ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΜΑΣ ΕΑΥΤΟ

ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Αναρωτιέμαι αν όλοι εμείς, πέραν της υλικής μας υπόστασης έχουμε την δυνατότητα να δούμε πέρα από την ύλη, και να ανακαλύψουμε έναν άλλο κόσμο, έναν άλλο μας εαυτό υπερβατικό..

Ότι αντιλαμβανόμαστε ως αλήθεια είναι αυτό που βλέπουμε, ακούμε, αγγίζουμε, γευόμαστε, οσφριζόμαστε,
Και αυτό πιστεύουμε ως δεδομένο, άρα και ως πραγματικότητα στην ζωή μας μέσα από τις αισθήσεις!

Αλλά το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και όταν βλέπουμε, ακούμε, αγγίζουμε, γευόμαστε, οσφριζόμαστε, μέσα από τις σκέψεις μας, οραματιζόμενοι έναν κόσμο μη υπαρκτό σαν ύλη, αλλά αληθινό και πραγματικό, νιώθωντας την αλήθεια του.

Έχουμε λοιπόν δύο αλήθειες και πραγματικότητες στην ζωή μας.
Η μία είναι ο αισθητός υλικός κόσμος, και η άλλη ο ιδεατός πνευματικός κόσμος.

Οι θρησκείες μας διδάσκουν την αλήθεια δίνοντας μας έτοιμες σκέψεις, χωρίς να επιτρέπεται να τις επεργαστούμε μόνοι μας, απαγορεύοντας την ελεύθερη σκέψη.

Και οι επιστήμες μας δίνουν έτοιμες γνώσεις, μέσα από την οπτική της υλικής υπόστασης των πέντε αισθήσεων, γι'αυτό και πάντα ψάχνουν να τεκμηριώσουν τα πάντα, μέσα από την εργαστηριακή απόδειξη.
Διότι η ενέργεια που υπάρχει παντού και γύρω μας, είναι ο αληθινός και πραγματικός κόσμος της αλήθειας της επιστήμης,
άρα και της φύσης του σύμπαντος. Όλα είναι ενέργεια γι'αυτούς.

Επίσης, εκτός από τις αισθήσεις, υπάρχουν και τα τα συναισθήματα, αρνητικά και θετικά, και εκλαμβάνονται από τις θρησκείες ως η αλήθεια που επικρατεί είτε στον υλικό κόσμο, είτε στον Παραδείσιο, και ως προέκταση στον ίδιο τον Θεό, διότι, αφού όλες οι διαστάσεις είτε ανώτερες είτε κατώτερες είναι επιρρεπείς στο κακό, άρα ως συνέπεια αυτού του αποτελέσματος, το κακό και το καλό, είναι και η φύση του Θεού. Διότι, άλλωτε βρίσκουμε τον θεό στις βίβλους των θρησκειών απόλυτα αγαθό, και άλλες φορές εκδικητικό.
Διότι, μας μιλούν για έναν κόσμο αποκλειστικά των αντιθέτων, και για έναν Θεό απόλυτα αγαθό μεν, αλλά ταυτόχρονα και εκδικητικό.
Και αυτό σημαίνει ότι ο Θεός έχει διπλή φύση καλό - κακό.
Αν πάλι υπάρχει το κακό εκτός του Θεού, τότε για ποιον λόγο να είναι εκδικητικός;

Από την άλλη πλευρά της επιστήμης, θεωρούν δεδομένη την όλη δημιουργία του σύμπαντος, ως ένα ενεργειακό σύμπαν των αντιθέτων δυνάμεων, άρα είναι αναπόφευκτο πάντα να υπάρχουν οι συγκρούσεις μεταξύ τους. Και γι'αυτόν τον λόγο αυτή η αέναη σύγκρουση φέρει πάντα την ζωή και τον θάνατο και ξανά πάλι την αναγέννηση της ζωής σε έναν αέναο κύκλο σύγκρουσης των αντιθέτων.

Άρα, και οι θρησκείες, αλλά και οι επιστήμες, μας μιλούν στην ουσία για την μόνη αλήθεια που υπάρχει, και δεν είναι άλλη από το θνητό μας μας σύμπαν!
Και θεωρούν η μεν Εκκλησία, ότι ο Παράδεισος βρίσκεται μέσα σε αυτό το σύμπαν των επτά διαστάσεων.
Ενώ η επιστήμη θεωρεί ότι απλά ζούμε σε έναν κόσμο, στον οποίο παίρνουμε διάφορες μορφές σε κάθε θάνατο, ανάλογα με το πως και που θα ενσωματωθεί η ενέργεια της ουσίας μας.

Και ερχόμαστε στο εξής μεγάλο ερώτημα:
Είναι δυνατόν να υπάρχει μόνον αυτό το σύμπαν;

Όπου οι άλλες πραγματικότητες είναι απλά οι ανώτερες διαστάσεις του;
Άρα και όσο ανώτερες οι διαστάσεις, τόσο έρχονται σε αρμονία μεταξύ τους τα δύο αντίθετα;

Με τελικό αποτέλεσμα να επιτύχουμε την τελειότητα;

Μα πως θα αντιληφθούμε την τελειότητα, από την στιγμή που στις μεν θρησκείες υπάρχει το κακό στην πρώτη θέση δίπλα στον Θεό;
Αφού όπως είπαμε για τις θρησκείες είναι απόλυτα αγαθός μεν, αλλά ταυτόχρονα και εκδικητικός, άρα και κακός;

Οι επιστήμες πάλι, προσπαθούν να αποδείξουν την αλήθεια μέσα από ένα κατώτερο μυαλό μια κατώτερης διάστασης που ζούμε, διότι, σκέφτονται πάντα με το βλέπω, ακούω, αγγίζω, γεύομαι, οσφρίζομαι, των πέντε αισθήσεων αποκλειστικά, γι'αυτό και ζητούν συνέχεια τις αποδείξεις!

Η αλήθεια δεν βρίσκεται όμως σε αυτές τις αισθήσεις, αλλά στις σκέψεις μέσα από τα οράματα που δημιουργούμε αναζητώντας την αλήθεια...και αν όραμα ορίσουμε τον κόσμο του "ΝΙΩΘΩ", τότε υλικό κόσμο και πραγματικότητα ορίζουμε τον κόσμο των ΑΙΣΘΗΣΕΩΝ και του ΑΙΣΘΗΤΟΎ της ΥΛΗΣ.

Άλλη η αλήθεια του αισθητού, και άλλη η αλήθεια του ΝΙΩΘΩ άρα και ιδεατού κόσμου και πραγματικότητας.
Για να αντιληφθούμε πέραν της υλικής υπόστασης τον κόσμο γύρω μας, πρέπει να οραματιζόμαστε μέσα από το "ΝΙΩΘΩ" και όχι μέσα από το "Αισθάνομαι".
Αυτή την διαφορά στην αντίληψη της αλήθειας πρέπει να κατανοήσουμε. Άλλο το νιώθω, και άλλο το αισθάνομαι.

Και ΝΙΩΘΩ ότι η αλήθεια δεν βρίσκεται μέσα σε αυτό το σύμπαν, αλλά εκεί ΕΞΩ!! Πέρα από το σύμπαν αυτό! Εκεί στα φωτεινά πεδία από τα οποία ανήκει η ουσία μας.