Εἶναι πολὺς καιρὸς τώρα ποὺ βλέπω ἐδῶ κι ἐκεῖ δημοσιεύσεις οἱ ὁποῖες ἀναφέρονται στὴν χρονολογία δημιουργίας τοῦ (σύμπαντος) κόσμου ἀπὸ τὸν ἕνα καὶ μοναδικὸ ἀληθινὸ θεὸ τῶν Ἑβραίων. Καὶ τὸ ζητούμενο ὅλων δὲν εἶναι ἡ κούραση ποὺ πρέπει νὰ αἰσθάνθηκε ὁ θεὸς καὶ τὰ ζόρια ποὺ θὰ τράβηξε –δὲν εἶναι δὰ καὶ μικρὸ πρᾶγμα ἡ δημιουργία τοῦ σύμπαντος καί, μάλιστα, ex nihilo, παναπῆ ἐκ τοῦ μηδενός, δηλαδὴ χωρὶς blue-print–, τὸ ζητούμενο εἶναι πότε ἀκριβῶς συνέβη ἡ δημιουργία, διότι δὲν εἶναι δυνατὸν οὔτε καὶ λογικὸ ἢ ἀνεκτὸ νὰ μὴ δύνανται οἱ ἐπὶ Γῆς ἐκπρόσωποί του, οἱ μετ’ αὐτοῦ νυχθημερὸν ἐπικοινωνοῦντες καὶ ὑπ’ αὐτοῦ φωτιζόμενοι, νὰ καθορίσουν τὴν ἀκριβῆ στιγμὴ δημιουργίας τοῦ κόσμου!
Μοῦ δημιουργήθηκε, λοιπόν, ἡ ἐπιθυμία νὰ συμβάλω κατὰ τὸ δυνατόν στὴν διευκρίνηση τοῦ σοβαροῦ αὐτοῦ ζητήματος, ἀφ’ ἑνὸς μὲν διότι εἶναι ἀπὸ μόνο του σοβαρό –εἶναι, ἀλήθεια, ἀνήκουστο στὸν 21ο αἰώνα (κατά την χριστιανική χρονολόγιση) νὰ μὴ γνωρίζη ὁ πᾶσα ἕνας πότε δημιουργήθηκε ὁ κόσμος!–, ἀφ’ ἑτέρου δὲ διότι πῶς θὰ ἀπαντήσης στὸν περίεργο ποὺ θὰ σὲ ρωτήση: «Πότε, ρὲ μεγάλε, δημιούργησε ὁ θεὸς τὸν κόσμο;»
Τί ἀπαντᾶς καὶ πῶς διασκεδάζεις τὴν ἀγωνία (καθότι, πιθανώτατα, ὁ ἐρωτῶν ἀγωνιᾶ νὰ μάθη) τοῦ ἀγνοοῦντος;
Βέβαια, ἐδῶ πρέπει νὰ σημειώσω τὴν παράλειψη ἐκ μέρους τοῦ ἰδίου τοῦ θεοῦ ἀλλὰ καὶ τοῦ υἱοῦ του νὰ ἐνημερώσουν τὰ πλήθη τῶν πιστῶν, ὥστε νὰ μὴ γεννῶνται τοιαύτης μορφῆς ἀπορίες, οἱ ὁποῖες, πιθανόν, ἤθελε ὁδηγήσουν εἰς αὐτὴν ταύτην τὴν ἀμφισβήτησιν τῆς ὑπάρξεως τῶν θεῶν – θοῦ, Κύριε, φυλακὴν τῷ πληκτρολογίῳ μου!
Γιὰ νὰ λέμε, ὅμως, καὶ τοῦ στραβοῦ τὸ δίκιο (ἂν καὶ ὁ θεὸς κάθε ἄλλο παρὰ στραβὸς εἶναι… ὁ τὰ πανθ’ ὁρῶν εἶναι, τὸ πιστεύεις δὲν τὸ πιστεύεις), ὁ θεὸς τὸ εἶχε πεῖ στὸν δικό του ἄνθρωπο, τὸν Μωυσῆ, ἀλλὰ ὁ Μωυσῆς, ὄντας σκέτος ἄνθρωπος, κάποια στιγμὴ (ὅταν κατέβηκε ἀπὸ τὴν κορυφὴ τοῦ ἱεροῦ ὄρους, ὅπου εἶχε ραντεβοὺ μὲ τὸν θεό, γιὰ νὰ ποῦνε τὰ δικά τους καὶ νὰ τοῦ δώση ὁ θεὸς τὶς δέκα ἐντολές, τὸ ὁποῖον, βέβαια, συμπεραίνω τώρα ποὺ τὰ πράγματα εἶναι πλέον γνωστὰ σὲ ὅλους, τότε κανένας δὲν γνώριζε τί τὸν ἤθελε ὁ θεὸς καὶ τὸν ἀνεβοκατέβαζε γέρο ἄνθρωπο στὴν κορυφὴ τοῦ ἱεροῦ ὄρους, καὶ ὅ,τι ἄλλο, πιθανόν, θεωροῦσε ἀναγκαῖο – καμμιὰ συνταγὴ μαγειρικῆς, τίποτε τριψοβότανα, φάρμακα κ.ἄ.) τὰ πῆρε στὸ κρανίο μὲ τὸν λαό, στὸν ὁποῖο ὁ ἀδελφός του κατασκεύασε «μόσχον χωνευτὸν» νὰ τὸν λατρεύουν ὡς θεό, ἀφοῦ ἔσπασε τὶς πλάκες –ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου σπασίματος τρέχουμε σήμερα νὰ μάθουμε πότε δημιούργησε ὁ θεὸς τὸν κόσμο, τέτοια μαλακία!–, ἔδωσε ἐντολὴ νὰ ἐκτελεστοῦν τρεῖς χιλιάδες ἄνδρες ἀπὸ τὸν λαό, ὥστε νὰ τιμωρήση τὸν λαὸ γιὰ τὸν «μόσχον χωνευτὸν»-θεὸ ποὺ κατασκεύασε ὁ Ἀαρών, ὁ μεγάλος ἀδελφὸς του καὶ ἐκλεκτὸς τοῦ θεοῦ.
Ὁρίστε, λοιπόν, αὐτὸς εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὸν ὁποῖον δὲν γνωρίζουμε πότε δημιουργήθηκε αὐτὸς ὁ κόσμος, καὶ ἄσε τὸν ἄλλον, ἐκεῖνον τὸν Σκοτεινό, νὰ ξελαρυγγιάζεται λέγοντας «κόσμον τόνδε, τὸν αὐτὸν ἁπάντων, οὔτε τις θεῶν οὔτε ἀνθρώπων ἐποίησεν, ἀλλ' ἦν ἀεὶ καὶ ἔστιν καὶ ἔσται πῦρ ἀείζωον, ἁπτόμενον μέτρα καὶ ἀποσβεννύμενον μέτρα».
Τρίχες κατσαρές! Τί νὰ σοῦ πῆ ἕνας φιλόσοφος –Σκοτεινός, μάλιστα!–, ὅταν ὁμιλῆ ὁλόκληρος θεός, ἔστω καὶ διὰ μέσου ἑνὸς καθ’ ὅλα ἐπιλήψιμου ἀνθρώπου!
Ἂς δοῦμε, λοιπόν, τί εἶπαν διάφοροι σημαντικοί –τί σημαντικοί, σημαντικώτατοι εἶναι τὸ σωστό– ἄνθρωποι στὸ διάβα τῶν αἰώνων, μετά, φυσικά, τὴν ἀπώλεια τῶν πρώτων πλακῶν, ἐπὶ τῶν ὁποίων, σύμφωνα μὲ ἀξιοπιστότατες πηγές, ἀνεγράφετο καὶ ἡ ἀκριβεστάτη καὶ ὡς πρὸς τὸ λεπτὸ τῆς ὥρας χρονολογία δημιουργίας τοῦ κόσμου μὲ πᾶν συμπαρομαρτούμενον – οὐρανό, σύννεφα, ἥλιο, φεγγάρι, ἄστρα, κομῆτες, διάττοντες, μαῦρες τρῦπες καὶ ὅποιες ἄλλες, θάλασσες, λίμνες, λιμνοθάλασσες, ποτάμια, ρυάκια, χειμάρρους, δάση, φυτὰ καὶ ζῶα.
Κατὰ τὸν Εὐσέβιο Καισαρείας (265-340 μ.Χ./ἀπωλεσθεῖσα «Παντοδαπὴ Ἱστορία»), Πατέρα της Ἐκκλησιαστικῆς Ἱστορίας, ὁ θεὸς ἐδημιούργησε τὸ Σύμπαν τὸ 5165 π.Χ., δηλαδή, πρὸ 7.287 ἐτῶν.
Κατὰ τὸν Βυζαντινό χρονικογράφο Γεώργιο Κεδρηνό (12ος αι./«Σύνοψις Ἱστοριῶν»), τὸ 5506 π.Χ., δηλαδή, πρὸ 7.528 ἐτῶν.
Κατὰ τὸν Αἰδέσιμο Βέδα (Venerable Bede, 673-735 μ.Χ./Historia Ecclesiastica Gentis Anglorum), Ἄγγλο θεολόγο καὶ ἱστορικό, τὸ 3952 π.Χ., δηλαδή, πρὸ 5.974 ἐτῶν.
Κατὰ τὸν Σέξτο Ἰούλιο Ἀφρικανό (Sextus Julius Africanus, 180-250 μ.Χ./«Χρονογραφίες» ἢ «Πεντάβιβλον χρονολογικόν») τὸ 5499 π.Χ., δηλαδή, πρὸ 7.521 ἐτῶν.
Κατὰ τὸν Τζαίημς Ἄσερ (James Ussher, 1581-1656 μ.Χ.), ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Armagh στὴν Β. Ἰρλανδία, ἀρχικῶς μὲν τὴν Κυριακὴ 23 Ὀκτωβρίου 4004 π.Χ., ἀργότερον δέ, κατόπιν περαιτέρω ἐξαντλητικῶν μελετῶν καὶ ἐρευνῶν, τὴν Παρασκευὴ 28 Ὀκτωβρίου τοῦ ἰδίου ἔτους, δηλαδή, πρὸ 6.426 ἐτῶν.
Κατὰ τὸν Γάλλο οὑμανιστὴ Ἰωσὴφ Σκαλιγκέρ (Joseph Scaliger, 1484-1558), τὸ 3949 π.Χ., δηλαδή, πρὸ 5.971 ἐτῶν.
Τὸ ἀνέκδοτο δὲν τελειώνει ἐδῶ –ἔχει καὶ συνέχεια–, ἀλλὰ φτάνει πιά! Ὁ ἄνθρωπος τοῦ 21ου αἰ. γνωρίζει, ἐλπίζω, κατὰ σχετικὴ πλειοψηφία, ὅτι τὸ σύμπαν δημιουργήθηκε τὴν Τρίτη, 13 τοῦ μηνὸς Μαρτίου, στὶς 06:47 (ἤ: 00:47 σύμφωνα μὲ τὴν ἰουδαϊκὴ μέτρηση τοῦ ἡμερήσιου χρόνου – καὶ ὁ θεὸς Ἰουδαῖος εἶναι, ἔτσι θὰ τὸ παρέδωσε στὸν Μωυσῆ, γραμμένο στὶς πρῶτες πλάκες, ἐκεῖνες ποὺ ὁ Μωυσῆς ἔσπασε, διότι τὰ πῆρε μὲ τοὺς συμπατριῶτες του), 4.316 χρόνια προτοῦ ὁ θεὸς ἀποφασίση νὰ ἀποκτήση διάδοχο, πλὴν εἶναι ἀπὸ δύσκολο ἕως ἀδύνατον νὰ διαπιστωθῆ πόσα ἀκριβῶς χρόνια πρὸ τῆς γεννήσεως τοῦ πρωτοτόκου καὶ μονογενοῦς υἱοῦ τῆς Μαριὰμ καὶ αὐτοῦ διὰ τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ, διδύμου ἀδελφοῦ τοῦ Διδύμου ἢ κατὰ κόσμον Ἰούδα.
Παρ’ ὅλα ταῦτα, εἶμαι ὑποχρεωμένος, χάριν τῆς ἐπιστημονικῆς ἀλήθειας, νὰ ἀναφερθῶ στὸν Dr. John Lightfoot (1602-1675), καθηγητὴ τοῦ Κολεγίου τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης καὶ ἀντιπρύτανη τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Καίμπριτζ, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνον ἐπιβεβαίωσε τὴν χρονολογία ποὺ παρουσίασε ὁ James Ussher, ἀλλά, πηγαίνοντας τὴν ἔρευνα ἕνα βῆμα παραπέρα, τὴν προσδιώρισε μὲ μεγαλύτερη ἀκρίβεια, τοποθετῶντας την στὶς 23 Ὀκτωβρίου 4004 π.Χ., τὴν ἐνάτη (09:00) πρωινή, σημειώνοντας, ἐπὶ πλέον (αὐτὸ σημαίνει συνειδητότητα, συνειδητὴ ἔρευνα καὶ ὄχι μπαρμπούτσαλα!): «Τὸν ἄνθρωπο ἐδημιούργησεν ἡ Ἁγία Τριάς» (R. Milton, 1996, σελ. 47). [Τὸ ὁποῖον, δοθείσης τῆς εὐκαιρίας, σημαίνει ὅτι ὁ μουνογενὴς δίδυμος τοῦ Διδύμου συμμετεῖχε κι αὐτὸς στὴν ἐπέμβαση ἀφαιρέσεως ἀπὸ τὸ πλευρὸ τοῦ Ἀδὰμ τοῦ παϊδιοῦ, ἀπὸ τὸ ὁποῖον καὶ πέριξ τοῦ ὁποίου δημιουργήθηκε ἡ Εὔα, ἔτσι γιὰ νὰ μᾶς τυραννεύη καὶ νὰ μᾶς κάνη δύσκολη τὴν ζωή, καὶ σωστὰ ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία τὴν θεωρεῖ μολυσμένη καὶ ὄργανο τοῦ Σατανᾶ – καὶ παρακαλῶ νὰ μὴ μὲ βρίσετε, δὲν φταίω ἐγώ, στὸν Χριστὸ καὶ τὸν πνεύματι πατέρα του νὰ τὰ πῆτε!]
Βέβαια, κάποιοι λόγιοι καὶ ἐρευνητὲς διεκωμώδησαν αὐτὴν τὴν τόσο ἀκριβῆ τοποθέτηση, ὄχι μόνον κατὰ τὸ ἔτος, ἀλλὰ καὶ τὸν μήνα, τὴν ἡμέρα καὶ τὴν ὥρα καί, ἂν τὸ καλοσκεφθῆς, καὶ τὸ λεπτό! Τὸ τί εγράφη ἐπ’ αὐτοῦ δὲν ἀφορᾶ στὸ παρόν.
Ἀκολούθησαν καὶ ἄλλες ἐξ ἴσου σοβαρὲς ἐργασίες, ἀλλὰ καὶ τοῦτο δὲν ἀφορᾶ στὸ παρόν.
Κατὰ τὸν περίφημο ἀστρονόμο Ἰωάννη Ἑβέλιο (Johannes Hevelius, 1611-1687), ἡ ἀκριβὴς ὥρα τῆς δημιουργίας εἶναι ἡ 12η ἰουδαϊκὴ ὥρα ἢ ἀλλοιῶς ἡ 18η (6η ἀπογευματινή) ὥρα τῆς 24ης Ὀκτωβρίου τοῦ 3963 π.Χ., τὸ ὁποῖον καὶ ἀναφέρει στὸ σύγγραμμά του «Πρόδρομος Αστρονομίας» (Prodromus Astronomiae, 1690). [Προφανῶς, τὴν ἐποχὴ ἐκείνη ἡ χρονολογία ἦταν γραμμένη στὰ ἄστρα, ἀλλά, ὅπως συνήθως στὴν ζωή, μὲ τὸ πέρασμα τῶν αἰώνων ἐσβήσθη.]
Τέλος, κατὰ τὴν Χριστιανική Ἐκκλησία (μὲ ἀπόφαση τῆς ΣΤ΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου τοῦ 680 μ.Χ.) καθωρίσθη ὡς ἀρχὴ τῆς δημιουργίας ἡ 1η Σεπτεμβρίου τοῦ 5509 π.Χ., ὠνομάστηκε δὲ «Βυζαντινὴ Ἐποχὴ» ἢ «Ἐποχὴ τῆς Κωνσταντινουπόλεως». Ἡ ἀνωτέρω ἡμερομηνία καθιερώθη ἐπισήμως τὸν 9ο αἰ. ἐπὶ αὐτοκράτορος Λέοντος ΣΤ΄ τοῦ Σοφοῦ (886-912 μ.Χ.).*
[* Καταλαβαίνει ὁ καθένας ποιά τὰ κριτήρια ἀπονομῆς τίτλων καὶ ἐγκωμιαστικῶν ἐπιθέτων σὲ αὐτοκράτορες καὶ παρακαθημένους.]
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου