Φυσικές Εορτές

Τι είναι οι φυσικές εορτές

Οι δυο ισημερίες (φθινοπωρινή και εαρινή) και οι δυο τροπές του Ηλίου (χειμερινή και θερινή) απο­τελού­σαν και αποτε­λούν ημέρες με ιδιαίτερη σημα­σία σ’ όλα τα μυσταγωγικά τάγματα που λει­τούρ­γησαν από αρχαιο­τάτων χρόνων, γιατί γνώρι­ζαν την ιδιαί­τερη σημασία τους στην εξέλιξη των ουσιών της Φύ­σεως. Οι γιορ­τές αυτές ονομάζονται «φυσι­κές γιορτές» επειδή συνδυάζονται με τα αντί­στοιχα τέσσερα φυ­σικά γεγονότα, τις τρο­πές και τις ισημε­ρίες, που αποτελούν τους τέσσαρες εξε­λικτικούς σταθ­μούς μέσα στον ετήσιο κύκλο της εξελικτικής πορείας των ουσιών της Φύ­σεως.

Θείος Ορφεύς ήταν ο πρώτος ο οποίος καθιέρωσε τον εορτασμό των φυσικών εορτών. Ο Θείος Ορφεύς έζησε σε προϊστορική εποχή και συνεπώς δεν υπάρχουν ιστορικά δεδομένα εκτός από την παράδοση περί της υπάρξεώς του και του έργου του. Υπήρξε ο πρώτος μέγας μυσταγωγός δηλαδή ο πρώτος άνθρωπος του οποίου η διανόηση δια του μήκους των ακτίνων του έφθασε τα όρια των άλλων υπέρτερων κόσμων και άντλησε από εκεί την θεία γνώση, η οποία δίνει την δυνατότητα στα νοητικά όντα να εξελιχθούν και να εισέλθουν στους χώρους των αθανάτων και στην θεία μακαριότητα.

Στην σημερινή εποχή τα επίσημα εορτολόγια, όπως είναι γνωστό, πε­ριλαμβάνουν θετές γιορτές (π.χ. τα Χρι­στούγεννα και το Πάσχα) που αντι­κατέστησαν τις αντίστοιχες φυ­σικές γιορτές και οι πε­ρισσότεροι τις γιορτά­ζουν χωρίς να γνωρί­ζουν την συμ­βολική τους σημα­σία. Σήμερα οι Φυσικές Γιορτές έχουν αξία και σημασία (και συνε­πώς γιορ­τάζονται) μόνο απ’ όσους διαπνέονται από φυσιο­κρατικές αντιλήψεις και αισθά­νονται την ανά­γκη να εκδηλώσουν μ’ αυτό τον τρόπο την λα­τρεία τους προς την θεία Φύση και να μετάσχουν, ανάλογα με τις δυνά­μεις τους, στις διερ­γασίες που λαμβάνουν χώρα στην Φύση για την επιτέλεση του θείου έργου και την επίτευξη του θείου σκοπού. Αλλά ποίο εί­ναι το μυστή­ριο του θείου έρ­γου της Φύσεως; Αν γνωρί­ζαμε κατά βάθος τους συντελε­στές της δη­μιουρ­γίας της μη­τρός Γης, τους συντε­λε­στές της κινήσεως αυτής και τις σχέσεις που έχει με τα άλλα ου­ράνια σώματα, θα ήμασταν σε θέση να γνωρί­ζουμε τα αίτια των φαι­νομένων αυτών και τους επιδιωκόμε­νους σκοπούς. Αλλά αυτό αποτε­λούσε την ιδεολογία των αρχαίων μυστηρίων, τα οποία γνώρι­ζαν τους συντελεστές της δημιουργίας του ανθρωπίνου όντος, τον σκοπό που εκπληρώνει το ανθρώπινο πνεύμα στην ανθρώπινη μορφή και την επίδραση που ασκεί το περιβάλλον της Γης.

Τα Ελληνικά μυστήρια γενικά αποκάλυπταν ότι μετά την δια­μόρφωση της μητέρας Γης και την σύ­σταση των μορφών της επι­φανείας της, παρή­χθη με την συν­δρομή των ακτίνων του Θείου Ηλίου η ψυχή της, η οποία υπήρξε ο συντελεστής των ζωι­κών μορ­φών που εξελίχθηκαν μέχρι της συστά­σεως του αν­θρωπίνου όντος. Συνεπώς η ψυχή του ανθρώπου έχει μητέρα την Γη και πα­τέρα τον Ήλιο. Οι ακτίνες του Θείου Ηλίου μετέδωσαν στην μη­τέρα Γη το σπέρμα της ανθρώπινης μορφής και αφού αυτή το διέ­θρεψε το εξε­δήλωσε ως ανθρώπινο Ον. Συνεπώς η ψυχή από της συστά­σεώς της μέ­χρι την άφιξή της σε ανθρώπινο οργανισμό ακολού­θησε την αυτή μετα­μόρφωση που ακολούθησε και η μη­τέρα Γη. Έτσι η ψυχή μέχρι να δια­μορφωθεί σε Ον διανοούμενο και δυνάμενο να εκδηλώσει πλήρη αισθή­ματα πέρασε τέσσαρες κατα­στάσεις. Συ­γκε­κριμένα ­στην αρχή­ πέ­ρασε το στάδιο της καλ­λιέργειας των προς γονιμοποίηση ιδεών, ­κατό­πιν­ το στάδιο της εκδήλωσης των ιδεών αυτών, ­στην συ­νέ­χεια­ το στάδιο της εναρ­μόνι­σης των ιδεών αυτών προς τις αντίστοιχες της θείας Φύσεως ­και τέλος­ το στάδιο της μεταμόρφωσης των ιδεών αυτών σε καρ­πούς που να μπορούν να διατηρήσουν τον τύπο του ανθρωπί­νου οργανισμού.

Οι Πυθαγό­ρειοι τελού­σαν τέσσαρες γιορτές τον χρόνο που γι­νόντουσαν κατά τις δυο ισημερίες και κατά τις δυο τροπές του Ηλίου σε εκδήλωση λατρείας προς την Φύση γιατί πί­στευαν ότι η προς την Φύση λατρεία είναι η θειο­τέρα όλων. Σχετικά ο ίδιος ο Πυ­θαγό­ρας έλεγε: «Η προς την Φύση λατρεία περιλαμβά­νει και τα κατά μέρος αυτής και το πνεύμα αυτής. Αντί­θετα λα­τρεία προς πρό­σωπο χωρίζει αυτό από την Φύση και το μειώνει. Λα­τρεύ­ομε, έλεγε, τους Θεούς ως κύριους των δυνάμεων της Φύσεως και όχι ως ατομικά εγώ αυτής. Τα ατομικά εγώ της Φύσεως τιμούμε μόνο για τα έργα τους».

Η φθινοπωρινή ισημερία

Φθι­νοπω­ρινή ισημερία έχουμε την 23η Σεπτεμβρίου. Κατά την ημερομηνία αυτήν ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερι­σμό του Ζυγού και έτσι εισερχόμαστε αστρονο­μικά στην εποχή του φθινο­πώρου.

Τι συμβολίζει η φθινοπωρινή ισημερία του Ηλίου

Η φθινοπωρινή ισημερία του ηλίου συμβολίζει στο πνευματικό επίπεδο την εμφάνιση της αν­θρώπινης ψυχής, (3ον ΣΤΑΔΙΟ: ΛΟΓΙΚΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ). η οποία θα περάσει, το πρώτο στάδιο εξελίξεώς της που είναι η καλλιέρ­γεια των σπερμάτων των προς γονιμο­ποίηση Ιδεών. Τα σπέρματα αυτά κυοφορούνται κατά τις διαδοχι­κές ενσαρκώσεις, με την επενέρ­γεια του νόμου της ειμαρ­μένης.

Οι Ορφικοί κατά την φθινοπωρινή ισημερία εκδή­λω­ναν την λατρεία τους προς την Φύση γιατί έφερε στο Είναι τους τα Όντα. Πρω­τίστως όμως ο εορτασμός στρεφόταν στο γεγονός της εμ­φάνισης της ανθρώπι­νης ψυχής. Την ψυχή αυτήν την ονόμαζαν Κόρη Πρωτογόνη, σπούδαζαν τις εκδηλώσεις της δια των οποίων έφθασε να διακριθεί ως νοητικό ον της Φύσεως. Η πρώτη μύηση­στα Ορφικά μυστήρια λάμβανε χώρα αμέ­σως μετά την φθι­νοπωρινή ισημερία και αφορούσε τους κατά πρώτον εισερχόμενους. Κατά την μύηση αυτή αποκα­λύπτονταν τα περί της συ­στά­σεως της μητρός Γης. Ο χρόνος από της μυήσεως αυτής μέχρι την επομένη μύηση που ελάμβανε χώρα κατά την χειμερινή τροπή του Ηλίου ήταν ο χρό­νος κατά τον οποίο η ψυχή του μυούμενου έπρεπε να καταστεί ικανή για να γονι­μο­ποιήσει την Ορ­φική ιδεολογία.

Στα Ελευσίνια μυστήρια κατά την Φθινοπω­ρινή Ιση­μερία γινό­τανε η ει­σα­γωγή των αμύητων. Κατά την εισαγωγή ελάμβανε χώρα μακρά τελετή για την εμφάνιση στο Είναι της Κόρης της Πρωτογόνης. Έλεγαν ότι η Κόρη η Πρωτογόνη είναι κόρη του Ου­ρανού και της Γης, δηλαδή απο­τέ­λεσμα της επιμιξίας των δυνά­μεων του Ουρανού (που συμβολίζει τον άπειρο χώρο δηλαδή την Συνεχή ή Αμέριστη ουσία) και της Γης (που συμ­βολίζει την Ατο­μική ή Μερι­στή ουσία). Με την τελετή αυτήν οι Μύστες της Ελευ­σίνας απέδιδαν ευγνωμοσύνη προς την θεία Φύση η οποία έφερε στο Είναι το ψυχικό Είναι κάθε οντότη­τας. Έτσι οι Μύστες ως πρώτο αντι­κεί­μενο είχαν να εξετάσουν ποία ήταν η Κόρη η Πρωτόγονη, δηλαδή πως εμ­φανί­σθηκε η ψυχή της Φύσεως.

Τι συμβολίζει ­η περίοδος από την φθινοπωρινή ισημερία μέχρι την χειμερινή τροπή του ηλίου

Η ­περίοδος από την φθινοπωρινή ισημερία μέχρι την χειμερινή τροπή του ηλίου συμβολίζει στο πνευματικό επίπεδο την εποχή κατά την οποία η ψυχή μπό­ρεσε να δεχθεί τις επι­δρά­σεις του Ουρανού, να διαπλάσει τον ηθικό χαρα­κτήρα του ανθρώπου και να διαμορ­φώ­σει την συνεί­δησή του κατά τρόπον ώστε να δια­κα­νονίζει την ζωή του σε αρ­μονία προς τους ομοί­ους του. Στο φυτικό επίπεδο έχουμε την καλλιέργεια της γης, η οποία έτσι προετοιμάζεται για να δεχθεί τα σπέρματα, την σπορά και την κυοφορία των σπερμάτων μέσα στο γόνιμο από τις βροχές του φθινοπώρου έδαφος.

Οι Ορφικοί θεωρούσαν την περίοδο από την Φθι­νοπω­ρινή ισημερία μέχρι την Χειμερινή τροπή του Ηλίου ως αντιστοι­χούσα προς την πρώτη περί­οδο του αν­θρωπίνου γένους κατά την οποία η ανθρώ­πινη ψυχή κατόρθωσε να εκδηλώσει τις δυνα­μικότη­τές της που της επέτρε­ψαν να χαρακτηρισθεί ως πραγ­ματικό νοη­τικό Ον. Ως νοητικό ον κατόρθωσε να δεχθεί τις επιδράσεις του ουρανού, να διαπλάσει τον ηθικό του χαρακτήρα και να διαμορφώσει την συνείδησή του κατά τρόπο ώστε να κανονίζει την ζωή του σε αρμονία με τους ομοίους του. Έτσι κατόρθωσε να βρει τον δρόμο προς σύσταση των αν­θρωπί­νων κοινωνιών οι οποίες θα του εξα­σφαλί­σουν την πρό­οδό του. Οι ατμοσφαιρικές με­ταβολές αυτήν την χρονική περίοδο έλεγαν ότι είναι η ζώσα αλληγορική εικόνα της πρώτης ψυχι­κής ιστορίας του αν­θρωπίνου γένους. Η πτώση των υδάτων κατά την χρονική αυτή περίοδο έλεγαν ότι εικονίζει τις κα­τερχό­μενες από τον ουρανό ακτίνες του φωτός. Επίσης έλεγαν ότι όπως καλλιεργείται η Γη για να εκδη­λώσει την βλάστηση, έτσι πρέπει να καλλιεργούνται και οι αν­θρώπι­νες ψυ­χές για να εκ­δη­λώσουν τις δυνάμεις τους και να τις μεταβάλουν σε ιδέες και συναισθήματα. Επίσης όπως τα ύδατα καθιστούν γόνιμη τη Γη προς καλ­λιέργεια των σπερμάτων από τα οποία θα εμφανι­σθεί η βλά­στηση και από αυτήν τα άνθη και οι καρποί, έτσι και οι αν­θρώπινες ψυχές θα εκ­δηλώ­σουν τις ιδέες και τα συ­ναι­σθήματά τους.

Τα Ελευσίνια Μυστήρια εικόνισαν την περί­οδο από την Φθι­νοπωρινή Ισημερία μέχρι την Χειμε­ρινή Τροπή του Ηλίου ως αντι­στοιχούσα στην περίοδο που η μητέρα Γη αναπαύε­ται και ανα­διορ­γανώνει τις δυνάμεις της για να πα­ρα­σκευασθεί για να δεχθεί στους κόλπους της προς γονιμοποί­ηση τα σπέρματα των καρπών. Επίσης εκτός από τις εσωτερικές τελετές, είχαν και εξωτερικές εκ­δηλώσεις. Έτσι κατά τις αρχές του Φθι­νοπώρου ερχό­ντουσαν και παρέ­μεναν στον παρακεί­μενο Ναό του Παρθενώνος, παρθένες της πόλεως των Αθη­νών, οι οποίες ύφαιναν τον πέπλο της θεάς της Σοφίας. Οι παρθένες αυ­τές, που παρέμεναν εκεί επί έξη μήνες για να φτιάξουν το έργο τους, αλλη­γορού­σαν την αγνό­τητα της ψυχής η οποία κατά τους μήνες του Φθινο­πώρου και του Χειμώνα θα δεχθεί το σπέρμα της θείας ιδεολογίας, θα καλλιεργήσει και θα εκδη­λώσει αυτό με τα αποτε­λέσματά του και θα υφά­νει πέπλο με τον οποίο περιβαλλόμενη θα αναγο­ρευ­θεί θυγατέρα της Σο­φίας.

Η χειμερινή τροπή του Ηλίου

Χειμε­ρινή τροπή του Ηλίου­ έχουμε την 22α Δεκεμβρίου. Κατά την ημερομηνία αυτήν ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερι­σμό του Αιγόκερω και έτσι εισερχόμα­στε αστρονο­μικά στην εποχή του χειμώνα.

Τι συμβολίζει η ­χειμερινή τροπή του ηλίου

Η ­χειμερινή τροπή του ηλίου συμβολίζει στο πνευματικό επίπεδο την ανθρώ­πινη ψυχή η οποία έφθασε στα όρια της διανόησης ώστε τότε αυτή γίνεται ικανή να εκ­δηλώσει τις κατάλληλες δυναμικότητες που θα της επιτρέψουν να έλθει σε επαφή με τον Ουρανό ώστε με την επί­δραση του Ου­ρανού να εκ­δηλωθεί σ’ αυτήν η ικα­νότητα προς από­κτηση μεγαλύτερης γνώ­σης (4ον ΣΤΑΔΙΟ: ΓΝΩΣΤΙΚΗΣ ΝΟΗΣΕΩΣ). Η γνώση αυτή θα την φέρει σε κατάσταση να γνωρί­σει τα μέσα της πνευματικής της προόδου και ανόδου. Επίσης γίνεται ικανή να εκδηλώσει τα σπέρματα των Ιδεών στο αν­θρώπινο πνεύμα. Τα σπέρματα αυτά κυοφορούνται κατά τις διαδοχικές ενσαρκώσεις, με την επενέρ­γεια του νόμου της ειμαρ­μένης και κατόπιν με την βοήθεια των πνευ­ματικών οντοτήτων εκδηλώνο­νται.

Οι Ορφικοί, κατά την χειμερινή τροπή του ηλίου, εόρταζαν την γέννηση του Διονύσου του Ζα­γρέως, του ελευθερωτή των ανθρω­πίνων ψυχών από τον Άδη. Η γιορτή αυτή ήταν μεγάλης σπου­δαιότητας γιατί κατ’ αυτήν απο­κάλυπταν ότι η ανθρώπινη ψυχή έφθασε σε τέτοια όρια της διανοήσεως ώστε να εκδηλώσει δυνα­μικότητες δια των οποίων θα μπορέσει να έλθει σε επαφή προς τον Ουρανό. Εκ των επιδράσεως του Ουρανού θα εκδηλω­θούν σ’ αυτή ικανότητες προς απόκτηση μεγαλύτερης γνώσης. Η γνώση αυτή θα την φέρει θα την οδηγήσει στο να γνωρίσει τα μέσα της πνευματι­κής της ανόδου που θα την οδη­γήσουν στην οδό της αθανασίας. Η δεύτερη μύηση­ στα Ορφικά μυστήρια λάμβανε χώρα κατά την ημέρα της χειμερινής τροπής του ηλίου ή αμέσως μετά. Ο χρόνος από της μυήσεως αυτής μέχρι την επομένη μύηση που ελάμβανε χώρα κατά την εαρινή ισημερία του Ηλίου ήταν ο χρόνος κατά τον οποίο ο μυούμενος έπρεπε να εκδηλώσει στην διάνοιά του τον σπόρο της Ορφικής ιδεολογίας.

Στα Ελευσίνια μυστήρια η χειμερινή τροπή του ηλίου συμβο­λίζεται με την αρπαγή της Περσε­φό­νης, της αγνής κόρης του θεού Διός και της θεάς Δήμητρας, από τον θεό του Άδου Πλούτωνα. Η κάθοδος της Περσεφόνης στον Άδη δεν σημαίνει πτώση, γιατί η Περσεφόνη είναι η φωτεινή ψυχή που κατήλθε στον Άδη προς πλήρωση του Νόμου της αλ­ληλεγγύης, δηλαδή προς πλήρωση των υποχρεώσεων που έχει η φω­τεινή ψυχή προς τις ψυ­χές που βρίσκο­νται στο σκότος. Ακολουθεί κάθοδος του μνηστήρα της Διο­νύσου και της μητέρας της Δήμητρας οι οποίοι αποκαλύπτουν στους αν­θρώπους την καλ­λιέργεια του σίτου και της σταφυλής που υπήρξαν τα κατ’ εξοχήν σύμβολα όλων των μυστηρίων και αυτών των χρι­στιανικών. Ο σίτος και η σταφυλή συμβολί­ζουν με­τα­μορφωτικά μέσα. Οι μύ­στες της Ελευσίνας (οι οποίοι όπως είδαμε κατά την φθινοπωρινή ισημερία τιμού­σαν γέννηση της Κόρης της Πρωτόγονης) έλεγαν ότι η Κόρη η Πρωτόγονη (που είναι τέκνο του Ουρανού (συνε­χούς ουσίας) και της Γης (της ατο­μικής ουσίας) για να οδεύσει προς το Φως έχει ανάγκη και άλ­λης μί­ξεως, μίξεως προς τις δυνάμεις του Ουρανού και αυτήν ακριβώς την δεύτερη μίξη συμβο­λίζει η χειμερινή τροπή του Ηλίου. Την μίξη αυτή αλληγορούν και οι μίξεις των Νυμφών με τους Θεούς.

Είναι αξιοσημείωτο ότι κατά την χειμερινή τροπή του Ηλίου φέ­ρονται γεν­νηθέντες όλοι οι πνευματικοί ήρωες και οι με­γά­λοι διδά­σκαλοι της μυ­σταγωγικής γνώσης που υπήρ­ξαν πρω­τοπόροι όλων των αρχαίων θρη­σκειών, όπως π.χ. ο Διόνυ­σος. Η γέννησή τους αυτή δεν συμβολίζει την εμφάνιση των ορ­γανι­κών τους υπο­στάσεων στην Γη, αλλά την αλληγορική εικόνα της πνευματι­κής τους ανα­γέννησης και της υπόταξης των τιτανι­κών τους φύ­σεων. Είναι επίσης αξιοσημείωτο ότι όλοι γεννή­θη­καν από την μίξη Πνεύματος και Παρθένου.

Τι συμβολίζει η ­περίοδος από την χειμερινή τροπή του ήλιου μέχρι την εαρινή ισημερία

Η ­περίοδος από την χειμερινή τροπή του ήλιου μέχρι την εαρινή ισημερία συμβολίζει την εποχή κατά την οποία η ψυχή του ανθρώπου αποβάλει τα πάθη και οδεύει προς την πνευματική της αναγέννηση, η οποία θα λάβει χώρα κατά την εα­ρινή ισημερία. Στο φυτικό επίπεδο γίνεται η εκκόλαψη και την βλάστηση των σπερ­μάτων δηλαδή την γέν­νηση νέων φυτών μέσα στο γόνιμο από τις βροχές του φθινοπώρου έδα­φος. Συνεπώς είναι η εποχή της εκδήλω­σης της φυτι­κής ζωής και βλαστήσεως αυ­τής.

Οι Ορ­φικοί θεωρούσαν την περίοδο αυτή ως αλληγορική ει­κόνα της προπαρασκευής των αν­θρωπίνων ψυχών κατά την οποία εκδηλώνονται από τις ψυχές συναι­σθήματα και οι πράγματι φυσι­κές Ιδέες. Με την βοή­θεια αυτών μπορούν να προχω­ρήσουν προς την πνευματική τους αναγέν­νηση που λάβει χώρα κατά την εαρινή ισημε­ρία και την εποχή που ακο­λουθεί, γιατί τότε οι ακτί­νες του ηλιακού φωτός είναι θερμό­τερες και δίδουν έτσι την δυνατό­τητα για την εκδή­λωση και λειτουρ­γία του Νόμου του Φά­νητος. Τα εκ­δηλούμενα με την βλάστηση της μητρός γης άνθη και μύρα κατά το τέ­λος αυτής της περιόδου είναι η αλλη­γορική ει­κόνα, κατά τον θείο Ορφέα, που εμφανίζει τις εκ­δηλώσεις εκείνων των ανθρωπί­νων ψυ­χών οι οποίες προ­χω­ρούν πια προς την αθανασία και οι οποίες (ψυχές) φέρουν πλέον στην φύση τους αυτό που απεικονίζει το γέλιο του Φάνητος.

Από την χειμερινή τροπή του Ηλίου η ημέρα αυξά­νει. Οι μύ­στες της Ελευσίνας έλεγαν ότι η ημέρα συμβολίζει το φως και η νύκτα το σκό­τος, και ότι μόνο οι ψυ­χές των μεμυημένων οδεύουν από το σκότος προς το φως ενώ οι ψυχές των αμύητων πα­ραμέ­νουν στο σκό­τος. Αυτήν την προς το Φως πο­ρεία της ψυχής του μύστου γιόρταζαν οι Ελευ­σίνιοι την χειμερινή τροπή του Ηλίου.

Η εαρινή ισημερία.

Εαρινή ισημε­ρία έχουμε την 20η Μαρτίου. Κατά την ημερομηνία αυτήν ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερι­σμό του Κριού και έτσι εισερχόμαστε αστρο­νο­μικά στην εποχή της άνοιξης.

Τι συμβολίζει η εαρινή ισημερία του ηλίου

Η εαρινή ισημερία του ηλίου συμβολίζει στο πνευματικό επίπεδο τον θάνατο της τιτανι­κής φύσεως του ανθρώπου (η οποία έχει ως νόμο αυτής τον θάνατο) και την ανάστασή του στις πνευματικές φύ­σεις του πνευ­ματικού κό­σμου αθανάτων (5ον ΣΤΑΔΙΟ: ΣΟΦΙΑΣ). Ταυτόχρονα συμβολίζει τον θάνατο των παθών της τιτανικής φύσεως των μυημένων και την εμφάνιση (στην θέση των παθών) των αρετών εκείνων οι οποίες εξασφαλίζουν τον θρίαμβο των μυστών επί του νόμου του θανάτου.

Οι Ορφικοί συμβό­λιζαν την εαρινή ισημερία με τον θάνατο (δηλαδή με­ταμόρφωση) του Διο­νύσου του Ζαγρέως και την εκ νέου γέν­νησή του με την παρέμ­βαση της Θεάς Αθηνάς (δη­λαδή του σο­φού πνεύ­ματος) από την φύση του Ολυ­μπίου Διός ως Διο­νύ­σου του Άνθιου, ο οποίος κατόπιν μεταμορφώνεται στον Διόνυσο τον Ελευ­θερέα δηλαδή τον ελευ­θερωτή των ανθρωπί­νων ψυχών εκ των δεσμών της ύλης και της εν γέ­νει υλοβαρούς τους φύσεως. Έτσι ο Διό­νυσος ο Ζαγρεύς από χθόνια θεό­τητα μετα­μορφώ­νεται σε ουράνια θεό­τητα, τον Διό­νυσο τον Ελευ­θερέα. Την ημέρα της εαρινής ισημερίας οι Ορφικοί τε­λού­σαν συμπόσια τα λεγό­μενα ωμοφάγια κατά τα οποία θυσίαζαν τον Διονυσιακό Ταύρο και έτρω­γαν από τις σάρκες του. Αλλά ποίος ήταν ο Διονυ­σια­κός Ταύρος; Με την αλλη­γορία αυτήν ο θείος Ορ­φέας έκρυψε επι­μελώς μια μεγάλη αλήθεια που μόνο άκρως μεμυημέ­νοι στα Ορφικά μυστήρια μπορούσαν να κατανοή­σουν. Επί του σημείου αυ­τού μόνον τα εξής ολίγα μπορούν να λεχθούν: Ο Διό­νυσος είναι τέ­κνο του θεού Διός. Ο Ταύρος εί­ναι μία εκ των πτυχών του Νό­μου του Φάνητος, ο οποίος αφομοιωθείς στην φύση του Διός, έδωσε στον Δία τις πνευματικές εξου­σίες του Ουρανού (αυτό εικο­νίζει την θεοποί­ηση). Ένα από τα τέκνα του θεού Διός φέρει ως σύμ­βολό του τον Ταύρο και εκείνος από τους Μύστες των Ορφι­κών μυστηρίων που θα γνώριζε και θα εκτιμούσε αυτό το τέκνο του θεού Διός θα εννοούσε και την συμβο­λική έννοια του Ταύρου. Ο συνδυασμός του Διο­νύσου και του Ταύρου αποτε­λούν την βάση της με­γάλης αποκαλυφθείσης αλήθειας του θείου Ορ­φέα, γιατί αποτελούν την λύση του προβλήματος περί της αθανασίας της αν­θρώπινης ψυχής. Η τρίτη μύηση­ στα Ορφικά μυστήρια λάμβανε χώρα κατά την εαρινή ισημερία του ηλίου. Ο χρόνος από της μυήσεως αυτής μέχρι την επομένη μύηση που ελάμβανε χώρα κατά την θερινή τροπή του Ηλίου ήταν ο χρόνος κατά τον οποίο ο μυούμενος έπρεπε να εκδηλώσει αρμονική ιδεολογία ανάλογη προς τα εκδηλούμενα χρώματα των ανθέων αυτής της εποχής ως και αρμονική αισθηματολογία ανάλογη προς τα αρώ­ματα των αν­θέων αυτής της εποχής. Κατά τους Ορφικούς τα αρώματα και τα χρώματα αυτής της εποχής αναπαριστούν την βαίνουσα προς αποθέ­ωση ανθρώπινη ψυχή η οποία απέβαλε το έρεβος και προ­ορίζεται πλέον σε θεία πνευματική ανάσταση.

Στα Ελευσίνια μυστήρια η εα­ρινή ιση­μερία συμβολιζότανε με την απε­λευθέρωση της Περσεφόνης από το βασίλειο του Πλού­τωνα (που είναι χθόνια θεό­τητα). Την απελευθέρωσή της την πραγματοποιεί ο Διόνυσος ο Ελευ­θερέας (που είναι ουράνια θεό­τητα), ο οποίος την με­ταφέ­ρει στον Όλυ­μπο δη­λαδή την με­ταμορ­φώνει σε Ου­ράνια θεότητα. Ο συμ­βολισμός αυτός των Ελευσί­νιων μυστηρίων, δείχνει και την περαιτέρω δράση των πνευμα­τικών οντοτή­των. Επίσης θεωρούσαν ότι η εαρινή ισημερία αντι­προσω­πεύει τον θάνατο του τιτανικού οργανι­σμού των αν­θρωπίνων ψυ­χών, την μεταμόρφωσή τους και την αναγέννησή τους στις πνευ­ματικές φύ­σεις του πνευ­ματικού κό­σμου. Επί­σης τελούσαν την γιορτή των Πανα­θη­ναίων ενώ πα­ράλληλα γι­νό­ντουσαν τελετές και εσωτερικά που όμως δεν μας είναι γνωστές.

Στην Χριστιανική θρη­σκεία έχουμε τον ανάλογο συμβολισμό που εί­ναι ο σταυ­ρικός θάνα­τος του Χρι­στού και η εν συ­νεχεία ανά­στασή του που γιορτάζε­ται μετά ακριβώς από την εαρινή ιση­μερία. Πρέπει να σημειωθεί ότι όλες σχεδόν οι θρησκείες περι­λαμβά­νουν αυτόν τον συμβολισμό (δη­λαδή οι ήρωές τους πεθαί­νουν και στη συνέχεια ανα­σταίνονται κατά την εαρινή ιση­μερία). Στο ση­μείο αυτό πρέπει να διευκρι­νισθεί ότι ο θάνατος δεν έχει την έννοια της εξαφάνι­σης αλλά της μετα­μόρ­φωσης και συνεπώς της εξέλι­ξης.

Τι συμβολίζει η περίοδος από την εαρινή ισημερία μέχρι την θερινή τροπή του ήλιου

Η περίοδος από την εαρινή ισημερία μέχρι την θερινή τροπή του ήλιου στο πνευματικό επίπεδο συμβολίζει την περίο­δος της ανα­γεννήσεως και μεταμορφώσεως των ανθρω­πίνων ψυχών στις πνευματικές φύ­σεις του πνευματι­κού κόσμου ως και της προε­τοιμασίας τους για τον πλήρη αποχωρισμό τους από το έρε­βος. Στο φυτικό επίπεδο είναι η εποχή της με­ταμορφώσεως της βλαστήσεως και της εκδη­λώ­σεως των ανθέων και των χρωμάτων αυ­τών.

Οι Ορφικοί, το χρονικό διά­στημα που μεσολαβούσε μέχρι την επό­μενη μύ­ηση, το θεωρούσαν ως απα­ραίτητο για να εκ­δηλώ­σει ο μυούμενος αρ­μονική ιδεολογία όπως είναι αρ­μονικά εκδη­λω­μένα τα χρώματα των αν­θέων της εποχής αυτής.

Κατά τους μύστες της Ελευσίνας, η εποχή που περιλαμβάνε­ται μεταξύ εαρινής ιση­με­ρίας και θερινής τροπής του Ηλίου είναι η περί­οδος κατά την οποία το ανιστά­μενο πνεύμα έρχεται στην αποθέωση.

Η θερινη τροπη του ηλίου

Θερινή τροπή του Ηλίου έχουμε την 21η Ιουνίου. Κατά την ημερομηνία αυτήν ο Ήλιος εισέρχεται στον αστερι­σμό του Καρ­κίνου και έτσι εισερχόμαστε αστρονο­μικά στην εποχή του καλοκαιριού.

Τι συμβολίζει η θερινή τροπή του ηλίου

Η θερινή τροπή του ηλίου συμβολίζει στο πνευματικό επίπεδο τον πλήρη απο­χωρισμό της ψυχής από το έρεβος και την είσοδός της στην διαρκή ημέρα (6ον ΣΤΑΔΙΟ: ΑΘΑΝΑΣΙΑΣ).. Από το έρεβος απο­χωρίζεται η ψυχή που απέβαλε τα αν­θρώπινα πάθη και απελευ­θερώθηκε από τα δεσμά του περι­βάλλοντός της. Έτσι η ψυχή απο­κτά την τέλεια αθανασία.

­Οι Ορφικοί κατά την θερινή τροπή του Ηλίου τελούσαν γιορτές που αναφερόντουσαν στον θρίαμβο κατά του νόμου του θανάτου της τιτανικής φύσεων του Διονύσου του Ελευθερέως. Κατά τις εορτές αυτές εξέφραζαν και στην λα­τρεία τους προς την θεία δη­μιουρ­γία που έφθασε δια των εκδηλώ­σεων των Νόμων της στην εμ­φά­νιση των νόμων της Θεοποιήσεως των όντων της. Επίσης εξέφραζαν την ευγνωμοσύνη τους προς τα θεοποιηθέντα τέκνα της υπό την προστασία των οποίων ετίθεντο με την θέλησή τους. Στις γιορτές που τελούσαν οι Ορφικοί κατά την θερινή τροπή του Ηλίου λάμβαναν μέρος μόνον όσοι εκείνοι οι οποίοι είχαν διέλθει όλους τους βαθ­μούς της ορφικής μυήσεως και τα συμπόσιά τους δεν τα αποτε­λούσαν πλέον τα ωμοφάγια αλλά από τροφή που την αποκαλού­σαν αμ­βροσιακή και από το ποτό που αποκαλούσαν Διονυσιακό οίνο. Η αποκορύφωση των εκδηλώσεων των Ορφικών αποτελούσε η εκδήλωση της ευγνωμοσύνης τους προς τον Θεό Απόλλωνα, τον Θεό της αιωνίας νεότητας, ο οποίος, κατ’ αυτήν την ώρα του έτους, παρέδιδε την λύρα του στον Θείο Ορφέα για να κρούει τις χορδές της και να μεταδίδει στις ψυχές των μυστών τους ήχους της ώστε να εναρμονίζουν τις πνευματικές τους δυνάμεις προς την πνευματική φύση του Θεού της αιωνίας νεότητας. Η τετάρτη και τελευ­ταία μύηση­ των Ορφικών μυστηρίων γινότανε κατά την θε­ρινή τροπή του Ηλίου που οι ακτίνες του φω­τός Του είναι ζωηρότερες και οι καρποί ωριμάζουν. Η θερμότητα των Ηλιακών ακτίνων αυτής της εποχής αναπαρι­στούσε το φωτο­βόλο των σκέψεων των τε­λείων μυστών και το γόνιμο των καρπών της θείας ιδεο­λογίας που οι ιεροφάντες κληροδοτού­σαν στους διαδόχους τους.

Οι Μύστες της Ελευσίνας τελούσαν κατά την θερινή τροπή του Ηλίου γιορτή σε δόξα και ανά­σταση της Κόρης Περσεφόνης και σε δόξα Διονύ­σου του Ελευθε­ρέα (δηλαδή του ελευθερωτή των ανθρωπί­νων ψυ­χών). Η Περσεφόνη είναι η ψυχή της Γης, η οποία διήλθε απ’ όλες τις καταστάσεις των τεσσά­ρων εποχών και κατόπιν ήλθε στον Όλυ­μπο (δη­λαδή στην χώρα της αιώνιας ζωής του πνεύματος). Πριν όμως έλθει στην χώρα της αιώ­νιας ζωής συνε­ζεύχθη τον Διόνυσο τον Ελευθερέα και έτσι θα ζή­σει μετ’ αυ­τού την αιώ­νια νεότητα και ευθυμία. Ιδού ποίος είναι ο κλήρος της ψυχής των θείων Μυστών και σαφώς τον απεκά­λυψαν οι Θείοι Μύ­στες της Ελευσίνας. Επίσης οι Μύστες της Ελευσίνας έλεγαν ότι κατά την θερινή τροπή ωριμά­ζει ο σίτος του οποίου η σπορά, η βλά­στηση και η ωρίμανση εικονίζει την ψυχή του μύστη την εξε­λισσόμενη προς την απο­θέωση. Την καλλιέρ­γεια του σίτου δίδαξε η Δήμητρα που είναι η θεά της Γης. Ο σίτος εικονίζει με­ταμορφω­τικό μέσο. Μετά το σίτο εμφανίζεται η στα­φυλή, σύμβολο του Διονύσου. Ο χυμός της σταφυλής ει­κονί­ζει άλλο μετα­μορφωτικό μέσο.

Οι Μύστες των Δελφών κατά την θερινή τροπή του Ηλίου τε­λούσαν ανάλογη τελετή σε δόξα του Φοίβου Απόλλωνος.

Τι συμβολίζει η περίοδος από την θερινή τροπή του ήλιου μέχρι την φθινοπωρινή ισημερία

Η περίοδος από την θερινή τροπή του ήλιου μέχρι την φθινοπωρινή ισημερία συμβολίζει στο πνευματικό επίπεδο την περίοδος κατά την οποία: 

Α) Οι ψυχές των μυστών οι οποίες απέβαλαν οριστικά το έρεβος έχουν αποχωρίσει από το γήινο περιβάλλον και έχουν εισέλθει στην διαρκή ημέρα. 

Β) Οι ψυχές όμως εκείνες που δεν κατόρθωσαν να αποβάλουν το έρεβος και παραμένουν στο γήινο περιβάλλον πρέπει να συλλέξουν τους καρπούς των όσων έχουν πετύχει μέχρι τώρα, να ανασυντάξουν τις δυνάμεις τους και να συνεχίσουν τις προσπάθειές τους. Στο φυτικό επίπεδο έχουμε την μετα­μόρφωση των αν­θέων σε καρπούς, την ωρίμανση των καρπών και την συλλογή τους οι οποίοι θα μας χρησιμεύσουν για την συντήρησή μας κατά την περίοδο του χει­μώνα.

Η επίδραση του Ηλίου

Οι μεταμορφώσεις και η εξέλιξη των ουσιών της Φύσης πάνω στην Γη είναι αποτέλεσμα της επί­δρασης του Ηλίου γιατί ο Ήλιος είναι Εκείνος που δίνει τον ρυθμό στο πλανητικό μας σύ­στημα και την ζωή υπό την ευρεία της έννοια. Τα διάφορα φαινό­μενα που λαμβάνουν χώρα πάνω στην Γη μαρ­τυρούν την ζωο­γόνο επί­δραση του Ηλίου στην Γη γιατί ο Ήλιος είναι Εκεί­νος που συνθέτει σή­μερα για να αποσυνθέσει αύ­ριο και να ανασυν­θέσει αργότερα. Με την βοήθεια του ηλιακού φωτός με­τατρέπεται το απλό σπέρμα σε δρυ και με τις δια­φορετικής εντάσεως ακτίνες του προκαλού­νται οι διαφορετικές λειτουργίες στον κάθε οργανισμό. Ο Ήλιος με τις διάφορες ακτινοβολίες του αφυπνίζει τα σπέρματα των Ιδεών και επιβοηθεί τα όντα να ανέλθουν σε ανέλιξη. Για να είναι όμως αμε­σότερα τα αποτελέσματα αυτών των επιδράσεων στον άν­θρωπο, πρέπει να φροντίσει να εκμηδενί­σει κάθε αντί­δραση των στοιχείων της κατώτερής του φύσης. Όπως είναι φανερό από τα προαναφερθέντα, πρώτι­στο καθή­κον μας είναι να στραφούμε προς τον Φοίβο Ήλιο, τον δω­ρητή της ζωής και σύμ­βολο του υπέρτα­του Λόγου και να διαλαλή­σουμε την ευ­γνω­μοσύνη μας προς αυτόν. Γι’ αυτό δεν θα ήταν άστοχη η ανά­γνωση ύμνων προς τον που περικλεί­ουν πολλά μη­νύ­ματα για κάθε ειλικρινή αναζητητή της αλή­θειας.

Ύμνοι προς τον 'Ηλιο

Στο σημείο αυτό πρέπει να τονισθεί ότι η ανά­γνωση αυ­τών των ύμνων δεν έχει τελετουργικό χαρα­κτήρα και ότι συχνή επα­νάληψη αυτών των θεμά­των (όπως είναι η ανάπτυξη της ση­μα­σίας των φυ­σικών γιορτών και η ανάγνωση ύμνων διαφόρων φι­λοσόφων προς τον Ήλιο) δεν πρέπει να μας δη­μιουργεί κορε­σμό γιατί την βαθύτερη σημασία τους και το αληθινό τους νόημα θα αργήσουμε πολύ να τα κατανοήσουμε. Όταν όμως το κατα­νο­ή­σουμε πραγματικά τότε θα εί­μαστε ώριμοι να κάνουμε ένα απο­φασι­στικό βήμα στην εξελικτική κλίμακα που αναφέρθηκε παρα­πάνω.

Ύμνος προς τον Ήλιο του νεοπλατω­νικού φι­λο­σόφου Πρό­κλου (από­σπασμα).

Επάκουσον, Βασιλεύ του πνευματικού πυρός ακα­τά­βλητε των χρυσών ηνίων. Επάκουσόν με χο­ρηγέ του φωτός, κυρίαρχε της πηγής εξ ης ρέει η ζωή. Συ εκ του ύψους του κόσμου των πλα­νη­τών διοχετεύ­εις πο­τα­μούς θείας αρμονίας, επάκουσόν με. Κατέ­χον ύπερ­θεν του αιθέρος τον κεντρικόν θρόνον και έχων ως όψιν τον φωτεινό κύκλο, όστις είναι η καρδιά του κόσμου, πληροίς το παν δυνά­μεως, ικα­νής ώστε να αφυπνίσει εκ του λη­θάργου τον αν­θρώπινο νουν. Οι αστέρες πυρπολούνται υπό του πυρός σου και δια της ακτινο­βολίας του άρμα­τός σου εκκολάπτεις την ζωή επί της Γης. Παν ότι δη­μιουργείται, αναγεννάται τη επινεύσει των ωρών κατά τας περιοδικές περιφοράς του άρμα­τός σου. Η αταξία των αντιμαχομένων στοι­χείων τερ­ματίζεται άμα τη Ση λάμψει, ω υιέ του Πα­τρός ου το όνομα παραμένει άφατον. Ο χορός των αδέ­καστων μοιρών Σε υπακούει. Τη Ση επινεύσει εκεί­ναι μεταστρέ­φουν τους μεγαλοπρεπείς ιστούς της ει­μαρ­μένης διότι Συ Βασι­λεύς είσαι εις το υπερπέραν και Συ κυριαρχείς πάσης δυνά­μεως ύπερθεν ημών. Ω βέλ­τι­στε των Θεών, πνεύμα ευδαίμον, στεφό­μενο υπό των φλογών, εικών του δημιουργού των πάντων, ω συ ο εποπτεύων την άνοδο και την λύτρωσιν των ψυχών, επάκουσόν με και αποκαθάρουν με πά­σης ανομίας. Λύτρωσόν με των κατα­δυναστευό­ντων με παθών. Απάλλαξόν με της τιμωρίας. Εξιλέωσόν με ενώπιον της υπέρτατης Δικαιο­σύνης ης το ταχύ βλέμμα δια­περνά τα πάντα. Μετάδος εις το πνεύμα μου διαύγεια και ευδαι­μονία και εις τον οργανισμό μου το δώρο της υγείας. Οδήγησόν με προς την δόξα. Μετάδος μου την ικανότητα να υπηρετώ τας Μούσας. Και εάν, ότε αι Μοίραι κλώθουσι τους ιστούς, η στροφή των άστρων επιφέρει ημίν δυστυ­χία, απομάκρυνον αυτήν αφ’ ημών τη ακατα­βλήτω σου δυνάμει.