Ο δε θρήσκος ίνα φοβήται τη λαγνεία

Θα έλεγε κανείς πως είναι πραγματικά αστείο πόσο ασχολείται η θρησκεία ως έννοια με το σεξ, ενώ ταυτόχρονα είναι κάτι που το κύριο όργανό της, η εκκλησία, στις περισσότερες μορφές του απαρνείται και διώχνει από τη ζωή του ως ανασταλτικό παράγοντα της ανάπτυξης της πνευματικότητάς του. Αφελής λοιπόν όποιος τολμήσει και υποπτευθεί έστω ότι η θρησκεία δεν έχει επηρεάσει τη γνώμη που έχουμε για το σεξ και τη σεξουαλικότητα, αφού φαίνεται να είναι από τα βασικότερα θέματα που έχει ασχοληθεί, για να μην πούμε το βασικότερο, μετά τον θάνατο.

Μη σκεπτόμενη λοιπόν η θρησκεία, αν την αντιμετωπίσουμε ως κατασκεύασμα, την άγουρη αυτή φύση του ανθρώπου και με μια τεράστια ανάγκη της να ελέγξει αυτό που δεν ελέγχεται -το ένστικτο-, βιάστηκε να βάλει όρους, θέλοντας -κι ίσως μην έχοντας και τόσο αγαθά αισθήματα- να είναι εκείνη ο οδηγός.

Κι είναι μια πικρή ιστορία, καθώς ο Χριστιανισμός πάσχει από παντού σε σχέση με τη σεξουαλικότητα. Αναγνωρίζοντας δύο βασικά φύλα στη Γένεση «Κι άρχισε ο Θεός να δημιουργεί τον άνθρωπο κατά την εικόνα του· κατά την εικόνα του Θεού τον δημιούργησε· αρσενικό και θηλυκό τούς δημιούργησε» απευθείας όρισε και το φυσιολογικό της. Το γεγονός δε ότι το ένα εκ των δύο φτιάχτηκε ως ολότητα αλλά το άλλο ως μέρος του πρώτου, δείχνει ξεκάθαρα την κατώτερη θέση της γυναίκας στη δυαδική αυτή σκακιέρα. Κι είναι πολλοί εκείνοι που κατά καιρούς βγήκαν να υποστηρίξουν πως όχι, οι γραφές δεν καταδικάζουν το σεξ και τη λαγνεία, μα το προγαμιαίο σεξ και την άκριτη λαγνεία. Κι είναι λες και προσπαθείς να χωρέσεις σαντιγί σε μύτη καρφίτσας χωρίς να στάξει. Γιατί τι ακριβώς σημαίνει λαγνεία μεν, αλλά με μέτρο;

ΔΕΣ:

• Χριστιανισμός και ηθική
• Χριστιανική θρησκευτική ηθική
• Χριστιανισμός και σώμα
• Ο ερωτισμός στον Χριστιανισμό
• Περί ”αμαρτωλής” σεξουαλικότητας