Οι άνθρωποι γίνονται γελοίοι μόνον όταν θέλουν να παραστήσουν κάτι που δεν είναι. Όσο αρκούνται στο να είναι ο εαυτός τους και δεν ξεπερνούν τα όρια που τους θέτει η κατάστασή τους, ο φτωχός, ο αμαθής, ο χωρικός, ο γέρος και ο άρρωστος δεν είναι ποτέ γελοίοι, γελοίοι γίνονται μόλις ο γέρος θελήσει να φανεί νέος, ο άρρωστος υγιής, ο φτωχός πλούσιος και ο αμαθής πάει να παίξει τον πολυμαθή ή ο επαρχιώτης τον πρωτευουσιάνο. Οποιαδήποτε σωματική δυσμορφία, όσο έντονη κι αν είναι, προκαλεί το πολύ πολύ ένα ελαφρό χαμόγελο αν εκείνος που πάσχει απ’ αυτήν δεν προσπαθεί να την κρύψει. Δεν είναι τα ίδια τα ελαττώματά μας γελοία, αλλά η προσπάθειά μας να τα κρύψουμε και να προσποιηθούμε ότι έχουμε απαλλαγεί απ’ αυτά.Αν, για να γίνουμε πιο αγαπητοί, προσποιούμαστε ότι έχουμε άλλο χαρακτήρα απ’ ό, τι στην πραγματικότητα, κάνουμε πολύ μεγάλο λάθος. Κι αυτό γιατί δε θα μπορέσουμε να αντέξουμε μια τέτοια προσπάθεια για πολύ καιρό, χωρίς να φανερωθεί στα μάτια όλων και να γίνει σαφής η αντίθεση ανάμεσα στον προσποιητό και τον αληθινό μας χαρακτήρα` εν συνεχεία, παρατηρούμε διαρκώς τον πραγματικό άνθρωπο και μας φαίνεται ακόμη πιο δυσάρεστος απ’ ό, τι αν παρουσιαζόταν με ειλικρίνεια. Ακόμη και ο πιο κακός χαρακτήρας έχει μια καλή πλευρά, η οποία, αν είναι αυθεντική, αξίζει να φανερωθεί με την πρώτη ευκαιρία και οπωσδήποτε θ’ αρέσει περισσότερο από οποιαδήποτε ψεύτικη ιδιότητα.
Γενικώς, η επιθυμία να παριστάνουμε κάτι άλλο απ’ ό, τι είμαστε στην πραγματικότητα έχει ως συνέπεια να καταστρέφουμε τα πάντα στη συναναστροφή μας με τον κόσμο: αυτό είναι που κάνει ανυπόφορους τόσους ανθρώπους, οι οποίοι κατά τα άλλα έχουν ό, τι χρειάζεται για να γίνουν αγαπητοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου