Ένας τέτοιος λοιπόν τόπος είναι και η Σχολή του Αριστοτέλη στην Νάουσα, το "περί Μίεζαν Νυμφαίον" το οποίο βρίσκεται έξω από το χωριό Κοπανός. Ναι, δεν μιλάμε για κάτι οτιδήποτε τυχαίο, μιλάμε για τον Αριστοτέλη και τον τόπο όπου διδάχθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος και ένα πλήθος ακόμη νέων, που θα ακολουθούσαν αργότερα τον συμμαθητή τους στην μεγάλη εκστρατεία που θα άλλαζε και θα εκπολίτιζε ολόκληρο τον τότε γνωστό Κόσμο!
Στην Σχολή...
Φτάνοντας ο επισκέπτης ,θα νιώσει σύντομα την ευεξία και την "ιδιαίτερη ενέργεια"του χώρου,που προσφέρουν απλόχερα η γύρω φύση και ο ποταμός που διασχίζει την Σχολή! Δυστυχώς τα πράγματα όμως που θα αντικρίσει είναι ελάχιστα. Τίποτα δεν παραπέμπει στο μεγαλείο την σχολής που υπήρξε εκεί.
Ελάχιστα μόνο χορταριασμένα σπαράγματα εδώ και εκεί,καθώς και το σπήλαιο που χρησιμοποιήθηκε από αρχαιοτάτων χρόνων σαν τόπος λατρείας. Μέσα μπορεί να ξεχωρίσει ακόμη κανείς την πανάρχαια ανθρώπινη παρέμβαση και διαμόρφωση του χώρου και τις κόγχες στους βράχους, όπου πιθανόν τοποθετούσαν τα λυχνάρια για τον φωτισμό του σπηλαίου κατά την διάρκεια των θρησκευτικών τελετών.
Θα σε ανταμείψει όμως τουλάχιστον η σκέψη ότι περπατάς στα ίδια μονοπάτια που περπάτησαν κάποτε ο έφηβος Αλέξανδρος μαζί με τον Αριστοτέλη, συζητώντας για τα φαινόμενα της ζωής, την πορεία των άστρων, τα μυστήρια της φύσης και ένα σωρό άλλα πράγματα που δεν μπορούμε να φανταστούμε...
Εδώ μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων καθοδηγήθηκαν και προετοιμάστηκαν από τον Αριστοτέλη, για την "Μεγάλη Αποστολή".
Ίσως και σε εκείνη την χορταριασμένη εξέδρα που ακουμπήσαμε και εμείς, να πήρε τα πρώτα μαθήματα του και να έμαθε για τους μακρινούς κόσμους και ο μικρός Πτολεμαίος. Αυτός που αργότερα θα καταφέρει να φτάσει και να γίνει Φαραώ της Αιγύπτου!
Ποιά είναι όμως η τύχη αυτού του παγκοσμίου -υποτίθεται- ενδιαφέροντος μνημείου;
Η σήμανση για να φτάσει κανείς από ελλιπής έως... ανύπαρκτη. Από τύχη σχεδόν βρήκαμε το μέρος!Στο Κέντρο Πληροφοριών απέναντι, μας υποδέχθηκε ένα λουκέτο. (Τι απαίτηση και αυτή, να θες να βρεις υπηρεσία ανοιχτή Σάββατο μέρα.)
Ακόμη και πρόσβαση στον χώρο, οφείλεται χάρη στην ιδιωτική και εθελοντική πρωτοβουλία! Ο κ. Αντώνης, ένας σεμνός και πρόσχαρος (αλλά καθόλου τυχαίος) άνθρωπος έχει αναλάβει με δικά του έξοδα τον καθαρισμό του χώρου με χορτοκοπτικό μηχάνημα.
Στάθηκε και μιλήσαμε μαζί για λίγο.
-Μας έχουν όλοι γραμμένους κανονικά, μας είπε. Δεν ασχολείται κανείς... μας το επανέλαβε αρκετές φορές με πίκρα.
Χωρίς την συνδρομή αυτού του ανθρώπου ο χώρος θα ήταν απροσπέλαστος. Πιθανόν να μην είχαμε καταφέρει να τον προσεγγίσουμε ούτε εμείς ούτε και κανείς άλλος επισκέπτης, λόγο της πυκνής βλάστησης και της εγκατάλειψης.
Δια ταύτα...
Ναι, δεν μιλάμε για κάτι οτιδήποτε τυχαίο, μιλάμε για τον Αριστοτέλη και τον τόπο όπου διδάχθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος και ένα πλήθος ακόμη ηγετών όπως είπαμε στην αρχή. Και είναι πράγματι συγκλονιστικό, όχι τόσο μόνο η απουσία του κράτους, άλλα ότι η φροντίδα ενός μνημείου τέτοιας παγκόσμιας σημασίας, να έχει αφεθεί στην εθελοντική προσφορά απλών ανθρώπων.
Το αν φταίει ο Χρόνος τελικά, η κακοδαιμονία μας, ο αφελληνισμός που έχουμε υποστεί ή όλα μαζί για το κατάντημα τέτοιων μνημείων και γενικά της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δεν ξέρω.
Σίγουρα όμως όσο θα υπάρχουν η ιδιωτική πρωτοβουλία, εθελοντική προσφορά και "κ. Αντώνηδες", υπάρχει και μια μικρή ελπίδα να σώσουμε ότι αρνείται να σώσει η επίσημη πολιτεία.
Ελάχιστα μόνο χορταριασμένα σπαράγματα εδώ και εκεί,καθώς και το σπήλαιο που χρησιμοποιήθηκε από αρχαιοτάτων χρόνων σαν τόπος λατρείας. Μέσα μπορεί να ξεχωρίσει ακόμη κανείς την πανάρχαια ανθρώπινη παρέμβαση και διαμόρφωση του χώρου και τις κόγχες στους βράχους, όπου πιθανόν τοποθετούσαν τα λυχνάρια για τον φωτισμό του σπηλαίου κατά την διάρκεια των θρησκευτικών τελετών.
Θα σε ανταμείψει όμως τουλάχιστον η σκέψη ότι περπατάς στα ίδια μονοπάτια που περπάτησαν κάποτε ο έφηβος Αλέξανδρος μαζί με τον Αριστοτέλη, συζητώντας για τα φαινόμενα της ζωής, την πορεία των άστρων, τα μυστήρια της φύσης και ένα σωρό άλλα πράγματα που δεν μπορούμε να φανταστούμε...
Εδώ μια ολόκληρη γενιά νέων ανθρώπων καθοδηγήθηκαν και προετοιμάστηκαν από τον Αριστοτέλη, για την "Μεγάλη Αποστολή".
Ίσως και σε εκείνη την χορταριασμένη εξέδρα που ακουμπήσαμε και εμείς, να πήρε τα πρώτα μαθήματα του και να έμαθε για τους μακρινούς κόσμους και ο μικρός Πτολεμαίος. Αυτός που αργότερα θα καταφέρει να φτάσει και να γίνει Φαραώ της Αιγύπτου!
Ποιά είναι όμως η τύχη αυτού του παγκοσμίου -υποτίθεται- ενδιαφέροντος μνημείου;
Η σήμανση για να φτάσει κανείς από ελλιπής έως... ανύπαρκτη. Από τύχη σχεδόν βρήκαμε το μέρος!Στο Κέντρο Πληροφοριών απέναντι, μας υποδέχθηκε ένα λουκέτο. (Τι απαίτηση και αυτή, να θες να βρεις υπηρεσία ανοιχτή Σάββατο μέρα.)
Ακόμη και πρόσβαση στον χώρο, οφείλεται χάρη στην ιδιωτική και εθελοντική πρωτοβουλία! Ο κ. Αντώνης, ένας σεμνός και πρόσχαρος (αλλά καθόλου τυχαίος) άνθρωπος έχει αναλάβει με δικά του έξοδα τον καθαρισμό του χώρου με χορτοκοπτικό μηχάνημα.
Στάθηκε και μιλήσαμε μαζί για λίγο.
-Μας έχουν όλοι γραμμένους κανονικά, μας είπε. Δεν ασχολείται κανείς... μας το επανέλαβε αρκετές φορές με πίκρα.
Χωρίς την συνδρομή αυτού του ανθρώπου ο χώρος θα ήταν απροσπέλαστος. Πιθανόν να μην είχαμε καταφέρει να τον προσεγγίσουμε ούτε εμείς ούτε και κανείς άλλος επισκέπτης, λόγο της πυκνής βλάστησης και της εγκατάλειψης.
Δια ταύτα...
Ναι, δεν μιλάμε για κάτι οτιδήποτε τυχαίο, μιλάμε για τον Αριστοτέλη και τον τόπο όπου διδάχθηκε ο Μέγας Αλέξανδρος και ένα πλήθος ακόμη ηγετών όπως είπαμε στην αρχή. Και είναι πράγματι συγκλονιστικό, όχι τόσο μόνο η απουσία του κράτους, άλλα ότι η φροντίδα ενός μνημείου τέτοιας παγκόσμιας σημασίας, να έχει αφεθεί στην εθελοντική προσφορά απλών ανθρώπων.
Το αν φταίει ο Χρόνος τελικά, η κακοδαιμονία μας, ο αφελληνισμός που έχουμε υποστεί ή όλα μαζί για το κατάντημα τέτοιων μνημείων και γενικά της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, δεν ξέρω.
Σίγουρα όμως όσο θα υπάρχουν η ιδιωτική πρωτοβουλία, εθελοντική προσφορά και "κ. Αντώνηδες", υπάρχει και μια μικρή ελπίδα να σώσουμε ότι αρνείται να σώσει η επίσημη πολιτεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου