Είναι ταμπέλες πλασμένες από ανθρώπους για να κρατάνε ζωντανά τα στερεότυπα.
Έχουμε ανάγκη να πλάθουμε τις σχέσεις μεταξύ μας. Να τις δημιουργούμε και να τις εξελίσσουμε. Εξάλλου γι’ αυτό δεν πορεύεται ο άνθρωπος στη ζωή του; Αυτό δε λέγεται;
Όλων των ειδών οι σχέσεις είναι αρκετά όμοιες μεταξύ τους. Το μόνο που διαφέρει είναι το συναίσθημα. Άλλο συναίσθημα υπάρχει σε μια φιλική σχέση, άλλο σε μια ερωτική και άλλο σε μια ανθρωπιστική. Αλλά μεταξύ τους όλες μαζί συνδέονται με έναν ποικίλο τρόπο. Αυτές οι ταμπέλες δημιουργήθηκαν από αρρωστημένα μυαλά και ξεπερασμένες προκαταλήψεις.
Βέβαια υπάρχουν και τα θετικά μια σχέσης. Σε κάνει χαρούμενο. Παροδικά χαρούμενο, όσο είσαι με αυτό το άτομο, γιατί μετά δημιουργούνται άλλα συναισθήματα. Δημιουργούνται άλλες σκέψεις.
Η εξαναγκαστική σχέση μοιάζει τόσο πολύ όσο με την εξαναγκαστική μοναξιά. Είναι και οι δυο εξαναγκαστικά αξιολύπητες και αποθετικές. Όλοι προσπαθούμε να αποφύγουμε μια αιώνια δέσμευση που καταπιέζει την ελευθερία μας, που κρατάει δεμένα τα φτερά μας. Όπως όλοι προσπαθούμε να αποφύγουμε και την αιώνια μίζερη μοναξιά μας.
Ακούω από τους περισσότερους να λένε ότι η μοναξιά είναι η χειρότερη κατάσταση που μπορεί να βρεθεί κάποιος. Τους ακούω και απλά τους περιφρονώ γιατί δεν αναγνωρίζουν την αξία της.
Η μοναξιά δεν είναι ένα σκουριασμένο κολάρο που φορέσαμε για να προστατευτούμε από την πραγματικότητα, ούτε μια κατάσταση αβάσταχτου πόνου, μιζέριας και μοναχικότητας. Δεν είναι κακό να είναι κανείς μόνος, όποιος ασκηθεί να αντέχει τη μοναξιά έχει τη δύναμη να αντέχει πάρα πολλά και όχι μονάχα να αντέχει, αλλά και να απολαμβάνει πάρα πολλά που αλλιώς δεν θα μπορούσε να διακρίνει.
Η μοναξιά είναι το ορυχείο της δύναμης και της αυτογνωσίας. Είναι η περιουσία της αυτοκυριαρχίας. Μια μοναξιά όμως που δεν αποτελεί καταφύγιο δειλίας. Μόνο τότε. Η επιλεγμένη μοναχικότητα όχι η εξαναγκαστική. Θα ήταν μάλιστα πολυτέλεια να περνούσε ο καθένας μας μια θητεία στη μοναξιά, εκείνη που ωριμάζει και ελευθερώνει. Τότε οι σχέσεις θα κέρδιζαν σε αυθεντικότητα κατά πολύ.
Ασφαλώς δεν είναι καλύτερα να παραμείνει κανείς αναγκαστικά ως σκλάβος εκεί όπου βασανίζεται, αλλά δεν είναι και τόσο ευδιάκριτα τα πράγματα και οι αποδείξεις των ανθρώπινων δεσμών.
Οι σχέσεις είναι δομές. Θα μπορούσαμε να τις χαρακτηρίσουμε και ως στατιστικές. Γιατί όλοι μπορούμε να τις κρίνουμε και τις χλευάσουμε. Είναι νούμερα που καθορίζουν το συναίσθημα δυο ανθρώπων πάνω σε μια γραμμή ζωής. Όπου αυτήν η γραμμή είναι φτιαγμένη από δυο πρόσωπα, από δυο ψυχές ενωμένες.
Η κάθε σχέση ποιοτικά έχει τη δική της πορεία, έχει τη δική της γραμμή και δε χωράει αμφισβήτηση από τρίτους. Είναι λόγια ζήλειας, λόγια μοχθηρότητας, λόγια απελπισίας. Όσοι τρίτοι κατακρίνουν και αψηφούν τις σχέσεις το κάνουν γιατί μοχθούν αυτό το συναίσθημα που υπάρχει γύρω από το τις σχέσεις, αλλά κυρίως το κάνουν για να εξυψώσουν την μίζερη ζωή τους.
Αντιθέτως υπάρχουν και σχέσεις ανούσιες, σχέσεις χωρίς νόημα, σχέσεις χωρίς υπόσταση. Είναι εκείνες που δημιουργήθηκαν λόγω προκαταλήψεων. Η συζήτηση φέρνει τη συζήτηση και πάει λέγοντας. Όμως μένει συζήτηση.
Όλοι μας γνωρίζουμε ότι θα καταλήξουμε σε μια εξαναγκαστική δέσμευση όχι αγάπης, ούτε ανάγκης, αλλά απλής υπόστασης. Ένας άνθρωπος μόνος του στη ζωή δεν υπολογίζεται πλέον. Είτε αυτό είναι επιλογή ή κατάντια. Είναι ανύπαρκτος στις προκαθορισμένες οπισθοδρομικές αντιλήψεις και προοπτικές των ανθρώπων.
Και επανέρχομαι στις ανυπόστατες σχέσεις.
Ποιο το νόημα λοιπόν να βρίσκεσαι σε μια σχέση ακούσια; Τι θα σου ωφελήσει; Ίσως το μόνο που σου παρέχει είναι η παύση της γκρίνιας από τους τρίτους. Γιατί πλέον για αυτούς θα έχεις υπόσταση. Αλλά η ψυχές τους ξέρουν πόσο ακόμα θα αντέξουν. Τότε πάλι στο χέρι τους είναι το τελειωτικό «μένω ή φεύγω». Υπάρχουν εξάλλου περιπτώσεις, όπου το «φεύγω» είναι πράξη αγάπης, αόρατη βέβαια στα συνεσταλμένα μάτια, αλλά και σεβασμού και κυρίως αυτοσεβασμού. κάτι που οι περισσότεροι το ξεχνάμε. Ξεχνάμε την υπόσταση της λέξης.
Υπάρχουν όμως και άνθρωποι που δεν δραπέτευσαν από την κακιά τους μοίρα και μείναμε μέσα σε κελί φυλακής. Ωστόσο οι σημερινοί άνθρωποι δεν αντέχουν καμία κακουχία. Με την πρώτη στεναχώρια αποφασίζουν πως η σχέση είναι αταίριαστη, πως πρέπει να γλιτώσουν και να ξαναδοκιμάσουν πάλι αλλού, αφού έχουν και κατά πολύ περισσότερες ευκαιρίες στη σημερινή καθημερινότητα. Όμως τα βάσανα, τα δύσκολα, δεν είναι το σύμπτωμα πάντα του τέλους και της αποτυχίας μιας σχέσης, αλλά και της προόδου της, μιας διάβασης σαν διόδια σε παραπέρα διαδρομή.
Όλες οι ανθρώπινες σχέσεις ξεκινούν ελπιδοφόρες και προσιτές σε όλους, είτε είναι φιλικές είτε ερωτικές. Βέβαια οι ερωτικές ξεκινούν πιο ελπιδοφόρες από όλων των ειδών τις σχέσεις. Χρειάζονται υπομονή και κατανόηση. Σεβασμό και αγάπη. Είναι τα τέσσερα θεμέλια για να κρατηθεί μια ερωτική σχέση στα ¨πόδια¨ της. Άμα ένα από αυτά σπάσει ή εξαφανιστεί τότε η σχέση παίρνει την κατηφόρα. Μαυρίζει. Χάνεται.
Ίσως το πρώτο που θα μπορούσαμε να πούμε ότι εξαφανίζεται είναι η αγάπη. Η αγάπη μεταλλάσσεται σε συνήθεια. Μια συνήθεια που καταστρέφει την ελπίδα των ανθρώπων και κυρίως τις σχέσεις τους με τον κόσμο. Σε κάποιες περιπτώσεις όμως αυτό που αλλοιώνεται δεν είναι η αγάπη, αλλά η υπομονή, μέσω της οποίας πάλι η αγάπη μετατρέπεται σε συνήθεια.
Αυτή η συνήθεια είναι που κρατάει φυλακισμένους τους ανθρώπους μέσα σε ένα κλειστό κλουβί του εγκεφάλου τους. Περιορίζει τις ορμές και τα θέλω του κάθε ανθρώπου μέσα σε μία αποπνικτική πίεση που τρέφεται από τους ίδιους τους ανθρώπους.
Είναι σκληρή η απόφαση της μοναξιάς για τους σημερινούς ανθρώπους, αλλά ο πόθος τους για ελευθερία πολλές φορές τους αναγκάζει να κάνουν πράγματα που πιθανόν υπό άλλες συνθήκες δεν θα έκαναν ποτέ. Όμως όταν όλα επιτρέπονται ο πόθος εγκαταλείπει, όταν μπορείς να κάνεις τα πάντα δεν κάνεις τίποτα.
Μένεις προσκολλημένος σε στοιβαγμένες αντιλήψεις που δημιούργησε η κοινωνία με τα χρόνια. Φοβάσαι, τρέμεις να κάνεις το διαφορετικό, να κάνεις αυτό που ουσιαστικά θέλεις.
Σκιάζεσαι να πας ενάντια στην κοινωνία και έτσι πας ενάντια στον ίδιο σου τον εαυτό. Τον πληγώνεις, τον ματώνεις για τις θελήσεις άλλων. Ώσπου στο τέλος μένεις κενός από συναισθήματα, κενός από προσδοκίες, κενός από όνειρα…
Εν τέλει οι σχέσεις χαρακτηρίζονται πιο μυστήριες και από τους ανθρώπους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου