Ας το παραδεχθούμε: μόνον ο βλάκας κι ο υποκριτής αγαπούν όλο τον κόσμο, ή στέκουν ουδέτεροι απέναντί του. Να τα έχουμε καλά με όλους, σημαίνει πως πουλάμε τον εαυτό μας. «Ο ήλιος λάμπει, τα πουλιά κελαηδάνε – οπότε, χαμογέλα!’ Αυτά είναι επίσης μαλακίες», είπε κάποτε ο άνθρωπος, αντιδρώντας σε αυτή την πίεση της εποχής μας να είμαστε όλοι χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι, σε έναν καταναγκασμό νέου τύπου: να είμαστε «θετικοί» άνθρωποι, και να μην γκρινιάζουμε. Είναι μηχανισμός block out της πραγματικότητας αυτό το πράγμα, κι οι ψυχολόγοι ήδη διαπιστώνουν την ζημιά που έχει κάνει, τη βία που φέρνει η συλλογικώς επιβεβλημένη χαζοχαρούμενη διάθεση, στην οποία ο κυνικός/Κυνικός άνθρωπος αντιδρούσε ενστικτωδώς, με βρισίδι, κλανιές ή κλωτσιές. Ο άνθρωπος ως κυνικός Κυνικός επιδιώκει την παρρησία, να λέει τα πράγματα όπως ακριβώς τα βλέπει, προπάντων να μην πέφτει θύμα απάτης και αυταπάτης. Κυνικός είναι ο απομυθοποιητής, ο απο-γοητευμένος, που με τη σειρά του απο-γοητεύει τον κόσμο.
Με τον σαρκασμό και την ασκητική περιφρόνηση των εγκοσμίων ο Κυνικός κυνικός δεν επιδιώκει τίποτα άλλο από το να πετάξει τον άνθρωπο από πάνω του – «ἐκδύεσθαι τὸν ἄνθρωπον», θα έλεγαν οι αρχαίοι Κυνικοί. Οι καταχρήσεις του άνθρωπος, κι οι προκλήσεις, κι ο κυνισμός του, είναι η αντιστραμμένη εκδοχή του ίδιου εγχειρήματος. Γιατί ο άνθρωπος δεν είναι και τίποτα σπουδαίο. Όσο και να προπαγανδίζει τον πολιτισμό του στα σχολεία και στα ντοκυμανταίρ, δεν φαίνεται να έχει καταφέρει και τίποτα άξιο λόγου…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου