Παρασκευή 8 Μαΐου 2020

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Ἡλέκτρα (112-166)

ΗΛ. σύντειν᾽ (ὥρα) ποδὸς ὁρμάν· ὤ, [στρ. α]
ἔμβα ἔμβα κατακλαίουσα.
ἰώ μοί μοι.

115 ἐγενόμαν Ἀγαμέμνονος
καί μ᾽ ἔτικτε Κλυταιμήστρα
στυγνὰ Τυνδάρεω κόρα,
κικλήσκουσι δέ μ᾽ ἀθλίαν
Ἠλέκτραν πολιῆται.

120 φεῦ φεῦ σχετλίων πόνων
καὶ στυγερᾶς ζόας.
ὦ πάτερ, σὺ δ᾽ ἐν Ἀίδα
κεῖσαι σᾶς ἀλόχου σφαγαῖς
Αἰγίσθου τ᾽, Ἀγάμεμνον.

125 ἴθι τὸν αὐτὸν ἔγειρε γόον, [μεσῳδ. α]
ἄναγε πολύδακρυν ἁδονάν.

σύντειν᾽ (ὥρα) ποδὸς ὁρμάν· ὤ, [ἀντ. α]
ἔμβα ἔμβα κατακλαίουσα.
ἰώ μοί μοι.

130 τίνα πόλιν, τίνα δ᾽ οἶκον, ὦ
τλᾶμον σύγγον᾽, ἀλατεύεις
οἰκτρὰν ἐν θαλάμοις λιπὼν
πατρώιοις ἐπὶ συμφοραῖς
ἀλγίσταισιν ἀδελφάν;

135 ἔλθοις δὲ πόνων ἐμοὶ
τᾶι μελέαι λυτήρ,
ὦ Ζεῦ Ζεῦ, πατρί θ᾽ αἱμάτων
αἰσχίστων ἐπίκουρος, Ἄρ-
γει κέλσας πόδ᾽ ἀλάταν.

140 θὲς τόδε τεῦχος ἐμᾶς ἀπὸ κρατὸς ἑ- [στρ. β]
λοῦσ᾽, ἵνα πατρὶ γόους νυχίους
ἐπορθοβοάσω·
†ἰαχὰν ἀοιδὰν μέλος
Ἀίδα, πάτερ, σοὶ†
κατὰ γᾶς ἐνέπω γόους

145 οἷς ἀεὶ τὸ κατ᾽ ἦμαρ
λείβομαι, κατὰ μὲν φίλαν
ὄνυχι τεμνομένα δέραν
χέρα τε κρᾶτ᾽ ἔπι κούριμον
τιθεμένα θανάτωι σῶι.

150 ἒ ἔ, δρύπτε κάρα· [μεσῳδ. β]
οἷα δέ τις κύκνος ἀχέτας
ποταμίοις παρὰ χεύμασιν
πατέρα φίλτατον καλεῖ,
ὀλόμενον δολίοις βρόχων

155 ἕρκεσιν, ὣς σὲ τὸν ἄθλιον,
πάτερ, ἐγὼ κατακλαίομαι,

λουτρὰ πανύσταθ᾽ ὑδρανάμενον χροῒ [ἀντ. β]
κοίται ἐν οἰκτροτάται θανάτου.
ἰώ μοι ‹ἰώ› μοι

160 πικρᾶς μὲν πελέκεως τομᾶς
σᾶς, πάτερ, πικρᾶς δ᾽ †ἐκ
Τροίας ὅδου βουλᾶς†.
οὐ μίτραισι γυνά σε
δέξατ᾽ οὐδ᾽ ἐπὶ στεφάνοις,
ξίφεσι δ᾽ ἀμφιτόμοις λυγρὰν

165 Αἰγίσθου λώβαν θεμένα
δόλιον ἔσχεν ἀκοίταν.

***
ΗΛΕ. Γοργά περπάτα, βιάζ᾽ η ώρα·
περπάτα, περπάτα θρηνώντας·
πικρή συμφορά, συμφορά μου.
Γονιός μου ο Αγαμέμνονας και μάνα
η Κλυταιμήστρα η μισητή
η κόρη του Τυνδάρεω,
κι εμένα με φωνάζουν οι πολίτες
δυστυχισμένη Ηλέκτρα.
120 Αχ! αχ! οι μαύροι μου πόνοι
κι η πίκρα της ζωής μου.
Πατέρα μου Αγαμέμνονα, που κείτεσαι
σφαγμένος μες στον Άδη,
απ᾽ τη γυναίκα σου κι από τον Αίγισθο.

Εμπρός, τον ίδιο θρήνο ξαναπές τον,
βυθίσου μες στη γλύκα των δακρύων.

Γοργά περπάτα, βιάζ᾽ η ώρα·
περπάτα, περπάτα θρηνώντας·
πικρή συμφορά, συμφορά μου.
130 Αχ! δύστυχε αδερφέ μου, σε ποιά σπίτια
και σε ποιά πόλη τριγυρνάς,
την αδερφή σου αφήνοντας
την άμοιρη στους πατρικούς θαλάμους
σε μαύρες συμφορές;
Έλα και λύτρωσέ με, Δία, ω! Δία,
τη δύστυχη απ᾽ τους πόνους,
βόηθα να ξεπληρώσω του γονιού μου
τον ντροπιασμένο φόνο, στο Άργος
τον αδερφό μου από τα ξένα φέρνοντας.

140 Πάρε τούτη τη στάμνα απ᾽ το κεφάλι μου,
με βόγκους να θρηνήσω τον γονιό μου
νυχτερινούς και τώρα που χαράζει.
Κραυγή λυπητερή, φωνή του Άδη,
πατέρα μου, σου στέλνω μες στη γης
και θρήνους, που με λιώνουν κάθε μέρα.
Τα μάγουλά μου σκίζω με τα νύχια,
χτυπάω το κουρεμένο μου κεφάλι
για τον χαμό σου.

150 Αχ! αχ! το πρόσωπό σου ξέσκιζε·
κι όπως ο κύκνος ο στριγκόλαλος
που κράζει πλάι στην ακροποταμιά
για τον αγαπημένο του γονιό
σε δίχτυα δολερά πιασμένο,
έτσι κι εγώ θρηνώ για σένα,
πατέρα μου δυστυχισμένε,
που το κορμί σου σε στερνό λουτρό το έλουσες
μες σε φριχτού θανάτου το κρεβάτι.
160 Αχ! αχ! του τσεκουριού σκληρό
το χτύπημα, πατέρα μου, σκληρή
κι η επιβουλή σαν ήρθες απ᾽ την Τροία.
Και δεν σε δέχτηκε η γυναίκα σου
με στέφανα, παρά στου Αίγισθου το δίκοπο
παράδωσε σπαθί για συμφορά σου,
παίρνοντας άντρα της εκείνον τον πανούργο.
(Έρχεται ο χορός.)

Μελέτες για την Αρχαία Μακεδονία, Στοιχεία της εποχής του σιδήρου από την τράπεζα και το νεκροταφείο της Τούμπας Θεσσαλονίκης - Ανατολικό τμήμα του Θερμαϊκού κόλπου. Διαδικασίες οργάνωσης του χώρου

Κατά την πρώιμη εποχή του χαλκού (3000-1800 π.Χ.) προέκυψαν οι βασικότερες επιλογές θέσεων για να εγκατασταθούν ομάδες κατοίκων στην ανατολική παραθερμαϊκή ζώνη. Είχαν επιλεγεί σημεία ελέγχου τόσο των χερσαίων προσβάσεων στις ακτές, όσο και των σημείων υποδοχής πλοίων. Κατά συνέπεια, οι πρώιμες μορφές κυκλοφορίας των μετάλλων, μέσω ενδοχώρας και μέσω θάλασσας, ανακατέταξαν τη δυναμική των παραλίων και των γειτονικών τους περιοχών.
 
Διαπιστώνουμε, παράλληλα, ότι μεγαλύτεροι και μικρότεροι οικισμοί της πρώιμης εποχής του χαλκού που εδραιώθηκαν κοντά στα παράλια ή και στον κάτω ρου των ποταμών διασφάλιζαν τις επαφές και τις σχέσεις ανάμεσα στις οργανωμένες κοινότητες και ότι επρόκειτο να έχουν μακροχρόνια παρουσία με σημαντικό στρατηγικό ρόλο (π.χ. τούμπα Καστανά, διπλή τράπεζα Νέας Αγχιάλου, Τούμπα Θεσσαλονίκης, τούμπα Γόνα, τράπεζα Σαραλίκα Τριλόφου).
 
Οι οικισμοί που αναπτύχθηκαν κατά την ύστερη εποχή του χαλκού (1500-1100 π.Χ.) παρουσιάζονται κυρίως ως ενισχυτικοί του ήδη υπάρχοντος ελέγχου στις ευαίσθητες περιοχές των ανταλλαγών και αργότερα συναλλαγών με κυρίαρχο άξονα προφανώς τα μέταλλα (χαλκό, χρυσό). Ιδιαίτερη έμφαση φαίνεται ότι δόθηκε στις εκβολές των ποταμών Γαλλικού (τούμπα Λαχανόκηπου Νέας Μαγνησίας / Νέας Ιωνίας, τούμπα Ασπρόβρυση Ωραιοκάστρου) και του Ανθεμούντα (Τούμπα Αγγελάκη Αγίας Παρασκευής, τράπεζα Νέου Ρυσίου Καρδίας).
 
Τους οικισμούς, παλαιούς και νέους, της ύστερης εποχής του χαλκού μπορούμε να συνδέσουμε με τη μυκηναϊκή κεραμική, δείγματα της οποίας έχουν έρθει στο φως, και τις δραστηριότητες που αυτή υποδηλώνει στη χωροοργάνωση, την οικονομία και τις ιδεολογίες (πρβ. Πιλάλη 1999). Πρέπει να διαμορφώθηκαν τότε οι προϋποθέσεις «συνεταιρισμών» και «ανταγωνισμών», αλλά και το υπόστρωμα μεταβολών στη δομή και τις συμπεριφορές του πληθυσμού. Αυτό το υπόστρωμα, κατά την άποψή μου, συνέβαλε στα χρόνια της πρώιμης εποχής του σιδήρου τόσο στις περιπτώσεις τυπικών και άτυπων αποικισμών όσο και στις διαδικασίες αστικοποίησης και «κρατικών» μορφωμάτων στην περιοχή του Κόλπου.
 
Σε κάθε περίπτωση, τα οικιστικά κατάλοιπα και η επείσακτη κεραμική με τις τοπικές απομιμήσεις και άλλες εγχώριες κατηγορίες που αποκαλύπτονται στην παραθερμαϊκή ζώνη και στην εγγύς ενδοχώρα σηματοδοτούν τη συνθετότητα των κοινωνικών και οικονομικών μετασχηματισμών σε ό,τι αφορά στην κατοίκηση πριν από την εμφάνιση των αποικιών στα παράλια του βορειοδυτικού Αιγαίου.
 
Η βασική καινοτομία των χρόνων της πρώιμης εποχής του σιδήρου (1100-700 π.Χ.) στους οικισμούς της περιοχής που εξετάζουμε, εντοπίζεται στη συγκρότηση διευρυμένων σε σχέση με το παρελθόν οικιστικών χώρων. Καρπό αυτών των οικιστικών και βέβαια δημογραφικών μεταβολών αποτελούν οι οικισμοί σε «τράπεζες», από το σχήμα που αναγνωρίζεται μορφολογικά στον χώρο (πρβ. Γραμμένος - Μπέσιος - Κώτσος 1997). Θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για μια πρωτο-πολεοδομική οργάνωση πριν από τα φαινόμενα που β' ελληνικού αποικισμού στα γειτονικά παράλια. Βέβαια, οι διευθετήσεις των κατοικιών σε περιορισμένο, αλλά ευρύτερο πεδίο από την εικόνα των οικισμών σε τούμπα της ύστερης εποχής του χαλκού δεν αποκλείει -όπως και στις αρχαιότερες φάσεις- την ύπαρξη και άλλων εκτάσεων με κατοικίες -ίσως διάσπαρτες- έξω από τους διασωθέντες οικισμούς σε τράπεζα, σε συνάρτηση με τις παραγωγικές ανάγκες του ίδιου του οικιστικού πυρήνα ή γεωργικές και κτηνοτροφικές δραστηριότητες, κοντά και μακρυά από τα οριοθετημένα σύνολα σπιτιών (Σουέρεφ 1993).
 
Η ουσιαστική αυτή μεταβολή στην κατοίκηση, με τα φαινόμενα μορφής τράπεζας, η οποία καταγράφεται αρχαιολογικά και τοπογραφικά, έχει συντελεστεί κατά τον 8ο αι. π.Χ. στην ανατολική περίμετρο του Θερμαϊκού. Θεωρώ ότι οι μετατροπές αυτές στην κατοίκηση απηχούν ασφαλώς και άλλου είδους αλλαγές στην οργάνωση και τη δομή της οικονομίας και της εξουσίας που παραπέμπουν σε προθέσεις και επιτεύξεις αστικών και κρατικών μορφωμάτων, ενταγμένων στην εποχή τους. Η ενίσχυση παλαιότερων οικισμών και η ίδρυση νέων εξέφραζε μάλλον τη γεωπολιτική συσπείρωση που συσχετίζεται με τη γένεση μορφωμάτων με κοινούς άξονες δράσης, οντοτήτων που κινούνταν προς την έννοια της «πόλης» με οικονομικές εξειδικεύσεις εσωτερικά, πριν αυτή λάβει την αρχαϊκή υπόσταση της πόλης-κράτους. Η πιθανότητα οργάνωσης κάποιων «ομοσπονδιών», με την έννοια συστημάτων που ορίζονταν γεωγραφικά και αποτελούνταν από οικισμούς και γαίες με κοινό «κρατικό» πρότυπο, εμφανίζεται να επαληθεύεται στην ανατολική περιοχή του Θερμαϊκού κατά την πρώιμη εποχή του σιδήρου. Η υπαγωγή των συστημάτων οικισμών σε οικονομικούς και πολιτικούς στόχους στα πλαίσια της σταθερής γεωμορφολογίας και των παραδοσιακών ελέγχων στην παραγωγή και την κυκλοφορία των μετάλλων και άλλων αγαθών, διαφαίνεται ως πραγματικότητα που άρχισε να διαμορφώνεται κατά την εποχή του χαλκού. Λειτούργησε δε, τηρουμένων των αναλογιών της εποχής, στη διάρκεια του λεγόμενου β' μεγάλου ελληνικού αποικισμού (8ος-6ος αι. π.Χ.).
 
Επιβεβαίωση της υπόθεσης των συστημάτων οικισμών συνιστούν οι ομάδες οικισμών που περιλάμβαναν σημαντικά κέντρα κυρίαρχα σε κατεξοχήν στρατηγικά σημεία της περιοχής:
 
Α) Ανάμεσα στις ανατολικές όχθες των εκβολών του Αξιού και τις δυτικές όχθες των εκβολών του Γαλλικού, κυριαρχούν οι αρχαίες θέσεις τράπεζα της Γέφυρας και διπλή τράπεζα της Νέας Αγχιάλου, μέχρι τα όρια της πεδινής ζώνης βορειότερα της οποίας διακρίνονται η τούμπα του Καστανά και οι τράπεζες της Νέας Φιλαδέλφειας. Στην περιοχή καταλήγουν παρόχθιες διαδρομές από τη βορεινή ενδοχώρα. Παραμένει ωστόσο ανοικτό το πρόβλημα κατανόησης των γεωλογικών μεταβολών, όπου συναντώνται παραπόταμοι, ρέματα, παλαιές και νεότερες διαμορφώσεις εκβολών. Κατά συνέπεια δυσχεραίνεται και η αναγνώριση της ακτογραμμής και των παράλιων τοπίων της εποχής του σιδήρου καθώς και των ευλίμενων σημείων.
 
Β) Ανάμεσα στις ανατολικές όχθες των εκβολών του Γαλλικού ποταμού και το ακρωτήριο Καραμπουρνάκι ή τις βόρειες όχθες των εκβολών του Ανθεμούντα κυριαρχούν η τούμπα επί τραπέζης στην Τούμπα Θεσσαλονίκης και η τράπεζα στο Καραμπουρνάκι, μέχρι τα όρια των υψωμάτων που φράζουν βορειότερα την πεδινή ζώνη στον Πεντάλοφο, τη Νεοχωρούδα, το Ωραιόκαστρο (Νταούτμπαλη), την Πολίχνη (τράπεζα), την Πυλαία και τη σημερινή Θέρμη/Σέδες. Και σε αυτή την περιοχή κατέληγαν χερσαίες διαδρομές από την ενδοχώρα (από τις λίμνες, από τη λεκάνη του Λαγκαδά, από την παρόχθια διαδρομή του Γαλλικού). Αμέσως βόρεια και νότια από το Καραμπουρνάκι, στην περιοχή του Λευκού Πύργου και στις εκβολές του Γαλλικού φαίνεται ότι ήταν δυνατή η προσέγγιση πλοίων, αν και το ανάγλυφο έχει μετατραπεί λόγω των προσχώσεων.
 
Γ) Στη βόρεια όχθη των εκβολών του Ανθεμούντα και στη νότια κυριαρχούν η τούμπα επί τραπέζης της Γόνα και οι δύο τράπεζες του Νέου Ρυσίου και του Νέου Ρυσίου-Καρδίας. Στο ίδιο τμήμα του κολπίσκου γύρω από τις εκβολές η τράπεζα της σημερινής Θέρμης/Σέδες «φρουρούσε» τις νοτιοδυτικές πύλες του ορεινού όγκου του Χορτιάτη και νότια του ποταμού η Τούμπα Αγγελάκη της Αγίας Παρασκευής. Από την περιοχή διέρχονταν προφανώς δρόμοι από και προς την ενδοχώρα του Χορτιάτη και της Χαλκιδικής, ενώ οι εκβολές του ποταμού Ανθεμούντα αποτελούσαν την άμεση φυσική και εύκολη επαφή με τις θάλασσες.
 
Δ) Ανάμεσα στα ακρωτήρια Τούζλα και Μεγάλο Έμβολο μέχρι τα παράλια βόρεια του Τριλόφου υπήρχαν η Τούμπα Τάμπια της Νέας Μηχανιώνας, η τράπεζα των Νέων Επιβατών, η Πλατιά Τούμπα του Πλαγιαρίου και η τράπεζα Σαραλίκα του Τριλόφου. Οι δύο τελευταίες ξεχωρίζουν με τις διαστάσεις τους και τις αρχαιολογικές τους ενδείξεις. Η περιοχή αυτή μπορεί να αξιοποιούσε με επάρκεια την αγροτική ενδοχώρα μέχρι την παραλία της Επανομής και της Μηχανιώνας στο βορειοδυτικό Αιγαίο. Ήταν επίσης έκθετη από τρεις πλευρές στη θάλασσα που συνέδεε τον Άθωνα, την Εύβοια και τις Σποράδες με την ενδότερη στεριά του Θερμαϊκού.
 
Σε τελευταία ανάλυση, στην αρχή του 8ου αι. π.Χ. έχει ήδη συντελεστεί η διαμόρφωση των οικισμών σε τράπεζες που στη βιβλιογραφία χαρακτηρίζονται «των ιστορικών χρόνων» σε αντίθεση με τους οικισμούς σε τούμπα (tell) των «προϊστορικών χρόνων».

Μια μάχη ανάμεσα σ’ αυτά που νιώθεις και σ’ αυτά που ξέρεις

Οι άνθρωποι είναι σαν τον κύβο του Ρούμπικ. Εκείνον μωρέ, τον κύβο, που κάθε φορά που τον έπιανες στα χέρια σου δε κατάφερνες να βρεις ποτέ σου τη λύση του, εκτός κι αν εκείνη τη μέρα η τύχη αποφάσιζε να σ’ επισκεφτεί. Κάπως έτσι είναι και οι σχέσεις των ανθρώπων. Εισβάλλουν στη ζωή σου κι εσύ παρασύρεσαι σε μία διαδρομή από ένα μονοπάτι που σου έχουν υποδείξει κι μέσα απ’ αυτό πασχίζεις ν’ ανακαλύψεις την ξεκάθαρη ταυτότητά τους. Σπάνια, όμως, είσαι τυχερός. Πάνω που νομίζεις πως έχεις φτάσεις στη λύση του μυστηρίου, ξεπετάγεται μπροστά σου και μία άλλη διαδρομή την οποία καλείσαι να διανύσεις.

Σε κάθε διαδρομή θ’ ανακαλύπτεις και κάτι καινούριο για τους ανθρώπους γύρω σου. Πολλές φορές, θ’ απογοητευτείς. Γιατί η εικόνα που σχηματίζουμε για κάποιους στην αρχή της γνωριμίας μας, σταδιακά μπορεί ν’ αρχίσει να καταρρίπτεται. Κι σ’ αυτό συμβάλλουν πολλοί παράγοντες.

Κάπου εδώ, λοιπόν, αρχίζεις να βαδίζεις σε κακοτράχαλα μονοπάτια. Με κάποιους ανθρώπους έχεις φτάσει στο σημείο να δεθείς συναισθηματικά. Αποτελούν ένα σημαντικό κομμάτι στη ζωή σου, ένα κομμάτι που δύσκολα μπορείς ν’ αποχωριστείς. Δένεσαι, ερωτεύεσαι επενδύεις και λες πως κάτι βρήκες. Όμως όσα περισσότερα μαθαίνεις, με τον καιρό, γι’ αυτούς, όσο καλύτερα τους γνωρίζεις– γιατί όπως φαίνεται μάλλον σε κάποια πράγματα έπεσες λιγάκι έξω– τόσο μεγαλύτερη γίνεται κι ανάγκη σου να πάρεις τις απαραίτητες αποστάσεις προκειμένου να προστατευτείς.

Εκεί γεννιέται μέσα σου μία νέα μάχη, ίσως η χειρότερη που θα χρειαστεί να δώσεις. Μία μάχη μεταξύ των όσων νιώθεις για κάποιον, και παράλληλα των όσων ξέρεις γι’ αυτόν. Το κουβάρι έχει πλέον ξετυλιχθεί κι ένα μαύρο πέπλο έχει καλύψει τον ορίζοντά σου. Έτσι είναι η ζωή. Έτσι είναι οι άνθρωποι. Έτσι είναι ο έρωτας. Χτίζει για να γκρεμίσει.

Μάχεσαι με την έμφυτη τάση σου για κριτική, θέλεις να πεις πως δε σε νοιάζει, μα στ’ αλήθεια είναι ίσως το πιο δύσκολο σημείο. Δε δικαιούσαι να κρίνεις, μα το κάνουμε όλοι στον έρωτα κι ούτε που το καταλαβαίνουμε, Με τον ίδιο τρόπο μπορούν να φερθεί κι η άλλη πλευρά, γιατί ούτε εσύ είσαι κανένας άγιος. Όλοι κάνουμε λάθη, όλοι έχουμε παραξενιές, ιδιοτροπίες και κουσούρια. Μικρά στοιχεία του χαρακτήρα του καθενός μας που άλλοτε προσελκύουν κι άλλοτε απωθούν τους ανθρώπους γύρω μας. Άλλα σε εξιτάρουν, άλλα σε ξενερώνουν.

Ο κάθε άνθρωπος είναι κι ένα μικρό σχολείο για κάποιον άλλον από εμάς εκεί έξω. Οφείλουμε να το εκμεταλλευτούμε αυτό κι ας φάμε και τα μούτρα μας. Τι σημασία έχει; Κάθε μέρα που περνά, μέσα μας πραγματοποιείται και μία νέα αλλαγή. Οι καταστάσεις μας αλλάζουν. Κάποιοι θα βγάλουν προς τα έξω τον πιο καλό μας εαυτό. Κάποιοι άλλοι τον διάβολό μας. Πάντα να θυμάσαι πως όλοι μας στην ιστορία κάποιου είμαστε οι κακοί. Μη το ξεχάσεις ποτέ σου.

Ό, τι κι αν έχεις περάσει με κάποιον άνθρωπο, αν νιώθεις πως η σχέση μας βρίσκεται σε αδιέξοδο νομίζω πως ήρθε η ώρα να χωρίσετε τους δρόμους σας. Όχι όμως επειδή σου το είπαν, όχι επειδή κάτι έμαθες, μα επειδή έτσι νιώθεις. Δεν έχει σημασία αν σας ενώνουν δεσμοί, έρωτες κι όρκοι αγάπης. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, κάποιοι άνθρωποι μένουν χαραγμένοι για πάντα στο μυαλό μας κι ας μην κατέληξε η ιστορία μας εκεί που θα περιμέναμε. Αυτό δεν μπορείς να το αποφύγεις. Δεν μπορείς να κάνεις delete σ’ όλα αυτά που έχετε ζήσει παρέα. Θα κρατήσεις τα καλά και θα συνεχίσεις. Έτσι έμελλε να γίνει. Το μάθημα ελήφθη. Πάμε γι’ άλλα.

Ένα άτομο που δεν έχει κάνει ποτέ λάθος, ποτέ δεν προσπάθησε για κάτι

Θα αρχίσουμε με ένα κλασικό ερώτημα: Ποια είναι η θέση του επιστήμονα στην κοινωνική πραγματικότητα της εποχής του; Μέσα στη στρατοκρατική νοοτροπία, που ολοένα αυξάνεται; Στην παραπληροφόρηση του κοινού; Στη φτώχεια και στην πείνα; Στον πόλεμο και στην τρομοκρατία;
 
Στα πλαίσια αυτά, αναγκαστικά, θα πρέπει να αναφέρουμε στον καθένα, πρώτα σαν διανοούμενο και μετά σαν επιστήμονα. Ή και τα δύο μαζί. Γιατί στη ζωή αυτά δεν ξεχωρίζουν. Είναι αλληλένδετες οι δράσεις σαν επιστήμονα και σαν σκεπτόμενου ανθρώπου.
 
Δυστυχώς, στη σημερινή εποχή, δεν βλέπουμε συχνά Νομπελίστες επιστήμονες να γυρίζουν την υφήλιο με σκοπό την ειρήνη, την συναδέλφωση των λαών και την εξάλειψη της φτώχειας. Σήμερα, η μεγάλη μάζα των διανοουμένων στον δυτικό κόσμο είναι σε μεγάλο βαθμό εξαρτημένη από την εξουσία ή τις επιχειρήσεις.
 
Ένας  επιστήμονας, ένας φιλόσοφος που καταλαβαίνει ξεκάθαρα τους νόμους της επιτυχίας και τους εξηγεί με την ίδια ευκολία που εξηγεί και τις θεωρίες του. Ορίστε μια λίστα με δέκα, από τα εκατοντάδες, υπέροχα πράγματα που έχουν πει. Δέκα χρυσά μαθήματα που μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις στην καθημερινή σου ζωή.
 
1. Ένα άτομο που δεν έχει κάνει ποτέ λάθος, ποτέ δεν προσπάθησε για κάτι.
 
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν δοκιμάζουν νέα πράγματα λόγω του φόβου της αποτυχίας. Η αποτυχία δεν είναι κάτι που πρέπει να φοβάσαι. Συχνά, οι χαμένοι είναι αυτοί που μαθαίνουν περισσότερα για την νίκη, από ότι οι νικητές. Τα λάθη μας πάντα μας δίνουν ευκαιρίες να μάθουμε και να αναπτυχθούμε.
 
2. Η μόρφωση είναι αυτό που απομένει, όταν κάποιος ξεχάσει αυτά που έμαθε στο σχολείο.
 
Σε 30 χρόνια από τώρα, πιθανότατα δεν θα θυμάσαι ποια κεφάλαια έκανες στο μάθημα της φυσικής. Θα θυμάσαι μόνο ότι μαθαίνεις στην πορεία. Τα μαθήματα ζωής θα μείνουν για πάντα μαζί σου. Η αληθινή εκπαίδευση ξεκινάει από μέσα σου.
 
3. Είμαι αρκετά καλλιτέχνης για να μπορώ να ζωγραφίζω ελεύθερα στην φαντασία μου. Η φαντασία είναι πιο σημαντική από την γνώση. Η γνώση είναι περιορισμένη. Η φαντασία περικυκλώνει τον κόσμο.
 
Όταν αναλογιστείς πόσο μακριά, εμείς οι άνθρωποι, έχουμε φτάσει, από την προϊστορική εποχή των σπηλαίων στις τρομερές τεχνολογικές εξελίξεις, θα αισθανθείς την δύναμη της φαντασίας. Αυτό που έχουμε σήμερα, χτίσθηκε από την φαντασία των προγόνων μας. Αυτά που θα έχουμε στο μέλλον, θα χτισθούν από την φαντασία την δικιά μας.
 
4. Το μυστικό της δημιουργικότητας είναι να ξέρεις πως να κρύβεις τις πηγές σου.
 
Η δημιουργικότητα και η μοναδικότητα συχνά εξαρτώνται από το πόσο καλά θα κρύψουμε τις πηγές μας. Μπορείς να εμπνευστείς και να επηρεαστείς από άλλους σπουδαίους ανθρώπους, αλλά όταν θα είσαι στην σκηνή με όλο το πλήθος να σε παρακολουθεί, πρέπει να γίνεις μια μοναδική, ατομική δύναμη που έχει μάθει διαφορετικά πράγματα, από διαφορετικούς ανθρώπους.
 
5. Η αξία ενός ανθρώπου θα πρέπει να εξετάζεται με βάση ότι δίνει και όχι ότι μπορεί να λάβει. Προσπάθησε να μην γίνεις ένας άνθρωπος της επιτυχίας, αλλά ένας άνθρωπος της αξίας.
 
Αν σκεφτείς τους 5 κορυφαίους ανθρώπους στον κόσμο, θα δεις ότι έχουν προσθέσει κάτι που έχει αξία για τον κόσμο. Όταν ο σκοπός σου είναι η συμβολή και η προσθήκη αξιών στον κόσμο, θα ανεβαίνει υψηλότερα και το επίπεδο ζωής σου.
 
6. Υπάρχουν δυο τρόποι για να ζήσεις. Μπορείς να ζήσεις σαν τίποτα να μην είναι θαύμα ή μπορείς να ζήσεις σαν το οτιδήποτε να είναι ένα θαύμα.
 
Όταν τίποτα δεν είναι θαύμα, αποκτάς την δύναμη να κάνεις οτιδήποτε θελήσεις και δεν έχεις κανένα όριο. Και όταν τα πάντα είναι θαύμα, σταματάς για να θαυμάσεις ακόμα και τα μικρότερα πράγματα στον κόσμο. Με το να βλέπεις τα πράγματα και από τις δυο οπτικές, θα σου δώσει μια παραγωγική και ευτυχισμένη ζωή.
 
7. Όταν εξετάζω τον εαυτό μου και τον τρόπο σκέψης μου, έρχομαι στο συμπέρασμα ότι το χάρισμα της φαντασίας σημαίνει περισσότερα για εμένα από οποιοδήποτε ταλέντο για αφηρημένη, θετική σκέψη.
 
Το να ονειρεύεσαι για όλα τα σπουδαία πράγματα που μπορείς να καταφέρεις, είναι το κλειδί για μια ζωή γεμάτη με θετικότητα. Άφησε την φαντασία σου να καλπάσει ελεύθερη και δημιούργησε ένα κόσμο στον οποίο θα ήθελες να είσαι μέσα.
 
8. Για να είναι κάποιος ένα άψογο μέλος ενός κοπαδιού προβάτων, πρέπει να είναι πάνω από όλα πρόβατο.

Αν θέλεις να γίνεις ένας πολύ επιτυχημένος επαγγελματίας, θα πρέπει να ξεκινήσεις μια επιχείρηση αμέσως. Το να εύχεσαι να γίνεις ένας, αλλά να φοβάσαι τις συνέπειες δεν θα βοηθήσει. Το ίδιο ισχύει για τα πάντα. Για να κερδίσεις ένα παιχνίδι, πρέπει πάνω από όλα να παίξεις το παιχνίδι.
 
9. Πρέπει να μάθεις τους κανόνες του παιχνιδιού. Μετά θα πρέπει να παίξεις καλύτερα από κάθε άλλον.
 
Μάθε τους κανόνες του παιχνιδιού και ξεκίνα να παίζεις όσο καλύτερα μπορείς. Μείνε ανταγωνιστικός, σαν να εξαρτάται η ζωή σου από αυτό. Και μετά από λίγο δεν θα έχεις κανένα να ανταγωνιστείς, παρά τον εαυτό σου. Σε αυτό το σημείο, γίνε ακόμα καλύτερος.
 
10. Το σημαντικό πράγμα είναι να μην σταματήσεις να κάνεις ερωτήσεις. Η περιέργεια έχει τον λόγο της που υπάρχει.
 
Οι ευφυείς άνθρωποι ρωτάνε. Συνέχισε να αμφισβητείς τον εαυτό σου και τους άλλους, για να βρεις απαντήσεις. Αυτό θα βοηθήσει να αποκτήσεις γνώσεις και να αναπτυχθείς σε όλα τα κοινωνικά στρώματα.

Εσωστρεφείς, εξωστρεφείς και αμφιστρεφείς στον εργασιακό χώρο

Πολλές φορές η καθημερινότητά μας χρωματίζεται ανάλογα με τη διάθεση και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας. Έτσι και στον εργασιακό τομέα, ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα ερεθίσματα του περιβάλλοντος μπορεί να επηρεάσει την επαγγελματική μας εξέλιξη. Οι εσωστρεφείς άνθρωποι απορροφούν διαφορετικά τα μηνύματα σε σχέση με τους εξωστρεφείς. Κάπου στη μέση, οι αμφιστρεφείς ισορροπούν ανάμεσα στους δύο πόλους εκδηλώνοντας πολλά χαρακτηριστικά και των δύο.

Η αποδοτικότητα των εργαζομένων στο εργασιακό περιβάλλον κρίνεται πολύ σημαντική τόσο για τη σταδιοδρομία των υπαλλήλων, όσο και για την πορεία της επιχείρησης. Οι εργαζόμενοι που βιώνουν μία πιο οικεία εργασιακή εμπειρία εμφανίζονται συχνά πιο αποδοτικοί, καθώς απολαμβάνουν τη δουλειά τους. Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας των εργαζομένων καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τον τρόπο που αντιλαμβάνονται το εργασιακό περιβάλλον, τους συναδέλφους τους, καθώς και τις μεταξύ τους αλληλεπιδράσεις.

Οι εσωστρεφείς άνθρωποι γενικά επεξεργάζονται πολύ τις πληροφορίες που δέχονται και υποβάλλονται σε μία πιο «αργή» διαδικασία ανάλυσης, γεγονός που τους οδηγεί στη διατύπωση λεπτομερών και αποτελεσματικών σχεδίων. Επιπλέον, χρειάζονται περισσότερο προσωπικό χρόνο για να επανακτήσουν πνευματικές δυνάμεις και να σκεφτούν δημιουργικά, με αποτέλεσμα να θεωρούνται ντροπαλοί ή αντικοινωνικοί. Συχνά φαίνονται λιγότερο αποδοτικοί από τους εξωστρεφείς, καθώς οι δεύτεροι απαντούν πιο γρήγορα, προσφέροντας πολλές διαφορετικές προοπτικές και λύσεις. Καλό είναι οι εργοδότες να δίνουν χώρο στους εσωστρεφείς ούτως ώστε να μπορούν να εκφράζονται ελεύθερα και έτσι να εργάζονται αποτελεσματικά.

Οι εξωστρεφείς άνθρωποι, αδράττουν την οποιαδήποτε ευκαιρία τους που παρουσιάζεται και γι’ αυτό θεωρούνται γεννημένοι ηγέτες. Αλληλεπιδρούν πολύ καλά με τους συναδέλφους τους και θρέφουν τη σκέψη τους μέσα από την επαφή τους με τον άλλο κόσμο. Οι εξωστρεφείς άνθρωποι είναι συχνά καλοί ομιλητές και πολύ άνετοι. Μ’ αυτόν τον τρόπο, δημιουργούν ένα θετικό σιγουριάς ανάμεσα σε αυτούς και τους συναδέλφους τους, είτε αυτοί είναι υπάλληλοί τους, είτε είναι εργοδότες τους. Γι’ αυτό το λόγο, οι εξωστρεφείς χρειάζονται την απαραίτητη ανεξαρτησία και ελευθερία για να εκφραστούν καθώς και την επιβράβευση.

Τις περισσότερες φορές, η έμφυτη ροπή των εξωστρεφών προς την εξουσία οδηγεί εσφαλμένα τους εσωστρεφείς χαρακτήρες στις θέσεις των εκτελεστικών οργάνων. Ωστόσο, οι εσωστρεφείς παρόλο που εξωτερικεύονται λιγότερο έντονα και δεν εκδηλώνουν τόσο εύκολα πρωτοβουλία, είναι εξαιρετικοί στο να ακούν τους άλλους και να «εκμεταλλεύονται» τις ιδέες τους αποτελεσματικά, ενώ διαθέτουν εξαιρετική παρατηρητικότητα. Αυτά είναι απαραίτητα χαρακτηριστικά για έναν ηγέτη.

Τα 2/3 περίπου των ενηλίκων παγκοσμίως ανήκουν στην κατηγορία των αμφιστρεφών, δηλαδή σε αυτούς που εκδηλώνουν τόσο εσωστρεφή όσο και εξωστρεφή χαρακτηριστικά. Η ισορροπία αυτή ανάμεσα στα δύο άκρα καθιστά αυτούς τους ανθρώπους εξαιρετικά προσαρμοστικούς στον εργασιακό τομέα. Μπορούν να χρησιμοποιούν και να εκδηλώνουν κατάλληλα τις πτυχές της προσωπικότητάς τους που κρίνεται πιο συμβατή με οτιδήποτε τους ανατίθεται. Επομένως, είναι πιο εύκολο να δουλέψουν σε πολλά διαφορετικά πόστα με την ίδια επιτυχία και αποτελεσματικότητα.

Τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητα παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στο πώς το άτομο παρουσιάζει τον εαυτό του στους άλλους και τα βιώματα είναι αυτά που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό τα χαρακτηριστικά αυτά.

Σκιάνθρωποι: Οι σκοτεινές φιγούρες που στοιχειώνουν το μυαλό


Μεγαλώνοντας, είχα την ευκαιρία να γίνω ακροατής διάφορων ιστοριών που λέγαμε ως παιδιά στις παραλίες προσπαθώντας να τρομάξει ο ένας τον άλλο.. Είναι άλλωστε σύνηθες φαινόμενο αυτό.. Μία παρέα που κάθεται και λέει ιστορίες, και εξερευνά με την ζωηρή της φαντασία οτιδήποτε φαίνεται παράξενο!
 
Έτσι, θυμάμαι χαρακτηριστικά μία από τις παιδικές αυτές περιπλανήσεις, όπου η φαντασία μας εξέπληξε και σε κλάσματα δευτερολέπτων η γενναία παρέα των 11χρονων “ερευνητών” μεταμορφώθηκε ξαφνικά σε ένα μάτσο κατατρομαγμένα παιδάκια που έτρεχαν να γλιτώσουν!
 
Ήταν λίγο κάτω από τα απομεινάρια του ενετικού κάστρου που κοσμεί τον έναν από τους λόφους στο ωριό μου στην Βόρεια Κέρκυρα, σε ένα από τα στενά που οδηγούσαν στην μία πύλη του.. Εκεί, είχαμε σταματήσει να ερευνήσουμε ένα παλιό και άδειο πέτρινο σπίτι, με την ελπίδα να ανακαλύψουμε φαντάσματα ή οτιδήποτε άλλο κέντριζε την παιδική μας περιέργεια! Όμως ξαφνικά, έντρομοι χαζέψαμε την τεράστια σκιά που ξεπρόβαλλε στον δεξιό τοίχο του σπιτιού. Μία Ανθρώπινη φιγούρα, με ένα τεράστιο καπέλο κινούνταν σπασμωδικά στο τοιχίο για 2-3 δευτερόλεπτα προτού ακουστεί το πρόσταγμα “Ο Τραγιάσκας…” και εξαφανιστούμε μία και καλή από εκεί…
 
Είχε κάνει την εμφάνισή του ο τραγιάσκας… Η φιγούρα ενός αστικού θρύλου που κυκλοφορούσε εκείνα τα χρόνια στο νησί, και αναφερόταν σε κάποιο σκιερό φάντασμα με καπέλο που άφηνε ξερό στο πέρασμά του οποιονδήποτε κατάφερνε να τον αντικρύσει.. Ξεροί δεν πέσαμε, τουλάχιστον όχι από τον Τραγιάσκα, μιας και από τρομάρα όλοι κοντέψαμε να τρελαθούμε για λίγο!
 
Αρκετά χρόνια αργότερα, και με το μικρόβιο της αγάπης για το ανεξήγητο να μην έχει απομακρυνθεί από τον οργανισμό μου όπως αρχικά υπολόγιζα, φαίνεται πως αυτός ο παιδικός αστικός θρύλος δεν ήταν και τόσο αστείος όσο νόμιζα προτού το ερευνήσω… Διάβασα για το φαινόμενο σε πολλές αναφορές… Από τα Βιβλία του Γ. Μπαλάνου, που αναφέρονται στην Έρπουσα σκιά, ως το φαινόμενο της μόρας, τον άνθρωπο σκιά που εμφανίζεται σε παιδιά μικρής ηλικίας, για τον οποίο είχα αρθρογραφήσει λίγο παλαιότερα στο paranormal.
 
Επαναφέρω το φαινόμενο των σκιανθρώπων, και θα παραθέσω παρακάτω τα στοιχεία που υπάρχουν για τις θεάσεις τους. Τοποθετώντας το βέβαια σε μία ευρύτερη θεώρηση βέβαια, όπου η ύπαρξή τους ενέχει πολλά περισσότερα παρακλάδια. Διότι δεν θα μας απασχολήσει μονάχα η ίδια η ύπαρξή τους, αλλά και οι πύλες από τις οποίες διαπερνούν στην δική μας διάσταση αυτά τα όντα!
 
Όσοι αναζητάτε λεπτομέρειες απλά για το φαινόμενο των σκιανθρώπων, διαβάστε παρακάτω. Όσοι από εσάς το ανάγετε στην κλίμακα ανεύρεσης ενός πολύ μεγαλύτερου ζητήματος όπως οι δίοδοι προς την δική μας σφαίρα ύπαρξης, πάρτε τα στοιχεία του ως ένα απειροελάχιστο μέρος της έρευνας που ήδη διεξάγεται από το paranormal crew.
 

Φαινόμενο Σκιάνθρωποι

 
Οι σκιάνθρωποι φαίνεται πως είναι υπερφυσικές σκιώδεις ανθρωποειδείς φιγούρες που σύμφωνα με τους υποστηρικτές της θεωρίας έχουν θεαθεί να περνούν στιγμιαία στους τοίχους, τα ταβάνια και συνήθως γίνονται αντιληπτοί μέσω της περιφερειακής όρασης του θεατή. Αναφέρεται πως κινούνται με γρήγορες σπασμωδικές κινήσεις και πως το ίδιο γρήγορα αποσυντίθενται, ή χάνονται από την όραση μέσα από τοίχους ή καθρέπτες. Πιστεύεται πως είναι δαιμονικά όντα και επιθετικά, αν και ορισμένοι άνθρωποι θεωρούν πως είναι ένα είδος φύλακα άγγελου!
 
Βέβαια αρκετές επιστημονικές αρχές μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να εξηγήσουν τις αναφορές τέτοιων εμπειριών. Αυτές περιλαμβάνουν οπτικές ψευδαισθήσεις που προέρχονται από φυσικές ή ψυχολογικές συνθήκες, την χρήση ουσιών ή τις παρενέργειες του διαλογισμού. Ένας ακόμη λόγος που μπορεί να είναι αρκετός για την θέαση Σκιανθρώπων είναι η έλλειψη ύπνου.
 
Αρχικά, οι σκιώδεις αυτές φιγούρες εμφανίζονται στην γωνία του ματιού, και εν τέλει εξαφανίζονται από το πεδίο της όρασης την στιγμή που ο θεατής επιχειρεί να γυρίσει να δει τι συμβαίνει.. Άραγε υπάρχουν στ’ αλήθεια;
 
Η πρώτη σκέψη που έρχεται στο μυαλό είναι πως πρόκειται για στιγμιαία ανωμαλία της όρασης, παρόλα αυτά η αίσθηση της παρακολούθησης από κάτι σκοτεινό παραμένει! Και για μήνες η περιφερειακή όραση επανέρχεται στα φυσιολογικά επίπεδα, ώσπου δίχως καμία προειδοποίηση συμβαίνει ξανά.. Ο Θεατής βλέπει ξαφνικά την σκιά μπροστά του. Κατά πρόσωπο, πιό σκοτεινή και από το ίδιο το σκότος!
 
Μερικές φορές εμφανίζονται με την μορφή ανθρώπινης σιλουέτας, κυρίως αρσενικής, μα γενικά στερούνται άλλων χαρακτηριστικών ή φύλου. Και όμως, η περιγραφή τους δεν τελειώνει εδώ… Ορισμένες φορές είναι λες και φορούν καπέλο, μανδύα, συμπαγείς και σαν να είναι σχηματισμένοι από καπνό. Μερικές τέτοιες φιγούρες έχουν θεαθεί μόνο από την μέση και πάνω… Κρύβονται στις γωνίες, μέσα σε τοίχους, σε ντουλάπες και κτίρια. Μερικές φορές απλά εξασθενούν την παρουσία τους μέσα στις σκοτεινές εσοχές της νύχτας… Οι ελλείψεις στην περιγραφή είναι ένας κοινός παράγοντας ανάμεσα στους αρκετούς τύπους σκιανθρώπων που εισέρχονται στην δική μας διάσταση.
 
Και τελικά αναρωτιέται κανείς: Ποιός είναι ο σκοπός τους; Ένα πράγμα είναι σίγουρο. Η διπολικότητα των σκιερών αυτών φιγούρων έχει διχάσει, μιας και αρκετοί θεωρούν πως πρόκειται για πλάσματα που μας φυλάνε, και άλλοι είναι βέβαιοι για την δαιμονική φύση αυτών των πλασμάτων.. Φαίνεται πάντως πως οι σκιάνθρωποι είναι πολυ-διαστατικά όντα… Οι σκιάνθρωποι είναι Πολυ-διαστατικά όντα… Λέξη κλειδι! Κρατήστε επίσης και τον τρόπο με τον οποίο ο άνθρωπος τα παρατηρεί.. Με την γωνία του ματιού!
 
Οπτική μετατόπιση
 
Εδώ, αξίζει να σημειώσουμε πως αυτή η οπτική, είναι ίσως η καταλληλότερη για την θέαση οντοτήτων που έχουν εισχωρήσει από άλλες – παράλληλες διαστάσεις με την δική μας. 2 μεγάλα προβλήματα υπάρχουν βέβαια σε αυτή την περιφερειακή όραση! Η εξάσκηση, και η αμφιβολία.. Βλέπετε είναι δύσκολο για κάποιον που λειτουργεί και σκέφτεται με την λογική και όχι με την ασυνείδητη φύση του να παραδεχθεί πως αυτή η στιγμιαία θέαση της σκιερής φιγούρας στην γωνία του ματιού του είναι πραγματική.. Έτσι, αυτόματα την απορρίπτει έστω και αν ο φόβος λειτουργεί ως υποσυνείδητο καμπανάκι για την πραγματική υπόσταση μιας εξω-διαστατικής παρουσίας στον δικό μας χώρο!
 
Η εξάσκηση της όρασης αυτής από την άλλη, θα μας κάνει ικανούς να διαπιστώσουμε θεάσεις όχι μόνο σκιανθρώπων, μα με τον καιρό οτιδήποτε εξωδιαστατικού υπάρχει στη σφαίρα της ύπαρξής μας! Η άσκηση που έδινε παλαιότερα ο Γ. Μπαλάνος είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα! Καθίστε μπροστά στην τηλεόραση και προσπαθήστε να παρατηρήσετε οτιδήποτε συμβαίνει στο παρασκήνιο.. Στο δεύτερο πλάνο, και όχι εκεί που εστιάζει συνήθως η προσοχή…
 
Παραθέτω ένα άκρως ενδιαφέρον κομμάτι από το βιβλίο του Carlos Castaneda: The fire from within!
 
“Αργά το απόγευμα, ο Δον Χουάν και εγώ κάναμε χαλαρές βόλτες γύρω από την πλατεία. Καθώς προσεγγίζαμε το αγαπημένο του παγκάκι, ο κόσμος που καθόταν εκεί σηκώθηκε και έφυγε. Καθίσαμε βιαστικά. “ Φτάσαμε στο τέλος της εξήγησής μου σχετικά με την συνειδητότητα” μου είπε! “ Και σήμερα, θα συναρμολογήσει έναν διαφορετικό κόσμο από μόνος σου και θα αφήσεις στην άκρη τις αμφιβολίες για πάντα. Δεν πρέπει να υπάρξει λάθος σε αυτό που πρόκειται να κάνεις. Σήμερα, από το πλεονεκτικό σημείο της αυξημένης συνειδητότητάς σου, θα μετατοπίσεις το σημείο συνάθροισης και σε μία στιγμή θα ευθυγραμμίσεις τις εκπορεύσεις ενός άλλου κόσμου! Σε μερικές ημέρες, όταν εγώ και ο τζενάρο θα σε συναντήσουμε στην κορυφή του βουνού θα κάνεις το ίδιο από την οπτική της φυσικής συνειδητότητάς σου. Θα πρέπει να ευθυγραμμιστείς με τις εκπορεύσεις αυτές σε μία στιγμή…”
 
Ο Δον Χουάν ανέφερε πως οι πολεμιστές ολοκλήρωναν την εκπαίδευσή τους όταν ήταν ικανοί να “σπάσουν” το φράγμα της αντίληψης ξεκινώντας από την φυσική συνειδητότητάς τους…
 
“Τι θα συμβεί αν καταφέρω να ευθυγραμμιστώ με έναν άλλο κόσμο;” ρώτησα. “Θα πας εκεί” αποκρίθηκε.
“Και που θα βρίσκομαι, Δον Χουάν;”
“Σε έναν άλλο κόσμο, φυσικά. Που αλλού;”
“Και τι θα συμβεί στους ανθρώπους τριγύρω μου, στα κτίρια, στα βουνά και σε όλα τα άλλα;”
“Θα διαχωριστείς από όλα αυτά με το ίδιο φράγμα που έσπασες.. Το φράγμα της αντίληψης.”
Τον ρώτησα τι θα συμβεί αν μετακινήσω το σημείο της αντίληψής μου στον δρόμο, μέσα στην κίνηση του Λος Άντζελες.
“Το Λος Άντζελες θα εξαφανιστεί, σαν σκόνη καπνού” απάντησε με μία σοβαρή έκφραση. “Μα εσύ θα παραμείνεις… Σε έναν άλλο κόσμο!”

Αν επιτρέψουμε στον άλλον να μας κατανοήσει, κινδυνεύουμε ν’ αλλάξουμε μέσα από αυτή την κατανόηση

Το πρωί ξυπνάς με μια αίσθηση αισιοδοξίας, λες κι έχεις στα χέρια σου ολόκληρο τον κόσμο. Όνειρα, προσδοκίες, σκέψεις, προσπαθούν να οργανωθούν μήπως και πάρουν την μορφή σίγουρων αποφάσεων. Είσαι εδώ, έχεις τη μέρα μπροστά σου και ελπίζεις. Ελπίζεις και νιώθεις πως κάθε πρόκληση θα την καλοδεχτείς. Δεν είσαι σίγουρος πως θα είναι το μετά, αν θα είναι καλύτερα ή χειρότερα, έχει όμως ενδιαφέρον το καινούργιο. Τουλάχιστον δεν είσαι στάσιμος. Ξυπνάς λοιπόν, ανοίγεις τα παράθυρα και τραβάς τέρμα τις κουρτίνες. Ήλιος απλώνεται σε κάθε γωνιά του σπιτιού. Κοιτάς τον καθαρό ουρανό και τα μάτια σου έχουν εκείνη τη σπίθα που αντικατοπτρίζει τη φλόγα της ψυχής σου για ένα μέλλον πιο πλήρες; Τι σημαίνει όμως αυτό το πλήρες; Τι είναι αυτό που τόσο πολύ ποθείς τελικά; Απλά πράγματα, ανθρώπινα τρυφερά…

Τα απλά σου μαλακώνουν τη ψυχή και δεν το είχες καταλάβει. Το κατανοώ όμως είναι δύσκολο να ζεις και να επιλέγεις σ ένα κόσμο αφθονίας. Τελικά μετά από διάφορες δυσκολίες και το χρόνο που πήρες στις μέρες του αυτό-περιορισμού μάλλον καταλήγεις πως η απλότητα έχει τη μεγαλύτερη δύναμη, πως τα μικρά είναι αυτά που τελικά καταφέρνουν να γαληνέψουν την ταραγμένη ψυχή σου και να σε απομακρύνουν από φόβους, άγχη, ανασφάλειες, αγωνία για το μέλλον. Σε αποτραβούν από την έννοια της δυσκολίας και σε φέρνουν κοντά σ εκείνη την αίσθηση που αν σου ζητούσαν να την περιγράψεις θα έλεγες πως σε κάνει και νιώθεις ζωντανός.

Στο σπίτι η μυρωδιά του καφέ απλώνεται παντού ενώ το σχέδιο έχει αρχίσει ήδη και οργανώνεται. Με τι θα καταπιαστείς, με ποιους θα πάς και ποιους θα αφήσεις. Σε λίγο θα κάνεις την απόπειρα σου να το εφαρμόσεις κάνοντας δειλά δειλά τα πρώτα βήματα. Και τότε παρατηρείς από την αρχή, από το πρώτο κιόλας βήμα, το ρόλο που παίζουν οι άλλοι στη ζωή σου, πόσο πολύ εμπλέκονται. «Η κόλαση είναι οι άλλοι», σ ακούω ήδη να συμφωνείς με τον Σάρτρ γελώντας ειρωνικά. Ναι πράγματι, μπορούν να γίνουν μέχρι να συνειδητοποιήσεις τα όρια σου, μέχρι το περίβλημα εκείνο της ύπαρξης σου να πάρει ένα σταθερό σχήμα.

Παρόλα αυτά όμως, μόνο μέσα από τους άλλους μπορούμε να αποκτήσουμε αυτή τη πολύτιμη γνώση και μόνο μέσα από τους άλλους μπορούμε να υπάρξουμε. Πραγματικό παράδοξο. «Ο άνθρωπος είναι αθεράπευτα κοινωνικό ον». Και μπορούμε να συμφωνήσουμε με το παραπάνω σκεπτόμενοι πως δεν νοείται εν ζωή άνθρωπος αποκομμένος από την εν-τω-κόσμο ζωή του. Από πολύ μικρούλης περιμένει καρτερικά την αποδοχή και έχει ως ευσεβή πόθο την εκτίμηση των σημαντικών του άλλων. Η θέση του στο κόσμο και η στάση που κρατάει απέναντι σε αυτόν τον καθορίζουν σ’ όλα τα στάδια της ζωής του. Επίσης, η αλληλεπίδρασή του με τους άλλους και το πώς εκείνος αξιολογεί τη συμπεριφορά τους και τη συμπεριφορά του, τον διαμορφώνου. Τόσο σημαντικοί αυτοί οι άλλοι λοιπόν.

Τώρα αρχίζω και καταλαβαίνω πως είναι δυνατόν να χαρίζεις όλη σου τη μέρα στη σκέψη ενός και μόνο ανθρώπου. Σε παρακολουθώ που παιδεύεσαι να καταλάβεις εκείνον, εκείνην, εσένα, εσάς. Και περνάνε οι ώρες και οι σκέψεις θεριεύουν και μετουσιώνονται σε αντιδράσεις, σε λέξεις, ξεχειλίζουν από συναίσθημα. Κι έχει το συναίσθημα την ικανότητα να θολώνει τις σκέψεις, να κρύβει τις εναλλακτικές, να σε τρομάζει. Σε τρομάζει το άγνωστο, το ανεξερεύνητο και τρέχεις να κρυφτείς. Κουβάρι η σκέψη σου και τα χάνεις. Είναι πολύ ή λίγο αυτό που νιώθεις; Μικρή σημασία έχει. Νιώθεις! Κι αυτό είναι τα σημαντικό. Τι τύχη κι αυτή! Σου δίνεται κι η ευκαιρία να σκεφτείς πάνω σ αυτό. Να προσδιορίσεις τι σημαίνει για εσένα. Να ξεχωρίσεις τι σου αρέσει τελικά. Τι έχεις ανάγκη. Τι σου ταιριάζει. Τι στο προκάλεσε όλο αυτό. Τι πραγματικά ζητάς. Και κάπως έτσι αρχίζεις ν απαντάς σ ένα από τα μεγαλύτερα ερωτήματα της ζωής σου. «Ποιος είμαι;».

Κι η μέρα περνά κι αρχίζει και σκοτεινιάζει. Κι όπως συμβαίνει σε κάθε τέλος έρχεται εκείνη η ώρα του απολογισμού. Δεν είσαι πάντα έτοιμος γι' αυτό αλλά εκείνες τις ώρες οι αναμνήσεις κάνουν πιο εύκολα την εμφάνισή τους και σε βοηθούν. Το συναίσθημα τότε είναι ακόμη πιο έντονο και εσύ υποτάσσεσαι. Όσο κι αν σήμερα κατάφερες να αυτορυθμιστείς αύριο την ίδια ώρα θα είσαι αντιμέτωπος με το ίδιο «βάσανο».

Μήπως φταίει εκείνη η ώρα της Δύση; Μήπως τελικά εκείνη η ώρα είναι πάντα συνυφασμένη με τη μελαγχολία; Η «δύση» πάντα σε «ανακατεύει». Βλέπεις το τέλος και εκβιαστικά θυμάσαι πως αυτό είναι η μόνη σιγουριά. Έρχεται πάντα κι εσύ οφείλεις να έχεις κάνει στα γρήγορα τον απολογισμό σου αν θέλεις ν ανοίξεις την πόρτα σε μια ζωή πιο γεμάτη με περισσότερες ικανοποιημένες ανάγκες, άτακτα χρωματισμένη με συναισθήματα που την ομορφαίνουν ανέλπιστα πολύ. Χρωματίζεται έτσι ο χάρτης των εμπειριών σου και πλέον ο απολογισμός γίνεται αναπόφευκτος.

Και έχεις μια σκέψη που τριγυρνά στο μυαλό σου. Όποιος σ έφερε αντιμέτωπο με όλο αυτό είναι ευλογημένος. Του χρωστάς… Στα παλαιότερα χρόνια του απολογισμού μπορεί να χαρακτήριζες τη φάση αυτή σαν νεανική τρέλα, πάθος, μπορεί και επιπολαιότητα. Μετά κατάλαβες πως ήταν απλά πολλά μπλεγμένα συναισθήματα μαζί που οδηγούσαν στις συμπεριφορές σου. Άγνωστα συναισθήματα, δεν τα ήξερες μέχρι τότε. Θυμάσαι πως πάντα στην οικογένειά σου το συναίσθημα υποτιμάται και δεν εκφράζεται. Δεν ήξερες λοιπόν τότε κι είπες να ρισκάρεις και ν αρχίσεις να ανοίγεσαι προς άλλους ανθρώπους, ν’ αγαπάς. Ξαφνικά πολλά μέτωπα ανοίγουν. Ανασφάλειες, αγωνία, φόβος αποχωρισμού και απόρριψης, φόβος για το τέλος. Μια σε χάνεις μια σε βρίσκεις.

Όπως αναφέρει και ο Rogers, αν επιτρέψουμε στον άλλον να μας κατανοήσει κινδυνεύουμε ν αλλάξουμε μέσα από αυτή την κατανόηση. Τρομακτικό. Διλλήματα, μπλεγμένα κι αντιφατικά συναισθήματα που όμως είναι ικανά να επισύρουν πολλές αλλαγές. Είναι στιγμές που από τη μία θέλεις να φύγεις μακριά θεωρώντας πως έτσι θα πάψεις να βασανίζεσαι και από την άλλη δεν νιώθεις πουθενά αλλού τόσο ελεύθερος. Μπορεί να φοβάσαι πως μαζί με τον άλλον θα χάσεις τον εαυτό σου όμως συνάμα νιώθεις πως είστε ένα και δεν μπορείς να λειτουργήσεις ξεχωριστά και πως μαζί δίνεται αξία σ’ ολόκληρο τον κόσμο.

Καθρέφτης ο άλλος που αντανακλά ξεκάθαρα τη μορφή σου. Φοβίες κι ανασφάλειες «έχουν στήσει χορό» και νομίζεις πως παίρνουν το πρόσωπο κάποιου άλλου όμως δες λίγο καλύτερα, ποιο είδωλο καθρεφτίζεται;

Κι όσο περνάει ο καιρός και το συναίσθημα διογκώνεται τόσο περισσότερο φοβάσαι. Φοβάσαι το χώρο που δεν μένει κενός ούτε στο κρεβάτι που κοιμάσαι κι αντί να ασφυκτιάς ο ύπνος γλυκαίνει. Φοβάσαι όταν νιώθεις πως ο αέρας που ανασαίνεις σπίτι σου «ζεσταίνεται» από την ανάσα ενός άλλου ανθρώπου αλλά δεν θες να το κουνήσεις από εκεί. Ο άλλος, πάντα αυτός ο άλλος. Η αιώνια πάλη, η μοναξιά μειώνεται αλλά δεν εκμηδενίζεται κι εκεί αναρωτιέσαι. Αποδέξου όμως κάποια στιγμή πως χωρίς τους άλλους δεν μπορείς να επιβιώσεις.

Είναι μερικοί άνθρωποι που μαζί τους έμαθες το αλφάβητο των συναισθημάτων σου. Αυτούς ειδικά δεν μπορείς να τους ξεχάσεις. Για κάποια στιγμή στη ζωή σου τους κοιτούσες στα μάτια και άρχισες να καταλαβαίνεις τι ζητούσες. Κι αυτή ήταν μια συνεχόμενη και δυναμική διαδικασία. Ξεχωριστός για εσένα όποιος σε ακολούθησε σε κάποια από αυτά τα μονοπάτια. Το πιο σημαντικό που σε έμαθε είναι που σου έδειξε έναν τρόπο για να εξελιχθείς. Από εκεί και πέρα είναι δική σου η ευθύνη. Διεκδίκησε, εκφράσου κάνε ότι είναι να κάνεις αλλά κάνε το με πάθος αλλιώς μην το κάνεις καθόλου.

Το ξέρω πως πας να δεθείς μετρώντας ήδη μια απώλεια αυτή της ελευθερίας σου. Θέλει θάρρος να φοβάσαι να χάσεις τον εαυτό σου και τελικά να μένεις. Κοίτα όμως που σου δίνεται η δυνατότητα να κερδίζεις τόσα πολλά, αφού μέσα από τον άλλον σε μαθαίνεις.

Μη ξεχάσεις λοιπόν, να θυμάσαι ποιος ήσουν, ποιος έγινες και ποιος θες να γίνεις. Εσύ επέλεξες, εσύ αποφάσισες να μείνεις, δική σου η ευθύνη. Και τώρα ξέρεις πως στις σχέσεις είσαι ελεύθερος να κάνεις ότι θέλεις και ο άλλος το ίδιο απλά λαμβάνοντας υπόψη πάντα τους άλλους. Αυτοί πάντα θα είναι ο κόσμος σου.

Οι επιλογές δημιουργούν τις διαδρομές μας και οι διαδρομές μας είναι οι επιλογές μας

Μπροστά σου ανοίγονται πολλοί δρόμοι, καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής. Κάθε φορά τίθεται το θέμα της επιλογής τους. Συνήθως προχωράς χωρίς να παρεκκλίνεις από την διαδρομή σου, παρά μόνο όταν μπροστά παρουσιαστούν εμπόδια, τα οποία είτε τα προσπερνάς είτε κάνεις αλλαγή κατεύθυνσης.

Μια διαδρομή μπορεί να αποφασίσεις εσύ να την διαλέξεις, μπορεί να επηρεαστείς από άλλους που την ακολουθούν ή να είσαι υποχρεωμένος να την διαβείς. Οποιοσδήποτε κι αν είναι ο λόγος επιλογής, καθώς προχωράς ακόμα και γύρω σου να υπάρχουν αρκετοί, το δικό σου βάδισμα εξαρτάται αποκλειστικά από σένα. Από τον τρόπο που διαλέγεις να προχωρήσεις, κατά πόσο είσαι προσεκτικός και δεν σκοντάφτεις, από το χρόνο που χρειάζεσαι να την διανύσεις και από την αντοχή σου.

Καθώς προχωράς σε μια από τις επιλεγμένες διαδρομές σου , το σκοτάδι απλώνεται, χωρίς να μπορείς να διακρίνεις το δρόμο, που ανοίγεται μπροστά σου και χωρίς να μπορείς να βλέπεις την εικόνα του εαυτού σου. Ο φόβος είναι το πρώτο σύμπτωμα που βιώνεις σε μια τέτοια κατάσταση, γιατί χάνεις τον έλεγχο του σώματος σου στο χώρο που βρίσκεσαι και κατά επέκταση χάνεις τον έλεγχο των επιλογών σου. Τότε ο φόβος σου θα λειτουργήσει ως κινητήρια δύναμη να ξεφύγεις από αυτήν την κατάσταση ή θα σε κρατήσει αιχμάλωτο σε αυτό το σκοτάδι. Άλλη μια επιλογή που δίνεται αυτή την φορά, ερχόμενοι αντιμέτωποι με τον ίδιο μας τον εαυτό.

Καθώς διαλέγουμε διάφορες διαδρομές αρχίζουμε να γνωρίζουμε τον εαυτό μας ,μέσα από αυτές. Και καθώς προχωράμε επηρεαζόμαστε από το τρόπο που λειτουργούμε. Έτσι οι επιλογές μας στηρίζονται στις δυνατότητες που μέχρι στιγμής έχουμε δείξει ότι έχουμε.

Υπάρχουν όμως και διαδρομές που θέλουμε πολύ να ακολουθήσουμε αλλά τις προσπερνάμε, πείθοντας τον εαυτό μας πως δεν είναι για μας. Στην πραγματικότητα δεν είναι τόσο τι θα ακολουθήσουμε και τι θα συναντήσουμε αλλά πως εμείς θα μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε. Αν όμως μια διαδρομή δεν την ακολουθήσεις, δεν θα μάθεις μέχρι που μπορείς να φτάσεις.

Έτσι μένουμε σε επιλογές με το λιγότερο ρίσκο για μας, με αποτέλεσμα να θάβουμε αυτά που περισσότερο μπορεί να ποθούμε, μένοντας στην σιγουριά όσων μέχρι στιγμής έχουμε κατακτήσει. Χάνοντας την πραγματική αξία της επιλογής, την ευκαιρία να ανακαλύψουμε κι άλλα μονοπάτια του εαυτού μας που υπάρχουν μέσα μας που οδηγούν σε νέους ορίζοντες.

Επομένως βάζοντας στόχους κάθε φορά που μπορείς να πιάσεις σε κρατάει σταθερό στο ίδιο σημείο. Θέτοντας όμως υψηλότερους στόχους σε κάνει να μετακινηθείς από την θέση σου, μόνο και μόνο για να πάρεις φόρα. Κάνοντας δύο, τρία βήματα παραπάνω, ανάλογα με την αντοχή σου, θα σου δοθεί η ευκαιρία να ανακαλύψεις την πολυπόθητη διαδρομή.

Οι επιλογές μας, αυτές μας καθορίζουν και σε αυτές καταλήγουμε. Όχι βάσει το πόσο τις χρειαζόμαστε αλλά το πόσο μπορούμε να τις υποστηρίξουμε. Επιτυχημένοι οι άνθρωποι που οι επιλογές τους είναι τα θέλω τους.

Σημάδι πραγματικής δύναμης είναι η κατανόηση της άποψης των άλλων

Μερικές φορές νομίζουμε ότι θέλουμε να επιλύσουμε διαμάχες, αλλά οι μέθοδοί μας επιδεινώνουν την κατάσταση. Θυμώνουμε και φωνάζουμε, πιστεύοντας ότι έτσι θα αναγκάσουμε τον άλλον να πάει με τα νερά μας. Όμως η επίθεση, η κριτική και οι απειλές τιμωρίας γυρνούν μπούμερανγκ τόσο απέναντι στα παιδιά όσο και στους ενηλίκους. Οι αντιδράσεις θυμού κλιμακώνουν μια διαφωνία.

Γινόμαστε τρομοκράτες οι ίδιοι και δεν καταλαβαίνουμε ότι οι τρομοκράτες, στην ουσία, δεν είναι καθόλου δυνατοί. Αυτοί που συμπεριφέρονται με κακία και θυμό στο προαύλιο, στη δουλειά ή στις πολιτικές καμπάνιες είναι συνήθως οι πιο αδύναμοι και πιο ανασφαλείς.

Σημάδι πραγματικής δύναμης είναι η κατανόηση της άποψης των άλλων και η συγχώρεση. Ξοδεύουμε πολύ χρόνο στο να χτίσουμε γερά και υγιή κορμιά, μα ελάχιστο χρόνο στο χτίσιμο ενός δυνατού και υγιή νου. Όταν δεν μπορούμε να ελέγχουμε τον νου μας, θυμώνουμε και ξεσπάμε και λέμε ή κάνουμε πράγματα για τα οποία έπειτα μετανιώνουμε.

Κάθε μέρα ίσως νιώθουμε δεκάδες φορές να μας κατακλύζει κύμα θυμού ή σύγχυσης και πρέπει να αποφασίζουμε πώς θα αντιδράσουμε. Ένας συνάδελφος στη δουλειά μάς λέει κάτι και απαντάμε κοφτά και απότομα, ή λαμβάνουμε ένα εκνευριστικό μήνυμα και κάνουμε αντεπίθεση χωρίς να σκεφτόμαστε. Αφήνουμε τον θυμό μας να πληγώνει ακόμα και ανθρώπους που αγαπάμε πολύ, τα παιδιά ή τους συντρόφους μας. Μας απογοητεύουν ή λένε κάτι με το οποίο διαφωνούμε, και ξεσπάμε πάνω τους.

Τα λόγια μπορούν να πληγώσουν ανεπανόρθωτα τους ανθρώπους που θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε με τρυφερότητα και αγάπη, και δεν συνειδητοποιούμε ότι ο θυμός πληγώνει ακόμα κι εμάς τους ίδιους. Σκεφτείτε πόσο άσχημα νιώθετε όταν προσβάλλετε ή συμπεριφέρεστε σκληρά σε κάποιον. Το σώμα σας σφίγγεται και το μυαλό σας μοιάζει να φλέγεται. Το ξέσπασμά σας σας απορροφά
και δεν μπορείτε να συγκεντρωθείτε σε τίποτε άλλο. Ο θυμός στενεύει τα όρια του κόσμου σας έτσι ώστε το μόνο που βλέπετε είναι η προσβολή της στιγμής. Ίσως αργότερα ηρεμείτε και ζητάτε συγγνώμη, αλλά το κακό έχει ήδη γίνει.

Όταν αντιδρούμε απερίσκεπτα κι επιθετικά, είναι σαν να έχουμε εκτοξεύσει σφαίρες που δεν επιστρέφουν ξανά στο όπλο. Πρέπει να θυμόμαστε ότι έχουμε την επιλογή να αντιδρούμε διαφορετικά.

Κινούμαστε σε μια περιοχή ενέργειας που είναι διαφορετική

Ρώσος επιστήμονας λέει ότι οι ατμόσφαιρες των πλανητών αλλάζουν

Η ρωσική προοπτική για τις αλλαγές στη γη. Σκληρά γεγονότα που δεν αναφέρονται στην Αμερική. Οι ατμόσφαιρες των πλανητών αλλάζουν. Το έργο του Δρ Ντμιριέφ δείχνει ότι οι ίδιοι οι πλανήτες αλλάζουν. Έχουν υποστεί αλλαγές στις ατμόσφαιρές τους

Για παράδειγμα, η ατμόσφαιρα του Άρη είναι αρκετά πιο παχιά από πριν. Ο δειγματολήπτης του Άρη το 1997 έχασε έναν από τους καθρέφτες του, ο οποίος τον προκάλεσε να καταρρεύσει, επειδή η ατμόσφαιρα ήταν περίπου διπλάσια από την πυκνότητα που υπολόγισαν και ουσιαστικά ο άνεμος σε αυτόν τον μικρό καθρέφτη ήταν τόσο υψηλός που το έσπαγε από τη συσκευή.

Το φεγγάρι της Γης αναπτύσσεται σε μια ατμόσφαιρα

Επίσης, το φεγγάρι αναπτύσσεται σε μια ατμόσφαιρα που αποτελείται από μια ένωση που ο Dmitriev αναφέρεται ως "Natrium". Ο Ντμίτριφ λέει ότι γύρω από το φεγγάρι υπάρχει αυτό το 6,000 χιλιομέτρων βαθύ στρώμα Natrium που δεν υπήρχε πριν.

Και έχουμε αυτό το είδος αλλαγής στην ατμόσφαιρα της Γης στα ανώτερα επίπεδα, όπου σχηματίζεται αέριο HO που δεν υπήρχε πριν. απλώς δεν υπήρχε στην ποσότητα που είναι τώρα. Δεν σχετίζεται με την υπερθέρμανση του πλανήτη και δεν σχετίζεται με CFC ή εκπομπές φθοριούχων υδρογονανθράκων ή κάτι τέτοιο. Εμφανίζεται ακριβώς.

Τα μαγνητικά πεδία και η φωτεινότητα των πλανητών αλλάζουν.

Οι πλανήτες βιώνουν σημαντικές αλλαγές στη συνολική τους φωτεινότητα. Η Αφροδίτη, για παράδειγμα, μας δείχνει αξιοσημείωτες αυξήσεις στη συνολική της φωτεινότητα. Ο Δίας έχει φτάσει να έχει τόσο υψηλή ενεργειακή επιβάρυνση διότι υπάρχει στην πραγματικότητα ένας ορατός σωλήνας ιοντίζουσας ακτινοβολίας που σχηματίζεται μεταξύ του φεγγαριού του, Ιο. Μπορείτε να δείτε πραγματικά τον σωλήνα φωτεινής ενέργειας σε φωτογραφίες που έχουν ληφθεί πιο πρόσφατα.

Και οι πλανήτες έχουν μια αλλαγή στα εδάφη τους. Τα μαγνητικά πεδία καθίστανται ισχυρότερα. Το μαγνητικό πεδίο του Δία έχει υπερδιπλασιαστεί. Το μαγνητικό πεδίο του Ουρανού αλλάζει. Το μαγνητικό πεδίο του Ποσειδώνα αυξάνεται. Αυτοί οι πλανήτες γίνονται πιο φωτεινοί. Η ισχύς του μαγνητικού πεδίου αυξάνεται. Οι ατμοσφαιρικές ιδιότητες τους αλλάζουν.

Ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας φαίνεται ότι είχαν πρόσφατες αλλαγές στους πόλους. Όταν ο διαστημικός καθετήρας Voyager 2 πέταξε πέρα ​​από τον Ουρανό και τον Ποσειδώνα, οι φαινομενικοί βόρειοι και νότιοι μαγνητικοί πόλοι αντισταθμίστηκαν σημαντικά από εκεί που ήταν ο περιστροφικός πόλος. Σε μια περίπτωση, ήταν 50 μοίρες μακριά, και στην άλλη περίπτωση η διαφορά ήταν περίπου 40 μοίρες, και οι δύο είναι αρκετά μεγάλες αλλαγές.

Οι συνολικές αλλαγές θα μπορούσαν ουσιαστικά να κατανεμηθούν σε τρεις κατηγορίες: αλλαγές ενεργειακού πεδίου, αλλαγές φωτεινότητας και αλλαγές στην ατμόσφαιρα.

Η συνολική ηφαιστειακή δραστηριότητα έχει αυξηθεί κατά 500% από το 1975

Στη Γη, βλέπουμε τις αλλαγές ακόμα πιο ολοκληρωτικά. Για παράδειγμα, ο Michael Mandeville έχει κάνει έρευνα που έχει δείξει ότι η συνολική ηφαιστειακή δραστηριότητα στη Γη από το 1875 έχει αυξηθεί κατά περίπου 500 %. Η συνολική σεισμική δραστηριότητα έχει αυξηθεί κατά 400% μόλις από το 1973.

Οι φυσικές καταστροφές αυξήθηκαν κατά 410% μεταξύ του 1963 και του 1993

Ο Δρ Ντμίτριεφ έκανε έναν πολύ περίπλοκο υπολογισμό των φυσικών καταστροφών. Έδειξε ότι εάν συγκρίνετε τα έτη 1963 έως 1993, ο συνολικός αριθμός φυσικών καταστροφών διαφόρων ειδών - είτε μιλάτε για τυφώνες, τυφώνες, διαλυμάτων λάσπης, παλιρροιακά κύματα, ή όπως αλλιώς το ονομάζετε - αυξήθηκε κατά 410%.

Το μαγνητικό πεδίο του Ήλιου αυξήθηκε κατά 230% από το 1901

Υπάρχει μια μελέτη από τον Δρ. Mike Lockwood από τα Εθνικά Εργαστήρια Rutherford Appleton της Καλιφόρνια, ο οποίος διερευνά τον Ήλιο. Ανακάλυψε ότι από το 1901, το γενικό μαγνητικό πεδίο του Ήλιου έχει γίνει 230% ισχυρότερο από ό, τι πριν.

Περισσότερο από απλές αλλαγές στη ΓηΈτσι λοιπόν, όλα όσα βλέπουμε είναι πολύ περισσότερα από ό, τι αποκαλούν αλλαγές στη Γη. Μερικοί άνθρωποι μπαίνουν στην ιδέα ότι υπάρχει μια αλληλεπίδραση μεταξύ της Γης και του Ήλιου που συμβαίνει εδώ.

Πολύ λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν το έργο που γίνεται στη Ρωσική Εθνική Ακαδημία Επιστημών στη Σιβηρία, συγκεκριμένα στο Νοβοσιμπίρσκ, όπου πραγματοποιούν αυτή την έρευνα. Έχουν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το μόνο πιθανό πράγμα που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτή την ενεργητική αλλαγή σε όλο το ηλιακό σύστημα είναι ότι κινούμαστε σε μια περιοχή ενέργειας που είναι διαφορετική - αυτή είναι μεγαλύτερη.

Το λαμπερό πλάσμα στην αιχμή του ηλιακού μας συστήματος έχει αυξηθεί πρόσφατα κατά 1000%

Ηλιόσφαιρα

Τώρα, ελέγξτε αυτό έξω. Ο ίδιος ο Ήλιος έχει φυσικό μαγνητικό πεδίο και το μαγνητικό πεδίο δημιουργεί ένα αυγό γύρω από το Ηλιακό Σύστημα, το οποίο είναι γνωστό ως ηλιόσφαιρα. Η ηλιόσφαιρα έχει σχήμα δάκρυ, με το μακρύ και λεπτό άκρο της πτώσης να δείχνει προς την αντίθετη κατεύθυνση από την κατεύθυνση που ταξιδεύουμε. Είναι ακριβώς όπως ένας κομήτης, όπου η ουρά δείχνει πάντα μακριά από τον Ήλιο.

Οι Ρώσοι εξέτασαν την αιχμή της ηλιοσφαίρας και έχουν παρατηρήσει εκεί μια λαμπερή, ενθουσιασμένη ενέργεια πλάσματος. Αυτή η ενέργεια πλάσματος ήταν 10 βαθιά αστρονομικές μονάδες (μια αστρονομική μονάδα είναι η απόσταση από τη Γη έως τον Ήλιο, 93.000.000 μίλια). Έτσι, δέκα αστρονομικές μονάδες αντιπροσωπεύουν το κανονικό πάχος αυτής της λαμπερής ενέργειας που βλέπαμε στο εμπρόσθιο άκρο του Ηλιακού Συστήματος.

Σήμερα, αυτό το λαμπερό πλάσμα έχει πάει σε 100 αστρονομικές μονάδες βαθιά. Αν και το έγγραφο του Ντμίτριεφ δεν παρέχει ακριβή χρονοδιάγραμμα, μπορούμε να υποθέσουμε ότι αυτή η αύξηση συνέβη κατά την ίδια περίοδο από το 1963 έως το 1993 όπως η αύξηση που είχε εντοπίσει σε φυσικές καταστροφές. Όποτε συνέβη, αυτό είναι μια αύξηση 1.000% στη συνολική φωτεινότητα της ενέργειας στο εμπρόσθιο άκρο του ηλιακού συστήματος.

Και αυτό σημαίνει ότι το ίδιο το Ηλιακό Σύστημα κινείται σε μια περιοχή όπου η ενέργεια είναι πιο φορτισμένη. Αυτή η ενέργεια με υψηλότερη ενέργεια προκαλεί με τη σειρά της το συναρπαστικό πλάσμα και την πρόκληση περισσότερων σχημάτων, ώστε να βλέπετε περισσότερη φωτεινότητα. Αυτή η ενέργεια ρέει στη συνέχεια στον Ήλιο, ο οποίος με τη σειρά του εκπέμπει την ενέργεια και εξαπλώνεται κατά μήκος του ισημερινού του επιπέδου, το οποίο ονομάζεται Ecliptic.

Αυτό με τη σειρά του είναι κορεσμός του διαπλανητικού χώρου, γεγονός που αναγκάζει τις ηλιακές εκπομπές να ταξιδεύουν πιο γρήγορα και να φορτίζουν την ενέργεια των πλανητών.

Και αυτό είναι συνειδητή ενέργεια που αλλάζει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο πλανήτης, πώς λειτουργεί και τι είδους ζωή υποστηρίζει. Οι αρμονικές της ίδιας της σπειροειδούς ίνας DNA μεταβάλλονται. Αυτή είναι η πραγματική, κρυμμένη αιτία των αυθόρμητων εξελίξεων μαζών σε προηγούμενες εποχές του χρόνου.

Όλα αυτά συμβαίνουν ταυτόχρονα, και όλα δουλεύουν μέχρι ένα crescendo όπου θα υπάρξει μια ξαφνική αλλαγή.

Με άλλα λόγια, θα φτάσουμε στο σημείο όπου βρισκόμαστε τόσο πολύ στο νέο επίπεδο ενέργειας ότι θα υπάρξει ξαφνική επέκταση των βασικών αρμονικών μηκών κύματος που εκπέμπει ο ήλιος καθώς εκπέμπει ενέργεια από μόνη της. Αυτή η αύξηση των εκπομπών ενέργειας θα αλλάξει τη βασική φύση κάθε ύλης στο ηλιακό σύστημα. Οι πλανήτες ωθούνται ελαφρώς μακρύτερα από τον Ήλιο και τα άτομα και τα μόρια που τα κάνουν να επεκτείνονται στην πραγματικότητα όσον αφορά το φυσικό τους μέγεθος.

Ανάμεσα σε τοξίνες και δηλητήρια

«Αυτόν που ήταν γεννημένος από χάλκινη ρίζα φλαμουριάς και ζούσε ανάμεσα στους ημίθεους ανθρώπους στην Ευρώπη, ο γιος του Κρόνου τον όρισε να είναι φύλακας του νησιού, τριγυρνώντας τρεις φορές με τα χάλκινα πόδια του την Κρήτη. Το σώμα του όλο και τα πόδια του ήταν χάλκινα κι αδιάσπαστα, μόνο η σύριγγα του τένοντα του κάτω στα σφυρά του είχε αίμα, κι αυτό το μέρος ένας λεπτός υμένας το κρατούσε κι ήταν το όριο της ζωής του και του θανάτου του». -Απολλώνιος ο Ρόδιος- Αργοναυτικά

«Δώσε μου την δύναμη να προκαλέσω έναν πυρετό και θα θεραπεύσω όλες τις ασθένειες» -Παράκελσος (1493-1541)

Εκατοντάδες χρόνια πριν οι χρόνιες παθήσεις σπάνιζαν. Στα τέλη του δέκατου αιώνα, μόλις 5 στα 100 πάσχοντα άτομα υπέφεραν από χρόνια πάθηση. Σήμερα το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 90%! Η ιδέα της σύνδεσης της υγείας με το συμβατικό φάρμακο-δηλητήριο με τις δεκάδες αντενδείξεις, ανάγεται στον 20ο αιώνα και την «χρυσή εποχή» της φαρμακοβιομηχανίας. Γιατροί και εγχειρίδια ασχολούνται με τα προβλήματα ασθένειας του ανθρώπου και όχι με τον ίδιο τον άνθρωπο και την υγεία του. Στην πραγματικότητα οι φαρμακοβιομηχανίες υπάρχουν και τρέφονται από την ασθένεια του ανθρώπου κι όχι από την υγεία του. Γι’ αυτό μιλάνε και πουλάνε την ασθένεια, ενώ λογικά θα έπρεπε να δώσουν έμφαση στην διατήρηση κι ενίσχυση της υγείας, αν πράγματι ενδιαφέρονταν για την υγεία. Αλλά δεν είναι μονάχα οι φαρμακοβιομηχανίες που δεν ενδιαφέρονται για την υγεία σου, μα τις συντροφεύουν τα συνεταιράκια τους οι βιομηχανίες τροφίμων.

Στις αρχές της δεκαετίας του 1900, ο Illuminati John D. Ο Rockefeller αγόρασε μια Γερμανική φαρμακευτική εταιρεία που αργότερα βοήθησε τον Χίτλερ να εφαρμόσει το ευγονική, όραμά του κατασκευάζοντας χημικά και δηλητήρια για γενοκτονίες. Ο Rockefeller ήθελε να εξαλείψει τους ανταγωνιστές της Δυτικής Ευρωπαϊκής Ιατρικής, έτσι υπέβαλε έκθεση στο Κογκρέσο δηλώνοντας ότι υπήρχαν πάρα πολλοί γιατροί και ιατρικές σχολές στην Αμερική και ότι όλες οι φυσικές θεραπευτικές λεπτομέρειες ήταν αγυρτεία κι αντιεπιστημονικές.

Ο Rockefeller πήρε την σημερινή τυποποίηση της ιατρικής εκπαίδευσης, με τα φρικτά αποτελέσματα που βιώνουμε ως σήμερα. Πήρε επίσης το δικαίωμα να χορηγεί μονάχα αυτός (ο δικός του οργανισμός) άδειες ιατρικής σχολής στις ΗΠΑ. Κι έτσι ξεκίνησε η σημερινή κατηφόρα για την υγεία μας, η πρακτική των πατενταρισμένων συνθετικών και τοξικών φαρμάκων κι εμβολίων, των φαρμακοβιομηχανιών της ιδίας οικογένειας. Μόλις οι άνθρωποι εξαρτηθούν από αυτό το νέο παραφύση σύστημα και τα εθιστικά φάρμακα που του παρέχει, το σύστημα τα μεταποιεί σε τυποποιημένα πρωτόκολλα, δημιουργώντας δια βίου πελάτες για τους Rockefellers και την κάστα τους. Σκέψου πως κάθε παιδί που γεννιέται, χωρίς να είναι ασθενές, δηλητηριάζεται με τα δικά τους εμβόλια. Πρόσθεσε τώρα και τους υπόλοιπους ανθρώπους κάνε λογαριασμό και σκέψου το πάρτι που γίνεται εις βάρος σου. Μέχρι σήμερα τα ιατρικά λάθη της δυτικής πεϊπερολογίας είναι η πρώτη αιτία θανάτου στην Αμερική των Illuminati Rockefellers.

Οι φυσικές θεραπείες, αν κι έχουν ξανάρθει στο προσκήνιο μετά την παταγώδη αποτυχία των δυτικών ιατρικών τυποποιήσεων, είναι στην πραγματικότητα πολύ παλαιότερες από τα αντιβιοτικά. Η Αγιουρβέδα παραδοσιακή ιατρική της Ινδίας, χρονολογείται 5.000 χρόνια. Οι θεραπευτές σε κάθε εποχή και σημείο του πλανήτη, όριζαν αγωγή σύμφωνα με τον τύπο νου και σώματος γιατί γνώριζαν ότι η ίαση εξαρτάται από την ισορροπία χαρακτήρα και κατά προέκταση διατροφής, περιβάλλοντος και συναισθηματικών επιρροών. Στην Αρχαία Ελλάδα εφάρμοζαν την βοτανοθεραπεία, την φυτοθεραπεία, την υδροθεραπεία και τις θεραπευτικές ιδιότητες των αιθέριων ελαίων, ενώ η ομοιοπαθητική υπάρχει πάνω από 250 χρόνια.

Τι είναι η ασθένεια; Η ασθένεια (απουσία σθένους) είναι δυσαρμονία που πηγάζει κύρια και μόνον από τον χαρακτήρα και κατά προέκταση την διατροφή και τον τρόπο ζωής. Ο χαρακτήρας ενός ανθρώπου, είναι που καθορίζει τον τρόπο διατροφής, την ποιότητα, την ποσότητα και τον τρόπο ζωής. Κι ο χαρακτήρας όπως αντιλαμβάνεσαι είναι από τα πλέον δύσκολα να αλλάξει γιατί στον χαρακτήρα ενός ασθενούς κυριαρχεί η εγωπάθεια. Συνήθως αναζητεί ένα χαπάκι κι έναν «θεό με άσπρη μπλούζα» για να μην ξεβολευτεί και χρειαστεί ν’ αλλάξει τρόπο ζωής και τοξικές σκέψης, συναισθήματα και τσιμεντένιες πεποιθήσεις και τον στόκο που κουβαλάει στο κεφάλι του.

Ο λάθος -ως προς το σθένος- χαρακτήρας απαντάται σε όλα τα κοινωνικά στρώματα, όπου κι άσχετα αν κάποιος πιο πλούσιος έχει την δυνατότητα να επιλέξει πιο φυσιολογική διατροφή και τρόπο ζωής, ο χαρακτήρας του τον εμποδίζει. οι πιο φτωχοί πληθυσμοί ακόμη κι αν τους δοθεί η δυνατότητα να αποκτήσουν πρόσβαση σε καλύτερη ποιότητα διατροφής, ο χαρακτήρας τους δεν τους επιτρέπει να κόψουν την coca cola, τις σαβούρες του σούπερ μάρκετ και τα πατατάκια. Είναι ο χαρακτήρας (χάραξη) που κάνει τους ασθενείς ανθρώπους να καπνίζουν, πίνουν, σαβουριάζουν, τεμπελιάζουν, κάνουν την νύχτα μέρα και παρόλα αυτά περιμένουν από κάποιον γιατρό να τους διατηρήσει υγιείς. (LOL)

Αν τον ρωτήσεις τι είναι το ανοσοποιητικό σύστημα και τι χρειάζεται να κάνει για να το διατηρήσει ισχυρό, δεν ξέρει να πει.

Το ανοσοποιητικό σύστημα αποτελεί την ασπίδα του σώματος κατά των ασθενειών.

Είναι το σύστημα που είναι υπεύθυνο για την προστασία του σώματος ενάντια σε βακτήρια, ιούς και σε άλλους παθογόνους οργανισμούς, μέσα από την δράση εξειδικευμένων κυττάρων, που θωρακίζουν την υγεία του. Η συνολική σωστή διατροφή και συγκεκριμένοι διαιτητικοί παράγοντες έχει αποδειχθεί ότι παίζουν ρόλο στην άμυνα του οργανισμού. Συστατικά της διατροφής όπως τα προχωνευμένα ζωντανά τρόφιμα, οι ζυμώσεις με τα προβιοτικά, τα αντιοξειδωτικά (βιταμίνες A, C, E, σελήνιο κ.α.) που δεσμεύουν τις ελεύθερες ρίζες, προστατεύοντας από λοιμώξεις και ιώσεις, τα πολυακόρεστα λιπαρά οξέα και τα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, αλλά και οι θερμίδες είναι διατροφικοί παράγοντες που επηρεάζουν σημαντικά την ανοσολογική δραστηριότητα.

'Εχει αποδειχτεί από πάμπολλες μελέτες ότι υπάρχουν θρεπτικά συστατικά σε τροφές και ροφήματα που είναι απαραίτητα για να ενισχυθεί η φυσική άμυνα του οργανισμού, ενώ κάποια άλλα διατροφικά συστατικά, όπως η ζάχαρη, οι σύνθετοι υδατάνθρακες, το αλκοόλ, τα κακής ποιότητας λιπαρά λειτουργούν αντίθετα αποδυναμώνοντας την άμυνα του οργανισμού.

Διατροφικές πηγές αντιοξειδωτικών είναι τα πράσινα και κόκκινα λαχανικά και τα φρούτα, φυσικά μόνο τα βιολογικά, όπως το κάλε, σπανάκι, αγγούρια, κολοκυθάκια, μπρόκολο, σέλινο, μαϊντανό, σκόρδο. κρεμμύδι, λαχανάκια Βρυξελλών, κολοκύθα, καρότα, σέσκουλα, παντζάρια, πικροράδικο, τσουκνίδα, πιπεριές, μούρα, σμέουρα, φράουλες, ρόδι, το πράσινο τσάι, φρέσκα φύτρα, rejuvelac, kombucha κλπ.

Βασικές αντιοξειδωτικές βιταμίνες είναι η βιταμίνη C, που προστατεύει από ιώσεις και λοιμώξεις του αναπνευστικού και συμβάλλει στην ενεργοποίηση του ανοσοποιητικού μας συστήματος και την παραγωγή προστατευτικών ουσιών (ιντερλευκίνη και κυτοκίνες), η βιταμίνη Ε που σχετίζεται με την παραγωγή ουσιών που ενισχύουν την άμυνα και προφυλάσσουν τον οργανισμό από λοιμώξεις, η βιταμίνη Α που είναι απαραίτητη στην διατήρηση των επιθηλιακών κυττάρων, τα οποία δρουν ως εμπόδιο στις λοιμώξεις και το φυλλικό οξύ που σχετίζεται με την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Επίσης, το σελήνιο αποτελεί σημαντικό αντιοξειδωτικό συστατικό της τροφής, το οποίο συμμετέχει σε μια σειρά από αμυντικούς μηχανισμούς και είναι βασικό συστατικό της «υπεροξειδάσης της γλουταθειόνης», που παίζει καθοριστικό ρόλο στις λειτουργίες του ανοσοποιητικού συστήματος.

Ψευδάργυρος, απαραίτητο στοιχείο για την καλή λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος. Οταν υπάρχει ανεπαρκής πρόσληψή ψευδαργύρου αυτό οδηγεί στη μείωση των Τ-λεμφοκυττάρων.

Φυτικές ίνες, κυρίως οι διαλυτές φυτικές ίνες (βρώμη, βλαστάρια από όσπρια, εσπεριδοειδή, κρέμα από βλαστάρια ξηρών καρπών) παίζουν ρόλο στη μειωμένη φλεγμονώδη αντίδραση του σώματος. Παίζουν επίσης ρόλο στην έκκριση μιας αντιφλεγμονώδους πρωτεΐνης, της ιντερλευκίνης-4, που προστατεύει από λοιμώξεις.

Eρευνα στις ΗΠΑ αποδεικνύει ότι και τα δηλητήρια που συσσωρεύεις στο σώμα σου έχουν ταξική διάσταση, αφού άλλες χημικές ενώσεις εντοπίστηκαν στους εύπορους κι άλλες στους φτωχούς.

«Πες μου τι είδους τοξίνες έχεις στο σώμα σου και θα σου πω σε ποια κοινωνική τάξη ανήκεις», θα μπορούσε να είναι το νέο σλόγκαν των γιατρών ανά τον κόσμο. Σε ένα εύρημα που δήθεν εξέπληξε τους ερευνητές, κατά την διεξαγωγή μιας μελέτης, αποδείχθηκε ότι τόσο οι πλούσιοι όσο και οι φτωχοί Αμερικανοί συγκεντρώνουν στο σώμα τους πλήθος χημικών ουσιών, όπως υδράργυρο, αρσενικό, μόλυβδο, κάδμιο και δισφαινόλη Α, η οποία αποτελεί μια αιτία της υπογονιμότητας. Κι ενώ η συσσώρευση των περιβαλλοντικών τοξινών στο σώμα πλήττει εξίσου πλούσιους και φτωχούς, το είδος της τοξίνης διαφέρει ανάλογα με τον πλούτο, αφού η κλίμακα του εισοδήματος καθορίζει ποια είναι τα δηλητήρια που συσσωρεύονται στο σώμα.

Χρησιμοποιώντας στοιχεία από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων της αμερικανικής Εθνικής Υπηρεσίας Υγείας και Διατροφής, η Τζέσικα Τίρελ και οι συνεργάτες της από το Πανεπιστήμιο του Εξετερ μελέτησαν τους συσχετισμούς μεταξύ των εισοδημάτων των ενηλίκων στις ΗΠΑ και των επίπεδων 179 τοξινών.

Διαπίστωσαν ότι μεταξύ των 18 τοξινών που σχετίζονται με το εισόδημα, οι μισές είχαν περισσότερες πιθανότητες να είναι παρούσες στους πλουσιότερους Αμερικανούς, σε σχέση με εκείνους που βρίσκονται στο κάτω μέρος του κοινωνικοοικονομικού φάσματος.

Με υδράργυρο και οι πλούσιοι.

Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι, σε σύγκριση με τα φτωχότερα άτομα, οι πλούσιοι είχαν υψηλότερα επίπεδα υδραργύρου, αρσενικού, καισίου και θαλλίου, τα οποία έχουν την τάση να συσσωρεύονται στα ψάρια και τα οστρακοειδή, αν και το σφράγισμα των δοντιών μπορεί επίσης να οδηγήσει σε υψηλότερα επίπεδα υδραργύρου. Οι πλούσιοι Αμερικανοί που έχουν την οικονομική δυνατότητα να καταναλώνουν πιο συχνά σούσι κι άλλες πηγές υδάτινων άπαχων πρωτεϊνών (γαρίδες, καραβίδες, αστακός, αχινοί) πληρώνουν το τίμημα με την συσσώρευση βαρέων μετάλλων στο σώμα τους.

Οι πλούσιοι είχαν επίσης υψηλότερα επίπεδα βενζοφαινόνης-3, γνωστής και ως οξυμπενζόνης, ενός ενεργού συστατικού που βρίσκεται στα περισσότερα αντηλιακά, η οποία έχει βρεθεί στο στόχαστρο της Ευρωπαϊκής 'Ενωσης, καθώς εμπειρογνώμονες υποστηρίζουν ότι ενθαρρύνει τον κίνδυνο δημιουργίας καρκίνου του δέρματος.

Επίσης, έχουν υψηλότερα επίπεδα υπερφθοριωμένων υδρογονανθράκων (PFCs), που ο ανθρώπινος οργανισμός λαμβάνει μέσω αδιάβροχων υφασμάτων, καθώς και του φρέσκου βιομηχανοποιημένου κρέατος, των ψαριών και των βιομηχανοποιημένων φρέσκων λαχανικών.

Με μόλυβδο και οι φτωχοί.

Αντίθετα από τους πλούσιους, οι φτωχοί Αμερικανοί έτειναν να έχουν υψηλότερα επίπεδα μολύβδου στα οργανικά τους συστήματα, σε σχέση με τους πλούσιους, ο οποίος προέρχεται από μια μεγάλη ποικιλία παραγόντων, συμπεριλαμβανομένων του αέρα και του νερού, καθώς και από τις χαμηλού εισοδήματος θέσεις εργασίας, οι οποίες σχετίζονται με την βιομηχανία.

Οι χαμηλού εισοδήματος Αμερικανοί έχουν υψηλότερα επίπεδα καδμίου, ενδεχομένως ως αποτέλεσμα των μεγαλύτερων ποσοστών καπνίσματος χαμηλής ποιότητας καπνού, της επεξεργασμένης διατροφής και της απασχόλησής τους σε κλάδους όπως οι κατασκευές και η μεταποίηση.

Άλλες τοξίνες που εμφανίζονται μεταξύ αυτού του πληθυσμού είναι το αντιμόνιο, ένα μέταλλο που οι άνθρωποι μπορούν να λάβουν μέσω του καπνίσματος, από τα δηλητηριώδη πρόσθετα που βάζουν οι βιομηχανίες στον καπνό ή στην εργασία τους και, ακόμη, πολλές τοξίνες από αυτές που βρίσκονται στα πλαστικά.

Οι φτωχοί άνθρωποι στην Αμερική είχαν επίσης υψηλότερα επίπεδα δισφαινόλης-A, μιας ουσίας που χρησιμοποιείται σε κονσέρβες και άλλα βιομηχανοποιημένα τρόφιμα και η οποία έχει απαγορευτεί στην Ευρωπαϊκή 'Ενωση, την Μαλαισία, την Νότια Αφρική, την Κίνα και στις ΗΠΑ στα μπιμπερό. «Περιμέναμε ότι οι χημικές ουσίες θα συνδέονται με την κοινωνικοοικονομική κατάσταση, αλλά αναμέναμε ότι η πλειονότητα των χημικών ουσιών θα είναι σε υψηλότερες συγκεντρώσεις στα φτωχότερα άτομα. Ωστόσο, φαίνεται ότι το να είναι κάποιος πλουσιότερος, δεν σημαίνει κατ’ ανάγκη λιγότερες τοξίνες, κάτι που σημαίνει ότι πρέπει να επανεξετάσουμε κάποιες πεποιθήσεις μας». λέει η Τίρελ.

Παρά τ’ αποτελέσματα αυτά, πρέπει ακόμη να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις κοινότητες χαμηλού εισοδήματος. Τα προϊόντα καθημερινής χρήσης, όπως είναι τα βιομηχανικά μη φυσικά και μη φυσιολογικά τρόφιμα και τα θανατηφόρα καλλυντικά, επηρεάζουν όχι μόνο τους ανθρώπους μιας κοινωνίας, αλλά και το περιβάλλον της. Οι υψηλότερου εισοδήματος άνθρωποι είναι γενικά λιγότερο πιθανό να εργαστούν ή να ζήσουν σε περιοχές όπου συγκεντρώνονται τοξίνες από βαριές βιομηχανίες.

Αν και δεν είναι εύκολο κάποιος να αλλάξει το περιβάλλον του αποφεύγοντας τα τοξικά προϊόντα, εντούτοις δεν είναι ούτε δύσκολο, ούτε ακατόρθωτο. Είναι ακόμη πιο εύκολο με τα ίδια χρήματα να αγοράσει τις πιο φυσιολογικές εκδόσεις των προϊόντων, όπως τα φρούτα, λαχανικά, αντηλιακά και καλλυντικά που περιέχουν λιγότερες τοξίνες. Επίσης η πρόσβαση σε προϊόντα βιολογικά και καλλιεργητές οργανικών και βιολογικών προϊόντων είναι σήμερα πιο εύκολη από ποτέ, ειδικά στην Ελλάδα. Ακόμη είναι πανεύκολο να φτιαχτεί ένας μπαξές με τα απαραίτητα σε ένα μπαλκόνι.

Τι είναι η τοξίνη.

Η τοξίνη είναι δηλητηριώδης ουσία που παράγεται σε ζωντανά κύτταρα ή οργανισμούς· όπως και οι συνθετικές τοξικές ουσίες που παρήχθησαν από τεχνητές διεργασίες. Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από τον οργανικό χημικό Λούντβιχ Μπρίγκερ (Ludwig Brieger) (1849–1919).

Οι τοξίνες είναι μικρά μόρια, πεπτίδια, ή πρωτεΐνες που μπορούν να προκαλέσουν ασθένειες με επαφή ή με απορρόφηση από σωματικούς ιστούς που αλληλεπιδρούν με βιολογικά μακρομόρια όπως ένζυμα ή κυτταρικούς υποδοχείς. Οι τοξίνες ποικίλλουν πολύ στην δραστικότητά τους, κυμαινόμενες από συνήθως μικρή (όπως το κεντρί μέλισσας) σε σχεδόν άμεσα θανατηφόρες (όπως η αλλαντοτοξίνη (botulinum toxin)).

Οι τοξίνες διαχωρίζονται συχνά από άλλους χημικούς παράγοντες από την μέθοδο παραγωγής τους -η λέξη τοξίνη δεν καθορίζει μέθοδο απελευθέρωσης. Σημαίνει απλά ότι είναι ένα βιολογικά ή τεχνητά παραγόμενο δηλητήριο. Υπήρχε μια συνεχής διαφωνία ορολογίας μεταξύ NATO και του Συμφώνου της Βαρσοβίας για το αν θα αποκληθεί τοξίνη ένας βιολογικός ή χημικός παράγοντας, στην οποία το NATO επέλεξε μόνο βιολογικός παράγοντας και το Σύμφωνο της Βαρσοβίας, όπως και οι περισσότερες άλλες χώρες, ως χημικός παράγοντας.

Σύμφωνα με την Διεθνή επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού που επιθεώρησε την σύμβαση των βιολογικών όπλων, «οι τοξίνες είναι δηλητηριώδη προϊόντα οργανισμών· αντίθετα με τους βιολογικούς παράγοντες, είναι άψυχοι και δεν μπορούν να αναπαραχθούν από μόνοι τους» και «από την υπογραφή της σύμβασης, δεν υπήρξαν διαφωνίες μεταξύ των μερών όσον αφορά τον ορισμό των βιολογικών παραγόντων ή των τοξινών».

Σύμφωνα με τον κώδικα των ΗΠΑ (άρθρο 18), «… ο όρος «τοξίνη» σημαίνει το τοξικό υλικό ή προϊόν φυτών, ζώων, μικροοργανισμών (συμπεριλαμβανομένων, αλλά χωρίς να περιορίζονται, των βακτηρίων, ιών, μυκήτων, ρικετσιών ή πρωτόζωα), ή μολυσματικών ουσιών, ή ανασυνδυασμένο DNA ή συνθετικών μορίων, ανεξάρτητα από την προέλευσή τους και την μέθοδο παραγωγής τους»

Οταν δεν χρησιμοποιείται τεχνικά, ο όρος «τοξίνη» εφαρμόζεται συνήθως σε κάθε τοξική ουσία, αν και ο όρος «τοξική ουσία» μοιάζει πιο κατάλληλος. Οι τοξικές ουσίες που δεν έχουν άμεσα τοξικολογική προέλευση ορίζονται επίσης ως «δηλητήρια» και πολλοί χρησιμοποιούν αυτόν τον όρο όταν αναφέρονται σε τοξικές ουσίες γενικά.

Στον τομέα της φυσικής ιατρικής ο όρος χρησιμοποιείται για να αναφερθεί σε οποιαδήποτε ουσία μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα υγείας, με εύρος από ίχνη ποσοτήτων παρασιτοκτόνων, μέχρι μη φυσιολογικές τροφές όπως εξευγενισμένη ζάχαρη ή πρόσθετα τροφίμων (Food additive) όπως το γλουταμινικό μονονάτριο (MSG) κ.α. Στην συστημική ιατρική τοξίνες είναι όλα τα φάρμακα, οι χημείο-«θεραπείες» οι ακτινοβολίες και κάθε φαρμακευτικό σκεύασμα που για να θεωρηθεί ως φάρμακο και να έχει πατέντα, πρέπει να έχει και αντενδείξεις.

Ο τρόπος ζωής ενός δυσλειτουργικού χαρακτήρα, εμπεριέχει την έκθεση σε ηλεκτρομαγνητικές ακτινοβολίες, καυσαέρια, αιθαλομίχλη, συγκέντρωση ραδονίου (sick building syndrome, αμαλγάματα), κάπνισμα (εξαιρείται ο φυσικός καπνός) εκκωφαντικοί θόρυβοι, γεωπάθεια, κλιματισμοί, καθολική απουσία γείωσης και λανθασμένης άσκησης ή και απουσίας της.

Η κλιμακωτή αντίδραση του οργανισμού στις τοξίνες

Ο διαπρεπής γιατρός Henry Liedlahr παρατήρησε πως οι περισσότερες χρόνιες παθήσεις οφείλονται σε καταστολή των οξείων παθήσεων με τοξικά φάρμακα. Σύμφωνα με τον Reckeweg (1976) η αντίδραση του οργανισμού ενάντια στις τοξίνες-δηλητήρια που τον απειλούν είναι κατανεμημένη στις παρακάτω κλιμακωτές φάσεις:

1. Εκκριτική φάση (ιδρώτας, απολέπιση, κόπρανα, ούρα)
2. Φλεγμονώδης φάση (πυρετός, οξεία βρογχίτιδα, αμυγδαλίτιδα)
3. Συσσωρευτική φάση (αρτηριοσκλήρυνση)
4. Διαποτιστική φάση (ημικρανία)
5. Εκφυλιστική φάση (αρθροπάθεια)
6. Φάση εξαλλαγής (καταστροφή του κυττάρου)

Κάτω από φυσιολογικές συνθήκες στην κρίση τοξίκωσης ο οργανισμός επιστρατεύει όλες του τις δυνάμεις ώστε να αυτοϊαθεί. Κατά την αντιδραστική, οξεία φάση αισθάνεσαι αδύναμος. Όταν όμως ξεκουραστείς, απομακρυνθείς από τον στρεσογόνο παράγοντα, φροντίσεις την διατροφή, το σθένος και η ευδιαθεσία επιστρέφουν. Αν όμως δεν εξαλείψεις τους παράγοντες της τοξίνωσης ή τους καταπιέσεις τότε έχεις νέα κρίση. Οι επαναλαμβανόμενοι κύκλοι τοξίκωσης είναι μια χρόνια πάθηση.

Μερικά σχετικά παραδείγματα, ξεκινώντας από αυτό του πόνου-παυσίπονων. Ο πόνος είναι φυσική αντίδραση και υποδηλώνει τοξίνωση, συμφόρηση, αφυδάτωση και υποσιτισμό των ιστών. Οφείλεται στις ισταμίνες που εκκρίνει ο οργανισμός. Οι ισταμίνες καταλαμβάνουν τους αλγοϋποδοχείς της συμφορημένης περιοχής και βοηθούν στην απομάκρυνση των τοξικών ουσιών. Ακόμη οι ισταμίνες παίζουν ρόλο στην ρύθμιση και κατανομή των υγρών στους ιστούς. Οταν καταναλώνεις δυτικά παυσίπονα, την θέση της ισταμίνης την καταλαμβάνουν τα παυσίπονα, οι τοξίνες δεν απομακρύνονται και έχεις συνεχιζόμενη τοξίκωση και αφυδάτωση. Αν αυτή η τοξίκωση των ιστών συνεχιστεί καταλήγεις με χρόνιες παθήσεις. Μπορείς εύκολα να αντικαταστήσεις τα δυτικά παυσίπονα με βότανα για την διαχείριση του πόνου, χωρίς να παρακωλύονται οι μηχανισμοί αυτοάμυνας, βότανα όπως boswellia serrata, bromelain, MSM, SAM, ginger, Devil’s Claw, CBD κλπ.

Το αντιπυρετικό π.χ. μπλοκάρει ένα σύμπτωμα χωρίς να επιδρά θετικά στην ασθένεια και εμπεριέχει τον κίνδυνο μετατροπής σε χρονιότητα. Ο πυρετός παρεμποδίζει την ανάπτυξη των περισσοτέρων μικροοργανισμών ενώ η χρήση αντιπυρετικών καταστέλλει την δράση των μακροφάγων, τις ανοσοσφαιρίνες και την δράση των καταβολικών ενζύμων.

Είναι γνωστότατο πως «το έντερο είναι η σπηλιά της ζωής και του θανάτου» έτσι καταλαβαίνεις πως η υγεία του πεπτικού συστήματος παίζει σπουδαίο ρόλο στην διατήρηση της υγείας. Η ισορροπία των φιλικών-παθογόνων μικροοργανισμών είναι ουσιαστική. Η υπερκατανάλωση αντιβιοτικών ευνοεί την ανάπτυξη μυκήτων και ιδιαίτερα της candida, που αποτελεί την μάστιγα του αιώνα. Τα αντιβιοτικά και η κακή διατροφή καταστρέφουν τις εντερικές λάχνες, ευνοούν τις φλεγμονές και επιτρέπουν πρωτεϊνικά μεγαμόρια να εισέρχονται στην κυκλοφορία του αίματος και να προξενούν διέγερση του ανοσοποιητικού. Η συνεχής διέγερση του ανοσοποιητικού οδηγεί σε χρονιότητα.

Ο Ρομπερτ Μακάλεμπ, πρόεδρος του ιδρύματος βοτανολογικής έρευνας του Κολοράντο λέει πως σήμερα πολλοί καταφεύγουν στα βότανα αναζητώντας αυτοβοήθεια σε μια εποχή που το κόστος περίθαλψης έχει αυξηθεί σημαντικά με αμφίβολα αποτελέσματα. Οι πλανητικοί μας σύντροφοι, τα φυτά, προσφέρουν τον εαυτό τους στην υπηρεσία του ανθρώπου. Παραδείγματος χάριν η rhodiola rosea περιέχει φλαβονοειδή που ρυθμίζουν το ανοσοποιητικό σύστημα και ενδυναμώνουν τον οργανισμό σε καταστάσεις άγχους και έντασης. Η griffonia είναι βασική πηγή του 5HTP και αποτελεσματική στην μελαγχολία, το άγχος, τις ημικρανίες και τις διαταραχές του ύπνου. Το γαϊδουράγκαθο βοηθά στην ανάπλαση των ηπατικών κυττάρων και χορηγείται σε περιπτώσεις τοξίνωσης του ήπατος και ψωριασικές δερματίτιδες. Το ταραξάκο αποτοξινώνει το ήπαρ και χορηγείται σε προβλήματα της χοληδόχου κύστης. Τα φύκια βοηθούν στην αντιμετώπιση διαταραχών του θυροειδούς. Το γεγονός, ωστόσο, ότι τα βότανα είναι κάτι φυσικό δεν σημαίνει πως είναι κι ακίνδυνα γι’ αλόγιστη χρήση, απαιτείται πάντα η συμβουλή του ειδικού ιατρού βοτανολόγου, φυσικής ιατρικής ή ομοιοπαθητικής.

Το γνωστό φασκόμηλο (Salvia officinalis) ανήκει στην οικογένεια του δυόσμου, μαζί με την ρίγανη, το δεντρολίβανο, το βασιλικό και το θυμάρι. Στις χρήσεις του φασκόμηλου για λόγους υγείας περιλαμβάνονται: δυσπεψία, προβλήματα με το στομάχι, φλεγμονές στόματος και λαιμού, βήχας και υπερβολική εφίδρωση, συμπεριλαμβανομένης αυτής που συνδέεται με την εμμηνόπαυση. Το φυτό έχει αντιβακτηριακή δράση έναντι αρκετών αρνητικών ή θετικών κατά Gram βακτηρίων. Γι’ αυτό χρησιμοποιείται ως φυσικό φυτοφάρμακο και προστίθεται ως συντηρητικό σε πολλά προϊόντα διατροφής. Δρα στο κεντρικό νευρικό σύστημα και θεωρείται τονωτικό του εγκεφάλου. Μελέτες σε ζώα έδειξαν ότι μειώνει την υψηλή πίεση του αίματος (υπέρταση). Εχει αναφερθεί και αντιδιαβητική δράση αλλά χρειάζεται επιβεβαίωση.

Αυτό το αρωματικό βότανο περιέχει πάνω από 160 πολυφαινόλες. Το χλωρογενικό οξύ, το καφεϊκό οξύ, το ροσμαρινικό οξύ, το ελαγικό οξύ και η ρουτίνη βρίσκονται στο φασκόμηλο. Μεταξύ των φλαβονοειδών που περιέχει τα πιο διαδεδομένα είναι η λουτεολίνη, απιγενίνη, η καμφερόλη και η κερσετίνη. Αυτές οι ενώσεις είναι πολύτιμες για την ανθρώπινη υγεία. Τα αντιοξειδωτικά εξουδετερώνουν επιβλαβείς ελεύθερες ρίζες που συνδέονται με χρόνιες ασθένειες. Μια μελέτη διαπίστωσε ότι 1 φλιτζάνι αφέψημα φασκόμηλου δύο φορές την ημέρα αύξησε σημαντικά την αντιοξειδωτική άμυνα του οργανισμού. (https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/19149749).

Η μυρωδάτη ρίγανη έχει υψηλή περιεκτικότητα σε δύο αρωματικές ουσίες την καρβακρόλη (carvacrol) και την θυμόλη (thymol). Δύο ισχυρές αντιοξειδωτικές ουσίες που ανήκουν στις φαινόλες. Η καρβακρόλη είναι ισχυρή αντιβακτηριακή και αντιμυκητιακή ουσία, ενώ η θυμόλη είναι ένα ισομερές της καρβακρόλης που υποστηρίζει το ανοσοποιητικό σύστημα. Πάνω από 60 χημικές ενώσεις έχουν ανιχνευτεί στο αιθέριο έλαιο της ρίγανης αλλά η καρβακρόλη και η θυμόλη αποτελούν μαζί το 78-82% του συνόλου αυτών των ουσιών. Το ελληνικό ριγανέλαιο περιέχει σημαντικές ποσότητες καρβακρόλης που φτάνει ακόμα και το 79%, ενώ η θυμόλη μπορεί να είναι στο 6%. Σε αιθέρια έλαια άλλων ποικιλιών έχει βρεθεί ότι τα ποσοστά καρβακρόλης και θυμόλης είναι περίπου ίσα. Άλλα συστατικά είναι το γ-τερπινένιο και το Ρ-κυμένιο που συνήθως αποτελούν το 5% και 7% αντίστοιχα.

Η διατροφική αξία της ρίγανης είναι ανεκτίμητη, αν και ως μπαχαρικό προστίθεται σε μικρές ποσότητες στην διατροφή. Για παράδειγμα, ένα κουταλάκι του γλυκού αποξηραμένη ρίγανη δίνει περίπου το 8% των ημερήσιων αναγκών σε βιταμίνη Κ. Σε συνδυασμό με άλλες τροφές, όπως τα φρούτα και τα λαχανικά, η ρίγανη προσφέρει μια πλούσια δοσολογία αντιοξειδωτικών και βοηθάει την υγεία. Η αποξηραμένη ρίγανη έχει περίπου 265 θερμίδες ανά 100 γραμμάρια βάρους. Η ίδια ποσότητα περιέχει 1.701 Διεθνείς Μονάδες βιταμίνης Α, 2,3 mg βιταμίνης C, 18 mg βιταμίνης Ε, 622 mcg βιταμίνης Κ, 177 mcg θειαμίνης, 528 mcg ριβοφλαβίνης και 4,6 mg νιασίνης.

Το ριγανέλαιο είναι το αρχαιότερο φυσικό αντισηπτικό με έντονη αντιμικροβιακή δράση. Μπορεί να σκοτώσει ή να διακόψει την ανάπτυξη βακτηρίων και μυκήτων. Φαίνεται πως τόσο η καρβακρόλη, όσο και η θυμόλη καταπολεμούν του μύκητες ανάλογα με την ποσότητα που χρησιμοποιούνται. Εκτός από την καταπολέμηση των βακτηρίων, μελέτες σε δοκιμαστικούς σωλήνες έχουν βρει ότι η ρίγανη και τα συστατικά της μπορούν επίσης να προστατεύσουν από ορισμένους ιούς. Η καρβακρόλη και η θυμόλη έχουν συσχετιστεί με αντιιικές ιδιότητες. Μια μελέτη έδειξε αδρανοποίηση μέσα σε μια ώρα του νοροϊού ο οποίος μπορεί να προκαλέσει διάρροια, ναυτία και πόνο στο στομάχι. Αλλη μελέτη διαπίστωσε ότι η καρβακρόλη και η θυμόλη απενεργοποίησαν το 90% του ιού του απλού έρπητα μέσα σε μία ώρα.

Κι όλα αυτά τα καλά με τα βότανα φασκόμηλο και ρίγανη… αλλά, εσύ συνεχίζεις να πίνεις καφέ και coca COLA!

Τι να κάνεις για σθεναρό το ανοσοποιητικό.

Πίνε αρκετά υγρά, με ζωντανό νερό κι όχι απλά καθαρό νερό, αφεψήματα από βότανα, δεδομένου ότι η ικανοποιητική ενυδάτωση θωρακίζει το ανοσοποιητικό σύστημα. Τουλάχιστον έναν χυμό φρούτων την ημέρα κι ακόμη έναν σε μορφή πουτίγκας φτιαγμένο με rejuvelac κι 2- smoothies λαχανικών με kombucha, στον ατμό ή ωμά κι απ’ όλες τις ομάδες χρωμάτων. Σαλάτες με φύτρα και βλαστάρια από σπόρους συνδυαστικά με κρέμα από ξηρούς καρπούς για καλά λιπαρά. Και φυσικά ΑΣΚΗΣΗ. Οχι οποιαδήποτε άσκηση, αλλά χορό, πιλάτες, βάδην, καλλισθενία, κλπ.

Για ασθενές ανοσοποιητικό και για να φουσκώσεις την τσέπη των «θεών με την άσπρη μπλούζα» κατανάλωνε μπόλικες σαβουροτροφές, πατατάκια, σοκολάτες, αλκοόλ, καφέ, μαύρο τσάι, τρανς λιπαρά, τους λευκούς δολοφόνους, αλάτι, ζάχαρη, αλεύρι, ασπαρτάμη, φοινικέλαιο και κάθε επεξεργασμένη βιομηχανοποιημένη και μεταλλαγμένη τροφή των σουπερ μάρκετ. Συνδυαστικά δε, με καθισιό, καναπέ, τηλεόραση, εφημερίδες, εκκλησίες, προσευχές, διαλογισμό και γιόγκα … η απόσταση που σε χωρίζει από τους «λευκοφορεμένους μικρούς θεούς» μειώνεται επικίνδυνα.

Υγεία έχεις όταν ο χαρακτήρας σου, δηλ το προσωπικό σου οικοσύστημα, το εσωτερικό περιβάλλον είναι σε ισορροπία με το εξωτερικό. Αξίζει να θυμάσαι ότι ο χαρακτήρας σου, αυτό δηλαδή που είσαι φαίνεται ξεκάθαρα από αυτό που τρως, που αναπνέεις, σκέφτεσαι, λες, βλέπεις κι ακούς, όπως και το περιβάλλον που έχεις επιλέξει να ζεις, σε σχέση με τον Χώρο-Χρόνο και την Ποιότητα.

«Η οντότητα που διατηρείται άθικτη και της οποίας αποτελούμε όλοι μέρος δεν είναι η ζωή οποιουδήποτε από εμάς, αλλά ολόκληρη η ζωή που υπάρχει πάνω στον πλανήτη». -John Zachary Young

Mαχ Stirner: Γλώσσα και ελευθερία


Μαξ Στίρνερ: 1806–1856

Γλώσσα και ελευθερία σκέψης

§1

Σύμφωνα με τον Στίρνερ, όλες οι σχέσεις του ανθρώπου κυοφορούνται με κεντρομόλο δύναμη το Εγώ. Όποιος παραμελήσει τη μοναδικότητα του Εγώ του, έχει ήδη δολοφονήσει το ίδιο του το Είναι. Βέβαια, ετούτη η μοναδικότητα δεν έχει τίποτα το κοινό με τα κενά Εγώ εκείνων των τεθλιμμένων αστών, που επιζητούν πάση θυσία να αναπληρώνουν την κενότητα του Εγώ τους με το μολυσμένο Εγώ του εξουσιάζειν. Οι τελευταίοι τούτοι βλέπουν ότι η σωτηρία του «Είναι» τους διέρχεται μέσα από την υποταγή τους στις επιταγές ενός κόμματος. Τούτο σημαίνει ότι δέχονται ασμένως την άνευ όρων σκλαβοποίησή τους μέσα στα σιδερένια δεσμά της κομματικής εξουσίας, παραδίδουν για πολτοποίηση όποιο φυσικό χάρισμα του Εγώ τους στις μυλόπετρες του κομματικού μηχανισμού, υπό την προοπτική να φτάσουν κάποτε να γίνουν από δουλόφρονα εξουσιαζόμενα ερπετά αυτού του μηχανισμού σε αμοραλιστικά γρανάζια κρατικού εξουσιασμού. Αυτοί εδώ έχουν μάθει να ομιλούν μόνο και πάντα τη γλώσσα της ανελευθερίας. Πώς όμως την ονομάζουν οι ίδιοι τούτη τη γλώσσα; Την ονομάζουν γλώσσα της ελεύθερης σκέψης. Η ανελεύθερη τούτη γλώσσα, καθώς εκπέμπεται είτε από τα χαρακώματα του κόμματος είτε από εκείνα της κρατικής εξουσίας, καταδικάζει τη μοναδικότητα του ανθρώπινου ατόμου σε διαλυτική παράλυση. Εάν δε μια τέτοια γλώσσα ομιλείται στο σκλαβοπάζαρο των καθεστωτικών «διανοουμένων», όλη η ασυναρτησία των τελευταίων παρουσιάζεται ως το πιο εμπνευσμένο ιερογλυφικό κείμενο. Και οι μάζες; Εκείνες που έχουν πια απολέσει προ πολλού την αυθεντικότητα του Εγώ τους, αισθάνονται τιμή να διακονούν το ως άνω σκλαβοπάζαρο. Το αυθεντικό, δημιουργικό, ρηξικέλευθο Εγώ δεν ευδοκιμεί μέσα σε ένα αποσκληρυμένο περιβάλλον γλώσσας και σκέψης. Κριτήριο της δικής του αυτόνομης ανάπτυξης πρέπει να είναι, όπως τονίζει εμφαντικά ο Στίρνερ, κάτι σαν εκείνο που λέει ο Χέγκελ για το πνεύμα: η απόλυτη ελευθερία του πνεύματος επέρχεται ως κατάκτηση της αυτογνωσίας του, ως επιστροφή εις εαυτόν.

§2

Έτσι και το Εγώ μπορεί και πρέπει να αναζητεί τη μοναδικότητά του πίσω από τα φαντασμαγορικά είδωλα ενός εργαλειακού λόγου, που έχει ως κύριο μέλημα τη μηχανοποίηση του Εαυτού, την αιχμαλωσία του σε έμμονες ιδέες, την απονέκρωση κάθε διάθεσης για αυτοδιάθεση. Το Εγώ αποκτά συνείδηση της μοναδικότητάς του, όταν μαθαίνει να επιστρέφει εις εαυτόν, όταν σκέπτεται και ενεργεί έτσι, ώστε να καθιστά τον εαυτό του ανυπέρθετη αξία ζωής. Εμπόδιο ανυπέρβλητο και επικίνδυνο, ιδιαζόντως ύπουλο, σε τούτη την αυταξίωση του Εγώ στέκεται η εργαλειακή γλώσσα. Με εύηχα μεν αλλά σαθρά σε περιεχόμενο εκφωνήματα, αυτή φυλακίζει τις δυνατότητες του Εγώ μέσα σε ένα κατώτερης ποιότητας σκέπτεσθαι, σαν αυτό περίπου που περιγράψαμε πιο πάνω στην §1. Αυτό το «σκέπτεσθαι» κιγκλιδώνει το Εγώ μέσα σε ένα αφηρημένο, γενικόλογο και κούφιο πλέγμα λέξεων, φράσεων και προτάσεων και έτσι το απο-ξενώνει από τον εαυτό του. Το νεοελληνικό τοπίο της «γλώσσας-σκέψης» βρίθει από τέτοια κούφια πλέγματα λόγου, ιδίως εκείνα που εκτοξεύονται από «ευσεβείς» νεορθόδοξους, σοσιαλ-αριστερο-καθεστωτικούς, εκσυγχρονιστές, κοσμοπολίτες «διανοούμενους», οι οποίοι στο παραμικρό σφύριγμα εξουσιαστικής τους υπηρέτησης ξεχνούν τα πρότερα «μοναδικά οράματα» του Εαυτού. Οι ανώτεροι προορισμοί του Εαυτού, αποφαίνεται ο Στίρνερ, δεν ενδημούν στο Δέον-Είναι, δηλαδή σε ένα υπερβατικό και απραγματοποίητο επέκεινα, αλλά σε ένα ενθάδε Είναι-γίγνεσθαι, το οποίο απλώνεται στη ζωή μας όπως άλλοτε ο δροσερός και απάνεμος τόπος του Κήπου του Επίκουρου. Τώρα βέβαια στον Κήπο του Επίκουρου χάσκουν όλοι οι βόρβοροι των διχασμένων «προσώπων» του παντοειδούς εξουσιασμού· ωστόσο το αισθητό, το κατ’ αίσθηση Είναι-γίγνεσθαι δεν έσβησε. Αυτό παραμένει ο αυθεντικός τόπος του Σκέπτεσθαι–Είναι του Εαυτού, δηλαδή του Εγώ, του Εσύ … που δεν πρόκειται να το σκεφτεί, να το ανυψώσει, να το διασώσει κανείς κομματιστικο-πολιτικάντικος «σωτήρας» παρά μόνο ο ίδιος του ο εαυτός..