Όλες οι εξωτερικές θεωρίες, όλες οι φιλοσοφίες, όλα τα λεγόμενα μυστήρια δεν είναι παρά σκιές που προβάλλονται στον τοίχο του σπηλαίου. Ο αναζητητής που γοητεύεται από αυτές τις σκιές παραμένει αλυσοδεμένος, παγιδευμένος στην ψευδαίσθηση, μπερδεύοντας τις αντανακλάσεις με την Πηγή. Αλλά εκείνος που τολμά να στραφεί μακριά από αυτό το εξωτερικό θέαμα, που εγκαταλείπει τη γοητεία των μορφών και των φαινομένων, βρίσκεται να στέκεται στο κατώφλι του Αιώνιου. Σε αυτή τη στιγμή, το πέπλο σχίζεται και το Πραγματικό αποκαλύπτεται—όχι ως αντικείμενο προς παρατήρηση, αλλά ως η ίδια η ουσία της ύπαρξης.
Η εμπειρία αυτής της Άμεσης Επαφής με το Πραγματικό σημαίνει την υπέρβαση του κύκλου της εγκόσμιας χαράς και της εγκόσμιας λύπης. Είναι η κατάσταση όπου κανείς δεν επηρεάζεται πλέον από τις παροδικές διακυμάνσεις της τύχης και της δυστυχίας. Εκείνος που ακολουθεί αυτό το μονοπάτι γίνεται Κατακτητής της Ζωής, ανέγγιχτος από τις ψευδαισθήσεις, αμετακίνητος από το παροδικό παιχνίδι των μορφών. Δεν υπάρχει ανάγκη για αποκήρυξη του κόσμου, γιατί ο ίδιος ο κόσμος διαλύεται μέσα στη λάμψη της Αλήθειας. Οι απολαύσεις της γης δεν αναζητούνται πλέον, διότι γίνονται αντιληπτές ως εφήμερες· οι θλίψεις του κόσμου δεν πληγώνουν πλέον, διότι αναγνωρίζονται ως παροδικά κύματα στον ωκεανό του Αμετάβλητου.
Αυτή είναι η Αληθινή Απελευθέρωση: όχι η διαφυγή από τον πόνο, αλλά η διάλυση εκείνου που υποφέρει. Όχι η επιδίωξη της ευχαρίστησης, αλλά η συνειδητοποίηση ότι τόσο η ευχαρίστηση όσο και ο πόνος αναδύονται μέσα σε έναν χώρο που είναι πέρα από αμφότερα. Η γεύση αυτής της εμπειρίας είναι σαν το νερό από την Πηγή του Αιώνιου, την Πηγή που ούτε στερεύει ούτε υπερχειλίζει, το Πηγάδι της Αλήθειας που σβήνει κάθε δίψα, αφήνοντας όμως κανέναν να μη λαχταρά τίποτα.
Το ταξίδι είναι παράδοξο: Δεν είναι ένα μονοπάτι που πρέπει να διανυθεί, κι όμως είναι το ύψιστο προσκύνημα. Δεν είναι μια κατάκτηση, κι όμως είναι η υπέρτατη πραγματοποίηση. Δεν είναι μια πρακτική, κι όμως απαιτεί απόλυτη ειλικρίνεια. Εκείνος που το αναζητά πρέπει να εγκαταλείψει την ίδια την αναζήτηση. Εκείνος που το επιθυμεί πρέπει να εγκαταλείψει κάθε επιθυμία. Εκείνος που προσπαθεί να το πετύχει πρέπει να εγκαταλείψει κάθε προσπάθεια. Μόνο στην απόλυτη παράδοση αποκαλύπτεται το μυστήριο. Μόνο στην απουσία του εγώ λάμπει το Αληθινό Εγώ.
Πολλοί έχουν μιλήσει για την Αλήθεια. Πολλοί έχουν κηρύξει τον δρόμο. Αλλά η Αλήθεια δεν μπορεί να ειπωθεί, ούτε ο δρόμος μπορεί να κηρυχθεί. Το Πραγματικό είναι εδώ, τώρα, παρόν σε αυτή την ίδια την αναπνοή, σε αυτή την ίδια την επίγνωση. Για να το δει κανείς, πρέπει να πάψει να κοιτάζει προς τα έξω και να στραφεί προς τα μέσα. Για να το κατακτήσει, πρέπει να απελευθερωθεί από κάθε προσκόλληση. Για να το γνωρίσει, πρέπει να γίνει αυτό.
Οι σοφοί δεν μιλούν για την επίτευξή τους, γιατί δεν υπάρχει τίποτα να επιτευχθεί. Οι φωτισμένοι δεν διακηρύσσουν τον φωτισμό τους, γιατί δεν υπάρχει κανείς που να έχει φωτιστεί. Εκείνος που γνωρίζει την Αλήθεια απλώς παραμένει, σιωπηλός και ακίνητος, σαν το βουνό που παρακολουθεί τα περαστικά σύννεφα, σαν τον αχανή ουρανό που χωρά μέσα του όλες τις καταιγίδες και όλες τις γαλήνες. Μέσα σε αυτή τη Σιωπή, μέσα σε αυτή την Ακινησία, ο αναζητητής διαλύεται και ό,τι απομένει είναι η Πραγματικότητα που υπήρχε πάντα—πέρα από όνομα, πέρα από μορφή, πέρα από τον κόσμο.
Αυτός είναι ο Τόπος της Αλήθειας. Εδώ δεν υπάρχουν διαχωρισμοί, δεν υπάρχουν δυϊσμοί, δεν υπάρχουν αντίθετα. Εδώ υπάρχει μόνο Αυτό που Είναι. Και όταν ο αναζητητής εξαφανίζεται, αυτό που απομένει είναι η γνώση χωρίς γνώστη, η όραση χωρίς ορατή, η ύπαρξη χωρίς ταυτότητα. Αυτό είναι το Μεγάλο Μυστικό, κρυμμένο σε κοινή θέα. Αυτή είναι η Μεγάλη Αποκάλυψη, που περιμένει μόνο εκείνον που έχει το θάρρος να κοιτάξει πέρα από όλα τα ψεύδη και να αντικρίσει το Πραγματικό.
Έλα, λοιπόν, όχι με τον νου, όχι με θεωρίες, όχι με πεποιθήσεις, αλλά με το άνοιγμα μιας καρδιάς απογυμνωμένης από όλες τις ψευδαισθήσεις. Έλα και δες. Το Πραγματικό σε περιμένει, πάντα παρόν, πάντα λαμπερό, πέρα από όλα τα πέπλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου