Οι στρατιώτες του μέλλοντος

Νέες μέθοδοι και τεχνολογίες αναμένεται να κάνουν τους στρατιώτες άτρωτους ενάντια σε κινδύνους αλλά και ικανούς να χρησιμοποιούν οπλικά συστήματα με τη... σκέψη
Επαναστατικές καινοτομίες σε διαφόρους τομείς της επιστήμης και της τεχνολογίας υπόσχονται να μετατρέψουν τους στρατιώτες σε όντα βγαλμένα από ταινίες επιστημονικής φαντασίας: άτρωτους σε διαφόρων ειδών κινδύνους και ταυτόχρονα με εκπληκτικές ικανότητες, ικανούς να χρησιμοποιούν οπλικά συστήματα ακόμη και με τη σκέψη!

Το αίμα-«ασπίδα»
Η πιο πρόσφατη εξέλιξη στον τομέα της προστασίας των στρατιωτών από κινδύνους έρχεται - από πού αλλού; - από την Υπηρεσία Προηγμένων Αμυντικών Ερευνητικών Προγραμμάτων των ΗΠΑ (DARPA). Η αμερικανική υπηρεσία χρηματοδοτεί μια νέα προσπάθεια προστασίας των στρατιωτών από την έκθεση σε βιολογικά όπλα.
Η εν λόγω έρευνα στηρίζεται σε μεταγγίσεις αίματος το οποίο αποτελείται από γενετικώς τροποποιημένα κύτταρα που είναι προγραμματισμένα έτσι ώστε να εξουδετερώνουν θανατηφόρες τοξίνες και άλλους επικίνδυνους βιολογικούς παράγοντες. Οι ερευνητές προσπαθούν να δημιουργήσουν γενετικώς τροποποιημένα ανθρώπινα ερυθρά αιμοσφαίρια ικανά να παράγουν πρωτεΐνες-αντίδοτα, καθώς και άλλα ισχυρά αντισώματα που θα προστατεύουν τον ανθρώπινο οργανισμό από την έκθεση σε βιολογικά όπλα.

Οι «τηλεπαθητικοί» στρατιώτες
Έκθεση της Βασιλικής Εταιρείας της Βρετανίας αναφέρει ότι η πρόοδος που έχει σημειωθεί στον τομέα της νευρολογίας και οι διάφορες επαναστατικές μέθοδοι και τεχνολογίες που έχουν αναπτυχθεί για την αντιμετώπιση πολύ σοβαρών νευρολογικών προβλημάτων μπορούν να βρουν εφαρμογή στις υπηρεσίες επιβολής του νόμου αλλά και στον στρατιωτικό τομέα.
Η έκθεση κάνει λόγο για συστήματα που θα επιτρέπουν σε στρατιώτες να εντοπίζουν γρήγορα και έγκαιρα αυτοσχέδιες βόμβες, ελεύθερους σκοπευτές και άλλους κινδύνους. Αναφέρει επίσης τεχνολογίες που θα επιτρέπουν στους στρατιώτες να ελέγχουν οπλικά συστήματα ή ακόμη και ρομποτικά σκάφη με τη σκέψη.
Οι συντάκτες της έκθεσης (νευροεπιστήμονες, ψυχολόγοι, ειδικοί σε συστήματα ασφαλείας κ.ά.) επικέντρωσαν την προσοχή τους σε δύο μεθόδους. Η μία είναι η διακρανιακή διέγερση συνεχούς ρεύματος (tDCS). Η μέθοδος βασίζεται σε «ηλεκτροσόκ» πολύ χαμηλής ισχύος στον εγκέφαλο. Εχει εφαρμοστεί πειραματικά για την αποκατάσταση ασθενών που έχουν υποστεί εγκεφαλικό επεισόδιο ή ατόμων που αντιμετωπίζουν σοβαρά μαθησιακά και κινητικά προβλήματα.
Επίσης έχει δοκιμαστεί για τη θεραπεία ατόμων με ψυχικές νόσους αλλά και για τη βελτίωση των μαθηματικών ικανοτήτων. Στόχος των ερευνητών είναι η ανάπτυξη φορητών συσκευών καθημερινής χρήσης για άτομα που αντιμετωπίζουν τέτοια προβλήματα ώστε να βελτιωθεί το επίπεδο της ζωής τους.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού διαπίστωσαν ότι η μέθοδος tDCS βελτίωσε τις επιδόσεις των εθελοντών σε ένα βιντεοπαιχνίδι. Το DARWARS Ambush! αναπτύχθηκε από τον αμερικανικό στρατό για την εκπαίδευση των στρατιωτών που προορίζονταν να πολεμήσουν στο Ιράκ.
Οι παίκτες καλούνται να εντοπίσουν και να αποφύγουν απειλές όπως ελεύθερους σκοπευτές και αυτοσχέδιες βόμβες στον δρόμο. Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν το παιχνίδι για να μελετήσουν την επίδραση της tDCS. Την ώρα που έπαιζαν το παιχνίδι οι εθελοντές δέχονταν ασθενές ηλεκτρικό ρεύμα στον εγκέφαλο μέσω ενός καλωδίου συνδεδεμένου στον δεξιό κρόταφο.
Όπως έδειξαν τα αποτελέσματα, οι εθελοντές που είχαν δεχθεί ένα ρεύμα των 2 milliamp (500 φορές ασθενέστερο από το ρεύμα σε μια λάμπα των 100 Watt) παρουσίασαν διπλάσια βελτίωση των επιδόσεων στο παιχνίδι συγκριτικά με όσους δέχθηκαν ηλεκτρικό ρεύμα 20 φορές ασθενέστερο. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η μέθοδος φαίνεται ότι μπορεί να αυξήσει σημαντικά την προσοχή και τη μνήμη ενός ατόμου, αν και προς το παρόν ο μηχανισμός που κρύβεται πίσω από αυτή τη βελτίωση παραμένει άγνωστος.

Η εγκεφαλική διεπαφή
Η δεύτερη μέθοδος στην οποία γίνεται αναφορά στην έκθεση είναι η διεπαφή εγκεφάλου -υπολογιστή (Brain Computer Interface). Η διεπαφή εγκεφάλου - υπολογιστή αναφέρεται σε μια σειρά τεχνολογίες που ως απώτερο σκοπό έχουν την επίτευξη αλληλεπίδρασης αλλά και επικοινωνίας (αμφίδρομης ή μονόδρομης) μεταξύ του ανθρώπινου νευρικού συστήματος (κεντρικού ή/και περιφερικού) και ενός υπολογιστή.
Με τη μέθοδο αυτή πειραματίζονται ερευνητές που προσπαθούν να αναπτύξουν τεχνολογίες χρήσης ενός υπολογιστή από άτομα με κινητικά ή άλλα προβλήματα υγείας, όπως π.χ. άτομα με προβλήματα όρασης. Η μέθοδος εφαρμόζεται επίσης για την αποτελεσματικότερη χρήση τεχνητών μελών από αναπήρους.
Σύμφωνα με την έκθεση, η μέθοδος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη τεχνολογίας που θα επιτρέπει σε έναν στρατιώτη να ελέγχει με τη σκέψη οπλικά συστήματα ή ακόμη και ένα ρομποτικό σκάφος.