Έτσι! Φρόντισε και σήμερα να είσαι αυτό που πράγματι είσαι, εμπιστέψου τη φωνή της καρδιάς σου, πάρε ψαλίδι, πάρε μαχαίρι, χρησιμοποίησε τα δόντια σου τα κοφτερά, τα χέρια της ψυχής σου που είναι δυνατά και κόψε επιτέλους τα σχοινιά με τα οποία είναι δεμένος ο εαυτός σου. Βγάλε το περιτύλιγμα που η κοινωνία με το ζόρι σου έχει φορέσει λες κι είσαι πακέτο έτοιμο να παραδοθείς…
Βγάλε τα ψηλοτάκουνα γυναίκα, βάλε της αυθεντικότητάς σου το βραχιολάκι μόνο γύρω απ’ το γυμνό αστράγαλό σου και ελεύθερα πια περπάτα. Έχεις σαπούνι, έχεις νερό, ξέβαψε αυτό το δήθεν απ’ τα χείλη, απ’ τη ματιά σου και άσε τον άντρα εκείνον που δεν αντέχει την ψευτιά, σε ένα πρόσωπο που βασιλεύει η αλήθεια να χαθεί.
Χαλάρωσε άντρα τη σφιχτά δεμένη γραβάτα στο λαιμό σου, μη φράζεις το δρόμο στις λέξεις που τόσο ανάγκη έχει να εκφράσει η καρδιά σου.
Βγάλε τα γνήσια γυαλιά σου και άσε ολόγυμνη, μέσα από ένα δάκρυ, να δει η γυναίκα τη γνησιότητά σου. Ποιος σου ΄πε πως πέφτεις στα μάτια της αν κλάψεις; Πως παύεις να είσαι δυνατός;
Σταμάτα να ακολουθείς τα βήματά της, τα βήματά του, ήρθε η ώρα για ένα αντίο αν η ατμόσφαιρα στο δρόμο που σε οδηγεί δεν είναι οικεία και φιλική για το όνειρο το δικό σου. Το ξέρεις, αργά ή γρήγορα, θα γίνει η ατμόσφαιρα και μέσα σου αποπνιχτική και εχθρική και όσο κι αν αγαπάς, δε θα αντέξεις. Πάρτε τα χέρια σας επιτέλους και ο δυο, πάνω απ΄την πόρτα που επιμένετε με τόσο ζόρι να ανοίξετε. Γεννηθήκατε για να πετύχετε, για να ευτυχήσετε. Μπορείτε να τη σπάσετε αν πάρετε φόρα, να της ανοίξετε τρύπα να περάσετε, αλλά αφού με το πόμολο δεν ανοίγει, αφού το κλειδί που έχετε δεν κάνει, αφού κανείς δε σας ανοίγει γιατί χάνετε το χρόνο σας; Γιατί θέλετε σώνει και καλά να συνθλίψετε τον εαυτό σας, να του προκαλέσετε μόνιμες πια παραμορφώσεις; Δεν έχει μία, δεν έχει δυο πόρτες μόνο η ζωή, έχει πολλές που οδηγούν στην ευτυχία. Αυτή δεν ανοίγει εύκολα για να σας προστατεύσει. Δε θέλει η ζωή να ζήσετε μέσα σε ακόμα μία θρυμματισμένη πραγματικότητα, γι αυτό συχνά βάζει εμπόδια. Είναι για αλλαγή πορείας, είναι μεγάλες ευκαιρίες, είναι για προστασία. Είναι ξεκάθαρα μηνύματα, ακόμα και από πόρτες, που με κλειστό το στόμα το φωνάζουν και κάποιες μάλιστα το γράφουν…
Βγάλε τα ψηλοτάκουνα γυναίκα, βάλε της αυθεντικότητάς σου το βραχιολάκι μόνο γύρω απ’ το γυμνό αστράγαλό σου και ελεύθερα πια περπάτα. Έχεις σαπούνι, έχεις νερό, ξέβαψε αυτό το δήθεν απ’ τα χείλη, απ’ τη ματιά σου και άσε τον άντρα εκείνον που δεν αντέχει την ψευτιά, σε ένα πρόσωπο που βασιλεύει η αλήθεια να χαθεί.
Χαλάρωσε άντρα τη σφιχτά δεμένη γραβάτα στο λαιμό σου, μη φράζεις το δρόμο στις λέξεις που τόσο ανάγκη έχει να εκφράσει η καρδιά σου.
Βγάλε τα γνήσια γυαλιά σου και άσε ολόγυμνη, μέσα από ένα δάκρυ, να δει η γυναίκα τη γνησιότητά σου. Ποιος σου ΄πε πως πέφτεις στα μάτια της αν κλάψεις; Πως παύεις να είσαι δυνατός;
Σταμάτα να ακολουθείς τα βήματά της, τα βήματά του, ήρθε η ώρα για ένα αντίο αν η ατμόσφαιρα στο δρόμο που σε οδηγεί δεν είναι οικεία και φιλική για το όνειρο το δικό σου. Το ξέρεις, αργά ή γρήγορα, θα γίνει η ατμόσφαιρα και μέσα σου αποπνιχτική και εχθρική και όσο κι αν αγαπάς, δε θα αντέξεις. Πάρτε τα χέρια σας επιτέλους και ο δυο, πάνω απ΄την πόρτα που επιμένετε με τόσο ζόρι να ανοίξετε. Γεννηθήκατε για να πετύχετε, για να ευτυχήσετε. Μπορείτε να τη σπάσετε αν πάρετε φόρα, να της ανοίξετε τρύπα να περάσετε, αλλά αφού με το πόμολο δεν ανοίγει, αφού το κλειδί που έχετε δεν κάνει, αφού κανείς δε σας ανοίγει γιατί χάνετε το χρόνο σας; Γιατί θέλετε σώνει και καλά να συνθλίψετε τον εαυτό σας, να του προκαλέσετε μόνιμες πια παραμορφώσεις; Δεν έχει μία, δεν έχει δυο πόρτες μόνο η ζωή, έχει πολλές που οδηγούν στην ευτυχία. Αυτή δεν ανοίγει εύκολα για να σας προστατεύσει. Δε θέλει η ζωή να ζήσετε μέσα σε ακόμα μία θρυμματισμένη πραγματικότητα, γι αυτό συχνά βάζει εμπόδια. Είναι για αλλαγή πορείας, είναι μεγάλες ευκαιρίες, είναι για προστασία. Είναι ξεκάθαρα μηνύματα, ακόμα και από πόρτες, που με κλειστό το στόμα το φωνάζουν και κάποιες μάλιστα το γράφουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου