Μέρες περίεργες, μέρες ξεκαθαρίσματος.

Μέρες περίεργες, μέρες ξεκαθαρίσματος.

Μια παύση που μας επιβάλλεται για να κοιτάξουμε γύρω μας, αλλά και μέσα μας.

Τι κάναμε και πως; Και το πιο σημαντικό – γιατί;

Τι κερδίσαμε, τι χάσαμε, τι ήταν αυτό που ήταν σημαντικό. Τι έμεινε;

Και όλο αυτό όχι μόνο για να κάνουμε το υπολογισμό μας, αλλά για να διορθώσουμε ότι διορθώνεται. Ή απλά να προχωρήσουμε μπροστά. Σοφότεροι από τα λάθη μας, δυνατότεροι από τον πόνο που βιώσαμε, πιο αισιόδοξοι από την ελπίδα που μας έδωσαν ή δώσαμε στους γύρω μας.

Το σίγουρο είναι ότι μέχρι στιγμής έχουμε όλοι καταλάβει τι είναι αυτό που μας καθορίζει, τι είναι αυτό που μας λείπει. Ποια είναι η ουσία της ζωής μας για τον καθένα ξεχωριστά.

Πώς η καθημερινότητά μας επιδέξια κάλυπτε πολλές από τις βαθύτερες ανάγκες μας με ασήμαντες πράξεις, λόγια ή ανθρώπους.

Πώς μας ξεγλιστρούσε η ουσία της ζωής μέσα από τους ξέφρενους ρυθμούς της πεζής καθημερινότητά μας.

Η δύσκολη αυτή η συγκυρία μας δίνει την ευκαιρία να επικοινωνήσουμε με το βαθύτερο εαυτό μας, να διορθώσουμε τα λάθη μας, να επαναπροσδιορίσουμε την πορεία μας.

Πρέπει να επιβιώσουμε. Να αντέξουμε. Αλλά πέρα από τη σωματική μας ακεραιότητα. Πρέπει να ξαποστάσουμε για λίγο και να κοιτάξουμε γύρω μας, μέσα μας με ειλικρίνεια.

Να κάνουμε επανεκκίνηση. Από το μηδέν.

Είναι στιγμές που πρέπει να δείξουμε την αγάπη μας, τον ενδιαφέρον μας και να δώσουμε και πάρουμε δύναμη.

Να δούμε κατάματα αλήθειες και να προχωρήσουμε με αυτές. Να εστιάσουμε στην ουσία – γύρω μας, μέσα μας.

Διότι μετά από τέτοιες δύσκολες εμπειρίες, μένει ότι αξίζει.