Τετάρτη 4 Μαΐου 2016

Ανθολογία Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας, ΕΛΛΗΝΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ, ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ, ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ Ο ΑΛΙΚΑΡΝΑΣΣΕΥΣ - Λυσίας 18

Η αφηγηματική τέχνη του Λυσία

Ο Διονύσιος ο Αλικαρνασσέας υπήρξε ιστοριογράφος και ρητοροδιδάσκαλος που δίδαξε πάνω από 20 χρόνια στη Ρώμη (30-8 π.Χ.). Είναι πρωτίστως γνωστός ως κριτικός της λογοτεχνίας. Το πιο πρωτότυπο από τα κριτικά του δοκίμια θεωρείται το Περὶ σύνθεσεως ὀνομάτων, όπου συζητούνται οι αρχές βάσει των οποίων συνδυάζονται (συντάσσονται , συντίθενται) οι λέξεις στον ποιητικό και τον πεζό λόγο και η σημασία του συνδυασμού αυτού για το τελικό αποτέλεσμα. Ανάμεσα σε άλλα έργα, ο Διονύσιος έγραψε και δοκίμια για μεμονωμένους ρήτορες, από τα οποία σώζονται τα αφιερωμένα στον Λυσία, τον Ισοκράτη, τον Ισαίο και τον Δημοσθένη, που για τον αττικιστή Διονύσιο αποτελεί το αδιαφιλονίκητο πρότυπο. Στα συγκεκριμένα δοκίμια το έργο των ρητόρων εξετάζεται με τρόπο σχηματικό, όμως συχνά οι παρατηρήσεις που περιέχονται προδίδουν οξυδέρκεια και ευαισθησία και αποδεικνύουν ότι ο Διονύσιος ήταν άριστος γνώστης του ύφους.

Το παρατιθέμενο απόσπασμα προέρχεται από το δοκίμιο για τον Λυσία, και ειδικότερα από την ενότητα που αναφέρεται στην διήγηση του ρητορικού λόγου. Ο Διονύσιος, αν και ψέγει για κάποια άλλα πράγματα τον ρήτορα, τον θεωρεί ασυναγώνιστο στη διήγηση. (Λαμπρό δείγμα της τέχνης του Λυσία παρέχει το Κείμενο: Ὑπὲρ τοῦ Ἐρατοσθένους φόνου ἀπολογία).

Λυσίας 18

ἐν δὲ τῷ διηγεῖσθαι τὰ πράγματα, ὅπερ οἶμαι μέρος πλείστης δεῖται φροντίδος καὶ φυλακῆς, ἀναμφιλόγως ἡγοῦμαι κράτιστον αὐτὸν εἶναι πάντων ῥητόρων, ὅρον τε καὶ κανόνα τῆς ἰδέας ταύτης αὐτὸν ἀποφαίνομαι. οἴομαι δὲ καὶ τὰς τέχνας τῶν λόγων, ἐν αἷς εἴρηταί ‹τι› περὶ διηγήσεως ἀξιόλογον, οὐκ ἐξ ἄλλων τινῶν μᾶλλον ἢ τῶν ὑπὸ Λυσίου γραφεισῶν εἰληφέναι τὰ παραγγέλματα καὶ τὰς ἀφορμάς. καὶ γὰρ τὸ σύντομον μάλιστα αὗται ἔχουσιν αἱ διηγήσεις καὶ τὸ σαφὲς ἡδεῖαί τέ εἰσιν ὡς οὐχ ἕτεραι καὶ πιθαναὶ καὶ τὴν πίστιν ἅμα λεληθότως συνεπιφέρουσιν, ὥστε μὴ ῥᾴδιον εἶναι μήθ᾽ ὅλην διήγησιν μηδεμίαν μήτε μέρος αὐτῆς ψευδὲς ἢ ἀπίθανον εὑρεθῆναι· τοσαύτην ἔχει πειθὼ καὶ ἀφροδίτην τὰ λεγόμενα καὶ οὕτως λανθάνει τοὺς ἀκούοντας εἴτ᾽ ἀληθῆ ὄντα εἴτε πεπλασμένα. ὥσθ᾽ ὅπερ Ὅμηρος ἐπαινῶν τὸν Ὀδυσσέα ὡς πιθανὸν εἰπεῖν καὶ πλάσασθαι τὰ μὴ γενόμενα εἴρηκε, τοῦτό μοι δοκεῖ κἂν ἐπὶ Λυσίου τις εἰπεῖν·
εἶσκεν ψεύδεα πολλὰ λέγων ἐτύμοισιν ὁμοῖα.
πᾶσί τε καὶ παντὸς μάλιστα τοῦτο παρεκελευσαίμην ‹ἂν› ἀσκεῖν τὸ μέρος ἐν τοῖς Λυσίου παραδείγμασι ποιουμένους τὰς γυμνασίας. κράτιστα γὰρ ‹ἂν› ἀποδείξαιτο ταύτην τὴν ἰδέαν ὁ μάλιστα τοῦτον τὸν ἄνδρα μιμησάμενος.

***
[18] Στη διήγηση των γεγονότων, το μέρος που απαιτεί, πιστεύω, στο μέγιστο βαθμό σκέψη και προσοχή, θεωρώ ότι αυτός είναι αδιαφιλονίκητα ο κράτιστος όλων των ρητόρων και τον αναγορεύω μέτρο και πρότυπο σ᾽ αυτό το είδος ρητορικής. Νομίζω μάλιστα ότι και τα εγχειρίδια ρητορικής, που έχουν να πουν κάτι αξιόλογο για την διήγηση, αντλούν τα διδάγματα και το υλικό τους από τις διηγήσεις του Λυσία κυρίως, και όχι από κάποιες άλλες. Τις διηγήσεις αυτές τις χαρακτηρίζει η συντομία και η σαφήνεια στον ύψιστο βαθμό, ενώ παράλληλα ασκούν απαράμιλλη γοητεία και είναι πειστικές· την πειθώ μάλιστα την επιτυγχάνουν εμμέσως και ανεπαισθήτως, με συνέπεια να μην είναι δυνατό ούτε διήγηση ολόκληρη ούτε ένα μέρος της να αποδειχθεί φτιαχτό ή μη πειστικό. Τέτοια δύναμη πειθούς και τόση χάρη έχουν τα εξιστορούμενα και τόσο πολύ δεν συνειδητοποιούν οι ακροατές αν είναι αληθινά η φανταστικά. Συνοψίζοντας: αυτό που είπε ο Όμηρος, εγκωμιάζοντας τον Οδυσσέα για την πειστικότητά του όταν μιλούσε και όταν, προσποιούμενος, παρουσίαζε ως γεγονότα πράγματα που δεν είχαν γίνει, αυτό, νομίζω, θα μπορούσε να το πει κάποιος και για τον Λυσία:
έλεγε πολλά ψέματα που έμοιαζαν με αλήθεια.1
Και θα συνιστούσα σε όλους πρωτίστως τούτο το μέρος του ρητορικού λόγου να επιλέγουν, όταν ασκούνται με παραδείγματα από τον Λυσία. Γιατί το άριστο στο συγκεκριμένο είδος ρητορικής θα το πετύχει εκείνος που θα μιμηθεί πιστότατα αυτόν τον άνδρα.
-------------------
1 Οδύσσεια τ 203.

Ξανθίππη, το βάσανο του Σωκράτη

«Αν βρεις μια καλή σύζυγο θα είσαι ευτυχισμένος. Αν όχι, θα γίνεις φιλόσοφος.», είχε πει ο Σωκράτης, ο διάσημος φιλόσοφος, και σύμφωνα με τις μαρτυρίες των συγχρόνων του, το συμπέρασμα αυτό προέκυψε από την προσωπική του εμπειρία. Η σύζυγος του Σωκράτη, η Ξανθίππη, ήταν μία γυναίκα που δεν άφησε καλές εντυπώσεις, σήμερα όμως μπορούμε να εξετάσουμε τη σχέση του παράξενου αυτού ζεύγους με την καθαρή ματιά που μας εξασφαλίζει η χρονική απόσταση. Άραγε ήταν ο εκρηκτικός χαρακτήρας της Ξανθίππης που οδήγησε τον Σωκράτη στη φιλοσοφία ή μήπως η αφοσίωση του Σωκράτη στη φιλοσοφία καθόρισε τον χαρακτήρα της συζύγου του;
Ποια ήταν η Ξανθίππη
Σε αντίθεση με τον σύζυγό της, ο οποίος ήταν απλώς ο γιος ενός λιθοξόου και μιας μαίας, έχουμε λόγους να πιστεύουμε πως η Ξανθίππη καταγόταν από αριστοκρατική οικογένεια της Αθήνας. Έχουμε δύο σημαντικά στοιχεία που υποστηρίζουν αυτή την υπόθεση:
Πρώτον, το όνομά της είναι ο θηλυκός τύπος της λέξης που σημαίνει «ξανθός ίππος», και ονόματα με περιεχόμενο που παραπέμπει σε άλογα έδιναν στα παιδιά τους εκείνοι που είχαν την οικονομική άνεση να ασχοληθούν με το ακριβό χόμπι της ιππασίας. Δεύτερον, ο πρωτότοκος γιος του ζευγαριού δεν πήρε το όνομα του παππού από τη μεριά του πατέρα, όπως ήταν (και είναι ακόμα και σήμερα) η συνήθεια στην Ελλάδα. Ονομάστηκε Λαμπροκλής (= λαμπερή δόξα), που είναι επίσης αριστοκρατικό όνομα και ίσως έτσι να ονομαζόταν ο πατέρας της Ξανθίππης. Το όνομα του πατέρα του Σωκράτη (Σωφρονίσκος) δόθηκε στον δεύτερο γιο, κάτι που θα ήταν πραγματικά περίεργο, αν η Ξανθίππη δεν ήταν αριστοκρατικής καταγωγής ή τουλάχιστον ανώτερης τάξης από αυτή του Σωκράτη.
Ο Λαμπροκλής εμφανίζεται σε κείμενο του Ξενοφώντα να παραπονιέται για τη μητέρα του, πως είναι τόσο δύστροπη που κανείς δεν μπορεί να την υποφέρει. Ο Πλάτων μας την παρουσιάζει σε μία πολύ δύσκολη στιγμή της, όταν επισκέπτεται στη φυλακή τον Σωκράτη, λίγο πριν εκτελεστεί. Μόλις ήρθαν οι φίλοι του Σωκράτη, η Ξανθίππη κρατώντας τον έναν της γιο στην αγκαλιά, άρχισε να ξεφωνίζει και να μοιρολογεί «Σωκράτη, για τελευταία φορά τώρα θα σε χαιρετίσουν οι φίλοι σου κι εσύ εκείνους». Ο Σωκράτης ζήτησε να την πάει κάποιος στο σπίτι, κι εκείνη ξέσπασε σ’ έναν σπαρακτικό θρήνο χτυπώντας τον εαυτό της και ουρλιάζοντας, καθώς την απομάκρυναν από κοντά του. Είχαν δίκιο όμως εκείνοι που την αποκαλούσαν δύστροπη και υστερική ή μήπως η κακή φήμη που απέκτησε την αδικεί;
Επειδή θέλουμε να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας πως η υπερβολή στον θρήνο δεν ήταν ιδιοτροπία της Ξανθίππης. Οι γυναίκες της αρχαίας Ελλάδας θρηνούσαν με ξέφρενο τρόπο, προσπαθώντας να μοιραστούν τη δυστυχία με το αγαπημένο τους πρόσωπο που πέθαινε ή είχε πεθάνει. Ο συγγραφέας Λουκιανός αναφέρει πως οι συγγενείς και οι φίλοι του νεκρού περιέρχονταν σε τόσο κακή κατάσταση, ώστε λυπόταν κανείς περισσότερο τους ζωντανούς από τους νεκρούς: έκλαιγαν με λυγμούς, τραβούσαν τα μαλλιά τους, χτυπούσαν το κεφάλι και το στήθος τους. Έσκιζαν με τα ίδια τους τα νύχια τα μάγουλά τους… Όσο για τα παράπονα του Λαμπροκλή, ο οποίος ήταν έφηβος, δεν διαφέρουν και τόσο από τα παράπονα κάθε έφηβου από τότε μέχρι σήμερα.
Η Ξανθίππη, λοιπόν, ήταν μία νεαρή αριστοκράτισσα, που για κάποιον λόγο παντρεύτηκε έναν φτωχό, ιδιοφυή φιλόσοφο, τον οποίο πιθανότατα δεν επέλεξε η ίδια, αφού εκείνη την εποχή, οι γυναίκες δεν αποφάσιζαν για την τύχη τους. Ο τρόπος που θρήνησε τον άντρα της μας δείχνει ότι τον αγαπούσε, αλλά είναι βέβαιο πως ο γάμος της δεν ήταν παραμυθένιος.
Ο Σωκράτης ως σύζυγος και πατέρας
Ο φτωχός Σωκράτης παντρεύτηκε σε μεγάλη ηλικία. Γνωρίζουμε ότι απέκτησε τον πρώτο του γιο σε ηλικία 55 ετών, οπότε, μπορούμε να υποθέσουμε πως ήταν τουλάχιστον τριάντα χρόνια μεγαλύτερος από τη σύζυγό του, δεδομένου ότι οι κοπέλες στην αρχαία Αθήνα παντρεύονταν σε νεαρή ηλικία. Εκτός από φτωχός, ο Σωκράτης ήταν επίσης πολύ άσχημος. Είχε πλακουτσωτή μύτη, παχιά χείλη και μάτια γουρλωτά. Οι σύγχρονοί του έλεγαν πως μοιάζει με Σάτυρο ή Σειληνό. Και αυτός ο φτωχός και άσχημος άνδρας είχε και κάτι αλλόκοτες συνήθειες.
Δεν έδινε καμία σημασία στις ανάγκες του σώματος. Ήταν ανθεκτικός στην πείνα, στη δίψα, στο κρύο, στο αλκοόλ. Φορούσε τον ίδιο χιτώνα χειμώνα – καλοκαίρι (ελπίζουμε πως τον έπλενε πότε – πότε), χόρευε ολομόναχος στο σπίτι του και αρκετές φορές, στεκόταν ακίνητος μέσα στη μέση του δρόμου για να διαλογιστεί, χωρίς να επικοινωνεί με το περιβάλλον. Αυτό του συνέβη ακόμα και στο στρατόπεδο, μία πολύ ζεστή καλοκαιρινή μέρα, την παραμονή μίας σημαντικής μάχης, όπου οι συμπολεμιστές του τον παρατηρούσαν να στέκεται ακίνητος ένα ολόκληρο εικοσιτετράωρο!
Αυτός ο παράξενος άνθρωπος είχε έναν και μόνο στόχο στη ζωή του: να βοηθήσει τους συμπατριώτες του να ανακαλύψουν τις αλήθειες που είχαν απωθημένες στα βάθη της ψυχής τους. Πίστευε πως η κακία γεννάται από την άγνοια, και πως, αν βοηθούσε τον συνομιλητή του να αποκτήσει την απαραίτητη γνώση, τότε θα αντιλαμβανόταν πως δεν τον συμφέρει να είναι κακός. «Κανείς δεν είναι κακός με τη θέλησή του», ισχυριζόταν, καθώς καταπολεμούσε την άγνοια. Αυτή η ευγενής δραστηριότητα θα έπρεπε, ίσως, να γεμίζει με υπερηφάνεια τη σύντροφό του, αν δεν δημιουργούσε πρακτικά προβλήματα. Και το «πρόβλημα» με τον Σωκράτη ήταν πως, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους δασκάλους της εποχής του, εκείνος δεν δεχόταν πληρωμή από τους μαθητές του. Η δραστηριότητα στην οποία είχε αφιερώσει κάθε λεπτό της ζωής του δεν του απέφερε κανένα οικονομικό όφελος. Αυτό ήταν σίγουρα ένα πρόβλημα για την Ξανθίππη και πηγή οικογενειακών καυγάδων.
Ωστόσο, ο Σωκράτης δεν αδιαφορούσε ούτε για τη γυναίκα του ούτε για τα παιδιά του. Όταν ο Λαμπροκλής του παραπονέθηκε για τη δυστροπία της μητέρας του, ο Σωκράτης αφιέρωσε χρόνο για να τον νουθετήσει. Αφού του περιέγραψε λεπτομερώς τους κόπους που κατέβαλε η μητέρα του για να τον μεγαλώσει, κατέληξε: «Αυτήν που σε φροντίζει όσο καλύτερα μπορεί, όταν αρρωσταίνεις, για να γίνεις καλά και για να μην σου λείψουν τα απαραίτητα, και που προσεύχεται στους θεούς και κάνει τάματα να σου δίνουν αγαθά, αυτήν λες ανυπόφορη;»
Ένα αταίριαστο, ταιριαστό ζευγάρι
Αν η Ξανθίππη ήταν μία συνηθισμένη κοπέλα της εποχής της, αν δεν την ενδιέφερε τίποτα περισσότερο από την ευημερία των παιδιών της και την υλική επάρκεια του νοικοκυριού της, τότε ο πατέρας της έκανε μία κακή επιλογή συζύγου για την κόρη του. Από την άλλη, αν ήταν στ΄αλήθεια δυστυχισμένη κοντά του, ο αθηναϊκός νόμος δεν την εμπόδιζε να τον χωρίσει. Δεν το έκανε όμως ούτε εκείνη ούτε ο Σωκράτης, κι έτσι μπορούμε να υποθέσουμε πως με κάποιον τρόπο η σχέση αυτή λειτουργούσε. Οι φίλοι του είχαν πάντα την απορία, γιατί να επιλέξει μία τέτοια αυταρχική γυναίκα, αυτός ο συνετός και μειλίχιος άνθρωπος. Μάλιστα ένας από αυτούς, ο Αντισθένης, τον ρώτησε ευθέως: «πώς ζεις με αυτή τη γυναίκα που χειρότερή της ούτε υπήρξε, ούτε υπάρχει ούτε θα υπάρξει;». Και ο Σωκράτης του απάντησε:
«Επειδή έχω επιλέξει ως έργο της ζωής μου να συναναστρέφομαι τους ανθρώπους, έχω την Ξανθίππη γνωρίζοντας πως, αν αυτήν μπορώ να υποφέρω, σίγουρα θα υποφέρω όλους τους άλλους ανθρώπους.»

Η θρασύτητα της αμάθειας

Είναι κατανοητό πως ό,τι δεν ξέρεις απλά δε σε απασχολεί. Αν ξέρεις όμως κάτι για ένα θέμα υπάρχουν δυο οδοί να ακολουθήσεις: είτε να μάθεις περισσότερο για αυτό, είτε να επαναπαυτείς στις πληροφορίες που έχεις, θεωρώντας πως είναι αρκετές.
 
Αυτή η ελλιπής πληροφόρηση είναι που διακρίνει τη σημερινή μας κοινωνία στο έπακρο. Η ημιμάθεια, οι «μισές γνώσεις», η τεμπελιά της αμάθειας. Γιατί σε έναν κόσμο ο οποίος κινείται πλέον με ψηφιακούς ρυθμούς, κανείς δεν έχει χρόνο για τίποτα - ούτε καν για σωστή ενημέρωση, πόσο μάλλον για εμπλουτισμό γνώσεων.
 
Μα το πρόβλημα δεν είναι μόνο το ότι αναθρέφουμε πια μια γενιά που τόσο επιμελώς επιμένει να καταγράφει τα τόσα λίγα επιτεύγματά της. Το πρόβλημα αντανακλάται σε αυτό που τόσο εύγλωττα είχε πει ο Περικλής: πως «η αμάθεια προκαλεί το θράσος, ενώ ο συνετός υπολογισμός τον δισταγμό».

Έχουμε γεμίσει φωνές που επαναλαμβάνουν σχεδόν με αυθάδεια τα λίγα που ξέρουν, ασχέτως αν αυτά είναι ελλιπή, σε σημείο που αγγίζουν την παραπληροφόρηση. Από ρήσεις που αναπαράγονται λάθος, σε αβάσιμα επιχειρήματα, ανακριβείς στατιστικές και άγνοια για την άλλη όψη κάθε θέματος. Ίσως ισχύει τελικά πως «ο αμαθής είναι σαν το ντέφι: κάνει θόρυβο χάρη στην κενότητά του» (Ο. Μπέτλινγκ). Γιατί ενώ ο μορφωμένος διψάει για περαιτέρω γνώση, ο αμαθής προτιμάει να κηρύττει στους άλλους και να μην παραδέχεται τα λάθη του.
 
Είναι οι άνθρωποι που έχουν τις «εύκολες λύσεις» στο τσεπάκι. Αυτοί που «αναλαμβάνουν πολιτικές ευθύνες» και νομίζουν πως ξεμπερδεύουν έτσι, ενώ στην ουσία δεν έχουν κάνει τίποτα. Αυτοί που κοιτάνε μόνο τους αριθμούς στην ευημερία μιας χώρας, αγνοώντας το πώς πραγματικά επιβιώνουν οι πολίτες της. Αυτοί που επιμένουν πως ξέρουν καλύτερα λόγω της θέσης που κατέχουν.
 
Είναι όμως αυτοί οι θρασείς, οι ημιμαθείς και οι επηρμένοι που καταλήγουν να μας διοικούν, και μάλλον φταίμε περισσότερο εμείς για αυτό. Γιατί δεν χρησιμοποιούμε τη μόρφωση που έχουμε ως την εξουσία που αυτή μας προσφέρει, και υποκύπτουμε στην αποχή από τη σύγκρουση ως πιο αξιοπρεπή λύση.
 
Όπως είπε και ο Ξενοφών όμως, «εκείνοι που φαίνονται ότι εκ φύσεως είναι άριστοι, χρειάζονται περισσότερο από τους άλλους την παιδεία», και ίσως εκεί πρέπει να ξεκινήσουμε: να ξεχωρίζουμε τους αναιδείς αμαθείς, από τους θαρραλέους ελλόγιμους.

Συγκαλυμμένη κατάθλιψη, ποιες είναι οι συμπεριφορές «κρυφής» κατάθλιψης

depression2
Πολλοί είναι αυτοί που ζουν προσπαθώντας να κρύψουν την κατάθλιψή τους και ίσως δεν την παραδέχονται ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό. Άτομα με συγκαλυμμένη κατάθλιψη μπορεί να φαίνονται χαρούμενα και να χαμογελάνε στην καθημερινότητά τους, αλλά συγχρόνως εμφανίζουν προβληματική συμπεριφορά σε άλλους τομείς.

Πολλοί είναι αυτοί που ζουν προσπαθώντας να κρύψουν την κατάθλιψή τους και ίσως δεν την παραδέχονται ούτε στον ίδιο τους τον εαυτό. Άτομα με συγκαλυμμένη κατάθλιψη μπορεί να φαίνονται χαρούμενα και να χαμογελάνε στην καθημερινότητά τους, αλλά συγχρόνως εμφανίζουν προβληματική συμπεριφορά σε άλλους τομείς.
Συνήθως δεν θέλουν να αναγνωρίσουν τη σοβαρότητα των συναισθημάτων τους και πιστεύουν ότι αν συνεχίσουν να ζουν τη ζωή τους η κατάθλιψη θα ξεπεραστεί. Αρκετές φορές η κατάθλιψη εμφανίζεται συμπτώματα όπως τα παρακάτω:

Έχουν πιο έντονα συναισθήματα από τα φυσιολογικά επίπεδα, όμως προσπαθούν να τα κρύψουν. Μπορεί να κλαίνε πιο συχνά ή μπορεί να είναι ευερέθιστοι και να εμφανίσουν επιθετική συμπεριφορά. Παράλληλα μπορεί να εμφανίζουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση και κατηγορούν συχνά τον εαυτό τους.

Είναι απαισιόδοξοι : το φαινόμενο αυτό αναφέρεται ως καταθλιπτικός ρεαλισμός, όταν κάποιος έχει κατάθλιψη έχει πιο ρεαλιστική εικόνα για το περιβάλλον του. Αντίθετα τα μη καταθλιπτικά άτομα, τείνουν να είναι πιο αισιόδοξα και έχουν περισσότερες προσδοκίες, ίσως κάποιες φορές υπεραισιόδοξες. Κάποιος με κατάθλιψη δεν κάνει όνειρα για το μέλλον.

Συχνά με φιλοσοφική διάθεση: οι συζητήσεις τους περιλαμβάνουν περισσότερα φιλοσοφικάα θέματα, κάτι που δείχνει πιο σκοτεινές σκέψεις, ενώ είναι και πολλές σκέψεις που ίσως δεν τολμούν να μοιραστούν.

Παρουσιάζουν κοινωνική απόσυρση και απομόνωση: αν και μπορεί να παρουσιάζονται με χαμόγελο, αποφεύγουν τις κοινωνικές επαφές και πάντα έχουν μια δικαιολογία για να περάσουν μόνοι τους το χρόνο τους.

Εμφανίζουν αυξημένα επίπεδα άγχους: Ανησυχούν υπερβολικά και υπεραναλύουν τις καταστάσεις. Αυτό μπορεί να αφορά την εργασία τους, την υγεία τους, τις σχέσεις κτλ.

Έχουν ασυνήθιστο καθημερινό πρόγραμμα: όπως πολλές ή λίγες ώρες ύπνου, διατροφικές συνήθειες που διαφέρουν, διαταραχές της όρεξης, υπερφαγία, κατανάλωση ουσιών ή αλκοόλ

Παρουσιάζουν συχνά κόπωση, εξάντληση, σωματοποίηση των συμπτωμάτων. Μπορεί να εμφανίζουν ανεξήγητα προβλήματα υγείας όπως πονοκεφάλους, πόνους στη μέση και τον αυχένα. Επίσης η κόπωση σε καθημερινές δραστηριότητες, είναι συχνό σύμπτωμα της κατάθλιψης.

Συνηθίζουν επικίνδυνες συμπεριφορές,όπως επικίνδυνη οδήγηση, απροσεξία, επιπολαιότητα. Ενώ βρίσκονται σε ψυχοκινητική υπερδιέγερση και είναι παρορμητικοί.

Το παραμύθι της αλήθειας

Αναρωτιέμαι αν τελικά αντέχεται ή όχι η αλήθεια. Αν πρέπει να ξεφουρνίζεται ωμή και τσεκουράτη ή αν πρέπει να τη σιγοψήνουμε λιγάκι για να την καταπιεί πιο εύκολα ο αποδέκτης της.

Όλοι έχουμε κοινή παραδοχή ότι δε γουστάρουμε το ψέμα. Μας πληγώνει όταν μαθαίνουμε την αλήθεια της προδοσίας των ανθρώπων που εμπιστευτήκαμε. Κι αντί να νιώθουμε τυχεροί που γλιτώσαμε από του ψεύτη τα δόντια, γινόμαστε οι πρωταγωνιστές ενός δράματος που δεν επιλέξαμε καν. Κι ίσως να φτάσουμε στο σημείο να αναρωτιόμαστε αν ήταν καλό που βγήκε στο φως ή αν ήταν καλύτερα όταν ζούσαμε στα σκοτάδια της πλάνης και του παραμυθιού μας.

Υπάρχει μια αλήθεια σε όλο αυτό το σενάριο. Μια πικρή αλήθεια. Τα σημάδια υπήρχαν εκεί κι εμείς τα αγνοήσαμε. Η αλήθεια που υποστηρίζουμε ότι μας φανέρωσε τον δράκο του παραμυθιού παραμόνευε πάντα κάπου εκεί τριγύρω, αλλά εμείς με περισσή λογική την προσπερνούσαμε.

Έχω καταλήξει τελικά στο συμπέρασμα ότι εμείς οι άνθρωποι μπορούμε να αντέξουμε τα πάντα, αρκεί να συντηρήσουμε το παραμύθι μας. Αυτό που κάποτε άρχισε με το «μια φορά κι έναν καιρό» και επιμένουμε σώνει και καλά να τελειώσει με το «και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα». Και για να σώσουμε αυτό το παραμύθι, καταχωνιάζουμε τα σημάδια της αλήθειας σε κάθε κρυμμένη γωνιά που έχουμε ανακαλύψει μέσα μας. Ναι, συνειδητά επιλέγουμε το ψέμα για να συντηρεί τα λάθη μας, τις σκάρτες επιλογές και το φόβο της μοναξιάς. Κι αυτό μας κάνεις και μας ψεύτες στον ίδιο μας τον καθρέφτη. Ποιες αντοχές να βρεις μετά και ποιο ψέμα να πρωτοπαλέψεις; Αυτό που σου πλάσαρε ο άλλος γιατί διαπίστωσε ότι το τραβάει το παραμύθι η γούνα σου; Ή αυτό που συγκάλυψες εσύ ο ίδιος από τον εαυτό σου;

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Ναι, στην αλήθεια όταν τη γουστάρουμε, ναι και στο ψέμα όταν μας βολεύει. Δε γίνεται έτσι όμως. Γιατί αυτό που χάνεται στην ουσία δεν είναι μια ψευτο-παραμυθένια ζωή, αλλά η ισορροπία με τον εαυτό μας. Κι αυτή η πολύτιμη ισορροπία έχει ανάγκη από την αλήθεια. Το τσεκούρι να χτυπήσει στη φωτιά και η γροθιά στο μαχαίρι. Θα πονέσεις μια φορά, θα γιατρέψεις την πληγή και θα γίνεις λίγο πιο σοφός, γιατί έχεις μάθει να ξεχωρίζεις το παραμύθι εκείνο που θα σε έχει πρωταγωνιστή στις σελίδες του και να προφυλάγεσαι από τους δράκους του.

Και για μην νομίζετε ότι αυτό είναι ένα τίμημα που το πληρώνετε μόνο εσείς, να είστε σίγουροι ότι το πληρώνει και ένας άλλος. Ο ψεύτης. Το δικό του τίμημα είναι ότι δε θα εμπιστεύεται κανέναν, γιατί ακριβώς πίσω από τα λόγια και τις πράξεις των ανθρώπων που θέλουν να μπουν στη ζωή του, εκείνος θα αναζητά τα δικά του ψέματα. Κι αυτό δεν είναι καν παραμύθι. Είναι εφιάλτης.

Να την αξιώνετε την αλήθεια όταν διαισθάνεστε ότι αυτή δεν πατάει γερά μέσα σας. Να μην επιτρέπετε σε κανένα να υποτιμήσει τη νοημοσύνη, το αυτοσυναίσθημα και την αξιοπρέπειά σας. Και τον ίδιο αξιοπρεπή τρόπο να αντιμετωπίζετε και τους άλλους γύρω σας. Με ειλικρίνεια, με σεβασμό και τη βαθιά συναίσθηση ότι είναι στη φύση του ανθρώπου να φέρεται με ντομπροσύνη.

ΤΟ ΞΥΠΝΗΜΑ

Έχετε παρατηρήσει ότι οι περισσότεροι άνθρωποι χρειάζονται ξυπνητήρι για να ξυπνήσουν με το φως της ημέρας; Έχετε ποτέ αναλογιστεί την σχέση μεταξύ της πεποίθησης αυτής και του υποσυνείδητου σκοπού της να δημιουργεί ανησυχητικά πράγματα μέσα στην εμπειρία της ζωής, ώστε να ξυπνήσει στο Φως της αλήθειας; Σκεφτείτε πόσοι άνθρωποι πιέζουν το κουμπί snooze ώστε να χρειαστεί να ακούσουν τον ήχο ξανά και ξανά. Πολλαπλές κλήσεις για αφύπνιση απαιτούνται για αυτούς να σηκωθούν στο φως μιας καινούργιας ημέρας. Πώς εκδηλώνονται οι εμπειρίες αυτές στη ζωή σας;

Θα το κάνετε μόνοι σας ή χρειάζεστε να δημιουργήσετε έναν συναγερμό;
Συχνά αυτό το μέρος του μονοπατιού συμβαίνει πολύ μετά αφού η συζήτηση έχει αρχίσει. Αποσύνδεση από το σύνολο της ζωής, και κυρίως του Εαυτού, επιτρέπει τον αγώνα της ανθρώπινης κατάστασης. Ο αγώνας αυτός είναι ο χορός της επιθυμίας και του ψέματος ότι είμαστε σε έλλειψη. Είναι η μέθοδος της απόσπασης με την οποία καθυστερούμε την επίγνωση. Τελικά, όμως, θα οδηγήσει στον διάλογο που είναι απαραίτητος για την επίγνωση, όταν έχετε κουραστεί αρκετά να επικεντρώνεστε αποκλειστικά στον αγώνα.
Η εγκατάλειψη της σύγκρουσης θα σας βοηθήσει να δείτε ότι δεν υπάρχει κανένα λάθος με τον αγώνα, αυτό καθ’ αυτό. Είναι οι προσκολλήσεις μέσα σε αυτόν τον αγώνα που δημιουργούν τα εμπόδια εσωτερικά.
Η απελευθέρωση, σε οποιοδήποτε βαθμό, ξεκινά τη σύνδεση και ενδοσκόπηση ως σημαντικά σημεία επαφής της εμπειρίας της ζωής. Πρέπει να υπάρξει μια διαδικασία στροφής προς τα μέσα για να υπάρξει εξέλιξη.

Τα μέρη όπου τρώτε, κοιμάστε, περπατάτε, και αναπνέετε κρατούν τα κλειδιά για όλα όσα υποστηρίζουν αυτήν την συνεχή επικοινωνία. Οι άνθρωποι, οι εικόνες, και οι δομές που εμφανίζονται είναι κλειδιά στο ποιος είστε. Δεν μπορείτε ποτέ να μείνετε χωρίς τους φακούς επαφής σας γιατί θα κλίνετε προς αυτό που σας αντικατοπτρίζει. Θα είναι η δύναμη που σας οδηγεί κυριολεκτικά να δείτε τι είναι παρόν μέσα στον κόσμο σας. Χρειάζεται μόνον να είστε παρόντες στον εαυτό σας. Με αυτόν τον τρόπο, γίνεστε το παρόν, ή η ευλογία της γλώσσας για τους άλλους.
Είτε προσπαθήσετε ή όχι, πάντοτε βιώνετε τον εσωτερικό κόσμο είτε μέσω επικεντρωμένης αναγνώρισης ή μέσω εξωτερικής προβολής. Είναι εύκολο να κολλήσετε στην μαγική ταινία της ανθρώπινης σφαίρας. Αυτό που εμφανίζεται έξω από εμάς είναι γοητευτικό και ελκυστικό. Το δράμα είναι εξαρτητικό. Είναι πραγματικό, αλλά και δεν είναι. Η ζωή είναι το ναρκωτικό που χρησιμοποιούμε για να κρατάμε τους εαυτούς μας κοιμισμένους, αλλά είναι επίσης αρκετά διαισθητικό ώστε να γνωρίζει πώς να μας ξυπνήσει – και πότε.

Η ψευδαίσθηση είναι ότι όλα όσα συμβαίνουν εξωτερικά έχουν σχέση μόνον με ό,τι παρακολουθείτε εξωτερικά. Η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Αυτό που συμβαίνει εξωτερικά έχει σχέση ειδικά και μόνον με ΕΣΑΣ. Πρόκειται για στιγμιαία μηνύματα από το Σύμπαν σας σε εσάς, σχετικά με ΕΣΑΣ. Αντί να προσπαθείτε να διαχειριστείτε, να διορθώσετε, και νε ελέγξετε αυτό το οποίο εμφανίζεται εξωτερικά, έχετε την ευκαιρία να πάρετε αυτά τα εξωτερικά δεδομένα και να τα συγκρίνετε με την εσωτερική σας δομή η οποία έχει παραμείνει κρυμμένη. Το να ανοιχτείτε στην εμπειρία της Συμπαντικής επικοινωνίας δια διατηρήσει ότι το «πραγματικό», ή στην περίπτωση αυτή ο διαχειριστής της «ταινίας», γνωρίζει την ταινία που παίζεται. Τι είδος ταινίας σκηνοθετείτε; Γράψατε, παρήγατε, σκηνοθετήσατε και πρωταγωνιστείτε σε δράμα, θρίλλερ, περιπέτεια, κομωδία, ερωτική ιστορία σήμερα;

Με το να αποκτήσετε επίγνωση των υποστηρικτικών σημείων και συμβόλων της ζωής σας, μπορείτε να αλλάξετε το είδος της ταινίας που ζείτε αυτό τον καιρό. Η πλοκή της ιστορίας μπορεί να αλλάξει. Ο πρωταγωνιστικός σας ρόλος μπορεί να εξελιχθεί σε οτιδήποτε εσείς επιθυμείτε να είναι. Παρακάμψτε τις στιγμές που ακούτε τον πρακτικό νου και μπορεί να έχετε ξεφύγει από το σενάριο. Κάντε ένα διάλειμμα, ή ακόμα καλύτερα, ξεκινήστε μια «εσωτερική αποστολή». Αφήστε την ιστορία να εξελιχθεί.

Εμπιστευθείτε την καρδιά και το έντερο τα οποία οδηγούν προς την κατεύθυνση της παντοτινής ευτυχίας. Αφυπνιζόμενοι στο γεγονός ότι είστε «δημιουργός, σκηνοθέτης, ηθοποιός, μάρτυρας, η σκηνή, τα έξτρα, κλπ» είναι άκρως σημαντικό στο να βιώσετε την τελική σύνδεση με το «Ένα» που συνδέεται με όλα τα πράγματα. Αυτός είναι ο τρόπος που μπορείτε να έχετε τις καλύτερες επιδόσεις κάθε φορά.

Δεν μπορείτε να αλλάξετε καμία εμπειρία μέχρι που αρχίσετε να κάνετε κάποιες ερωτήσεις. Δεν χρειάζεται καν να γνωρίζετε ποιες είναι οι ερωτήσεις. Δεν χρειάζεται να τις βρείτε. Οι ερωτήσεις σας θα βρουν εσάς, αν δεν είστε σε ευθυγράμμιση με το υψηλότερο καλό σας. Η εμπειρία σας θα τις φανερώσει. Αν δεν θέλετε πραγματικά να ακούσετε τι προσπαθεί η εσωτερική σας φωνή να σας πει, μπορεί να βρεθείτε με το αυτί στο έδαφος να προσπαθείτε να ακούσετε καθώς οι εμπειρίες σας θα σας ποδοπατούν.

Αρχικά, οι ερωτήσεις αυτές θα αφορούν την ζωή – την εξωτερική εμπειρία της ζωής. Θα βλέπετε τα πάντα από μια οπτική γωνία σαν κάτι να σας έχουν κάνει. Μπορεί να έχετε πάρει τα πράγματα προσωπικά, να έχετε θεωρήσει πολλά πράγματα δεδομένα, ή να έχετε ζήσει δυσαρμονικά με τη ροή του Σύμπαντος όσον αφορά την χρήση των λόγων, την σκέψη, και τις πράξεις. Αυτή είναι η αρχική οπτική γωνία του θύματος.

Η θυματοποίηση είναι μια υπέροχη θέση για να βρίσκεσαι! Επιτρέπει στην εσωτερική περιφρόνηση να συσσωρεύεται μέχρι που μπορεί να γίνει ορατή εύκολα. Τελικά η πίεση θα είναι αρκετή ώστε η ζωή να αρχίσει με κάποιο τρόπο να καταρρέει. Ίσως να υπάρξουν εμπειρίες πόνου, ταλαιπωρίας, ασθένειας, ή κάποια αναστάτωση. Αυτό το είδος της κατάρρευσης δημιουργεί τις τέλειες συνθήκες για την καρδιά να αρχίσει να ανοίγει ξανά. Η συχνότητα των μηνυμάτων θα αυξηθεί κατά την διάρκεια των περιόδων αυτών. Θα είστε αρκετά αφυπνισμένοι ώστε να τα πιάσετε;

Η αλλαγή και η συνειδητοποίηση δεν είναι απαραίτητο να συμβούν με τρόπο που πονάνε. Η εξέλιξη μπορεί να είναι μια ειρηνική, με αγάπη διαδικασία, αλλά λίγοι από εμάς παίρνουν τον δρόμο αυτό και, σαν αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές η αλλαγή δεν πραγματοποιείται με αυτόν τον τρόπο. Η εναλλακτική μέθοδος, η οποία είναι γρηγορότερη και με λιγότερες προκλήσεις, περιλαμβάνει μια πειθαρχημένη, συνειδητή, ενδοσκόπηση και θέληση για ανάληψη δράσης προς θετικές αλλαγές της ψυχής. Η ανθρώπινη κατάσταση είναι ότι αυτός ο τρόπος δεν μας ικανοποιεί. Η εσκεμμένη δράση δεν είναι αρκετά ενδιαφέρουσα, έτσι αντ’ αυτής δημιουργείται χάος. Αλλά να γνωρίζετε η φαινομενική αποσύνδεση, το χάος που οι ίδιοι δημιουργούμε, υποστηρικτικά σύμβολα, σημάδια, και μηνύματα συνεχώς εργάζονται για λογαριασμό μας.

Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχουν λάθη. Δεν μπορείτε να κάνετε λάθος επιλογή. Η κάθε επιλογή οδηγεί στο υψηλότερο καλό σας παρά την συγκεκριμένη επιλογή. Υπάρχει ένα μεγάλο σχέδιο και ο δικός σας ρόλος είναι απλά να βιώσετε την ζωή. Όταν πάρετε το ρίσκο να ακολουθήσετε την καρδιά σας ή την εσωτερική καθοδήγηση, ανοίγετε τα κανάλια για την συγχρονικότητα και την ροή να εισέλθουν. Υπάρχει μόνον καλό στον κόσμο, παρά του τι μπορεί να φαίνεται εξωτερικά. Όλοι οι δρόμοι οδηγούν πίσω σε αυτό το μεγαλύτερο καλό.

Μέσα από το δικό μου ταξίδι, έχω καταφέρει να δω την ομορφιά στο χάος, την δυσλειτουργία, και την τραγωδία. Σαν αποτέλεσμα της διευρυμένης μου συνειδητότητας, ο δρόμος που πόνου δεν μου είναι πλέον τόσο απαραίτητος. Στις μικρότερες περιστάσεις πρόκλησης, πόνου, ή συναισθήματος, βουτάω ολοκληρωτικά στην εμπειρία και το συναίσθημα της κατάστασης. Γνωρίζω ότι είναι μια μήτρα για εκπληκτική μάθηση, ανάπτυξη, και μεταμόρφωση. Οι εμπειρίες αυτές αποτελούν πάντα ώθηση για εξέλιξη. Επί πλέον, όταν καλωσορίζεις την αλλαγή, είναι εύκολο να αγκαλιάσεις όλα τα συναισθήματα και τις καταστάσεις, επιτρέποντας με αυτόν τον τρόπο την ροή των άπειρων πιθανοτήτων.

Θα προσπαθήσετε να αγαπήσετε τις προκλήσεις που αντιμετωπίζετε; Μπορείτε να αγκαλιάσετε την οργή, την λύπη, τον πόνο, και τον φόβο, αλλά επίσης την βολικότητα, την χαρά, την ευτυχία, την υγεία, και το κουράγιο; Βρίσκεστε εδώ για να έχετε πρόσβαση σε όλο το φάσμα των εμπειριών, των ανθρωπίνων και των πνευματικών. Μέρος του ανθρώπινου σκοπού περιλαμβάνει όχι απλά να γνωρίζετε, αλλά επίσης βαθιά να αφομοιώνετε και να αποδέχεστε αυτό σαν μέρος του εαυτού σας. Το χάος υποστηρίζει την διαδικασία αυτή. Καθώς η ζωή μοιάζει χαοτική, ένα ξετύλιγμα λαμβάνει χώρα. Δεν πρόκειται για καταστροφή ή διάλυση με την αρνητική έννοια. Αντίθετα, πρόκειται για ένα σημείο γέννησης, για μια απελευθέρωση των περιορισμών που κρατούν τον Εαυτό από το να βγει έξω από το τελευταίο του κουκούλι. Ο περιορισμός που αισθάνεστε θα επιβάλει ένα άνοιγμα και μια ανάδυση με σκοπό να ακούσει τον όλο και πιο δυνατό ήχο της ψυχής που καλεί. Όλοι οι καθρέπτες του χάους και της σύγχισης θα είναι ο γλυκός πράος διάλογος του Σύμπαντος που σας καλεί πίσω στο σπίτι.

Δεν πρόκειται για μια προϋπόθεση για ψυχική ή πνευματική εξέλιξη, αλλά το ανθρώπινο μέρος μας έχει την τάση να αγαπά το δράμα, το άγχος, και την δυνατότητα να είμαστε ο δικός μας ήρωας. Το μονοπάτι αυτό τελικά ανοίγει τον δρόμο στους ανθρώπους να κατακτήσουν νέους τρόπους θεώρησης της ζωής. Τελικά, η ψυχή ψάχνει για την θεώρηση της αυθεντικότητας, η οποία αναγνωρίζει ότι η ζωή σας δεν κάνει τίποτα σε εσάς, αλλά ξετυλίγει αυτό που χρειάζεστε για να σας επιτρέπετε συνεχώς να επεκτείνεστε απεριόριστα. Η ψυχή γνωρίζει ότι η ζωή αποτελεί μια έκφραση για το καλό σας. Η ψυχή συνεχώς σας αφυπνίζει στην συνειδητοποίηση ότι εσείς τα δημιουργήσατε όλα – κάθε πρόκληση, κάθε συντριβή της καρδιάς, κάθε εμπόδιο, κάθε ταλαιπωρία, και κάθε πληγή – παράλληλα με κάθε στιγμή ευκολίας, επιτυχίας, αγάπης, ευτυχίας και δύναμης. Η ψυχή επιθυμεί να θυμάται τον εαυτό της σε όλα τα πράγματα και το γεγονός ότι τα πάντα συνδέονται με όλα τα άλλα μέσα σε αυτό.

ΜΙΜΗΣΗ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ Ή ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ? – ΚΑΠΟΙΟΙ ΑΠΛΩΣ ΜΙΜΟΥΝΤΑΙ


Ο Σουάμι Σρι Γιουκτέσβαρ (ο γκουρού του Παραμαχάνσα Γιογκανάντα) είπε: «Οτιδήποτε κάνεις, προσπάθησε να το κάνεις όπως κανείς άλλος δεν το έχει κάνει πριν από σένα». Οι περισσότεροι άνθρωποι μιμούνται τους άλλους. Θα πρέπει να είστε αυθεντικοί και οτιδήποτε κάνετε, να το κάνετε καλά.

Εκτός από τη μοναδική ικανότητα να γελά, ο άνθρωπος έχει ένα ακόμα ανώτερο χάρισμα, ένα από τα πιο μεγάλα – την πρωτοβουλία. Τι είναι αυτή η μυστηριώδης ικανότητα? Πρωτοβουλία είναι η δύναμη να δημιουργείς. Να δημιουργείς σημαίνει να κάνεις κάτι που κανείς άλλος δεν έχει κάνει.


Είναι η προσπάθεια να κάνεις πράγματα με νέους τρόπους και να προσπαθείς να δημιουργήσεις νέα πράγματα.

 
Η πρωτοβουλία είναι η δημιουργική ικανότητα που πηγάζει απευθείας από τον Εαυτό σας. Πόσοι άνθρωποι πραγματικά προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν τη δημιουργική ικανότητά τους? Ο άνθρωπος της πρωτοβουλίας είναι τόσο λαμπρός όσο ένας διάττοντας αστέρας – δημιουργώντας κάτι από το τίποτα, κάνοντας το αδύνατο δυνατό με τη σπουδαία εφευρετική δύναμη του Πνεύματος.

Αν δεν έχετε αναπτύξει τη δύναμη να σκέφτεστε δημιουργικά ή την πρωτοβουλία να κάνετε πράγματα με τον δικό σας τρόπο, η πρώτη σας προσπάθεια θα πρέπει να είναι να προσπαθήσετε να βελτιώσετε κάτι που έκανε κάποιος άλλος.


 Παραμαχάνσα Γιογκανάντα

24 Ώρες δεν σου Φτάνουν; 9 Τεχνικές Διαχείρισης Χρόνου για να Μετράει η Κάθε Μέρα

Διάβασε τις απαραίτητες τεχνικές διαχείρισης χρόνου και κυριάρχησε την ημέρα σου.

Τα μοτίβα διαχείρισης χρόνου για την καθημερινότητα μας μπορούν να είναι εκατοντάδες. Το πιο ταιριάζει στον καθένα μας σχετίζεται άμεσα με τον χαρακτήρα μας και φυσικά την φύση των καθημερινών μας συνηθειών.

Στο τμήμα διαχείρισης χρόνου υπάρχει μια πολύ σημαντική διαφοροποίηση. Έχει τεράστια διαφορά να διαχειρίζεσαι τον χρόνο σου απλά για να τελειώσεις μια δραστηριότητα με το να αξιοποιείς τον χρόνο σου για να πετύχεις.

Ο χρόνος του ρολογιού διαφέρει από τον πραγματικό χρόνο, ειδικά όταν απαιτείται παραγωγικότητα. Το ρολόι δείχνει δευτερόλεπτα, λεπτά και ώρες όταν ο πραγματικός χρόνο είναι αυτός μια δραστηριότητα έρχεται εις πέρας.

Το ότι ασχολούμαστε με μια δραστηριότητα για ώρες δεν σημαίνει απαραίτητα πως παράγουμε. Για να συμβεί αυτό, απαιτούνται κάποια χρήσιμα tips, που αξιοποιώντας τα μπορούμε να βελτιώσουμε κατά πολύ που στιγμές που έχουμε την μεγαλύτερη ανάγκη να παράγουμε.

1. Δημιούργησε ένα μοτίβο ύπνου που σου ταιριάζει
Το κλειδί για μια παραγωγική μέρα ξεκινά την προηγούμενη νύκτα. Ο βραδινός ύπνος θέτει και τον πρώτο τόνο για μια παραγωγική μέρα. Ο κύκλος ύπνου που ταιριάζει στον καθένα διαφέρει.
Κάποιοι άνθρωποι χρειάζονται μόνο 7 ώρες την ημέρα για να αισθανθούν ξεκούραστοι ενώ κάποιοι άλλοι έχουν ανάγκη από 1 ώρα μεσημεριανής ξεκούρασης.
Φυσικά, αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι και οι ώρες εργασίες. Αυτό που χρειάζεται να κρατήσεις είναι πως θα όταν αισθάνεσαι κουρασμένος το βράδυ, μην πιέζεις τον εαυτό σου να μείνει ξύπνιος. Το βιολογικό σου ρολόι σου στέλνει κάποιο μήνυμα που πρέπει να ακούσεις

2. Πραγματοποίησε δραστηριότητες που η μια είναι φυσικά πιο κοντά στην άλλη
Το πρωινό ασχολούμαι με ότι σχετίζεται με το διαδίκτυο. Αυτό περιλαμβάνει επίβλεψη σε κάποια sites, mails και facebook. Ξέρω εξ αρχής πως θα μου πάρει περίπου μια ώρα. Έπειτα το διαδίκτυο κλείνει και ασχολούμαι άμεσα με τις παραγωγικές δραστηριότητες.
Ο κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός. Πολλές φορές είναι καλό να ακούμε το ένστικτο μας. Γνωρίζοντας τα μοτίβα της καθημερινότητας μας μπορούμε να χωρίσουμε σε πακέτα κάποιες δραστηριότητες ώστε να μην συμβαίνουν κύκλοι επανάληψης.

3. Multitasking
Πολλά projects μαζί σκοτώνουν τις δυναμικές διαχείρισης χρόνου. Μια δραστηριότητα, οποιαδήποτε και αν είναι αυτή, έχει απαιτήσεις. Δημιουργικότητα, συγκέντρωση, και λογική σκέψη. Όλα αυτά ουσιαστικά είναι mini – projects σε ένα μεγαλύτερο.
Δεν είναι όλες οι ώρες ίδιες. Μια δραστηριότητα μπορεί να απαιτεί λογική σκέψη και Brainstorming, το οποίο είναι κυρίως δημιουργικό. Γνωρίζοντας ανά στιγμή για πιο μέρος είμαστε περισσότερο έτοιμοι, μπορούμε να αυξήσουμε κατά πολύ την παραγωγικότητα μας.

4. Ισορροπημένη Διατροφή
Τα συχνά γεύματα είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο εργαλείο διαχείρισης χρόνου. Τα γεύματα που καλύπτουν τα τρία βασικά(πρωινό – μεσημεριανό – βραδινό) είναι χρήσιμο να είναι ελαφριά και να μην επιβαρύνουν την διαδικασία της πέψης.
Σαλάτες, φρούτα, χυμοί, γιαούρτια, είναι κάποια παραδείγματα γευμάτων που μπορούν να προσφέρουν ενεργειακές θερμίδες.

5. Κλείσε τα μάτια για 20 λεπτά μετά το γεύμα
Μετά από το μεσημεριανό γεύμα, μπαίνουμε σε διαδικασίες καταστολής. Το να επιστρέψουμε στην δουλειά αμέσως μετά το γεύμα δεν είναι χρήσιμη τακτική διαχείρισης χρόνου. Το πώς διαχειριζόμαστε τον χρόνο μας έχει ως θεμέλιο το πώς διαχειριζόμαστε τον εαυτό μας.
Μετά από ένα γεύμα προσπάθησε να χαλαρώσεις για περίπου 20 λεπτά. Ακούγοντας χαλαρωτική μουσική ή πηγαίνοντας σε ένα μέρος που έχει ησυχία, είναι βασικοί παράγοντες διαχείρισης χρόνου για την υπόλοιπη μέρα.

6. Κάνε συχνά διαλείμματα από τον υπολογιστή
Οι πολλές ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή, επιβαρύνουν αρκετά τον αυχένα την μέση και φυσικά τα μάτια.
Ένα καλό τρικ που μπορείς να χρησιμοποιήσεις είναι να αφιερώσεις 10 λεπτά συγκεντρώνοντας την όραση σου σε μακρινή απόσταση.

7. Θυμήσου τους στόχους σου
Να υπενθυμίζεις διαρκώς στον εαυτό σου, με μορφή εικόνας, το αποτέλεσμα που θέλεις να καταφέρεις και πως θα αισθανθείς όταν το πετύχεις. Η ενεργοποίηση του εσωτερικού κινήτρου είναι βασικός παράγοντας διαχείρισης χρόνου διότι σε βοηθά πολύ να θέτεις τις απαραίτητες προτεραιότητες.

8. Ξυπνητήρι
Έχουμε συνδέσει το ξυπνητήρι με το πρωινό ξύπνημα και αυτό δεν είναι πάντα θετικό. Όμως υπάρχει και άλλος τρόπος να χρησιμοποιήσουμε αυτό το μέσο. Ως επαγρύπνηση.
Υπάρχουν στιγμές μέσα στην ημέρα που η ώρα δεν περνά. Το βιώνουμε όλοι και εν μέρει είναι φυσιολογικό. Στην οργάνωση της διαχείρισης χρόνου όμως δεν είναι παραγωγικό.
Μην ξεχνάς: Το θέμα το πώς αξιοποιείς τον χρόνο σου, όχι το πώς τον ξοδεύεις.
Βάλε έναν ήχο που πάνω απ’ όλα δεν είναι εκνευριστικός σε πλαίσια μιας ώρας. Από εδώ και στο εξής δεν χρειάζεται να κοιτάς το ρολόι. Συγκεντρώσου απόλυτα σε αυτό που κάνεις και άσε τον ήχο να κάνει την υπόλοιπη δουλειά της χρονικής καταμέτρησης.

9.Οργάνωσε την ημέρα σου από νωρίς
Η οργάνωση της κάθε ημέρας είναι πολύ χρήσιμο να γίνεται από νωρίς. Αυτό σημαίνει πως είτε από το προηγούμενο βράδυ είτε νωρίς το πρωί, θα πρέπει να έχει τελειώσει ο βασικό κορμός διαχείρισης χρόνου.
Αυτό το μέρος είναι πολύπλευρο και έχει πολλές και διαφορετικές προσεγγίσεις. Τι σημαίνει αυτό;
Όλη η οργάνωση μπορεί να γίνει την ίδια ημέρα ή να σπάσει σε δύο μέρη. Δηλαδή, το ένα μέρος πριν τον βραδινό ύπνο και το δεύτερο στο ξεκίνημα της επόμενης μέρας.

Συνήθως συνιστώ το πρώτο πολύ απλά γιατί το εφαρμόζω και ο ίδιος. Από το βράδυ, γράφω τις σημαντικότερες δραστηριότητες της επόμενης ημέρας. Συνήθως δεν ξεπερνούν τις 5-6. Έπειτα γράφω τις δραστηριότητες που είναι ρουτίνα αλλά φοβάμαι πως μπορεί να ξεχάσω. Λογαριασμοί ή αγορές.

Την επόμενη ημέρα το πρωί, καταγράφω ποιες ώρες και για πόσο χρονικό διάστημα θα ασχοληθώ με την κάθε δραστηριότητα. Ακόμα, σημειώνω πιο είναι το ιδανικό σενάριο που θέλω να παράγω. Αυτό με βοηθάει εξαιρετικά. Ελπίζω και εσένα.

Ο τρόπος να μη τα παρατάς!

Ο ιδανικότερος τρόπος να μη τα παρατάς, ίσως είναι ένας συνδυασμός, ενθουσιασμού με λίγο από εξωτερικό και εσωτερικό κίνητρο. Δοκίμασέ το!

Κάθε φορά που ξεκινούμε κάτι, ο ενθουσιασμός του νέου μας τροφοδοτεί. Η ενέργεια που μας δίνει η νέα ιδέα, το νέο περιβάλλον, οι αλλαγές στην καθημερινότητα, τα αποτελέσματα που θα έρθουν και το πώς θα νιώθουμε τότε, έρχεται και δίνει κίνηση στις πράξεις μας και στην διάθεσή μας.

Η ενέργεια αυτή, όπως κάθε είδους ενέργεια μας τροφοδοτεί ως ένα σημείο. Από κάποια στιγμή και έπειτα, αυτή σταματάει να υπάρχει και πρέπει να βρούμε τον τρόπο να συνεχίσουμε αντλώντας δύναμη από αλλού. Θα το έχεις δει σαν παράδειγμα και σε σένα σίγουρα. Η νέα εταιρεία που τελικά την κλείνουμε, η νέα ιδέα που σταματάμε λίγο πριν την υλοποίηση, το γυμναστήριο που παρατήσαμε στα μέσα της συνδρομής ή η δίαιτα που ξεκινήσαμε για 2 μέρες και τελικά μας νίκησε η μυρωδιά από τα ψητά της διπλανής οικίας.

Και ενώ έχεις μαζέψει τα κουράγια σου να ξεκινήσεις και να βάλεις σε μια σειρά την σκέψη σου και να πείσεις τον εαυτό σου να ξεκινήσει τη δύσκολη προσπάθεια, έρχεται μια μέρα που τα παρατάς και δεν ξέρεις καν το γιατί.

Γιατί τα παρατάμε:

Γιατί δεν βλέπουμε τα αποτελέσματα που θέλουμε.
Γιατί αντιμετωπίζουμε περισσότερα εμπόδια από όσα περιμένουμε
Γιατί έχουμε παρεμβολές που μας αποσπούν την προσοχή και την αυτοσυγκέντρωση
Γιατί αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις με ελαφρότερη σοβαρότητα από όση απαιτούν
Γιατί δεν έχουμε γνώση να βελτιώσουμε ή να κάνουμε τα πράγματα ευκολότερα
Γιατί δεν έχουμε τους κατάλληλους ανθρώπους δίπλα μας.

Όταν ξεκινήσεις κάτι και η ενέργεια του ενθουσιασμού τελειώσει, τότε πρέπει να αναλάβει δράση το κίνητρο. Το κίνητρο που ενδεχομένως σε έβαλε σε διαδικασία να ξεκινήσεις εξ΄αρχής ή το κίνητρο που ήρθε στη πορεία. Αν ξεκίνησες μια επιχείρηση με στόχο να βγάλεις χρήματα, το αρχικό κίνητρό σου ήταν η οικονομική αποκατάσταση. Αργότερα μπορεί να είδες ότι αυτό που παρέχεις σαν επιχείρηση, βοηθά την κοινωνία να γίνει λίγο καλύτερη ή τους ανθρώπους να ζούνε πιο όμορφα, οπότε το κίνητρό σου μπορεί να άλλαξε και από την απλή απόλαυση της χρηματικής αποζημίωσης , να βελτιώθηκε – αναβαθμίστηκε ή άλλαξε σε κίνητρο του να προσφέρεις στη κοινωνία και τους γύρω σου κοκ. Το ζήτημα όμως είναι πως το κίνητρο χωρίζεται σε δύο μέρη. Εσωτερικό και εξωτερικό.

Το εσωτερικό κίνητρο προέρχεται από τις εσωτερικές αξίες του καθενός από εμάς, όπως η αίσθηση του σκοπού, του καθήκοντος, της αποστολής μας αλλά και παθών μας. Το εξωτερικό προέρχεται από την εξωτερική αναγνώριση, επιβεβαίωση, χρήματα και υλικές ανταμοιβές.

Μελέτες έχουν δείξει ότι οι περισσότεροι που υποκινούνται από εσωτερικά κίνητρα, τα παρατούν πολύ πιο δύσκολα από όσους τα κίνητρά τους έχουν εξωτερική προέλευση. Φυσικά, ένα κίνητρο μιας άμεσης υλικής ανταμοιβής, μπορεί να είναι εξαιρετικά πιο θελκτικό κάποιες φορές, οπότε γιατί να τα χωρίσουμε και να μη τα συνδυάσουμε ζητώντας από τους ανθρώπους που δουλεύουν για εμάς, αλλά και τον εαυτό μας που θέλει να πετύχει κάτι, να συνεχίσουν, όχι μόνο τροφοδοτούμενοι από την αρχική ενέργεια του ενθουσιασμού, αλλά και μέσω υποκίνησης ενός συνδυασμού του εσωτερικού με το εξωτερικό κίνητρο του καθενός από εμάς.

Ας πούμε ένα απλό παράδειγμα που μπορεί να αγγίξει πολλούς από εμάς.
Ξεκινάς την δίαιτά σου. Η αρχική σκέψη είναι να αδυνατίσεις για λόγους εμφάνισης και ο ενθουσιασμός προέρχεται από το αποτέλεσμα που ο αδύνατος εαυτός σου θα έχει. Το εξωτερικό κίνητρο θα ήταν να χάσεις τα κιλά ώστε να δεις τα ρούχα σου να σου κάνουν καλύτερα. Αυτό θα σε έκανε να νιώθεις όμορφα και θες να φτάσεις τον εαυτό σου εκεί ώστε να παρουσιάζεσαι ομορφότερος/η και να το βλέπει αυτό ο κόσμος, οι άνθρωποί σου και έτσι να γίνεσαι περισσότερο θελκτικός/η ή αποδεκτός/η. Όσο δουλεύεις με αυτό, μπορείς να πείσεις τον εαυτό σου, πως όχι μόνο χάνεις κιλά για να γίνεις πιο όμορφος/η αλλά δουλεύεις και στο κομμάτι της υγείας σου. Και νιώθεις ήδη καλύτερα και πιο δυνατός /η. Και η υγεία σου γίνεται καλύτερη και δεν βήχεις ή δεν κουράζεσαι τόσο εύκολα και φυσικά απολαμβάνεις τα πράγματα της ζωής ακόμα πιο έντονα όπως μια αθλητική δραστηριότητα ή μια νύχτα πάθους με το έτερον ήμισυ ή μπορείς να κυνηγήσεις τις απολαύσεις της ζωής που πάντα ήθελες και δεν μπορούσες να έχεις λόγων των περιορισμών των κιλών σου. Αυτό είναι το εσωτερικό σου κίνητρο.

Το πρώτο εξωτερικό κίνητρο είναι αρκετά ικανό να σε κάνει μετά τον αρχικό ενθουσιασμό να συνεχίσεις ως ένα βαθμό, αλλά τρέφοντας το δεύτερο εσωτερικό κίνητρο θα καταφέρεις να νιώσεις την ενέργεια και την αποφασιστικότητα που θα σε κάνει να επιμείνεις στο στόχο σου, ο κόσμος να χαλάσει.

Κι όμως, οι αράχνες κάνουν ασταμάτητο στοματικό έρωτα!

Δεν ασχολούνται μόνο οι άνθρωποι -και μερικά ακόμη θηλαστικά- με το στοματικό σεξ, αλλά σε αυτό διαπρέπουν ακόμη και κάποιες αράχνες, σύμφωνα με μια νέα σλοβενική επιστημονική έρευνα (παρεμπιπτόντως, αξίζουν πολλά 'εύγε' στους επιστήμονες που ενδιατρίβουν σε τόσο συναρπαστικά θέματα...).
         
Οι ερευνητές του Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών της Σλοβενικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (ZRC SAZU), με επικεφαλής τον βιολόγο Ματίαζ Γκρεγκόριτς, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Scientific Reports".
         
Οι επιστήμονες ανακάλυψαν ότι τα αρσενικά ενός είδους αραχνών της Μαδαγασκάρης (Caerostris darwini), γνωστής και ως «αράχνης του Δαρβίνου», συστηματικά γλύφουν τα γεννητικά όργανα των θηλυκών.
         
Όπως είπε ο Γκρεγκόριτς, «η στοματική σεξουαλική επαφή φαίνεται να είναι μια υποχρεωτική σεξουαλική συμπεριφορά σε αυτό το είδος, καθώς την κάνουν όλα τα αρσενικά πριν, στη διάρκεια και μετά τη συνουσία, συνολικά έως 100 φορές».
         
Εκτός από στοματικό σεξ, οι συγκεκριμένες αράχνες εμφανίζουν και άλλες ασυνήθιστες -και πιο επικίνδυνες- σεξουαλικές συμπεριφορές, όπως σεξουαλικό καννιβαλισμό και ακρωτηριασμό των γεννητικών οργάνων. Με δεδομένο ότι στο συγκεκριμένο είδος, οι αρσενικές αράχνες είναι πολύ μικρότερες σε μέγεθος από τις θηλυκές (περίπου το ένα τρίτο), μπορεί να πάρει μια αμυδρή ιδέα του τι άγρια πράγματα συμβαίνουν στο σεξ...
         
Οι εν λόγω «αράχνες του Δαρβίνου» δημιουργούν τους μεγαλύτερους ιστούς στον κόσμο και το μετάξι τους είναι το πιο ανθεκτικό.
         
Αν και δεν είναι συχνό, το στοματικό σεξ έχει παρατηρηθεί επίσης σε μακάκους, λεμούριους, μονόμπο, ύαινες, γατόπαρδους (τσίτα), λιοντάρια, δελφίνια, νυχτερίδες κ.α.
         
Σε όλες τις περιπτώσεις, οι επιστήμονες υποθέτουν ότι η εν λόγω συμπεριφορά συμβαίνει για να αυξήσει τις πιθανότητες του αρσενικού να ζευγαρώσει με το θηλυκό και να αποκτήσει απογόνους, είτε επιδεικνύοντας με αυτό τον τρόπο τις σεξουαλικές επιδόσεις του, είτε δημιουργώντας με το σάλιο του ένα χημικό περιβάλλον που διευκολύνει τη βιωσιμότητά του σπέρματός του κατά τη συνουσία. Αρκεί να μην φαγωθεί μετά από το θηλυκό, όπως συμβαίνει συχνά με τις αράχνες...

Η Γη φιλοξενεί έως ένα τρισ. είδη... και το 99,99% δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμη!

Η Γη μπορεί να φιλοξενεί σχεδόν ένα τρισεκατομμύριο είδη οργανισμών και μικροοργανισμών και από αυτά μόλις το ένα χιλιοστό του 1% έχουν ανακαλυφθεί, ενώ το 99,999% παραμένουν άγνωστα, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις Αμερικανών επιστημόνων.
         
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή Τζέι Λένον του Τμήματος Βιολογίας του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS).
         
Η μελέτη βασίστηκε στη μεγαλύτερη έως τώρα ανάλυση μικροβιακών και άλλων βάσεων δεδομένων, καθώς, επίσης, σε οικολογικές και στατιστικές μεθόδους. Συνολικά ελήφθησαν υπόψη πάνω από 5,6 εκατομμύρια γνωστά είδη -ζώα, φυτά και μικρόβια- από 35.000 τοποθεσίες σε όλη τη Γη, εκτός της Ανταρκτικής.
         
«Η εκτίμηση του αριθμού των ειδών στη Γη αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις στη βιολογία. Η μελέτη μας συνδυάζει τις μεγαλύτερες διαθέσιμες βάσεις δεδομένων με οικολογικά μοντέλα και νέους οικολογικούς κανόνες για τη βιοποικιλότητα, πράγμα που μας επέτρεψε να έχουμε μια νέα και πιο αξιόπιστη εκτίμηση για τον αριθμό των ειδών των μικροβίων στον πλανήτη μας» δήλωσε ο Λένον.
         
Έως πρόσφατα, η εκτίμηση του αριθμού των μικροβιακών ειδών στη Γη ήταν ουσιαστικά αδύνατη. Όμως η νέα τεχνολογία γενετικής ανάλυσης (αλληλούχισης του γενετικού υλικού των μικροοργανισμών) παρέχει ένα νέο ισχυρό εργαλείο υπολογισμών.
         
Τα μικρόβια περιλαμβάνουν τις αόρατες με γυμνό μάτι μορφές ζωής, όπως βακτήρια, μύκητες κ.α. Παλαιότερες εκτιμήσεις για τον αριθμό των ειδών στη Γη αγνοούσαν αυτόν τον πλούσιο μικρόκοσμο. Όμως είναι πια γνωστό ότι μόνο ένα γραμμάριο χώματος περιέχει έως ένα δισεκατομμύριο μικροοργανισμούς.
         
Μέχρι στιγμής το διεθνές διεπιστημονικό Πρόγραμμα Μικροβιώματος της Γης έχει ταξινομήσει λιγότερα από δέκα εκατομμύρια είδη μικροοργανισμών.

Γιατί σήμερα τα παιδιά μας δεν είναι τόσο χαρούμενα όσο παλιά;

Επιδείνωση της ψυχικής και συναισθηματικής υγείας στα νέα παιδιά.
 
  Σύμφωνα με μία νέα δημοσκόπηση , αρκετοί ενήλικες θεωρούν πως η ψυχική και συναισθηματική υγεία των παιδιών είναι χειρότερη σήμερα από ότι όταν εκείνοι ήταν παιδιά. Πιστεύουν επίσης ότι τα σημερινά παιδιά ξοδεύουν λιγότερο ποιοτικό χρόνο με τις οικογένειες τους.
 
  Σύμφωνα με τον Dr. Matthew M. Davis, καθηγητή της Παιδιατρικής στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο του Μίτσιγκαν, η έρευνα έγινε με στόχο να δούμε πως το κοινό αντιλαμβάνεται τις τελευταίες τάσεις στην υγεία σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές.
 
  Ο Dr. Davis δήλωσε , πως έχουμε δει σημαντικές προόδους στην ιατρική και τη δημόσια υγεία κατά τον τελευταίο αιώνα , που έχουν μειώσει σε μεγάλο βαθμό την ασθένεια και το θάνατο των παιδιών.
 
Από την άλλη πλευρά, ασθένειες όπως η παιδική παχυσαρκία , το άσθμα και προβλήματα συμπεριφοράς έχουν γίνει πιο συχνά.
 
 Η δημοσκόπηση  διαπίστωσε πως :
 
 Το 65% των ενηλίκων πιστεύουν ότι τα σημερινά παιδιά διαθέτουν λιγότερο ποιοτικό χρόνο για την οικογένεια τους.
  Το 64% πιστεύουν  πως τα σημερινά παιδιά έχουν περισσότερο άγχος.
  Το 55% θεωρούν πως η ψυχική και συναισθηματική υγεία των παιδιών είναι χειρότερη σήμερα.
  Το 52% πιστεύουν ότι τα σημερινά παιδιά δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν δυσκολίες και να κρατήσουν μία θετική στάση.
  Το 42% ανέφερε πως τα σημερινά παιδιά έχουν χαμηλότερη ποιότητα στις σχέσεις φιλίας .
 Και τέλος το 42% είπε ότι είναι χειρότερη και η σωματική υγεία των παιδιών σήμερα.
 
  Ωστόσο , οι αντιλήψεις ποικίλλουν. Οι ερωτηθέντες ηλικίας 70 ετών και άνω , προέβαλαν την υγεία των παιδιών σήμερα με μία πιο θετική σκέψη σε σύγκριση με τους νεότερους ενήλικες.
 
  Η κυρίαρχη άποψη από τη δημοσκόπηση αυτή είναι ότι η υγεία των παιδιών σήμερα είναι χειρότερη , από ότι ήταν για τις γενιές στο παρελθόν και πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα αυτές οι προκλήσεις.
 

Υπάρχει τελικά αιώνια αγάπη στα ζευγάρια;

«Ο έρωτας δεν κρατάει για πολύ», «Είμαστε τόσα χρόνια μαζί, τι περιμένεις; Να είμαστε ακόμα ξετρελαμένοι ο ένας με τον άλλον;». Σίγουρα έχετε ακούσει ή και ψιθυρίσει παρόμοιες φράσεις για φιλικά σας ζευγάρια όταν μαθαίνετε πως δεν πάει καλά η σχέση τους ή ακόμα και για εσάς τους ίδιους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που όταν δούμε ένα ζευγάρι πιο μεγάλων ανθρώπων σε ηλικία να κρατιέται χέρι χέρι, μας εκπλήσσει.

 Μας εκπλήσσει η εικόνα αυτή, καθώς την θεωρούμε ναι μεν ιδεατή αλλά μη ρεαλιστική, εφόσον γύρω μας βλέπουμε σχέσεις να διαλύονται καθημερινά και τον αριθμό των διαζυγίων να αυξάνεται ραγδαία. Από τη μία θαυμάζουμε τη συγκεκριμένη εικόνα, από την άλλη όμως ίσως και να την ζηλεύουμε, θέλουμε και εμείς να ζήσουμε το παραμύθι του «έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!»

Όσο και αν διάφορες έρευνες καταλήγουν στο ότι η αγάπη και ο έρωτας δεν είναι παντοτινοί στα ζευγάρια, μπορούμε να αρχίσουμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι για τη σχέση και τον έρωτά μας, καθώς φαίνεται πως δεν υπάρχουν μυστικά πλέον για τους νευρολόγους που οπλισμένοι με έναν σαρωτή εγκεφάλου (MRI) ανακάλυψαν τη βιολογική βάση για την «αγάπη», καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως το 10% των ζευγαριών με μακρόχρονες σχέσεις ή γάμους μπορεί και παραμένει ερωτευμένο και αγαπημένο, χωρίς να το επηρεάζει η κόπωση της μακρόχρονης συμβίωσης. Τελικά η αιώνια αγάπη υπάρχει!

Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο Stony Brook της Νέας Υόρκης, έδειξαν πως η πορεία της αγάπης μπορεί να μην διακοπεί και η ύπαρξή της να συνεχίζεται. Μελέτησαν λοιπόν τους εγκεφάλους των ζευγαριών που βρίσκονταν μαζί για 20 χρόνια και τους σύγκριναν με τους εγκεφάλους των καινούργιων εραστών.

Πιο συγκεκριμένα, στη πρώτη ομάδα που την αποτελούσαν άτομα που βρίσκονταν στην αρχή της σχέσης και δήλωναν ερωτευμένα με το σύντροφό τους, έδειξαν φωτογραφίες του αγαπημένου/ης τους και παρατήρησαν πως εμφάνισε δραστηριότητα η περιοχή του εγκεφάλου που ελέγχει την έκκριση ντοπαμίνης (νευροδιαβιβαστής ντοπαμίνης). Πρόκειται για τη συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με την κατανάλωση φαγητού, αλκοόλ αλλά και με τις επιθυμίες μας.

Στη συνέχεια, έδειξαν φωτογραφίες του συντρόφου σε 17 άτομα με μακροχρόνιες σχέσεις που δήλωναν ερωτευμένα όπως στην αρχή. Διαπιστώθηκε και πάλι με μαγνητική τομογραφία, πως όταν η δεύτερη ομάδα κοιτούσε τη φωτογραφία του αγαπημένου προσώπου και πάλι παρουσιάστηκε δραστηριότητα στον εγκέφαλο, όπως και με την πρώτη πομάδα των φρεσκοερωτευμένων ανθρώπων. Όσο πιο ερωτευμένοι δήλωναν, τόσο πιο έντονη ήταν η έκκριση ντοπαμίνης και η δραστηριότητα στον εγκέφαλο.

Συμπέραναν ότι περίπου 1 στα 10 ζευγάρια με μακρόχρονη σχέση εξακολουθεί και είναι ερωτευμένο, μάλιστα εμφανίζει την ίδια συμπεριφορά σαν να γνωρίστηκαν πρόσφατα και ζουν τον έρωτά τους. Οι επιστήμονες υποστήριξαν πως τα "ερωτευμένα" ζευγάρια απολαμβάνουν την "εντατική συντροφικότητα και τη σεξουαλική ζωντάνια", αλλά χωρίς τις ανησυχίες και τις εντάσεις της αρχικής αγάπης.

Οι δύο σύντροφοι εξακολουθούν και είναι γενναιόδωροι μεταξύ τους, ήρεμοι και βαθιά προσηλωμένοι ο ένας στον άλλον, όπως τις πρώτες μέρες του έρωτά τους. Η έρευνα που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο επιστημονικό περιοδικό Social Cognitive and Affective Neuroscience κατέληξε στο ότι μπορεί ο έρωτας να υπάρχει ανάμεσα στους δύο συντρόφους ακόμα και μετά από πολλά χρόνια γάμου.

Αυτή είναι μία καλή είδηση για το 10% των ζευγαριών, όχι όμως και για το υπόλοιπο 90% που φαίνεται να το κυριεύει η συναισθηματική κόπωση.

Πώς εξηγείται όμως αυτό;
Οι βιολόγοι υπολογίζουν πως περίπου το 9% στο ζωικό βασίλειο είναι μονογαμικό, καθώς δημιουργεί δεσμούς με αποκλειστικούς συντρόφους για όλη τους τη ζωή και μαζί ανατρέφουν τους απογόνους τους. Το ποσοστό αυτό μάλιστα φαίνεται να αγγίζει το 25% στους πιθήκους γίββωνες, στους κύκνους και στα πουλιά γενικότερα.

Αν και η ανθρώπινη φύση θεωρείται πολυγαμική, υπάρχουν μέλη της που λειτουργούν μονογαμικά, όχι μόνο επειδή έχουν αναπτύξει πολιτισμό και ακολουθούν ηθικούς και κοινωνικούς κανόνες, αλλά επειδή παρουσιάζουν ανάλογα χαρακτηριστικά με άλλα θηλαστικά, όπως οι κύκνοι, οι αλεπούδες, οι γίββωνες, οι ταμαρίνοι της Βραζιλίας, οι λύκοι, κλπ, όπου μόλις αντικρίσουν το σύντροφό τους εκκρίνεται η ντοπαμίνη - ορμόνη της ευφορίας.

Η συγκεκριμένη ορμόνη βασίζεται στην ανταμοιβή και την ευχαρίστηση, μας δίνει την αίσθηση της ικανοποίησης και της ευτυχίας και όσον αφορά στη σχέση και στον έρωτα, έχει βρεθεί πως εκκρίνεται στα ζευγάρια τον πρώτο καιρό της γνωριμίας τους, όπου αισθάνονται τον έρωτα να τα κατακλύζει. Έτσι λοιπόν και στους ανθρώπους, καταλήγουν οι ερευνητές, δεν είναι μόνο οι ηθικό-κοινωνικοί κώδικες που εξυμνούν τη μονογαμία, αλλά ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός πως υπάρχουν ζευγάρια που αισθάνονται το ίδιο ερωτευμένα, καθώς ο εγκέφαλός τους φαίνεται να αναζητά και να παίρνει την ίδια ικανοποίηση όταν αντικρίζει ο ένας τον άλλον, άσχετα από τα χρόνια που περνούν.

Πιο συγκεκριμένα, ο Άρθουρ Μπρουκ (καθηγητής ψυχολογίας) αναφέρει: "Όταν αντίκρισα για πρώτη φορά τα ζευγάρια να λένε πως είναι ακόμα ερωτευμένα με τον σύντροφό τους μετά από τόσα χρόνια γάμου, η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι μάλλον κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Η μελέτη της εγκεφαλικής τους λειτουργίας όμως, είναι αδιάψευστος μάρτυρας και δεν μπορεί να μας παραπλανήσει».

Σύμφωνα λοιπόν με τους ερευνητές, η αγάπη δεν κατοικεί στην ...καρδιά, αλλά στα κέντρα ανταμοιβής του εγκεφάλου. Μάλλον δεν μας προκαλεί έκπληξη καθώς συχνά λέμε ότι ...είμαστε εγκεφαλικοί τύποι, κυρίως οι γυναίκες. Επίσης, μαζί με την πιθανότητα της «αιώνιας αγάπης», αυξάνεται και η πιθανότητα στο να κατανοήσουμε ακόμα περισσότερο τη λειτουργία των συναισθημάτων και την εγκεφαλική συμμετοχή.

Αν και το δείγμα της έρευνας είναι σχετικά μικρό, παρόλα αυτά μπορούμε να ελπίζουμε πως ίσως και εμείς βρούμε την "αδελφή ψυχή μας", ζήσουμε το έντονο πάθος και μείνουμε ερωτευμένοι και αγαπημένοι μετά από πολλά πολλά χρόνια που θα είμαστε μαζί...

Έρχονται και μη επανδρωμένα πλοία για... εξοικονόμηση καυσίμων

Τα μη επανδρωμένα πλοία μπορούν να χρησιμοποιούν 10-15% λιγότερα καύσιμα και είναι τεχνολογικά εφικτή η παραγωγή τους πριν από το τέλος της δεκαετίας, σύμφωνα με Φινλανδούς ερευνητές, που σε συνεργασία με τη βιομηχανία αισθητήρων και συστημάτων τηλεχειρισμού υπόσχονται να φέρουν επανάσταση στο θαλάσσιο εμπόριο.

Η απουσία πληρώματος σημαίνει ότι δεν θα υπάρχει ανάγκη για συστήματα στέγασης, παροχής νερού, θέρμανσης, κλιματισμού και επεξεργασίας λυμάτων.

Η Ρολς Ρόις, η οποία αναπτύσσει την απαιτούμενη τεχνολογία, εκτιμά ότι η χρήση καυσίμου θα μειωθεί κατά 10-15%, και κατά συνέπεια θα μειωθούν οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου.

«Οι τεχνολογίες που απαιτούνται για να κάνουν τα αυτόνομα πλοία πραγματικότητα υφίστανται ήδη. Η τεχνολογία αισθητήρων που απαιτείται είναι αξιόπιστη και εμπορικά διαθέσιμη, και οι αλγόριθμοι που απαιτούνται για την άρτια λήψη αποφάσεων βρίσκονται πολύ κοντά», δήλωσε ο Γιόνε Πόικονεν του Πανεπιστημίου του Τούρκου, προσθέτοντας ότι απαιτείται επίσης το κατάλληλο ρυθμιστικό πλαίσιο.

Άλλοι τομείς έρευνας πάνω στην πιο «πράσινη» ναυσιπλοΐα περιλαμβάνουν την επιστροφή στη χρήση του ανέμου, που θα μπορούσε να μειώσει τη χρήση καυσίμων από 10 έως 60%., σύμφωνα με υπολογιστικά μοντέλα του Πανεπιστημίου UCL.

Εξάλλου, έρευνα του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού (ΙΜΟ) για τις μελλοντικές εκπομπές της ναυτιλίας προβλέπει ότι αυτές θα αυξηθούν από 50 έως 250% μέχρι το 2050, εάν δε ληφθούν περαιτέρω μέτρα, καθώς η ζήτηση για το εμπόριο αυξάνεται.

Ωστόσο, την περασμένη εβδομάδα οι αντιπρόσωποι των διεθνών κυβερνήσεων στον Οργανισμό δεν κατάφεραν να συμφωνήσουν σε ένα σχέδιο εργασίας για τον καθορισμό ενός στόχου μείωσης των εκπομπών.

Το γιοτ με όλες τις ανέσεις ενός σπιτιού συμπεριλαμβανομένου και ενός ... κήπου

Το να μένετε στη θάλασσα θα μπορούσε πλέον να γίνει πολύ πιο φιλόξενο και κομψό αν η παρακάτω ιδέα γίνει κάποτε πραγματικότητα. Ονομάζεται  «το γιοτ σας, το σπίτι σας» και αυτό το σκάφος θα μπορούσε να είναι το απόλυτο πλωτό σπίτι για όσους θέλουν να απολαμβάνουν όλη μέρα τη θάλασσα.



Συνδυάζει όλες τις ανέσεις ενός σπιτιού και μια πολυτελή εμπειρία ιστιοπλοΐας σε ένα σύγχρονο σκάφος που διαθέτει κομψή σχεδίαση και τεχνολογία για τη μείωση του περιβαλλοντικού της αποτυπώματος.

Σχεδιασμένο από τον Ρώσο Maxim Zhivov, το σκάφος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως μόνιμη κατοικία ή ένα σπίτι διακοπών.
 

Έχει ένα εξωτερικό στρώμα ηλιακών πάνελ που συλλαμβάνει την ενέργεια του ήλιου, η οποία χρησιμοποιείται για να τροφοδοτήσει τα πάντα επί του σκάφους.

Η ανοιχτή πρύμνη μοιάζει με το πίσω μέρος ενός σπιτιού, με παράθυρα από το δάπεδο μέχρι την οροφή, ένα μικρό μπαλκόνι έξω από ένα υπνοδωμάτιο, κήπο και ένα σαλόνι.



Το σκάφος διαθέτει επίσης ένα επεκτάσιμο κάλυμμα για να παρέχει σκιά ή προστασία από τη βροχή και χώρο ηλιοθεραπείας με ξαπλώστρες.

Τέσσερις «εξωτικές» θεωρίες για τις ενδείξεις νέου σωματιδίου στον LHC

Μπορεί ακόμη να μην έχουν επιβεβαιωθεί τελεσίδικα οι ενδείξεις για την ύπαρξη ενός καινούριου σωματιδίου, οι οποίες ανακοινώθηκαν από τους ερευνητές του CERN στα τέλη της περασμένης χρονιάς, ωστόσο εκατοντάδες θεωρητικοί φυσικοί από όλο τον κόσμο έχουν ήδη προτείνει αρκετές θεωρίες που θα μπορούσαν να εξηγήσουν μία τέτοια ανακάλυψη.

Αυτό το γραφικό εμφανίζει μία από τις πρώτες συγκρούσεις ιόντων μολύβδου που καταγράφονται μεταξύ των δύο ιόντων μολύβδου στην πιο υψηλή ενέργεια του LHC. Η ενέργεια στο σύστημα κέντρου της μάζας είναι περίπου ένα τετράκις εκατομμύρια ηλεκτρόνιο-βολτ (1015 eV)

Μέσα στους τέσσερις μήνες που έχουν μεσολαβήσει από την αποκάλυψη για πιθανά ίχνη ενός νέου «συστατικού» της ύλης, που προέκυψαν στον Μεγάλο Επιταχυντή Αδρονίων (LHC), έχουν γραφτεί πάνω από 300 επιστημονικά άρθρα με διάφορες εκδοχές για τη φύση του.

Ο ενθουσιασμός των θεωρητικών φυσικών οφείλεται στο γεγονός ότι αυτή η μυστηριώδης ανωμαλία στις συγκρούσεις στον επιταχυντή ενδέχεται να παραπέμπει σε μία θεωρία που να ξεπερνά το Καθιερωμένο Πρότυπο, δηλαδή το καθιερωμένο μοντέλο της φυσικής που περιγράφει όλα τα γνωστά στοιχειώδη σωμάτια και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις, εκτός από τη βαρύτητα. Επομένως, αν όντως επαληθευτεί, τότε είναι πιθανό να ανοίγει τον δρόμο για μία ακόμη πληρέστερη περιγραφή των «συστατικών» της ύλης και των θεμελιωδών δυνάμεων.

Πού θα μπορούσε όμως να οδηγεί αυτός ο δρόμος; Για να δώσει μία ένδειξη της «νέας φυσικής» που ενδεχομένως προκύψει από τη συγκεκριμένη ανακάλυψη, το περιοδικό Physical Review Letters (PRL) δημοσίευσε ενδεικτικά τέσσερα άρθρα τα οποία έχουν υποβληθεί για δημοσίευση και δίνουν μερικές από τις πιο «τολμηρές» εξηγήσεις.

Τα περισσότερα σενάρια αποδίδουν τα ίχνη σε ένα άγνωστο έως σήμερα σωματίδιο, το οποίο διασπάται σε δύο φωτόνια. Ο εντοπισμός ενός τέτοιου σωματιδίου θα ήταν πολύ πιο συναρπαστικός από την ανακάλυψη του «σωματιδίου του Θεού», λέει στο περιοδικό Nature o Κρίστοφερ Πέτερσον, θεωρητικός φυσικός από το Ινστιτούτο Τεχνολογίας Chalmers στη Σουηδία.

Ο λόγος είναι πως, με βάση το άρθρο του PRL, ο Πέτερσον και συνάδελφοί του από την Ελβετία προτείνουν μία εξήγηση που παραπέμπει στην υπερσυμμετρία, μία θεωρία που σε κάθε σωματίδιο του Καθιερωμένου Προτύπου αντιστοιχεί έναν υπερσυμμετρικό «εταίρο» και η οποία υπόσχεται να δώσει απαντήσεις σε μυστήρια της φυσικής, όπως η φύση τους σκοτεινής ύλης.

Στον αντίποδα, φυσικοί από το πανεπιστήμιο του Τελ Αβίβ υποστηρίζουν πως το επαναστατικό στοιχείο που θα φέρει στο φως το νέο σωματίδιο αφορά τη σύστασή του. Κι αυτό γιατί, όπως περιγράφουν στη μελέτη τους, το σωματίδιο αποτελεί από δύο «εξωτικά» κουάρκ – δηλαδή δύο «δομικούς λίθους» της ύλης που δεν περιλαμβάνονται στο Καθιερωμένο Πρότυπο.

Από την άλλη μεριά, ερευνητές από το πανεπιστήμιο του Πεκίνου ισχυρίζονται πως οι μετρήσεις σχετίζονται με το «σωματίδιο του Θεού», δηλαδή το μποζόνιο Χιγκς που, όπως επιβεβαιώθηκε πειραματικά στο CERN, προσδίδει μάζα στα υπόλοιπα σωματίδια. Έτσι, αναφέρουν πως η «ανωμαλία» στις μετρήσεις οφείλεται σε ένα σωματίδιο παρόμοιο με το μποζόνιο Χιγκς, το οποίο όμως έχει εξαπλάσια μάζα.

Ίσως η πιο «εξωτική» εξήγηση περιγράφεται στο τέταρτο άρθρο που δημοσίευσε το Physical Review Letters (PRL), αφού σε αυτήν αναφέρεται πως οι μετρήσεις δεν προέρχονται άμεσα από το μυστηριώδες σωματίδιο. Αντίθετα, οφείλονται στη διάσπαση ενός «θραύσματος» από τη διάσπασή του, αφού το σωματίδιο έχει ακόμη μεγαλύτερη μάζα και επομένως θα χρειάζονταν ακόμη ισχυρότερες συγκρούσεις στον επιταχυντή για να εντοπιστεί.

Σχέδια για γιγαντιαίες θαλάσσιες πλατφόρμες – ηλιακούς συλλέκτες

heliofloat-1
Ένα από τα μεγαλύτερα μειονεκτήματα της τεχνολογίας ηλιακής ενέργειας είναι ότι οι ηλιακοί συλλέκτες απαιτούν πολύ χώρο – οπότε μία ενδιαφέρουσα πρόταση είναι η αξιοποίηση χώρου που μένει ανεκμετάλλευτος, όπως η επιφάνεια της θάλασσας, σύμφωνα με ερευνητές του Τechnische Universität Wien.

Το μεγάλο εμπόδιο σε αυτή την ιδέα είναι τα κύματα- ωστόσο, οι ερευνητές ανέπτυξαν μία πρωτοποριακή, μικρού βάρους δομή, που μπορεί να αξιοποιηθεί για την κατασκευή πλατφορμών τέτοιου τύπου μήκους εκατό μέτρων, που παραμένουν σταθερές στη θέση τους, ακόμα και υπό θαλασσοταραχή.

Όπως εξηγεί ο καθηγητής Μάρκους Χάιντερ, το «Heliofloat» στηρίζεται από ανοικτές συσκευές επίπλευσης/ πλωτήρες. «Εάν μια πλατφόρμα στηριζόταν απλά πάνω σε κλειστά κοντέινερ γεμάτα αέρα, το σχέδιο θα ήταν πολύ βαρύ και συμπαγές για να μπορεί να αντέξει σε μεγάλα κύματα».

Ωστόσο, οι πλωτήρες αντιστοιχούν σε στραμμένα προς τα κάτω «βαρέλια» από μαλακά, εύκαμπτα υλικά που επιπλέον στο νερό. Το πάνω μέρος περιέχει αέρα, που επιτρέπει στο βαρέλι να επιπλέει, ωστόσο ο αέρας έχει απευθείας επαφή με το νερό κάτω. Δεν υπάρχει κλειστό στρώμα αέρα, αλλά μια «στήλη» αέρα πάνω από το νερό, που λειτουργεί αντικραδασμικά, ενώ τα μαλακά τοιχώματα των βαρελιών απορροφούν τις μικρές, οριζόντιες πιέσεις.



Το Heliofloat στηρίζεται από αρκετούς τέτοιους πλωτήρες, κάτω από μια μεγάλη πλατφόρμα. Όταν η τοποθέτησή τους είναι η σωστή, τα κύματα ανεβοκατεβαίνουν κάτω από το Heliofloat χωρίς να επηρεάζουν σημαντικά την πλατφόρμα, η οποία μπορεί να πλέει με σταθερότητα, αντί να κινείται ανεξέλεγκτα και να σπάει, όπως θα συνέβαινε εάν χρησιμοποιούνταν συμβατικοί πλωτήρες.

Το σχέδιο αυτό θα επέτρεπε τη δημιουργία πλατφορμών – ηλιακών συλλεκτών μεγέθους γηπέδου ποδοσφαίρου με ευκολία, ανοίγοντας τον δρόμο για πλωτές εγκαταστάσεις μεγάλου μεγέθους, δυνατοτήτων και ρόλων- από υδροπονικές εφαρμογές μέχρι εργοστάσια αφαλάτωσης, ακόμα και (στο πιο μακρινό μέλλον) σπίτια.

Οι τρεις εξωπλανήτες που θα μπορούσαν να φιλοξενήσουν ζωή

TRAPPIST-1
Μια διεθνής ομάδα αστρονόμων με επικεφαλής τον Michaël Gillon ανακάλυψε τρεις εξωπλανήτες, οι οποίοι δυνητικά θα μπορούσαν να φιλοξενούν ζωή. Οι πλανήτες κινούνται γύρω από το μικρό πολύ ψυχρό άστρο Trappist-1, που έχει μέγεθος λίγο μεγαλύτερο του Δία και περίπου το ένα όγδοο του Ήλιου μας. Οι εξωπλανήτες βρίσκονται σε απόσταση μόνο 39 έως 40 ετών φωτός από τη Γη.

Το μέγεθός και η θερμοκρασία τους μοιάζουν με της Γης, πράγμα που τους καθιστά -κάποιους τουλάχιστον- κατ’ εξοχήν πιθανούς υποψήφιους για τη φιλοξενία ζωής εκτός του ηλιακού μας συστήματος.

Είναι οι πρώτοι εξωπλανήτες που ανακαλύπτονται γύρω από ένα τόσο αχνό άστρο. Οι υπέρψυχροι νάνοι αστέρες είναι αχνά άστρα που εκπέμπουν υπέρυθρη ακτινοβολία. Συνήθως περνούν απαρατήρητοι και δεν έχουν μελετηθεί ιδιαίτερα. Εκτιμάται ότι περίπου το 15% των άστρων κοντά στον Ήλιο ανήκουν σε αυτή την κατηγορία.

Οι επιστήμονες από το Βέλγιο, τις ΗΠΑ και άλλες χώρες, με επικεφαλής τον Μισέλ Γκιγιόν του Ινστιτούτου Αστροφυσικής και Γεωφυσικής του Πανεπιστημίου της Λιέγης, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό «Nature», έκαναν την ανακάλυψη με το μικρό ρομποτικό βελγικό τηλεσκόπιο TRAPPIST, διαμέτρου μόλις 60 εκατοστών, στις εγκαταατάσεις του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή. Το υπέρυθρο τηλεσκόπιο εστιάζει αποκλειστικά σε κοντινά μικρά και αχνά άστρα, που είναι αόρατα με τα οπτικά τηλεσκόπια.



Το άστρο Trappist-1 έχει μόλις το 0,05% της φωτεινότητας του Ήλιου μας και το 8% της μάζας του. Οι τρεις εξωπλανήτες κινούνται πολύ πιο κοντά (20 έως 100 φορές) στο άστρο τους από ό,τι η Γη στον Ήλιο, όμως το μητρικό άστρο τους είναι πολύ πιο κρύο, με αποτέλεσμα να δέχονται αστρική (ηλιακή) ακτινοβολία το πολύ τετραπλάσια σε σχέση με τη Γη.

Οι δύο εξωπλανήτες υπολογίζεται ότι βρίσκονται οριακά έξω από την «κατοικήσιμη» ζώνη του άστρου τους (ούτερ πολύ κοντά, ούτε πολύ μακριά από αυτό), ενώ ο τρίτος πιθανώς βρίσκεται μέσα στη ζώνη. Προς το παρόν, η μάζα και η σύνθεση των πλανητών παραμένουν άγνωστες, άρα δεν μπορούν να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα κατά πόσο όντως είναι σε θέση να φιλοξενήσουν μορφές ζωής.

Μελλοντικές παρατηρήσεις με μεγαλύτερα τηλεσκόπια αναμένεται να δώσουν περισσότερες πληροφορίες, όπως π.χ. αν υπάρχει ατμόσφαιρα και νερό στους εξωπλανήτες, πράγμα που θα αυξήσει την πιθανότητα να είναι κατοικήσιμοι.

Ήδη σχεδιάζεται, με ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, το πιο φιλόδοξο πρόγραμμα SPECULOOS, στο πλαίσιο του οποίου θα εγκατασταθούν στην περιοχή του Ευρωπαϊκού Νοτίου Αστεροσκοπείου (ESO) στη Χιλή τέσσερα ρομποτικά τηλεσκόπια διαμέτρου ενός μέτρου το καθένα, τα οποία μέσα στην επόμενη πενταετία θα αναζητήσουν δυνητικά φιλόξενους για ζωή εξωπλανήτες γύρω από 500 αχνά και ψυχρά μικρά άστρα στη «γειτονιά» μας.

Αβορίγινες: η Σοφία του Ονειροχρόνου

Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους φαίνεται ότι ο αρχαιότερος ανθρώπινος πολιτισμός αναπτύχθηκε στην Αυστραλία. Γνωστοί και ως Αβορίγινες ή Αμπορίτζιναλς, οι Ιθαγενείς της Αυστραλίας ξεπροβάλλουν από τα βάθη των αιώνων φέροντας μαζί τους τελετουργικά, δοξασίες και μια κοσμολογία που αντιπροσωπεύει τη βαθύτερη συλλογική μνήμη της ανθρωπότητας.

Οι Αβορίγινες, αυτόχθονες κάτοικοι της χώρας, αναφέρουν την αρχή του Κόσμου ως το «Όνειρο» ή την «Ώρα του Ονείρου». Κατά τη διάρκεια αυτού του Ονειροχρόνου οι Ιθαγενείς πρόγονοί τους δημιούργησαν τα διάφορα στοιχεία του όπως, τα ζώα, το νερό, τα δέντρα, τον ουρανό. Παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, γιατί μέχρι σήμερα ο τρόπος ζωής τους παραμένει σχεδόν αναλλοίωτος. ΓιΆ αυτό θεωρούνται από τους ανθρωπολόγους πολύτιμη πηγή πληροφοριών για τον προϊστορικό άνθρωπο. Οι δυνάμεις που δημιούργησαν τον κόσμο τους στην πορεία του χρόνου προσωποποιήθηκαν σε θεές και θεούς που εξέφραζαν τον Ήλιο, τη νύχτα, τα άστρα, τη δικαιοσύνη. Μια ιδιαίτερη παρουσία, ήταν οι Wondjina, που θεωρούνταν από τα πρώτα όντα της «Εποχής του Ονείρου». Ήρθαν από τη θάλασσα και ξεκουράστηκαν πάνω σε βράχους όπου αποτυπώθηκαν οι μορφές τους. Δημιούργησαν τον Κόσμο, έδωσαν το Νόμο που έπρεπε να ακολουθούν οι άνθρωποι. Έφεραν στους ανθρώπους την τεκνοποίηση. Έδωσαν τη βροχή στη Γη. «Η Γη αναπνέει και η εκπνοή της δημιουργεί ατμούς και σύννεφα που φέρνουν βροχή. Φέρνει καρπούς και δημιουργεί ανάπτυξη στα πάντα ώστε να μεγαλώνουν τα δέντρα, το χορτάρι, και να τρέφουν τα ζώα και όλα στη γη». Αυτές οι παρουσίες παριστάνονται σε βραχογραφίες με φωτοστέφανο δίχως στόμα έχοντας ενωμένα μάτια και μύτη.

H Σοφία του Ονειροχρόνου

Η Ιδέα του Ονειροχρόνου αποτελεί την κεντρική ιδέα του πολιτισμού των Ιθαγενών της Αυστραλίας η οποία καθόρισε απόλυτα τα πρότυπα της ζωής τους. Είναι ένας λαός που ζει ανάμεσα στον Ονειροχρόνο και τον αντικειμενικό κόσμο, σε αρμονία με όλα τα πλάσματα της Γης, με τον ίδιο απαράλλακτο τρόπο όπως εκείνον της πρώτης ημέρας της Δημιουργίας. Μέσα από τον Ονειροχρόνο αντλούν επίσης την πλούσια σε δομή και λεξιλόγιο προφορική τους γλώσσα. Η εξέλιξη της ζωής και του πολιτισμού, σύμφωνα με την αντίληψή τους, αρχίζει με ένα σπόρο που βλασταίνει, κάνει ένα μεγάλο κύκλο άπειρων δυνατοτήτων και επιστρέφει πάλι πίσω στον ίδιο σπόρο, στην αρχική πηγή. Και κάθε φορά που η ζωή αναγεννιέται από τον θάνατο ή την λανθάνουσα κατάσταση στην οποία βρίσκεται, δεν αναπαράγει ποτέ τις μορφές του παρελθόντος αλλά αναπτύσσεται μέσα στο παράδοξο νέων δυνατοτήτων οι οποίες ξεπηδούν από την ίδια απαράλλακτη ουσία, αυτή την ίδια ουσία που συνεχώς αλλάζει και αναγεννιέται. Ο χορός της γέννησης αρχίζει, τη στιγμή που ο σπόρος σπάζει το κέλυφός του. Ο κύκλος του παρελθόντος απορρίπτεται και η ίδια ουσία αναζητά άλλες δυνατότητες σε νέους κύκλους. Από αυτή την άποψη λοιπόν, ο πολιτισμός των Αβοριγίνων ως ο αρχαιότερος, αποτελεί τον σπόρο των ανθρώπινων κύκλων και το ταξίδι στις παραδόσεις του είναι το ταξίδι στην πιο μακρινή μνήμη της ανθρώπινης φυλής, τη Σοφία του Ονειροχρόνου.

Η Ενότητα του Ονειροχρόνου

Ο Ονειροχρόνος είναι ένας τόπος πέρα από τον χρόνο και το χώρο, μέσα στον οποίο το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον υπάρχουν ως ενότητα. Οι αυτόχθονες μπορούν να εισέλθουν σε αυτό το εναλλακτικό σύμπαν μέσω των Ονείρων ή μέσα από μεταβαλλόμενη κατάσταση συνείδησης, αλλά και μέσα από το θάνατο. Ο Ονειροχρόνος θεωρείται ο τελικός προορισμός πριν από τη μετεμψύχωση. Όλα τα πλάσματα, άστρα, άνθρωποι, έντομα, μοιράζονται την συνείδηση της πρωτογενούς δημιουργικής δύναμης. Κάθε τι που υπάρχει αντανακλά με το δικό του ιδιαίτερο τρόπο ένα μέρος, μια μορφή, αυτής της κοινής συνείδησης. Στους μύθους και τους θρύλους του Ονειροχρόνου, όλος ο κόσμος παρουσιάζεται ενιαίος. Οι ιστορίες του Ονειροχρόνου προέκτειναν τη συμπαντική και ψυχική συνείδηση όχι μόνο σε κάθε ζωντανό πλάσμα, αλλά και στην ίδια τη Γη, τα αρχέγονα στοιχεία δυνάμεις και αρχές. Η συνειδητοποίηση αυτής της ενότητας ωθεί τους Ιθαγενείς να σέβονται και να λατρεύουν τη Γη, ως μυστήριο της αρχικής δημιουργίας. Κάθε συστατικό της δημιουργίας πηγάζει από όνειρα, επιθυμίες, έλξεις και απωθήσεις, όπως ακριβώς συμβαίνει και στη ζωή των ανθρώπων. ΓιΆ αυτό η είσοδος στο μεγάλο κόσμο του χώρου, του χρόνου και των συμπαντικών ενεργειών είναι η ίδια με την είσοδο στον εσωτερικό κόσμο της συνείδησης και του ονειρέματος. Επομένως η εξερεύνηση του αχανούς διαστήματος και η γνώση του νοήματος της δημιουργίας βιώνονταν μέσω της εσωτερικής και εξωτερικής γνώσης του εαυτού. Κάθε φυσικός σχηματισμός και δημιουργία εισάγει ένα κρυμμένο νόημα, εξαιτίας του σχήματος και της συμπεριφοράς του. Η μορφή κάποιου πράγματος είναι το ίδιο το αποτύπωμα της προγονικής συνείδησης που το δημιούργησε και είναι το αποτέλεσμα των ενεργειών που προκλήθηκαν. Αυτές είναι όψεις της δημιουργίας του Ονειροχρόνου που συνθέτουν την εικόνα ενός κόσμου, στην οποία το φυσικό και το μεταφυσικό αλληλοσυνδέονται συμβολικά. Δεν μπορεί να εξετάσει κανείς τον ορατό και τον αόρατο κόσμο ξέχωρα. Έτσι οι γλώσσες των Ιθαγενών που ξεπήδησαν από μια τέτοια αντίληψη του κόσμου ήταν πλούσιες σε μεταφορές που αλληλοσύνδεαν τα φυσικά, ψυχολογικά και πνευματικά επίπεδα εμπειρίας.
 
Ο Μύθος για την Τέχνη του Χαλαζία

Ένας γέροντας, το τελευταίο μέλος της φυλής του που κατέχει την ικανότητα της κατασκευής αιχμηρών εργαλείων, κόβοντας χαλαζία, διδάσκει σε μερικούς νεότερους την τέχνη του. Οι μικροί κρύσταλλοι χαλαζία που χρησιμοποιούνται σαν κοπίδια και ξύστρες είναι τα μόνα συμπληρωματικά σε μια τεχνολογία που βασίζεται στο ξύλο. Παίρνει τους μαθητευόμενους στο δάσος, σε ένα μέρος όπου γνωρίζει ότι το έδαφος «ετοιμάζει» πέτρες για τον σκοπό αυτό. Υποδεικνύει τα χαρακτηριστικά του εδάφους που το επισκέφτηκαν οι πρόγονοι της φυλής του για γενιές ολόκληρες, προκειμένου να μαζέψουν πέτρες για εργαλεία. Η απαλή αύρα στα φύλλα των ψηλών κομμεόδενδρων μετριάζει τη ζέστη το μεσημεριάτικου ήλιου. Ο γέρος κάθεται οκλαδόν, με τις παραδοσιακές ουλές της λύπης ή του πένθους στο στήθος του. Με τα βαθύσκιωτα μάτια του κλεισμένα περνάει το φαγωμένο μαύρο χέρι του με μια καλαίσθητη ασταθή κίνηση από λιθάρι σε λιθάρι. Σε κάθε πέτρα μουρμουρίζει μία φράση: «Αυτή είναι έγκυος, αλλά δεν είναι έτοιμη ακόμα», «Αυτή θα είναι πολύ καλή στον καιρό της». Τελικά βρίσκει μια πέτρα που την σηκώνει και την κρατά στα δυο του χέρια. ΜΆ ένα έξυπνο χαμόγελο λέει, «Ο πυρόλιθος ζει μέσα σε αυτή την πέτρα από την εποχή του ονείρου…τώρα είναι έτοιμη να γεννηθεί!» Τα γρήγορα απότομα χτυπήματα με μια άλλη πέτρα θρυμματίζουν τον λίθο και το επιθυμητό εργαλείο ξεπροβάλλει από την πέτρα. Οι νεαροί Ιθαγενείς παρακολουθούν τον γέρο με αφοσίωση καθώς απομακρύνει το πρόσφατα γεννημένο εργαλείο από τη σκοτεινή μήτρα του προγονικού βράχου και το κρατά ψηλά με ικανοποίηση. Και έτσι γεννιέται ένα εργαλείο που οι ρίζες του προέρχονται από τα βάθη του χρόνου για χρήση στο σήμερα. Στις περισσότερες περιπτώσεις δεν είναι ανάγκη να σμιλέψει ή να μορφοποιήσει αυτά τα κομμάτια της πέτρας, «γεννήθηκαν τέλεια και έχουν σχεδόν το ίδιο σχήμα με τα αιχμηρά εργαλεία ηλικίας 13.000 ετών που ανακάλυψαν αρχαιολόγοι. Όλες οι τέχνες έχουν κοινή γλώσσα. Καμία μορφή τέχνης δεν αποτελεί, ξεχωριστό, ανεξάρτητο στοιχείο, είτε πρόκειται για αμμογραφία, βαφή του σώματος, ιερό λίθο, ζωγραφισμένο φλοιό δένδρου, χορό, μουσική, ή άλλη παραδοσιακή μορφή τέχνης. Μύθοι, ιστορίες, χορός, τραγούδι και τελετουργία είναι τα νήματα για τη σύνθεση του πολύχρωμου τάπητα της Δημιουργίας. Σε αυτόν τον τάπητα συμμετέχουν σε μεγάλο βαθμό οι φυσικοί σχηματισμοί, οι φυσικοί ήχοι και όλα τα παροδικά φαινόμενα της φύσης, τα οποία αποτελούν και αντικείμενο μίμησης μιας εξίσου παροδικής και φευγαλέας τέχνης. Οι θαυμάσιες αμμογραφίες καταστρέφονται μετά την ολοκλήρωση της τελετουργίας, όπως και τα ιερά σύνεργα. Το παροδικό και το φευγαλέο στον παρόντα κόσμο συμπληρώνεται από τη μονιμότητα και τη διάρκεια στον Ονειροχρόνο. Η αντίληψη των γηγενών για την αιωνιότητα, είναι η μονιμότητα ύπαρξης στον Ονειροχρόνο και προσεγγίζεται μέσω της αντίληψης του θανάτου.

Οι Πρόγονοι

Οι Ιθαγενείς, μιλούν για τις δυνάμεις που δημιούργησαν τον κόσμο αποκαλώντας τις «Οι Πρόγονοί μας». Στην μακρινή εποχή της δημιουργίας του κόσμου, την εποχή που ονομάζεται Ονείρεμα, οι Πρόγονοι κινούνταν σε ένα έρημο, αδιαφοροποίητο πεδίο, ίδιο περίπου με εκείνο στο οποίο κινούνται οι Ιθαγενείς, όταν περιπλανιούνται στις αχανείς εκτάσεις της αυστραλιανής ηπείρου. Οι Πρόγονοι ταξίδευαν, κυνηγούσαν, πολεμούσαν και αγαπούσαν διαμορφώνοντας έτσι το άμορφο πεδίο τους σε γήινο τοπίο. Πριν από τα ταξίδια τους κοιμούνταν και ονειρεύονταν τις περιπέτειες της επόμενης μέρας. Με αυτόν τον τρόπο, κινούμενοι από το Ονείρεμα στη δράση δημιούργησαν τα ζώα και τα φυτά, όλα τα φυσικά στοιχεία, τον Ήλιο, τη Σελήνη και τα άστρα. Δημιούργησαν επίσης, τους ανθρώπους, τις φυλές και τις πατριές. Όλα αυτά δημιουργήθηκαν ταυτόχρονα από τους Προγόνους, ενώ το κάθε είδος μπορούσε να μεταμορφωθεί σε οποιοδήποτε άλλο. Το φυτό μπορούσε να γίνει ζώο, το ζώο γεωλογικός σχηματισμός, ο γεωλογικός σχηματισμός άντρας ή γυναίκα. Ο ίδιος ο Πρόγονος μπορούσε να έχει μορφή ανθρώπου η ζώου ανάλογα με τις απαιτήσεις των περιπετειών του. Όλα δημιουργούνταν από την ίδια πηγή –το Όνειρο και τις πράξεις των μεγάλων Προγόνων. Όλα τα στάδια, οι φάσεις και οι κύκλοι ήταν παρόντα την ίδια στιγμή στον Ονειροχρόνο. Όταν ο κόσμος απέκτησε μορφή, με όλα τα είδη και τις ποικιλίες των μεταμορφώσεων τους, Εκείνοι αποσύρθηκαν και κρύφτηκαν στη γη, τον ουρανό, τα σύννεφα και τα πλάσματα, αντανακλώντας από εκεί τη δύναμη τους σε όλα τα δημιουργήματα. Το Ονείρεμα αναφέρεται για να περιγράψει αυτό το σύστημα πεποιθήσεων. Για παράδειγμα, ένας αυτόχθονας Αυστραλός ίσως ισχυριστεί ότι ονειρεύτηκε σαν καγκουρό ή ως καρχαρίας ή σαν μέλισσα ή με οποιοδήποτε ονειρικό συνειρμό που προέρχεται από την πατρίδα τους. Αυτά συμβαίνουν γιατί στον Ονειροχρόνο ολόκληρη η γενιά των Προγόνων υπάρχει σαν Ένας, καταλήγοντας στην ιδέα ότι όλη η παγκόσμια γνώση είναι συσσωρευμένη μέσα από τους Προγόνους μας. Τα ταξίδια των Προγόνων έγιναν ιστορίες, τελετουργίες, σύμβολα και τελικά αρχέτυπα της ζωής που διαμορφώθηκαν και ακολουθήθηκαν από τους Αβορίγινες επί σειρά χιλιετιών. Για αυτούς κάθε όψη της καθημερινής ζωής αντανακλά τις ιστορίες της δημιουργίας που συνδέονται με τον συγκεκριμένο τόπο στον οποίο στήνουν τον καταυλισμό τους ή τις περιοχές που διασχίζουν ταξιδεύοντας. Κάθε μέρα είναι Μοναδική και βιώνεται ως ανάμνηση της πρώτης ημέρας της Δημιουργίας. Παρόλο που οι ιστορίες και τα σύμβολα διαφέρουν λίγο από τη μία πατριά στην άλλη, οι ονειρικές ιστορίες είναι κοινές σε όλες τις φυλές των Ιθαγενών σε όλο το πλάτος της αχανούς αυστραλιανής ηπείρου. Σε αυτές τις ιστορίες οι Πρόγονοι ανέλαβαν δράση, εκτέθηκαν σε κινδύνους, ανακάλυψαν τεχνικές και συμπεριφορές που προκάλεσαν πόνο και χαρά, δημιουργία και καταστροφή, θεραπεία και ασθένεια. Τα μαθήματα της ζωής που ενυπάρχουν στις ιστορίες διαμόρφωσαν αυτό που ονομάζουν οι Ιθαγενείς Νόμο του Ονειροχρόνου και αντανακλάται στην υπέρτατη απλότητα που χαρακτηρίζει τον τρόπο της ζωής τους. Για 150.000 χρόνια, η μυθολογία του Ονειροχρόνου συντήρησε έναν πολιτισμό που επιβίωνε αρμονικά με τη φύση, ρωμαλέο, ζωτικό και χαρούμενο. Και σαν συνέχεια οι Ιθαγενείς θεωρούν σκοπό της ζωής τους να διατηρήσουν τον πλανήτη στην αρχική του αγνότητα.



Τοτεμικό Κοινωνικό Σύστημα

Ο τοτεμισμός, ως βάση της λατρείας των Ιθαγενών της Αυστραλίας, περιγράφει τη σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο, τη φύση και τους θεούς και είναι γενεσιουργός αιτία της τέχνης τους. Ο φυσικός κόσμος διέπεται από τις ίδιες αρχές και πρότυπα, τις ίδιες που ωθούν στον σχηματισμό του ανθρώπινου πολιτισμού. Οι άνθρωποι, η φύση και οι προγονικές δυνάμεις του Ονειροχρόνου, διαμορφώνουν ένα αλληλοτροφοδοτούμενο πλέγμα σχέσεων από το οποίο απορρέουν η κοινωνική τάξη, οι τελετουργίες και οι μύθοι των Ιθαγενών. Η φύση δίνει ζωή στην ανθρωπότητα. Μέσα από τον πολιτισμό η ανθρωπότητα δίνει νόημα στη φύση. Φύση και ανθρωπότητα παρέχουν ένα σώμα στην αόρατη ζωή των Δημιουργών του Ονειροχρόνου. Αυτή η παλινδρομική διαδικασία είναι μια ακατάπαυστη ενεργειακή ροή από την πηγή προς όλες τις μορφές και αυτή ακριβώς είναι η ουσία του τοτεμισμού. Με τον τρόπο αυτό δημιουργείται ένας αόρατος ιστός μέσα στον οποίο αυξάνονται, τρέφονται και αντανακλώνται όλα τα είδη αλλά και οι κοινωνίες πάνω στη Γη. Η ταύτιση με κάποιο τοτέμ σχηματίζει τη βάση των τριών μεγαλύτερων κοινωνικών σχηματισμών στη ζωή των Αβορίγινων: των φυλών, των πατριών και των ομάδων. Η φυλή, είναι ο μεγαλύτερος κοινωνικός σχηματισμός από 500 μέλη και πάνω, τα οποία έχουν μια κοινή γλώσσα. Η φυλή μοιράζεται έθιμα, νόμους και τελετουργίες που τη διακρίνουν από γειτονικές ομάδες, χωρίς όμως να την διαφοροποιούν πλήρως εξαιτίας των συχνών ανταλλαγών ανάμεσα στις διάφορες ομάδες. Μια φυλή Ιθαγενών δεν είναι κάποια απομονωμένη ομάδα που ζει σε συγκεκριμένη περιοχή με καθορισμένα σύνορα. Συχνά υπάρχουν μετακινήσεις μελών από φυλή σε φυλή τόσο με γάμους, με τελετουργίες όσο και με μοίρασμα κυνηγιού. Πατριές σχηματίζονται από τη δημιουργία μικρότερων ομάδων μέσα στη φυλή και συνήθως αριθμούν εκατοντάδες είδη μελών. Κάθε πατριά συνδέεται με ένα ιδιαίτερο ζώο και ζει σε περιοχή που θεωρείται «ιερή». Υποχρέωση της πατριάς είναι να διατηρεί στη μνήμη τις ιστορίες που συνδέονται με τα τοτεμικά είδη και να εκτελεί τις ανάλογες τελετουργίες. Κάποια από τις πατριές θεωρείται ότι προέρχεται από τον άνθρωπο-καγκουρό, Πρόγονο του Ονειρέματος. Κάποια άλλη συνδέεται με το άγριο γιάμ, μια τρίτη με το πόσουμ και έτσι καλύπτονται τα βασικά τους αρχέτυπα. Στην πραγματικότητα το πνεύμα του είδους κατέχει την περιοχή και όχι η πατριά. Το πνεύμα ρέει από τον πνευματικό προς το φυσικό κόσμο σε μια «ιερή» περιοχή. Η ομάδα είναι η επόμενη κοινωνική διαίρεση με λίγα μέλη που κατασκηνώνουν και κυνηγούν μαζί. Καθώς συχνά οι Ιθαγενείς παντρεύονται μέλη άλλων πατριών, αυτές οι ομάδες συγκεντρώνουν μέλη από διαφορετικές πατριές. Η ομάδα έχει τη δυνατότητα να κυνηγά σε διάφορες περιοχές ζητώντας άδεια από τους υπευθύνους για την περιοχή πρεσβύτερους της πατριάς. Επομένως η πατριά διευθύνει την περιοχή και η ομάδα τη χρησιμοποιεί. Οι αλληλοσυμπληρούμενες λειτουργίες της ομάδας και της πατριάς χαρακτηρίζονται από πολυάριθμες παλινδρομικές διαδικασίες ανταλλαγής, μοιράσματος και αμοιβαίου σεβασμού. Το τοτεμικό κοινωνικό σύστημα είναι ένας ζωντανός οργανισμός που συγκροτείται από αλληλοεξαρτώμενες σχέσεις και λειτουργίες. Τα μέρη μιας κοινωνίας συνυπάρχουν με αμοιβαίες μεταξύ τους σχέσεις και σαφείς αλληλεπιδράσεις με το σύνολο. Όλες όμως οι υποδιαιρέσεις έχουν διαπερατά σύνορα. Οι Ιθαγενείς ως άτομα και ομάδες δεν ζουν αμυντικά μέσα σε συγκεκριμένα όρια. Δεν υπάρχουν καθορισμένες αδιαπέραστες θέσεις ατομικά ή κοινωνικά. Οι κανόνες των τοτεμικών σχέσεων προέρχονται από τον ίδιο τον Ονειροχρόνο ως αιώνιοι και αμετάβλητοι νόμοι, οι οποίοι σχηματίζουν μια αόρατη δομή, στην οποία υπάρχει το εμψυχωτικό πνεύμα όλων των ειδών της φύσης.

Ιερή Τέχνη

Παρόλο που οι παραδοσιακές κοινωνίες των Αβορίγινων έχουν κάποιες διαφορές μεταξύ τους, όλες εμφανίζουν σύνθετη δομή, που αντανακλά το σύστημα του σύμπαντος και τη θέση του ανθρώπου εντός του. Επειδή δεν υπάρχει γραπτή γλώσσα, το έργο τέχνης είναι ο φορέας των στοιχείων, ο πλούτος των πληροφοριών από γενιά σε γενιά. Οι «ονειρικές ιστορίες» κατέχουν συχνά κεντρική θέση στην τέχνη, περιγράφοντας τη Δημιουργία, όταν τεράστια μυθικά ζώα περιπλανιούνταν στη Γη, δημιουργώντας τις μορφές της και αποφασίζοντας ποιοι άνθρωποι θα ζούσαν σε κάθε τόπο. ΓιΆ αυτό και στην κοινωνία των Αβορίγινων η τέχνη είναι αναπόσπαστο κομμάτι της τοτεμικής συνείδησης. Εκφράζεται δε με τρόπο προσωπικό, κοινωνικό, ιερό ή τελετουργικό. Πρωτεύοντα στοιχεία είναι η αρσενική ευθεία, ο θηλυκός κύκλος και οι μυριάδες αλληλεπιδράσεις τους. Η ιερή τους τέχνη είναι μια διαρκής διαδικασία μετουσίωσης της καθαρής ενέργειας σε μορφή, αποδίδει τη μεταμόρφωση των προγονικών δυνάμεων σε ζώα, των ζώων σε ανθρώπους και των ανθρώπων, μέσω της βαφής του σώματος και των τελετουργικών ενδυμασιών, σε προγονικές υπάρξεις με ζωικές δυνάμεις και ικανότητες. Η μουσική, ως ιερή τέχνη, ενώνει τη συνείδηση με τους αόρατους νόμους και τα ενεργειακά πρότυπα της φύσης. Θεωρείται ότι αποτελεί μία «γέφυρα» ανάμεσα σε αυτούς και στους Προγόνους, τους ήρωες, τη Γη, τα ζώα που ζουν σε αυτήν και φυσικά τους θεούς τους. Επίσης με μουσική και χορούς συνοδεύεται και η επίκληση για βροχή ή μία θεραπευτική τελετουργία. Το παίξιμο του μουσικού οργάνου ντιτζιρίντου, μιας μακριάς ξύλινης φλογέρας, συμβολίζει την αόρατη παρουσία του πνεύματος του αέρα και είναι πιθανώς το αρχαιότερο μουσικό όργανο πάνω στη Γη. Οι νότες που παράγει, αντιπροσωπεύουν διαφορετικές μορφές της αόρατης ενέργειας, αυτής που εμψυχώνουν οι προγονικές δυνάμεις. Η προσωπική τέχνη διαμορφώνεται κυρίως από τις γυναίκες. Σχεδιάζουν τις εικόνες τους στην άμμο, τη στιγμή που αφηγούνται ιστορίες για την αγάπη, τον έρωτα, τη γονιμότητα αλλά και για τις περιοχές όπου συλλέγουν την τροφή τους. Μοιρασμένη με τα υπόλοιπα μέλη της φυλής αυτή η δραστηριότητα είναι ένα σημείο χαράς, διασκέδασης και εκπαίδευσης στα καθήκοντα του καταυλισμού. Ο κοινωνικός συμβολισμός της τέχνης φαίνεται στις τελετουργίες της βαφής του σώματος. Το βάψιμο αντιπροσωπεύει την παρουσίαση της προσωπικής εικονοπλασίας σε συλλογικό επίπεδο. Είναι μια αισθαντική, απτή μορφή κοινωνικής ανταλλαγής των ιστοριών που αφηγούνται τα βαμμένα σώματα. Ιδιαίτερα στις γυναικείες τελετουργίες το σώμα αποδίδει την ιστορία μέσω του χορού, απελευθερώνοντας το συγκινησιακό περιεχόμενο που κρύβεται στις περιπέτειες της αγάπης και στις τραγωδίες της απώλειας.
 
Αντίληψη για τον Θάνατο



Στη διαδικασία του κύκλου της Δημιουργίας, ο θάνατος για τους Αβορίγινες γίνεται αντιληπτός ως ένα υπέρτατο όσο και αναπόφευκτο θεραπευτικό στάδιο, ως μέσο μετάβασης στον Ονειροχρόνο. Είναι μια διαδικασία μετουσίωσης όλων των πλασμάτων στην αρχέγονη προγονική μορφή τους με τελικό αποτέλεσμα την αναγέννηση. Είναι ένα βήμα προς το ονείρεμα και τη συναίσθηση, δηλαδή τη συνδυασμένη αντίληψη μιας ενοποιημένης εικόνας του κόσμου, μέσα στην οποία τα περιγράμματα χάνουν την σταθερότητά τους και το ενεργειακό τους περιεχόμενο ενοποιείται στη μία και μοναδική ουσία της ζωής, την πανταχού παρούσα ενέργεια του Ονειροχρόνου. Τη στιγμή του θανάτου το πνευματικό περιεχόμενο της ατομικής μορφής κατανέμεται σε τρία διαφορετικά επίπεδα. Το πρώτο είναι η Τοτεμική Ψυχή που σχετίζεται με τις πηγές ύπαρξης της φυσικής μορφής, όπως είναι ο τόπος της γέννησης, το πνεύμα του ζώου και το είδος των φυτών με τα οποία συγγενεύει. Η δεύτερη όψη της πνευματικής δύναμης του ατόμου απελευθερώνεται στην Προγονική Ψυχή, την επικράτεια των αιώνιων αρχέτυπων, την ουράνια Γη των Νεκρών. Αυτή η όψη ταξιδεύει στους αστερισμούς σε κάποια ιδιαίτερη περιοχή του ουρανού. Αυτή η ουράνια περιοχή έχει τον αντίστοιχο αστερισμό της και το σημαντικότερο εμπεριέχει ένα ιδιαίτερο πρότυπο αόρατης ενέργειας. Αυτά τα πρότυπα συμβολίζονται στα γεωμετρικά σχέδια που ζωγραφίζονται στην κοιλιακή χώρα του νεκρού, κατά τη διάρκεια του τελετουργικού της ταφής. Τα ίδια σχέδια απεικονίζονται σε κάθε άτομο κατά την στιγμή της πρώτης του μύησης. Στις στιγμές της μύησης και του θανάτου οι παρευρισκόμενοι τραγουδούν το «Είθε το πνεύμα σου να φτάσει στο στομάχι του ουρανού». Η Τρίτη όψη της ανθρώπινης ψυχής ονομάζεται από τους Ιθαγενείς της Αυστραλίας «Κατεργάρης». Τον Κατεργάρη με διάφορες μορφές και ονόματα τον συναντάμε σε όλες σχεδόν τις μυθολογίες του κόσμου. Αντιπροσωπεύει την πνευματική πηγή του ατομικοποιημένου εγώ, της Εγωικής Ψυχής. Αυτή η πνευματική δύναμη δεσμεύεται από συγγένειες που είχε το άτομο εν ζωή και είναι εκείνη που μας δεσμεύει με το συγκεκριμένο και το πεπερασμένο, με υπευθυνότητες και σχέσεις της ατομικής μας ύπαρξης. Είναι δυνατόν να προσκολληθεί σε αυτόν τον κόσμο, εξαιτίας της συγκινησιακής της εξάρτησης με τις μορφές του δημιουργημένου κόσμου. Ο Κατεργάρης των Ιθαγενών μοιάζει με τον κατεργάρη της ελληνικής μυθολογίας Ερμή. Ο Ερμής αντιπροσωπεύει εκείνη την δύναμη της πλάνης που μας ωθεί συχνά να εκλαμβάνουμε την εφήμερη ζωή μας ως κάτι διαρκές και μόνιμο, ενώ ταυτόχρονα είναι ο περαματάρης, ο ψυχοπομπός ανάμεσα σε αυτόν και τον άλλο κόσμο. Η Τοτεμική, η Προγονική και η Εγωική Ψυχή σχηματίζουν την Ψυχική Τριάδα, ευθέως ανάλογη της Κοσμικής Τριάδας, της Αγέννητης Ύπαρξης, της Ζώσας Ύπαρξης και της διαδικασίας του Θανάτου και της Τριάδας της Γήινης τάξης-είδος, τόπος, φυλή. Η Ψυχική Τριάδα είναι η βάση της συνειδησιακής συγχώνευσης που επιτυγχάνεται στις περιοχές του Ονειροχρόνου. Η βασική αιτία της συγχώνευσης νου και ύλης στη συνείδηση των Ιθαγενών είναι η ευθεία αναλογία των Τριάδων σε όλα τα επίπεδα. Το παράξενο είναι ότι αυτή η τριαδική αναλογία είναι πάντα επίκαιρη ως πεδίο έρευνας σήμερα στις επαναστατικές θεωρήσεις της κβαντικής φυσικής. Εν κατακλείδι αυτή η άποψη που εκφράστηκε από τους Αυστραλούς Ιθαγενείς πριν από 100.000 χρόνια είναι το ζητούμενο της σύγχρονης φιλοσοφίας, η οποία στοχεύει στην αντιμετώπιση του νου και της ύλης ως ενιαίας οντότητας. Το βέβαιο είναι ότι ο θάνατος γιΆ αυτούς δεν είναι τέλος και αποκλεισμός. Αντιμετωπίζεται ως μετατόπιση του κέντρου της συνείδησης προς τον αόρατο κόσμο. Στο φως αυτής της αντίληψης είναι ευκολότερο να κατανοήσουμε τον τρόπο με τον οποίο κινούνται οι μύθοι του Ονειροχρόνου και τη συχνή απουσία μιας λογικής συνέχειας. Το κλειδί βρίσκεται στο Ονείρεμα. Οι Ιθαγενείς ονειρεύονται καθημερινά τον κόσμο. Ζουν εξαιτίας του ονείρου και το βιώνουν μέσα σε αυτό που εμείς αποκαλούμε πραγματικότητα. Είναι ένας τρόπος ζωής εμπνευσμένος από τη γνώση και τη σοφία της ενοποιημένης συνείδησης. Αυτόν το μαγικό τρόπο ζωής προσπάθησαν και πέτυχαν σε μεγάλο βαθμό να ξεριζώσουν οι Βρετανοί άποικοι, ως εισβολείς, παρεμβαίνοντας στην κοινωνική δομή, στα ήθη και έθιμα, στο δικό τους πολιτισμό. Είναι σαν ένα «ξεκαθάρισμα» των παλαιότερων πολιτισμών που έπρεπε πλήρως να μεταμορφωθούν ή να εξαφανιστούν. Ερχόμενοι σε επαφή με τους ανθρώπους του δυτικού κόσμου, η φυλή Γουρούντζερι των Ιθαγενών, νιώθοντας την αποκοπή τους από το φυσικό τρόπο ζωής και την όλη φιλοσοφία του ονειρέματος αποφάσισαν να διακόψουν το νήμα της συνέχισης της ζωής αρνούμενοι την τεκνοποίηση. Δεν ήθελαν πλέον να συμμετέχουν σε έναν κόσμο που είχε χάσει τις ρίζες του και την επαφή του με την ουσία της ζωής. Όπως ανέφερε ο Μπέρναμ-Μπέρναμ, Πρεσβύρος αυτής της φυλής σε δήλωσή του για αυτό το θέμα: Εμείς η φυλή της Θείας Ενότητας των Πραγματικών Ανθρώπων φεύγουμε από τον πλανήτη Γη. Στο χρόνο που μας απομένει επιλέξαμε να ζήσουμε στο ύψιστο επίπεδο Πνευματικής ζωής: αγαμία, ένας τρόπος για να επιδείξουμε σωματική πειθαρχία. Δεν θα κάνουμε άλλα παιδιά. Όταν και το νεότερο μέλος μας θα έχει αποχωρήσει, αυτό θα είναι και το τέλος της άδολης, ανθρώπινης φυλής. Είμαστε αιώνιες υπάρξεις. Υπάρχουν πολλοί τόποι στο σύμπαν όπου μπορούν να ενσαρκωθούν οι ψυχές που πρόκειται να μας ακολουθήσουν. Είμαστε οι απευθείας πρόγονοι των πρώτων υπάρξεων…… …..Έχουμε περάσει τη δοκιμασία επιβίωσης από καταβολής κόσμου, διατηρώντας σταθερά τις πρωταρχικές αξίες και τους νόμους. Η ομαδική μας συνείδηση έχει διατηρήσει τη Γη ενιαία. Τώρα πήραμε την άδεια να φύγουμε….. ….Οι άνθρωποι του κόσμου έχουν αλλάξει και έδιωξαν ένα μέρος της Ψυχής της Γης. Πηγαίνουμε να ενωθούμε μαζί της στον Ουρανό. Αφήνουμε τη Μητέρα Γη σε εσάς. Προσευχόμαστε να αντιληφθείτε τι προκαλεί ο τρόπος ζωής σας στο νερό, στα ζώα, στον αέρα και στον καθένα σας. Προσευχόμαστε να βρείτε λύση στα προβλήματά σας χωρίς να καταστρέψετε αυτό τον κόσμο…. Παρόλα αυτά ο Ονειροχρόνος επιβιώνει μέσα στο χρόνο, από τους μύθους και τις αφηγήσεις των Ιθαγενών. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να κατανοήσουμε τη φύση ενός πολιτισμού που φαίνεται εντελώς διαφορετικός από τον δικό μας, ωστόσο βρίσκεται στη βάση όλων των μεταγενέστερων πολιτισμών που αναπτύχθηκαν στους ιστορικούς χρόνους. Για τους Ιθαγενείς της Αυστραλίας η παραβίαση των ιερών σχέσεων ανάμεσα σε ομάδες ανθρώπων και τον τόπο της γέννησής τους είναι προϊόν πνευματικής αποσύνθεσης που διακόπτει τη θεμελιώδη αρμονία πάνω στην οποία στηρίζεται η Δημιουργία. «Κατοικούμε σε αυτή τη γη πριν την έναρξη του χρόνου. Προερχόμαστε άμεσα από τον Ονειροχρόνο των Δημιουργών Προγόνων μας… Όλοι οι άλλοι άνθρωποι προήλθαν από εμάς. Εκείνοι που καλλιεργούν τη γη κατασκευάζουν κτίρια και διατηρούν ζώα δεν ανήκουν στο πνεύμα αυτής της γης. Πρέπει να φύγουν, γιατί ζουν ενάντια στο Νόμο αυτής της γης».
-----------------
Βιβλιογραφία
Joanna Lambert, Wise Women of the Dreamtime, Εκδόσεις Inner Tradition Int., 1993.
Wally Caruana, Aboriginal Art, Εκδόσεις Thames and Hud Son, 1998.
Robert Lawlor, Voices of the First Day, Εκδόσεις Inner Tradition, 1991.
Κωνσταντίνου Καλογερόπουλου, Η Σοφία του Ονειροχρόνου, Εκδόσεις Ιάμβλιχος 1999.>/li>
Marlo Morgan, Το Μήνυμα, Εκδόσεις Διόπτρα, 1995.