Μιλάει ο κόσμος. Πάντοτε το έκανε. Και δεν θα σταματήσει να το κάνει.
Και ότι έχει καθένας μέσα στη καρδιά του, αυτό και προς τα έξω βγάζει.
Δεν μπορείς να περάσεις μια ζωή, σκεπτόμενος μήπως τον κόσμο προκαλέσεις. Να είσαι σίγουρος, πως ό,τι και αν κάνεις, στο τέλος κάτι θα βρούνε να σου πουν.
Γιατί λοιπόν παιδεύεσαι; Γιατί δίνεις σημασία;
Ας κάνουν, ας πουν, ας κρίνουν όπως θέλουν.
Κοίταξε μόνο εσύ, τη συνείδησή σου να έχεις καθαρή. Να είσαι εντάξει, εσύ με την ψυχή σου. Δεν είναι παίξε γέλασε αυτό. Θέλει ανδρεία, κόπο και πόνο να το κάνεις.
Τον κόσμο όμως άστον. Μην δίνεις σημασία. Λόγια είναι. Απλά προσπέρασέ τα.
Τόσο τα άσχημα, όσο και τα καλά. Φρόντισε να μην σε αγγίζουν. Να τα περνάς, σαν να μην ειπώθηκαν ποτέ, σαν μην έχουν σημασία.
Ελευθερώσου. Άσε το κόσμο τι θα πει. Και μην φοβάσαι.
Πάντοτε ο κόσμος έτσι ήταν. Το ξέρεις. Άλλωστε και εσύ, είσαι μες τον κόσμο αυτό.
Ελευθερώσου.
Μόνο η συνείδησή σου. Μόνο αυτή φρόντιζε να σε ελέγχει…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου