Θρησκεία
Η θρησκεία είναι ένα σύστημα πεποιθήσεων και πρακτικών που βασίζονται σε μια κοινή κατανόηση του θείου. Συνήθως οργανώνεται γύρω από ένα σύνολο κανόνων και τελετουργιών και συχνά περιλαμβάνει την πίστη σε μια ανώτερη δύναμη. Η θρησκεία συνδέεται συχνά με ένα συγκεκριμένο σύνολο αξιών και ηθικών κωδίκων και χρησιμοποιείται συχνά για να παρέχει καθοδήγηση και νόημα στη ζωή.
Πνευματικότητα
Η πνευματικότητα είναι ένα προσωπικό ταξίδι αυτο-ανακάλυψης και εξερεύνησης. Επικεντρώνεται στην κατανόηση των δικών του πεποιθήσεων και αξιών και συχνά συνδέεται με μια αίσθηση σύνδεσης με κάτι μεγαλύτερο από τον εαυτό του. Η πνευματικότητα δεν συνδέεται απαραίτητα με κάποια συγκεκριμένη θρησκεία ή σύνολο πεποιθήσεων και μπορεί να ασκηθεί με πολλούς διαφορετικούς τρόπους.
Συμπέρασμα
Η θρησκεία και η πνευματικότητα είναι δύο διακριτές έννοιες που χρησιμοποιούνται συχνά εναλλακτικά. Η θρησκεία είναι ένα σύνολο πεποιθήσεων και πρακτικών που βασίζονται σε μια κοινή κατανόηση του θείου, ενώ η πνευματικότητα είναι ένα προσωπικό ταξίδι αυτο-ανακάλυψης και εξερεύνησης. Και τα δύο μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να παρέχουν καθοδήγηση και νόημα στη ζωή, αλλά δεν είναι τα ίδια.
Μια δημοφιλής ιδέα είναι ότι υπάρχει μια διάκριση μεταξύ δύο διαφορετικών τρόπων σχέσης με το θείο ή το ιερό: τη θρησκεία και την πνευματικότητα. Θρησκεία περιγράφει τα κοινωνικά, τα δημόσια και τα οργανωμένα μέσα με τα οποία οι άνθρωποι σχετίζονται με το ιερό και το θείο, ενώ η πνευματικότητα περιγράφει τέτοιες σχέσεις όταν συμβαίνουν ιδιωτικά, προσωπικά, ακόμη και με τρόπους.
Ισχύει μια τέτοια διάκριση;
Απαντώντας σε αυτές τις ερωτήσεις, είναι σημαντικό να θυμάστε ότι προϋποθέτει την περιγραφή δύο θεμελιωδώς διαφορετικών τύπων πραγμάτων. Παρόλο που τους περιγράφω ως διαφορετικούς τρόπους σχέσης με το θείο ή το ιερό, αυτό ήδη εισάγει τις δικές μου προκαταλήψεις στη συζήτηση. Πολλοί (αν όχι οι περισσότεροι) από αυτούς που προσπαθούν να κάνουν μια τέτοια διάκριση δεν τους περιγράφουν ως δύο πτυχές του ίδιου πράγματος. Αντίθετα, υποτίθεται ότι είναι δύο εντελώς διαφορετικά ζώα.
Είναι δημοφιλές, ειδικά στην Αμερική, να διαχωρίζεται εντελώς η πνευματικότητα από τη θρησκεία. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν διαφορές, αλλά υπάρχει επίσης μια σειρά από προβληματικές διακρίσεις που οι άνθρωποι προσπαθούν να κάνουν. Ειδικότερα, οι υποστηρικτές της πνευματικότητας συχνά υποστηρίζουν ότι κάθε τι κακό βρίσκεται στη θρησκεία, ενώ οτιδήποτε καλό μπορεί να βρεθεί στην πνευματικότητα. Αυτή είναι μια ιδιοτελής διάκριση που συγκαλύπτει τη φύση της θρησκείας και της πνευματικότητας.
Θρησκεία εναντίον πνευματικότητας
Μια ένδειξη ότι υπάρχει κάτι το τρελό σε αυτή τη διάκριση έρχεται όταν κοιτάξουμε τους ριζικά διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους οι άνθρωποι προσπαθούν να ορίσουν και να περιγράψουν αυτήν τη διάκριση. Εξετάστε αυτούς τους τρεις ορισμούς που προέρχονται από το Διαδίκτυο:
- Η θρησκεία είναι μια ίδρυμα καθιερώθηκε από τον άνθρωπο για διάφορους λόγους. Ασκήστε τον έλεγχο, ενσταλάξτε την ηθική, εγκεφαλικό εγωισμό, ή οτιδήποτε άλλο κάνει. Οργανωμένες, δομημένες θρησκείες εκτός από το να αφαιρούν τον θεό από την εξίσωση. Εξομολογείτε τις αμαρτίες σας σε ένα μέλος του κληρικού, πηγαίνετε σε περίτεχνες εκκλησίες για να προσκυνήσετε, σας λένε τι να προσευχηθείτε και πότε να το προσευχηθείτε. Όλοι αυτοί οι παράγοντες σε απομακρύνουν από τον Θεό. Η πνευματικότητα γεννιέται σε έναν άνθρωπο και αναπτύσσεται μέσα στο άτομο. Μπορεί να ξεκινήσει από μια θρησκεία, ή μπορεί να ξεκινήσει από μια αποκάλυψη. Η πνευματικότητα εκτείνεται σε όλες τις πτυχές της ζωής ενός ατόμου. Η πνευματικότητα επιλέγεται ενώ η θρησκεία συχνά επιβάλλεται. Το να είμαι πνευματικός για μένα είναι πιο σημαντικό και καλύτερο από το να είμαι θρησκευόμενος.
- Η θρησκεία μπορεί να είναι οτιδήποτε επιθυμεί το άτομο που την ασκεί. Η πνευματικότητα, από την άλλη, ορίζεται από τον Θεό. Εφόσον η θρησκεία ορίζεται από τον άνθρωπο, η θρησκεία είναι μια εκδήλωση της σάρκας. Όμως η πνευματικότητα, όπως την ορίζει ο Θεός, είναι μια εκδήλωση της φύσης Του.
- Η αληθινή πνευματικότητα είναι κάτι που βρίσκεται βαθιά μέσα στον εαυτό του. Είναι ο τρόπος σας να αγαπάτε, να αποδέχεστε και να σχετίζεστε με τον κόσμο και τους ανθρώπους γύρω σας. Δεν μπορεί να βρεθεί σε μια εκκλησία ή πιστεύοντας με έναν συγκεκριμένο τρόπο.
Ακόμα χειρότερα, βρήκα τους τρεις παραπάνω ορισμούς αντιγραμμένους σε πολυάριθμους ιστότοπους και αναρτήσεις ιστολογίου σε προσπάθειες προώθησης της πνευματικότητας έναντι της θρησκείας. Όσοι κάνουν την αντιγραφή αγνοούν την πηγή και αγνοούν το γεγονός ότι είναι αντιφατικές!
Μπορούμε να καταλάβουμε καλύτερα γιατί τέτοιοι ασυμβίβαστοι ορισμοί (ο καθένας εκπρόσωπος του πόσοι, πολλοί άλλοι ορίζουν τους όρους) εμφανίζονται παρατηρώντας αυτό που τους ενώνει: την απαξίωση της θρησκείας. Η θρησκεία είναι κακή. Η θρησκεία αφορά τους ανθρώπους που ελέγχουν τους άλλους ανθρώπους. Η θρησκεία σε απομακρύνει από τον Θεό και από τα ιερά. Η πνευματικότητα, ό,τι κι αν είναι πραγματικά, είναι καλή. Η πνευματικότητα είναι ο αληθινός τρόπος για να φτάσετε στον Θεό και στα ιερά. Η πνευματικότητα είναι το σωστό πράγμα για να εστιάσετε τη ζωή σας.
Προβληματικές Διακρίσεις Θρησκείας και Πνευματικότητας
Ένα βασικό πρόβλημα με τις προσπάθειες διαχωρισμού της θρησκείας από την πνευματικότητα είναι ότι η πρώτη είναι γεμάτη με κάθε τι αρνητικό ενώ η δεύτερη εξυψώνεται με κάθε τι θετικό. Αυτός είναι ένας εντελώς εγωιστικός τρόπος προσέγγισης του θέματος και κάτι που ακούτε μόνο από εκείνους που περιγράφουν τον εαυτό τους ως πνευματικό. Ποτέ δεν ακούς ένα αυτοαποκαλούμενο θρησκευόμενο άτομο να προσφέρει τέτοιους ορισμούς και είναι ασέβεια προς τους θρησκευόμενους να προτείνουν ότι θα παραμείνουν σε ένα σύστημα χωρίς καθόλου θετικά χαρακτηριστικά.
Ένα άλλο πρόβλημα με τις προσπάθειες διαχωρισμού της θρησκείας από την πνευματικότητα είναι το περίεργο γεγονός ότι δεν το βλέπουμε εκτός Αμερικής. Γιατί οι άνθρωποι στην Ευρώπη είναι είτε θρησκευόμενοι είτε άθρησκος αλλά οι Αμερικανοί έχουν αυτή την τρίτη κατηγορία που ονομάζεται πνευματική; Είναι οι Αμερικανοί ξεχωριστοί; Ή μάλλον η διάκριση είναι πραγματικά προϊόν της αμερικανικής κουλτούρας;
Μάλιστα, δηλαδήακριβώςη υπόθεση. Ο ίδιος ο όρος άρχισε να χρησιμοποιείται συχνά μόνο μετά τη δεκαετία του 1960, όταν υπήρξαν εκτεταμένες εξεγέρσεις ενάντια σε κάθε μορφή οργανωμένης εξουσίας, συμπεριλαμβανομένης της οργανωμένης θρησκείας. Κάθε κατεστημένο και κάθε σύστημα εξουσίας θεωρούνταν διεφθαρμένο και κακό, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που ήταν θρησκευτικά.
Ωστόσο, οι Αμερικανοί δεν ήταν διατεθειμένοι να εγκαταλείψουν εντελώς τη θρησκεία. Αντίθετα, δημιούργησαν μια νέα κατηγορία που ήταν ακόμα θρησκευτική, αλλά που δεν περιελάμβανε πλέον τις ίδιες παραδοσιακές αυθεντίες.
Το έλεγαν πνευματικότητα. Πράγματι, η δημιουργία της κατηγορίας πνευματική μπορεί να θεωρηθεί ως ένα ακόμη βήμα στη μακρά αμερικανική διαδικασία ιδιωτικοποίησης και εξατομίκευσης της θρησκείας, κάτι που συμβαίνει συνεχώς σε όλη την αμερικανική ιστορία.
Δεν είναι περίεργο που τα δικαστήρια στην Αμερική αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν οποιαδήποτε ουσιαστική διαφορά μεταξύ θρησκείας και πνευματικότητας, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι τα πνευματικά προγράμματα μοιάζουν τόσο πολύ με θρησκείες που θα παραβίαζε τα δικαιώματά τους να αναγκάσουν τους ανθρώπους να τα παρακολουθήσουν (όπως για παράδειγμα με τους Ανώνυμους Αλκοολικούς) . Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις αυτών των πνευματικών ομάδων δεν οδηγούν απαραίτητα τους ανθρώπους στα ίδια συμπεράσματα με τις οργανωμένες θρησκείες, αλλά αυτό δεν τους καθιστά λιγότερο θρησκευόμενους.
Έγκυρες διακρίσεις μεταξύ θρησκείας και πνευματικότητας
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει τίποτα απολύτως έγκυρο στην έννοια της πνευματικότητας — απλώς ότι η διάκριση μεταξύ πνευματικότητας και θρησκείας γενικά δεν ισχύει. Η πνευματικότητα είναι μια μορφή θρησκείας, αλλά μια ιδιωτική και προσωπική μορφή θρησκείας. Έτσι, η έγκυρη διάκριση είναι μεταξύ πνευματικότητας και οργανωμένης θρησκείας.
Μπορούμε να το δούμε αυτό από το πώς υπάρχουν λίγα (αν όχι τίποτα) που οι άνθρωποι περιγράφουν ως χαρακτηριστικές της πνευματικότητας, αλλά που δεν έχουν χαρακτηρίσει επίσης πτυχές της παραδοσιακής θρησκείας. Προσωπικές αναζητήσεις για τον Θεό; Οι οργανωμένες θρησκείες έχουν δημιουργήσει πολύ χώρο για τέτοιες αναζητήσεις. Προσωπικές αντιλήψεις του Θεού; Οι οργανωμένες θρησκείες έχουν βασιστεί σε μεγάλο βαθμό στις ιδέες των μυστικιστών, αν και προσπάθησαν επίσης να περιορίσουν την επιρροή τους, ώστε να μην κουνήσουν το σκάφος πολύ και πολύ γρήγορα.
Επιπλέον, μερικά από τα αρνητικά χαρακτηριστικά που αποδίδονται συνήθως στη θρησκεία μπορούν επίσης να βρεθούν στα λεγόμενα πνευματικά συστήματα. Εξαρτάται η θρησκεία από ένα βιβλίο κανόνων; Οι Ανώνυμοι Αλκοολικοί περιγράφουν τον εαυτό τους ως πνευματικό και όχι ως θρησκευτικό και έχουν ένα τέτοιο βιβλίο. Εξαρτάται η θρησκεία από ένα σύνολο γραπτών αποκαλύψεων από τον Θεό παρά από μια προσωπική επικοινωνία;Ένα μάθημα στα θαύματαείναι ένα βιβλίο τέτοιων αποκαλύψεων από τις οποίες αναμένεται να μελετήσουν και να μάθουν οι άνθρωποι.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί το γεγονός ότι πολλά από τα αρνητικά πράγματα που οι άνθρωποι αποδίδουν στις θρησκείες είναι, στην καλύτερη περίπτωση, χαρακτηριστικά ορισμένων μορφών κάποιων θρησκειών (συνήθως Ιουδαϊσμός, Χριστιανισμός και Ισλάμ), αλλά όχι άλλων θρησκειών (όπως ο Ταοϊσμός ή ο Βουδισμός ). Αυτός είναι ίσως ο λόγος που τόσο μεγάλο μέρος της πνευματικότητας παραμένει προσκολλημένοπαραδοσιακές θρησκείες, όπως οι προσπάθειες να μαλακώσουν τα σκληρότερα άκρα τους. Έτσι, έχουμε εβραϊκή πνευματικότητα, χριστιανική πνευματικότητα και μουσουλμανική πνευματικότητα.
Η θρησκεία είναι πνευματική και η πνευματικότητα είναι θρησκευτική. Το ένα τείνει να είναι πιο προσωπικό και ιδιωτικό ενώ το άλλο τείνει να ενσωματώνει δημόσιες τελετουργίες και οργανωμένα δόγματα. Οι γραμμές μεταξύ του ενός και του άλλου δεν είναι σαφείς και διακριτές - είναι όλα σημεία στο φάσμα των συστημάτων πεποιθήσεων που είναι γνωστά ως θρησκεία. Ούτε η θρησκεία ούτε η πνευματικότητα είναι καλύτερα ή χειρότερα από τα άλλα. άνθρωποι που προσπαθούν να προσποιηθούν ότι όντως υπάρχει τέτοια διαφορά κοροϊδεύουν μόνο τον εαυτό τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου