Μπορείς... απλά κάντο!

Τι θα γινόταν αν μια μέρα ξαφνικά θα μπορούσαμε να γίνουμε αυτό θα θέλαμε να γίνουμε ως μια σύγχρονη Οφήλια που θα μπορούσε κοιτάζοντας ενδόμυχες σκέψεις ενός αλλότριου Εγώ θα μπορούσε να αναρωτηθεί «πώς είναι να μπορούσα να είμαι αυτό που μπορώ να είμαι;».

Πόσα διαφορετικά πράγματα θα έκανε κάποιος αν αξιοποιούσε στο έπακρον τις δυνατότητές του, τα μπορώ και τα θέλω του;

Θα ήταν ευτυχέστερος;

Είναι υπέροχο τα όρια των δυνατοτήτων σου να ξεπερνούν το ύψος των περιστάσεων που προκύπτουν στη ζωή σου, είναι εκπληκτικό να ξέρεις ότι δεν υπάρχουν όρια για την εξέλιξη, δεν υπάρχει σκορ για την εξυπνάδα, δεν υπάρχουν τέλματα για τα μπορώ.

Απλούστατα μπορείς, μπορώ μπορούμε να γίνουμε όσο καλύτεροι θέλουμε, να μάθουμε όσα ψάχνουμε, να κάνουμε ότι επιθυμούμε. Θα μας απελευθέρωνε κάτι τέτοιο;

Ναι θα μπορούσαμε να βρούμε εκείνο το εσωτερικό φως του Λίνκολν εκείνη την εσωτερική δύναμη του Maslow για να φτάσουμε στα όρια του ανοριότου κόσμου των θέλω μας.

Γιατί να ονοματίζουμε κάτι ως αποτυχία και όχι σαν οδός που μας δείχνει τι δεν πρέπει να κάνουμε;

Τι συνιστά την επιτυχία; κάτι που δεν απέτυχε, κάτι που έτυχε και πέτυχε ή κάτι που δημιουργήθηκε ειδικά για να πετύχει;

Ποια οπτική γωνία διαλέγεις, διαλέγω διαλέγουμε; Ποια από αυτές τις οπτικές γωνίες σε βοηθά να δικαιολογήσεις ότι αδικαιολόγητα δεν έκανες;

Αν κοιτάξεις τον εαυτό σου από έξω προς τα μέσα τι θεωρία θα ανακαλύψεις ότι ακολουθείς στη ζωή σου;

Την θεωρία του για τα πάντα φταίνε οι άλλοι, οι περιστάσεις, η άδικη κοινωνία, το ζώδιο σου..

Τη θεωρία ότι για όλα ευθύνεσαι εσύ που είσαι ανίκανος, αδύναμος, μόνος ή κάποια άλλη θεωρία;

Ποια είναι η δική σου θεώρηση για τη ζωή; Κι ύστερα τι είναι αυτό που σε εμποδίζει να κάνεις αυτό που θέλεις, να πιστεύεις αυτό που νιώθεις, να ζεις όπως επιθυμείς;

Είναι δυνατότερο από σένα; Αξιολογότερο; Ζωτικότερο;

Δεν υπάρχει τίποτα που να σε εμποδίζει να πετύχεις παραμόνο ένα ανθρωπάκι που σου ψιθυρίζει πώς δεν μπορείς αλλά κάνει λάθος...

Μπορείς... απλά κάντο!