Προοίμιο
Η Αναγνώριση, η Αντίληψη, η Κατανόηση της Πραγματικότητας (με την απόλυτη έννοια), προϋποθέτει την Εμπειρία, την Βίωση, της Μιας Πραγματικότητας Χωρίς Δεύτερο, δηλαδή μια Κατάσταση της Συνείδησης, όπου η Συνείδηση είναι Πλήρως Αφυπνισμένη κι Ενεργή, Ανοιχτή, Άπειρη, Χωρίς Περιορισμούς. Πρέπει να Είσαι σε Κατάσταση να Βλέπεις για να Δεις και να Κατανοήσεις Ορθά, χωρίς παραπλανήσεις ή λανθασμένες εκτιμήσεις.
Αν Είσαι σε κάποια άλλη κατάσταση συνείδησης βλέπεις μέσα από τους περιορισμούς ή τις ιδιαίτερες συνθήκες της κατάστασής σου. Προφανώς δεν Βλέπεις την Πραγματικότητα αλλά μια πραγματικότητα που σου επιβάλλεται από την κατάστασή σου. Μια ελλιπή πραγματικότητα, μια κατασκευασμένη πραγματικότητα από τις δυνατότητές σου.
Έτσι, για ποια πραγματικότητα μιλάμε; Για ποια επίγνωση, για ποια γνώση ή γνώσεις, για ποια ζωή, εξέλιξη, ιστορία; Προφανώς όλα αυτά δεν ανήκουν απλά στην σχετική γνώση, αλλά σε μεγάλο βαθμό στην περιορισμένη γνώση, στην εσφαλμένη γνώση, στην φαντασία, στην παραπλάνηση και στο «όνειρο».
Που μπορεί μια συνείδηση να «στηριχτεί» με ασφάλεια; πως μπορεί να έχει βέβαιη γνώση; Υπάρχει κάτι από αυτά που υποστηρίζουν οι άνθρωποι; Που πιστεύουν, που διδάσκουν στις νέες γενιές, που καταγράφουν σε μυριάδες βιβλία; Πάντα ως ένα βαθμό και με πολλές επιφυλάξεις.
Ας μην γελιόμαστε. Υπάρχει Μια Πραγματικότητα από την οποία ελάχιστα κατανοούν ή υποπτεύονται οι άνθρωποι. Υπάρχει μια Ζωή με πολλές περιοχές που δεν προσεγγίζουν οι άνθρωποι. Υπάρχει μια εξέλιξη, μια «ιστορία» του ανθρώπου, που αγνοούν τελείως οι άνθρωποι.
Αντί λοιπόν αυτής της απροσπέλαστης γνώσης οι άνθρωποι διατυπώνουν κοσμοθεωρίες, θεμελιώνουν επιστήμες (κι επιστημονική γνώση ως ένα σημείο), θεωρίες ζωής, τρόπους ζωής, ήθη, έθιμα, πολιτισμό. Μια Φαντασμαγορία, που όμως έχει ελάχιστη σχέση με την Αλήθεια.
Αλλά τι είναι Αλήθεια; Προφανώς η Αλήθεια βρίσκεται όχι απλά πέρα από την εννοιολογική σκέψη (που μπορεί να κατασκευάσει όποια πραγματικότητα θέλεις) αλλά τελείως έξω από την κοινή νοημοσύνη, υπεράνω της κατάστασης της συνείδησης στην οποία βρίσκεται ο συνηθισμένος άνθρωπος.
Αυτό άραγε, εφόσον απορρίψουμε τις ανθρώπινες ανοησίες, μας οδηγεί στην μυστικιστική εμπειρία; Στον μυστικισμό; Αλλά σε ποιόν μυστικισμό; Οι άνθρωποι, στην διάρκεια της ιστορίας έκαναν όλα τα Μηνύματα των Σοφών, κοινωνικούς θεσμούς, διδασκαλίες, θεωρίες. Κατέβασαν την Μυστικιστική Εμπειρία που υπερβαίνει την κοινή συνείδηση, στα όρια των δικών τους ορίων αντίληψης, την έφεραν στα μέτρα τους. Έτσι είναι όλα άχρηστα. Θέλει πολύ κόπο για να αναρριχηθείς στις απότομες πλαγιές της Εμπειρίας, να Φτάσεις στην Πρωταρχική Πηγή της Μυστικιστικής Εμπειρίας.
Πρέπει να ξαναγίνεις Αναζητητής, Προσκυνητής, Ταπεινός σαν τον Άνεμο, το Αρχαίο Πνεύμα, που δεν αφήνει ίχνη, που πετάει όπου θέλει και Υψώνεται στον Ουρανό, που είναι ο Φυσικός Προορισμός του.
«Οντολογία»
Η Ανθρώπινη Συνείδηση, αναδυόμενη από τον βούρκο της ανθρώπινης νοημοσύνης, σαν τον μυθικό «λωτό», λούζεται στο Φως μιας Νέας Αυτοσυνειδησίας, είναι μια Νέα Συνείδηση. Δεν μπορεί να στηριχτεί πουθενά, σε τίποτα εξωτερικό, σε καμιά δραστηριότητα γνωστική κι έτσι αιωρείται πάνω από το «χάος». Αυτό όμως, που μπορεί να φαίνεται τρομακτικό, είναι στην πραγματικότητα μια Ελευθερία χωρίς θεμέλιο και χωρίς όρια. Η απόλυτη Ελευθερία μπορεί έτσι να Στραφεί προς το Μοναδικό Κέντρο Ύπαρξης, τον Εαυτό, την Πραγματική Φύση. Είναι ο Εσωτερικός Νοητός Ήλιος, το Μόνο Σταθερό Θεμέλιο της Αλήθειας, η Αποκάλυψη της Πραγματικότητας.
Για την Νέα Συνείδηση δεν υπάρχουν «διακρίσεις». Είναι το Απόλυτο. Το «Όλον» είναι μέσα στο «ιδιαίτερο», στον πιο μικρό κόκκο σκόνης, και το ιδιαίτερο, το πιο ταπεινό ον, είναι από την φύση του κι εν δυνάμει το Όλον.
Η Νέα Συνείδηση είναι το Όλον και μπορεί να το Νοιώσει στην Ακινησία του Όλου ή στην κίνηση του ιδιαίτερου, γιατί δεν υπάρχει καμία διάκριση στις καταστάσεις όταν είσαι αφυπνισμένος. Η Όραση της Πραγματικότητας είναι «Ανεμπόδιστη» όπου κι αν βαδίζεις, υπάρχει μόνο Ιερός Χώρος.
Η Νέα Συνείδηση, από την Φύση της Ανήκει στον Ιερό Χώρο του Άχρονου και ποτέ δεν μπορεί να «ξεπέσει» από Εδώ.
«Γωσιολογία»
Για να μπορείς να «Δεις» την Πραγματικότητα, (για να έχεις Όραση και να μην είσαι «τυφλός»), πρέπει σαν Νέα Συνείδηση να μην έχεις «περιεχόμενο». Να είσαι σε Πλήρη Εγρήγορση. Σε Ολοκληρωτική Προσοχή. Τότε Είσαι Εδώ, Τώρα, στον Πραγματικό Χρόνο που είναι η Αιωνιότητα που Ρέει χωρίς να Αλλοιώνεται. Μπορείς να κινείσαι ελεύθερα όπου θέλεις, σε όλα τα σύμπαντα.
Διαφορετικά, όταν υπάρχει η παραμικρή μετακίνηση από την Ακινησία της Πανταχού Όρασης, στην ιδιαίτερη θεώρηση, αυτό που αντιλαμβάνεσαι δεν είναι η Πραγματικότητα κι η κίνησή σου δεν είναι ελεύθερη χωρίς σκιές και ίχνη, αλλά χαράζει τον Χρόνο, δημιουργεί εξέλιξη (και συνέπειες), χτίζει μνήμη (κι ιστορία), διαμορφώνει ζωή (και χτίζει όνειρα).
Από εδώ, από την θολή όραση που θεμελιώνει την μεταφυσική άγνοια, προέρχονται οι αιτίες που δημιουργούν τον χωρόχρονο, τους κατώτερους κόσμους, την ενσωμάτωση στην «γη», την ζωή στη γη.
Η Αφυπνισμένη Νέα Συνείδηση, δεν δεσμεύεται από τίποτα και περνά μέσα από τους κόσμους χωρίς δυσκολία. Είναι τα όντα που λόγω της περιορισμένης αντίληψής τους σκλαβώνονται σε κατώτερες διαμονές της ύπαρξης, σε μια ονειρική ζωή στους κατώτερους κόσμους.
«Ηθική»
Η Νέα Συνείδηση που έχει Αναδυθεί στην Αφύπνιση και δεν διστάζει να απορρίψει όλο το συσσωρευμένο «περιεχόμενό» της δεν χρειάζεται προϋποθέσεις για να Ζήσει την Πραγματικότητα. Η Συνείδηση γενικά δεν χρειάζεται προϋποθέσεις. Από την Φύση της κάθε συνείδηση είναι το Όλον. Αυτό που εμποδίζει την κάθε συνείδηση να το συνειδητοποιήσει δεν είναι έξω, στον «αντικειμενικό» κόσμο. Ούτε εξάλλου μπορεί να έχει βοήθεια από «έξω». Οι λόγοι που εμποδίζουν την κάθε συνείδηση να Κατανοήσει ότι είναι το Όλον, ότι το Όλον και το ιδιαίτερο είναι το Ίδιο, ότι η Όραση είναι Ανεμπόδιστη, είναι ακριβώς η εμμονή της συνείδησης στο «περιεχόμενό» της. Αυτή η ίδια η συνείδηση συντηρεί το όνειρο, τροφοδοτεί την ονειρική ζωή.
Για την Νέα Συνείδηση, από την Φύση της κι από την Ανεμπόδιστη Όρασή της πηγάζει η Ηθική Αρχή και Τάξη και Συμπεριφορά της.
Η κάθε συνείδηση που βλέπει θολά δεν αναγνωρίζει την Άχρονη Φύση της, δεν υποπτεύεται την Ελευθερία της Όρασης που δεν έχει ορίζοντες κι έτσι δίνει μια «αντικειμενικότητα» στην Ηθική Συμπεριφορά. Εκεί που πρέπει απλά να ακολουθήσει την Εσωτερική Φύση της νομίζει ότι πρέπει να Ακολουθήσει εξωτερικές επιταγές. Ακόμα κι έτσι όμως μπορεί να βρει διέξοδο στην σύγχυσή της.
Η Οδός
Αληθινά Είμαστε στην Χώρα της Αλήθειας. Για αυτό δεν υπάρχουν δρόμοι για την Αλήθεια, για αυτό δεν υπάρχει καμία εξέλιξη της γνώσης προς την Αλήθεια, για αυτό δεν υπάρχει καμία «πραγματοποίηση» της Αλήθειας.
Να το πούμε αλλιώς: Δεν είναι η Αλήθεια που πρέπει να «πραγματοποιηθεί». Είναι το ψεύδος και το όνειρο που πρέπει να «εγκαταλειφθεί».
Αυτό είναι μια κυριολεκτική Ηθική Αναγκαιότητα, κάτι που πρέπει να γίνει, άμεσα κι ολοκληρωτικά. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαδικασίες, προσπάθειες, δραστηριότητες. Όλες οι δήθεν θρησκευτικές ή μυστικιστικές πρακτικές, είναι δραστηριότητες της παλιάς νοημοσύνης, ανήκουν στον χώρο της παλιάς ανθρώπινης δραστηριότητας και δεν έχουν τίποτα να κάνουν με την Αλήθεια (ή την δήθεν προσέγγιση της Αλήθειας).
Πάρτε παράδειγμα τον Βούδα, που ήταν ένας από τους πιο Σοφούς Ανθρώπους. Ο Βούδας ήταν πάντα Φωτισμένος. Δεν φωτίστηκε ποτέ. Ο δήθεν «φωτισμός του Βούδα ανήκει στην μυθολογία των ανθρώπων.
Η Αληθινή Γη
Προφανώς η Νέα Συνείδηση δεν ανήκει στον Χρόνο, στον χωροχρόνο και στην ιστορικότητα. Δεν έχει τίποτα να κάνει με την ενσωματωμένη ζωή, στον πλανήτη γη ή σε κάποιον άλλον πλανήτη στους μυριάδες γαλαξίες.
Η Αληθινή «Γη» είναι στον Ιερό Χώρο του Άχρονου όπου οι Ορίζοντες Χάνονται στο Άπειρο. Εδώ είναι η «Κατοικία» της Νέας Συνείδησης.
Εν κατακλείδι
Πολλά από αυτά που λέγονται εδώ ίσως φαίνονται γνωστά σε κάποιους ή ίσως προσπαθήσουν να τα ανιχνεύσουν σε παλιές διδασκαλίες ή παραδόσεις. Στην πραγματικότητα η Αλήθεια Είναι πάντα (Διαχρονικά) Γνωστή. Δεν υπάρχει τίποτα να ειπωθεί. Και δεν υπάρχει τίποτα εδώ να «συγκρατήσεις» σαν μνήμη. Η Ζωή τρέχει, δεν μπορείς να μένεις πίσω. Απλά Δες. Απλά Ζήσε.
«Η κινούμενη εικόνα μιας ακίνητης αιωνιότητας» (Πλάτων)
«Η Ζωοποιούσα αρχή που εμψυχώνει το σύμπαν» (Πρόκλος)
Επανεμφάνιση, Αιώνια Επιστροφή, Ο κύκλος ύπαρξης που περιλαμβάνει τα πάντα
Δυναμισμός, Αέναη Κίνηση, Όλες οι δυνατότητες και πιθανότητες
Το Κοσμικό «Αυγό»
Θεός, «Ο θεός είναι κύκλος του οποίου το κέντρο βρίσκεται παντού και η περιφέρεια πουθενά» (Ερμής Τρισμέγιστος)
Σαν Ήλιος είναι η Αιώνια Αρχή και σαν Κύκλος του Πνεύματος και της κατώτερης ψυχής είναι η Παγκόσμια Μήτρα που τα Δημιουργεί όλα
Το «Πολύτιμο Μαργαριτάρι της Βασιλείας των Ουρανών» (Εσσαίος Ιησούς)
Εσωτερική Σύνδεση: Λωτός, Κρίνο, Ρόδο
Ο "Τετραγωνισμός" του Κύκλου (με την Ενοποίηση των Τεσσάρων Στοιχείων και περιεχόμενο το Πέμπτο Στοιχείο) συμβολίζει τον "Ουρανό επί της γης", την Ιερότητα, τον Αληθινό Ναό του Θεού, την Επάνοδο στην Αρχέγονη Απλότητα και Ενότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου