχει ο έρωτας της εξάρτησης και στον άλλο η ανιδιοτελής αγάπη. Στην ανιδιοτελή αγάπη, ο σύντροφος προσδοκά το καλύτερο για το ταίρι του ανεξάρτητα αν συνεχίσει να είναι μέρος της ζωής του ή όχι. Προσδοκά πρωτίστως να προσφέρει αγάπη και μετά να πάρει. Χαίρεται με την ευτυχία του συντρόφου του έστω και αν δεν περιλαμβάνει αυτόν μέσα.

Ο έρωτας της εξάρτησης από την άλλη πλευρά, είναι ένα είδος αγάπης, η οποία εκφράζεται ως εξάρτηση στο πρόσωπό του συντρόφου μας. Όταν κάποιος είναι εξαρτημένος από ένα άλλο άτομο σημαίνει ότι δεν μπορεί με τίποτα να ζήσει ευτυχισμένος χωρίς αυτό, να βρίσκεται ή να περάσει καλά μακριά του.

Τέτοιου είδους σχέσεις δημιουργούν ενοχές, εντάσεις και συχνά κακομεταχείριση. Για παράδειγμα πολύ συχνά στην καθημερινότητά του το ζευγάρι έχει να αντιμετωπίσει την παρακάτω εικόνα.. «Που είσαι; Γιατί δεν με πήρες τηλέφωνο ενώ τελείωσες τη δουλειά πριν λίγο; Πάλι θα βγεις με τους φίλους σου; εμένα πότε θα με δεις;».

Όταν η σχέση είναι εξαρτητική ή όταν ο ένας από τους δύο είναι περισσότερο εξαρτημένος, τότε απαιτεί όλες τις ελεύθερες ώρες τους να τις περνάνε μαζί. Δεν υπάρχει προσωπικός χώρος και χρόνος, ενώ όταν ζητείται κάτι τέτοιο από τον σύντροφο, αυτό ερμηνεύεται ως απόρριψη.

Το εξαρτημένο άτομο έχοντας χαμηλή αυτοεκτίμηση, πεπεισμένο ότι δεν αξίζει, αισθάνεται συνεχώς απόρριψη ανεξαρτήτου ερεθίσματος από τον σύντροφό του που οποιαδήποτε και αν είναι η εκάστοτε συμπεριφορά του, πιστεύει ότι δεν τον αγαπάει πραγματικά. Η πεποίθηση του αυτή τον οδηγεί σε ένα προτετελεσμένο, ατελείωτο κυνήγι της ουτοπικής αγάπης που καταλήγει σε συναισθήματα θυμού και απογοήτευσης.

Ο έρωτας της εξάρτησης εγκλείει μέσα του μεγάλη εσωτερική δύναμη και ισχύ και συχνά τροφοδοτεί με ενέργεια συμπεριφορές ζηλοτυπικού τύπου. Πολύ συχνά ο εραστής ή η ερωμένη φτάνει σε ακραίες συμπεριφορές στην προσπάθειά του να ελέγξει το σύντροφο και τη σχέση του και με αυτό τον τρόπο να αισθανθεί ασφαλής.

Ο άνθρωπος που ζηλεύει παθολογικά συνήθως είναι και αυτός που αισθάνεται περισσότερο ανασφαλής και συνεπώς είναι πιο εξαρτημένος. Έχει απόλυτη ανάγκη και ταυτόχρονα απαιτεί να αγαπηθεί, ενώ ο ίδιος δεν είναι ικανός να αγαπήσει με τον ίδιο τρόπο που με τόσο πάθος το απαιτεί . Άλλες φορές γίνεται χειριστικός. Προσπαθεί χρησιμοποιώντας «σενάρια υποκριτικής», τη γοητεία, το χρήμα, το σεξ και άλλους πλάγιους τρόπους να μη χάσει «την πηγή» της προσωπικής του αξίας.

Ο έρωτας της εξάρτησης όντας απαιτητικός και απόλυτος εξασθενεί τον σύντροφο που στην προσπάθεια να διαφυλάξει την ασφάλεια της σχέσης, σταδιακά διαβρώνει τα θεμέλια της, οδηγώντας την στον κορεσμό, στις εντάσεις και τελικώς στον χωρισμό. Ο έρωτας της εξάρτησης είναι παιδικός και ανώριμος στα χαρακτηριστικά του. Σε αρκετούς τομείς προσομοιάζει τη σχέση γονιού – παιδιού, με τη μόνη διαφορά ότι στην ερωτική σχέση τα όρια του κάθε ατόμου είναι λιγότερο διακριτά.

Τι οδηγεί στην απιστία; Είναι διαφορετικοί οι λόγοι για τον άντρα και τη γυναίκα;

Όλοι οι άνθρωποι είναι αναπόφευκτο κάποια στιγμή στη ζωή τους να συναντήσουν κάποιον, που θα τους οδηγήσει έστω και να σκεφτούν να απατήσουν τον σύντροφό τους. Το σίγουρο είναι ότι δεν ανταποκρίνονται όλοι στον πειρασμό με τον ίδιο τρόπο. Για κάποιους η απιστία είναι κάτι το συχνό και απλό, για άλλους είναι κάτι το ανεπίτρεπτο και για κάποιους άλλους η απιστία είναι κάτι που δεν τους απασχολεί παρά μόνο αν συναντήσουν κάτι πολύ ξεχωριστό στη ζωή τους.

Η έλλειψη επικοινωνίας, η σεξουαλική στέρηση, ένα σεξουαλικό πρόβλημα, η ανάγκη για αυτοεπιβεβαίωση, ο σύγχρονος τρόπος ζωής, η έλλειψη ικανοποίησης-σεξουαλική προσδοκία είναι λόγοι που μπορούν να οδηγήσουν στην απιστία και τα δύο φύλα.

Είναι αλήθεια ότι πιο συχνά ο άντρας μπορεί να καταφύγει στη λύση της απιστίας, η οποία θα τον ανακουφίσει από τα προβλήματα της σχέσης του, θα του αναζωπυρώσει το ερωτικό και σεξουαλικό του ενδιαφέρον και θα τον κάνει να νιώσει ποθητός, σεξουαλικός και ερωτεύσιμος.

Ο άντρας μέσα από την εξελικτική πορεία ψυχοσυναισθηματικής ωρίμανσης διαμορφώνει τον σεξουαλικό του ρόλο αναζητώντας την ικανοποίηση και την απόλαυση μέσα από τη συναισθηματική πληρότητα και την ηδονή που του προσφέρει η συντροφική σχέση. Ο σεξουαλικός ρόλος του άντρα προσδιορίζεται από την ψυχική ωρίμανση και τη βιολογική γνώση στην αναζήτηση της ηδονής.

Ο σύγχρονος άντρας είναι αρκετά επηρεασμένος από τις κοινωνικές επιρροές, οι οποίες του καλλιεργούν υπερβολικές προσδοκίες και τον βάζουν να κυνηγάει το τέλειο σεξ μέσα στη σχέση. Όταν δεν το έχει, μπορεί να νιώθει ανεπαρκής και να προσπαθεί να το βρει σε άλλες γυναίκες. Χαρακτηριστικό του άνδρα που απιστεί είναι ότι νιώθει νάρκισσος και πιστεύει ότι το σεξ εκτός σχέσης/γάμου θα τον κάνει να νιώσει δυνατότερος και κυρίαρχος.

Τα προβλήματα επικοινωνίας και σεξουαλικής ρουτίνας που μπορεί να αντιμετωπίζει σε συνδυασμό με το άγχος της επαγγελματικής του καριέρας τον κάνει να χρησιμοποιεί την απιστία σαν ένα μέσο διαφυγής από την καθημερινότητα.

Η γυναίκα φαίνεται ότι είναι πιο ισορροπημένη στον σεξουαλικό της ρόλο και μπορεί να εκφράζεται σεξουαλικά μέσα από τη σχέση της. Ωστόσο, η γυναίκα στην ηλικία των 30-40 ετών ζητάει αρκετή προσοχή και τρυφερότητα από τον άνδρα της, ενώ βλέπει το πόσο αρέσει και στο περιβάλλον της.

Στη 10ετία αυτή υπάρχει ο κίνδυνος να βάλει σε αμφισβήτηση τον τρόπο ζωής της, πίσω ίσως από κάποια συνηθισμένη εικόνα ρουτίνας, που μπορεί να την παρασύρει σε περιπέτειες. Σ' αυτή την ηλικία ο γάμος, η μητρότητα, το επάγγελμα, ίσως να την κουράσουν και να θελήσει αλλαγές και ανανεώσεις και έτσι να οδηγηθεί στην αγκαλιά ενός άντρα που να ικανοποιήσει τις συναισθηματικές και σεξουαλικές της ανάγκες.

Αν η γυναίκα δεν μιλήσει στον άνδρα-σύντροφο, να του εξηγήσει το πώς νιώθει και να του ζητήσει να κάνουν μαζί αλλαγές , ώστε να ξαναβρούν αυτό που ο χρόνος, η μονοτονία και η καθημερινότητα τους πήρε, τότε το τρίτο πρόσωπο είναι πολύ εύκολο να περάσει την πόρτα της σχέσης ή του γάμου.

Όταν μάλιστα η γυναίκα αισθανθεί ότι ο σύντροφός της την παραμελεί, της γυρίζει την πλάτη και αδιαφορεί, τότε είναι πιο επιρρεπής η ίδια στην απιστία. Αυτή η γυναίκα που θα νιώσει εγκαταλειμμένη εύκολα θα παρασυρθεί από κάποιον άλλον που θα την κάνει να νιώσει σημαντική και θα της προσφέρει αυτό που ο δικός της σύντροφος έχει ξεχάσει πια.

Η σταδιακή αποδυνάμωση της εικόνας του συντρόφου, η αλλαγή του τρόπου με τον οποίο βλέπουμε τον εαυτό μας, σα ρόλο και ταυτότητα μέσα στη σχέση, είναι λόγοι που μπορεί να οδηγήσουν στην απιστία. Συγκεκριμένα, μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ζητήματα που απασχολούσαν αρκετά την πρώτη περίοδο της σχέσης, όπως η συχνότητα και η διάρκεια της σεξουαλικής επαφής, τα αισθήματα πόθου και πάθους που τρέφουν οι δύο σύντροφοι, η συνεχής αναζήτηση της παρουσίας του άλλου, δίνουν τη θέση τους στη λογική επεξεργασία της σχέσης και την προσδοκία για το μέλλον.

Πρακτικά, αυτό σημαίνει ότι ο σύντροφος κρίνεται όχι μόνο μέσα από την ερωτική επιθυμία και την αγάπη που τον διακατέχει για το ταίρι του, αλλά πολύ περισσότερο από την ικανότητά του να ανταποκριθεί στα νέα καθήκοντα και να προσαρμοστεί ικανοποιητικά στις απαιτήσεις του συντροφικού ρόλου, είτε αυτό αφορά οικονομικές διαστάσεις, είτε αφορά γονεϊκή ταυτότητα και ανάληψη αντίστοιχων ευθυνών. Στην περίπτωση λοιπόν που ο σύντροφος αδυνατεί, ή τουλάχιστον έτσι μεταφράζεται από εμάς, να ανταποκριθεί στις καινούργιες καταστάσεις, πολύ συχνά αυτό «μας κλειδώνει ερωτικά».

Τότε έρχεται η κατάλληλη στιγμή και το έδαφος είναι έτοιμο για να μπει το τρίτο πρόσωπο, το οποίο θα προσφέρει για τον άντρα μια καινούργια ανανεωτική εμπειρία στη σεξουαλικότητά του, αφού θα τον ανεβάσει ως αρσενικό, θα νιώσει ερωτικός και επιθυμητός. Η γυναίκα θα μπει σε αυτό πιο δύσκολα και πιο εγκεφαλικά, αφού θα βρει κάποιον που την ακούει, την καταλαβαίνει και την κάνει να αισθάνεται θηλυκό και της θυμίζει πόσο επιθυμητή και σεξουαλική είναι.

Τα 7 στάδια των σχέσεων

Κάθε σχέση περνάει φάσεις. Κάποιες μοιάζουν εύκολες και άκρως διασκεδαστικές ενώ κάποιες άλλες δοκιμάζουν τα όρια των συντρόφων αλλά και την αφοσίωσή τους. Πώς όμως μπορεί κάθε φάση να επηρεάσει την πορεία μιας σχέσης; Ποια είναι η κατάλληλη στιγμή να δεις μια σχέση πιο σοβαρά;

Αγαπάμε όχι βρίσκοντας ένα τέλειο άτομο, αλλά μαθαίνοντας να βλέπουμε τέλεια ένα ατελές άτομο

Έχετε κουραστεί ποτέ από μια σχέση στο παρελθόν; Έχετε κοιτάξει ποτέ το άτομο με το οποίο είστε μαζί και έχετε πει, «Πρέπει να φύγω από αυτή τη σχέση»; Τις περισσότερες φορές εγκαταλείπουμε τις σχέσεις απλώς και μόνο επειδή αγνοούμε το στάδιο στο οποίο βρισκόμαστε. Παλεύουμε με αυτό που δεν ξέρουμε.

Υπάρχουν πέντε στάδια σχέσης που απαιτούν διαφορετικά επίπεδα προσεγγίσεων, απαντήσεων και ωριμότητας. Οι περισσότεροι άνθρωποι εγκαταλείπουν τις σχέσεις επειδή δεν είναι πρόθυμοι να ξεπεράσουν τις προηγούμενες προσεγγίσεις και νοοτροπίες τους στις σχέσεις.

Προσοχή όμως στο 4ο και 5ο στάδιο! Η τροχιά των σχέσεων τις περισσότερες φορές συνήθως πηγαίνει από τη λειτουργία ενθουσιασμού μέσω της γλυκιάς, της άσχημης, της βαρετής προς την εφησυχαστική και εκνευριστική κατάσταση.

Η τροχιά των σχέσεων τις περισσότερες φορές συνήθως πηγαίνει από τον ενθουσιασμό στην εφησυχαστική ή εκνευριστική κατάσταση. Χωρίς αμφιβολία, κάθε στάδιο των σχέσεων θα έχει μεγάλη απαίτηση για τη δέσμευσή σας, τη συμπόνια, τη συναισθηματική ικανότητα και την ωριμότητά σας. Είτε πρόκειται για σχέση ζευγαριών είτε για εραστές, τα στάδια είναι ίδια, μόνο με κάποιες ήπιες προσαρμογές.

#1 Η Άχαρη Φάση: Όσο καλή χημεία κι αν έχεις με κάποιον, υπάρχει πάντα μία πρώτη άβολη φάση πριν, και πολλές φορές μετά, από το πρώτο ραντεβού. Καθώς κάθε πλευρά διερευνά το κατά πόσο υπάρχει κοινό έδαφος αλλά και ανταπόκριση, αυτή η φάση είναι μία από τις πιο δύσκολες και λιγότερο απολαυστικές για κάθε νέο ζευγάρι. Είναι όμως και μία φάση που δεν μπορείς να αποφύγεις.

Και οι δύο πλευρές έχουν άγχος, υπεραναλύουν και ανησυχούν για το αν αυτό θα είναι ένα ακόμα αποτυχημένο πρώτο ραντεβού. Πάντα λοιπόν να βγαίνεις ένα δεύτερο ή και τρίτο ραντεβού πριν να απορρίψεις το άτομο απέναντί σου, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ακριβώς ο εαυτός τους τόσο νωρίς σε μια γνωριμία. Όταν αυτό το στάδιο περάσει, τα πράγματα γίνονται πιο απλά». Το κλειδί λοιπόν είναι η επικοινωνία.

#2 Το στάδιο έλξης: Αυτό είναι το στάδιο που έχεις πάντα πεταλούδες στο στομάχι σου! Αυτό είναι το στάδιο όπου ελέγχεστε πλήρως από τις ορμόνες του ενθουσιασμού. Σε αυτό το στάδιο έχεις εμμονή. Η σωματική (σεξουαλική) έλξη βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Αυτό είναι που κάνει τις παλάμες σας να ιδρώνουν, το πρόσωπό σας να κοκκινίζει και η καρδιά σας να χτυπάει γρήγορα διαδοχικά.

#3 Η Ρομαντική σκηνή: Αυτή η μοναδική σκηνή είναι γεμάτη με πολλή ευφορία και πληθωρικότητα. Αυτό είναι το στάδιο που αποδίδεται με τη διαχρονική έκφραση «η αγάπη είναι τυφλή». Το επίπεδο ενδορφίνης σας είναι άνευ προηγουμένου υψηλό σε αυτό το επίπεδο και αρχίζετε να νιώθετε μια μοναδική αίσθηση γαλήνης και ασφάλειας για τη σχέση. Αυτό το στάδιο της αυταπάτης στρέφει την προσοχή σας μόνο στα καλά πράγματα του συντρόφου σας και σκεπάζει τα άσχημα.

Αυτό το στάδιο είναι γεμάτο με πολλές δαπανηρές παραδοχές και συχνά ονομάζεται «Στάδιο Αναδοχής». Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες υποθέσεις σε αυτό το στάδιο είναι λανθασμένες! Αυτές οι υποθέσεις μπορεί να είναι πολύ δαπανηρές και πολλές φορές, μας κοστίζουν τις ίδιες τις σχέσεις μας!

#4 Το Πνευματικό Στάδιο: Ο Λέων Τολστόι είπε κάποτε, «Τίποτα δεν είναι τόσο απαραίτητο για έναν νεαρό άνδρα όσο η συντροφιά μιας έξυπνης γυναίκας». Αυτό είναι το στάδιο όπου η «Εξυπνάδα» και όχι η «ελκυστικότητα» είναι σέξι! Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν είναι συμβατοί διανοητικά βλέπουν κανονικά τη σχέση ως κόλαση σε αυτό το στάδιο. Είναι τότε όπου η ρομαντική αγάπη αρχίζει να εξομαλύνεται ή να φθείρεται και τώρα ασχολείστε περισσότερο με τον διανοητικό λόγο ή τη συναναστροφή. Αρχίζετε να παρατηρείτε τα ελαττώματα και τις ανεπάρκειες του συντρόφου σας. Όλα τα κρυμμένα ελαττώματα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν ανοιχτά πνευματικά χτυπήματα! Όσοι βρίσκονται στα στάδια της Έλξης και του Ρομαντικού πιθανότατα πιστεύουν ότι θα βρίσκονται σε αυτά τα στάδια για πάντα, και αυτές είναι οι πιο απατηλές υποθέσεις στις σχέσεις.

Αυτό ονομάζεται επίσης «στάδιο ερεθισμού» επειδή όλοι οι ερεθισμοί και οι απογοητεύσεις κορυφώνονται σε αυτό το στάδιο. Στην πραγματικότητα, σε αυτό το στάδιο, τα ζευγάρια ή οι ερωτευμένοι αρχίζουν να αμφισβητούν και να αμφισβητούν τις προηγούμενες υποθέσεις τους και να επιβεβαιώνουν την αλήθεια των προηγούμενων ισχυρισμών τους. Είναι ένα στάδιο που κοιτάς τον σύντροφό σου και μπορεί λανθασμένα να συμπεράνεις ότι και οι δύο δεν έχετε μέλλον μαζί! Εκείνοι που αποφασίζουν να μείνουν μαζί σε αυτό το στάδιο το κάνουν είτε αναγνωρίζοντας τα ελαττώματα είτε κρατώντας τα θετικά πράγματα που τους προσέλκυσαν αρχικά στον σύντροφό τους. Αυτό είναι το πιο δύσκολο στάδιο των σχέσεων, γιατί απαιτεί βαθιά πεποίθηση, συμβιβασμό και θυσίες για να παραμείνεις με τον σύντροφό σου σε αυτό το στάδιο.

Μερικές από τις προκλήσεις του πνευματικού σταδίου είναι τα ζητήματα της σύγκρισης, της ανασφάλειας, της κατάχρησης, των συμπλεγμάτων (σύμπλεγμα κατωτερότητας και ανωτερότητας), της άμυνας, της κρίσης ταυτότητας, της ασυμβατότητας και των εξωτερικών παρεμβάσεων. Καθένα από αυτά απαιτεί διαφορετικές προσεγγίσεις για τη διαχείριση, αλλά όλα απαιτούν από τους εραστές ή τα ζευγάρια να χτίσουν μια υγιή αυτοεκτίμηση. Εκτός από τις περιπτώσεις ακραίας κατάχρησης και ασυμβίβαστων διαφορών, υπάρχει μεγάλη ελπίδα ότι οι απαραίτητες προσαρμογές, οι βαθιές δεσμεύσεις και ο αμοιβαίος σεβασμός μπορούν να οδηγήσουν τους δύο εταίρους στο επόμενο επίπεδο.

#5 Η Ασταθής Φάση

Αυτή είναι η στιγμή που ένα ζευγάρι αποφασίζει το κατά πόσο η νέα αυτή σχέση μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι μακροπρόθεσμο και, ως τέτοια, είναι γεμάτη αμφιβολία και για τους δύο συντρόφους. Μπορεί ακόμα να ξανασκέφτεσαι το κατά πόσο ταιριάζουν οι ζωές και οι αξίες σας. «Το κλειδί και εδώ είναι η ανοιχτή επικοινωνία» λένε οι ειδικοί.

Πριν να πας σε ένα πιο σοβαρό βήμα ρώτα ευθέως τον σύντροφό σου τι θέλει από μία σχέση. Πώς φαντάζεται να ζήσει τη ζωή του στο μέλλον, ποιες είναι οι πρωταρχικές αξίες του. Αυτή είναι η φάση που και οι δύο πρέπει συνειδητά να αποφασίσουν να δουλέψουν τη σχέση τους, με βάση όλα τα υπέροχα συναισθήματα της προηγούμενης φάσης.

Οι προκλήσεις θα υπάρχουν πάντα, όμως τα ζευγάρια που τις ξεπερνούν μαζί εμβαθύνουν τη σχέση τους και χτίζουν εμπιστοσύνη. Μια σχέση που δεν αξίζει να προχωρήσει χαρακτηρίζεται από μία βασική αίσθηση: ότι είσαι μόνος σου. «Δεν μπορείς να πεις στον σύντροφό σου πώς νιώθεις; Γιατί; Μήπως δεν ανοίγεσαι αρκετά ή μήπως ο άλλος δεν θέλει να δουλέψει όσα προκαλούν τριβές; Σκέψου γιατί συμβαίνει αυτό και συζήτησέ το εκτενώς με τον σύντροφό σου».

#6 Το Στάδιο Αποδοχής: Αυτό είναι το στάδιο όπου θα χρειαστεί να κάνετε πολλές προσαρμογές. Ένα στάδιο όπου θα χρειαστεί να προσαρμόσετε τα ελαττώματα και τις ανεπάρκειες του άλλου. Το στάδιο της Αποδοχής μας μετατοπίζει από τις «υποθέσεις» στην «πραγματικότητα». Εδώ πρέπει να αποδεχτείτε σθεναρά τους συντρόφους σας βοηθώντας τους να επιλύσουν τα ελαττώματά τους. Σε μια συζυγική σχέση, οι πραγματικότητες της ζωής, της εργασίας, των οικιακών ευθυνών, των παιδιών και του ατομικού τρόπου ζωής καθορίζουν πόσο θα διαρκέσει αυτό το στάδιο.

#7 Το Στάδιο Ωριμότητας: Ο Bill Lemley είπε κάποτε, «Όταν κανείς γύρω σας δεν φαίνεται να μετράει, είναι καιρός να ελέγξετε το μέτρο σας» . Αυτό είναι το στάδιο όπου πρέπει να εγκαταλείψουμε εντελώς τις ανθυγιεινές και μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Για να ζήσουμε μια παραγωγική και ικανοποιητική σχέση, πρέπει σταδιακά να εγκαταλείπουμε τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Όταν εγκαταλείπουμε τις ανθυγιεινές και μη ρεαλιστικές προσδοκίες μας από τους άλλους, αρχίζουμε να βλέπουμε και να εκτιμούμε την αξία τους. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσετε ότι η αληθινή αγάπη δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα. Είναι η αποδοχή ενός ατόμου όπως είναι και ο σεβασμός των διαφορών. Αυτό είναι το τελικό στάδιο όπου προσαρμόζετε πλήρως τον σύντροφό σας και μερικές φορές παραβλέπετε πολλά πράγματα. Ένα στάδιο όπου μαθαίνεις να βάζεις τον εαυτό σου σε προτεραιότητα και να βλέπεις τη δύναμη στις διαφορές σου.

Πολλές φορές, οι σχέσεις δεν περνούν από το πνευματικό στάδιο. Εδώ συμβαίνουν οι περισσότεροι χωρισμοί και διαζύγια. Πρέπει να είστε σε θέση να αξιολογήσετε πού βρίσκεται η σχέση σας για να γνωρίζετε την προσέγγιση που χρειάζεται. Η σχετική ερώτηση που πρέπει να κάνετε είναι η εξής: Σε ποιο στάδιο βρίσκεστε; Και πώς μπορείτε να διατηρήσετε ή να ανακτήσετε τα «υψηλά» που νιώσατε στα στάδια της Έλξης και του Ρομαντισμού;

Μερικές φορές, η αντιμετώπιση των ελαττωμάτων του συντρόφου σας θα επηρεάσει αρνητικά την έλξη σας προς αυτόν. Χάνεις το ρομαντικό ενδιαφέρον για τον σύντροφό σου; Μπορείτε να το φέρετε ξανά στη ζωή με άφθονα ραντεβού. Μην σταματάς τα παιχνιδιάρικα πράγματα που κάνατε όταν ήσασταν ερωτευμένοι. Αγκαλιάστε συχνά και απολαύστε τη γεύση του μακροχρόνιου φιλιού αν είστε παντρεμένα ζευγάρια. Ενισχύστε τη σεξουαλική σας ζωή και φέρτε ποικιλίες στο κρεβάτι ως παντρεμένα ζευγάρια. Εάν δεν είστε ακόμη παντρεμένοι, σεβαστείτε τα όρια και ανταλλάξτε δώρα σχεδόν κάθε φορά. Μην περιμένετε ειδικές περιστάσεις για να δείξετε την αγάπη σας στον σύντροφό σας, κάντε κάθε στιγμή να μετράει. Μην επιτρέψετε απλώς να συμβεί οικειότητα, ξεκινήστε την οικειότητα.

Απολαύστε τα στάδια έλξης και ρομαντισμού αν είστε ακόμα εκεί, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι ένα μεγάλο επίπεδο θυσίας βρίσκεται μπροστά σας. Δεν υπάρχει τέλειος γάμος ή σχέση. Όλα γίνονται καλύτερα καθώς αρχίζουμε να εργαζόμαστε πάνω τους. Το τέλειο δεν υπάρχει. είναι αυτό που όλοι προσπαθούμε. Πρέπει να είστε πρόθυμοι να κάνετε προσαρμογές και αλλαγές για να κάνετε τη σχέση σας ικανοποιητική.

Σταματήστε να συγκρίνετε τον σύντροφό σας με άλλους. Αντίθετα, καλλιεργήστε τη συνήθεια να εκτιμάτε τον σύντροφό σας καθημερινά και δώστε του χώρο για βελτίωση. Υπάρχει μια κοινή παροιμία που λέει: «Αυτό που εκτιμάς, αυτό πρέπει να συνεχίσεις να το εκτιμάς» . Πολλές φορές, δεν ξέρουμε τι έχουμε μέχρι να το χάσουμε, μέχρι να το βρει κάποιος άλλος που το θεωρεί πιο πολύτιμο! Σταματήστε να θεωρείτε ο ένας τον άλλον δεδομένο στις σχέσεις. Ό,τι θεωρείς δεδομένο, απλά θεωρείται!

Όπως λένε «Αν δίνεις τα πάντα σε κάποιον και δεν είναι αρκετό, τα δίνεις σε λάθος άνθρωπο»

Έχετε κουραστεί ποτέ από μια σχέση στο παρελθόν; Έχετε κοιτάξει ποτέ το άτομο με το οποίο είστε μαζί και έχετε πει, «Πρέπει να φύγω από αυτή τη σχέση»; Τις περισσότερες φορές εγκαταλείπουμε τις σχέσεις απλώς και μόνο επειδή αγνοούμε το στάδιο στο οποίο βρισκόμαστε. Παλεύουμε με αυτό που δεν ξέρουμε.

Υπάρχουν πέντε στάδια σχέσης που απαιτούν διαφορετικά επίπεδα προσεγγίσεων, απαντήσεων και ωριμότητας. Οι περισσότεροι άνθρωποι εγκαταλείπουν τις σχέσεις επειδή δεν είναι πρόθυμοι να ξεπεράσουν τις προηγούμενες προσεγγίσεις και νοοτροπίες τους στις σχέσεις.

Προσοχή όμως στο 4ο και 5ο στάδιο! Η τροχιά των σχέσεων τις περισσότερες φορές συνήθως πηγαίνει από τη λειτουργία ενθουσιασμού μέσω της γλυκιάς, της άσχημης, της βαρετής προς την εφησυχαστική και εκνευριστική κατάσταση.

Η τροχιά των σχέσεων τις περισσότερες φορές συνήθως πηγαίνει από τον ενθουσιασμό στην εφησυχαστική ή εκνευριστική κατάσταση. Χωρίς αμφιβολία, κάθε στάδιο των σχέσεων θα έχει μεγάλη απαίτηση για τη δέσμευσή σας, τη συμπόνια, τη συναισθηματική ικανότητα και την ωριμότητά σας. Είτε πρόκειται για σχέση ζευγαριών είτε για εραστές, τα στάδια είναι ίδια, μόνο με κάποιες ήπιες προσαρμογές.

#1 Η Άχαρη Φάση: Όσο καλή χημεία κι αν έχεις με κάποιον, υπάρχει πάντα μία πρώτη άβολη φάση πριν, και πολλές φορές μετά, από το πρώτο ραντεβού. Καθώς κάθε πλευρά διερευνά το κατά πόσο υπάρχει κοινό έδαφος αλλά και ανταπόκριση, αυτή η φάση είναι μία από τις πιο δύσκολες και λιγότερο απολαυστικές για κάθε νέο ζευγάρι. Είναι όμως και μία φάση που δεν μπορείς να αποφύγεις.

Και οι δύο πλευρές έχουν άγχος, υπεραναλύουν και ανησυχούν για το αν αυτό θα είναι ένα ακόμα αποτυχημένο πρώτο ραντεβού. Πάντα λοιπόν να βγαίνεις ένα δεύτερο ή και τρίτο ραντεβού πριν να απορρίψεις το άτομο απέναντί σου, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ακριβώς ο εαυτός τους τόσο νωρίς σε μια γνωριμία. Όταν αυτό το στάδιο περάσει, τα πράγματα γίνονται πιο απλά». Το κλειδί λοιπόν είναι η επικοινωνία.

#2 Το στάδιο έλξης: Αυτό είναι το στάδιο που έχεις πάντα πεταλούδες στο στομάχι σου! Αυτό είναι το στάδιο όπου ελέγχεστε πλήρως από τις ορμόνες του ενθουσιασμού. Σε αυτό το στάδιο έχεις εμμονή. Η σωματική (σεξουαλική) έλξη βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Αυτό είναι που κάνει τις παλάμες σας να ιδρώνουν, το πρόσωπό σας να κοκκινίζει και η καρδιά σας να χτυπάει γρήγορα διαδοχικά.

#3 Η Ρομαντική σκηνή: Αυτή η μοναδική σκηνή είναι γεμάτη με πολλή ευφορία και πληθωρικότητα. Αυτό είναι το στάδιο που αποδίδεται με τη διαχρονική έκφραση «η αγάπη είναι τυφλή». Το επίπεδο ενδορφίνης σας είναι άνευ προηγουμένου υψηλό σε αυτό το επίπεδο και αρχίζετε να νιώθετε μια μοναδική αίσθηση γαλήνης και ασφάλειας για τη σχέση. Αυτό το στάδιο της αυταπάτης στρέφει την προσοχή σας μόνο στα καλά πράγματα του συντρόφου σας και σκεπάζει τα άσχημα.

Αυτό το στάδιο είναι γεμάτο με πολλές δαπανηρές παραδοχές και συχνά ονομάζεται «Στάδιο Αναδοχής». Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες υποθέσεις σε αυτό το στάδιο είναι λανθασμένες! Αυτές οι υποθέσεις μπορεί να είναι πολύ δαπανηρές και πολλές φορές, μας κοστίζουν τις ίδιες τις σχέσεις μας!

#4 Το Πνευματικό Στάδιο: Ο Λέων Τολστόι είπε κάποτε, «Τίποτα δεν είναι τόσο απαραίτητο για έναν νεαρό άνδρα όσο η συντροφιά μιας έξυπνης γυναίκας». Αυτό είναι το στάδιο όπου η «Εξυπνάδα» και όχι η «ελκυστικότητα» είναι σέξι! Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν είναι συμβατοί διανοητικά βλέπουν κανονικά τη σχέση ως κόλαση σε αυτό το στάδιο. Είναι τότε όπου η ρομαντική αγάπη αρχίζει να εξομαλύνεται ή να φθείρεται και τώρα ασχολείστε περισσότερο με τον διανοητικό λόγο ή τη συναναστροφή. Αρχίζετε να παρατηρείτε τα ελαττώματα και τις ανεπάρκειες του συντρόφου σας. Όλα τα κρυμμένα ελαττώματα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν ανοιχτά πνευματικά χτυπήματα! Όσοι βρίσκονται στα στάδια της Έλξης και του Ρομαντικού πιθανότατα πιστεύουν ότι θα βρίσκονται σε αυτά τα στάδια για πάντα, και αυτές είναι οι πιο απατηλές υποθέσεις στις σχέσεις.

Αυτό ονομάζεται επίσης «στάδιο ερεθισμού» επειδή όλοι οι ερεθισμοί και οι απογοητεύσεις κορυφώνονται σε αυτό το στάδιο. Στην πραγματικότητα, σε αυτό το στάδιο, τα ζευγάρια ή οι ερωτευμένοι αρχίζουν να αμφισβητούν και να αμφισβητούν τις προηγούμενες υποθέσεις τους και να επιβεβαιώνουν την αλήθεια των προηγούμενων ισχυρισμών τους. Είναι ένα στάδιο που κοιτάς τον σύντροφό σου και μπορεί λανθασμένα να συμπεράνεις ότι και οι δύο δεν έχετε μέλλον μαζί! Εκείνοι που αποφασίζουν να μείνουν μαζί σε αυτό το στάδιο το κάνουν είτε αναγνωρίζοντας τα ελαττώματα είτε κρατώντας τα θετικά πράγματα που τους προσέλκυσαν αρχικά στον σύντροφό τους. Αυτό είναι το πιο δύσκολο στάδιο των σχέσεων, γιατί απαιτεί βαθιά πεποίθηση, συμβιβασμό και θυσίες για να παραμείνεις με τον σύντροφό σου σε αυτό το στάδιο.

Μερικές από τις προκλήσεις του πνευματικού σταδίου είναι τα ζητήματα της σύγκρισης, της ανασφάλειας, της κατάχρησης, των συμπλεγμάτων (σύμπλεγμα κατωτερότητας και ανωτερότητας), της άμυνας, της κρίσης ταυτότητας, της ασυμβατότητας και των εξωτερικών παρεμβάσεων. Καθένα από αυτά απαιτεί διαφορετικές προσεγγίσεις για τη διαχείριση, αλλά όλα απαιτούν από τους εραστές ή τα ζευγάρια να χτίσουν μια υγιή αυτοεκτίμηση. Εκτός από τις περιπτώσεις ακραίας κατάχρησης και ασυμβίβαστων διαφορών, υπάρχει μεγάλη ελπίδα ότι οι απαραίτητες προσαρμογές, οι βαθιές δεσμεύσεις και ο αμοιβαίος σεβασμός μπορούν να οδηγήσουν τους δύο εταίρους στο επόμενο επίπεδο.

#5 Η Ασταθής Φάση

Αυτή είναι η στιγμή που ένα ζευγάρι αποφασίζει το κατά πόσο η νέα αυτή σχέση μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι μακροπρόθεσμο και, ως τέτοια, είναι γεμάτη αμφιβολία και για τους δύο συντρόφους. Μπορεί ακόμα να ξανασκέφτεσαι το κατά πόσο ταιριάζουν οι ζωές και οι αξίες σας. «Το κλειδί και εδώ είναι η ανοιχτή επικοινωνία» λένε οι ειδικοί.

Πριν να πας σε ένα πιο σοβαρό βήμα ρώτα ευθέως τον σύντροφό σου τι θέλει από μία σχέση. Πώς φαντάζεται να ζήσει τη ζωή του στο μέλλον, ποιες είναι οι πρωταρχικές αξίες του. Αυτή είναι η φάση που και οι δύο πρέπει συνειδητά να αποφασίσουν να δουλέψουν τη σχέση τους, με βάση όλα τα υπέροχα συναισθήματα της προηγούμενης φάσης.

Οι προκλήσεις θα υπάρχουν πάντα, όμως τα ζευγάρια που τις ξεπερνούν μαζί εμβαθύνουν τη σχέση τους και χτίζουν εμπιστοσύνη. Μια σχέση που δεν αξίζει να προχωρήσει χαρακτηρίζεται από μία βασική αίσθηση: ότι είσαι μόνος σου. «Δεν μπορείς να πεις στον σύντροφό σου πώς νιώθεις; Γιατί; Μήπως δεν ανοίγεσαι αρκετά ή μήπως ο άλλος δεν θέλει να δουλέψει όσα προκαλούν τριβές; Σκέψου γιατί συμβαίνει αυτό και συζήτησέ το εκτενώς με τον σύντροφό σου».

#6 Το Στάδιο Αποδοχής: Αυτό είναι το στάδιο όπου θα χρειαστεί να κάνετε πολλές προσαρμογές. Ένα στάδιο όπου θα χρειαστεί να προσαρμόσετε τα ελαττώματα και τις ανεπάρκειες του άλλου. Το στάδιο της Αποδοχής μας μετατοπίζει από τις «υποθέσεις» στην «πραγματικότητα». Εδώ πρέπει να αποδεχτείτε σθεναρά τους συντρόφους σας βοηθώντας τους να επιλύσουν τα ελαττώματά τους. Σε μια συζυγική σχέση, οι πραγματικότητες της ζωής, της εργασίας, των οικιακών ευθυνών, των παιδιών και του ατομικού τρόπου ζωής καθορίζουν πόσο θα διαρκέσει αυτό το στάδιο.

#7 Το Στάδιο Ωριμότητας: Ο Bill Lemley είπε κάποτε, «Όταν κανείς γύρω σας δεν φαίνεται να μετράει, είναι καιρός να ελέγξετε το μέτρο σας» . Αυτό είναι το στάδιο όπου πρέπει να εγκαταλείψουμε εντελώς τις ανθυγιεινές και μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Για να ζήσουμε μια παραγωγική και ικανοποιητική σχέση, πρέπει σταδιακά να εγκαταλείπουμε τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Όταν εγκαταλείπουμε τις ανθυγιεινές και μη ρεαλιστικές προσδοκίες μας από τους άλλους, αρχίζουμε να βλέπουμε και να εκτιμούμε την αξία τους. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσετε ότι η αληθινή αγάπη δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα. Είναι η αποδοχή ενός ατόμου όπως είναι και ο σεβασμός των διαφορών. Αυτό είναι το τελικό στάδιο όπου προσαρμόζετε πλήρως τον σύντροφό σας και μερικές φορές παραβλέπετε πολλά πράγματα. Ένα στάδιο όπου μαθαίνεις να βάζεις τον εαυτό σου σε προτεραιότητα και να βλέπεις τη δύναμη στις διαφορές σου.

Πολλές φορές, οι σχέσεις δεν περνούν από το πνευματικό στάδιο. Εδώ συμβαίνουν οι περισσότεροι χωρισμοί και διαζύγια. Πρέπει να είστε σε θέση να αξιολογήσετε πού βρίσκεται η σχέση σας για να γνωρίζετε την προσέγγιση που χρειάζεται. Η σχετική ερώτηση που πρέπει να κάνετε είναι η εξής: Σε ποιο στάδιο βρίσκεστε; Και πώς μπορείτε να διατηρήσετε ή να ανακτήσετε τα «υψηλά» που νιώσατε στα στάδια της Έλξης και του Ρομαντισμού;

Μερικές φορές, η αντιμετώπιση των ελαττωμάτων του συντρόφου σας θα επηρεάσει αρνητικά την έλξη σας προς αυτόν. Χάνεις το ρομαντικό ενδιαφέρον για τον σύντροφό σου; Μπορείτε να το φέρετε ξανά στη ζωή με άφθονα ραντεβού. Μην σταματάς τα παιχνιδιάρικα πράγματα που κάνατε όταν ήσασταν ερωτευμένοι. Αγκαλιάστε συχνά και απολαύστε τη γεύση του μακροχρόνιου φιλιού αν είστε παντρεμένα ζευγάρια. Ενισχύστε τη σεξουαλική σας ζωή και φέρτε ποικιλίες στο κρεβάτι ως παντρεμένα ζευγάρια. Εάν δεν είστε ακόμη παντρεμένοι, σεβαστείτε τα όρια και ανταλλάξτε δώρα σχεδόν κάθε φορά. Μην περιμένετε ειδικές περιστάσεις για να δείξετε την αγάπη σας στον σύντροφό σας, κάντε κάθε στιγμή να μετράει. Μην επιτρέψετε απλώς να συμβεί οικειότητα, ξεκινήστε την οικειότητα.

Απολαύστε τα στάδια έλξης και ρομαντισμού αν είστε ακόμα εκεί, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι ένα μεγάλο επίπεδο θυσίας βρίσκεται μπροστά σας. Δεν υπάρχει τέλειος γάμος ή σχέση. Όλα γίνονται καλύτερα καθώς αρχίζουμε να εργαζόμαστε πάνω τους. Το τέλειο δεν υπάρχει. είναι αυτό που όλοι προσπαθούμε. Πρέπει να είστε πρόθυμοι να κάνετε προσαρμογές και αλλαγές για να κάνετε τη σχέση σας ικανοποιητική.

Σταματήστε να συγκρίνετε τον σύντροφό σας με άλλους. Αντίθετα, καλλιεργήστε τη συνήθεια να εκτιμάτε τον σύντροφό σας καθημερινά και δώστε του χώρο για βελτίωση. Υπάρχει μια κοινή παροιμία που λέει: «Αυτό που εκτιμάς, αυτό πρέπει να συνεχίσεις να το εκτιμάς» . Πολλές φορές, δεν ξέρουμε τι έχουμε μέχρι να το χάσουμε, μέχρι να το βρει κάποιος άλλος που το θεωρεί πιο πολύτιμο! Σταματήστε να θεωρείτε ο ένας τον άλλον δεδομένο στις σχέσεις. Ό,τι θεωρείς δεδομένο, απλά θεωρείται!

Όπως λένε «Αν δίνεις τα πάντα σε κάποιον και δεν είναι αρκετό, τα δίνεις σε λάθος άνθρωπο»

Έχετε κουραστεί ποτέ από μια σχέση στο παρελθόν; Έχετε κοιτάξει ποτέ το άτομο με το οποίο είστε μαζί και έχετε πει, «Πρέπει να φύγω από αυτή τη σχέση»;

Τις περισσότερες φορές εγκαταλείπουμε τις σχέσεις απλώς και μόνο επειδή αγνοούμε το στάδιο στο οποίο βρισκόμαστε. Παλεύουμε με αυτό που δεν ξέρουμε. Υπάρχουν πέντε στάδια σχέσης που απαιτούν διαφορετικά επίπεδα προσεγγίσεων, απαντήσεων και ωριμότητας. Οι περισσότεροι άνθρωποι εγκαταλείπουν τις σχέσεις επειδή δεν είναι πρόθυμοι να ξεπεράσουν τις προηγούμενες προσεγγίσεις και νοοτροπίες τους στις σχέσεις.

Προσοχή όμως στο 4ο και 5ο στάδιο! Η τροχιά των σχέσεων τις περισσότερες φορές συνήθως πηγαίνει από τη λειτουργία ενθουσιασμού μέσω της γλυκιάς, της άσχημης, της βαρετής προς την εφησυχαστική και εκνευριστική κατάσταση.

Η τροχιά των σχέσεων τις περισσότερες φορές συνήθως πηγαίνει από τον ενθουσιασμό στην εφησυχαστική ή εκνευριστική κατάσταση. Χωρίς αμφιβολία, κάθε στάδιο των σχέσεων θα έχει μεγάλη απαίτηση για τη δέσμευσή σας, τη συμπόνια, τη συναισθηματική ικανότητα και την ωριμότητά σας. Είτε πρόκειται για σχέση ζευγαριών είτε για εραστές, τα στάδια είναι ίδια, μόνο με κάποιες ήπιες προσαρμογές.

#1 Η Άχαρη Φάση: Όσο καλή χημεία κι αν έχεις με κάποιον, υπάρχει πάντα μία πρώτη άβολη φάση πριν, και πολλές φορές μετά, από το πρώτο ραντεβού. Καθώς κάθε πλευρά διερευνά το κατά πόσο υπάρχει κοινό έδαφος αλλά και ανταπόκριση, αυτή η φάση είναι μία από τις πιο δύσκολες και λιγότερο απολαυστικές για κάθε νέο ζευγάρι. Είναι όμως και μία φάση που δεν μπορείς να αποφύγεις. Και οι δύο πλευρές έχουν άγχος, υπεραναλύουν και ανησυχούν για το αν αυτό θα είναι ένα ακόμα αποτυχημένο πρώτο ραντεβού. Πάντα λοιπόν να βγαίνεις ένα δεύτερο ή και τρίτο ραντεβού πριν να απορρίψεις το άτομο απέναντί σου, γιατί οι περισσότεροι άνθρωποι δεν είναι ακριβώς ο εαυτός τους τόσο νωρίς σε μια γνωριμία. Όταν αυτό το στάδιο περάσει, τα πράγματα γίνονται πιο απλά». Το κλειδί λοιπόν είναι η επικοινωνία.

#2 Το στάδιο έλξης: Αυτό είναι το στάδιο που έχεις πάντα πεταλούδες στο στομάχι σου! Αυτό είναι το στάδιο όπου ελέγχεστε πλήρως από τις ορμόνες του ενθουσιασμού. Σε αυτό το στάδιο έχεις εμμονή. Η σωματική (σεξουαλική) έλξη βρίσκεται στο αποκορύφωμά της. Αυτό είναι που κάνει τις παλάμες σας να ιδρώνουν, το πρόσωπό σας να κοκκινίζει και η καρδιά σας να χτυπάει γρήγορα διαδοχικά.

#3 Η Ρομαντική σκηνή: Αυτή η μοναδική σκηνή είναι γεμάτη με πολλή ευφορία και πληθωρικότητα. Αυτό είναι το στάδιο που αποδίδεται με τη διαχρονική έκφραση «η αγάπη είναι τυφλή». Το επίπεδο ενδορφίνης σας είναι άνευ προηγουμένου υψηλό σε αυτό το επίπεδο και αρχίζετε να νιώθετε μια μοναδική αίσθηση γαλήνης και ασφάλειας για τη σχέση. Αυτό το στάδιο της αυταπάτης στρέφει την προσοχή σας μόνο στα καλά πράγματα του συντρόφου σας και σκεπάζει τα άσχημα. Αυτό το στάδιο είναι γεμάτο με πολλές δαπανηρές παραδοχές και συχνά ονομάζεται «Στάδιο Αναδοχής». Η αλήθεια είναι ότι οι περισσότερες υποθέσεις σε αυτό το στάδιο είναι λανθασμένες! Αυτές οι υποθέσεις μπορεί να είναι πολύ δαπανηρές και πολλές φορές, μας κοστίζουν τις ίδιες τις σχέσεις μας!

#4 Το Πνευματικό Στάδιο: Ο Λέων Τολστόι είπε κάποτε, «Τίποτα δεν είναι τόσο απαραίτητο για έναν νεαρό άνδρα όσο η συντροφιά μιας έξυπνης γυναίκας». Αυτό είναι το στάδιο όπου η «Εξυπνάδα» και όχι η «ελκυστικότητα» είναι σέξι! Οι περισσότεροι άνθρωποι που δεν είναι συμβατοί διανοητικά βλέπουν κανονικά τη σχέση ως κόλαση σε αυτό το στάδιο. Είναι τότε όπου η ρομαντική αγάπη αρχίζει να εξομαλύνεται ή να φθείρεται και τώρα ασχολείστε περισσότερο με τον διανοητικό λόγο ή τη συναναστροφή. Αρχίζετε να παρατηρείτε τα ελαττώματα και τις ανεπάρκειες του συντρόφου σας. Όλα τα κρυμμένα ελαττώματα αρχίζουν να αντιμετωπίζουν ανοιχτά πνευματικά χτυπήματα! Όσοι βρίσκονται στα στάδια της Έλξης και του Ρομαντικού πιθανότατα πιστεύουν ότι θα βρίσκονται σε αυτά τα στάδια για πάντα, και αυτές είναι οι πιο απατηλές υποθέσεις στις σχέσεις. Αυτό ονομάζεται επίσης «στάδιο ερεθισμού» επειδή όλοι οι ερεθισμοί και οι απογοητεύσεις κορυφώνονται σε αυτό το στάδιο. Στην πραγματικότητα, σε αυτό το στάδιο, τα ζευγάρια ή οι ερωτευμένοι αρχίζουν να αμφισβητούν και να αμφισβητούν τις προηγούμενες υποθέσεις τους και να επιβεβαιώνουν την αλήθεια των προηγούμενων ισχυρισμών τους. Είναι ένα στάδιο που κοιτάς τον σύντροφό σου και μπορεί λανθασμένα να συμπεράνεις ότι και οι δύο δεν έχετε μέλλον μαζί! Εκείνοι που αποφασίζουν να μείνουν μαζί σε αυτό το στάδιο το κάνουν είτε αναγνωρίζοντας τα ελαττώματα είτε κρατώντας τα θετικά πράγματα που τους προσέλκυσαν αρχικά στον σύντροφό τους. Αυτό είναι το πιο δύσκολο στάδιο των σχέσεων, γιατί απαιτεί βαθιά πεποίθηση, συμβιβασμό και θυσίες για να παραμείνεις με τον σύντροφό σου σε αυτό το στάδιο. Μερικές από τις προκλήσεις του πνευματικού σταδίου είναι τα ζητήματα της σύγκρισης, της ανασφάλειας, της κατάχρησης, των συμπλεγμάτων (σύμπλεγμα κατωτερότητας και ανωτερότητας), της άμυνας, της κρίσης ταυτότητας, της ασυμβατότητας και των εξωτερικών παρεμβάσεων. Καθένα από αυτά απαιτεί διαφορετικές προσεγγίσεις για τη διαχείριση, αλλά όλα απαιτούν από τους εραστές ή τα ζευγάρια να χτίσουν μια υγιή αυτοεκτίμηση. Εκτός από τις περιπτώσεις ακραίας κατάχρησης και ασυμβίβαστων διαφορών, υπάρχει μεγάλη ελπίδα ότι οι απαραίτητες προσαρμογές, οι βαθιές δεσμεύσεις και ο αμοιβαίος σεβασμός μπορούν να οδηγήσουν τους δύο εταίρους στο επόμενο επίπεδο.

#5 Η Ασταθής Φάση Αυτή είναι η στιγμή που ένα ζευγάρι αποφασίζει το κατά πόσο η νέα αυτή σχέση μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι μακροπρόθεσμο και, ως τέτοια, είναι γεμάτη αμφιβολία και για τους δύο συντρόφους. Μπορεί ακόμα να ξανασκέφτεσαι το κατά πόσο ταιριάζουν οι ζωές και οι αξίες σας. «Το κλειδί και εδώ είναι η ανοιχτή επικοινωνία» λένε οι ειδικοί. Πριν να πας σε ένα πιο σοβαρό βήμα ρώτα ευθέως τον σύντροφό σου τι θέλει από μία σχέση. Πώς φαντάζεται να ζήσει τη ζωή του στο μέλλον, ποιες είναι οι πρωταρχικές αξίες του. Αυτή είναι η φάση που και οι δύο πρέπει συνειδητά να αποφασίσουν να δουλέψουν τη σχέση τους, με βάση όλα τα υπέροχα συναισθήματα της προηγούμενης φάσης. Οι προκλήσεις θα υπάρχουν πάντα, όμως τα ζευγάρια που τις ξεπερνούν μαζί εμβαθύνουν τη σχέση τους και χτίζουν εμπιστοσύνη. Μια σχέση που δεν αξίζει να προχωρήσει χαρακτηρίζεται από μία βασική αίσθηση: ότι είσαι μόνος σου. «Δεν μπορείς να πεις στον σύντροφό σου πώς νιώθεις; Γιατί; Μήπως δεν ανοίγεσαι αρκετά ή μήπως ο άλλος δεν θέλει να δουλέψει όσα προκαλούν τριβές; Σκέψου γιατί συμβαίνει αυτό και συζήτησέ το εκτενώς με τον σύντροφό σου».

#6 Το Στάδιο Αποδοχής: Αυτό είναι το στάδιο όπου θα χρειαστεί να κάνετε πολλές προσαρμογές. Ένα στάδιο όπου θα χρειαστεί να προσαρμόσετε τα ελαττώματα και τις ανεπάρκειες του άλλου. Το στάδιο της Αποδοχής μας μετατοπίζει από τις «υποθέσεις» στην «πραγματικότητα». Εδώ πρέπει να αποδεχτείτε σθεναρά τους συντρόφους σας βοηθώντας τους να επιλύσουν τα ελαττώματά τους. Σε μια συζυγική σχέση, οι πραγματικότητες της ζωής, της εργασίας, των οικιακών ευθυνών, των παιδιών και του ατομικού τρόπου ζωής καθορίζουν πόσο θα διαρκέσει αυτό το στάδιο.

#7 Το Στάδιο Ωριμότητας: Ο Bill Lemley είπε κάποτε, «Όταν κανείς γύρω σας δεν φαίνεται να μετράει, είναι καιρός να ελέγξετε το μέτρο σας» . Αυτό είναι το στάδιο όπου πρέπει να εγκαταλείψουμε εντελώς τις ανθυγιεινές και μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Για να ζήσουμε μια παραγωγική και ικανοποιητική σχέση, πρέπει σταδιακά να εγκαταλείπουμε τις μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Όταν εγκαταλείπουμε τις ανθυγιεινές και μη ρεαλιστικές προσδοκίες μας από τους άλλους, αρχίζουμε να βλέπουμε και να εκτιμούμε την αξία τους. Θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να συνειδητοποιήσετε ότι η αληθινή αγάπη δεν είναι απλώς ένα συναίσθημα. Είναι η αποδοχή ενός ατόμου όπως είναι και ο σεβασμός των διαφορών. Αυτό είναι το τελικό στάδιο όπου προσαρμόζετε πλήρως τον σύντροφό σας και μερικές φορές παραβλέπετε πολλά πράγματα. Ένα στάδιο όπου μαθαίνεις να βάζεις τον εαυτό σου σε προτεραιότητα και να βλέπεις τη δύναμη στις διαφορές σου. Πολλές φορές, οι σχέσεις δεν περνούν από το πνευματικό στάδιο. Εδώ συμβαίνουν οι περισσότεροι χωρισμοί και διαζύγια. Πρέπει να είστε σε θέση να αξιολογήσετε πού βρίσκεται η σχέση σας για να γνωρίζετε την προσέγγιση που χρειάζεται. Η σχετική ερώτηση που πρέπει να κάνετε είναι η εξής: Σε ποιο στάδιο βρίσκεστε; Και πώς μπορείτε να διατηρήσετε ή να ανακτήσετε τα «υψηλά» που νιώσατε στα στάδια της Έλξης και του Ρομαντισμού; Μερικές φορές, η αντιμετώπιση των ελαττωμάτων του συντρόφου σας θα επηρεάσει αρνητικά την έλξη σας προς αυτόν. Χάνεις το ρομαντικό ενδιαφέρον για τον σύντροφό σου; Μπορείτε να το φέρετε ξανά στη ζωή με άφθονα ραντεβού. Μην σταματάς τα παιχνιδιάρικα πράγματα που κάνατε όταν ήσασταν ερωτευμένοι. Αγκαλιάστε συχνά και απολαύστε τη γεύση του μακροχρόνιου φιλιού αν είστε παντρεμένα ζευγάρια. Ενισχύστε τη σεξουαλική σας ζωή και φέρτε ποικιλίες στο κρεβάτι ως παντρεμένα ζευγάρια. Εάν δεν είστε ακόμη παντρεμένοι, σεβαστείτε τα όρια και ανταλλάξτε δώρα σχεδόν κάθε φορά. Μην περιμένετε ειδικές περιστάσεις για να δείξετε την αγάπη σας στον σύντροφό σας, κάντε κάθε στιγμή να μετράει. Μην επιτρέψετε απλώς να συμβεί οικειότητα, ξεκινήστε την οικειότητα. Απολαύστε τα στάδια έλξης και ρομαντισμού αν είστε ακόμα εκεί, αλλά πρέπει να ξέρετε ότι ένα μεγάλο επίπεδο θυσίας βρίσκεται μπροστά σας. Δεν υπάρχει τέλειος γάμος ή σχέση. Όλα γίνονται καλύτερα καθώς αρχίζουμε να εργαζόμαστε πάνω τους. Το τέλειο δεν υπάρχει. είναι αυτό που όλοι προσπαθούμε. Πρέπει να είστε πρόθυμοι να κάνετε προσαρμογές και αλλαγές για να κάνετε τη σχέση σας ικανοποιητική. Σταματήστε να συγκρίνετε τον σύντροφό σας με άλλους. Αντίθετα, καλλιεργήστε τη συνήθεια να εκτιμάτε τον σύντροφό σας καθημερινά και δώστε του χώρο για βελτίωση. Υπάρχει μια κοινή παροιμία που λέει: «Αυτό που εκτιμάς, αυτό πρέπει να συνεχίσεις να το εκτιμάς» . Πολλές φορές, δεν ξέρουμε τι έχουμε μέχρι να το χάσουμε, μέχρι να το βρει κάποιος άλλος που το θεωρεί πιο πολύτιμο! Σταματήστε να θεωρείτε ο ένας τον άλλον δεδομένο στις σχέσεις. Ό,τι θεωρείς δεδομένο, απλά θεωρείται!

Όπως λένε «Αν δίνεις τα πάντα σε κάποιον και δεν είναι αρκετό, τα δίνεις σε λάθος άνθρωπο»

Μείνε στη Σιωπή

Ο Γουίλιαμ Γουόρντσγουορθ είχε παρατηρήσει σοφά: «Όταν ο τόσο βιαστικός κόσμος μας έχει αποξενώσει από το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας, μας έχει αηδιάσει με τους ρυθμούς του και μας έχει κουράσει με τις ηδονές του, πόσο ευεργετική, πόσο γλυκιά είναι η μοναξιά!». Πότε ήταν η τελευταία φορά που έδωσες στον εαυτό σου το χρόνο να μείνει σιωπηλός κι ακίνητος; Πότε ήταν η τελευταία φορά που δημιούργησες λίγο χρόνο για να επωφεληθείς από τη δύναμη που έχει η μοναξιά να μας ανανεώνει, να αναζωογονεί τη σκέψη, το σώμα και το πνεύμα μας και να μας βοηθά να εστιάζουμε ξανά στα σημαντικά;

Όλες οι μεγάλες σοφές παραδόσεις ανά τον κόσμο έχουν καταλήξει σε αυτό το κοινό συμπέρασμα: Για να επανασυνδεθείς με τον αληθινό εαυτό σου και για να φτάσεις να γνωρίσεις ό,τι πιο λαμπρό υπάρχει μέσα σου, πρέπει να βρίσκεις κάθε τόσο το χρόνο για να μένεις στη σιωπή. Ναι, σίγουρα είσαι πολυάσχολος – πολυάσχολα είναι και τα μυρμήγκια. Το ερώτημα είναι: Ποιες είναι οι ασχολίες που σε κρατούν τόσο απασχολημένο;»

Η αξία της σιωπής μου φέρνει στο νου την ιστορία ενός παλιού φαροφύλακα. Ο άντρας εκείνος είχε απομείνει με μια πολύ μικρή ποσότητα λαδιού για να κρατά αναμμένο το φως του φάρου του και να βοηθά τα πλοία να αποφεύγουν τη βραχώδη ακτή. Μια νύχτα, ένας άνθρωπος που έμενε εκεί κοντά χρειάστηκε να δανειστεί λίγο από το πολύτιμο υγρό για να φωτίσει το σπίτι του κι ο φαροφύλακας του έδωσε από το απόθεμά του. Μια άλλη νύχτα, ένας ταξιδιώτης τον ικέτευσε να του δώσει λίγο λάδι, ώστε να ανάψει τη λάμπα του και να μπορέσει να συνεχίσει το ταξίδι του. Και ο φαροφύλακας του έδωσε την ποσότητα που χρειαζόταν. Το επόμενο βράδυ, ο φαροφύλακας ξύπνησε από ένα χτύπο στην πόρτα του. Ήταν μια μητέρα που τον παρακάλεσε θερμά να της δώσει λίγο λάδι, ώστε να μπορέσει να φωτίσει το σπιτάκι της και να μαγειρέψει για την οικογένειά της. Εκείνος δέχτηκε και πάλι. Πολύ σύντομα, το λάδι του εξαντλήθηκε και ο φάρος έσβησε. Πολλά πλοία εξόκειλαν και πολλές ζωές χάθηκαν, επειδή ο φαροφύλακας είχε λησμονήσει να εστιάσει στην προτεραιότητά του. Αμέλησε το πρωταρχικό καθήκον του και πλήρωσε ένα βαρύ τίμημα. Αν μένεις στη μοναξιά, ακόμη και για λίγα λεπτά κάθε μέρα, θα μπορείς πιο εύκολα να παραμένεις εστιασμένος στις ανώτερες προτεραιότητες της ζωής σου και να αποφεύγεις την αμέλεια που χαρακτηρίζει τις ζωές τόσο πολλών ανθρώπων γύρω μας.
Όταν λες ότι δεν έχεις το χρόνο να μένεις στη σιωπή τακτικά είναι σαν να λες ότι είσαι τόσο απασχολημένος με την οδήγηση, ώστε δεν έχεις το χρόνο να σταματήσεις για καύσιμα – κάποια στιγμή, είναι σίγουρο ότι θα το βρεις μπροστά σου.

Το θαύμα της ζωής

Μπορεί να έχετε ελαττώματα, να ζείτε ανήσυχοι και μερικές φορές να θυμώνετε, αλλά ποτέ να μην ξεχνάτε ότι η ζωή σας είναι η μεγαλύτερη επιχείρηση στον κόσμο. Και μπορείτε να τη διαφυλάξετε από την χρεωκοπία.

Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που σας χρειάζονται, σας θαυμάζουν και σας επευφημούν.

Εύχομαι να θυμάστε πάντα ότι το να είστε ευτυχισμένοι δεν προϋποθέτει έναν ουρανό χωρίς καταιγίδες, μονοπάτια χωρίς ατυχήματα, εργασία χωρίς κόπωση, σχέσεις χωρίς απογοήτευση.

Η ευτυχία είναι η εξεύρεση δύναμης στη συγχώρεση, η ελπίδα στις μάχες, η ασφάλεια στον φόβο, η αγάπη στις διαφωνίες.

Η ευτυχία δεν εκτιμά μόνο τα χαμόγελα, αλλά αντανακλάται και στη θλίψη.
Δεν είναι μόνο ο εορτασμός της επιτυχίας, αλλά και τα μαθήματα από τις αποτυχίες.
Όχι μόνο η χαρά του χειροκροτήματος, αλλά και η χαρά της ανωνυμίας.

Η ευτυχία αναγνωρίζει ότι τη ζωή αξίζει να τη ζείτε, παρά τις προκλήσεις, τις παρεξηγήσεις και τις περιόδους κρίσης.

Η ευτυχία σημαίνει πως πλέον δεν είστε θύμα των προβλημάτων και σας ζητά να γίνετε συγγραφείς της ίδιας της ιστορίας. Είναι πέρασμα από ερήμους που βρίσκονται έξω από τον εαυτό σας, ενώ είστε σε θέση να βρείτε μια όαση στο μυστικό της ψυχής σας.

Να ευχαριστείτε την φύση κάθε πρωί για το θαύμα της ζωής.

Ευτυχία είναι να μην φοβάστε τα συναισθήματά σας. Είναι να ξέρετε πώς να μιλήσετε στον εαυτό σας.
Είναι το θάρρος να ακούσετε το “Όχι” και να είστε γεμάτοι αυτοπεποίθηση αν λάβετε κριτική, αν και μερικές φορές μπορεί να είναι αναληθής.

Ευτυχία είναι να αφήσουμε το παιδί που ζει μέσα μας να ζει ελεύθερο, ευτυχισμένο και απλό.

Η ευτυχία έχει την απαιτούμενη ωριμότητα να πει «έκανα λάθος».
Έχει το βασικό θάρρος να πει “συγχωρέστε με”.
Έχει την απαραίτητη ευαισθησία να πει “σε χρειάζομαι”.
Είναι σε θέση να πει “σ ‘αγαπώ”.

Έχει την ταπεινότητα της δεκτικότητας.

Θέλω η ζωή να είναι μία εστία ευκαιριών και να είστε ευτυχισμένοι. Και όταν απομακρύνεστε, ξεκινήστε ξανά. Με αυτόν τον τρόπο, θα διαπιστώσετε ότι το να είστε ευτυχισμένοι δεν σημαίνει ότι πρέπει να έχετε τέλεια ζωή, αλλά πως αξιοποιώντας τα δάκρυα ποτίζετε την ανοχή.
Αξιοποιώντας τις απώλειες βελτιώνετε την υπομονή.
Αξιοποιώντας τις αποτυχίες προσεύχεστε.
Αξιοποιώντας τα εμπόδια ανοίγετε νέα παράθυρα του νου.

Ποτέ μην εγκαταλείπετε την ελπίδα.
Ποτέ μην εγκαταλείπετε τους ανθρώπους που αγαπάτε.
Ποτέ μην σταματάτε να είστε ευτυχισμένοι, γιατί η ζωή είναι ένα εμπόδιο χωρίς σταματημό, ακόμα κι αν σας δίνει δεκάδες λόγους για να κάνετε το αντίθετο.

Πέτρες στο δρόμο; Τις κρατώ όλες … μία μέρα θα χτίσω ένα κάστρο!

Με άλλα λόγια, τι είναι αυτό που προστατεύει τον γάμο;

Με δεδομένη τη ζοφερή εξέλιξη που μπορεί να υπάρξει λόγω του διαφορετικού τρόπου με τον οποίο άνδρες και γυναίκες αντιμετωπίζουν τα επιβαρυντικά συναισθήματα στη σχέση τους, τι μπορούν να κάνουν τα ζευγάρια για να προστατεύσουν την αγάπη και τη στοργή που νιώθουν ο ένας για τον άλλο; Με άλλα λόγια, τι είναι αυτό που προστατεύει τον γάμο; Παρακολουθώντας την αλληλεπίδραση ζευγαριών των οποίων ο γάμος συνέχισε να επιβιώνει επί χρόνια, οι ειδικοί σύμβουλοι γάμου είναι σε θέση να προσφέρουν συγκεκριμένες συμβουλές σε άνδρες και γυναίκες, καθώς και ορισμένες γενικές κατευθύνσεις που ισχύουν και για τους δύο.

Οι γυναίκες δίνουν σεξ για να πάρουν τρυφερότητα και προστασία, ενώ οι άντρες δίνουν τρυφερότητα και προστασία για να πάρουν σεξ.

Γενικά, άνδρες και γυναίκες έχουν ανάγκη από διαφορετικό συναισθηματικό συντονισμό. Για τους άνδρες, η συμβουλή είναι να μην αποφεύγουν τη σύγκρουση, αλλά να συνειδητοποιούν ότι όταν η γυναίκα τους φέρνει στην επιφάνεια κάποια θλίψη ή διαφωνία της, μπορεί να το κάνει ως μια πράξη αγάπης, στην προσπάθειά της να διατηρήσει τη σχέση υγιή και ζωντανή (παρόλο που φυσικά μπορεί να υπάρχουν και άλλα κίνητρα για την εχθρότητά της). Εάν τα παράπονα σιγοβράζουν, στο τέλος θα θεριέψουν τόσο που θα οδηγήσουν σε έκρηξη. Όταν έρχονται στην επιφάνεια και αντιμετωπίζονται, η πίεση υποχωρεί. Όμως οι άνδρες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ο θυμός ή η προσωπική δυσφορία δεν είναι συνώνυμα επίθεσης: τα συναισθήματα των γυναικών τους συχνά υπογραμμίζουν και εμφαίνουν αυτά που νιώθουν σε σχέση με κάθε ζήτημα.

Οι άνδρες επίσης χρειάζεται να προσέχουν ώστε να μη βραχυκυκλώσουν το πιο σημαντικό για μια γυναίκα είναι να νιώθει ότι ο άνδρας της ακούει τα παράπονά της και κατανοεί τα δικά της συναισθήματα σχετικά με το ζήτημα (παρόλο που δεν είναι ανάγκη να συμφωνεί μαζί της). Εκείνη μπορεί να ακούσει τη συμβουλή που έχει να της προσφέρει σαν έναν τρόπο να απορρίψει ως παράλογα τα συναισθήματά της. Οι σύζυγοι που είναι σε θέση να παραμείνουν μαζί με τις γυναίκες τους όταν αυτές βρίσκονται στο ζενίθ του θυμού τους, αντί να απορρίπτουν τα παράπονά τους ως άνευ σημασίας, βοηθούν τις γυναίκες τους να νιώσουν ότι εισακούονται και ότι γίνονται σεβαστές. Ιδιαίτερα, οι γυναίκες θέλουν να ξέρουν ότι τα συναισθήματά τους αναγνωρίζονται και γίνονται σεβαστά, έστω και αν οι άνδρες τους διαφωνούν με αυτά. Συχνότατα, όταν μια σύζυγος νιώθει ότι η άποψή της λαμβάνεται υπόψη και ότι τα συναισθήματά της καταγράφονται, ηρεμεί.

Όσο για τις γυναίκες, η συμβουλή είναι αντίστοιχη. Από τη στιγμή που ένα μεγάλο πρόβλημα για τους άνδρες είναι ότι οι γυναίκες τους εκδηλώνουν τόσο θορυβωδώς τα παράπονά τους, οι γυναίκες πρέπει να καταβάλουν τεράστια προσπάθεια να μην επιτίθενται στους άνδρες τους. Να παραπονιούνται για κάτι που κάνουν, αλλά να μην εκδηλώνουν περιφρόνηση, ούτε να τους κριτικάρουν σε προσωπικό επίπεδο. Τα παράπονα δεν είναι επιθέσεις στο χαρακτήρα, αντίθετα αποτελούν κυρίως μια σαφή δήλωση ότι μια συγκεκριμένη πράξη είναι θλιβερή. Μια οργισμένη επίθεση σε προσωπικό επίπεδο είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα οδηγήσει σε μια στάση άμυνας ή υπεκφυγής από την πλευρά του άνδρα, η οποία θα γίνει ακόμα πιο σαρωτική και απλώς θα κλιμακώσει τον καβγά. Τέλος, καλό είναι τα παράπονα μιας γυναίκας να υπηρετούν ταυτόχρονα την επιθυμία της να διαβεβαιώσει τον άνδρα της για την αγάπη της προς αυτόν.

Τι σημαίνει έρωτας;

«Ἔρως ὁ ποθεινός,στίλβων νῶτον πτερύγοιν χρυσαῖν, εἰκὼς ἀνεμώκεσι δίναις.Οὗτος δὲ Χάει πτερόεντι μιγεὶς νύχιος κατὰ Τάρταρον εὐρὺν ἐνεόττευσεν γένος ἡμέτερον, καὶ πρῶτον ἀνήγαγεν εἰς φῶς. Πρότερον δ᾽ οὐκ ἦν γένος ἀθανάτων, πρὶν Ἔρως ξυνέμειξεν ἅπαντα·ξυμμειγνυμένων δ᾽ ἑτέρων ἑτέροις γένετ᾽ οὐρανὸς ὠκεανός τε καὶ γῆ πάντων τε θεῶν μακάρων γένος ἄφθιτον». -Ορφικός Ύμνος, διασώθηκε από τον Αριστοφάνη, «Όρνιθες, 696 – 702» (8ος – 5ος αιώνας π.κ.ε.)

Σίγουρα δεν είναι έρωτας αυτό που υπάρχει μεταξύ, αν όχι όλων, της πλειοψηφίας, αν όχι της πλειοψηφίας μιας μεγάλης μερίδας ζευγαριών. Η πλειοψηφία είναι κατ’ εμέ, αλλά λέω για μια μεγάλη μερίδα για να μη φανώ απόλυτη, αφοριστική και ξινή, ως συνήθως. Ας το εξετάσουμε από την αρχή πολύ λογικά και απλά.

Για ποιόν λόγο κάνουν σχέσεις οι έφηβοι και οι νεότεροι;

Από εγωισμό, ωραιοπάθεια και ανάγκη για επιβεβαίωση και όσα αυτά συνεπάγονται, δηλαδή αδυναμία προσωπική, δηλαδή έλλειψη προσωπικής δύναμης, άρα έλλειψη προσωπικής αυτοεκτίμησης, έλλειψη προσωπικής καθημερινότητας που αρκεί για να καταστήσει τον άνθρωπο ευτυχισμένο. Γιατί το θεωρούν ίσως σαν καταξίωση στα μάτια των τρίτων ή επιτυχία. Υπάρχουν και εκείνοι που είναι ερωτευμένοι με την ιδέα του έρωτα και θέλουν να πιστέψουν στην ψευδαίσθηση ότι αυτός που τους κοίταξε είναι ο μεγάλος τους έρωτας, αλλά και αυτό εμπίπτει στην ίδια περίπτωση, που νοιώθεις ελλιπής με την ίδια σου τη ζωή.

Για ποιόν λόγο κάνουν σχέσεις οι λίγο μεγαλύτεροι;

Για τους ίδιους λόγους με τους παραπάνω συν έναν, για την απόκτηση παιδιών. Αυτός είναι και ο λόγος που οι γυναίκες τρελαίνονται με το να βρουν άντρα κατά την περίοδο 28-40 είναι γιατί θέλουν να κάνουν παιδί (που εντάξει, καθόλου κακό δεν είναι, δεν κρίνω την επιθυμία να θέλεις να κάνεις ένα παιδί, αλλά εξετάζουμε τώρα τα κίνητρα σύναψης μιας σχέσης).

Για ποιούς λόγους συχνά μένουν μαζί οι άνθρωποι; Στην εποχή μας περισσότερο από ποτέ για λόγους βολικότητας, δηλαδή για λόγους οικονομικούς. Ουσιαστικά ποιο είναι το κοινό όλων αυτών των περιπτώσεων; Ότι οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ χρησιμοποιούνται ως ΜΕΣΑ. Χρησιμοποιείς ως μέσο και τον ίδιο σου τον εαυτό και το σώμα σου και τον άλλον όταν κάνεις μια σχέση μόνο για την σωματική ικανοποίησή σου. Όταν κάνεις σχέση με σκοπό να αποκτήσεις παιδί χρησιμοποιείς τον άλλον ως μέσο για να κάνεις παιδί. Όταν έχεις οικονομικές δυσκολίες χρησιμοποιείς το άλλο άτομο ως μέσο για την συντήρησή σου, την επιβίωσή σου, τη διαβίωσή σου.

Το ΜΕΣΟ είναι ΠΡΑΓΜΑ.

Για αυτό χρησιμοποιούμε και το ρήμα κατακτώ, την λέξη κατάκτηση. Τι σημαίνει κατάκτηση; Κατά + κτήση, το να είσαι κτήμα κάποιου, δηλαδή πράγμα, το οποίο θα το χρησιμοποιήσει ανάλογα με τις ορέξεις του και εσύ αντίστοιχα θα τον χρησιμοποιήσεις για τις δικές σου.

Ο Καντ θεωρούσε ότι ο ελεύθερος “έρωτας” εκτός γάμου είναι πράξη μη αποδεκτή ηθικά επειδή επιδιώκει μόνο την ικανοποίηση της σεξουαλικής επιθυμίας και ακόμα και όταν είναι αυτή αμοιβαία χρησιμοποιούνται οι άνθρωποι ως όργανα και αντικείμενα των ορέξεών τους. Πιστεύει ότι μόνο ο γάμος εξυψώνει τον έρωτα αίροντάς τον υπεράνω της φυσικής ικανοποίησης και συνδέοντάς τον με την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, επειδή μόνο όταν δύο πρόσωπα δίνουν το ένα στο άλλο το σύνολο του εαυτού τους μπορεί το σεξ να μην αντικειμενικοποιεί τους ανθρώπους και να οδηγήσει σε μια ένωση ανθρωπίνων όντων.

Αυτή του η αυστηρή και συντηρητική, θα έλεγε κανείς, άποψη πηγάζει από την εξής άποψή του: Η ηθική απαίτηση να μεταχειριζόμαστε τα πρόσωπα ως σκοπούς παρά ως απλά μέσα περιορίζει τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να μεταχειριζόμαστε τα σώματά μας και τον εαυτό μας. Ο άνθρωπος δεν μπορεί να διαθέτει ελεύθερα τον εαυτό του γιατί δεν είναι ένα πράγμα, δεν είναι ιδιοκτησία του εαυτού του, ούτε άλογο ζώο, αλλά έλλογο ον, αυθύπαρκτο, που ενώ υπάρχει στην αισθητή σφαίρα, στο πλαίσιο της οποίας υπόκειται στους φυσικούς νόμους, υπάρχει και στην νοητή σφαίρα, στο πλαίσιο της οποίας μπορεί να είναι αυτόνομο χρησιμοποιώντας τον καθαρό ορθό λόγο.

Η αναφορά του Καντ στην έννοια του γάμου δεν πρέπει να μας αποπροσανατολίσει και να ασχοληθούμε με το αν είμαστε υπέρ ή κατά του γάμου ιδεολογικά, γιατί είναι σεβαστό το να μη θέλουν κάποιοι άνθρωποι να παντρευτούν στην συγκεκριμένη εποχή και στην συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Αυτό που εννοεί ουσιαστικά είναι η μονογαμικότητα, η απόλυτη συντροφικότητα με ένα πρόσωπο, με το οποίο μοιραζόμαστε το σύνολο του εαυτού μας, που δεν το χρησιμοποιούμε ανάλογα με την όρεξή μας και μετά το πετάμε, αλλά που έχουμε μια κοινή πορεία και ζωή. Που είναι σύντροφος και όχι σεξουαλικό αντικείμενο.

Αναφέρεται, μάλλον, στην περίπτωση που κάποιος θέλει να είναι κοντά σου επειδή σε θαυμάζει και σε εκτιμά σαν άνθρωπο και ότι του αρκεί να σε αγκαλιάζει χωρίς να περιμένει από εσένα να γίνεις μέσο, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν θα έρχεστε σε επαφή. Απλά η διαφορά είναι ότι αν με αυτόν τον άνθρωπο ποτέ ενωθείς δεν θα είναι ο ένας μέσο του άλλου αλλά ολοκληρωμένη ιερή ένωση που ξεπερνάει την γήινη φτήνια, τον ξεπεσμό, τον σωματικό και ψυχικό βιασμό, τον εξαναγκασμό, την πανούκλα, την αηδία, την εμετίλα, την ωμότητα και τις πληγές που όοολα αυτά δημιουργούν, ειδικά, στον ψυχισμό της γυναίκας όταν και αν τα βιώσει.

Η πλάκα είναι πως όταν θαυμάζεις κάποιον δεν σε ενδιαφέρει να είσαι μαζί του γιατί τον έχεις ψηλά και δεν έχεις απαιτήσεις, επειδή απλά τον έχεις τοποθετήσει σε θέση θεϊκή. Και αν αυτό είναι αμοιβαίο θα ισχύει και τούμπαλιν, δεν θα έχει ο άλλος απαιτήσεις από εσένα, ούτε θα έχει την ανάγκη σου. Οπότε αν τύχει και υπάρξει ποτέ κάτι τέτοιο στη ζωή σου θα είναι ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΗ μόνο λόγω της ύπαρξης του άλλου. Και για να μπορεί κανείς να είναι άνθρωπος σε τέτοια κατάσταση πρέπει να είναι κοινωνός του καθαρού ορθού λόγου κατά Καντ, όχι ξόμπλι, ούτε εγωπαθές ζώον, που θεωρεί ότι το σεξ είναι σαν το φαγητό,το νερό και τον ύπνο και ότι πρέπει να γίνεται δέκα φορές την βδομάδα.

Έννοιες τεράστιες πως να χωρέσουν διανοητικά ή διαισθητικά στα μυαλά των τόσο μικρών ανθρώπων που είναι η πλειοψηφία.

Ορίστε, τα είπα!

Τί σημαίνει ἔρωτας!!!

Εξωπραγματικός

Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε τι κρύβεται πίσω από τα πράγματα, όσο είμαστε μπροστά στα πράγματα (πόσο μάλλον όταν είμαστε τα πράγματα, Res –και είναι ψέμα ότι ξέρουν τι συμβαίνει αυτοί που είναι μέσα στα πράγματα).

Κρυφά μέσα στη νύχτα τα νοήματα σέρνονται μέσα στις σκιές και φτερουγίζουν πάνω από τις λάμπες των δρόμων, τα δέντρα ψιθυρίζουν μαζί με τον άνεμο σε μια γλώσσα που δεν ξέρει κανείς, φως από τα άστρα καταφτάνει απαρατήρητο (έπειτα από ένα αμέτρητο διαστημικό ταξίδι) φωτίζει κάτι μικροσκοπικό που δεν το βλέπει κανένας, ανάμεσα μας αιωρούνται τα φαντάσματα των τηλεοπτικών εκπομπών ψάχνοντας για κεραίες.

Ηχητικά Simulacra (ήχοι που μοιάζουν με άλλους ήχους) ακούγονται συνεχώς στην πόλη (ή μήπως ο εγκέφαλός μας ακούει αυτό που θέλει να ακούσει μέσα στους ήχους; Ένας αυτοσχεδιαστικός ακροατής). Ηλεκτρική ενέργεια παντού, αλλά κανείς δεν τη νιώθει. Άνθρωποι που ταξιδεύουν έξω από το σώμα τους, αόρατοι. Εκατομμύρια όνειρα μέσα στη νύχτα, The Inner Television, το καθένα το βλέπει μόνο ένας.

Αιθέρια όντα που ζουν μέσα στους καθρέφτες, μέσα στους πίνακες, μέσα στις οθόνες. Μνήμες που ξεχάσαμε, κανείς δεν τις θυμάται. Ο καθένας μας είναι ένα νεκροταφείο πληροφοριών. Στα πεζοδρόμια ίχνη πάνω σε ίχνη πάνω σε ίχνη. Απαρατήρητα βλέμματα πίσω από παράθυρα κοιτούν έξω παντού στα πάντα.

Ο κόσμος δεν είναι γλυκός. Υπάρχει όμως αυτό το μυστικό σύνθημα: Εκεί που υπάρχει Μέλι, υπάρχουν Μέλισσες.

Είναι καταπληκτικό το ότι τα πάντα γύρω μου (τα πάντα) συνδέονται με τον εαυτό μου. Όλα σημαίνουν κάτι για μένα. Ζω μέσα σε αυτόν τον τιτάνιο συσχετισμό. Αν ο εαυτός μου συσχετίζεται με τα πάντα που γνωρίζω, θυμάμαι, αναγνωρίζω, αντιλαμβάνομαι, παρατηρώ, συλλογίζομαι –τότε ποιος είναι στ’ αλήθεια ο εαυτός μου;

Ο συγγραφέας Γκυ Ντε Μωπασάν κάποτε μπήκε μέσα στο σπίτι του και βρήκε τον εαυτό του να τον περιμένει στην πολυθρόνα δίπλα στο τζάκι. Είναι αληθινό περιστατικό. Άλλωστε, όλα τα περιστατικά είναι αληθινά, ακόμη και αυτά που φανταστήκαμε ότι είναι, αφού προκύπτουν από τους συσχετισμούς άλλων αληθινών περιστατικών –αν κόψεις ένα λουλούδι σε μικρά κομματάκια και φτιάξεις κάτι άλλο με αυτά, αυτό δεν θα είναι πάλι το λουλούδι;

Αν γύρω μας τα πράγματα επαναλαμβάνονται ξανά και ξανά, υπάρχει άραγε κανείς που να το προσέχει όλο αυτό;

Τον 3ο αιώνα π.κ.ε. ο φιλόσοφος Εύδημος γράφει: «Αν πιστέψουμε τους Πυθαγόρειους, τα ίδια πράγματα αναπαράγονται με κάθε ακρίβεια και με κάθε λεπτομέρεια, ξανά και ξανά. Κι εσείς θα ξαναβρεθείτε μαζί μου και θα σάς επαναλάβω αυτήν την θεωρία, και το χέρι μου θα ξαναπαίξει με τούτο το ραβδί πάνω στο χώμα, και ούτω καθ’ εξής, ξανά και ξανά.»

Την κεντρική ιδέα, ο Σοπενχάουερ τη διατυπώνει ήδη από το 1843: «Το γιγνώσκον υποκείμενο δεν είναι γνωστό ως γιγνώσκον, γιατί τότε θα ήταν το αντικείμενο γνώσης ενός άλλου γιγνόσκωντος υποκειμένου, κι εκείνο, με τη σειρά του, ενός άλλου, κι ενός άλλου.» (Die Welt Als Wille Und Vorstellung, Β τόμος, κεφ. 19).

Ο Λάιμπνιτς είχε γράψει: «Αν το πνεύμα έπρεπε να ξανασκέφτεται την κάθε σκέψη του, θα αρκούσε να αντιληφθεί μια αίσθηση, για να την σκεφτεί, και για να σκεφτεί ύστερα την σκέψη, κι ύστερα την σκέψη της σκέψης, και ούτω καθεξής επ’ άπειρον.»

Μου φέρνει στον νου και τον Μπέρτραντ Ράσελ (The Analysis of Mind, 1921), που προτείνει πως ο πλανήτης έχει δημιουργηθεί πριν από λίγα λεπτά, κατοικημένος από μια ανθρωπότητα που «θυμάται» ένα απατηλό παρελθόν.

Δεν ξέρω αν οι πόλεμοι ή τα αντίθετα φιλοσοφικά ή κοινωνικά ρεύματα δημιουργούνται από αντίπαλες παρατάξεις Χρονοταξιδιωτών, που προσπαθούν να επιβάλλουν ο καθένας τη δική του άποψη στην εξέλιξη των γεγονότων και των ιδεών της ανθρωπότητας. Ομάδες ανθρώπων που έχουν την αποστολή να τροποποιήσουν το Παρελθόν, για να μεταβάλουν το Μέλλον, όπως θα συμφέρει σε ένα χωροχρονικό κέντρο εξουσίας ή στους επαναστάτες εναντίον του. Ομάδες αντίστασης που προσπαθούν να τους αποτρέψουν να το πετύχουν.

Ο Ναύαρχος Μπερντ, στο πρώτο ταξίδι του με αεροπλάνο πάνω από τον Νότιο Πόλο, άκουγε στον ασύρματο τον εαυτό του να μιλάει στον ασύρματο έναν μήνα πριν.

Δεν είναι λίγοι εκείνοι οι συγγραφείς που έχουν διατυπώσει την άποψη ότι ζούμε μέσα σε ένα βιβλίο. (Την ιδέα νομίζω την εξέφρασε πρώτος ο Όμηρος, ότι όλα γίνονται για να καταλήξουν μέσα σε ένα βιβλίο –άλλωστε ο μεγάλος Τρωικός Πόλεμος υπάρχει πια μόνο μέσα σε ένα βιβλίο). Νιώθω κι εγώ ότι ζούμε μέσα σε ένα βιβλίο. Μας είναι άγνωστος ο Συγγραφέας του. Το Σύμπαν είναι μια βιβλιοθήκη, το ίδιο και ο νους μας. (Άλλωστε η λέξη Σύμπαν, Συν-Παν, εννοεί τα Πάντα Και Κάτι Παραπάνω από τα Πάντα –συν. Αυτή η λέξη είναι έτσι φτιαγμένη για να εννοεί και τα ράφια στα οποία είναι τοποθετημένα τα βιβλία αυτής της άπειρης βιβλιοθήκης, και, προφανώς, και τους βιβλιοθηκάριους).

Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να μάθουμε τι κρύβεται πίσω από τα πράγματα, αν δεν βγούμε έξω από τα πράγματα, δηλαδή έξω από την «πραγματικότητα» (την κατάσταση των πραγμάτων). Πρέπει να αποκτήσουμε αυτήν την υψηλή Εποπτεία.

Οι Υπερβόρειοι μετέδωσαν την γνώση για την ύπαρξη του Yggdrasil, του τιτάνιου ιερού δέντρου που ενώνει την Γη με τον Ουρανό και με τον Κάτω Κόσμο, έναν άξονα των πεδίων. Αγγελιαφόροι ανεβαίνουν και κατεβαίνουν από αυτήν την στήλη (κι υπάρχουν και κάποιοι που θέλουν να την κόψουν), αλλά και κάποιοι από εμάς, που από τα αρχαία ακόμη χρόνια έκαναν την ανακάλυψη πως «Ό,τι Είναι Πάνω Είναι και Κάτω».

Νοήματα πίσω από τις λέξεις. Άνθρωποι μέσα στους ανθρώπους. Εικόνες πάνω από τις εικόνες. Σήματα ανάμεσα στα μηνύματα. Όνειρα μέσα σε όνειρα. (Ένας Ονειρευτής ονειρεύεται το Όνειρο μέσα στο οποίο ονειρευόμαστε). Θα συνεχίσω να ταξιδεύω, να γράφω, να αισθάνομαι, να θυμάμαι τα πάντα, να αναζητώ τα μεγάλα μυστικά, να έρχομαι από μακριά και να πηγαίνω μακριά, για πάντα και για πάντα.

Κυκλοφορώ κι εγώ ανάμεσά σας. Ατενίζω τις μυστικές θέες που διαφαίνονται από συγκεκριμένα σημεία σε συγκεκριμένες ώρες της ημέρας ή της νύχτας. Ξέρω τις σημαδεμένες πόρτες. Βλέπω τις λάμπες των δρόμων που αναβοσβήνουν, η τάση αυξομειώνεται μαζί με κάποιους από τους περαστικούς διαβάτες, τα φανάρια που δεν λειτουργούν, τα κινητά τηλέφωνα που δεν έχουν σήμα σε συγκεκριμένα σημεία, τα φώτα στον ουρανό, τα σκάφη από αλλού που μας παρακολουθούν από ψηλά, βλέπω κάποιους μέσα στο πλήθος των δρόμων που δεν είναι σαν τους άλλους, με βλέπουν κι αυτοί.

Ξαναδιάβασα μια παραγραφούλα του Κάρλος Καστανέντα, όπου πριν χαθεί από εδώ, έγραφε: «Έχουμε χάσει την συνδιαλλαγή μας με τον κόσμο των θαυμάτων και την ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε αληθινά τον Εαυτό μας, το Σύμπαν και το Πεπρωμένο μας. Έχουμε ξεχάσει ότι είμαστε μοναχικά όντα που ταξιδεύουμε στο Άγνωστο, περικυκλωμένοι από το Άπειρο»

Πιστεύω ότι πρέπει να βρισκόμαστε σε μία συνεχή ρήξη με το Οικείο, και να εξερευνούμε το Άγνωστο, αναζητώντας γύρω μας προεκτάσεις της πραγματικότητας, προεκτείνοντας έτσι τον εαυτό μας. Πιστεύω ακράδαντα ότι θα τα καταφέρουμε.

Είναι πολύ λίγοι εκείνοι που ξέρουν να σκέφτονται πραγματικά

Είναι πολύ ενδιαφέρον, ξέρετε, ν’ ανακαλύψει κανείς τι είναι μάθηση. Μαθαίνουμε από κάποιο βιβλίο ή από κάποιο δάσκαλο μαθηματικά, γεωγραφία, ιστορία- μαθαίνουμε πού βρίσκονται το Λονδίνο, η Μόσχα ή η Νέα Υόρκη- μαθαίνουμε πώς λειτουργεί κάποιο μηχάνημα, πώς χτίζουν τις φωλιές τους τα πουλιά και πώς φροντίζουν τα μικρά τους. Μαθαίνουμε μελετώντας και παρατηρώντας. Αυτός είναι ο ένας τρόπος μάθησης.

Υπάρχει, όμως, κι ένας άλλος τρόπος μάθησης: Η μάθηση που έρχεται μέσα από την εμπειρία. Όταν βλέπουμε ένα καΐκι στο ποτάμι, με τα πανιά του να καθρεφτίζονται στα ήσυχα νερά, αυτό δεν είναι μια εκπληκτική εμπειρία; Και τι συμβαίνει μετά; Το μυαλό μας αποθηκεύει αυτή την εμπειρία ακριβώς όπως αποθηκεύει τη γνώση, και το επόμενο απόγευμα πηγαίνουμε πάλι στο ίδιο μέρος για να δούμε το καΐκι, ελπίζοντας ότι θα νιώθουμε το ίδιο πράγμα – χαρά και γαλήνη, που έρχονται τόσο σπάνια στη ζωή μας. Έτσι, το μυαλό μας αποθηκεύει επιμελώς εμπειρίες, και αυτή η αποθήκευση εμπειριών με τη μορφή μνήμης είναι που δημιουργεί τη σκέψη, έτσι δεν είναι; Αυτό που ονομάζουμε σκέψη είναι αντίδραση της μνήμης.

Βλέπετε, είναι πολύ λίγοι εκείνοι που ξέρουν να σκέφτονται πραγματικά. Οι περισσότεροι από εμάς απλώς επαναλαμβάνουμε ό,τι έχουμε διαβάσει σε κάποιο βιβλίο ή ό,τι μας έχει πει κάποιος άλλος, ή η σκέψη μας είναι αποτέλεσμα της δικής μας πολύ περιορισμένης εμπειρίας. Ακόμη κι αν ταξιδέψουμε σε ολόκληρο τον κόσμο και αποκτήσουμε αμέτρητες εμπειρίες, ακόμη κι αν συναντήσουμε πολλούς διαφορετικούς ανθρώπους και ακούσουμε τι έχουν να μας πουν, ακόμη κι αν μελετήσουμε τα έθιμά τους, τη θρησκεία τους, τις συνήθειές τους, εκείνο που θα συγκρατήσουμε θα είναι η ανάμνηση όλων αυτών, στην οποία βασίζεται αυτό που ονομάζουμε σκέψη. Συγκρίνουμε, κατακρίνουμε, επιλέγουμε, και από αυτή τη διαδικασία ελπίζουμε να βρούμε κάποια λογική στάση ζωής. Αλλά αυτού του είδους οι σκέψεις είναι πολύ περιορισμένες, είναι κλεισμένες μέσα σε μια πολύ μικρή περιοχή. Έχουμε κάποια εμπειρία, όπως όταν βλέπουμε μια βάρκα στο ποτάμι ή μια χωριάτισσα που κουβαλάει ένα βαρύ φορτίο, όλες αυτές οι εμπειρίες είναι εκεί, μπροστά στα μάτια μας, αλλά είμαστε τόσο αναίσθητοι που δεν μπαίνουν βαθιά μέσα μας για να ωριμάσουν. Αλλά μόνο μέσα από την ευαισθησία για τα πάντα γύρω μας μπορεί ν’ αρχίσει να υπάρχει ένας διαφορετικός τρόπος σκέψης που δεν θα είναι περιορισμένος από τη διαμόρφωσή μας.

Αν προσκολληθείτε σε κάποια θρησκεία ή σε μια ιδεολογία, θα βλέπετε τα πάντα μέσα από το πρίσμα των αντίστοιχων πιστεύω ή παραδόσεων και δεν θα έχετε καμία επαφή με την πραγματικότητα. Έχετε προσέξει ποτέ τις γυναίκες του γειτονικού χωρίου την ώρα που κουβαλάνε κάποιο βαρύ φορτίο στο κεφάλι τους για να το πάνε στην πόλη; Όταν το κάνετε, τι συμβαίνει μέσα σας, τι νιώθετε; Ή εκείνο που συμβαίνει είναι ότι έχετε δει αυτές τις γυναίκες τόσο πολλές φορές που δεν νιώθετε τίποτα πια, επειδή απλώς έχετε συνηθίσει το θέαμα; Αλλά ακόμη κι όταν παρατηρείτε κάτι για πρώτη φορά, τι συμβαίνει; Αυτομάτως ερμηνεύετε αυτό που βλέπετε σύμφωνα με τα πιστεύω σας, έτσι δεν είναι; Βιώνετε αυτό που βλέπετε σύμφωνα με τις ιδέες στις οποίες πιστεύετε, είστε κομμουνιστής, σοσιαλιστής, καπιταλιστής ή οτιδήποτε άλλο σε “-ιστής”. Αντιθέτως, αν δεν είστε τίποτε από όλα αυτά κι έτσι δεν αντιλαμβάνεστε την πραγματικότητα μέσα από κάποιο φίλτρο ιδεών ή πιστεύω, αλλά έχετε πραγματικά άμεση επαφή με αυτή, τότε θα δείτε τι εξαιρετική σχέση υπάρχει ανάμεσα σε εσάς και σε ό,τι παρατηρείτε. Αν δεν είσαι προκατειλημμένος και είσαι ανοιχτός σε όλα, τότε τα πάντα γύρω σου αποκτούν εξαιρετικό ενδιαφέρον, είναι απίστευτα ζωντανά.

Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό, όσο είναι νέος κανείς, να παρατηρεί τα πάντα: τη βάρκα που κυλάει στο ποτάμι, το τρένο που περνάει, τη γυναίκα που κουβαλάει κάποιο βαρύ φορτίο, την αναίδεια του πλούσιου, την υπεροψία των υπουργών, των «μεγάλων», εκείνων που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Πρέπει απλώς να παρατηρείς χωρίς να κάνεις κριτική, επειδή από τη στιγμή που κάνεις κριτική παύεις να έχεις επαφή με τους άλλους, έχεις ήδη σηκώσει έναν τοίχο ανάμεσα σε σένα και σ’ εκείνους. Αν όμως παρατηρείς απλώς, τότε έχεις άμεση επαφή με τους ανθρώπους και με τα πράγματα. Αν μπορείς να παρατηρείς διαρκώς, με οξυδέρκεια, αλλά χωρίς να κρίνεις, χωρίς να βγάζεις συμπεράσματα, θα ανακαλύψεις ότι η σκέψη σου θα γίνει εντυπωσιακά ακριβής. Τότε δεν σταματάς να μαθαίνεις.

Παντού γύρω σας υπάρχουν η γέννηση και ο θάνατος, το κυνήγι του χρήματος, κάποιας θέσης, της εξουσίας, όλα αυτά τα πράγματα που εμείς ονομάζουμε ζωή. Αναρωτιέστε καμιά φορά, ακόμη κι εσείς που είστε πολύ νέοι, για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά; Οι περισσότεροι από εμάς, βλέπετε, ζητάμε κάποια απάντηση, θέλουμε να μας πει κάποιος για ποιο λόγο γίνονται όλα αυτά, κι έτσι διαβάζουμε βιβλία -πολιτικά ή θρησκευτικά- ή περιμένουμε από κάποιον «φωτισμένο» να μας απαντήσει. Κανείς, όμως, δεν μπορεί να το κάνει αυτό, επειδή η ζωή δεν είναι κάτι που μπορεί να κατανοηθεί μέσα από κάποιο βιβλίο, ούτε μπορείς να βρεις το νόημά της ακολουθώντας κάποιον ή κάνοντας προσευχές. Εσείς κι εγώ πρέπει να την κατανοήσουμε από μόνοι μας, πράγμα που μπορούμε να κάνουμε μόνο αν είμαστε γεμάτοι ζωντάνια, πολύ σβέλτοι, προσεκτικοί, παρατηρητικοί, δείχνοντας ενδιαφέρον για τα πάντα γύρω μας, και τότε θα ανακαλύψουμε τι σημαίνει να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος.

Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι δυστυχισμένοι, και είναι δυστυχισμένοι επειδή δεν υπάρχει αγάπη στην καρδιά τους. Η αγάπη γεννιέται μέσα στην καρδιά σου όταν δεν υπάρχει τοίχος ανάμεσα σε σένα και τον άλλο- όταν τους ανθρώπους που συναντάς τους παρατηρείς χωρίς να τους κρίνεις· όταν κοιτάς μια βάρκα μ’ ανοιχτά πανιά να κυλάει στο ποτάμι και απλώς θαυμάζεις την ομορφιά της. Μην αφήνετε τις προκαταλήψεις σας να σας εμποδίζουν να παρατηρείτε τους ανθρώπους και όσα συμβαίνουν. Απλώς να παρατηρείτε, και θα ανακαλύψετε ότι με αυτού του είδους την απλή παρατήρηση, των δέντρων, των πουλιών, των ανθρώπων- που περπατάνε, που δουλεύουν, που χαμογελάνε, κάτι γίνεται μέσα σας. Χωρίς να γίνεται αυτό το εξαιρετικό πράγμα μέσα σας, χωρίς την εμφάνιση δηλαδή της αγάπης στην καρδιά σας, η ζωή έχει πολύ λίγη σημασία.

Χαλίλ Γκιμπράν – Χαρά και Λύπη

Μετά μια γυναίκα είπε, Μίλησέ μας για τη χαρά και τη λύπη.

Κι εκείνος απάντησε:

Η χαρά σας είναι η λύπη σας χωρίς μάσκα.

Και το ίδιο το πηγάδι από όπου ανεβαίνει το γέλιο σας πολλές φορές γεμίζει με τα δάκρυά σας.

Και πως αλλιώς μπορεί να είναι:

Όσο πιο βαθιά σκάβει στο είναι σας η λύπη, τόση περισσότερη χαρά μπορείτε να δεχθείτε.

Μήπως η κούπα που δέχεται το κρασί σας δεν είναι η ίδια εκείνη κούπα που κάηκε στο φούρνο του αγγειοπλάστη;

Και η φλογέρα που ησυχάζει το πνεύμα σας δεν είναι το ίδιο εκείνο ξύλο που τρυπήθηκε με μαχαίρια;

Όταν είσαι χαρούμενος, κοίταξε βαθιά μέσα στην καρδιά σου και θα δεις ότι μονάχα εκείνο που σου έχει δώσει λύπη είναι εκείνο που σου δίνει χαρά

Όταν είσαι λυπημένος, κοίταξε ξανά μέσα στην καρδιά σου , και θα δεις ότι πραγματικά κλαις για εκείνο που υπήρξε η χαρά σου.

Μερικοί από εσάς λέγουν, “Η χαρά είναι ανώτερη από τη λύπη” κι άλλοι λένε , “Όχι η λύπη είναι ανώτερη”.

Αλλά εγώ σας λέω , τα δύο αυτά είναι αχώριστα.

Έρχονται πάντα μαζί, κι όταν το ένα κάθεται μόνο του δίπλα σου στο τραπέζι, θυμήσου ότι το άλλο κοιμάται στο κρεββάτι σου.

Πραγματικά , ταλαντεύεστε σαν τους δίσκους της ζυγαριάς ανάμεσα στη λύπη σας και στη χαρά σας .

Και μόνο όταν είστε άδειοι από κάθε φορτίο , είστε ήρεμοι και ισορροπημένοι.

Αλλά όταν ο θησαυροφύλακας σας χρησιμοποιεί για να ζυγίσει το χρυσάφι και τ’ασήμι του, αναγκαστικά θ’ ανέβει ή θα κατέβει η χαρά σας ή η λύπη σας.

Kahlil Gibran – Ο προφήτης, Ο κήπος του προφήτη

Η Αρχαία Ελληνική Τέχνη και η Ακτινοβολία της

12.5. Αρχιτεκτονική: "Διορθώνουν" τον Παλάντιο


Στην εποχή του Λόγου (Διαφωτισμού) οι αρχιτέκτονες άρχισαν να μελετούν προσεκτικά τα μνημεία της Αρχαιότητας και να συνειδητοποιούν τη σημασία του στιλ, του ύφους και των ρυθμών, αφήνοντας στην άκρη τον Βιτρούβιο. Παλαιότερα πίστευαν πως οι κανόνες του Παλάντιο εξασφάλιζαν το σωστό στιλ για κομψά κτήρια. Τον 18ο αιώνα όμως πολλοί αρχίζουν να αμφισβητούν την ορθότητα των αρχών του Παλάντιο και μάλιστα προχωρούν μακρύτερα, με την επιλογή άλλων "ιστορικών" στιλ. 

Η ελευθερία επιλογής του στιλ ενισχύει τη συστηματική μελέτη του. Ανακαλύπτουν ότι πολλές εφαρμογές ή προτάσεις της Αναγέννησης στην αρχιτεκτονική δεν είχαν σχέση με κτήρια της κλασικής Ελλάδας, αλλά με κάποια ρωμαϊκά ερείπια. Αναπτύσσεται έτσι μια "αρχιτεκτονική" διαμάχη ανάμεσα στη Ρώμη και την Αθήνα, καθώς ανακαλύπτουν την Αθήνα του Περικλή, τους κλασικούς ναούς που γίνονται γνωστοί ταχύτατα χάρη στα χαρακτικά των περιηγητών και "διορθώνουν" τον Παλάντιο. Η Ελληνική αναβίωση (Greek revival) διαδίδεται παντού, ακόμη και στην Αμερική, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την οικία Τζέφερσον στο Μοντιτσέλο (1796), ή αμερικανικές τράπεζες που κτίζονται σε δωρικό ρυθμό (Φιλαδέλφεια). 

Στην Αγγλία επιβάλλεται κυρίως στη δεκαετία 1810-1820 με τον αρχιτέκτονα Τζον Σον και επίσης τους Ρόμπερτ Άνταμ, Τόμας Χόουπ, Τσαρλς Ρόμπερτ Κόκερελ, Τσαρλς Μπάρι, Τόμας Άλασον (μελέτησε την ένταση Ελληνικών κιόνων), Τζορτζ Λέντγουελ (αναστήλωσε τον Λέοντα της Χαιρώνειας) κ.ά., που δημιουργούν σημαντικά δημόσια κτήρια για την αγγλική αρχιτεκτονική του 19ου αιώνα. Οι αγγλικοί κήποι εξακολουθούν να έχουν πρότυπο τα τοπία του Λορέν (βλ. και παραπάνω). Το μπαρόκ και το ροκοκό ταυτίζονται με το στιλ των βασιλιάδων και των αρχόντων, ενώ οι άνθρωποι της Επανάστασης θέλουν να ταυτίζονται με τους πολίτες μιας νέας Αθήνας.

Ανθολόγιο Αττικής Πεζογραφίας

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, ΠΟΛΙΤΙΚΑ

ΑΡΙΣΤ Πολ 1291b30–1292a38

Τα είδη της δημοκρατίας

Στο τέλος του τρίτου βιβλίου έγινε λόγος για το πολίτευμα της βασιλείας, ενώ από το τέταρτο, στο οποίο ανήκει και το απόσπασμα που ακολουθεί, ξεκινά η εξέταση των δημοκρατικών και ολιγαρχικών πολιτευμάτων.


Δημοκρατία μὲν οὖν ἐστι πρώτη μὲν ἡ λεγομένη
μάλιστα κατὰ τὸ ἴσον. ἴσον γάρ φησιν ὁ νόμος ὁ τῆς
τοιαύτης δημοκρατίας τὸ μηδὲν μᾶλλον ὑπερέχειν τοὺς ἀπό-
ρους ἢ τοὺς εὐπόρους, μηδὲ κυρίους εἶναι ὁποτερουσοῦν, ἀλλ’
ὁμοίους ἀμφοτέρους. εἴπερ γὰρ ἐλευθερία μάλιστ’ ἔστιν ἐν δημο-
(35) κρατίᾳ, καθάπερ ὑπολαμβάνουσί τινες, καὶ ἰσότης, οὕτως
ἂν εἴη μάλιστα, κοινωνούντων ἁπάντων μάλιστα τῆς πολι-
τείας ὁμοίως. ἐπεὶ δὲ πλείων ὁ δῆμος, κύριον δὲ τὸ δόξαν
τοῖς πλείοσιν, ἀνάγκη δημοκρατίαν εἶναι ταύτην. ἓν μὲν οὖν
εἶδος δημοκρατίας τοῦτο· ἄλλο δὲ τὸ τὰς ἀρχὰς ἀπὸ τιμη-
(40) μάτων εἶναι, βραχέων δὲ τούτων ὄντων· δεῖ δὲ τῷ κτωμένῳ
ἐξουσίαν εἶναι μετέχειν καὶ τὸν ἀποβάλλοντα μὴ μετέχειν·
[1292a] ἕτερον εἶδος δημοκρατίας τὸ μετέχειν ἅπαντας τοὺς πολίτας
ὅσοι ἀνυπεύθυνοι, ἄρχειν δὲ τὸν νόμον· ἕτερον δὲ εἶδος δημο-
κρατίας τὸ παντὶ μετεῖναι τῶν ἀρχῶν, ἐὰν μόνον ᾖ πολί-
της, ἄρχειν δὲ τὸν νόμον· ἕτερον δὲ εἶδος δημοκρατίας τἆλλα
(5) μὲν εἶναι ταὐτά, κύριον δ’ εἶναι τὸ πλῆθος καὶ μὴ τὸν νό-
μον. τοῦτο δὲ γίνεται ὅταν τὰ ψηφίσματα κύρια ᾖ ἀλλὰ
μὴ ὁ νόμος· συμβαίνει δὲ τοῦτο διὰ τοὺς δημαγωγούς. ἐν
μὲν γὰρ ταῖς κατὰ νόμον δημοκρατουμέναις οὐ γίνεται δημα-
γωγός, ἀλλ’ οἱ βέλτιστοι τῶν πολιτῶν εἰσιν ἐν προεδρίᾳ·
(10) ὅπου δ’ οἱ νόμοι μή εἰσι κύριοι, ἐνταῦθα γίνονται δημαγω-
γοί. μόναρχος γὰρ ὁ δῆμος γίνεται, σύνθετος εἷς ἐκ πολ-
λῶν· οἱ γὰρ πολλοὶ κύριοί εἰσιν οὐχ ὡς ἕκαστος ἀλλὰ πάν-
τες. Ὅμηρος δὲ ποίαν λέγει οὐκ ἀγαθὸν εἶναι πολυκοιρανίην,
πότερον ταύτην ἢ ὅταν πλείους ὦσιν οἱ ἄρχοντες ὡς ἕκαστος,
(15) ἄδηλον. ὁ δ’ οὖν τοιοῦτος δῆμος, ἅτε μόναρχος ὤν, ζητεῖ μον-
αρχεῖν διὰ τὸ μὴ ἄρχεσθαι ὑπὸ νόμου, καὶ γίνεται δεσπο-
τικός, ὥστε οἱ κόλακες ἔντιμοι, καὶ ἔστιν ὁ τοιοῦτος δῆμος
ἀνάλογον τῶν μοναρχιῶν τῇ τυραννίδι. διὸ καὶ τὸ ἦθος τὸ
αὐτό, καὶ ἄμφω δεσποτικὰ τῶν βελτιόνων, καὶ τὰ ψηφί-
(20) σματα ὥσπερ ἐκεῖ τὰ ἐπιτάγματα, καὶ ὁ δημαγωγὸς
καὶ ὁ κόλαξ οἱ αὐτοὶ καὶ ἀνάλογον. καὶ μάλιστα δ’ ἑκάτε-
ροι παρ’ ἑκατέροις ἰσχύουσιν, οἱ μὲν κόλακες παρὰ τοῖς τυράν-
νοις, οἱ δὲ δημαγωγοὶ παρὰ τοῖς δήμοις τοῖς τοιούτοις. αἴτιοι
δέ εἰσι τοῦ εἶναι τὰ ψηφίσματα κύρια ἀλλὰ μὴ τοὺς νόμους
(25) οὗτοι, πάντα ἀνάγοντες εἰς τὸν δῆμον· συμβαίνει γὰρ αὐτοῖς
γίνεσθαι μεγάλοις διὰ τὸ τὸν μὲν δῆμον πάντων εἶναι κύ-
ριον, τῆς δὲ τοῦ δήμου δόξης τούτους· πείθεται γὰρ τὸ πλῆθος
τούτοις. ἔτι δ’ οἱ ταῖς ἀρχαῖς ἐγκαλοῦντες τὸν δῆμόν φασι
δεῖν κρίνειν, ὁ δὲ ἀσμένως δέχεται τὴν πρόκλησιν· ὥστε κατα-
(30) λύονται πᾶσαι αἱ ἀρχαί. εὐλόγως δὲ ἂν δόξειεν ἐπιτιμᾶν
ὁ φάσκων τὴν τοιαύτην εἶναι δημοκρατίαν οὐ πολιτείαν.
ὅπου γὰρ μὴ νόμοι ἄρχουσιν, οὐκ ἔστι πολιτεία. δεῖ γὰρ τὸν
μὲν νόμον ἄρχειν πάντων <τῶν καθόλου>, τῶν δὲ καθ’ ἕκαστα τὰς
ἀρχάς, καὶ ταύτην πολιτείαν κρίνειν. ὥστ’ εἴπερ ἐστὶ δημοκρατία
(35) μία τῶν πολιτειῶν, φανερὸν ὡς ἡ τοιαύτη κατάστασις, ἐν ᾗ ψηφί-
σμασι πάντα διοικεῖται, οὐδὲ δημοκρατία κυρίως· οὐθὲν
γὰρ ἐνδέχεται ψήφισμα εἶναι καθόλου. τὰ μὲν οὖν τῆς δημο-
κρατίας εἴδη διωρίσθω τὸν τρόπον τοῦτον.

***
Το πρώτον λοιπόν είδος της δημοκρατίας είναι το λαμβάνον τούτο το όνομα εν αναφορά κυρίως προς την ισότητα. Διότι ο θεμελιώδης νόμος της τοιαύτης δημοκρατίας ορίζει ως ισότητα το πολιτικόν εκείνο καθεστώς καθ' ο δεν υπερέχουν των άλλων οι άποροι ή οι εύποροι, ουδέ κυρίαρχος είναι η μία ή η άλλη τάξις, αλλ' αμφότεραι ομοίως έχουν· ((είναι δε τούτο το ακραιφνέστερον είδος της δημοκρατίας)), διότι, (35) εάν βεβαίως, ως τίνες νομίζουν, η ελευθερία και η ισότης κατ' εξοχήν εν τη δημοκρατία υφίστανται, τα μάλιστα τούτο θα επραγματοποιείτο διά της μετά των αυτών δικαιωμάτων συμμετοχής απάντων εις την διακυβέρνησιν των κοινών. Επειδή δε ο δήμος αποτελεί την πλειονότητα, επικρατεί δε η άποψις της πλειονότητος, κατ' ανάγκην το πολίτευμα τούτο είναι δημοκρατία. Έν επίσης είδος δημοκρατίας είναι τούτο: το καθ' ο οι πολίται δικαιούνται εις την ανάληψιν πολιτικών αξιωμάτων βάσει εισοδήματος, (40) εις μικρόν ποσόν οριζομένου· πρέπει όμως και πας ο αποκτών το εισόδημα τούτο να μετέχη εφεξής του κοινού έναντι της πολιτείας δικαιώματος, ως και πας ο αποβάλλων το εισόδημα να αποκλείεται του δικαιώματος. [1292a] Έτερον είτα είδος δημοκρατίας είναι το καθ' ο άπαντες οι πολίται, εκτός των δοσιλόγων, δικαιούνται εις ανάληψιν πολιτικών αξιωμάτων, άρχει δε ο νόμος· έτερον δε το καθ' ο οιοσδήποτε, αρκεί μόνον να είναι εγγεγραμμένος πολίτης, δικαιούται εις ανάληψιν πολιτικού αξιώματος, άρχει δε και ενταύθα ο νόμος. Έτερον δε τέλος είδος δημοκρατίας είναι το κατά τα άλλα (5) μεν τα αυτά, α και τα ανωτέρω, παρέχον δικαιώματα, κυρίαρχος όμως είναι ουχί ο νόμος, αλλ' η πλειονότης, όπερ συμβαίνει όταν κυρίαρχον δύναμιν έχουν τα ψηφίσματα και ουχί ο νόμος. Τούτο δε συμβαίνει εξ αιτίας των δημαγωγών. Διότι εις τας κατά νόμον δημοκρατουμένας πόλεις δεν αναφύεται δημαγωγός, αλλ' οι βέλτιστοι των πολιτών προΐστανται της πόλεως· (10) όπου όμως κυρίαρχοι δεν είναι οι νόμοι, εκεί και οι δημαγωγοί αναφύονται· διότι ο δήμος σύνθετος εκ των πολλών είς γίνεται μονάρχης, επειδή οι πολλοί, ουχί κατ' άτομον, αλλ' ως σύνολον είναι κυρίαρχοι. Ποίαν δε πολυαρχίαν ο Όμηρος εννοεί, λέγων ότι δεν είναι ωφέλιμος, ταύτην ή την συνύπαρξιν πλειόνων αρχόντων αυτοτελών, (15) άδηλον είναι. Ο τοιούτος λοιπόν δήμος, ως εάν ήτο μονάρχης, επιζητεί να ασκή μοναρχικήν εξουσίαν, λόγω του ότι υπ' ουδενός άρχεται νόμου, και αποβαίνει ούτω δεσποτικός· εύλογον λοιπόν να απολαύουν παρ' αυτώ τιμήν και οι κόλακες. Είναι δε η δημοκρατία του είδους αυτού ανάλογος προς τον τυραννικόν τύπον της μοναρχίας, διότι και το ήθος το αυτό είναι, και αμφότερα τα πολιτεύματα ταύτα δυναστευτικά προς τους επιφανεστέρους των πολιτών καθίστανται, (20) και τα ψηφίσματα ενταύθα είναι ό,τι εκεί τα διατάγματα, και ο δημαγωγός και ο κόλαξ το αυτό και αντίστοιχον, εκάτεροι δε παρ' εκατέρω κατ' εξοχήν μεγάλην διαθέτουν δύναμιν, οι μεν κόλακες παρά τοις τυράννοις, οι δε δημαγωγοί παρά τοις τοιούτοις δήμοις. Αίτιοι δε του να έχουν κυρίαρχον ισχύν τα ψηφίσματα και ουχί οι νόμοι, (25) είναι ούτοι, ανάγοντες εις την κρίσιν του δήμου τα πάντα και συμβαίνει να γίνωνται ούτοι μεγάλοι την δύναμιν, διά τον λόγον ότι η μεν κρίσις του δήμου είναι πάντων κυρίαρχος, της του δήμου δε κρίσεως κυρίαρχοι ούτοι, επειδή πείθεται εις τούτους το πλήθος. Προσέτι δε όσοι εισάγουν κατά των αρχόντων κατηγορίας, αξιούν να δικάση ο δήμος· ούτος ασμένως δέχεται την πρόσκλησιν, (30) και ούτω πάσαι αι αρχαί καταλύονται. Εκ τούτων εύλογος δύναται να θεωρηθή η κατάκρισις του λέγοντος ότι ουδέ καν πολίτευμα είναι η τοιαύτη δημοκρατία. Πράγματι δε δεν υπάρχει πολίτευμα εκεί όπου οι νόμοι δεν άρχουν· διότι πάντων μεν πρέπει ο νόμος να άρχη, αι δημόσιαι αρχαί να κρίνουν επί των καθ' έκαστα, και ταύτην την τάξιν δύναται τις να αποκαλέση πολίτευμα. Συνεπώς είναι φανερόν ότι, εάν η δημοκρατία είναι (35) έν εκ των πολιτευμάτων, η τοιαύτη κατάστασις των πολιτικών πραγμάτων, εν η τα πάντα διά ψηφισμάτων διοικούνται, δεν είναι, εν τη κυρία της λέξεως εννοία, δημοκρατία, καθόσον ουδέν ψήφισμα είναι δυνατόν να έχη καθολικόν, οίον το του νόμου, κύρος. Κατά τον τρόπον λοιπόν τούτον καθωρίσθησαν τα της δημοκρατίας είδη.