θνητὴν φρονοῦσαν θνητὰ κοὐκ ἀγνώμονα,
πᾶν σοι φράσω τἀληθὲς οὐδὲ κρύψομαι.
475 ἔστιν γὰρ οὕτως ὥσπερ οὗτος ἐννέπει.
ταύτης ὁ δεινὸς ἵμερός πόθ᾽ Ἡρακλῆ
διῆλθε, καὶ τῆσδ᾽ οὕνεχ᾽ ἡ πολύφθορος
καθῃρέθη πατρῷος Οἰχαλία δορί.
καὶ ταῦτα, δεῖ γὰρ καὶ τὸ πρὸς κείνου λέγειν,
480 οὔτ᾽ εἶπε κρύπτειν οὔτ᾽ ἀπηρνήθη ποτέ,
ἀλλ᾽ αὐτός, ὦ δέσποινα, δειμαίνων τὸ σὸν
μὴ στέρνον ἀλγύνοιμι τοῖσδε τοῖς λόγοις,
ἥμαρτον, εἴ τι τήνδ᾽ ἁμαρτίαν νέμεις.
ἐπεί γε μὲν δὴ πάντ᾽ ἐπίστασαι λόγον,
485 κείνου τε καὶ σὴν ἐξ ἴσου κοινὴν χάριν
καὶ στέργε τὴν γυναῖκα καὶ βούλου λόγους
οὓς εἶπας ἐς τήνδ᾽ ἐμπέδως εἰρηκέναι.
ὡς τἄλλ᾽ ἐκεῖνος πάντ᾽ ἀριστεύων χεροῖν
τοῦ τῆσδ᾽ ἔρωτος εἰς ἅπανθ᾽ ἥσσων ἔφυ.
490 ΔΗ. ἀλλ᾽ ὧδε καὶ φρονοῦμεν ὥστε ταῦτα δρᾶν,
κοὔτοι νόσον γ᾽ ἐπακτὸν ἐξαρούμεθα,
θεοῖσι δυσμαχοῦντες. ἀλλ᾽ εἴσω στέγης
χωρῶμεν, ὡς λόγων τ᾽ ἐπιστολὰς φέρῃς,
ἅ τ᾽ ἀντὶ δώρων δῶρα χρὴ προσαρμόσαι,
495 καὶ ταῦτ᾽ ἄγῃς. κενὸν γὰρ οὐ δίκαιά σε
χωρεῖν προσελθόνθ᾽ ὧδε σὺν πολλῷ στόλῳ.
πᾶν σοι φράσω τἀληθὲς οὐδὲ κρύψομαι.
475 ἔστιν γὰρ οὕτως ὥσπερ οὗτος ἐννέπει.
ταύτης ὁ δεινὸς ἵμερός πόθ᾽ Ἡρακλῆ
διῆλθε, καὶ τῆσδ᾽ οὕνεχ᾽ ἡ πολύφθορος
καθῃρέθη πατρῷος Οἰχαλία δορί.
καὶ ταῦτα, δεῖ γὰρ καὶ τὸ πρὸς κείνου λέγειν,
480 οὔτ᾽ εἶπε κρύπτειν οὔτ᾽ ἀπηρνήθη ποτέ,
ἀλλ᾽ αὐτός, ὦ δέσποινα, δειμαίνων τὸ σὸν
μὴ στέρνον ἀλγύνοιμι τοῖσδε τοῖς λόγοις,
ἥμαρτον, εἴ τι τήνδ᾽ ἁμαρτίαν νέμεις.
ἐπεί γε μὲν δὴ πάντ᾽ ἐπίστασαι λόγον,
485 κείνου τε καὶ σὴν ἐξ ἴσου κοινὴν χάριν
καὶ στέργε τὴν γυναῖκα καὶ βούλου λόγους
οὓς εἶπας ἐς τήνδ᾽ ἐμπέδως εἰρηκέναι.
ὡς τἄλλ᾽ ἐκεῖνος πάντ᾽ ἀριστεύων χεροῖν
τοῦ τῆσδ᾽ ἔρωτος εἰς ἅπανθ᾽ ἥσσων ἔφυ.
490 ΔΗ. ἀλλ᾽ ὧδε καὶ φρονοῦμεν ὥστε ταῦτα δρᾶν,
κοὔτοι νόσον γ᾽ ἐπακτὸν ἐξαρούμεθα,
θεοῖσι δυσμαχοῦντες. ἀλλ᾽ εἴσω στέγης
χωρῶμεν, ὡς λόγων τ᾽ ἐπιστολὰς φέρῃς,
ἅ τ᾽ ἀντὶ δώρων δῶρα χρὴ προσαρμόσαι,
495 καὶ ταῦτ᾽ ἄγῃς. κενὸν γὰρ οὐ δίκαιά σε
χωρεῖν προσελθόνθ᾽ ὧδε σὺν πολλῷ στόλῳ.
***
ΛΙΧ. Μ᾽ αφού σε βλέπω, δέσποινά μου, να ᾽χειςσα θνητή αιστήματα θνητού και να ᾽σαι
όχι άκριτη, θενα σου πω την πάσαν
αλήθεια, δίχως τίποτα να κρύψω.
Είναι έτσι, ναι, καθώς αυτός τα λέει·
αυτής ο φλογερός ο έρωτας είναι
που πέρασε τον Ηρακλή μια μέρα
κι ένεκ᾽ αυτής η πολυπαθιασμένη
πατρίδα της χαλάστηκε Οιχαλία.
Κι αυτά —γιατί πρέπει να λέω και κείνου
το δίκιο— δε με πρόσταξε ποτέ του
480 μήτε να κρύψω, μήτε που τ᾽ αρνιέται·
μα μόνος μου εγώ, δέσποινα, από φόβο
μη σου πονέσω την καρδιά, για τέτοιο
λόγο το ᾽καμα αυτό το σφάλμα — αν σφάλμα
το νομίζεις· μ᾽ αφού τα ξέρεις όλα
τώρα, για χάρη εκεινού, μα επίσης
και για σένα της ίδιας το συμφέρον,
στρέξε τη νέα αυτή και μη θελήσεις
να βγεις απ᾽ όσα πριν είπες για κείνη.
Γιατί ο Ηρακλής, ενώ παντού είναι ο πρώτος
με την αντρεία του, μόνο απ᾽ του έρωτά της
τη δύναμ᾽ είναι τέλεια νικημένος.
490 ΔΗΙ. Μα έτσι το ᾽χω στο νου κι έτσι θα πράξω,
ουδέ θα πάω μονάχη μου να σύρω
το κακό στο κεφάλι μου, ζητώντας
να μπω με τους θεούς σε μάταιη μάχη.
Μ᾽ ας πάμε τώρα μέσα, για να πάρεις
και τις παραγγελιές μου κι όσα δώρα
ταιριάζει αντίς τα δώρα του να δώσω
να του τα πας· γιατί σωστό δεν είναι
να φύγεις μ᾽ άδεια χέρια, ενώ μας ήρθες
με τόσο εσύ μεγάλη συνοδεία.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου