Τα σύμβολα των πλανητών και τι σημαίνουν εσωτερικά…

Ένα από τα στοιχεία που περιέχει εσωτερική σημασία στην αστρολογία είναι ο συμβολισμός των ίδιων των πλανητών. Τα σύμβολα τους εν γένει αποτελούνται από τρία στοιχεία: Τον κύκλο, το ημικύκλιο και το σταυρό.

Μέρος της Εσωτερικής Αστρολογίας είναι η ερμηνεία αυτών των συμβολισμών με βάση την αντιστοιχία:

Κύκλος είναι το Πνεύμα
Ημικύκλιο είναι η Ψυχή Σταυρός είναι η Ύλη
Η διάκριση των τριών αυτών στοιχείων εμπεριέχει ήδη από μόνη της μία σειρά εσωτερικών διδασκαλιών, καθώς θεωρεί δεδομένο ότι συμφωνούμε πως ο άνθρωπος και ο κόσμος αποτελείται στην ουσία από τρία διακριτά μεταξύ τους στοιχεία, το Πνεύμα, την Ψυχή και την Ύλη.

Η άποψη αυτή είναι νεοπλατωνική και ανάγεται στη φιλοσοφία του νεοπλατωνικού φιλοσόφου Πλωτίνου, ο οποίος το 2ο αιώνα μΧ ισχυρίστηκε ότι μεταξύ του κόσμου των Ιδεών του Πλάτωνα (το Πνεύμα) και της Ύλης υπάρχει και ένα ενδιάμεσο πεδίο, που το Πνεύμα συναντά την Ύλη και το οποίο είναι εν μέρει θνητό και εν μέρει αθάνατο, την Ψυχή.

Αργότερα με την επικράτηση του Χριστιανισμού αυτή η άποψη πολεμήθηκε, καθώς ο επίσημος Χριστιανισμός υποστήριξε ότι το Πνεύμα δεν είναι τίποτα άλλο παρά ο κοινός νους και η διάκριση δεν είναι παρά μεταξύ της Ψυχής που είναι αθάνατη (αλλά σώζεται ή καταδικάζεται σε τιμωρία) και της Ύλης που είναι θνητή.

Ο συμβολισμός αυτός λοιπόν που αν και φαίνεται τόσο απλοϊκός περιέχει πίσω του κάποιους αιώνες θρησκευτικής και φιλοσοφικής δημιουργίας αλλά και αντιθέσεων εφαρμόζεται στα σύμβολα των πλανητών ως εξής:

ΗΛΙΟΣ Είναι ο εκπρόσωπος του Πνεύματος. Η τελεία στη μέση είναι ο πρωταρχικός σπινθήρας μέσα μας, που εκφράζεται κυρίως ως Θέληση, αλλά δεν πρέπει να συγχέουμε τη Θέληση με την απλή επιθυμία. Η πραγματική Θέληση είναι διαρκής, χωρίς σκαμπανεβάσματα και ταυτίσεις κι επίσης δε μας δημιουργεί την ανάγκη να τη δικαιολογούμε. Πολλές φορές μάλιστα δεν μπορούμε να τη δικαιολογούμε, γιατί απλά την δεν την κατανοούμε. Απλά είναι. Χωρίς να χρωστάει εξηγήσεις σε κανέναν.

ΣΕΛΗΝΗ Είναι η εκπρόσωπος της Ψυχής. Καθρεφτίζεται πάντα από το Πνεύμα. Στην απλή ζωή μας η Σελήνη εκφράζεται ως η ανάγκη αναγνώρισης από τον άλλο, επομένως η δυαδικότητα, η όχι αυτάρκεια, η εξάρτηση. Όμως αυτή είναι περισσότερο μία ψυχολογική ερμηνεία. Εσωτερικά η Σελήνη χτίζει, γεμίζει με λεπτομέρειες, εμπλουτίζει την αρχική Θέληση του Πνεύματος. Χωρίς τη Σελήνη η αρχή Θέληση είναι στεγνή, απόμακρη, ίσως και φοβερή. Με τη Σελήνη γίνεται πιο οικεία, μεταφράζεται ερμηνεύεται, αντιστοιχίζεται στα γήινα, γεφυρώνεται. Στο μύθο του Πλάτωνα η Ψυχή πάντα περιμένει τον άντρα της. Είναι έτοιμη να δοθεί, να θυσιαστεί. Δε λογαριάζει τη δική της ζωή για χάρη του έρωτα. Ωστόσο μπορεί και να πλανάται. Μπορεί να πιστέψει ότι μία μάσκα είναι η αλήθεια, γι’ αυτό και αντιστοιχίζεται και με την Πλάνη, τη ινδική «Maya», το πέπλο. Συμβολικά είναι η Μαρία, που το όνομα της, αν τελικά έχει ρωμαϊκή καταγωγή κι όχι ιουδαϊκή σημαίνει «θαλασσινή».

ΕΡΜΗΣ Η Ψυχή ανοίγεται προς τον Ουρανό για να δεχτεί τη γνώση. Βρίσκεται πάνω πάνω στο σύμβολο, άρα έχει τον κυρίαρχο χαρακτήρα. Θα μπορούσαμε να πούμε με βάση τα όσα ξέρουμε ως τώρα ότι είναι ο νους μας που είναι δεκτικός στις ανώτερες οδηγίες, ο μαθητής, που περιμένει τα κελεύσματα του δασκάλου, ο πρόθυμος για γνώση δόκιμος σπουδαστής. Η παρουσία των άλλων συμβόλων δείχνει ότι η γνώση αυτή ατομικοποιείται. Ο σπουδαστής προσπαθεί να εφαρμόσει σε προσωπικό επίπεδο αυτά που είναι συμπαντική γνώση, να δει πώς επηρεάζουν τον ίδιο. Έτσι φιλτράρει τις γνώσεις μέσα από τον προσωπικό του στόχο, την προσωπική του πορεία, το δικό του Πνεύμα και στο τέλος τα εφαρμόζει στην πράξη στην Ύλη. Με το συμβολισμό αυτό ο Ερμής γίνεται ο Μάγος ή ο Επιστήμονας, που χρησιμοποιεί την παγκόσμια γνώση για πρακτικούς και υποκειμενικούς σκοπούς, όχι απρόσωπα, ούτε πανανθρώπινα.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ Στο σύμβολο αυτό δεν υπάρχει ψυχή. Υπάρχει μόνο Πνεύμα και Ύλη. Κατά αναλογία με την προηγούμενη ερμηνεία ο Σκοπός ο προσωπικός τείνει να περάσει στην Ύλη. Ο άνθρωπος θέλει να περάσει το Σκοπό, του τη θέληση του στην Ύλη. Είναι υποκειμενικός. Ωστόσο λείπει το στοιχείο της Ψυχής. Έτσι δεν έχουμε εισροή από το εξωτερικό. Ο τύπος της Αφροδίτης είναι αυτάρκης (στην ψυχολογική αστρολογία ίσως λέγαμε ωραιοπαθής).

ΑΡΗΣ Το σύμβολο του Άρη στην ουσία είναι ο σταυρός πάνω από το Πνεύμα. Εδώ η ύλη επικρατεί του Πνεύματος. Στον Άρη δεν υπάρχει σκοπός με την έννοια της διαρκούς θέλησης που εκφράστηκε στον Ήλιο. Υπάρχει επιθυμία. Είναι κάτι διαφορετικό. Η επιθυμία επικρατεί της Θέλησης, την ανατρέπει. Γι’ αυτό και ο Άρης είναι καταστροφέας των σχεδίων, είναι απρόοπτος, είναι η επανάσταση της ύλης, που θέλει να κάνει το δικό της, η επανάσταση των επιθυμιών που θέλουν να κάνουν το δικό τους.

ΔΙΑΣ Ο Δίας περιέχει το σύμβολο της Ψυχής που βρίσκεται πάνω από το σταυρό. Ας προσέξουμε ότι δεν περιέχεται κύκλος. Δεν υπάρχει λοιπόν Ατομικός Σκοπός σε αυτό το σύμβολο. Είναι αυτό που λέμε στην κλασσική αστρολογία Κοινωνικός Πλανήτης. Ό,τι συμβαίνει, συμβαίνει σε όλους, απρόσωπα κι όχι Υποκειμενικά. Η Ψυχή όπως βλέπουμε στρέφεται προς μία πλευρά κι όχι προς τα πάνω. Δε στρέφεται στο Σύμπαν αλλά στο συνάνθρωπο. Και στρέφεται σε μία πλευρά, που σημαίνει είναι επιλεκτική. Ο Δίας συνδέει το ανθρώπινο είδος (και όχι μόνο) και στον Εσωτερισμό συνδέεται με αυτό που θα δούμε παρακάτω ως αιθερικό πεδίο, το πεδίο που συνδέει τα πάντα ενεργειακά. Ο Δίας είναι η προσπάθεια της Φυλής να επικρατήσει στην επιβίωση.

ΚΡΟΝΟΣ Ο Κρόνος είναι το Κάρμα της Φυλής, οι τιμωρίες της, οι δομές της, οι περιορισμοί της. Η Ύλη επικρατεί της Ψυχής, αντίστροφα από τον Δία. Η Φυλή είναι αναγκασμένη να υποκύπτει στις ανάγκες της επιβίωσης.

ΟΥΡΑΝΟΣ Ο Ουρανός έχει δύο ημισελήνους. Ο ουράνιος τύπος δε στρέφεται μόνο στη μία πλευρά, δεν είναι επιλεκτικός στις φιλίες. Είναι ανοικτός σε όλους. Το πνεύμα βρίσκεται στο βάθος του συμβόλου. Ο ατομικός Σκοπός υπάρχει, αλλά υποτάσσεται στο καλό όχι της μίας Φυλής, αλλά όλων των Φυλών και της σκληρής πραγματικότητας. Ο Ουράνιος τύπος υπηρετεί, δεν ηγείται.

ΠΟΣΕΙΔΩΝ Στον Ποσειδώνα η Ψυχή στρέφεται πάλι προς το Σύμπαν. Σε αυτό μοιάζει με τον Ερμή, γι’ αυτό και εδώ έχουμε αντί για τον Μάγο, τον Μυστικιστή. Δεν υπάρχει όμως ατομικός σκοπός να παρεμβάλλεται. Ο άνθρωπος χάνει το όριο της ατομικότητας του και γίνεται ένα με το Σύμπαν.

ΠΛΟΥΤΩΝ Στον Πλούτωνα το Πνεύμα ξαναγυρίζει στην κορυφή του συμβόλου. Ίσως λόγω αυτού του συμβόλου η σύγχρονη Εξελικτική Αστρολογία τον τοποθετεί ως σύμβολο της Ψυχής. Ποιας Ψυχής όμως; Της ατομικοποιημένης Ψυχής. Στον Πλούτωνα δεν έχουμε την έλλειψη ορίων που έχουμε στον Ποσειδώνα. Ο άνθρωπος έχει συνείδηση της ατομικότητας του και της διακριτής του οντότητας, όμως αυτή υψώνεται πλέον πάνω από την ανάγκη ανοίγματος της Ψυχής, πάνω από την ανάγκη της Γνώσης. Ο πλουτώνιος άνθρωπος απομυθοποιεί ακόμα και τη μαζικότητα, ακόμα και τη Μεταφυσική. Το ότι βάζει το Σκοπό πάνω πάνω μπορεί να είναι ένδειξη ενός άκρατου εγωισμού, μπορεί όμως να είναι και η ώρα της απελευθέρωσης.