Καθένας από εμάς έχει ζωγραφίσει μέσα στο μυαλό του το δικό του πορτραίτο. Έχει δημιουργήσει την αυτοεικόνα του ασυνείδητα μέσα από βιωμένες εμπειρίες, επιτυχίες, αποτυχίες, μέσα από την κριτική των άλλων και από τα επιτεύγματα του.
Όταν γεννιόμαστε σταδιακά ξεχωρίζουμε και χτίζουμε την εικόνα του εαυτού μας. Αρχίζουμε να διαμορφώνουμε τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας μας, να νιώθουμε διαφορετικοί, να δημιουργούμε σιγά-σιγά την αυτοεικόνα μας, καθώς δεν είναι κάτι που υπάρχει a priori. Οι «σημαντικοί άλλοι», τα άτομα που μας περιβάλλουν, ασκούν επιρροή επάνω μας, είναι αυτοί που μας βοηθούν να δημιουργήσουμε την δική μας εικόνα και είναι υπαίτιοι για την αξία που δίνουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Αν το κοινωνικό μας περιβάλλον μας κρίνει αρνητικά γιατί δεν παρουσιάζουμε τον «ιδανικό εαυτό» που αυτό επιθυμεί, τότε αυτό αυτόματα αντανακλά στην προσωπικότητα και την αυτοεικόνα μας. Μοιάζει σαν να ρίχνουν χρώμα, επάνω στο δικό μας πορτραίτο. Έτσι, μεταβάλλεται η γνώμη που έχουμε για τον εαυτό μας, επηρεάζεται από την αρνητική κριτική και λειτουργεί σαν χιονοστιβάδα που παρασύρει και την αυτοεκτίμηση. Όμως, είμαστε κύριοι του εαυτού μας και στο χέρι μας είναι να μην μας πάρει η κατηφόρα.
Αρκετές φορές μας έχουν ζητήσει να περιγράψουμε τον εαυτό μας, είτε σε μια συνέντευξη για δουλειά, είτε πάνω σε μια φιλική συζήτηση. Ενώ φαντάζει απλό, δυσκολευόμαστε όμως, ερχόμαστε σε άβολη θέση…ίσως αλλάζουμε και δέκα χρώματα! Αλλά τι είναι αυτό που μας δυσκολεύει; Η έκθεση μας μπροστά στους άλλους; Ή μήπως δεν τον γνωρίζουμε τόσο καλά όσο νομίζουμε; Κι αν δεν τον γνωρίζουμε πως μπορούμε να τον μάθουμε;
Ο Van Gogh είχε δημιουργήσει πάνω από τριάντα πορτραίτα του προσπαθώντας κατά αυτό τον τρόπο να αντιληφθεί τον εαυτό του καλύτερα. Λέγεται μάλιστα, πως είχε και έναν καθρέπτη για να μπορεί να έχει εικόνα του εαυτού του όταν δημιουργεί τις προσωπογραφίες του. Είχε βρει τον δικό του τρόπο επικοινωνίας. Ας αναλογιστούμε, εάν εμείς οι ίδιοι είχαμε έναν αντίστοιχο καθρέπτη, πως θα έμοιαζε ο δικός μας εαυτός στον καμβά. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι να μην χάσουμε την επικοινωνία με τον εαυτό μας, να βρισκόμαστε σε ένα διαρκή εσωτερικό διάλογο, όπως το έργο συνομιλεί με το δημιουργό του. Έτσι, επέρχεται η αυτογνωσία. Αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα μας, το λόγο που επιλέξαμε τις πράξεις μας, αντιλαμβανόμαστε τις αδυναμίες μας και θέτουμε μελλοντικούς στόχους. Οφείλουμε να δούμε τον εαυτό μας από διαφορετικές οπτικές γωνίες για μπορέσουμε να τον αποτυπώσουμε σωστά. Να δώσουμε φως στα θετικά χαρακτηριστικά του. Να δώσουμε μορφή σε εκείνα τα καλά στοιχεία του εαυτού μας που βρίσκονται κρυμμένα.
Η διαφορετικότητα μεταξύ των ανθρώπων είναι φυσιολογική. Δεν χρειάζεται να υποβάλουμε τον εαυτό μας σε κοινωνικές συγκρίσεις. Ο καθένας έχει τη δική του αξία και τα δικά του χαρίσματα που τον καθιστούν ξεχωριστό, κατά αυτό το τρόπο δομείται μια κοινωνία. Δεν θα είχε νόημα να είμαστε όλοι ίδιοι. Σε ένα σώμα χρειάζεται το χέρι, το πόδι, το κεφάλι, το καθένα εξυπηρετεί τη δική του λειτουργία. Καθένας μας πρέπει να προσπαθεί να ξεχωρίσει με το δικό του μοναδικό τρόπο. Να δημιουργήσει έναν εαυτό με θετικές σκέψεις, συναισθήματα και πράξεις και με θέληση για διαρκή βελτίωση. Ας αφήσουμε πίσω αρνητικές εμπειρίες και τραυματικά γεγονότα που μας επηρέασαν, να επιβραβεύσουμε τη προσπάθεια, από την πιο ασήμαντη μέχρι τη πιο σημαντική.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου