Τι θα όριζε κανείς ως μεγάλο έρωτα; Για την πλειοψηφία, είναι τα συναισθήματα που δεν μπορούσαμε να τιθασεύσουμε. Είναι ο άνθρωπος που μας έκανε να νιώσουμε ζωντανοί, σαν να παίζουμε σε μια ταινία από αυτές που βλέπουμε στο σινεμά. Θα ορκιστούμε πως ήταν ο μόνος άνθρωπος που μας καταλάβαινε πραγματικά, πως δεν πιστεύουμε πως θα βρούμε κάποιον άλλον σαν αυτόν. Και μέσα σε αυτή την απελπισία, βιώνουμε για άλλη μια φορά αυτόν τον αθεράπευτο ρομαντισμό του «ένα». Είναι και λίγο επιβεβαίωση πως υπάρχει μόνο ένας άνθρωπος που μας αντιστοιχεί σε αυτή τη ζωή. Έπειτα, ανάλογα με τον εσωτερικό μας μονόλογο, η ιστορία παίρνει την ανάλογη τροπή. Ο άνθρωπος αυτός θα γίνει το πρότυπο, το είδωλο που θα συγκρίνεται με τον οποιοδήποτε σταθεί στο πλευρό μας για πάνω από ένα χρονικό διάστημα. Και το πιο περίεργο από όλα; Αυτό το άτομο που βάλαμε σε αυτό το βάθρο, τις περισσότερες φορές δεν ήταν τίποτα παρά μια γνωριμία λίγων μηνών.
Προφανώς, οι περιπτώσεις και τα παραδείγματα διίστανται, ο κάθε ένας έχει έναν δικό του ορισμό για το τι είναι έρωτας και ταξινομεί διαφορετικά τις ιστορίες της ζωής του. Αλλά εδώ, μιλάμε για εκείνες τις φορές που ζήσαμε μια ιστορία τόσο δυνατή, τόσο όμορφη. Μια σύνδεση που μας άλλαξε ριζικά κι αμετάκλητα. Είναι κάποιες ιστορίες που μας σημαδεύουν, σημαντικές για την εξέλιξή μας. Και συνήθως, οι άνθρωποι που μας πρόσφεραν αυτά τα δώρα, εξαφανίστηκαν από τη ζωή μας, όπως ακριβώς εμφανίστηκαν, ξαφνικά. Είναι λίγο σαν τον χαρακτήρα της Kate Winslet στον Τιτανικό, που έζησε μια όμορφη ζωή μετά το ναυάγιο με έναν άντρα που τον αγάπησε, αλλά στο τέλος της ζωής της, είχε στο μυαλό της μόνο τον Jack. Και ναι, ίσως να ήταν μια μεγάλη ιστορία έρωτα αυτή κι ίσως να ακουστεί πολύ κυνικό αυτό που θα ακολουθήσει, αλλά, θα παρέμενε ο μεγάλος της έρωτας αν ζούσε κι έμεναν μαζί; Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά γι’ αυτή την ιστορία, όπως και για καμία άλλη σαν αυτή.
Οι μεγάλοι έρωτες έχουν αυτή την αίσθηση του μυστηρίου. Δεν ξέρουμε τι μπορούσαν να γίνουν κι αυτό είναι πολύ γοητευτικό για το μυαλό μας· του επιτρέπουν να κάνει ό,τι σενάρια θέλει για την έκβασή τους. Αν όμως το κοιτάξει κανείς υπό το πρίσμα της πραγματικότητας, θα δει πως ο μεγάλος έρωτας δεν ήταν και τόσο μεγάλος. Γιατί πολύ απλά ήταν αέρας. Σίγουρα μας έδωσε μια ώθηση για να προχωρήσουμε στη ζωή με άλλον τρόπο, αλλά επίσης δεν ήταν και η ιστορία που θα θαυμάσουμε μέσα στα χρόνια. Είναι μέχρι να συνειδητοποιήσουμε πραγματικά πως οι άνθρωποι δεν είναι τέλειοι, πως ο πραγματικός έρωτας, ο βαθύς που στη συνέχεια θα μετατραπεί σε πραγματική αγάπη και συντροφικότητα, δεν είναι αυτό το τέλειο δίμηνο που περάσαμε με έναν άνθρωπο που δεν έδειξε ποτέ όλα του τα χαρτιά, αλλά η σχέση που έμεινε μαζί μας στα δύσκολα. Ο άνθρωπος που αγάπησε το βάθος μας, τα θεμέλια του χαρακτήρα μας. Ο άνθρωπος που στέκεται στο πλευρό μας κι έχει ερωτευτεί και τα ελαττώματά μας.
Ο μεγάλος έρωτας δεν είναι αυτός που μας έκανε να αισθανθούμε έναν τεράστιο ενθουσιασμό, που δε νιώσαμε ίχνος αμηχανίας μαζί του. Είναι ο άνθρωπος που ακριβώς μας έφερε αντιμέτωπους με τα αρνητικά μας και μας κράτησε το χέρι καθώς προσπαθούσαμε να τα διαχειριστούμε. Σαφώς, αυτές οι σύντομες ιστορίες έρωτα μας άλλαξαν, μας έδειξαν τι θέλουμε και τι δε θέλουμε, είναι όμως ώρα να τις αφήσουμε πίσω μας και να προχωρήσουμε σε έρωτες που μετατρέπονται σε αγάπες. Σε ανθρώπους που μας δείχνουν τα χαρτιά τους από την πρώτη στιγμή.
Δεν είναι εύκολο να διατηρήσεις μια σχέση, σε ένα μεγάλο κομμάτι μάθαμε ότι ο έρωτας είναι μια αρένα όπου μάχονται τα εγώ των δύο ανθρώπων. Όταν λοιπόν έρθει ένας άνθρωπος που σταματάει το παιχνίδι και πιάνει το χέρι μας, συνειδητοποιούμε πως οι εχθροί είναι οι εξωτερικοί παράγοντες κι όχι αυτός που στέκεται απέναντι. Αυτοί είναι και οι μεγάλοι έρωτες. Αυτοί που μας πιάνουν από το χέρι και ξεφουσκώνουν τους δαίμονες της ζωής, που μας δείχνουν έναν κόσμο πιο όμορφο και πιο ώριμο. Που μας εισάγουν στη συναισθηματική ενηλικίωση, που μας κάνουν να καταλάβουμε την εφήμερη φύση των συναισθημάτων.
Μεγάλος έρωτας με άλλα λόγια, δεν είναι ο έρωτας που κάνει την καρδιά μας να χτυπάει δυνατά και μας δημιουργεί κρίση πανικού. Αυτά είναι για τις ταινίες. Ο πραγματικός έρωτας είναι αυτός που κερδίζει τη ρουτίνα προσφέροντάς μας την εξέλιξη. Ωριμάζοντας συναισθηματικά, θα δούμε πως μπορούμε να αισθανθούμε για πολλούς ανθρώπους σε διάφορες διαβαθμίσεις, είναι όμως το αποτέλεσμα μιας σχέσης που μας κάνει να δίνουμε τίτλους. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, να βλέπουμε τους ανθρώπους που μας προσφέρουν αυτά που έχουμε ανάγκη και στέκονται δίπλα μας σαν τους μεγάλους μας έρωτες κι ας αφήσουμε πίσω τις ιστορίες που στο τέλος της ημέρας δεν είναι εδώ μαζί μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου