Κυριακή 9 Φεβρουαρίου 2020

ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ - Βάκχαι (1024-1057)

ΑΓΓΕΛΟΣ ‹Β›
ὦ δῶμ᾽ ὃ πρίν ποτ᾽ ηὐτύχεις ἀν᾽ Ἑλλάδα
1025 [Σιδωνίου γέροντος, ὃς τὸ γηγενὲς
δράκοντος ἔσπειρ᾽ ὄφιος ἐν γαίαι θέρος],
ὥς σε στενάζω, δοῦλος ὢν μὲν ἀλλ᾽ ὅμως
[χρηστοῖσι δούλοις συμφορὰ τὰ δεσποτῶν].
ΧΟ. τί δ᾽ ἔστιν; ἐκ βακχῶν τι μηνύεις νέον;
1030 ΑΓ. Πενθεὺς ὄλωλε, παῖς Ἐχίονος πατρός.
ΧΟ. ὦναξ Βρόμιε, θεὸς φαίνηι μέγας.
ΑΓ. πῶς φήις; τί τοῦτ᾽ ἔλεξας; ἦ ᾽πὶ τοῖς ἐμοῖς
χαίρεις κακῶς πράσσουσι δεσπόταις, γύναι;
ΧΟ. εὐάζω ξένα μέλεσι βαρβάροις·
1035 οὐκέτι γὰρ δεσμῶν ὑπὸ φόβωι πτήσσω.
ΑΓ. Θήβας δ᾽ ἀνάνδρους ὧδ᾽ ἄγεις ‹. . .›;
ΧΟ. ὁ Διόνυσος ὁ Διόνυσος οὐ Θῆβαι
κράτος ἔχουσ᾽ ἐμόν.
ΑΓ. συγγνωστὰ μέν σοι, πλὴν ἐπ᾽ ἐξειργασμένοις
1040 κακοῖσι χαίρειν, ὦ γυναῖκες, οὐ καλόν.
ΧΟ. ἔνεπέ μοι, φράσον· τίνι μόρωι θνήισκει
ἄδικος ἄδικά τ᾽ ἐκπορίζων ἀνήρ;
ΑΓ. ἐπεὶ θεράπνας τῆσδε Θηβαίας χθονὸς
λιπόντες ἐξέβημεν Ἀσωποῦ ῥοάς,
1045 λέπας Κιθαιρώνειον εἰσεβάλλομεν
Πενθεύς τε κἀγώ (δεσπότηι γὰρ εἱπόμην)
ξένος θ᾽ ὃς ἡμῖν πομπὸς ἦν θεωρίας.
πρῶτον μὲν οὖν ποιηρὸν ἵζομεν νάπος,
τά τ᾽ ἐκ ποδῶν σιγηλὰ καὶ γλώσσης ἄπο
1050 σώιζοντες, ὡς ὁρῶιμεν οὐχ ὁρώμενοι.
ἦν δ᾽ ἄγκος ἀμφίκρημνον, ὕδασι διάβροχον,
πεύκαισι συσκιάζον, ἔνθα μαινάδες
καθῆντ᾽ ἔχουσαι χεῖρας ἐν τερπνοῖς πόνοις.
αἱ μὲν γὰρ αὐτῶν θύρσον ἐκλελοιπότα
1055 κισσῶι κομήτην αὖθις ἐξανέστεφον,
αἱ δ᾽ ἐκλιποῦσαι ποικίλ᾽ ὡς πῶλοι ζυγὰ
βακχεῖον ἀντέκλαζον ἀλλήλαις μέλος.

***
ΑΓΓΕΛΟΣ Β’
Ω δώμα,
1024 ευτυχισμένο άλλοτε στην Ελλάδα,
1027 πώς οδύρομαι για σένα — εγώ, ένας δούλος, και όμως.
ΧΟΡΟΣ
Τί έγινε; Φέρνεις μήπως κάποιο νέο από τις βάκχες;
ΑΓΓΕΛΟΣ Β’
1030 Ο Πενθέας, ο γιος του Εχίονος, δεν υπάρχει πια.
ΧΟΡΟΣ
Ω άναξ Διόνυσε, θεός φανερώνεσαι μέγας.
ΑΓΓΕΛΟΣ Β’
Τί λες; Τί ξεστόμισες;
Αλήθεια, χαίρεσαι, γυναίκα,
για τη συμφορά που βρήκε τον αφέντη μου;
ΧΟΡΟΣ
1035 Ευοί, ευάν αλαλάζω ξένη με ξένες μελωδίες.
Δεν τρέμω πια τα δεσμά.
ΑΓΓΕΛΟΣ Β’
Και η Θήβα —τί φαντάστηκες;— δεν έχει άντρες;
ΧΟΡΟΣ
Ο Διόνυσος ο Διόνυσος με κυβερνά,
όχι η Θήβα.
ΑΓΓΕΛΟΣ Β’
Συγχωρείσαι βέβαια· όμως
να χαίρεστε, γυναίκες, με κακό που έγινε
1040 δεν είναι ωραίο.
ΧΟΡΟΣ
Λέγε μου, ιστόρησε, με τί θάνατο επήγε
ο άδικος άνδρας που έπραττε το άδικο;
ΑΓΓΕΛΟΣ Β’
Όταν αφήσαμε πίσω μας τις παρυφές της Θήβας,
περάσαμε τις ροές του Ασωπού
1045 και προχωρήσαμε στα βράχια του Κιθαιρώνα
ο Πενθέας, εγώ —εγώ συνόδευα τον αφέντη μου—
και μαζί μας ο ξένος που μας οδηγούσε στο ταξίδι.
Σταματήσαμε πρώτα σε μια χλοερή κοιλάδα.
Εσίγησαν τα βήματά μας και η γλώσσα μας,
1050 για να βλέπουμε χωρίς να μας βλέπουν.
Ήταν ένα φαράγγι ανάμεσα σε γκρεμούς·
έτρεχαν νερά, το σκέπαζε ο ίσκιος του πεύκου.
Εκεί εκάθονταν οι μαινάδες,
με τα χέρια τους δοσμένα σε τερπνά έργα.
1055 Άλλες έστεφαν πάλι με κισσό τον γυμνωμένο θύρσο,
για να γίνει πυκνόμαλλος,
και άλλες, σαν τα πουλάρια
που απαλλάχθηκαν από τον σκαλιστό ζυγό,
αντιφωνώντας τραγουδούσαν μελωδίες βακχικές.

Μορφές και Θέματα της Αρχαίας Ελληνικής Μυθολογίας: ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΕΙΣ - ΨΑΜΑΘΗ

ΨΑΜΑΘΗ
(φώκια)
 
Η Ψαμάθη ήταν Νηρηίδα, κόρη δηλαδή του Νηρέα και της Δωρίδας, αδελφή, ανάμεσα σε άλλες Νηρηίδες, και της Θέτιδας που επίσης είχε την ικανότητα της μεταμόρφωσης.
 
Την αγάπησε ο Αιακός, κι εκείνη, για να τον αποφύγει, πήρε διάφορες μορφές, μέχρι που έγινε φώκια. Ωστόσο, ο Αιακός κατάφερε να κοιμηθεί μαζί της. Από την ένωσή τους γεννήθηκε ένα παιδί που δικαιολογημένα ονομάστηκε Φώκος. Ετεροθαλή του αδέλφια είχε τον Πηλέα και τον Τελαμώνα, τους γιους του Αιακού από την Ενδηίδα.
 
Όταν ο Φώκος μεγάλωσε, έφυγε από την πατρίδα του πατέρα του, τη Σαλαμίνα, για την Κεντρική Ελλάδα, όπου κατέκτησε τη χώρα που από εκείνον ονομάστηκε Φωκίδα. Εκεί παντρεύτηκε και έκανε παιδιά. Αργότερα πήγε στην Αίγινα, όπου οι διακρίσεις του στους αθλητικούς αγώνες προκάλεσαν τη ζήλεια των ετεροθαλών αδελφών του.
 
Ο Τελαμώνας έριξε τον δίσκο του με τρόπο που να χτυπήσει τον Φώκο κατακέφαλα και μαζί τα δύο αδέλφια έθαψαν το πτώμα σε ένα δάσος. Όταν ο Αιακός ανακάλυψε τη δολοφονία, εξόρισε τα παιδιά του από την Αίγινα· ο Τελαμώνας πήγε στη Σαλαμίνα και ο Πηλέας στη Φθία της Θεσσαλίας.
 
Η Ψαμάθη, για να εκδικηθεί τον θάνατο του παιδιού της, έστειλε έναν τεράστιο λύκο που αποδεκάτιζε τα κοπάδια του Πηλέα στη Θεσσαλία. Όμως υπέκυψε στα παρακάλια της αδελφής της Θέτιδας και γυναίκας του Πηλέα και απολίθωσε τον λύκο.
 
Αργότερα εγκατέλειψε τον Αιακό και παντρεύτηκε τον Πρωτέα, τον βασιλιά της Αιγύπτου.

Οι δυναμικές γυναίκες του Βυζαντίου

Πολλοί είναι αυτοί που κατηγορούν το Βυζάντιο και την Ορθοδοξία για δήθεν υποβιβασμό και υποτίμηση της γυναίκας. Η ιστορία βέβαια - που ελάχιστα ενδιαφέρονται να διαβάσουν και όποτε το κάνουν πάλι μισά και επιλεκτικά - άλλα λέει. 

Το Βυζάντιο λοιπόν έχει να επιδείξει μία πληθώρα σπουδαίων γυναικείων μορφών, με εξαιρετικά δυναμικές προσωπικότητες. Κάποιες από αυτές έγιναν Αγίες. Κάποιες άλλες κυβέρνησαν δυναμικά και αποτελεσματικά μια ολόκληρη Αυτοκρατορία.

Σε κάθε περίπτωση αντί για στοιχεία κακομεταχείρισης γυναικών από άνδρες, πιο πιθανό είναι κάποιος να συναντήσει περιστατικά ανδρών που δεινοπάθησαν στα χέρια γυναικών μέγαιρων όπως η Ειρήνη η Αθηναία και εκείνη η περιβόητη Θεοφανώ. Ενώ κάποιες άλλες, όπως η αυτοκράτειρα Ζωή, εξουσίαζαν και "έπαιζαν" τους πάντες στα χέρια τους, με δύναμη και δεξιότητα που θα ζήλευε ακόμα κι αυτή η πανούργα Σέρσει από το "Παιχνίδι του Στέμματος".

Πριν όμως εξετάσουμε την ζωή κάποιον ισχυρών γυναικών του Βυζαντίου ας δούμε κατ' αντιδιαστολή πώς ζούσαν οι γυναίκες και πώς τις μεταχειρίζονταν οι άνδρες τους σε γειτονικούς λαούς του Βυζαντίου.

Οι άνδρες των Σλαβικών βασιλείων των Χρωβάτων (Κροατών), Σέρβλων (Σέρβων),  Σλαβο-Βουλγάρων και των Ρως (Ρώσων) έβαζαν τις γεροδεμένες γυναίκες να κάνουν σκληρές χειρωνακτικές δουλειές.

Δηλαδή εκεί που το αλέτρι το τραβούσαν κανονικά τα βόδια, οι άνδρες έβαζαν τις γυναίκες να το τραβούν, με σχεδόν υπεράνθρωπη δύναμη. Σε πολλές επιδρομές κατά του Βυζαντίου οι Σλάβες πολεμούσαν μαζί με τους άνδρες.

Το έτος 626 μΧ γυναίκες Σλάβες επιτέθηκαν μαζί με τους άνδρες τους σε μονόξυλα κατά της Κωνσταντινούπολης και σφάχτηκαν από τον στρατηγό του Ηράκλειου, Βώνο.  Όπως και οι άνδρες τους, ζούσαν σε φτώχια και σε αμάθεια.

Κάποια επιρροή είχαν οι μάγισσες πρωτόγονων θεοτήτων. Στα βάρβαρα και παγανιστικά φύλα σαν τους Σλάβους, Άντες, Τουρκικά φύλα σαν τους Χαζάρους, Πατζινάκες, Κουμάνους κτλ και απομεινάρια Σκύθων οι γυναίκες ζούσαν σαν τους απλούς άνδρες, αλλά ποτέ δεν είχαν εξουσία.

Τέλος, στο μεσαιωνικό Ισλάμ οι γυναίκες περίπου είχαν τα ίδια δικαιώματα που έχουν τώρα οι γυναίκες σε αυστηρά μουσουλμανικά καθεστώτα όπως το Ιράν, το Σουδάν και σε ένα βαθμό την Σαουδική Αραβία.

Οι Άραβες, Βέρβεροι και Πέρσες είχαν τις γυναίκες σαν όντα ηδονής και αναπαραγωγής, χωρίς δικαιώματα. Στα δυτικά Γερμανόφωνα κράτη οι συνθήκες για τις γυναίκες ήταν φυσικά καλύτερες.

Στο Βυζάντιο στις μεγαλουπόλεις οι γυναίκες ζούσαν περίπου όπως και στην παλιά Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Οι εξέχουσες γυναίκες έπαιρναν τον τίτλο της Ζωστής Πατρικίας, τον αντίστοιχο δηλαδή του Πατρίκιου. Οι αριστοκράτισσες του Βυζαντίου ζούσαν στην χλιδή και η μεσαία τάξη ζούσε σε σαφώς καλύτερες συνθήκες από τους Δυτικούς.
      
Θεοδώρα, 500–548 μΧ, ήταν η γνωστή Κύπρια πρώην εταίρα σύζυγος του πανίσχυρου  Αυτοκράτορα Ιουστινιανού. Κατά την βασιλεία του Ιουστινιανού το μεγαλύτερο μέρος της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας ανακτήθηκε.

Οι Βυζαντινοί νίκησαν τους Πέρσες, Οστρογότθους, Φράγκους, Βάνδαλους, Γέπιδες κτλ. Η Ιταλία, Νότια Ισπανία, Βόρεια Αφρική και Ιλλυρία ελευθερώθηκαν.

Η Θεοδώρα το 532 μΧ κατά την στάση του Νίκα, όταν ο λαός ξεσηκώθηκε κατά του συζύγου της, τον έπεισε να μην εγκαταλείψει την εξουσία και να πολεμήσει. Ο Ιουστινιανός με την βοήθεια των στρατηγών Βελισάριου και του Γερμανού Μούνδου κατέπνιξε την εξέγερση στο αίμα.

Η Θεοδώρα με την βοήθεια της Αντωνίας συζύγου του κόμη Βελισάριου (484–565 μΧ) ξεσκέπασαν την συνωμοσία του Ιωάννη του Καππαδόκη, κατά του Ιουστινιανού.

Η Αντωνία η οποία συνόδευε τον σύζυγο της στις εκστρατείες σκότωσε πολλούς Γερμανούς με τον καταπέλτη της, στις δύο πολιορκίες της Ρώμης.

Η Αντωνία έκανε παράνομη σχέση με τον Φώτιο. Όταν ο Βελισσάριος αποπειράθηκε να δικάσει την σύζυγο του για μοιχεία την προστάτευσε η Θεοδώρα.

Ο δεύτερος πιο ισχυρός στρατηγός του Ιουστινιανού, ο Αρμενικής καταγωγής Ναρσής όφειλε την θέση του στην Θεοδώρα. Η Θεοδώρα στήριζε και σοφούς σαν τον Ασσύριο Ιάκωβο Βαραδαίο και τον Πάπα της Ρώμης Βιγίλιο.

Όταν ο Βελισάριος κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία την γλίτωσε λόγω της προστασίας της Θεοδώρας και της Αντωνίας. Ένα φανταστικό Μωσαϊκό απεικονίζει την Θεοδώρα και την ακολουθία της στην βασιλική του Άγιου Βιτάλιου, της Ραβέννας.

Η Θεοδώρα πέθανε από καρκίνο, σε ηλικία σαράντα οκτώ ετών. Ο Ιουστινιανός που την αγαπούσε τόσο δεν ξαναπαντρεύτηκε. Ο Βελισάριος πέθανε ξεχασμένος και αδικημένος στην αγκαλιά της αγαπημένης του Αντωνίας.  

Ο Αυτοκράτορας Ηράκλειος, παρά τις επιθυμίες του Πατριάρχη Σέργιου και της αριστοκρατίας, παντρεύεται το 613 μΧ την ανιψιά του Μαρτίνα. Ο Ηράκλειος ελευθέρωσε την αυτοκρατορία από τον τύραννο Φωκά, διέλυσε την Περσική Αυτοκρατορία και νίκησε τους Αβαρο-Σλάβους συμμάχους τους.

Λίγα χρόνια πριν τον θάνατο του Ηράκλειου ένα μεγάλο μέρος της αυτοκρατορίας χάθηκε στους Άραβες. Το έτος 641μΧ ο Ηράκλειος πέθανε από ασθένεια. H Μαρτίνα πίεσε τον γηραιό Ηράκλειο να ανακηρύξει τον γιό της Ηρακλέωνα ισότιμο συν-αυτοκράτορα με τον πρωτότοκο και παραγιό της Κωνσταντίνο ΙΙΙ, με την ίδια ως επίτροπο.

Ο λαός και η σύγκλητος ήταν εχθρικοί μαζί της, καθώς έκανε τον παράνομο γάμο και ήθελε να ελέγξει την αυτοκρατορία. Η Μαρτίνα διάβασε την διαθήκη στον ιππόδρομο και ο λαός την εξύβρισε και φώναζε πως ήθελε μόνο τα δύο παιδιά του Ηράκλειου.

Τρείς μήνες αργότερα πέθανε από ασθένεια ο Κωνσταντίνος. Ο όχλος ψευδο-κατηγόρησε την Μαρτίνα και τον Ηρακλέωνα για φόνο, τους ακρωτηρίασαν, τους εξόρισαν και ανακήρυξαν τον γιο του Κωνσταντίνου ΙΙΙ, τον Κώνστανς ΙΙ, αυτοκράτορα. Έτσι άδοξα πέθανε μία ισχυρή γυναίκα του μεσαίωνα.

Η Ειρήνη η Αθηναία (752–803 μΧ) παντρεύτηκε τον Λέοντα τον τέταρτο. Στο Βυζάντιο είχαν επί χρόνια επικρατήσει οι εικονοκλάστες. Η Ειρήνη αποφάσισε να ανατρέψει την κατάσταση, έπεισε τον άνδρα της Λέωντα να επαναφέρει τις εικόνες.

Όταν πέθανε ο άνδρας της ο Λέων, η Ειρήνη έγινε επίτροπος του γιού της, του εικονοκλάστη Κωνσταντίνου του έκτου, από το το 780 εως το 790 μΧ, έως ότου την εξεδίωξε ο γιός της και οι στρατηγοί του.

Το 792–797 μΧ η Ειρήνη ξαναέγινε επίτροπος του γιού της. Αργότερα ο γιός της αποπειράθηκε να ξαναεπαναστατήσει, με τους Αρμένιους. Ο Κωνσταντίνος νικήθηκε, τυφλώθηκε με διαταγές της μητέρας του και πέθανε λίγο αργότερα.

Η Ειρήνη βασίλευσε καθαρά σαν βασίλισσα, για πέντε χρόνια. Ο στρατηγός της Ειρήνης, ο Σταυράκιος, νίκησε τους Σλάβους στην Ελλάδα. Η Ειρήνη νίκησε πολλές επαναστάσεις στην Μικρά Ασία και επέβαλε την λατρεία των εικόνων.

Η Ειρήνη πολλές φορές υπέγραφε ως βασιλιάς και όχι ως βασίλισσα !!! Το 800 μΧ ο Γερμανός αυτοκράτωρ Καρλομάγνος (Charlemagne) ανακηρύχθηκε Αυτοκράτωρ της δυτικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας από τον Πάπα Λέοντα ΙΙΙ.

Η Ειρήνη δέχτηκε προτάσεις να παντρευτεί τον Καρλομάγνο. Οι Γερμανοί όμως σοκαρίστηκαν με την ιδέα ότι θα τους κυβερνά μία αυταρχική γυναίκα Ρωμαία.

Οι Βυζαντινοί σε μεγάλο βαθμό μισούσαν την δικτατορία της Ειρήνης και την ιδέα να τους κυβερνά ένας ημι-αμόρφωτος στρατηγός αυτοκράτορας (παρότι είχε ιδρύσει πανεπιστήμια και λαμπρούς ναούς.)

Ο δε Πάπας Λέοντας ο ΙΙΙ αρνήθηκε να δεχτεί την Ειρήνη ως Αυτοκράτειρα των Ρωμαίων, διότι ήταν γυναίκα. Η Ειρήνη εξορίστηκε, το 802 μΧ από τους πατρικίους και πέθανε το επόμενο έτος και την διαδέχτηκε ο συγκλητικός Νικηφόρος στον θρόνο.

Η Ειρήνη ήταν αδίστακτη, που μέχρι και τον γιό της σκότωσε, για την πίστη στις εικόνες και την λατρεία για εξουσία. Αν ενωνόντουσαν οι δύο αυτοκρατορίες η ροή της ιστορίας θα ήταν πολύ διαφορετική. Ακόμη μία ισχυρή γυναίκα απομακρύνθηκε.

Κασσιανή (805 ή 810-εως 865 μΧ), την Κασσιανή την απέρριψε ως σύζυγο ο τελευταίος εικονοκλάστης αυτοκράτορας Θεόφιλος. Ο Θεόφιλος μάλιστα την μαστίγωσε, διότι ήταν υπέρ της λατρείας των εικόνων.

Η Κασσιανή αργότερα το 843 μΧ, ίδρυσε μονή στην Κωνσταντινούπολη. Η Κασσιανή συνέθεσε είκοσι εννέα Χριστιανικούς ύμνους, καθώς και αρκετά ποιητικά έργα. Την Κασσιανή θαύμαζε ο Βυζαντινός φιλόσοφος Θεόδωρος Στουδίτης.

Η Ζώη Καρβουνόψινα συγγενής με τον μέγα ιστορικό Θεοφάνη τον ομολογητή, παντρεύτηκε τον αυτοκράτορα Λέοντα τον Σοφό. Η Ζώη έγινε επίτροπος του γιού τους του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου από το 906 έως το 912 μΧ.

Ο διάδοχος και αδελφός του Λέωντα του Σοφού ο Αλέξανδρος ΙΙΙ που ανέλαβε εξουσία το 912 μΧ εξεδίωξε την Ζώη. Με τον θάνατο του Αλέξανδρου III ανέλαβε ο Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος αλλά ο πατριάρχης Κωνσταντινοπούλεος Νικόλαος Μυστικός ανάγκασε την Ζώη να κλειστεί σε μοναστήρι.

Το 914 μΧ η Ζώη επανήλθε στην εξουσία ως επίτροπος. Η Ζώη νίκησε τους Άραβες στην Αρμενία. Το 917 μΧ ηττήθηκε ο στρατηγός της Ζώης ο Λέων Φωκάς, από τους Βούλγαρους.

Ο Αρμένιος στρατηγός Ρωμανός Λεκαπηνός, το 919 μΧ έκανε πραξικόπημα ανάγκασε τον Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο να παντρευτεί την κόρη του και ξαναανάγκασε την Ζώη να κλειστεί σε μοναστήρι.

Έτσι άδοξα ακόμη μία ισχυρή γυναίκα έχασε την εξουσία της. Η Ζώη μόλις ένα χρόνο μετά, το 920 μΧ πέθανε, από ασθένεια. Ο γηραιός ναύαρχος Ρωμανός Λεκαπηνός, επέβαλε για πολλά χρόνια την θέλησή του, στο νεαρό Κωνσταντίνο Πορφυρογέννητο, ως το 944 μΧ.

Η Θεοφανώ ήταν σύζυγος του άξιου αυτοκράτορα του Ρωμανού ΙΙ, γιού του Κωνσταντίνου Πορφυρογέννητου. Ο Ρωμανός ΙΙ πέθανε το 963 μΧ σε νεαρή ηλικία και άφησε διαδόχους τους ανήλικους Βασίλειο Βουλγαροκτόνο και Κωνσταντίνο VIII.

Μέσω της Θεοφανούς, ο στρατιωτικός Νικηφόρος Φωκάς πήρε με το ζόρι την εξουσία. Ο Νικηφόρος Φωκάς νίκησε τους Άραβες, στην Κύπρο, Κρήτη, Κιλικία και στο Λεβάντ. Ο ανεψιός του τελευταίου, ο Ιωάννης Τζιμισκής σύναψε παράνομη σχέση με την Θεοφανώ.

Το 969 μΧ ο Νικηφόρος Φωκάς όταν έμαθε για την παράνομη σχέση, εξόρισε τον ανεψιό του Ιωάννη Τζιμισκή και του αφαίρεσε τα αξιώματα. Η Θεοφανώ έπεισε τον Νικηφόρο Φωκά να του ξαναδώσει τα αξιώματα και να τον αφήσει να επιστρέψει από την εξορία.

Ο αχάριστος Ιωάννης Τσιμισκής τότε δολοφόνησε τον θείο του Νικηφόρο Φωκά . Ο Ιωάννης Τσιμισκής μέσω της Θεοφανώς βασίλευσε. Ο Ιωάννης Τσιμισκής νίκησε τους Άραβες στο Λεβάντ και τους Ρώς, στην Βουλγαρία.

Το 976 μΧ, ο Ιωάννης Τσιμισκής με την σειρά του δηλητηριάστηκε από συνωμότες. Τότε ανέλαβε την εξουσία ο πανίσχυρος γιός της Θεοφανούς, ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος και ως μαριονέτα ο μικρότερος αδελφός του ο Κωνσταντίνος.

Η Θεοφανώ παραμερίστηκε και ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος πήρε την απόλητη εξουσία. Ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος υπόταξε τους Βουλγάρους, υπό τον περιβόητο Σαμούλ.

Ο Βασίλειος Βουλγαροκτόνος επίσης υπόταξε τους Άραβες, Σκύθες και τους Ίβηρες. Υπό τους τρεις αυτούς στρατιωτικούς αυτοκράτορες η αυτοκρατορία, ξαναέφθασε στο απόγειο της.

Μία γυναίκα πήρε τον τίτλο της Πατρικίας, ήταν η Μιροσλάβα η κόρη του Τσάρου Σαμουήλ της Βουλγαρίας. Ο Σαμουήλ ήταν ο άνθρωπος ο οποίος είχε πολλές νίκες κατά του Βυζαντίου, καθώς οι τελευταίοι πολεμούσαν σε πολλά μέτωπα.

Η κόρη του Τσάρου Μιροσλάβα ερωτεύτηκε τον αιχμάλωτο Αρμενικής καταγωγής Βυζαντινό στρατηγό Αστοτ Ταρονίτη. Η Μιροσλάβα απείλησε πως θα αυτοκτονήσει, αν δεν παντρευτεί τον Αστότ.

Ο Σαμουήλ δέχτηκε και διόρισε τον Αστότ διοικητή στο κατεχόμενο από Βουλγάρους Δυρράχιο. Το 996 μΧ, όταν ο Βυζαντινός στρατός του Βασίλειου Βουλγαροκτόνου ελευθέρωσε την πόλη, η Μιροσλάβα πήρε τον τίτλο της Πατρικίας.

Το 1014 μΧ, ο Βασίλιος Βουλγαροκτόνος νίκησε τους Βούλγαρους στο Κλείδιον και ο Σαμουήλ πέθανε, από καρδιακή προσβολή.

Ο Κωνσταντίνος VIII, ο ανίκανος αδελφός του Βασίλειου Βουλγαροκτόνου, άφησε διαδόχους της τρείς κόρες του, την Θεοδώρα, τη Ζωή και την Ευδοκία. Η Ευδοκία αποσύρθηκε σε μοναστήρι.

Ο Κωνσταντίνος πάντρεψε την ακόλαστη πενηντάρα Ζωή με τον άξιο Ρωμανό Γ' Αργυρόπουλο. Ο Κωνσταντίνος χώρισε τον Ρωμανό Αργυρό από την νόμιμη γυναίκα του και την ανάγκασε να την κλείσει σε μοναστήρι. Με τον θάνατο του Κωνσταντίνου το 1028 μΧ η Ζὠη και ο Ρωμανός Αργυρός έγειναν αυτοκράτορες.

Η Ζώη έκανε ταυτόχρονα παράνομη σχέση με τον Μιχαήλ τον Παφλαγόνα. Το 1034 μΧ όταν ο Ρωμανός ανέκρινε τον Μιχαήλ σχετικά με την παράνομη σχέση, λίγο αργότερα βρέθηκε δολοφονημένος, στα λουτρά.

Η Ζώη ανέβασε τον Μιχαήλ τον τέταρτο Παφλαγόνα στον θρόνο. Ο Μιχαήλ ο τέταρτος Παφλαγόνας πέθανε από τρέλα και ασθένειες, το 1041 μΧ. Η Ζώη παντρεύτηκε και ανέβασε στον θρόνο τον Μιχαήλ  πέμπτο Καλαφάτη.

Το 1042 μΧ ο Μιχαήλ Καλαφάτης μαζί με τον Κωνσταντίνο τον Νοβελίσημο, φυλάκισαν την Ζώη και την Θεοδώρα, σε ένα νησάκι. Ο λαός και οι οπλισμένες γυναίκες μαζί ξεσηκώθηκαν και νίκησαν τους φρουρούς, των πραξικοπηματιών.

Ο Μιχαήλ ο πέμπτος Καλαφάτης, μαζί με τον Κωνσταντίνο τον Νοβελίσημο κατέφυγαν στο ιερό. Παραταύτα ο λαός τους τράβηξε από το ιερό και τους τύφλωσε. Οι πραξικοπηματίες πέθαναν από τα τραύματά τους, λίγο αργότερα.

Ο λαός ένιωθε μεγάλο σέβας για τις τρείς τόσο διαφορετικές αδελφές, ανεψιές του μέγα στρατηγού αυτοκράτορα Βασίλειου Βουλγαροκτόνου!!! Η Θεοδώρα τότε πήρε τα πράγματα στα χέρια της, και μαζί με την αδελφή της Ζώη βασίλευσαν για τρείς μήνες.

Η Ζώη τότε ανέβασε στον θρόνο τον στρατιωτικό αυτοκράτορα, τον άξιο Κωνσταντίνο τον Μονομάχο. Η Ζώη πέθανε από ασθένεια, το 1050 μΧ. Μετά τον φυσικό θάνατο του Κωνσταντίνου Μονομάχου το 1055 μΧ  η Θεοδώρα βασίλευσε για ένα έτος, το 1055-1056 μΧ.

Με τον φυσικό θάνατο της Θεοδώρας έρχεται το τέλος της ένδοξης Μακεδονικής δυναστείας. Ο Μιχαήλ ο έκτος ο στρατιωτικός που διαδέχτηκε την Θεοδώρα στον θρόνο, ήταν και αυτός της επιλογής της.        

Ευδοκία Μακρεμβολίτισσα (1021–1096 μΧ) σύζυγος των Αυτοκρατόρων Κωνσταντίνου Δούκα και αργότερα του μοιραίου Ρωμανού Διογένη. Ο Ρωμανός Διογένης, μετά την ήττα του στην μάχη του Μανζικέρτ το 1071 μΧ απο τους Σελτζούκους Τούρκους, δολοφονήθηκε, από τα παιδιά του Κωνσταντίνου Δούκα.

Η Ευδοκία ήταν πολύ μορφωμένη γυναίκα, έγραψε την ‘Ιωνία’, μία ανθολογία με μίγμα ιστορικών και μυθολογικών στοιχείων, παρόμοια με τις ‘Μεταμορφώσεις’ του Ρωμαίου Οβίδιου. Ο ιστορικός και φιλόσοφος Νικηφόρος Γρηγοράς περιέγραψε την Ευδοκία ως μία δεύτερη Υπατία!!!

Η Ειρήνη Δούκαινα (1066–1138 μΧ) σύζυγος του πανίσχυρου Αλέξιου Κομνηνού και μητέρα της διανοούμενης Άννας Κομνηνής, μελετούσε αγιογραφικά κείμενα και έκανε δωρεές σε μοναχούς και σε ζητιάνους.

Η Ειρήνη Δούκαινα συνόδευε τον άνδρα της σε αρκετές από της νικηφόρες εκστρατείες του και τον ενθάρρυνε και τον θεράπευε. Ο Αλέξιος Κομνηνός ανέστησε την Αυτοκρατορία μετά την ταπεινωτική ήττα των Βυζαντινών στην μάχη του Μανζικέρτ.

Ο Αλέξιος Κομνηνός νίκησε τους Σελτζούκους Τούρκους, Κουμάνους, Νορμανδούς υπό τον αδίστακτο Βουημούνδο (Bohemund). Κατά την πρώτη Σταυροφορία ο Αλέξιος Κομνηνός ανάγκασε τους ηγεμώνες της δύσης να του δηλώσουν υποταγή και όρκους πίστης.

Η Άννα Κομνηνή (1083–1153 μΧ) κόρη του ισχυρού αυτοκράτορα Αλέξιου Κομνηνού, ήταν πολύ μορφωμένη γυναίκα. Έγραψε μία πλούσια βιογραφία του πατέρα της, την ‘Αλεξιάδα’ και θεωρείται ισάξια του Θουκυδίδη, του Πολύβιου και του Ξενοφώντα. Η Άννα Κομνηνή ήταν ξακουστή επίσης για την σεμνότητά της.

Η Θεοδώρα Πετραλίφαινα (1225–1270 μΧ) ήταν σύζυγος του αυτοκράτορα Μιχαήλ Κομνηνού Δούκα, Δέσποτα της Ηπείρου. Ο Μιχαήλ Δούκας που είχε παράνομη σχέση με εταίρες, αργότερα χώρισε και εξόρισε την Θεωδόρα.

Η Θεωδόρα για πέντε χρόνια γύριζε άστεγη χωρίς να παραπονεθεί, μέχρι που την ξαναπήρε πίσω ο Μιχαήλ Δούκας.

Η γυναίκα αυτή, ενώ θα μπορούσε να κάνει πραξικόπημα, ή να καταφύγει στα αντίπαλα Βυζαντινά βασίλεια, επέμεινε τα μαρτύρια και ξαναπήγε πίσω σε αυτόν που την πλήγωσε.

Η Θεοδώρα Πετραλίφαινα για την καλοσύνη της αγιοποιήθηκε.

Τέλος, θα πρέπει να αναφερθεί η Μουσταπίδενα, η γυναίκα αυτή που έκτισε και έδωσε το όνομά της σε μία σχεδόν άγνωστη Βυζαντινή εκκλησία που βρίσκεται ερειπωμένη κοντά στα ΚΤΕΛ του Κηφισού.

ΦΑΙΝΟΜΕΝΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ

ΑΥΤΟ που Ονομάζουμε Θεό, Απόλυτο, Πραγματικότητα, Ουσία (της Ύπαρξης), Πνεύμα, Ψυχή, είναι η Υπέρτατη Πραγματικότητα κι όλοι αυτοί οι Όροι δείχνουν (και «περιγράφουν») το ίδιο πράγμα. ΑΥΤΟ, σαν Ουσία, είναι το Σταθερό Υπόβαθρο κάθε αντίληψης ύπαρξης, δραστηριότητας, δράσης και «φαινομένου». Υπάρχει Πάντα, Παντού, πίσω από κάθε ύπαρξη, δραστηριότητα, δράση και φαινόμενο.
 
Για να περιγράψουμε ορθά την Πραγματικότητα και για να γίνεται κατανοητό αυτό που πραγματικά συμβαίνει (καθώς «παρατηρούμε» συνεχώς) θα πρέπει να χρησιμοποιούμε τον όρο ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ μονάχα για την Ουσία, για την Πραγματικότητα, για την Πλήρως Αφυπνισμένη και «Λειτουργική» Συνείδηση κι όχι για άλλες μορφές Συνείδησης. Οι άλλες μορφές Συνείδησης που εμφανίζονται στην Ύπαρξη είναι Δραστηριότητες (Λειτουργίες) της Μοναδικής Ουσιαστικής Συνείδησης και σαν τέτοιες θα πρέπει να συνειδητοποιούνται, να γίνονται κατανοητές και να περιγράφονται. Θα πρέπει οπωσδήποτε να έχουν λειτουργικά περιγραφικά ονόματα. Είναι λάθος να ουσιαστικοποιούνται αυτές οι άλλες μορφές Συνείδησης γιατί τότε νομίζουμε πως είτε ότι είναι μετασχηματισμοί της Συνειδητής Ουσίας είτε ότι είναι αυτόνομες οντότητες. Έτσι όμως δεν έχουμε πλήρη αντίληψη της Πραγματικότητας κι αυτού που συμβαίνει πραγματικά αλλά έχουμε μια μερική «εικόνα» και σύγχυση για το τι συμβαίνει. Θα δούμε πιο κάτω με ένα παράδειγμα την σοβαρότητα του θέματος και γιατί το λέμε αυτό.
 
Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, η Μία  Μοναδική Ουσιαστική Συνείδηση (η Μόνη Συνείδηση που Υπάρχει Πραγματικά) Δραστηριοποιείται ΕΔΩ και Δημιουργεί Διάφορες Μορφές Αντίληψης, την Κοσμική Αντίληψη του Ενός και των Πολλών, την Παγκόσμια Συνείδηση-Αντίληψη του Άχρονου Απέραντου Χώρου Εδώ, που Περιορίζεται εδώ (μέσα στον Χώρο) σε Ατομική Συνείδηση-Αντίληψη (που αποτελεί την Βάση της Δυαδικής Συνείδησης-Αντίληψης) που εκδηλώνεται μέσα σε κατώτερους πιο «πυκνούς» φορείς (μέχρι τον υλικό φορέα). Αυτές οι Δραστηριότητες-Συνειδήσεις-Αντιλήψεις σαφώς διακρίνονται από την Αρχική Φυσική Συνείδηση (που είναι η Πηγή τους), από την Αρχική Φυσική Κατάσταση της Συνείδησης κι εμφανίζονται σαν Άλλα Πεδία Εκδήλωσης, Ύπαρξης, σαν Άλλοι Κόσμοι. Όλα αυτά Υπάρχουν μέσα στον Ίδιο Αρχικό Αιώνιο Χώρο της Δραστηριότητας (που ονομάζεται Δημιουργία, Κόσμος, Κόσμοι, κλπ.), ενώ στα κατώτερα πεδία όπου εκδηλώνεται η Ατομική Συνείδηση-Αντίληψη προστίθεται το χαρακτηριστικό της Σύνθετης Ύπαρξης, της Εξέλιξης των Μορφών και του Χρόνου, της Αλλαγής και της Φθοράς. Αλλά μολονότι όλα αυτά βρίσκονται στον Ίδιο Κοσμικό Χώρο ταυτόχρονα είναι διακριτά Πεδία Ύπαρξης γιατί λειτουργούν σε διαφορετικές «συχνότητες». Μάλιστα, κάθε φορά, σε μια δεδομένη «στιγμή» είναι Εμφανές μόνο ένα, το Κατώτερο Πεδίο Δραστηριότητας. Οι Ανώτερες Δραστηριότητες Εκδηλώνονται σαν Δυνάμεις-Λειτουργίες μέσα στο Κατώτερο Πεδίο που λειτουργεί σαν φορέας ύπαρξης. Αυτό συμβαίνει επειδή η Συνείδηση επικεντρώνεται απόλυτα σε αυτό το συγκεκριμένο πεδίο ύπαρξης. Έτσι λοιπόν η Μία Μοναδική Ουσιαστική Συνείδηση, η Μόνη Συνείδηση που πρέπει να ονομάζεται ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ, Δραστηριοποιείται κι Εκδηλώνεται σαν Κοσμική Πραγματικότητα (το Πεδίο του Ενός που Είναι Πολλά), σαν Παγκόσμιος Αντιληπτικός Χώρος (της Παγκόσμιας Συνείδησης-Αντίληψης που διαφοροποιείται από την Αντίληψη της Ενότητας στην Αντίληψη της Ατομικότητας και της Πολλαπλότητας μέσα στον Παγκόσμιο Χώρο), σαν Ατομική Μη Δυαδική Συνείδηση-Αντίληψη, που γίνεται δυαδική συνείδηση-αντίληψη όταν εκδηλώνεται στους κατώτερους κόσμους, τον νοητικό κόσμο, τον αστρικό-ενεργειακό-αισθησιακό κόσμο και τον ενεργειακό-υλικό κόσμο των υλικών μορφών.
 
Αν θέλουμε λοιπόν να περιγράψουμε ορθά τον Ενσαρκωμένο Άνθρωπο θα πρέπει να τον ορίσουμε σαν ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ (που Είναι ΕΔΩ και) που από την Παγκόσμια Αντίληψη (του Αιώνιου Ανοιχτού Χώρου, το Εδώ) Περιορίζεται σε μια Ατομική Αντίληψη στον Μη-Δυαδικό Χώρο, εδώ, κι εκδηλώνεται σαν δυαδική οντότητα σε ιδιαίτερες τοπικές συνθήκες στον νοητικό κόσμο, στον αστρικό κόσμο και στον υλικό κόσμο. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Είναι Ταυτόχρονα Εδώ, Εδώ, εδώ, και σε κάποιον από τους κατώτερους κόσμους. Το Ουσιαστικό Υπόβαθρο της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, η Έμφυτη Δυνατότητα της Αντίληψης του Αιώνιου Χώρου, η Ατομική Μη-Δυαδική Συνείδηση-Αντίληψη, η Δυαδική Νοητική Ικανότητα, η Αισθησιακή Ικανότητα υφίστανται-εκδηλώνονται σαν ο Ανώτερος Ψυχισμός, οι Ανώτερες Δυνάμεις-Λειτουργίες μέσα στον υλικό φορέα, στο σώμα. Σε αυτή την Ορθή Περιγραφή του Ανθρώπου είναι όλοι οι Όροι της Πραγματικότητας παρόντες. Αν κάνουμε το λάθος να δούμε τον άνθρωπο σαν περιορισμένη συνείδηση σε σώμα, αυτόματα ουσιαστικοποιούμε την ατομική συνείδηση-αντίληψη (που είναι απλά μια δραστηριότητα-λειτουργία της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ) και την θεωρούμε εξορισμού και εκ των πραγμάτων αυτόνομη οντότητα, ενώ την διαχωρίζουμε από την Ουσιαστική Βάση της, την Θεϊκή Ουσία (που θεωρείται σαν Κάτι Άλλο, Τελείως Διαφορετικό και «Ξένο»), την απομακρύνουμε από την Παγκόσμια Αντίληψη (που θεωρείται σαν Πνευματικός Ουράνιος Χώρος), την «απομονώνουμε» από τις εσωτερικές διαστάσεις της Μη-Δυαδικής Συνείδησης (των Ηλυσίων Πεδίων των Αρχαίων, το Ντεβαχάν της Θεοσοφίας), της νοητικής διάστασης και της αστρικής διάστασης, θεωρώντας την σκέψη και την αίσθηση απλές λειτουργίες της δυαδικής συνείδησής μας. Είναι σωστά όλα αυτά; Είναι απλά το σενάριο της φαντασίας μας, όχι αυτό που συμβαίνει πραγματικά. Πιστεύουμε πως με αυτό το παράδειγμα γίνεται κατανοητή η σύγχυση που προκαλείται όταν δεν συνειδητοποιούμε και δεν κατανοούμε ορθά αυτό που συμβαίνει και δεν ορίζουμε σωστά τον Άνθρωπο, περιλαμβάνοντας στην περιγραφή μας όλους τους Οντολογικούς-Φιλοσοφικούς Όρους της Πραγματικότητας.
 
Ας επαναλάβουμε λοιπόν ότι η ΜΙΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ Εκδηλώνεται πραγματικά σε Ένα Κοσμικό Πεδίο (όπου το Ένα Είναι Πολλά, θα το εξηγήσουμε αυτό πιο κάτω), σε Ένα Παγκόσμιο Πεδίο (με Τρεις «Διαβαθμίσεις») και σε Ένα Ατομικό Πεδίο μη Δυαδικής Συνείδησης-Αντίληψης και περαιτέρω στα τρία κατώτερα πεδία όπου η Ατομική Συνείδηση-Αντίληψη λειτουργεί σαν Δυαδική Νοητική Αντίληψη, σαν Αστρική Ενεργειακή Οντότητα και σαν Υλικό Σώμα. Όλα Αυτά Υπάρχουν στον Ίδιο Χώρο αλλά για μια «Συνείδηση» Εμφανίζεται αυτό στο Οποίο είναι Επικεντρωμένη αυτή η «Συνείδηση». Όλες οι Ανώτερες Δυνάμεις εκδηλώνονται σαν Λειτουργίες μέσα στον φορέα με τον οποίο βιώνει την ύπαρξη η «Συνείδηση» σε αυτό το συγκεκριμένο πεδίο. Έτσι τα Πεδία, ανάλογα με το σε τι αναφερόμαστε είναι Εννέα, Οκτώ, Επτά, Πέντε, εξαρτάται πως το περιγράφουμε, αν αναφερόμαστε σε όλα, ή αν βλέπουμε κάποια πεδία σαν ένα, κλπ. Στις περιγραφές όλα είναι σχετικά αλλά όχι τελείως αυθαίρετα γιατί υπάρχει κι ο αντικειμενικός περιορισμός. Αφήνοντας την Πρώτη Αληθινή Αρχή, την Πραγματικότητα που Είναι η Πηγή και το Υποστήριγμα της Ύπαρξης και της Ζωής, μπορούμε να μιλάμε για τα Τρία Βασικά Πεδία Ύπαρξης ή για την Ύπαρξη σε Αυτά τα Πεδία, το Κοσμικό, το Παγκόσμιο και το Ατομικό. Η Ύπαρξη της Ατομικότητας στους Κατώτερους Κόσμους του Χρόνου είναι έτσι κι αλλιώς παροδική κι επαναλαμβάνεται μέχρι την Τελική Απελευθέρωση. Οι Κατώτεροι Κόσμοι είναι το Αντικαθρέφτισμα της Ύπαρξης μέσα στον Χρόνο και χαρακτηρίζονται σαν Κόσμοι της Σκιάς. Αν όμως λάβουμε υπόψιν  τον Τριπλό Χαρακτήρα του Παγκόσμιου Πεδίου και τους Τρεις Κατώτερους Κόσμους της Σκιάς τότε τα Πεδία, οι Κόσμοι είναι Οκτώ. Συχνά στην Εσωτερική Παράδοση το Κοσμικό Πεδίο όπου τοποθετείται η Νύχτα της Ορφικής Θεολογίας, η Σάκτι της Ινδοϊστικής Παράδοσης ή ο Ισβάρα του Φιλοσοφικού Ινδοισμού (όχι το Τριμούρτι), ή Μη Εκδηλωμένη Αλάγια Βιτζνάνα του Ύστερου Βουδισμού, οι Μονάδες της Θεοσοφίας, κλπ., δεν μετριέται για αυτό συχνά μιλάμε για Επτά Πεδία Ύπαρξης, το Τριπλό Παγκόσμιο, το Μη Δυαδικό, τα τρία κατώτερα (νοητικό, αστρικό υλικό).
 
Είναι φανερό ότι για τον Άνθρωπο, στην Παρούσα Κατάσταση Ύπαρξης που βιώνει, μέσα στον Χρόνο, στους Κατώτερους Κόσμους και μάλιστα στον Υλικό Κόσμο, το πιο σημαντικό είναι το Ατομικό Μη Δυαδικό Πεδίο και η Ατομική Μη-Δυαδική Συνείδηση που Στηρίζει την δυαδική αντίληψη και ύπαρξη στους κατώτερους κόσμους. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ κι η Παγκόσμια Διάσταση της Ύπαρξης παραμένουν για τον άνθρωπο Βαθιά στον Ασυνείδητο Χώρο, ενώ η Ατομική Μη Δυαδική Συνείδηση-Αντίληψη που Αποτελεί την Ουσία της Ανθρώπινης Οντότητας είναι Συσκοτισμένη και σε Σύγχυση, αφού βιώνουμε την ύπαρξη και την ζωή μέσα από μια δυαδική αντίληψη στους κατώτερους κόσμους και εδώ, στον υλικό κόσμο που ζούμε. Παρόλα αυτά η Ατομική (Μη Δυαδική Συνείδηση-Αντίληψη) αποτελεί όχι μόνο την Ουσία της Ύπαρξής μας αλλά είναι και η Σταθερή Κατάσταση στους Κατώτερους Κόσμους (το Αιτιατό Ανώτερο Στοιχείο που συνδέει τις διάφορες ενσαρκώσεις στους κατώτερους κόσμους), ένα Κέντρο Ισορροπίας για το Ον, για τον Άνθρωπο και η Άμεση Δυνατότητα Απελευθέρωσης σε Μια Μη Δυαδική Αντίληψη της Πραγματικότητας. Επίσης η Ατομική Μη Δυαδική Συνείδηση-Αντίληψη,  σαν Κατάσταση Ύπαρξης, βρίσκεται στο Μέσον, με τους Τρεις Ανώτερους Κόσμους του Παγκόσμιου Χώρου Άνω και τους τρεις κατώτερους κόσμους της Σκιάς κάτω. Αλλά οπωσδήποτε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η Ατομική Μη Δυαδική Συνείδηση-Αντίληψη είναι απλά μια Δραστηριότητα της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ που Υποκρύπτεται στο Ασυνείδητο Βάθος της Ύπαρξής μας κι όχι μια αυτόνομη κατάσταση, οντότητα, ύπαρξη ή ζωή, (πρέπει πάντα να το έχουμε υπόψιν μας αυτό).
 
Όπως θα εξηγήσουμε με λεπτομέρειες παρακάτω η Ατομική Συνείδηση-Αντίληψη σε Κατάσταση Φυσικής Ισορροπίας Λειτουργεί Μη Δυαδικά, απλά Αντιλαμβάνεται. Όταν όμως (στην περίπτωση που ενσαρκώνεται στους κατώτερους κόσμους) χρησιμοποιεί την σκέψη για να αντιληφθεί τότε χρωματίζει, αλλοιώνει και συχνά παραμορφώνει την πραγματικότητα που έχει μπροστά της. Αυτό συμβαίνει σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό όταν χρησιμοποιεί τις αισθήσεις που επηρεάζονται από επιθυμίες ή όταν βυθίζεται στην εμπειρία της υλικής επαφής, οπότε τα υλικά πράγματα αποκτούν τεράστια σημασία. Έτσι (το ξαναλέμε) όταν μιλάμε για τον Ενσαρκωμένο Άνθρωπο πρέπει πάντα (ακόμα κι αν δεν το συνειδητοποιούμε και δεν το κατανοούμε και δεν το νοιώθουμε) μιλάμε για την ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ που Περιορίζει την Παγκόσμια Αντίληψη σε μια Ατομική Μη Δυαδική Συνείδηση που εκδηλώνεται μέσα από μια δυαδική αντίληψη στους κατώτερους κόσμους, που σκέπτεται δυαδικά, αισθάνεται δυαδικά και βιώνει την υλική ύπαρξη και δρα δυαδικά, με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό.

Να Συνυπάρχεις Με Άτομα Που Σε Βοηθούν Να Γίνεις Καλύτερος Άνθρωπος

Ο κάθε άνθρωπος ανάλογα με το περιβάλλον και τις συνθήκες στις οποίες έχει μεγαλώσει διαμορφώνει το χαρακτήρα του!

Κάποιοι από αυτούς εμπνέουν σεβασμό ενώ ταυτόχρονα τους χαρακτηρίζει η ευγένεια και το ήθος!

Μια άλλη κατηγορία ανθρώπων, διακρίνεται από τον χειμαρρώδη χαρακτήρα τους, τους μη εκλεπτυσμένους τρόπους τους , οι οποίοι όμως εντάσσονται με μεγαλύτερη ευκολία στο κοινωνικό σύνολο λόγω του ότι φαίνονται πιο προσιτοί και λιγότερο σνομπ!

Κάποιες φορές, προκαλούν φόβο με το δυναμισμό τους και κατά συνέπεια τον σεβασμό αφού με τον τρόπο τους δηλώνουν άμεσα ότι «δεν σηκώνουν και πολλά».

Τι γίνεται όμως όταν ένας άνθρωπος από πρώτη κατηγορία βρεθεί μόνος αντιμέτωπος σε μια συζήτηση που υπερτερεί ως προς την δεύτερη κατηγορία και το αντίστροφο;

Σαφώς θα βρίσκεται σε μειονεκτική θέση αν λάβουμε υπ’ όψιν ότι είτε θα τον θεωρήσουν σνομπ και διανοούμενο είτε αναιδή και χειμαρρώδη και θα προκαλέσει άθελα του την αντιπάθεια!

Για να αποφύγουμε αυτές τις δυσάρεστες συνέπειες πρέπει να κρατάμε ουδέτερη στάση στην όποια συζήτηση χωρίς να γινόμαστε απόμακροι και αντιπαθητικοί!

Και θα θυμόμαστε ότι δεν υπάρχει καλύτερη απάντηση από την σιωπή όταν διαφωνούμε σε κάτι αφού το σίγουρο είναι ότι η συζήτηση θα παρεκτραπεί εις βάρος μας!

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να συναναστρεφόμαστε με άτομα τα οποία μας βοηθούν να γινόμαστε καλύτεροι και με αυτό τον τρόπο να μπορέσουμε ανεβάσουμε το επίπεδο μας!

Η συναναστροφή μας με άτομα τα όποια δεν ταιριάζουν στον χαρακτήρα μας μόνο κακό μπορούν να μας κάνουν αφού μας βγάζουν έναν «κακό εαυτό», ο οποίος βγαίνει ασυναίσθητα ως μια προσπάθεια άμυνας ώστε να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από την δυσαρέσκεια την οποία έχουμε αισθανθεί.

Προς μία νέα επιστημονική, πολιτισμική και συνειδησιακή πραγματικότητα

«Ποια ήταν λοιπόν η αρχή του πράγματος; Το ότι η ύπαρξη πολλαπλασιάστηκε
και βυθίστηκε μέσα σε αναρίθμητα τρισεκατομμύρια μορφών, ώστε να ανακαλύψει άπειρες φορές τον εαυτό της». -Sri Aurobindo

Η σύγχρονη εποχή αποτελεί ιστορική καμπή στην δομή και την λειτουργία της ανθρώπινης σκέψης και συμπεριφοράς, καθώς βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μια νέα επιστημονική πραγματικότητα, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Μία πραγματικότητα η οποία είναι εγγενώς απρόσμενη. Σύμφωνα με τα νέα επιστημονικά πορίσματα, ή τουλάχιστον μέρος αυτών αποδεικνύουν πως τίποτα δεν αντιμετωπίζεται όπως πριν σε ένα μηχανιστικό σύμπαν, εφόσον σε αυτό, τα πάντα «διακλαδίζονται». 

Στον μακρόκοσμο της φύσης τα στοιχεία που την απαρτίζουν δεν αποτελούν μία τυχαία συσσώρευση οργανισμών, αντικειμένων και φαινομένων αποσπασμένων το ένα από το άλλο μεταξύ τους. Στον βιόκοσμο και τον μικρόκοσμο, ένας ιστός αποτελεί ένα σύστημα κυττάρων, ένα όργανο ένα σύστημα ιστών. Ο οργανισμός είναι ένα σύστημα οργάνων. Τίποτε δεν είναι απομονωμένο. Όλα βρίσκονται σε μια συνεχή και αδιάκοπη αλληλεπίδραση. Μία θεωρία η οποία έρχεται να συναντήσει αρχαίες πεποιθήσεις για ένα αλληλοσυνδεόμενο και αλληλοεξαρτώμενο σύμπαν. Στην συνέχεια θα γίνει μία μικρή αναφορά σε διαφορετικούς επιστημονικούς κλάδους των οποίων τα πορίσματα συγκλίνουν σε αυτό τον συγκερασμό.

Στην κοσμολογία σήμερα γνωρίζουμε πως στο σύμπαν κυριαρχεί η σκοτεινή ενέργεια η οποία διατρέχει όλο το σύμπαν, και θεωρείται πως μπορεί να εξηγήσει την επιταχυνόμενη διαστολή του σύμπαντος. Το 68,3% του σύμπαντος αντιστοιχεί στη σκοτεινή ενέργεια, η σκοτεινή ύλη αντιστοιχεί στο 26,8% του σύμπαντος (Με τον όρο σκοτεινή ύλη αναφερόμαστε σε υποθετικά σωματίδια με άγνωστη μέχρι στιγμής σύνθεση) ενώ η γνωστή σε μας ύλη (ότι δηλ. Βλέπουμε και αντιλαμβανόμαστε) αντιπροσωπεύει μόλις το 4,9%. Ο Nikola Tesla σε μια συζήτηση που είχε με τον Vladislav Savić, το 1919 είχε πει τα εξής:

«Ο Αριστοτέλης μας έμαθε, ότι στο Σύμπαν υπάρχει αδρανής ενδελέχεια, που κινεί τα πάντα και της οποίας κύρια ιδιότητα, είναι η σκέψη. Έτσι κι εγώ πιστεύω, ότι όλο το Σύμπαν είναι ενωμένο υλικά και πνευματικά. Υπάρχει στο Σύμπαν ένας πυρήνας, από τον οποίο εμείς παίρνουμε όλη την δύναμη, όλες τις εμπνεύσεις και ο οποίος μας ελκύει αιώνια κι εγώ αισθάνομαι την δύναμη και τις αξίες που εκπέμπει σε όλο το Σύμπαν, κρατώντας το έτσι σε ισορροπία. Ποτέ μου δεν διείσδυσα, στο μυστικό αυτού του πυρήνα, αλλά γνωρίζω την ύπαρξή του κι όταν θέλω να του δώσω κάποια υλική ιδιότητα, τότε σκέφτομαι το Φως, κι όταν προσπαθώ να το κατανοήσω πνευματικά, αισθάνομαι ομορφιά και συμπόνοια... Εκείνος που κουβαλάει μέσα του αυτήν την πίστη, νιώθει δυνατός κι ευτυχισμένος, γιατί αισθάνεται ότι αποτελεί μια νότα, στην Συμπαντική Αρμονία».

Στην Κβαντομηχανική, οι σπουδαίοι κβαντικοί φυσικοί David Bohm και D ’Espagnat πρότειναν στις θεωρίες τους, πως κάθε τι στο Σύμπαν είναι συνδεδεμένο με οτιδήποτε άλλο (φαινόμενο κβαντικής διεμπλοκής), από την στιγμή που στην κοινή αρχή του Σύμπαντος, όλα τα σωματίδια ήταν συνδεδεμένα. Δηλαδή τα πάντα, αφού δημιουργήθηκαν μαζί, είναι ακόμα συνδεδεμένα μεταξύ τους, υπό μία έννοια «επηρεάζουν» ακόμα το ένα το άλλο.

Η κβαντική λοιπόν θεωρία, ίσως υπονοεί, πως υπάρχει ένα αόρατος ιστός όπου όλα τα σημεία είναι συζευγμένα σε κβαντικό επίπεδο. Θα μπορούσαν λοιπόν να εξηγηθούν φαινόμενα όπως η τηλεπάθεια, η εφαρμογή ψυχικών δυνάμεων, η άμεση επικοινωνία σε μεγάλες αποστάσεις κλπ. Ίσως αποδειχθεί στο μέλλον η δυνατότητα του νου να ενισχύει και να ελέγχει ψυχικά φαινόμενα. Υπάρχουν ενδείξεις πως κάποιες μορφές διανοητικής λειτουργίας έχουν σαν αποτέλεσμα να παραβιάζουν την ομαλή συνέχεια του χρόνου και ονομάζονται «προφητικά όνειρα», ψυχικές δυνάμεις κλπ., στα οποία έχει αναφερθεί ο Carl Gustav Jung.

Η ίδια θεωρία έχει εφαρμογή και στην σύγχρονη Βιολογία. Η θεωρία του Βρετανού βιολόγου R. Sheldrake, διευθυντή του τμήματος βιοχημείας στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, στην επαναστατική του μελέτη Α New Science of Life (Νέα Επιστήμη της Ζωής), που δημοσιεύτηκε πριν 34 χρόνια, πρότεινε έναν ολοκληρωτικό επαναπροσδιορισμό της αντίληψής μας για την φύση της ζωής, λέγοντας πως «οι μορφές των πραγμάτων και των όντων καθώς και οι ιδέες, μας περιβάλλουν όπως η ατμόσφαιρα και λειτουργούν σαν ένα είδος αρχείου έμπνευσης απ’ όπου αντλεί ο καθένας ό,τι θέλει».

Η θεωρία του R. Sheldrake υποστηρίζει πως η ανάπτυξη και η εξέλιξη ενός εμβρύου δεν ρυθμίζεται, όπως πίστευαν παλαιότερα οι βιογενετιστές, από την αλληλεπίδραση του DNA με το περιβάλλον, αλλά από ένα είδος «συντονισμού» του εμβρύου με ένα άγνωστο ενεργειακό πεδίο που το ονόμασε Μορφογενετικό Πεδίο. Το πεδίο αυτό, προκαλεί την διαμόρφωση του DNA το οποίο στην συνέχεια οργανώνει τον σχηματισμό του σώματος, των ενστίκτων, του χαρακτήρα και της συμπεριφοράς του ζωντανού οργανισμού που θα προκύψει, και κατόπιν έρχεται η συνεργασία του με το περιβάλλον.

Στα μορφογενετικά πεδία αποθηκεύονται, διαδίδονται και αξιολογούνται οι σκέψεις, τα συναισθήματα και κάθε άλλη μορφή πληροφορίας, σε μια διαρκή αλληλεπίδρασή τους με τον υλικό κόσμο. Από αυτή την σκοπιά, τα εν λόγω πεδία διαθέτουν ένα είδος «μνήμης» και έχουν την ικανότητα να εξελίσσονται! Πρόκειται για αυτοδημιουργούμενα και αυτοεξελισσόμενα οργανωμένα ενεργειακά σύνολα τα οποία, παρόλο που εκδηλώνονται σε συγκεκριμένα χρονικά και χωρικά πλαίσια, δεν περιορίζονται από τις διαστάσεις του τόπου ή του χρόνου, ενώ η ένταση και η επιρροή τους δεν αποδυναμώνεται από παράγοντες όπως η χρονική ή η χωρική απόσταση. Η αιτία της ζωής, λοιπόν, δεν βρίσκεται μέσα στην ύλη και τα αμινοξέα, αλλά κάπου αλλού!

Τα μορφογενετικά πεδία είναι οι γεννήτριες των μορφών στον κόσμο μας. Είναι η μήτρα απ’ όπου όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί, αλλά και η άψυχη ύλη, αντλούν τις μορφές τους. Τα μορφικά πεδία βρίσκονται παντού μέσα στην φύση και η ύπαρξή τους μπορεί να ανιχνευτεί από τους σχηματισμούς πτήσης των πουλιών έως και το σχέδιο σύμφωνα με το οποίο αναπτύσσεται ένα λουλούδι. Και μια από τις θεμελιώδεις αρχές των μορφογένεσης στο Σύμπαν, κατά τον Sheldrake, είναι η συνήθεια, η οποία εκφράζεται μέσα από την τάση της φύσης να επαναλαμβάνεται και να τελειοποιείται, αφομοιώνοντας όλα τα εκάστοτε νέα δεδομένα.

«Ένα φυτό, ένα ζώο, ένας άνθρωπος», λέει ο ίδιος, «είναι ομάδες ύλης σοφά οργανωμένες σύμφωνα με την διάταξη που είναι απόλυτη και φοβερά πολύπλοκη, και που διατηρείται αναλλοίωτη εξαιτίας της ενέργειας. Αν πετάξουμε στην φωτιά ένα φυτό, σε λίγο δεν θα μείνει τίποτα εκτός από στάχτη. Τα υπόλοιπα γίνονται ατμός και θερμότητα. Η ύλη και η ενέργεια διαχωρίστηκαν. Τίποτα, όμως, δεν χάθηκε. Τίποτα…εκτός από την μορφή! Πού πήγε αυτή; Η μορφή είναι χωρίς ύλη και χωρίς ενέργεια. Μένει, λοιπόν, έξω από τις εξισώσεις της θερμοδυναμικής, άρα ξεφεύγει από τον κόσμο της φυσικής και του επιστητού. Και οι μορφές είναι σωστά φαντάσματα».

Η ιδέα ότι οι πληροφορίες υπάρχουν παντού στη φύση και διατηρούνται επ’ αόριστο είναι ένα μοτίβο που έχει εμφανιστεί πολλές φορές στη διάρκεια της ιστορίας, αλλά είναι καινούργια για τη δυτική επιστήμη. Για παράδειγμα, σύμφωνα με τον κόσμο των Ιδεών του Πλάτωνος, ο κόσμος μέσα στον οποίο ζούμε και τον οποίο αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας και την εμπειρία μας, δεν αποτελεί την μόνη πραγματικότητα. Υπάρχει ένα δεύτερο πεδίο πραγματικότητας, το οποίο o Πλάτων ονομάζει πεδίο των Ιδεών, όπου οι Ιδέες αποτελούν αυθύπαρκτες νοητές οντότητες, οι οποίες δεν έχουν άμεση σχέση με την αισθητή πραγματικότητα. Και μάλιστα ιεραρχώντας τα δύο βασίλεια, το βασίλειο της αίσθησης και το βασίλειο της νόησης, τοποθετεί απείρως πιο ψηλά το βασίλειο των Ιδεών, το βασίλειο της νόησης, το βασίλειο της αλήθειας, των νοητών δηλαδή οντοτήτων. Οι ιδέες για τον Πλάτωνα είναι τα «καθαρώς όντα», τα «όντως όντα», δηλαδή αυτές που υπάρχουν πραγματικώς, που είναι άυλες, αιώνιες, απόλυτες, αυθύπαρκτες και αποτελούν την πηγή της γνώσεως. Τα αντικείμενα του αισθητού κόσμου, τα οποία αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, είναι ατελή αντίγραφα των ιδεών. Με άλλα λόγια ο κόσμος των ιδεών, ο οποίος είναι αυθύπαρκτος και έξω από τον αισθητό κόσμο, επεμβαίνει ως μια μορφολογική ή θεμελιούσα αρχή στη διαμόρφωση αυτού καθαυτού του αισθητού κόσμου.

Αν τώρα, θέσουμε αυτή την ανατρεπτική θεωρία των Μορφογενετικών Πεδίων σε μία ευρήτερη αρχαία εσωτερική παράδοση, τότε έχουμε εμφάνιση του λεγομένου «Ακασικού Πεδίου», για τους Ινδούς ή του «Τσι» για τους Κινέζους, τα οποία με επιστημονικούς όρους θα μπορούσαν να θεωρηθούν ως ένα πεδίο ιδεατής μορφογένεσης, ένα αόρατο, δηλαδή, ενεργειακό πρόπλασμα του υλικού κόσμου. Το «Τσί», αφορά την ενέργεια ή η δύναμη της φύσης που απλώνεται σε όλη την δημιουργία.

«Ακάσα», σύμφωνα με τους Ινδική φιλοσοφική θεώρηση είναι ένα από τα δυο υλικά από τα οποία αποτελείται όλο το σύμπαν, πέραν της Κοσμικής ενέργειας. Στις Ινδικές φιλοσοφικές παραδόσεις, «Ακάσα» είναι η σανσκριτική ονομασία του θεμελιωδέστερου από τα πέντε στοιχεία του σύμπαντος -όπου τα άλλα τέσσερα είναι βάτα(αέρας), άγκνι (φωτιά). απ (νερό) και προθίβι (γη). Η «Ακάσα» αγκαλιάζει τις ιδιότητες και των πέντε στοιχείων: είναι η μήτρα από την οποία έχουν αναδυθεί όλα όσα μπορούν να αντιληφθούν οι αισθήσεις μας και στην οποία θα επιστρέψουν τελικά τα πάντα. Η «Ακάσα» αποτελεί τη βάση όλων των εκδηλωμένων φαινομένων του σύμπαντος -γίνεται όλα τα εκδηλωμένα φαινόμενα. Λέγεται ότι είναι τόσο λεπτή ώστε δεν μπορεί να γίνει αντιληπτή παρά μόνο αφού αποκτήσει εκδήλωση στον κόσμο. Γίνεται ο αέρας, γίνεται τα υγρά, γίνεται τα στερεά. Η «Ακάσα» γίνεται ο Ήλιος, η Γη, η Σελήνη τα άστρα, οι κομήτες. Γίνεται το ανθρώπινο σώμα, το σώμα των ζώων, τα φυτά και κάθε μορφή που βλέπουμε, όλα όσα υπάρχουν.

Η συστημική σκέψη έχει ένα αρχαίο Ελληνικό αξίωμα, το διατύπωσε πρώτος ο Πλάτων και ο Αριστοτέλης, της «εκ του Όλου προς το μέρος», έρευνας. Όχι του «εκ του μέρους προς το 'Ολον». Οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι χρησιμοποίησαν τον όρο «ΑΙΘΗΡ», (Ετυμολογικά η λέξη Αιθήρ, προέρχεται από το ρήμα αίθω που σημαίνει ανάβω, αναφλέγω, φέγγω, φλέγομαι, καίω, ενώ ο Πλάτωνας στον Κρατύλο 440 b,ετυμολογεί την λέξη λέγοντας ότι παράγεται από «αεί θεί» που σημαίνει αυτό που κινείται συνεχώς), ως το πέμπτο στοιχείο για να περιγράψουν το χώρο που «γέμιζε», το κενό στο διάστημα.

Αναφορές στον Αιθέρα βρίσκουμε σε όλη την αρχαιοελληνική γραμματεία από τον Ησίοδο, τον Αναξαγόρα, τον Πλάτωνα έως τον Αριστοτέλη. Ο Αναξαγόρας (500-428 π.Χ.) θεωρεί ότι ο Αιθήρ είναι ένα από τα δύο μέρη στα οποία χωρίστηκε η αρχική μάζα από την ωθητική δύναμη του Νού, δηλαδή της πνευματικής δύναμης και τον ταυτίζει με το Πύρ.

Αντίθετα ο Αριστοτέλης υποστηρίζει, πως κακώς ο Αναξαγόρας ονομάζει Αιθέρα αυτό που είναι Πύρ, και δέχεται ότι ο Αιθήρ είναι το πέμπτο κοσμογονικό στοιχείο, το τελειότερο απ’ όλα τα άλλα, από όπου τα πάντα προήλθαν και όπου όλα θα επιστρέψουν. Ο Αριστοτέλης οδηγήθηκε στην εισαγωγή της έννοια του Αιθέρα , εξαιτίας της αδυναμίας της παρουσίας των αιτιών της κίνησης στον κενό χώρο.

Για τον Αριστοτέλη η ύπαρξη του κενού θεωρείται παράλογη, και οδηγείται στο συμπέρασμα πως ο κόσμος πρέπει να είναι ένας πλήρης και πεπερασμένος χώρος. Από την εποχή ήδη του Δημόκριτου και του Λεύκιππου, είχε προκύψει το άτοπο, πως εφόσον το «άτομο» αποτελούσε την βασική μονάδα ύλης, τότε τα διάφορα σώματα του κόσμου, δεν είναι δυνατόν ποτέ να χωριστούν στα άτομα που τα αποτελούν, καθώς τότε στον μεταξύ τους χώρο θα πρέπει να υπάρχει κενό. Αφού μεταξύ των χωρισθέντων ατόμων δεν υπάρχει τίποτα, τότε θα αγγίζουν το ένα το άλλο και στην πραγματικότητα, ποτέ δεν θα έχουν χωρισθεί. Γι΄ αυτό εισήχθη και το πέμπτο ώστε να γεμίζει τον χώρο μεταξύ των ατόμων και να καθιστά εφικτό τον διαχωρισμό τους. Σήμερα μέσω διαφόρων επιστημονικών κλάδων, γίνεται σαφές πως στο σύμπαν τα πάντα αλληλοσυνδέονται. Στην Γενετική, η γενετίστρια Dr. Mae-Wan Ho, αναφέρει σχετικά:

«Η κβαντική θεωρία παρουσιάζει το σύμπαν κατοικούμενο από οντότητες που δεν περιορίζονται σε καθορισμένη θέση, χωριστά και απομονωμένα, αλλά που αλληλοδιαπερνώνται, αλλάζουν και εξελίσσονται ως οργανισμοί . Αυτό περιλαμβάνει τα πάντα. Όχι μόνο οργανισμούς, αλλά ηλεκτρόνια, άτομα, ηλιακά συστήματα, σύμπαντα, γαλαξίες. Επομένως, η διάκριση σε παρατηρητές και παρατηρούμενους είναι απατηλή.Στο οργανικό Όλο, σφαιρικό και μερικό, μέρος και όλο, ενέχονται αμοιβαία και διαπλέκονται. Το κλειδί είναι η αλληλοεπικοινωνία. Το κάθε τι, όσο πιο ευαίσθητο και ανταποκριτικό είναι, τόσο περισσότερο συνεργάζεται. Η συνοχή των οργανισμών είναι η πεμπτουσία των οργανισμών. Χρειάζονται δεκάδες χιλιάδες διαφορετικά μακρομόρια για να γίνει ένα κύτταρο και πολλά είδη κυττάρων για να κάνουν τους διάφορους ιστούς και όργανα στο σώμα. Για τον ίδιο λόγο χρειαζόμαστε πολλά είδη σ’ ένα ακμαίο οικοσύστημα και μια καλειδοσκοπική ποικιλία από κουλτούρες, για να ολοκληρώσουμε το δημιουργικό ανθρώπινο δυναμικό. Προεκτείνοντας την αμοιβαία εξάρτηση του μέρους και του όλου του οργανισμού στις κοινωνίες, τα οικοσυστήματα και σε τελευταία ανάλυση σ’ όλη η φύση, ανακαλύπτουμε τις βαθιές Ολιστικές παραδόσεις στην κουλτούρα όλων των αρχαίων πολιτισμών.

Αρχίζουμε να κατανοούμε ότι ο καθένας από μας είναι η ενσωμάτωση όλων όσων υπάρχουν και ότι δεν μπορούμε να βλάψουμε κανέναν άλλον χωρίς να βλάψουμε τους εαυτούς μας. Εδώ βρίσκουμε τη βάση της Θέλησης μας για το Καλό. Γι' αυτό νιώθουμε την παρόρμηση να τιμήσουμε και να γαλουχήσουμε την ατομική διαφορετικότητα και ελευθερία με συμπαντική Αγάπη».

Η σχέση με το αλληλοεξαρτώμενο και αλλοσυνδεόμενο Ολιστικό σύμπαν, και οι νέες προοπτικές που αυτό δημιουργεί σε σχέση με μία επερχόμενη όχι μόνο επιστημονική, αλλά και πολιτισμική, και κοινωνική, επανάσταση:

Εκεί έξω στο σύμπαν δεν υπάρχουν τομές, όλα είναι Ένα. Υπάρχει ένα συστατικό, θες να το πεις ενέργεια, θες να το πεις αόρατο κενό, θες να το πεις Θεό; Αυτή την ενιαία δημιουργία, αυτή τη κοχλάζουσα ενέργεια εκεί έξω, όταν την προσλάβει η φυσιολογία του ανθρώπου της δημιουργεί τομές, της δημιουργεί ατομικότητες. Όταν λες ότι όλα είναι ένα, χάνεται η αίσθηση της ατομικότητας, του «εγώ». Εκεί έξω στο σύμπαν υπάρχει μόνο ένας ωκεανός από κοχλάζουσα ενέργεια. Η ενέργεια αυτή προσπίπτει στα όργανά μας, αυτά παίρνουν ένα τμήμα της, το μεταφέρουν μέσω των νευρώνων στον εγκέφαλο και εκεί η ενέργεια μεταμορφώνεται σε αυτό που ονομάζουμε αισθητό κόσμο. Ο Δημόκριτος με σαφήνεια μας λέει πως, «οτιδήποτε αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας είναι ψευδές. Το μόνο πραγματικό είναι ότι αντιλαμβάνεται η νόηση μας». Τα ίδια λέει και ο Πλάτωνας. Έχουμε μια αίσθηση ατομικότητας και διαίρεσης. Εσύ είσαι εσύ και εγώ είμαι εγώ. Η διαίρεση, η τομή σε πολλά κομμάτια είναι προϊόν της δυνατότητας του εγκεφάλου μας και της φυσιολογίας μας. Έτσι λοιπόν το πρώτο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε δεν είναι ο περιορισμός, αλλά η ενότητα. Οι νέες φυσικές απόψεις περί σύμπαντος, που είναι βεβαίως παλιές, αρχίζουν να αλλάζουν την κοινωνική φιλοσοφία. Κι όταν αλλάζει η κοινωνική φιλοσοφία, τότε αλλάζουν τα πολιτικά συστήματα.

Γι’ αυτό λέμε πάντοτε ότι μετά από μια μεγάλη επιστημονική επανάσταση ακολουθεί μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση. Ένας άνθρωπος ο οποίος πιστεύει πως είναι ένα τίποτα, ένα κομμάτι μάζας που θα καταστραφεί και θα πεθάνει, νιώθει μια μικρότητα κι ασχολείται με μικρά πράγματα. Ένας άνθρωπος όμως που έχει αίσθηση της συμπαντικότητας του και της ενότητάς του με το Σύμπαν αναζητάει άλλα πράγματα.

Η πεμπτουσία μιας Επιστημονικής Επανάστασης δεν ενέχει μόνο τη μεγάλη αύξηση της γνώσης, αλλά είναι μια συγκεκριμένη ανατροπή των επιστημονικών γνώσεων που έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα τη ρήξη με την πολιτική και τη θεολογική κοινωνία του παρελθόντος. Η Φυσική Φιλοσοφία που βρήκε τις ρίζες της στους Προσωκρατικούς οι οποίοι προσπάθησαν όχι μόνο να εξηγήσουν αλλά και να βρουν τρόπους να τιθασεύσουν τα φαινόμενα. Έτσι λοιπόν αρχίζουν όλα από μια φιλοσοφία, που αργότερα με την παρατήρηση και το πείραμα εξελίσσεται σε Επιστήμη και αργότερα εξελίσσεται σε Τεχνολογία.

Από τα παραπάνω δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε, πως στον 21ο αιώνα, αρχαίες πεποιθήσεις έρχονται να συναντήσουν σύγχρονες επιστημονικές ανακαλύψεις. Η εποχή μας, είναι ίσως η εποχή της μεταστροφής, από την εποχή του άκρατου ατομισμού και του homo electronicus, στον «μετάνθρωπο».

Κατάλογοι αθεϊστών: Κατάλογος αθεϊστών συγγραφέων & δημοσιογράφων

Ο αθεϊσμός είναι, με μια ευρεία έννοια, η έλλειψη πίστης στην ύπαρξη θεοτήτων . In a narrower sense, atheism is simply the absence of belief that any deities exist. Με τη στενότερη έννοια, ο αθεϊσμός είναι απλώς η απουσία πεποίθησης ότι υπάρχουν οποιεσδήποτε θεότητες. This is a compilation of the various lists of atheists with articles in Wikipedia. Αυτή είναι μια συλλογή των διαφόρων λιστών αθεϊστών με άρθρα στην Wikipedia. Living persons in these lists are people whose atheism is relevant to their notable activities or public life, and who have publicly identified themselves as atheists. Τα πρόσωπα που ζουν σε αυτούς τους καταλόγους είναι άνθρωποι των οποίων ο αθεϊσμός σχετίζεται με τις αξιοσημείωτες δραστηριότητες ή τη δημόσια ζωή τους και οι οποίοι έχουν αναγνωριστεί δημόσια ως αθεϊστές.

Αυτή είναι μια λίστα αθεϊστών συγγραφέων . Mentioned in this list are people whose atheism is relevant to their notable activities or public life, and who have publicly identified themselves as atheists. Αναφέρονται σε αυτόν τον κατάλογο οι άνθρωποι των οποίων ο αθεϊσμός σχετίζεται με τις αξιοσημείωτες δραστηριότητες ή τη δημόσια ζωή τους και οι οποίοι έχουν αναγνωριστεί δημοσίως ως αθεϊστές.

A-B
  • Jason Aaron (born 1973): American comics writer, known for his work on The Other Side , Scalped , Ghost Rider , Wolverine and PunisherMAX . Jason Aaron (γεννημένος το 1973): Αμερικανός συγγραφέας κόμικς, γνωστός για την δουλειά του στην άλλη πλευρά , Scalped , Ghost Rider , Wolverine και PunisherMAX . [1] [1]
  • Forrest J Ackerman (1916–2008): American writer, historian, editor, collector of science fiction books and movie memorabilia and a science fiction fan. Forrest J Ackerman (1916-2008): Αμερικανός συγγραφέας, ιστορικός, συντάκτης, συλλέκτης βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και αναμνηστικές ταινίες και ανεμιστήρας επιστημονικής φαντασίας. He was, for over seven decades, one of science fiction's staunchest spokesmen and promoters. Ήταν, για πάνω από επτά δεκαετίες, ένας από τους ακρογωνιαίους εκπροσώπους και υποστηρικτές της επιστημονικής φαντασίας. [2] [2]
  • Douglas Adams (1952–2001): British radio and television writer and novelist, author of The Hitchhiker's Guide to the Galaxy . Douglas Adams (1952-2001): Βρετανός ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός συγγραφέας και μυθιστοριογράφος, συγγραφέας του Οδηγού του Καταρράκτη του Γαλαξία . [3] [3]
  • Javed Akhtar (born 1945): Indian poet, lyricist and scriptwriter. Javed Akhtar (γεννημένος το 1945): Ινδός ποιητής, στιχουργός και σεναριογράφος. [4] [4]
  • Adalet Ağaoğlu (born 1929): Turkish author and activist. Adalet Ağaoğlu (γεννημένος το 1929): Τούρκος συγγραφέας και ακτιβιστής. [5] [5]
  • Tariq Ali (born 1943): British-Pakistani historian, novelist, filmmaker, political campaigner and commentator. Tariq Ali (γεννημένος το 1943): Βρετανός-Πακιστανός ιστορικός, μυθιστοριογράφος, σκηνοθέτης, πολιτικός αγωνιστής και σχολιαστής. [6] [6]
  • Jorge Amado (1912–2001): Brazilian author. Jorge Amado (1912-2001): συγγραφέας της Βραζιλίας. [7] [7]
  • Eric Ambler , OBE (1909–1998): English writer of spy novels who introduced a new realism to the genre . Eric Ambler , OBE (1909-1998): Αγγλός συγγραφέας μυθιστορημάτων μυθοπλασίας που εισήγαγε έναν νέο ρεαλισμό στο είδος . [8] [8]
  • Kingsley Amis (1922–1995): English novelist, poet, critic and teacher, most famous for his novels Lucky Jim and the Booker Prize -winning The Old Devils . Kingsley Amis (1922-1995): Αγγλικός μυθιστοριογράφος, ποιητής, κριτικός και δάσκαλος, διασημότερος για τα μυθιστορήματά του Lucky Jim και το βραβείο Booker - που κερδίζει τους παλιούς διάβολους . [9] [9]
  • Seth Andrews (born 1968): American author and host of The Thinking Atheist radio podcast. Seth Andrews (γεννημένος το 1968): Αμερικανός συγγραφέας και οικοδεσπότης του ραδιοφωνικού podcast του Thinking Atheist . [10] He is the author of two books, Deconverted (2012) [10] and Sacred Cows (2015). [10] Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων, Deconverted (2012) [10] και Ιερών Αγελάδων (2015). [11] [11]
  • Philip Appleman (born 1926): poet, novelist and professor emeritus of English literature. Philip Appleman (γεννημένος το 1926): ποιητής, μυθιστοριογράφος και επίτιμος καθηγητής αγγλικής λογοτεχνίας. [12] [12]
  • Antonin Artaud (1896–1948): French playwright, poet, actor and theatre director. Antonin Artaud (1896-1948): Γάλλος θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, ηθοποιός και θεατρικός διευθυντής. Known for The Theatre and its Double . Γνωστή για το Θέατρο και το Διπλό . [13] [13]
  • Isaac Asimov (1920–1992): Russian-born American author of science fiction and popular science books. Isaac Asimov (1920-1992): Ρώσος γεννημένος Αμερικανός συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας και λαϊκών επιστημονικών βιβλίων. [14] [14]
  • Diana Athill (1917–2019): British literary editor, novelist and memoirist who worked with some of the writers of the 20th century. Diana Athill (1917-2019): Βρετανός λογοτεχνικός συντάκτης, μυθιστοριογράφος και μνηστήρας που συνεργάστηκε με μερικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα. [15] [15]
  • James Baldwin (1924–1987): American novelist, essayist, playwright, poet, and social critic. James Baldwin (1924-1987): Αμερικανός μυθιστοριογράφος, δοκίμιος, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής και κοινωνικός κριτικός. [16] [16]
  • JG Ballard (1930–2009): English novelist, short story writer, and prominent member of the New Wave movement in science fiction. JG Ballard (1930-2009): Αγγλικός μυθιστοριογράφος, σύντομος ιστορικός συγγραφέας και εξέχων μέλος του κινήματος New Wave στην επιστημονική φαντασία. His best-known books are Crash and the semi-autobiographical Empire of the Sun . Τα πιο γνωστά του βιβλία είναι το Crash και η ημι-αυτοβιογραφική αυτοκρατορία του Ήλιου . [17] [17]
  • Iain Banks (1954–2013): Scottish author, writing mainstream fiction as Iain Banks and science fiction as Iain M. Banks. Iain Banks (1954-2013): συγγραφέας της Σκωτίας, συγγραφέας mainstream fiction ως Iain Banks και επιστημονική φαντασία ως Iain M. Banks. [18] [18]
  • Julian Barnes (born 1946): English writer. Julian Barnes (γεννημένος το 1946): Αγγλός συγγραφέας. Barnes won the Man Booker Prize for his book The Sense of an Ending (2011). Ο Barnes κέρδισε το βραβείο Man Booker για το βιβλίο του The Sense of a Ending (2011). [19] [19]
  • Dave Barry (born 1954): American author and columnist, who wrote a nationally syndicated humor column for the Miami Herald from 1983 to 2005. Barry is the son of a Presbyterian minister, and decided "early on" that he was an atheist. Ο Dave Barry (γεννημένος το 1954): Αμερικανός συγγραφέας και αρθρογράφος, ο οποίος έγραψε μια εθνική κοινοπρακτική στήλη χιούμορ για το Miami Herald από το 1983 έως το 2005. Ο Barry είναι γιος ενός υπουργού Πρεσβυτερίου και αποφάσισε "νωρίς" ότι ήταν άθεος. [20] [20]
  • Simone de Beauvoir (1908–1986): French feminist writer and existentialist philosopher, who was the author of She Came to Stay and The Mandarins . Simone de Beauvoir (1908-1986): Γάλλος φεμινιστής συγγραφέας και υπαρξιακός φιλόσοφος, ο οποίος ήταν ο συγγραφέας της Ημέρας να μείνει και των Μανδαρίνων . [21] [21]
  • Gregory Benford (born 1941): American science fiction author and astrophysicist. Γκρέγκορι Μπένφορντ (γεννημένος το 1941): συγγραφέας της αμερικανικής επιστημονικής φαντασίας και αστροφυσικός. [22] [22]
  • Toni Bentley : Author of The Surrender [23] and Sisters of Salome . Toni Bentley : Συγγραφέας της Παράδοσης [23] και Αδελφές του Salome . [24] [24]
  • Pierre Berton , CC , O.Ont (1920–2004): Noted Canadian author of non-fiction, especially Canadiana and Canadian history , and was a well-known television personality and journalist . Pierre Berton , CC , O.Ont (1920-2004): Σημειώνεται καναδός συγγραφέας μη-μυθοπλασίας, ιδιαίτερα η καναδική και καναδική ιστορία , και ήταν μια πολύ γνωστή τηλεοπτική προσωπικότητα και δημοσιογράφος . [25] [25]
  • Annie Besant (1847–1933): British author, orator, and activist who, about her conversion to atheism, She wrote, "The path from Christianity to Atheism is a long one, and its first steps are very rough and very painful." Η Annie Besant (1847-1933): Βρετανός συγγραφέας, ρήτορας και ακτιβιστής, ο οποίος, για τη μετατροπή της στον αθεϊσμό, έγραψε: «Η διαδρομή από τον χριστιανισμό στον αθεϊσμό είναι μακρά και τα πρώτα του βήματα είναι πολύ τραχιά και πολύ οδυνηρά». [26] [26]
  • Wilfrid Scawen Blunt (1840–1922): English poet, writer and diplomat. Wilfrid Scawen Blunt (1840-1922): Αγγλός ποιητής, συγγραφέας και διπλωμάτης. [27] [27]
  • William Boyd , CBE (born 1952): Scottish novelist and screenwriter. William Boyd , CBE (γεννημένος το 1952): Σκωτσέζος μυθιστοριογράφος και σεναριογράφος. [28] [28]
  • Charles Bradlaugh (1833–1891): British author, orator, and politician who "abandoned Christianity for atheism" to "become the most powerful British propagandist for atheism." Charles Bradlaugh (1833-1891): Βρετανός συγγραφέας, ρήτορας και πολιτικός που «εγκατέλειψε τον Χριστιανισμό για τον αθεϊσμό» για να γίνει ο πιο ισχυρός βρετανός προπαγανδιστής του αθεϊσμού. [29] [29]
  • Lily Braun (1865–1916): German feminist writer. Lily Braun (1865-1916): Γερμανός συγγραφέας φεμινιστών. [30] [30]
  • Bertolt Brecht (1898–1956): German poet, playwright, theatre director, and Marxist. Bertolt Brecht (1898-1956): Γερμανός ποιητής, θεατρικός συγγραφέας, διευθυντής θεάτρου και μαρξιστής. [31] [31]
  • Howard Brenton (born 1942): English playwright, who gained notoriety for his 1980 play The Romans in Britain . Howard Brenton (γεννημένος το 1942): Άγγλος θεατρικός συγγραφέας, ο οποίος κέρδισε τη φήμη του για το 1980 το έργο του Οι Ρωμαίοι στη Βρετανία . [32] [32]
  • André Breton (1896–1966): French writer, poet, artist, and surrealist theorist, best known as the main founder of surrealism . André Breton (1896-1966): Γάλλος συγγραφέας, ποιητής, καλλιτέχνης και σουρεαλιστής θεωρητικός, γνωστός ως ο κύριος ιδρυτής του σουρεαλισμού . [33] [34] [35] [36] [33] [34] [35] [36]
  • Brigid Brophy, Lady Levey (1929–1995): English novelist, essayist, critic, biographer, and dramatist. Brigid Brophy, Lady Levey (1929-1995): Αγγλίδα μυθιστοριογράφος, δοκίμιος, κριτικός, βιογράφος και δραματουργός. [37] [37]
  • Alan Brownjohn (born 1931): English poet and novelist. Alan Brownjohn (γεννημένος το 1931): Αγγλός ποιητής και μυθιστοριογράφος. [38] [38]
  • Charles Bukowski (1920–1994): American author. Charles Bukowski (1920-1994): Αμερικανός συγγραφέας. [39] [39]
  • John Burroughs (1837–1921): American naturalist and essayist important in the evolution of the US conservation movement . John Burroughs (1837-1921): Αμερικανός φυσιοδίφης και δοκίμιος σημαντικός για την εξέλιξη του αμερικανικού συντηρητικού κινήματος . [40] [40]
  • Lawrence Bush (born 1951): Author of several books of Jewish fiction and non-fiction, including Waiting for God: The Spiritual Explorations of a Reluctant Atheist . Ο Lawrence Bush (γεννημένος το 1951): Συγγραφέας πολλών βιβλίων εβραϊκής φαντασίας και μη-φαντασίας, συμπεριλαμβανομένης της αναμονής για τον Θεό: Οι πνευματικές εξερευνήσεις ενός απροκάλυπτου αθεϊστή . [41] [41]
  • Mary Butts (1890–1937): English modernist writer. Mary Butts (1890-1937): Έλληνας νεωτεριστής συγγραφέας. [42] [42]

C–D 

E–G 

H–K 

L–M 

N–R

S-Z

Journalists Δημοσιογράφοι

Επαγγελματίες δημοσιογράφοι, που είναι γνωστοί ως άθεοι:

A-L

  • David Aaronovitch (γεννημένος το 1954): Βρετανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και ραδιοτηλεοπτικός φορέας.[298] [299] [298] [299]
  • Amy Alkon (γεννημένος το 1964): Αμερικανός συγγραφέας συμβουλών γνωστός ως Goddess Advice, συγγραφέας του Ask the Goddess Advice , που δημοσιεύθηκε σε περισσότερες από 100 εφημερίδες στη Βόρεια Αμερική.[300] [300]
  • Lynn Barber (γεννημένος το 1944): Βρετανός δημοσιογράφος, γνωστός ως συνέντευξη.[301] [301]
  • Paul Barker (1935-2019): Αγγλός δημοσιογράφος και συγγραφέας. [302]
  • Richard Boston (1938-2006): Αγγλίδα δημοσιογράφος και συγγραφέας, διαφωνία και ειρηνιστής.[303] [303]
  • Anna Blundy (γεννημένος το 1970): Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας.[304] [304]
  • Jason Burke (γεννημένος το 1970): Βρετανός δημοσιογράφος, επικεφαλής εξωτερικός ανταποκριτής του The Observer .[305] [305]
  • Chandler Burr (γεννημένος το 1963): Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, επί του παρόντος κριτικός αρωμάτων για τους The New York Times .[306] [306]
  • Michael Bywater (γεννημένος το 1953): Βρετανός συγγραφέας και ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός. [307]
  • Nick Cohen (γεννημένος το 1961): Βρετανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και πολιτικός σχολιαστής.[308] [308]
  • Ο John Diamond (1953-2001): Βρετανός ραδιοτηλεοπτικός οργανισμός και δημοσιογράφος, επέστρεψε για τη στήλη του καταγράφοντας τον αγώνα του με τον καρκίνο. [309] [310]
  • Robert Fisk (γεννημένος το 1946): Βρετανός δημοσιογράφος, ανταποκριτής της Μέσης Ανατολής για το The Independent , "ίσως ο πιο διάσημος αλλοδαπός ανταποκριτής στη Βρετανία" σύμφωνα με τους The New York Times .[311] [311]
  • Paul Foot (1937-2004): Βρετανός ερευνητικός δημοσιογράφος, πολιτικός αγωνιστής, συγγραφέας και μακρόχρονος μέλος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Εργαζομένων. [312]
  • Masha Gessen (γεννημένος το 1967): Ρώσος δημοσιογράφος και συγγραφέας.[313] [313]
  • Linda Grant (γεννημένος το 1951): Βρετανός δημοσιογράφος και μυθιστοριογράφος.[314] [314]
  • Muriel Grey (γεννημένος το 1958): δημοσιογράφος της Σκωτίας, μυθιστοριογράφος και ραδιοτηλεοπτικός φορέας.[315] [315]
  • John Harris (γεννημένος το 1969): Βρετανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και κριτικός.[316] [316]
  • Simon Heffer (γεννημένος το 1960): Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας.[317] [317]
  • Anthony Holden (γεννημένος το 1947): Βρετανός δημοσιογράφος, ραδιοτηλεοπτικός και συγγραφέας, και κυρίως βιογραφίες.[318] [318]
  • Mick Hume (γεννημένος το 1959): Βρετανός δημοσιογράφος - αρθρογράφος για το The (London) Times και εκδότης της Spiked . Περιγράφηκε ως «μακρύς αθεϊστής», αλλά επέκρινε τον « νέο αθεϊσμό » του Richard Dawkins και συνεργάτη.[319] [319]
  • Tom Humphries (γεννήθηκε πριν από 2002): Αγγλικά-γεννημένος ιρλανδική sportswriter και αρθρογράφος για το The Irish Times .[320] [320]
  • Ο Simon Jenkins (γεννημένος το 1943): Βρετανός δημοσιογράφος, συντάκτης εφημερίδων και συγγραφέας. Ένας πρώην συντάκτης της εφημερίδας The Times , έλαβε ιππότες για υπηρεσίες στη δημοσιογραφία στις διακρίσεις του νέου έτους 2004 .[321] [321]
  • Ο Oliver Kamm (γεννημένος το 1963): Βρετανός συγγραφέας και δημοσιογράφος εφημερίδων, ηγέτης συγγραφέας για το The Times .[322] [322]
  • Terry Lane (γεννημένος το 1943): Αυστραλιανός ραδιοφωνικός σταθμός και δημοσιογράφος εφημερίδων.[323] [323]
  • Dominic Lawson (γεννημένος το 1956): Βρετανός δημοσιογράφος, πρώην συντάκτης του περιοδικού The Spectator .[324] [324]
  • Magnus Linklater (γεννημένος το 1942): Σκωτσέζος δημοσιογράφος και πρώην συντάκτης εφημερίδων. [325]

Μ-Ζ 

  • Padraic McGuinness AO (1938-2008): Αυστραλός δημοσιογράφος, ακτιβιστής και σχολιαστής.[326] [326]
  • Ο Gareth McLean (γεννημένος το 1975): σκωτσέζος δημοσιογράφος, συγγραφέας για το Guardian και Radio Times , υποψήφιος για το Βραβείο Νέου Δημοσιογράφου της Χρονιάς στα Βραβεία British Press το 1997 και το 1998. [327]
  • Heather Mallick (γεννημένος το 1959): Καναδός αρθρογράφος, συγγραφέας και λέκτορας.[328] [328]
  • Andrew Marr (γεννημένος το 1959): δημοσιογράφος της Σκωτίας και πολιτικός σχολιαστής.[329] [329]
  • Jules Marshall (γεννημένος το 1962): δημοσιογράφος και συντάκτης που γεννήθηκε στην Αγγλία.[330] [330]
  • Jonathan Meades (γεννημένος το 1947): Αγγλός συγγραφέας και ραδιοφωνικός σταθμός για τα τρόφιμα, την αρχιτεκτονική και τον πολιτισμό.[331] [331]
  • HL Mencken (12 Σεπτεμβρίου 1880 - 29 Ιανουαρίου 1956): Αμερικανός δημοσιογράφος, δοκίμιος, εκδότης περιοδικών, σατιρίτης, κριτικός της αμερικανικής ζωής και πολιτισμού και ένας μελετητής της αμερικανικής αγγλικής γλώσσας. Ως εθνικώς συνδικαλισμένος αρθρογράφος και συγγραφέας βιβλίων, εξέφρασε τη φήμη του εναντίον της Χριστιανικής Επιστήμης, του κοινωνικού στιγματισμού, του φαινομένου, του χριστιανικού ριζοσπαστισμού, των θρησκευτικών πεποιθήσεων (και ως ένθερμος μη πιστός της ίδιας της έννοιας της Θεότητας), της οστεοπαθητικής, του αντιευβολισμού, της χειροπρακτικής και της " Booboisie ", το λόγο του για τις άγριες μεσαίες τάξεις.
  • Η Stephanie Merritt (γεννημένη το 1974): Βρετανός κριτικός και χαρακτηριστικός συγγραφέας για μια σειρά εφημερίδων, Αναπληρωτής Λογοτεχνικός Εκδότης στο The Observer από το 1998. [332]
  • Martin O'Hagan (1950-2001): Βόρεια Ιρλανδία δημοσιογράφος, ο πιο εξέχων δημοσιογράφος που δολοφονήθηκε κατά τη διάρκεια των ταραχών.[333] [333]
  • Deborah Orr (1962-2019): Βρετανός δημοσιογράφος και ραδιοτηλεοπτικός φορέας.[334] [334]
  • Ruth Picardie (1964-1997): Βρετανός δημοσιογράφος και συντάκτης, που σημειώνεται για τα απομνημονεύματά της που ζουν με καρκίνο του μαστού, Πριν λέω αντίο .[335] [335]
  • Claire Rayner OBE (1931-2010): Βρετανός δημοσιογράφος, γνωστός για το ρόλο της εδώ και πολλά χρόνια ως θεία αγωνία .[336] [336]
  • Jay Rayner (γεννημένος το 1966): Βρετανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και ραδιοτηλεοπτικός φορέας.[337] [337]
  • Ρον Ρέιγκαν (γεννημένος το 1958): δημοσιογράφος του αμερικανικού περιοδικού, μέλος του διοικητικού συμβουλίου του πολιτικά ενεργού δημιουργικού συνασπισμού , γιος του πρώην αμερικανικού προέδρου Ρόναλντ Ρέιγκαν .[338] [338]
  • Ο Henric Sanielevici (1875-1951): Ρουμάνος δημοσιογράφος και λογοτέχνης, επίσης, θυμήθηκε για το έργο του στην ανθρωπολογία , την εθνογραφία , την κοινωνιολογία και τη ζωολογία . [339] [340]
  • Ariane Sherine (γεννηθείς το 1980): Βρετανός συγγραφέας κωμωδίας, δημοσιογράφος και δημιουργός της Εκστρατείας Αθηνών Λεωφορείων .[341] [341]
  • Jill Singer (γεννημένος πριν από το 1984): Αυστραλός δημοσιογράφος, αρθρογράφος και τηλεοπτικός παρουσιαστής.[342] [342]
  • Matt Taibbi (γεννημένος το 1970): Αμερικανός δημοσιογράφος και πολιτικός συγγραφέας, που εργάζεται επί του παρόντος στο Rolling Stone . [343] Σημείωση: ο ίδιος ονομάζεται αγνωστικιστής / αθεϊστής.
  • Jeffrey Tayler (γεννημένος το 1970): Αμερικανός συγγραφέας και δημοσιογράφος, ο ανταποκριτής της Ρωσίας για το The Atlantic Monthly .[344] [344]
  • Νικόλαος Τόμαλιν (1931-1973): Βρετανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, ένας από τους 40 πρώτους δημοσιογράφους της σύγχρονης εποχής.[345] [345]
  • Bill Thompson (γεννημένος το 1960): συγγραφέας αγγλικής τεχνολογίας, γνωστός για την εβδομαδιαία στήλη του στο τμήμα Τεχνολογίας του BBC News Online και τις εμφανίσεις του στο Digital Planet, μια ραδιοφωνική εκπομπή στην BBC World Service. [346]
  • Jerzy Urban (γεννημένος το 1933): Πολωνός δημοσιογράφος, σχολιαστής, συγγραφέας και πολιτικός, αρχισυντάκτης της εβδομαδιαίας Nie και ιδιοκτήτης της εταιρείας που την κατέχει, Urma . [347]
  • Gene Weingarten (γεννήθηκε το 1951): Το αμερικάνικο χιούμορ συγγραφέας και το Βραβείο Πούλιτζερ -winning δημοσιογράφος . [348]
  • Francis Wheen (γεννημένος το 1957): Βρετανός δημοσιογράφος, συγγραφέας και ραδιοτηλεοπτικός φορέας.[349] [349]
  • Peter Wilby (γεννημένος το 1944): Βρετανός δημοσιογράφος, πρώην συντάκτης του The Independent την Κυριακή και New Statesman .[350] [350]
  • Adrian Wooldridge (γεννήθηκε πριν από το 1984): βρετανός δημοσιογράφος, αρχηγός του Γραφείου της Ουάσινγκτον και αρθρογράφος «Lexington» για το περιοδικό The Economist .[351] [351]