Πρέπει να μην φοβάσαι να κοιτάξεις. Όταν δεν κοιτάζεις, ο νους φτιάχνει τις δικές του εικόνες, τις οποίες πιστεύεις πως είναι αληθινές.
Έχει μια προκλητική ομορφιά ο περιορισμός της γλώσσας και οι έτοιμες ερμηνείες του παρελθοντικού, εκπαιδευμένου μας εαυτού.
Τα στάδια που περνάμε είναι οι προσωπικές μας ασυνείδητες επιλογές, που πολεμάμε ενόσω δεν τις αναγνωρίζουμε ως Δικές Μας.
Ο κόσμος φαίνεται μα δεν είναι ίδιος καθημερινά. Μπορούμε να το αντιληφθούμε αυτό, βιωματικά ή μπορούμε και να το προσπεράσουμε, αν έχουμε την ακλόνητη ανάγκη να το προσπερνάμε. Όλα παίζουν! Ελεύθερα!
Πολλοί οι εραστές της αλήθειας, ελάχιστοι οι αφοσιωμένοι σε αυτήν, αντικαθιστώντας την πίστη με τη γνώση. Ακόμα λιγότεροι οι ακούραστοι αναζητητές της ελευθερίας, τολμώντας να πολεμούν τα δικά τους δεσμά αλλά και της κοινωνίας στην οποία προσωρινά ανήκουν.
Η πλήρης ανατροπή των δεδομένων εμπεριέχει κινδύνους. Προχωράμε όσο το θάρρος μας μάς επιτρέπει. Δεν υπάρχουν όρια, απαγορεύσεις ή δεσμεύσεις, πέρα από αυτά που δημιουργούμε και συναντάμε, ενώ καλούμαστε να διαπεράσουμε.
Κοιτάζοντας πίσω πρέπει να μπορούμε να δούμε καθαρά τη συνολική μας πορεία. Και αυτή είναι πάντα πολύ πιο ευφάνταστη, μεγαλόπρεπη, αποκαλυπτική, απ' ότι νομίζουμε όταν πιστεύουμε τις καταχωρήσεις του εκπαιδευμένου μας νου - προσωπικότητας.
Ακόμα κι αν φοβάσαι, κοίταξε! Μάθε να βλέπεις καθαρά! Για σένα, για τη ζωή, για όλα όσα θεωρείς σημαντικά και ουσιαστικά. Δεν υπάρχει κάτι άλλο πριν από αυτό!
Δεν υπάρχει "κατάλληλος χρόνος" γι' αυτό, ούτε γίνονται τα πράγματα με τη "σειρά" που έχουμε ορίσει στην άχαρη, προβλέψιμη, δομημένη κοινωνική ζωή μας. Δεν υπάρχουν πραγματικά συμβόλαια, πέρα από αυτά που έχουμε επιλέξει με τον Εαυτό μας.
Κάθε στιγμή είναι ευκαιρία, πρόκληση ή ίδια με την προηγούμενη. Τα πάντα εξαρτώνται μόνο από εμάς τους ίδιους.
Αλλά δεν είναι αυτόματη διαδικασία μεταμόρφωσης. Δεν είναι θέμα μελέτης, αποστήθισης των σοφών και αρχαίων κειμένων, δεν είναι θέμα τεχνικής, φιλοσοφίας ή συγκεκριμένης πειθαρχίας/πίστης. Είναι θέμα ΔΟΥΛΕΙΑΣ, μάθησης, αποπρογραμματισμού, αποδόμησης, διεύρυνσης του νου, είναι θέμα αφοσίωσης και αυτο-παρατήρησης, συλλογής πληροφοριών, απενεχοποίησης και ευθύνης....είναι αλλαγή ολόκληρου του τρόπου σκέψης μας.
Πάντα υπάρχουν περισσότερα να δούμε απ' όσα νομίζαμε. Πάντα το "τέρμα" αποκαλύπτεται ως πόρτα που πρέπει να ανοίξουμε. Και οι λέξεις που χρησιμοποιούμε μεταμορφώνονται, αποκαλύπτονται και εξελίσσονται....αργά ή γρήγορα.
Η γραμμικότητα και το επίπεδο της συνείδησής μας καθορίζει το χρόνο, το χώρο, τη στατικότητα ή την πολυεπίπεδη ύπαρξη, σύμφωνα με τη διατήρηση της δύναμης/προσοχής μας...
