Μάθημα εξισώσεων: Τα μαθηματικά χτυπούν ξανά μ’ ερωτιάρικο αέρα. Μάθημα ισότητας: Οι απουσίες μένουν αδικαιολόγητες. Κανένας απών. Δεν είμαστε ελαστικοί. Μιλάμε για τον έρωτα κι όσα μας παιδεύουν. Κρατήστε σημειώσεις, βγάλτε μπλοκάκια και στυλό. Έχουμε απροειδοποίητο διαγώνισμα και πήγαμε όλοι αδιάβαστοι. Ας αυτοσχεδιάσουμε, θα το χειριστούμε με κέφι, με μπρίο και θα το απολαύσουμε. Βαθμός τριμήνου λέει το διαγώνισμα. Ωραία, τώρα ξεκινάει το καλό. Αρχίζει η απαγγελία της ερώτησης και διαπιστώνουμε ότι έχει καταφατικό τόνο. «Οι πιο δύσκολες σχέσεις είναι αυτές που αποτελούνται από άτομα ανισότιμα» Θέλει αιτιολόγηση. Κι όσο εγώ σκέφτομαι την απάντησή μου αναρωτιέμαι: Κύριε καθηγητά, είστε ερωτευμένος;
Μας λάβωσε ο φτερωτός θεός και δεν είναι καν Άνοιξη. Ρε συ, νόμιζα πως λείπει διακοπές. Πότε γύρισε το μπουκλωτό μωρό; Κι όσο διερωτώμαι πότε επέστρεψε έτσι αθόρυβα ο άτιμος, ταυτόχρονα παίζει με τέμπο στο μυαλό μου η λέξη «ανισότιμα». Τι εννοείς ανισότιμα; Τύπου η Λαίδη κι ο Αλήτης; Το εργάκι αυτό έχει παιχτεί πολλές φορές και το έχουμε αγαπήσει. Μας γεμίζει χρυσόσκονη και μας κάνει να πιστεύουμε στα παραμύθια. Μια φορά κι έναν καιρό, κατάλαβα την ανίσωση κι αρχίζω να σου παραθέτω τις απαντήσεις μου. Έτοιμος; Θέλω 20αρι.
Άτομα ανισότιμα, άτομα που αποτελούν μια σχέση δίχως να της αφιερώνουν την ίδια ενέργεια. Δύσκολο αυτό, άρρωστη κατάσταση ζούμε κι άδικη. Μια σχέση όπως έχουμε ακούσει πολλάκις -από την κούνια μας ακόμα- θέλει προσπάθεια, θέληση και δουλειά για να πετύχει. Τι συμβαίνει όμως όταν ο ένας χτυπάει κάρτα νωρίτερα από το ωράριο; Μωρό μου απολύεσαι. Σε σφίγγει η αδικία της διπλής προσπάθειας. Στον λαιμό δε θέλεις θηλιές, προτιμάς τα κολιέ.
«Οι σχέσεις είναι δύσκολες». Τι χιλιοειπωμένες πικρόχολες και καλά γενικές αλήθειες είναι αυτές; Τις σχέσεις τις κάνουν δύσκολες οι πρωταγωνιστές τους, όταν έρχονται αδιάβαστοι στο πλατό. Συγγνώμη κιόλας, δε διάβασε κανένας το σενάριο; Τζάμπα τους πληρώνουμε κι αυτούς. Έχει βύσμα, λέει, τον σκηνοθέτη. Μπράβο, μπράβο έχεις πολύ ταλέντο. Το ταλέντο της αδικίας και γι’ αυτό σου απονέμουμε το βραβείο της ανοιχτής παλάμης. Άξιος! Ανισότιμε φίλε μου θέλεις να προσπαθήσεις; Λίγο κόπο και λίγο ενδιαφέρον για τη σχέση μας δε βλάπτει. Η δυσκολία της αδιαφορίας, νομίζω, κουράζει.
Ένα ράκος, ένα θύμα σχεσιακό προχωράει αμέριμνο, όμως με τον καιρό ξυπνά. Ως πότε υπομένεις σιωπηλά μια αδικία; «Ξύπνησαν οι σκλάβοι Αντωνάκη». Κι όσο θα φοράς το καπελάκι σου και θ’ αποχωρείς, θ’ αναρωτιέσαι πώς την πατάνε έτσι οι άνθρωποι. Είμαστε επιρρεπείς στις άρρωστες καταστάσεις, έτσι την πατάμε οι άνθρωποι. Γιατί μεταξύ μας, αρρώστια είναι να δίνεις τροφή για ζωή σε κάτι μη λειτουργικό. Φταίει η ελπίδα για αλλαγή. Συχνά αγαπάμε όσα πιστεύουμε ότι μπορεί να κρύβει ο άλλος. Η ελπίδα για ανάδειξη των δυνατοτήτων του. Βλέπουμε τον εαυτό μας σε ρόλο κόουτς. «Μπορεί ν’ αλλάξει. Γιατί δεν μπορεί;» Μπορεί και να μη θέλει. Κι η ελπίδα αυτή, προχωράει αγκαζέ καμιά φορά και με την ανασφάλειά μας.
Πόσοι πιστεύουν ότι αξίζουν κάτι καλύτερο στα ερωτικά τους; Μπορείτε να σηκώσετε χέρι, δε σας βλέπει κανείς. Και πόσοι έχουν το θάρρος να το τολμήσουν; Και τα χέρια μαντεύω πως πέφτουν. Κουραστικό πράγμα η ανασφάλεια, όμως. Προτείνω να τη γυρίσετε πίσω στον κατασκευαστή της. Είναι ελαττωματικό το προϊόν, δεν το βλέπετε; Βγάζει πολλά κουσούρια που δε μας αξίζουν.
Πίσω στα μαθηματικά: 1+1 κάνει 2 αρκεί τα μέλη της πρόσθεσης να το επιθυμούν. Ιδανικά θα έπρεπε να είναι κι ισότιμα. Κι 1,5+0,5 κάνει 2, αλλά ρε γαμώτο κάποιος, κάπου αδικείται. Μια ανασφάλεια και μια ελπίδα τον έχουν θολώσει. Δείξτε του καθαρά τι αξίζει. Κάποιος το βλέπει πως μια σχέση θέλει μια από κοινού διάθεση για προσπάθεια και δουλειά. Αλλιώς, οι σχέσεις κρύβουν δυσκολίες που δεν επιθυμούμε. Μια σχέση που μας κλέβει το χαμόγελο είναι τυραννική και σίγουρα δε μας αξίζει. Κύριε καθηγητά, ελπίζω να αρίστευσα. Τα διορθώσατε τα διαγωνίσματα ή ακόμα; Κύριε καθηγητά αφήστε το, δε θέλω να μάθω. Ο βαθμός στα σχεσιακά είναι μια άτιμη μεταβλητή. Ο άγνωστος Χ.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου