Κι εκείνος απάντησε:
Στις πύλες της πόλης και πλάι στο τζάκι σάς είδα να ταπεινώνεστε και να λατρεύετε την ίδια σας την ελευθερία, σαν σκλάβοι που ταπεινώνονται μπροστά στον τύραννο και τον επαινούν παρότι εκείνος πρόκειται να τους σφαγιάσει.
Ναι, στο άλσος του ναού και στη σκιά του οχυρού, έχω δει τους πιο ελεύθερους από εσάς να φορούν την ελευθερία τους σαν ζυγό και χειροπέδη.
Και μέσα μου η καρδιά μου μάτωσε. Γιατί μπορείτε να είστε ελεύθεροι μονάχα όταν η επιθυμία της ελευθερίας γίνει για εσάς βαρύ φορτίο, κι όταν πάψετε να μιλάτε για την ελευθερία σαν να είναι σκοπός και εκπλήρωση.
Θα είστε πραγματικά ελεύθεροι όταν οι μέρες σας δεν θα είναι δίχως φροντίδα, ούτε οι νύχτες σας χωρίς ανάγκη και θλίψη, αλλά μόνο όταν όλα αυτά κυκλώνουν τη ζωή σας, μα εσείς υψώνεστε από πάνω τους γυμνοί και αδέσμευτοι.
Αλλά πώς θα υψωθείτε πάνω από τις μέρες και τις νύχτες σας προτού σπάσετε τις αλυσίδες που εσείς οι ίδιοι, στο ξημέρωμα της αντίληψής σας, δέσατε γύρω από τη μεσημβρινή σας ώρα;
Στην πραγματικότητα, αυτό που εσείς ονομάζετε ελευθερία είναι η πιο δυνατή από αυτές τις αλυσίδες, παρότι οι κρίκοι της αστράφτουν κάτω από τον ήλιο και θαμπώνουν τα μάτια σας.
Και τι άλλο είναι πέρα από κομμάτια του ίδιου σας του εαυτού, τα οποία απορρίψατε νομίζοντας πως έτσι θα απελευθερωθείτε;
Κι αν θέλετε να σβήσετε έναν άδικο νόμο, αυτός ο νόμος γράφτηκε από το δικό σας χέρι, πάνω στο δικό σας μέτωπο.
Δεν μπορείτε να τον σβήσετε καίγοντας τα βιβλία των νόμων σας ούτε πλένοντας τα μέτωπα των δικαστών σας, κι ας τους ξεπλένετε με όλο το νερό της θάλασσας.
Κι αν θέλετε να εκθρονίσετε έναν δεσπότη, δείτε πρώτα ότι καταστρέψατε τον θρόνο του που έχετε στήσει μέσα σας.
Γιατί πώς μπορεί ένας τύραννος να κυβερνά τους ελεύθερους και τους περήφανους, αν δεν υπάρχει τυραννία μέσα στη δική τους ελευθερία και ντροπή μέσα στη δική τους περηφάνια;
Κι αν θέλετε να απαλλαγείτε από μια φροντίδα, αυτή η φροντίδα επιλέχθηκε από εσάς μάλλον παρά σας επιβλήθηκε.
Κι αν θέλετε να ξορκίσετε έναν φόβο, ο φόβος αυτός εδράζεται στην καρδιά σας κι όχι στο χέρι εκείνου που φοβάστε.
Αληθινά, όλα τα πράγματα κινούνται συνεχώς μέσα στην ύπαρξή σας μισοαγκαλιασμένα, αυτά που ποθείτε και αυτά που φοβάστε, αυτά που απεχθάνεστε κι αυτά που λαχταράτε, αυτά που επιδιώκετε κι αυτά από τα οποία θέλετε να γλιτώσετε.
Αυτά τα πράγματα κινούνται μέσα σας σαν φώτα και σκιές, σαν αχώριστα ζευγάρια.
Κι όταν η σκιά εξασθενεί και χάνεται, το φως που παραμένει γίνεται σκιά σε κάποιο άλλο φως.
Κι έτσι η ελευθερία σας, όταν χάνει τα δεσμά της, γίνεται η ίδια δέσμια μιας μεγαλύτερης ελευθερίας.
Kahlil Gibran, Ο Προφήτης
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου