Θα επιμένω μέχρι να πετύχω

Θα επιμένω μέχρι να πετύχω

Δεν ήρθα σε τούτον τον κόσμο να νικηθώ, ούτε η αποτυχία τρέχει στις φλέβες μου. Δεν είμαι πρόβατο περιμένοντας τον βοσκό να με κεντρίσει. Είμαι λιοντάρι και αρνούμαι να μιλάω, να περπατάω, να κοιμάμαι με τα πρόβατα. Δε θα δώσω προσοχή σε αυτούς που θρηνούν και παραπονιούνται, γιατί η αρρώστιά τους είναι κολλητική. Ας τους να πάνε με τα πρόβατα. Το σφαγείο της αποτυχίας δεν είναι ο δικός μου προορισμός.

Θα επιμείνω μέχρι να πετύχω.

Τα βραβεία της ζωής βρίσκονται στο τέλος κάθε ταξιδιού, όχι κοντά στο ξεκίνημα. Και δε μου είναι δεδομένο να ξέρω πόσα βήματα χρειάζονται για να πετύχω τον σκοπό μου. Ίσως συναντήσω την αποτυχία ακόμα και στο χιλιοστό βήμα, και όμως η επιτυχία κρύβεται πίσω από την επόμενη στροφή του δρόμου. Ποτέ δε θα γνωρίζω πόσο κοντά είναι, παρά μόνο όταν γυρίσω στη στροφή.
Πάντα θα κάνω ένα βήμα παραπάνω. Και αν αυτό αποδείχνεται ανώφελο, θα κάνω άλλο ένα και ακόμα ένα. Αλήθεια, ένα βήμα κάθε φορά δεν είναι και τόσο δύσκολο.

Θα επιμένω μέχρι να πετύχω

Στο εξής θα θεωρώ την προσπάθεια κάθε μέρας σαν ένα μόνο χτύπημα με το τσεκούρι μου στον κορμό πανίσχυρης βελανιδιάς. Το πρώτο χτύπημα δε θα ταράξει το ξύλο, ούτε το δεύτερο, ούτε το τρίτο. Κάθε χτύπημα, μόνο του, μπορεί να είναι μηδαμινό, χωρίς καμιά συνέπεια. Και όμως από παιδικά χτυπήματα σιγά σιγά η βελανιδιά θα πέσει. Το ίδιο θα συμβαίνει και με τις σημερινές μου προσπάθειες.

Θα μοιάζω με τη σταγόνα της βροχής που απογυμνώνει το βουνό. Με το έντομο που κατατρώει την τίγρη. Με το αστέρι που φωτίζει την γη. Το δούλο που χτίζει την πυραμίδα. Θα χτίσω το κάστρο μου μ’ ένα τούβλο κάθε φορά, γιατί ξέρω πως μικρές προσπάθειες, όταν επαναλαμβάνονται, θ’ αποτελειώσουν κάθε έργο.

Θα επιμένω μέχρι να πετύχω

Ποτέ δε θα σκεφτώ την αποτυχία και θα πετάξω από το λεξιλόγιό μου λέξεις και φράσεις σαν «σταμάτα, δεν μπορώ, ανίκανος, αδύνατο δεν γίνεται, απίθανο, αποτυχία, ανεφάρμοστο, χωρίς ελπίδα, υποχώρηση», γιατί είναι λέξεις των κουτών. Θα αποφεύγω την απόγνωση, αλλά αν τυχόν αυτή η αρρώστια του μυαλού με μολύνει, θα συνεχίζω να εργάζομαι μέσα στην απόγνωση. Θα μοχθώ και θα υπομένω. Θα αγνοώ τα εμπόδια στα πόδια μου και θα προσηλώνω τα μάτια μου στους σκοπούς πάνω από το κεφάλι μου, γιατί ξέρω πως όπου τελειώνει η άγονη έρημος, εκεί φυτρώνει το πράσινο γρασίδι.

Θα επιμένω μέχρι να πετύχω

Θα θυμάμαι τον αρχαίο νόμο για τον μέσον όρο και θα τον λυγίσω για το καλό μου. Θα επιμένω γνωρίζοντας πως κάθε αποτυχία να πουλήσω κάτι θα αυξάνει την πιθανότητα για επιτυχία στην επόμενη προσπάθεια. Κάθε όχι που ακούω θα με φέρνει πιο κοντά στον ήχο του ναι. Κάθε συνοφρύωμα που συναντάω με προετοιμάζει για το χαμόγελο που έρχεται. Κάθε ατυχία στο δρόμο μου θα έχει μέσα της το σπόρο της αυριανής καλής τύχης. Πρέπει να έχω τη νύχτα για να εκτιμάω τη μέρα. Πρέπει να αποτυχαίνω συχνά για να επιτύχω μια φορά.

Θα επιμένω μέχρι να πετύχω

Θα προσπαθώ, θα προσπαθώ, θα προσπαθώ και θα ξαναπροσπαθώ. Κάθε εμπόδιο θα το θεωρώ σαν μια απλή λοξοδρόμηση προς τον αντικειμενικό μου σκοπό και σαν μια πρόκληση να βελτιώσω το επάγγελμά μου. Θα επιμένω και θα αναπτύξω τις ικανότητές μου, όπως ο ναύτης καλλιεργεί τις δικές του, μαθαίνοντας να υπερνικάει την οργή της κάθε τρικυμίας.

Θα επιμένω μέχρι να πετύχω

Στο εξής θα μάθω και θα εφαρμόζω ένα άλλο μυστικό εκείνων που θριαμβεύουν στη δουλειά μου. Καθώς τελειώνει κάθε μέρα, χωρίς να εξετάζω αν ήταν γεμάτη επιτυχία ή αποτυχία, θα προσπαθώ μία ακόμα πώληση. Όταν οι σκέψεις μου σπρώχνουν το κουρασμένο σώμα μου κατά το σπίτι, θα αντιστέκομαι στον πειρασμό να αναχωρήσω. Θα προσπαθώ πάλι. Θα κάνω άλλη μια προσπάθεια να κλείσω την ημέρα με νίκη, και αν αυτή αποτύχει, θα κάνω κι άλλη μία. Δε θα επιτρέψω ποτέ καμιά μέρα να τελειώσει με αποτυχία. Έτσι θα σπέρνω το σπόρο της αυριανής επιτυχίας και θα κερδίζω ένα ανυπέρβλητο πλεονέκτημα σε σύγκριση με όσους σταματάνε τη δουλειά τους σε μια καθορισμένη ώρα. Όταν οι άλλοι σταματάνε τον αγώνα τους, τότε αρχίζει ο δικός μου, και η συγκομιδή μου θα είναι πλούσια.

Θα επιμένω μέχρι να πετύχω

Ούτε θα επιτρέψω στη χτεσινή επιτυχία να με αποκοιμίσει σε σημερινή νωθρότητα, γιατί αυτό είναι το μεγάλο θεμέλιο της αποτυχίας. Θα ξεχνάω τα γεγονότα της περασμένης ημέρας, αδιάφορο αν ήταν καλά ή άσχημα, και θα χαιρετάω τον καινούργιο ήλιο με εμπιστοσύνη πως αυτή θα είναι η καλύτερη μέρα της ζωής μου.

Όσο υπάρχει αναπνοή μέσα μου, τόσο θα συνεχίσω να επιμένω. Γιατί τώρα ξέρω μία από τις μεγαλύτερες αρχές της επιτυχίας : Αν επιμένω αρκετά, θα νικάω.

Θα επιμένω.
Θα νικάω.