Καταστάσεις που νομίζουμε ότι ξεπεράσαμε και γεγονότα τα οποία υποσχεθήκαμε στον εαυτό μας ότι δεν θα επαναλάβουμε ξανά γιατί “πάθαμε και μάθαμε”, δηλώνουν πάλι παρών στη ζωή μας με την ίδια και ίσως μερικές φορές και με μεγαλύτερη ένταση. Και τότε αναρωτιόμαστε τι έχουμε κάνει λάθος, τι δεν κάνουμε σωστά, πως γίνεται όλα αυτά τα οποία επιθυμούμε να αφήσουμε πίσω μας, να επανέρχονται και να επαναλαμβάνονται στη ζωή μας;
Αναβιώνουμε το παρελθόν μας στο παρόν μας ως αποτέλεσμα εσωτερικών συγκρούσεων που δεν επιλύσαμε από την παιδική μας ηλικία μέχρι και σήμερα γιατί στηρίζονται σε πυρηνικές πεποιθήσεις που προγραμματίζουν την συμπεριφορά μας.
Ό,τι δεν επιλύσαμε, έγινε μια υποσυνείδητη μνήμη μιας τραυματικής κατάστασης που εμείς κουβαλάμε μαζί μας μέχρι να την ενεργοποιήσουμε ξανά, στην επόμενη εμπειρία.
Αυτή η μνήμη μας προγραμματίζει, να επιλέξουμε πάλι τους ίδιους ανθρώπους, με τα ίδια χαρακτηριστικά προσωπικότητας που μας στέλνουν τα ίδια σήματα για να βιώσουμε τις ίδιες καταστάσεις που θα μας οδηγήσουν στον ίδιο ψυχικό πόνο, στα ίδια επώδυνα συναισθήματα.
Γιατί; Μα φυσικά για να πάρουμε το μάθημα.
Ποιο είναι αυτό το μάθημα και γιατί δεν το παίρνουμε τελικά;
Πως θα εντοπίσουμε την πυξίδα που μας οδηγεί πίσω;
Πως θα προστατεύσουμε τον εαυτό μας όχι μόνο για να προχωρήσουμε μπροστά αλλά και για να οδηγηθεί ο καθένας από εμάς εκεί που αισθάνεται γαλήνη, πληρότητα, ασφάλεια; Εκεί που τελικά αυτοπραγματώνεται;
Γυρίζοντας τον εστιασμό σε εμάς!
Μας έμαθαν να κοιτάμε πάντα έξω από εμάς, για να προστατευτούμε. Να αναζητάμε εξωτερικές απειλές. Στην ταινία Revolver του Γκάι Ρίτσι , με ηθοποιούς τον Τζέισον Στέιθαμ και τον Ρέι Λιότα γίνεται μία εξαιρετική ερώτηση! Που είναι το πιο έξυπνο μέρος για να κρυφτεί ο “εχθρός” ;
Η απάντηση είναι μέσα μας! Και μέσα μας δυστυχώς δεν μας έμαθε κανείς να ψάχνουμε!
Αν θέλετε λοιπόν να γίνετε, έστω για λίγο, ο παρατηρητής του εαυτού σας, σκεφτείτε απλά που κινείται ο νους σας περισσότερο κατά τη διάρκεια μιας καθημερινής ημέρας.
Κινείται στο παρόν;
Δηλαδή απολαμβάνετε τις εμπειρίες της σημερινής ημέρας με βάση τις αισθήσεις σας ή ταξιδεύετε ανάμεσα σε γεγονότα και μνήμες του παρελθόντος και σε σχέδια που κάνετε για το μέλλον;
Όσο ταξιδεύουμε στο παρελθόν, τόσο λειτουργούμε με βάση τον υποσυνείδητο νου και τον προγραμματισμό που έχουμε “φορτώσει” σε αυτόν μέσα από τις εμπειρίες μας.
Τον προγραμματισμό στον υποσυνείδητο νου μας, μπορούμε να τον κατανοήσουμε καλύτερα, αν κοιτάξουμε πόση απόσταση υπάρχει σήμερα ανάμεσα στην κατάσταση που βιώνουμε και τα όνειρά ή τις επιθυμίες μας, δηλαδή στην κατάσταση που είναι ιδανική για εμάς και θα μας οδηγήσει στην προσωπική μας ευτυχία και στην αυτοπραγμάτωσή μας.
Γιατί υπάρχει απόσταση;
Μπορούμε να βρούμε χιλιάδες δικαιολογίες ρίχνοντας την ευθύνη στο σύστημα, στην κοινωνία, στους άλλους. Όμως η αληθινή ευθύνη ανήκει σε εμάς, γιατί εμείς δημιουργούμε πάντα την πραγματικότητα την οποία βιώνουμε.
Πως; Μα φυσικά με τον υποσυνείδητο νου και τα προγράμματα που εκτελούμε!
Ο εξαιρετικός κυτταρικός βιολόγος και λέκτορας Bruce Lipton, αναφέρεται στον υποσυνείδητο και στον συνειδητό νου. Συγκεκριμένα υποστηρίζει ότι “στον υποσυνείδητο νου δεν εδρεύει η λογική και η δημιουργική συνείδηση αλλά ο υποσυνείδητος νους λειτουργεί αυστηρά ως μία συσκευή ερεθίσματος-απόκρισης. Όταν γίνεται αντιληπτό ένα περιβαλλοντικό σήμα, ο υποσυνείδητος νους ενεργοποιεί αντανακλαστικά μια προγενέστερη αποθηκευμένη συμπεριφορική εκδήλωση για την οποία δεν απαιτείται καν σκέψη!”
Για σκεφτείτε πόσο συγκλονιστικό είναι αυτό!
Το πρόγραμμα (η συμπεριφορά μας) εκτελείται χωρίς να χρειάζεται καν η δική μας παρατήρηση ή επίγνωση της συγκεκριμένης εκδήλωσης και φυσικά δεν έχουμε τον έλεγχο! Ο συνειδητός νους δεν υπάρχει εδώ, δηλαδή είμαστε στον αυτόματο πιλότο!
Ο υποσυνείδητος νους είναι ο αυτόματος πιλότος, ελέγχει τη συμπεριφορά μας, ενώ η συνείδηση είναι ελεύθερη να ονειρευτεί το μέλλον ή να αναθεωρήσει το παρελθόν.
Ο συνειδητός νους είναι ο δημιουργικός νους που εκφράζει την ελεύθερη βούληση. Ο υποσυνείδητος νους είναι ο συνεργάτης του συνειδητού νου που είναι φορτωμένος με μια βάση προγραμματισμένων πληροφοριών με βάση την ανατροφή μας και τις εμπειρίες μας.
Να θυμάστε ο υποσυνείδητος νους μας δεν είναι εχθρός μας. Αντιθέτως είναι πιστός υπηρέτης μας ο οποίος εργάζεται σκληρά για να υπηρετήσει όλες τις επιθυμίες μας. Εμείς είμαστε οι σαμποτέρ μας με βάση τα πιστεύω μας. Γιατί δεν είναι αυτό που μας συνέβη αλλά η νοηματοδότηση που κάναμε εμείς με βάση μια συγκεκριμένη εμπειρία. Και αυτή τη νοηματοδότηση την κάναμε πιστεύω!
Πιο πρακτικά με ένα παράδειγμα….
Συνειδητοποιούμε κάποια στιγμή ότι είμαστε σε μια τοξική σχέση και αισθανόμαστε χειραγωγημένοι.
Η πρώτη σκέψη ενδέχεται να είναι ” Με χειραγώγησαν, γιατί δεν έχουν ηθική και έτσι έχουν μάθει να σχετίζονται, χρησιμοποιώντας ανθρώπους για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους”.
Αυτός είναι ο εστιασμός έξω από εμάς που αναφέραμε παραπάνω και αντιλαμβανόμαστε την απειλή ως κάτι έξω από εμάς.
Έτσι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να γινόμαστε δύσπιστοι στις σχέσεις, και να φοβόμαστε μην μας χειραγωγήσουν ξανά. Αναζητάμε δηλαδή κάποιον χωρίς τον παραπάνω προγραμματισμό.
Το αποτέλεσμα όμως θα είναι ότι ενώ η ελεύθερη βούλησή μας θα είναι να μην σχετιστούμε ξανά με ανθρώπους που μας χειραγωγούν, εμείς θα επαναλάβουμε το παρελθόν μας και θα βιώσουμε τα ίδια σε μία επόμενη σχέση.
Πάθαμε αλλά πάλι δεν μάθαμε….
Δεν μάθαμε κάτι για εμάς, αλλά μόνο το πως λειτουργεί προγραμματιστικά ο άνθρωπος με τον οποίο σχετιστήκαμε και όχι εμείς που είναι το πιο σημαντικό.
Για να μάθουμε χρειάζεται να αλλάξουμε τον εστιασμό και να τον στρέψουμε προς τα εμάς.
Τότε και μόνο μπορούμε να δούμε το δικό μας πρόγραμμα και όχι μόνο να μάθουμε αλλά και να αλλάξουμε!
Η κατάλληλη ερώτηση λοιπόν είναι “Τι κάνω εγώ και βρίσκομαι πάλι μέσα στην ίδια επαναλαμβανόμενη κατάσταση;”
Λέμε ότι για να θεραπεύσουμε κάτι το πρώτο βήμα είναι να κάνουμε αποδοχή. Για να γεννήσουμε ένα καινούργιο κόσμο μέσα μας που θα μας οδηγεί στην ευτυχία και στην ευημερία χρειάζεται να καταστρέψουμε το παλιό.
Ας θυμηθούμε τον Herman Hesse που λέει” Το πουλί αγωνίζεται για να βγει από το αυγό. Το αυγό είναι ο κόσμος του. Αυτός που θέλει να γεννηθεί, πρέπει πρώτα να καταστρέψει έναν κόσμο.”
Άλλωστε όταν η αναζήτηση είναι εξωτερική, οδηγεί στην επανάληψη και στην στασιμότητα ενώ όταν η αναζήτηση είναι εσωτερική, οδηγεί στην αλλαγή και τη μεταμόρφωση!
Όλα είναι θέμα οπτικής και προσωπικής επιλογής!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου