ΣΟΦ Αντ 1329–1353
Οι καταληκτικοί στίχοι της τραγωδίας: Ο Κρέοντας συνειδητοποιεί το σφάλμα του
Ο αγγελιαφόρος (Άγγελος) διηγήθηκε στη γυναίκα του Κρέοντα, την Ευρυδίκη, όσα τραγικά συνέβησαν εκτός σκηνής μετά την ταφή του Πολυνείκη: ο Κρέοντας και η ακολουθία του έσπευσαν στον υπόγειο τάφο–φυλακή της Αντιγόνης, όπου βρήκαν τον Αίμονα να θρηνεί πάνω από το πτώμα της απαγχονισμένης αρραβωνιαστικιάς του. Ο νεαρός όρμησε οργισμένος με μαχαίρι εναντίον του πατέρα του, αλλά αστόχησε και αυτοκτόνησε. Μετά από λίγο ο Εξάγγελος έφερε την είδηση ότι και η βασίλισσα αυτοκτόνησε.
ΚΡ. Ἴτω, ἴτω,
φανήτω μόρων ὁ κάλλιστ’ ἐμῶν
(1330) ἐμοὶ τερμίαν ἄγων ἁμέραν
ὕπατος· ἴτω, ἴτω,
ὅπως μηκέτ’ ἆμαρ ἄλλ’ εἰσίδω.
ΧΟ. Μέλλοντα ταῦτα. Τῶν προκειμένων τι χρὴ
(1335) πράσσειν· μέλει γὰρ τῶνδ’ ὅτοισι χρὴ μέλειν.
ΚΡ. Ἀλλ’ ὧν ἐρῶμεν ταῦτα συγκατηυξάμην.
ΧΟ. Μή νυν προσεύχου μηδέν· ὡς πεπρωμένης
οὐκ ἔστι θνητοῖς συμφορᾶς ἀπαλλαγή.
ΚΡ. Ἄγοιτ’ ἂν μάταιον ἄνδρ’ ἐκποδών,
(1340) ὅς, ὦ παῖ, σέ τ’ οὐχ ἑκὼν κατέκανον
σέ τ’ αὖ τάνδ’, ὤμοι μέλεος, οὐδ’ ἔχω
πρὸς πότερον ἴδω, πᾷ κλιθῶ· πάντα γὰρ
(1345) λέχρια τἀν χεροῖν, τὰ δ’ ἐπὶ κρατί μοι
πότμος δυσκόμιστος εἰσήλατο.
ΧΟ. Πολλῷ τὸ φρονεῖν εὐδαιμονίας
πρῶτον ὑπάρχει· χρὴ δὲ τά γ’ εἰς θεοὺς
(1350) μηδὲν ἀσεπτεῖν; μεγάλοι δὲ λόγοι
μεγάλας πληγὰς τῶν ὑπεραύχων
ἀποτείσαντες
γήρᾳ τὸ φρονεῖν ἐδίδαξαν.
***
ΕΞΟΔΟΣ (απόσπασμα)
ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Ας έρθη, ω ας έρθη,
ας φανή η πιο καλύτερη μοίρα μου εμένα
στο στερνό να με φέρη
της ζωής μου το τέρμα·
ω ας έρθη, ω ας έρθη,
να μη ξαναδώ πια άλλη μέρα.
ΧΟΡΟΣ
Αυτά μελλούμενα είναι· τωρ' ανάγκη
κάτι να γίνη για όσα έχομε μπρος μας·
για τ' άλλα έχουν την έγνοια τους εκείνοι
που πρέπει να την έχουν.
ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Μα εγώ εκείνα
ευχήθηκα που λαχταρά η καρδιά μου.
ΧΟΡΟΣ
Καμιάν ευχή μην κάνης και δεν είναι
στο χέρι των ανθρώπων ν' αποφύγουν
τη συφορά που η μοίρα των τους γράφει.
ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Πάρετε τον αχρείαστον
εμένα, πάρετ' απ' εδώ,
εμένα, που και σε, παιδί μου,
χωρίς να θέλω σκότωσα
και σένα τη δυστυχισμένη·
σε ποιο να στρέψω από τους δυο
να βρω αποκούμπι; πάνε μου όλα,
που τέτοια πάνω στο κεφάλι μου
ασήκωτη πήδησε μοίρα.
ΧΟΡΟΣ
Και πολύ πιο πάνω απ' όλα η φρόνηση
είναι της ευδαιμονίας το πρώτο,
και στα θεία δεν πρέπει ν' ασεβή κανείς.
Τα μεγάλα τους τα λόγια οι ξυπασμένοι
με μεγάλα τα πλερώνουνε χτυπήματα
για να βάλουν στα γεράματά τους γνώση.
ΕΞΟΔΟΣ (απόσπασμα)
ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Ας έρθη, ω ας έρθη,
ας φανή η πιο καλύτερη μοίρα μου εμένα
στο στερνό να με φέρη
της ζωής μου το τέρμα·
ω ας έρθη, ω ας έρθη,
να μη ξαναδώ πια άλλη μέρα.
ΧΟΡΟΣ
Αυτά μελλούμενα είναι· τωρ' ανάγκη
κάτι να γίνη για όσα έχομε μπρος μας·
για τ' άλλα έχουν την έγνοια τους εκείνοι
που πρέπει να την έχουν.
ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Μα εγώ εκείνα
ευχήθηκα που λαχταρά η καρδιά μου.
ΧΟΡΟΣ
Καμιάν ευχή μην κάνης και δεν είναι
στο χέρι των ανθρώπων ν' αποφύγουν
τη συφορά που η μοίρα των τους γράφει.
ΚΡΕΟΝΤΑΣ
Πάρετε τον αχρείαστον
εμένα, πάρετ' απ' εδώ,
εμένα, που και σε, παιδί μου,
χωρίς να θέλω σκότωσα
και σένα τη δυστυχισμένη·
σε ποιο να στρέψω από τους δυο
να βρω αποκούμπι; πάνε μου όλα,
που τέτοια πάνω στο κεφάλι μου
ασήκωτη πήδησε μοίρα.
ΧΟΡΟΣ
Και πολύ πιο πάνω απ' όλα η φρόνηση
είναι της ευδαιμονίας το πρώτο,
και στα θεία δεν πρέπει ν' ασεβή κανείς.
Τα μεγάλα τους τα λόγια οι ξυπασμένοι
με μεγάλα τα πλερώνουνε χτυπήματα
για να βάλουν στα γεράματά τους γνώση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου