Η παρούσα ευτυχία εστί μείζων, παρούσαν γαρ ανάγκην θεραπεύει.... ή αλλιώς..
Ευτυχία δεν είναι να κάνεις αυτό που θέλεις, αλλά να μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις…για αυτό λοιπόν... Πραγματική Ευτυχία είναι όταν αυτά που σκέφτεσαι, αυτά που λες και αυτά που κάνεις, βρίσκονται σε αρμονία.
Αν στον κόσμο σήμερα υπήρχε ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που επιθυμούσε τη δική του ευτυχία περισσότερο απ’ ό,τι επιθυμούσε τη δυστυχία των άλλων, σε μερικά χρόνια θα είχαμε έναν παράδεισο…και πιστέψτε με..Είναι καλύτερο να είσαι δυστυχισμένος και να γνωρίζεις το χειρότερο παρά να είσαι ευτυχισμένος στον παράδεισο των ηλιθίων…
Κανένας δεν μπορεί να είναι εντελώς ελεύθερος, αν δεν είναι όλοι ελεύθεροι.
Κανένας δεν μπορεί να είναι εντελώς ηθικός, αν δεν είναι όλοι ηθικοί.
Κανένας δεν μπορεί να είναι ευτυχισμένος, αν δεν είναι όλοι ευτυχισμένοι..
Η Αγάπη λοιπον,είναι το κλειδί για όλες τις κλειδαριές που ανοίγει τις πύλες της ευτυχίας.
Ο χρόνος μας έχει δοθεί σε τούτη τη ζωή για να είμαστε ευτυχισμένοι και για κανέναν άλλο λόγο. Όταν χάνουμε χρόνο, χάνουμε ευτυχία…
Και όπως το έκπαλαι διαμάντι Δ. Λιαντίνης είχε γράψει:
”Ευτυχισμένοι εκείνοι που ξέρουν ν’ αγαπάνε αληθινά.
Ευτυχισμένοι εκείνοι που γνωρίζουν να θυσιάζουν ακόμη και την ίδια τους την ύπαρξη στον μεγάλο εκείνο θεό που τον ονομάζουν έρωτα.
Τους είναι αρκετή και η φωνή ενός παθητικού τραγουδιστή, για να νομίζουν ότι όλα γύρω τους μιλούνε για την βαθιά αγάπη που κρύβεται στην απέραντη ψυχή τους.
Ευτυχισμένος εκείνος που μπορεί και πνίγει τα δάκρυα που ανεβάζει έως τα μάτια του μια απελπισία, γιατί αγάπησε τόσο πολύ, ώστε δεν μπόρεσε να τον καταλάβει εκείνος στον οποίο χάρισε όλη την ψυχή και τη χαρά του.
Ακόμη ευτυχισμένος διότι αισθάνεται ότι ποτέ καμία δύναμη δεν θα σταθεί ικανή να σβήσει την αγάπη του…”
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου