Σίγουρα πολλοί είναι αυτοί που μας έχουν απορρίψει, που μας έχουν θεωρήσει κατά τα άλλα λίγους και λιγότερο ικανούς. Όμως έχετε σκεφτεί ότι στο τέλος της ημέρας ο λιγότερο ικανός μπορεί τελικά να είναι ο πιο ικανός. Μήπως τελικά ο ικανός δεν είναι αυτός που τα κάνει όλα πάντα τέλεια και έχει τη τρομερή αυτοπεποίθηση αλλά αυτός που τρώει τα μούτρα του και σηκώνεται ξανά πάνω και το παλεύει μέχρι κάποια στιγμή να ανοίξει μια πόρτα.
Και έρχεται πάντα μια ημέρα που οι κόποι μας ανταμείβονται και ανοίγει αυτή η πολυπόθητη πόρτα, όταν δεν τα παρατάς, όταν κλείνεις τα αυτιά σου, έρχεται η ώρα που ανοίγει.
Γιατί σε όλους τους ανθρώπους που κυνηγάνε τα όνειρα τους και τους στόχους τους και συνεχίζουν να επιμένουν αξίζει μια δικαίωση. Άλλωστε πραγματικά ηττημένος είναι αυτός που σταματάει επειδή έχασε μια μάχη, όχι δεν πάει έτσι γιατί μια μάχη χάθηκε όχι και ο πόλεμος. Στη ζωή κότσια έχει όποιος χάνει το δρόμο και ξαναγυρίζει πίσω μέχρι να τον βρει, όποιος πνίγεται και καταφέρνει να ξαναβγεί στην επιφάνεια.
Στο κάτω κάτω μας μεγαλώσανε με ένα “δεν μπορείς” από τη κούνια μας. Ε κάπου φτάνει πια, φτάνει αυτή η υποκρισία, δε μπορεί όποιος δεν προσπάθησε σε αυτή τη ζωή για κάτι καλύτερο. Δε μπορεί όποιος πιστεύει σε αυτό το ψέμα που του πλάσαραν σαν παραμύθι όταν ήταν μικρός, δε μπορεί όποιος δε έμαθε να παλεύει για αυτά που αγαπάει. Γιατί η ζωή αξίζει πραγματικά μόνο για αυτά που αγαπάμε.
Πιστέψτε λοιπόν σε αυτά που μπορείτε να κάνετε και να ξέρετε ότι ένας άνθρωπος αν το πιστέψει και το φεγγάρι μπορεί να κατεβάσει. Και ακόμα και με σπασμένα φτερά, με ματωμένα γόνατα και με χέρια γεμάτα πληγές, να βρίσκετε τρόπους να πετάτε και να πετάτε ψηλά!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου