Άνθρωποι που το σκοτάδι τους έχεις καταπιεί ολόκληρους.
Πόσο περίεργο… μια ολόκληρη ζωή ‘μονταρισμένη’ μέσα στο ψέμα, που θα σκότωναν να γίνει αλήθεια. Μόνο που η αλήθεια πολλές φορές είναι τόσο σκληρή, που αυτόματα γι΄αυτούς τους ανθρώπους γίνεται αβάσταχτη.
Ναι, όλοι θέλουν να είναι οι ‘πετυχημένοι’, οι δακτυλοδεικτούμενοι, αλλά ακόμη και αυτό έχει το τίμημα του. Για να ξεχωρίσεις για το έργο σου και όχι για την κακία σου, πρέπει να έχεις μάθει από πολύ μικρός να ‘δουλεύεις’ με τον εαυτό σου. Να έχεις αποδεχθεί πως, όπως όλοι οι άνθρωποι, έτσι και εσύ, έχεις ελαττώματα πολλά και ποικίλα και έχεις υποχρέωση προς τον ίδιο σου τον εαυτό να τα δουλέψεις, να παλέψεις με τους φόβους και τις εμμονές σου για να καταφέρεις να τα λειάνεις.
Στόχος σου να μπορέσεις κάποια στιγμή να πεις…
‘Ναι, μειονεκτώ, αλλά εγω την αδυναμία μου θα την κάνω δύναμη, με την επιμονή και υπομονή μου, χωρίς όμως να προσβάλω ούτε τους άλλους, μα ούτε και τον ίδιο μου τον εαυτό’.
Το να πλάσεις ένα ‘όμορφο’ και ‘ζηλευτό’ ψέμα, το μόνο που θα καταφέρεις είναι να θάψεις ακόμη περισσότερο την ψυχή σου, μέσα στο βούρκο της ανασφάλειας και της αγωνίας.
Ο σοφός λαός λέει πως το ψέμα έχει κοντά ποδάρια… η ίδια η ζωή θα σε φέρει αντιμέτωπο και με τα ψέματα μα και με τις λάθος επιλογές σου. Ο άνθρωπος που υπερασπίζεται τον εαυτό του, δημιουργώντας μια εικονική πραγματικότητα, όταν σβήνουν τα φώτα αυτόματα βυθίζεται στην πιο σκοτεινή θάλασσα της μοναξιάς και της ζήλειας.
Είναι θείο δώρο να μπορείς να βλέπεις τον άλλον με τα μάτια της αποδοχής και να ψιθυρίζεις έναν καλό λόγο, για όλα αυτά που έχει καταφέρει και γιατί όχι να λες με θάρρος:
‘Ναι, χαίρομαι για σένα και κάποια στιγμή θα σε κάνω παράδειγμα και θα προσπαθήσω να γίνω και εγώ καλύτερος’.
Αλοίμονο μας, αν φτάσουμε στο σημείο να ευχόμαστε ότι πιο άσχημο και σκοτεινό να συμβεί στον ‘γείτονα’, για να είμαστε εμείς ικανοποιημένοι. Όχι, αυτό δεν είναι ικανοποίηση, δεν είναι επιτυχία, είναι το πιο σκοτεινό και ποταπό συναίσθημα, που μπορεί να γεννηθεί μέσα σε μια ψυχή.
Η φωνή της κακίας και της ζήλειας μπορεί να είναι στιγμιαία δυνατή, γεμάτη δηλητήριο, αλλά ευτυχώς για όλους τους υπόλοιπους, είναι μια φωνή που σβήνει εντυπωσιακά γρήγορα. Είναι μια φωνή που καταπίνει στο τέλος το ίδιο της το δηλητήριο, είναι η φωνή που δε θα θυμάσαι…
Προσπεράστε λοιπόν τις ‘φωνές’, που παλεύουν με όλο τους το είναι, ν΄αποδείξουν πως υπάρχουν’ θάβοντας εσάς και συνεχίστε ν΄ανεβαίνετε, να κάνετε βήματα προς το φως και τη δημιουργία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου